Ισημερινός Εκουαδορ/ Γκαλαπαγκος νησια της εξελιξης..

[LULLU]

Καλύτερα πάτα το κουμπάκι που λεει για φόρτωση της φωτογραφίας σε μεγάλο μέγεθος. Μπορείς τότε να εντάξεις τη φωτό και στο κείμενό σου κι όχι σαν επισυναπτόμενο αρχείο καλή ώρα όπως κάνω στη Μαυριτανία. Επίσης μην τις μικραίνεις τόσο. Τρόμαξα να καταλάβω ότι είναι χελώνα αυτή;;; Αυτή που μόλις ανάρτησες μόνη της είναι μια χαρά!

οπως λεμε εδω αγαλι αγαλι γινεται η αγουριδα μελι,....το παλευω οπως καταλαβαινεις, πειραματιζομαι και καποια στιγμη που θα παει θα το καταφερω...χαχαχα

 

[LULLU]

Με το μαγικό χαρτάκι αξίας 100 δολαρίων, εισιτήριο εισόδου στο φυσικό πάρκο,( έτσι χαρακτηρίζονται τα νησιά )ανά χείρας, περιμένουμε να επιβιβαστούμε στο καταμαράν Archipelago 1 που θα είναι το πλωτό σπίτι μας για την επόμενη εβδομάδα..
Ο ενθουσιασμός και η χαρά ξεχειλίζει και από τα μπατζάκια όχι όλων δυστυχώς αφού εγώ έχω αρχίσει να ιδρώνω , με το που βλέπω τα καταμαράν να κουνά πέρα δώθε και η ναυτία δηλώνει δυναμικά την παρουσία της.. Γνωρίζω το πρόβλημα αυτό και κάνω πολλές προσπάθειες αλλά η προοπτική να ταλαντεύομαι για μια ολόκληρη εβδομάδα στο Ειρηνικό δεν με χαροποιεί … Εφοδιασμένη με ότι πιο σύγχρονο φαρμακευτικό η παραφαρμακευτικό είδος καταπολέμησης ναυτίας το παίζω αδιάφορη προς το παρόν… Ακόμη και το Νίκο που είναι επιτυχημένος βελονιστής στα Χανιά, έχω παρακαλέσει να έχει μαζί του βελόνες για βελονισμό….
Τη προσοχή και το ενδιαφέρον μου αποσπά η Ιωάννα που έκπληκτη βάζει τις φωνές-κραυγές ενθουσιασμού με το που αντικρίζει το καταμαράν…
….Εδω θα ανέβουμε? Στο λόγο σου ? Θα πάρουμε πλεούμενο? στο λόγο σου???????και την ίδια ώρα χοροπηδά πάνω στη προβλήτα σαν μικρό παιδάκι που του πήραν γλειφιτζούρι..
-Στο λόγο μου θα σε σφακελωσω τώρα και είναι και λίγο σου.. Τέσσερις μήνες που σου στέλνω εμαιλ και προγράμματα τι κατάλαβες δηλαδή , πως θα πας με άμαξα ή κολυμπώντας ‘η θα κάνεις δρομολόγιο με το σκυλοπνίχτη ΄΄ Σαμαριά’’ που αρμενίζει στα νερα της γενέτειρας σου Λουτρό-Σφακιά?
…- Ε καλά και εσύ δεν το πρόσεξα!!!!!!!!!!! Απαντά πιο κόκκινη και από το λαμπερό καρακοκκινο χρώμα των μαλλιών της που αστράφτει στον ήλιο…
Το Arcipell 1 μπορεί να φιλοξενήσει 12 άτομα εκτός του πληρώματος συνεπώς δεν θα είμαστε οι μόνοι επιβάτες καλό για εμάς κακό για εκείνους ιδίως αν έχουν έλθει να απομονωθούν και να χαλαρώσουν βρίσκοντας τα με τη φύση…δυστυχώς βρήκαν έλληνες στο διάβα τους..
Στη αποβάθρα ο Χαβιε κάνει τις συστάσεις με τους υπόλοιπους συνταξιδιώτες που είναι ένα ζευγάρι Άγγλων, ένα Καναδών και ένα Αμερικανών… συνδυασμός που σκοτώνει, χάθηκαν οι Ιταλοί, οι Ισπανοί που τα βρίσκουμε καλύτερα?..
-Μη σκας βρε..λεει ο Νίκος.. σε 20 λεπτά θα τους έχουμε πάρει το κολάι ….
Σίγουρα για το Νίκο αν αρχίσει ιστορίες , ανέκδοτα κτλ θα χρειαστεί λιγότερο χρόνο….
Έχουμε ρίξει τις ελπίδες μας πάνω σου κανόνισε… να μας βγάλεις ασπροπρόσωπους….

