LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.615
- Likes
- 8.264
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Το μεσημεριανό όπως και κάθε γεύμα πάνω στο καράβι είναι πια σαν μια οικογενειακή συνάντηση.. Στη αρχή είχαμε κάποιες δυσκολίες για τους καλούς μας τρόπους, μιας και το σαβουάρ βιβρ του Χρήστου Ζαμπούνη δεν έχει θέση στα ράφια της δικής μου τουλάχιστον βιβλιοθήκης …. Η θέση στο τραπέζι μου ακριβώς απέναντι από την αμερικάνα, η οποία χρησιμοποιούσε μαχαίρι και πιρούνι ακόμη και για να φάει σταφύλι, με είχε γεμίσει άγχος μιας και περίμενα από στιγμή σε στιγμή να μου έλθει κατακούτελα το κουκούτσι ελιάς που γλιστρούσε από το πιρούνι της…. Αλλά τίποτα, εκείνη με μικρές ευέλικτες κινήσεις κατάφερε να αιχμαλωτίσει την ελιά να αφαιρέσει τη ψίχα και να αφήσει το κουκούτσι να γλιστρήσει στη άκρη του πιάτου… Δεν ήμουν μόνο εγώ που παρατηρούσα κάθε κίνηση της , όλοι της παρέας την είχαμε καρφώσει και φυσικά γίναμε αντιληπτοί μέχρι που έβαλε και η ίδια τα γέλια…. Ο πάγος είχε σπάσει…
..Χρόνια εξάσκησης στα καλύτερα κολλέγια, λέω εγώ και με ανακούφιση βουτώ με τα χέρια μια ρόγα σταφύλι και συνεχίζω να παρατηρώ την Τζένη να ξεφλουδίζει με μαεστρία το σταφύλι πάντα με μαχαίρι και πιρούνι.. ..
Σαλπάρουμε για IslaIsabelaκαι παίρνουμε ένα υπνάκο έως να πιάσουμε στην Urvina bay… Αντικαθιστώντας το αρχικό όνομα Albemarle, το νησί για χάρη της βασίλισσας Isabelaμετονομάστηκε islaIsabela..Είναι το μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους με έκταση 4.640 τετραγωνικά και με σχήμα ιππόκαμπου που έχει δημιουργηθεί από την συνένωση 6 ηφαιστείων ακόμη ενεργών με τη ψηλότερη κορυφή του ηφαιστείου Wolfστα 1792 μέτρα.
Η λάβα σε αυτό το νέο σχετικά νησί έχει δημιουργήσει ανώμαλες άγονες επιφάνειες και για αυτό δεν συναντάμε τη μεγάλη βλάστηση που υπάρχει σε άλλα νησιά . Στα άγονα εδάφη βρίσκουν καταφύγιο, οι άγριες χελώνες, ιγκουανα ξηράς που περιφέρονται στις καλντέρες των ηφαιστείων, οι γνωστοί μας πια κορμοράνοι (flightess) που δεν πετουν,παρα πολλά καβούρια Sally Lightfoot , σπίνοι, γεράκια, περιστέρια και πιγκουίνοι …
Περπατώντας στο νησί συναντάμε τα απομεινάρια σκελετού μιας μικρής φάλαινας που ‘η ζωντανή παρασύρθηκε από τα κύματα μη μπορώντας να ξαναγυρίσει στα βαθιά νερά ,¨η νεκρή, από διάφορα αίτια , το πτώμα παρασυρμένο από τα ίδια κύματα βρήκε ανάπαυση στα καυτά βράχια…
Κάτω από ένα χαμόδεντρο υπάρχουν σκόρπια κόκκαλα και ένα κρανίο προβάτου.. Το πρόβατο ήταν ένα εισαγόμενο είδος από τους πειρατές -κατακτητές που επέφερε μεγάλες καταστροφές στο ζωικό και φυτικό βασίλειο του νησιού μέχρι να το πάρουν χαμπάρι οι ειδικοί και να θέσουν σε εφαρμογή πρόγραμμα εξόντωσης ΄΄των εισβολέων΄΄ που έγινε με ένα ραμποτικο στυλ..
Το περπάτημα πάνω στη ανώμαλη επιφάνεια του εδάφους και κάτω από τον καυτό ήλιου δεν το λες και χαλαρή γυμναστική .. Ακροβατούμε μουσκεμένοι στον ιδρώτα πάνω σε απότομες ραχούλες, πηδούμε διαφόρου μεγέθους και βάθους χαντάκια ακολουθώντας τα βήματα του Χαβιε που ελίσσεται ….
Μια χελώνα νωχελικά σέρνεται στη άκρη του μονοπατιού....Απο ντροπή ‘η ενόχληση κρύβεται στο καβούκι της με το που μας βλέπει..
