Krazykat
Member
- Μηνύματα
- 268
- Likes
- 543
Ή αλλιώς Ziyarates Fes.
Μια πρωτοβουλία διάφορων αναπτυξιακών και πολιτιστικών φορέων να προσφέρουν στους τουρίστες τη δυνατότητα διαμονής σε σπίτια ντόπιων στη μεντίνα (παλιά πόλη) της Φεζ και μοναδική ευκαιρία να έρθει κανείς σε επαφή με την καθημερινότητα των ντόπιων, αφού ζει κανονικά μαζί τους, τους βλέπει να μαγειρεύουν, να ετοιμάζονται για ψώνια και εξόδους, να επιστρέφουν από τη δουλειά, ενώ δε λείπουν οι ευκαιρίες για κουβέντα. Το concept είναι απλό: Διαλέγεις το σπίτι και την οικογένεια που θέλεις από τη λίστα που θα βρεις στο site τους, έρχεσαι σε επαφή μαζί τους, επιβεβαιώνουν την κράτηση και συννενοείστε για τα πρακτικά (παραλαβή από σταθμούς, ώρα άφιξης και αναχώρησης κλπ). Η διαμονή περιλαμβάνει πρωινό, το οποίο για μένα αποτέλεσε πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία, όχι μόνο λόγω των καταπληκτικών γεύσεων, αλλά και λόγω της περιποιητικότητας και τελετουργικής, αργής απόλαυσης, κάτι που σε κάνει να ξανασκεφτείς τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες ημών των Δυτικών, το άγχος και τον πανικό στον οποίο ζούμε - και ποιό είναι τελικά το αντάλλαγμα. Εν πάσει περιπτώσει, θα προσπαθήσω να συνοψίσω τα υπέρ και τα κατά του να επιλέξει κανείς τη διαμονή σε οικογένεια στη Φεζ αντί ενός κλασικού τουριστικού καταλύματος.
ΥΠΕΡ
1. Η ευκαιρία να δεις πώς κυλάει η ζωή για τους ντόπιους και να κουβεντιάσεις μαζί τους. Επίσης η δυνατότητα να ζήσεις στα φανταστικά, τόσο διαφορετικά από τα δικά μας, σπίτια τους (σπίτια-cabrio τα ονομάσαμε, και όποιος έχει πάει σ' αυτές τις χώρες, ξέρει τι εννοούμε
).
2. Το καταπληκτικό φαγητό που σου προσφέρουν. Κατόπιν συννενόησης, μπορείς να κανονίσεις να φας εκτός του πρωινού και κανονικό πλήρες γεύμα μαζί με την οικογένεια που σε "φιλοξενεί". Το επισημαίνω γιατί το φαγητό στα εστιατόρια στο Μαρόκο ήταν - για μένα - κατώτερο των προσδοκιών. Γενικά οι Μαροκινοί δε θα βγουν ποτέ έξω για να απολαύσουν γεύσεις. Το σωστό τσιμπούσι γίνεται μόνο σε σπίτια φίλων/συγγενών.
3. Η τιμή. Δύο άτομα πληρώσαμε 350 dirham (περίπου 30 ευρώ) το βράδυ με πρωινό για τη διαμονή στην καρδιά της παλιάς πόλης, όπου τα ξενοδοχεία ούτως ή άλλως σπανίζουν ή είναι πανάκριβα.
ΚΑΤΑ
1. Η έλλειψη ιδιωτικού χώρου. Εμάς το δωμάτιό μας χωριζόταν από το σαλόνι με μια κουρτινούλα. Επίσης, το μπάνιο, το οποίο υποτίθεται ότι ήταν ξεχωριστό, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά το ένα και μοναδικό μπάνιο του σπιτιού, και για να μην το καταλάβουμε/παραπονεθούμε (λες και θα μας ένοιαζε!) οι οικοδεσπότες πήγαιναν στη γειτόνισσα για τις ανάγκες τους τις ώρες που ήμασταν σπίτι! Αυτό μας έκανε να αισθανθούμε αρκετά άβολα.
2. Η περιποιητικότητα στα όρια της δουλοπρέπειας. Μόνο καλά δεν αισθανόμασταν όταν κάθε πρωί μας έστρωναν το τραπέζι για να φάμε με τιμές που καθόλου δεν έχουμε συνηθίσει ούτε και θέλουμε να συνηθίσουμε! Όσες φορές και να το είπαμε, αυτό δεν άλλαξε στις 4 μέρες που μείναμε στην οικογένεια.