 

[georgiaP]

Τα Γκαλαπάγκος είναι προορισμός όνειρο! Ευχαριστούμε για την υπέροχη ιστορία.

 

[LULLU]

Mα επιτέλους τι και ποια είναι αυτά τα πολυσυζητημένα παγκόσμιας κληρονομιας νησια?

Τα islagalapagos όπως προφέρονται στα Ισπανικά είναι μια αλυσίδα, ένα γκρούπ από 6 μεγάλα και 6 μικρότερα νησια μαζι με άλλες 107 βραχονησίδες που κειτονται στα νερα του Ειρηνικού 965 χιλιόμετρα δυτικά της χώρας του Ισημερινού που αποτελούν και κομματι του.. Ενα αρχιπελαγος ηφαιστιακής προέλευσης δεκάδων εκκατομυρίων χρόνων, απαραμιλης αγριας ομορφιάς με μοναδικά ζώα, ερπετα και φυτά … Αυτή τη σπανιότητα, μοναδικότητα διαφυλαξαν ευτυχώς το κρατος του Ισημερινού η Unescoκαι Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (International Union for the Conservation of Nature) ανακυρυσοντας τα νησια υπο καθεστως προστασιας από το 1934..

Τα παιχνιδια της φύσης , οι εξαψεις θυμού των εγκατων της γής , ο θυμός και οι κρήξεις των ηφαιστειων γέννησαν τα νησια αυτά που κάθε χρόνο η ιδια η πλακα που τα γεννησε τα σπρωχνει να ενωθουν με τη στερια, ενώ οι συνεχιζόμενοι υποθαλάσσιοι τεκτονικοι θυμοι γεννουν ολοενα και περισσοτερα νησακια..Καποια στιγμη σε αλλα τοσα εκκ χρόνια τα μεγαλύετρα νησια που ακουν στο ονομα islaIsabela, Fernandinaδεν θα είναι πια νησια αλλα παραθαλασια μέρη του Εκουαδορ και ισως το πιο τραγικο σενάριο της εξελιξης τους θα είναι η φιλοξενία ξενοδοχειων, αυτοκινήτων και χιλιαδων επισκεπτων..Ευτυχως δεν θα ζω ισως και ο πλανητης να εχει παρει άλλη μορφη και τροχια , τελικα η εξελιξη δεν μπορει να αποτραπει…

Το αρχιπελαγος Galapagosλοιπον ανακαλυψε τυχαια το μακρινο 1535 ο TomasdeBerlangaο πρωτος επισκοπος Παναμα όταν το καραβι που επεβαινε για δρομολόγιο Παναμα-Περου λοξοδρομισε λόγω κακοκαιρίας λόγω πειρατείας??


Δεν εχασε καιρό ο επίσκοπος και εξομολογηθηκε την ανακαλυψη του στο βασιλια CharlesVτης Ισπανίας μην ξεχνόντας να εσωκλεισει στη αναφορά όλα όσα ειχε δει εκει . Περιεγραψε λοιπον με το σις και το σας για τη παρουσία των γιγαντιων χελωνων που βόσκουν και αρμενίζουν, για τα σπανια και πολυαριθμη πουλια που από την ντροπαλοσύνη τους δεν πετουν και πιανονται με τα χέρια από τους επιτηδιους επισκεπτες-ναυαγούς πειρατες…

Η τύχη των ''νησιων των χελωνων'' το 17 αιώνα έπεσε στα χέρια των πειρατων και των φαλαινωκυνηγών και για 3 περιπου αιώνες βιαζαν τη φύση , τη θαλασσα γεμίζοντας τα αμπαρια των πλοιων χελώνες για να τρέφονται οι αγριοι μουστακαλήδες κυρίαρχοι της θαλασσας. Υπολογίζεται πως 100.000 χελωνες πιαστηκαν αιμχαλωτιστηκαν και σφαγιαστηκαν δίδοντας τροφη, φρεσκο κρεας στους πειρατες.