Είναι baby χελώνα , μας εξηγεί ο Χαβιέ .. Δεν ξεπερνά τα 15-20 χρόνια( οι χελώνες ζουν πάνω από 150 χρόνια ) αλλά δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε το φύλλο( πάνω από τα 45 μπορεί να γίνει η διάκριση) από τα δακτυλίδια που βρίσκονται στο κέλυφος της.. Τρία σημεία στο σώμα της βοηθούν για το προσδιορισμό του φύλλου. Το ένα είναι το μέγεθος της χελώνας, το δεύτερο η ουρά και το τρίτο το σχήμα που έχει το κάτω μέρος του σώματος της , αν είναι κυρτό είναι θηλυκό αν είναι κοίλο είναι αρσενικό.
Ενα ιγκουάνα ξηρας εμφανίζεται μέσα απο τους θάμνουςΤο χρυσοκίτρινο χρώμα του έρχεται σε αντίθεση με τη μαυρίλα της λαβας και το πράσινο των θάμνων και έχει κάτι νύχια θεός φυλάξει.. Παρα τη αγριαδα του καθηλονόμαστε για να φωτογραφηθούμε μαζι του, αλλα μας ανέχτηκε πολύ λίγο και ξεφυσώντας τρυπώνει κάτω απο θαμνους.
Το μονοπάτι μας βγάζει σε μια μικρή αλλά πολύ όμορφη παραλία . Το παγωμένο νερό δεν μας αποθαρρύνει από το να πετάξουμε τα μουσκεμένα με ιδρώτα ρούχα μας και να βουτήξουμε για ένα άλλο ταξίδι γνωριμίας με το θαλάσσιο κόσμο… Το σοκ από το παγωμένο νερό μεγάλο, με δυσκολία κινούνται πόδια και χέρια, ενω η εμφάνιση μιας τεράστιας χελώνας κρίθηκε αρκετό εύρημα σνοκερλινγκ και λίγο πριν μπούμε σε φάση κατάψυξης βγαίνουμε από το νερό ψάχνοντας, τις έως πριν μιάς ώρας, ενοχλητικές ακτίνες του ήλιου για να ζεσταθεί το κορμί μας…
Μείναμε εκεί παρατηρώντας, μελετώντας ο κάθε ένας με τον τρόπο του τα όσα αντιλαμβάνεται το μάτι μας.. Πίσω μας στέκεται απειλητικό και αγέρωχο το ηφαίστειο Alcedo, η καλντέρα , τα απότομα βράχια , οι χελώνες, τα ιγκουάνα οι κορμοράνοι τα κατακόκκινα καβούρια μπροστά μας η παγωμένη θάλασσα και εμείς οι τυχεροί που γευόμαστε όλο αυτό το μεγαλείο …..
Πίσω στο καταμαράν .. Είχαμε λίγη ώρα στη διάθεση μας για ένα γρήγορο ντουζ πριν κτυπήσει το καμπανάκι των 7… Το δείπνο συνοδεύτηκε από ανέκδοτα ιστορίες και μια ανάλυση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας που άρχιζε να μπαίνει σιγά σιγά στη κρίση και στα μετέπειτα μνημόνια που το κόστος πληρώνουμε και θα πληρώνουμε ποιος ξέρει για πόσο ακόμη..
Πλώρη για το επόμενο λιμάνι του νησιού Elisabethbay.. Μαγεμένη από τα χρώματα του ουρανού απορροφημένη από τα απανωτα κλικ της μηχανής, για αρκετή ώρα αγνόησα τα σκαμπανεβάσματα του πλοίου και τις στομαχικές διαταραχες...
..Χρόνια εξάσκησης στα καλύτερα κολλέγια, λέω εγώ και με ανακούφιση βουτώ με τα χέρια μια ρόγα σταφύλι και συνεχίζω να παρατηρώ την Τζένη να ξεφλουδίζει με μαεστρία το σταφύλι πάντα με μαχαίρι και πιρούνι.. ..
Σαλπάρουμε για IslaIsabelaκαι παίρνουμε ένα υπνάκο έως να πιάσουμε στην Urvina bay… Αντικαθιστώντας το αρχικό όνομα Albemarle, το νησί για χάρη της βασίλισσας Isabelaμετονομάστηκε islaIsabela..Είναι το μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους με έκταση 4.640 τετραγωνικά και με σχήμα ιππόκαμπου που έχει δημιουργηθεί από την συνένωση 6 ηφαιστείων ακόμη ενεργών με τη ψηλότερη κορυφή του ηφαιστείου Wolfστα 1792 μέτρα.