 

[_antonis_]

Να' σαι καλά... Υπέροχα!
Μ'άρεσε το σημείο με τα mail, που δεν τους έδινε σημασία η φίλη σου...τι τραβάμε και μείς οι οργανωτές!
Πραγματικά, έχω αγωνία να δώ πως είναι τελικά τα πράγματα στα νησιά. Τι γίνεται με τα ζώα, την προστασία κλπ. Ανυπομονούμε!

 

[LULLU]

.Ο πρώτος κάτοικος στα νησιά σκάει μύτη το 1807 και ακούει στο όνομα PatrickWatkinsπου αποκλεισμένος από φουρτούνες και κακοτυχίες, ποιος ξέρει, έζησε για 2 χρόνια στο νησί islaSantaMariaκαι κατάφερε να επιζήσει καλλιεργώντας λαχανικά στα εφορα ηφαιστιογενή χώματα πουλώντας τα προϊόντα στα διερχόμενα καράβια η ανταλλάσοντας τα με μπουκάλια ρούμι και ουίσκι που τη γεύση και τη χαλαρωτική επίδραση των γευόταν καθημερινά . Έτσι λοιπόν μια μέρα είδε και απόειδε μην αντέχοντας τη μοναξιά και τύφλα στο μεθύσι κλέβει ένα καράβι με τους 5 σκλάβους λούστρους και βάζει πλώρη για το λιμάνι του Guayaquilόπου φτάνει μόνος του και κανείς ποτέ δεν έμαθε τι απόγιναν οι πέντε σκλάβοι –πλήρωμα…
Αλλά ο πιο διάσημος κάτοικος αυτών των πανέμορφων νησιών είναι ο σε όλους μας γνωστός CharlesDarwinπου κατέφτασε το 1835 με το Αγγλικό ερευνητικό καράβι Beagle…..Η παραμονή στα Galapagosτου Δαρβίνου μπορεί να διήρκησε πέντε εβδομάδες, αρκετές όμως για να δώσουν το χρόνο στο ίδιο και στους κολλητούς του φυσιολάτρες να συλλέξουν η όπως λέει αγριεμένος ο Χαβιέ να απαγάγουν, να θυσιάσουν έως οριστικής εξαφάνισης πολλά ζώα και πουλιά για τις έρευνες τους , των οποίων τα αποτελέσματα είναι γνωστά ως Θεωρία της εξέλιξης… Το περισσότερο καιρό έμεινε στο νησί IslaSalvadorδίδοντας περισσότερο ενδιαφέρον στα φυτά και στη βοτανολογία και όχι στις χελώνες τις οποίες καταβρόχθισε με τη παρέα του και τις αφάνισαν από το νησί..
Ποιος ήταν ο Δαρβίνος τώρα? Γεννημένος στο Σριουσμπερυ Αγγλίας το 1809 σε μια οικογένεια εύπορη με πατέρα γιατρό είχε όλες τις προδιαγραφές των καλών σπουδών στα πιο διάσημα σχολεία . Χάνοντας τη μητέρα του στην ηλικία των 8 και μην έχοντας ιδιαίτερα καλές σχέσεις με το πατέρα του και μην αντέχοντας τους αυστηρούς κανόνες του σχολείου της γενέτειρας του , τον έστειλε στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου όπου η άσωτη ζωή , τα ποτά τα ξενύχτια, αντί της συνεχούς μελέτης, δημιούργησαν χρέη και άστατη ζωή μαυρίζοντας σπιλώνοντας το όνομα της οικογένειας και η μεταγραφή σε άλλο πανεπιστήμιο φάνηκε ως η μόνη σωτήρια οδός κατά το πατέρα…, γιατί ο ιός συνέχισε τη άσωτη ζωή και συμπεριφορά και στο θρησκευτικό κολλέγιο του Χριστού στο Κεμπριτζ..Το 1831 αποφοίτησε επιτέλους από την ιερατική σχολή αποδέχτηκε τη χειροτονιαγια να ανταποκριθεί στις οικονομικές του ανάγκες. Έτσι συνέχισε να ζει τη διπλή, κομπλεξική και υποκριτική του ζωή... Στο Κέιμπριτζ, ο Δαρβίνος απέκτησε έναν μέντορα, τον καθηγητή βοτανικής Τζον Στίβενς Χένσλοου, ο οποίος αναγνώρισε στον Δαρβίνο το ‘’ασίγαστο ερευνητικό΄΄ του πνεύμα και του πρότεινε μια θέση φυσιοδίφη στην ερευνητική αποστολή του «Beagle»,με τον κυβερνήτη του, Ρόμπερτ Φιτζρόι, ο όποιος είχε καταφέρει να εξασφαλίσει κεφάλαια για μια πεντάχρονη ερευνητική εκστρατεία στα πέρατα του κόσμου. Ήταν το ταξίδι που θα επέφερε ραγδαίες αλλαγές σε πολλούς επιστημονικούς κλάδους!.. Τώρα αν ο Δαρβίνος ανήκει στους μεγαλύτερους χειράφετες της ιστορίας, αν δεν είναι ο μεγαλύτερος είναι μια άποψη που στηρίζεται σε πολλά γεγονότα και έχει πολλούς θιασώτες ανάμεσα τους και ο ξεναγός μας Χαβιε, το ότι δε δεν έκανε απολύτως τίποτα ο ίδιος, αλλά ο καλύτερος του φίλος στις ασωτίες και κυνήγια ,επίσης είναι κάτι που κυκλοφορεί ….
Θα μπορούσα να σας αραδιάσω εδώ για τη ζωή το οδοιπορικό και το έργο του πολλά, αλλά θα ήταν αρκετά κουραστικό αν όχι ανιαρό. Γεγονός πάντως είναι πως χάριν αυτού του κυρίου και με τις όποιες πρακτικές ακολουθησε , σήμερα αυτά τα νησιά αποτελούν ένα καλά προστατευόμενο εθνικό πάρκο ,ενώ η UNESCO τα αναγνώρισε ως παγκόσμια κληρονομιά το 1978, ενώ αργότερα, το Δεκέμβριο του 2001αναγνωρίστηκε και ο περιβάλλων ωκεανός… Έτσι η απρόβλεπτη ανεξέλεγκτη επιχειρηματική τουριστική ανάπτυξη, ο υπερπληθυσμός, ο ανεξέλεγκτος αριθμός τουριστών να τσαλαπατούν εδώ και εκεί η αλιεία έχουν κρατηθεί πολύ μακριά… …ευτυχώς.. Οσοι τώρα θέλουν να γευτούν, να θαυμάσουν να ζήσουν τη άγρια αυτή ομορφιά και γιατι όχι ,να μελετήσουν σαν άλλοι Δαρβίνοι τη εξέλιξη της ζωής μπορούν αρκεί να ταξιδέψουν ως εδώ και να περιηγηθούν στα νησια..
Υπάρχουν 3 τρόποι να εξερευνήσει κανείς τα νησιά..
Ο πρώτος πιο εύκολος ίσως αλλά χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον είναι να κλείσει διαμονή στα λιγοστά καταλύματα και με βάρκα να εξερευνεί τα γύρω νησάκια επιστρέφοντας το βραδυ στο ξενοδοχείο.
Ο δεύτερος τρόπος είναι να διανυχτερεύει σε κάθε νησί που τον φέρνει το καράβι και την επομένη βάζει ρότα για άλλο νησί κτλ..
Και ο τρίτος τρόπος είναι η διανυχτερευση πάνω στο καράβι που σε γυροφέρνει από νησί σε νησί κατι σαν κρουαζιέρα δηλαδή..
Αυτό το τρίτο τρόπο επιλέξαμε και εμείς σκεφτόμενοι πως οι προοπτικές να δούμε περισσότερα ζώα, περισσότερα νησιά και να ζήσουμε αυτή τη άγρια απομόνωση , είναι πολύ μεγαλύτερες..Οι άγριες φουρτούνες, τα μανιασμένα κύματα , οι στομαχικές μόνιμες διαταραχές δεν μας απασχόλησαν καθόλου, πλην εμού κυρίως για το τελευταίο… Αχ θεούλη μου τι εβδομάδα παθών θα ζήσω άραγε????να προσεύχομαι? Να κάνω ταξίματα στους αγίους? να μετανοήσω για κάθε πράξη του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος? Τι??.η καλύτερα να χαπακοθω… ? ..το τελευταίο μου φαίνεται πως μου ταιριάζει καλύτερα…..
Το ArcipelIμας υποδέχεται .. Βγάζουμε τα παπούτσια μας τα αφήνουμε στο κατάστρωμα και ξυπόλυτοι με ότι μυρωδιά αναβλύζει από τα ιδρωμένα πόδια μας μπαίνουμε στο σαλόνι-τραπεζαρία-καθιστικό, τρία σε ένα δηλαδή , όπου το προσωπικό με τις πεντακάθαρες κατάλευκες στολές μας προσφέρουν φρέσκο χυμό για wellcome drink…

 

[LULLU]

Βack to
us τώρα ..πίσω σε τα εμάς τώρα..