Η λάβα σε αυτό το νέο σχετικά νησί έχει δημιουργήσει ανώμαλες άγονες επιφάνειες και για αυτό δεν συναντάμε τη μεγάλη βλάστηση που υπάρχει σε άλλα νησιά . Στα άγονα εδάφη βρίσκουν καταφύγιο, οι άγριες χελώνες, ιγκουανα ξηράς που περιφέρονται στις καλντέρες των ηφαιστείων, οι γνωστοί μας πια κορμοράνοι (flightess) που δεν πετουν,παρα πολλά καβούρια Sally Lightfoot , σπίνοι, γεράκια, περιστέρια και πιγκουίνοι …
Περπατώντας στο νησί συναντάμε τα απομεινάρια σκελετού μιας μικρής φάλαινας που ‘η ζωντανή παρασύρθηκε από τα κύματα μη μπορώντας να ξαναγυρίσει στα βαθιά νερά ,¨η νεκρή, από διάφορα αίτια , το πτώμα παρασυρμένο από τα ίδια κύματα βρήκε ανάπαυση στα καυτά βράχια…
Κάτω από ένα χαμόδεντρο υπάρχουν σκόρπια κόκκαλα και ένα κρανίο προβάτου.. Το πρόβατο ήταν ένα εισαγόμενο είδος από τους πειρατές -κατακτητές που επέφερε μεγάλες καταστροφές στο ζωικό και φυτικό βασίλειο του νησιού μέχρι να το πάρουν χαμπάρι οι ειδικοί και να θέσουν σε εφαρμογή πρόγραμμα εξόντωσης ΄΄των εισβολέων΄΄ που έγινε με ένα ραμποτικο στυλ..
Το περπάτημα πάνω στη ανώμαλη επιφάνεια του εδάφους και κάτω από τον καυτό ήλιου δεν το λες και χαλαρή γυμναστική .. Ακροβατούμε μουσκεμένοι στον ιδρώτα πάνω σε απότομες ραχούλες, πηδούμε διαφόρου μεγέθους και βάθους χαντάκια ακολουθώντας τα βήματα του Χαβιε που ελίσσεται ….
Μια χελώνα νωχελικά σέρνεται στη άκρη του μονοπατιού....Απο ντροπή ‘η ενόχληση κρύβεται στο καβούκι της με το που μας βλέπει..
Είναι baby χελώνα , μας εξηγεί ο Χαβιέ .. Δεν ξεπερνά τα 15-20 χρόνια( οι χελώνες ζουν πάνω από 150 χρόνια ) αλλά δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε το φύλλο( πάνω από τα 45 μπορεί να γίνει η διάκριση) από τα δακτυλίδια που βρίσκονται στο κέλυφος της.. Τρία σημεία στο σώμα της βοηθούν για το προσδιορισμό του φύλλου. Το ένα είναι το μέγεθος της χελώνας, το δεύτερο η ουρά και το τρίτο το σχήμα που έχει το κάτω μέρος του σώματος της , αν είναι κυρτό είναι θηλυκό αν είναι κοίλο είναι αρσενικό.
Ενα ιγκουάνα ξηρας εμφανίζεται μέσα απο τους θάμνουςΤο χρυσοκίτρινο χρώμα του έρχεται σε αντίθεση με τη μαυρίλα της λαβας και το πράσινο των θάμνων και έχει κάτι νύχια θεός φυλάξει.. Παρα τη αγριαδα του καθηλονόμαστε για να φωτογραφηθούμε μαζι του, αλλα μας ανέχτηκε πολύ λίγο και ξεφυσώντας τρυπώνει κάτω απο θαμνους.
Το μονοπάτι μας βγάζει σε μια μικρή αλλά πολύ όμορφη παραλία . Το παγωμένο νερό δεν μας αποθαρρύνει από το να πετάξουμε τα μουσκεμένα με ιδρώτα ρούχα μας και να βουτήξουμε για ένα άλλο ταξίδι γνωριμίας με το θαλάσσιο κόσμο… Το σοκ από το παγωμένο νερό μεγάλο, με δυσκολία κινούνται πόδια και χέρια, ενω η εμφάνιση μιας τεράστιας χελώνας κρίθηκε αρκετό εύρημα σνοκερλινγκ και λίγο πριν μπούμε σε φάση κατάψυξης βγαίνουμε από το νερό ψάχνοντας, τις έως πριν μιάς ώρας, ενοχλητικές ακτίνες του ήλιου για να ζεσταθεί το κορμί μας…
Μείναμε εκεί παρατηρώντας, μελετώντας ο κάθε ένας με τον τρόπο του τα όσα αντιλαμβάνεται το μάτι μας.. Πίσω μας στέκεται απειλητικό και αγέρωχο το ηφαίστειο Alcedo, η καλντέρα , τα απότομα βράχια , οι χελώνες, τα ιγκουάνα οι κορμοράνοι τα κατακόκκινα καβούρια μπροστά μας η παγωμένη θάλασσα και εμείς οι τυχεροί που γευόμαστε όλο αυτό το μεγαλείο …..
Πίσω στο καταμαράν .. Είχαμε λίγη ώρα στη διάθεση μας για ένα γρήγορο ντουζ πριν κτυπήσει το καμπανάκι των 7… Το δείπνο συνοδεύτηκε από ανέκδοτα ιστορίες και μια ανάλυση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας που άρχιζε να μπαίνει σιγά σιγά στη κρίση και στα μετέπειτα μνημόνια που το κόστος πληρώνουμε και θα πληρώνουμε ποιος ξέρει για πόσο ακόμη..
Πλώρη για το επόμενο λιμάνι του νησιού Elisabethbay.. Μαγεμένη από τα χρώματα του ουρανού απορροφημένη από τα απανωτα κλικ της μηχανής, για αρκετή ώρα αγνόησα τα σκαμπανεβάσματα του πλοίου και τις στομαχικές διαταραχες...