Μοιραστήκαμε αν δύο τις 6 μικρές αλλά όμορφες καμπίνες που βρίσκονται σε κυκλική διάταξη γύρω από το ένα και μοναδικό σαλονάκι που έχει όλες τις χρήσεις από τραπεζαρία, σαλόνι, διδάσκαλοι κτλ…

Αφήσαμε τα πράγματα και βουρ στο πάνω κατάστρωμα να γίνουμε και εμείς ζωντανό κομμάτι ενός ντοκιμαντέρ που μόλις άρχιζε… Σηκώθηκαν οι άγκυρες με πλώρη την IslaBartolomeo.

Δεν πέρασαν 20 λεπτά και άρχισε το πέρα –δώθε παρότι δεν φαινόταν φουσκοθαλασσιά…καταμαράν βλέπεις…επιτρέπει το χορό και στα ήρεμα νερά…Κάνοντας την αδιάφορη και έχοντας εμπιστοσύνη στο vertigo-vomex κάρφωσα το ερευνητικό γατίσιο βλέμμα μου στα νερά μπας και δω κανένα θαλάσσιο ζωντανό.. Έβαλα τις φωνές στην εμφάνιση τριών τεράστιων μαντα που περνούσαν νωχελικά διπλά μας ενώ και στοίχημα θα έβαζα πως λίγο πιο εκεί είδα ένα πτερύγιο που έσκιζε τα νερα..Οι άλλοι ναι μεν είδαν τα μέντα αλλά με πειραν στο ψιλο για τον καρχαρία βγαζοντας τη διαγνωση πως η ναυτια με κάνει να βλεπω οραματα-εφιαλτες…

-Ας είναι …καταπια το ποτηριο τουτο..

Ένας θόρυβος και σκιές πάνω από το κεφάλι μου , σηκώνω τα μάτια και αντικρίζω καμιά δεκαριά μαύρα πουλιά που αντι για λαιμό έχουν μια μεγάλη κόκκινη μπάλα φουσκωμένη..

-άλλο και τουτο φωνάζω ..τι σουλούπι είναι αυτό??

-Είναι οι Φρεγάτες (Fregatabird) εξηγεί ο Χαβιε. Είναι θαλασσοπούλια που μπορεί το άνοιγμα των φτερών να φτάσει και τα 2,3 μήκος .

..Ε ναι όπως και να το κάνουμε τη νιώσαμε τη σκιά από πάνω μας..

Αυτά τα μαύρα είναι τα αρσενικά που όταν θέλουν να ξελογιάσουν τα θηλυκά φουσκώνουν αυτή τη σακούλα στο λαιμό τους, ένδειξη εντόνου φλερτ και έντονης ερωτικής επιθυμίας …Τεχνάσματα λοιπόν , τερτίπια και κόλπα και στο ερωτικό κόσμο των πτηνων..τι σου κάνει η πλάση, δηλαδή ο Ύψιστος δημιουργός όπως θα διαπίστωνε η βαθιά θρησκευόμενη αδελφή μου..

Το καμπανάκι των 7 κτύπησε που σημαίνει δείπνο… Εδώ υπάρχουν κανόνες και ένα πρόγραμμα που ακολουθείται αυστηρά από όλους.

Τρία ηχητικά μηνύματα την ημέρα μας ειδοποιούν πως το τραπέζι είναι στρωμένο και αν δεν θέλουμε να πεινάσουμε, καλά θα κάνουμε να στρωθούμε στο τραπέζι..Πρώτο καμπανάκι λοιπόν μόλις φέξει στις 6 για το πρωινό, στις 12 για μεσημέρι και το σούρουπο στις 7 για το βραδινό ..

Για τις ενδιάμεσες λιγουριτσες υπάρχει ένα μεγάλο βάζο πάνω σε ένα τραπεζάκι γεμάτο μπισκότα, που γίνεται μάχη, γιατί ο Νίκος ταΐζει τα ψάρια και καταστρώνουμε σχέδιο, αν δεν συμμορφωθεί, να τον κάνουμε νωπή τροφή τον ίδιο ..

Ο πινάκας ανακοινώσεων που υπάρχει μας ενημερώνει που θα αράξουμε την επομένη μέρα , ποιες θα είναι οι δραστηριότητες μας, τι θα φοράμε, τι θα κρατάμε , που θα πάμε, τι θα δούμε και πότε θα γυρίσουμε, οπότε οι ερωτήσεις και διαπιστώσεις της τελευταίας στιγμής πχ τύπου Ιωάννας, αχ σορυ δεν ήξερα πως θα βραχώ , δεν έφερα νερό δεν έφερα μαγιο..,τελος..

Πολύ χάρηκα το αυστηρό ύφος του Χαβιε , δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του άσε που το βλέμμα του πολλές φόρες παίρνει μια πειρατική λάμψη ….

 

[LULLU]

χιλια ευχαριστω ..

 

[LULLU]

..Το θαλασσοταρακούνημα έλαβε τέλος με το που δέσαμε στη IslaBartolome.. ένα από τα νεότερα ηλικιακά ηφαιστιογενή νησιά του αρχιπελάγους. Πήρε το ονομα του από τον φίλο, συνοδοιπόρο και συνεξερευνητη του Δαρβίνου Sir Bartholomew James Sulivan μέλος και αυτός του πλοίου Baegle..

Mε τις zodiac πλησιάσαμε αυτό το ακατοίκητο νησί που παρά το μικρό του μέγεθος, καταλαμβάνει μόλις 1,2 km2 , έχει δύο καταπληκτικές παραλίες όπου μπορείς να βουτήξεις στα μυστήρια νερά απολαμβάνοντας ενα υπέροχο θαλάσσιο κόσμο , έχει το PinnaclRockσήμα κατατεθέν του νησιού αλλά δωρίζει απλόχερα την πιο δραματική, εντυπωσιακή θέα των άλλων νησιών..
Εδώ η λάβα έχει δώσει πολλούς και πολύχρωμους σχηματισμούς πράσινου, κόκκινου και μαύρου χρώματος..


Από την αποβάθρα μια τετρακοσαριά ανηφορικά σκαλιά μας οδηγούν 120 μέτρα πιο ψιλά σε μια αλάνα που ο δυνατός άνεμος( οι αδύνατοι επισκέπτες χρήζουν προσοχής) είναι το πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό ενώ δεύτερο ατού είναι η απεριόριστη πανέμορφη θέα των νησιών, που σου κόβει την ανάσα..Πήραν φωτιά οι μηχανές την ίδια ώρα που λυσσομανούσε ο αέρας και κινδυνεύαμε να γίνουμε ιπτάμενο νεοεισαχθέν είδος ενω ο ήλιος μας έλουζε με τις ζεστές κιτροχρυσαφι ακτίνες του.. ….

Στη παραλία Salivanbayαπό τη μια πλευρά ορθώνεται και δεσπόζει ο PinnacleRockδίδοντας στο τοπίο μια δραματική πινελιά ,ενω σχηματίζει ένα μικρό κόλπο όπου στα σμαραγδένια νερά κυκλοφορούν πανέμορφα χρωματιστά ψάρια και καρχαρίες….
Εμείς σαν τολμηροί κολυμβητές βουτήξαμε στα πεντακάθαρα αλλά παγωμένα νερά που αν και φοράγαμε καταδυτικές στολές το σοκ δεν το γλυτώσαμε… .. για ώρα γίναμε και εμείς κομμάτι αυτού του κόσμου κολυμπώντας δίπλα και ανάμεσα σε χελώνες, πιγκουίνους, τροπικά ψάρια… Μπροστά στο ένα μέτρο εμφανίζεται ένας λευκοπτέρυγος υφαλοκαρχαρίας ( που γνωρίζαμε ότι για την μηδενική επιθετική διάθεση στο είδος μας) κολυμπώντας με χάρη πλησιάζει τα πόδια του Γιάννη ο οποίος κάνει προσπάθειες να ανοίξει τη στολή γιατί νιώθει λέει να πνίγεται από τη πίεση, όπως είπε, όταν ανεβαίνοντας τον ειδοποιώ πως κάτι σαγόνια τον γυροφέρνουν..
--Ρε άσε το φερμουάρ και βούτα , δες τι περνά από κάτω σου και ελπίζω να μην σταματήσει..
Εγώ δεν θυμάμαι αν φοβήθηκα, με είχε συνεπάρει όχι μόνο η εμπειρία , ο βυθός, αλλά και γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού μου έλεγα και πείστηκα πως οι ξεναγοί -οδηγοί είχαν δίκιο σε ότι μας διδάξαν για τη συμπεριφορά των υφαλοκαρχαριων.. Παρά τη δυσκινησία μας από το παγωμένο νερό προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τον καρχαρία όσο μας το επέτρεψε πριν χαθεί στα βαθιά νερά…
Με αργές σχεδόν ρομποτικές κινήσεις βγήκαμε στη άλλη πλευρά της παραλίας ξαπλώσαμε σαν τα ιγουάνα ( που ψάχνουν πάντα τη ζέστη) στη ακόμη ζεστή άμμο προσπαθώντας να ξαναβρούμε τη σωστή θερμοκρασία μας.. Ο ήλιος μας αποχαιρετά στολίζοντας τον ουρανό με ωραία πορφυρά χρώματα ..

Οι zontiacμας μεταφέρουν στο καταμαράν σώους, ασφαλείς και τρισευτυχισμένους.
Η πρώτη μας εξερεύνηση στέφτηκε με επιτυχία και με την ομαδα δεμένη πια λες και μας ενωναν πολλα ταξιδια και εμπειριες γιναμε ενα , στα γελια, στις φασαρίες, που ομολογουμενως δεν τους τοχα, ...
Το δείπνο στις 7 μια καθηερωμενη ιεροτελεστια θαλεγα.. Γύρω απο το μακρόστενο τραπέζι απολαμβανουμε το ποιοτικο( οχι το ποσοτικό) μενού του σέφ...
Το πρωτο βραδυ κλεινει με μια παρτιδα μπιριμπας που έχασα πανυγηρικα και ανελεητα απο το Γιάννη..( πισω εχει η αχλαδα τη ουρα συγκατοικε) και ενω προσπαθω να αποδεχτω την ηττα μου, αντιλαμβανομαι πως η δράση του vertovomex εχει παρέλθει .......δυστυχως...

 

[ggonholidays]

Θέλω να πάω τώρα! Lullu μου αναψες φωτιές! Καμία φωτο από τον βυθό δεν υπάρχει ;

Τρελαίνομαι. .....

 

[LULLU]

Η νύχτα ένα συνεχές ντακ-ντούκ του καταμαράν που σκάει πάνω στα κύματα και ένα επίσης συνεχές μπες βγες στο μπάνιο απόδειξη πως η ιατρική και φαρμακολογία απέτυχαν παταγωδώς σε αυτή τη δοκιμασία.. Λυγισμένη από τη σωματική κούραση αποφασίζω να βγω στο κατάστρωμα να πάρω αέρα ..Ο Γιάννης ξυπνά ακούγοντας την αγωνία μου και ρωτα..
-Βουλιάζουμε ?
-Ακόμη όχι..Να βουλιάζαμε να τέλειωνε το μαρτύριο τούτο..
Κατά τις τέσσερις το πρωί σέρνομαι όπως –όπως στο κατάστρωμα ξαπλώνω σε μια ξαπλώστρα και περιμένω να ανατείλει ο ήλιος με τη φωτογραφική ανά χείρας ..πρέπει να κρατώ τον εαυτό μου απασχολημένο με κάτι, να ξεφεύγω από το βασανιστήριο του maldimare…

Το σκοτάδι ζει τις τελευταίες του στιγμές και τα νησιά αρχίζουν να ξεχωρίζουν σιγά-σιγά μέσα από τα χρώματα της αυγής.. Απόκοσμα, ήρεμα άγρια.. Αυτή η απομονωμένη άγρια ομορφιά ήταν αφορμή να παραβώ το όρκο, που είχα δώσει στον εαυτό μου , να μην ξαναμπώ σε καράβι μετά την οδύσσεια που έζησα το μακρινό 1994 πάνω σε ένα εμπορικό καράβι ταξιδεύοντας από Βάρνα σε Νοβόροσισκ…. Επι 7 μέρες θαλασσοδέρναμε στη Μαύρη Θάλασσα πάνω στο πιο άθλιο καράβι που έχω δει ποτέ, επι 7 μέρες δεν έφυγα καθόλου πάνω από το στενό νιπτήρα της μοναδικής υπάρχουσας καμπίνας που μου παραχώρησε ο καπετάνιος , φοβούμενος πως η μόνη γυναίκα επιβάτης από τους 87, (οι υπόλοιποι φορτηγατζήδες έμεναν στα φορτηγά τους) δεν θα έφτανε ζωντανή στη Ρωσία….
Το καμπανάκι των 6 με επαναφέρει στο σήμερα… κατεβαίνω για πρωινό , ψυχική τόνωση και ανεφοδιασμό αντιεμετικών….
Προσεγγίζουμε το λιμάνι Εspinozaportτης islaFernandina..
Στο νησί δόθηκε το όνομα του βασιλιά FerdinandIIofAragonπου υπήρξε ο μόνος χρηματοδότης στο ταξίδι ενός άλλου εξερευνητή που ακούει στο όνομα Κολόμπο.. Η Fernandinaείναι το δυτικότερο αλλά και νεότερο νησί είναι ενεργό ηφαίστειο με την πιο πρόσφατη έκρηξη να χρονολογείται τον Απρίλιο του 2009. Καταλαμβάνει έκταση μόλις 642 km2 ενώ η υψηλότερη κορυφή αγγίζει τα 1494 μέτρα. Εδω η λάβα έχει δώσει στο νησί μια βραχώδη άγονη μορφή με πολύ λίγα φυτά αλλά αποτελεί σπίτι μιας απίστευτης ποικιλίας άγριας ζωής.. Εκατομμύρια ιγκουάνα και κόκκινα καβούρια σέρνονται και λιάζονται πάνω στα βράχια , εκατοντάδες στρειδοφάγοι περιπολούν σκαλίζοντας τη άμμο και τα βράχια ενώ οι κορμοράνοι είναι τα μόνα πτηνά που αντί να πετούν περπατούν …

Οι βάρκες μας κατεβάζουν στον κόσμο των ιγκουάνα , ζώα που ανήκουν στη οικογένεια των σαυρών αλλά έχουν την μοναδική ικανότητα να ζουν και να τρέφονται στη θάλασσα ως θαλάσσια ερπετά Αν και στη ξηρα είναι ένα αδέξιο ζώο, κολυμπά με μεγάλη δεξιοτεχνία μπορεί να βουτά πάνω από 10 μέτρα αλλά επιστρέφει γρήγορα στη ξηρα να ξαπλώσει στον ήλιο να ζεσταθεί και να διώξει το συσσωρευμένο αλάτι από τα ρουθούνια του δια του φτυσίματος …. Δεν θα ήθελες να βρεθείς στη ακτίνα των ιγκουανοφτυσημάτων που θα σου δώριζαν μια άσπρη και αλμυρή αμφίεση..

Περπατάμε με προσοχή μην πέσουμε πάνω στα ιγκουάνα που λόγω χρώματος γίνονται ένα με τα μαύρα βράχια , παρακολουθούμε τη διαμάχη δυο λεόντων ,την οπισθοχώρηση του ηττημένου που έρχεται να κρυφτεί κάτω από ένα χαμόδεντρο αποφεύγοντας συνάμα και τον καυτό ήλιο…

Ο Χαβιε μας εξηγούσε για κάθε ζωντανή μορφή που συναντούσαμε πάνω σε αυτό νησί της εξέλιξης με τόσο πάθος που θαρρείς πως είναι και αυτός κομμάτι της ίδιας της ιστορίας …
Πέρασε η ώρα και οι βάρκες μας επέστρεψαν στο καταμαράν λίγο πριν κτυπήσει το καμπανάκι των 12..

 

[LULLU]

Θέλω να πάω τώρα! Lullu μου αναψες φωτιές! Καμία φωτο από τον βυθό δεν υπάρχει ;

Τρελαίνομαι. .....

ενας φίλος μας εδωσε μια μηχανη μιας χρησης αλλα δεν ειχαμε μεγαλη επιτυχια στις ληψεις....