3. Η σχετική έλλειψη συννενόησης, αφού μιλάνε μόνο γαλλικά.
4*. Αυτό το βάζω με αστερίσκο γιατί θέλω να πιστεύω ότι ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Ο Μοχάμεντ, ο οικοδεσπότης μας, ο φιλόξενος αυτός και περιποιητικός, χαμογελαστός, προσηνής κυριούλης, κανόνισε μια μίζα 30 ευρώ για την πάρτη του για να μας κλείσει αυτοκίνητο για μια ημερήσια που θέλαμε να κάνουμε. Το πώς έγινε και το πώς το καταλάβαμε είναι ολόκληρη ιστορία, πάντως το συγκεκριμένο περιστατικό μου άφησε μια αρκετά πικρή γεύση, ιδιαίτερα λόγω του γεγονότος ότι για να μας πείσει να νοικιάσουμε το συγκεκριμένο αυτοκίνητο για τη διαδρομή που θέλαμε (συγκοινωνίες δεν εξυπηρετούσαν) προσποιήθηκε αυτός, ο καλός, ο προσηνής, ο εξυπηρετικός ο Μοχάμεντ ότι δεν ξέρει πού υπάρχει ταξιδιωτικό γραφείο σε ολόκληρη τη Φεζ για να πάρουμε πληροφορίες για την εκδρομή. Επίσης μας παρουσίασε τον οδηγό και κάτοχο του ΙΧ σαν κολλητό του, καρντάση, φιλαράκι απ' τα λίγα, ενώ μόλις τον είδαμε συνειδητοποιήσαμε ότι δεν ήταν άλλος από έναν απελπισμένο οδηγό για τουρίστες, ο οποίος μας είχε συστηθεί για πρώτη φορά (και εννοώ σε εμάς ΚΑΙ στον Μοχάμεντ) και μας είχε δώσει το κινητό του την πρώτη μέρα που φτάσαμε στη Φεζ και τον πετύχαμε στο σταθμό προς άγραν τουριστών...
ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ
1. Ο οικοδεσπότης μας μάς περίμενε όταν φτάσαμε με το τρένο στη Φεζ ΜΙΑ ΩΡΑ πριν την προγραμματισμένη άφιξη! Είπε ότι δε νιώθει καλά να περιμένουν οι επισκέπτες και γι' αυτό έρχεται μια ώρα πριν, ώστε να είναι σίγουρος ότι θα τους υποδεχτεί εγκαίρως, ακόμη κι αν τύχει να φτάσουν νωρίτερα.
2. Η γυναίκα του οικοδεσπότη, νεοτάτη και γλυκυτάτη (είχε περίπου την ηλικία του πιο μεγάλου γιου του Μοχάμεντ, οπότε δε νομίζω να ήταν η πρώτη στη σειρά των συζύγων του): ενώ σ' εμένα που είμαι γυναίκα έπιανε κουβέντα και χαμογελούσε, όταν έβλεπε το συνταξιδιώτη μου έσκυβε το κεφάλι για να μη δει το πρόσωπό της!
ΤΕΛΙΚΑ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;
Να πας. Πέρα από το περιστατικό με τη μίζα, περάσαμε καταπληκτικά και πραγματικά δε θα άλλαζα με τίποτα την εμπειρία που είχα να παρατηρήσω τους ρυθμούς και τον τρόπο ζωής της πολυμελούς οικογένειας στην οποία μείναμε. Και αν είναι να πας φέτος, κοίταξε μήπως τα καταφέρεις και συμπέσεις με το φημισμένο μουσικό φεστιβάλ της Φεζ (8 με 16 Ιουνίου 2012), που μας είπαν ότι είναι το κάτι άλλο!
Μια πρωτοβουλία διάφορων αναπτυξιακών και πολιτιστικών φορέων να προσφέρουν στους τουρίστες τη δυνατότητα διαμονής σε σπίτια ντόπιων στη μεντίνα (παλιά πόλη) της Φεζ και μοναδική ευκαιρία να έρθει κανείς σε επαφή με την καθημερινότητα των ντόπιων, αφού ζει κανονικά μαζί τους, τους βλέπει να μαγειρεύουν, να ετοιμάζονται για ψώνια και εξόδους, να επιστρέφουν από τη δουλειά, ενώ δε λείπουν οι ευκαιρίες για κουβέντα. Το concept είναι απλό: Διαλέγεις το σπίτι και την οικογένεια που θέλεις από τη λίστα που θα βρεις στο site τους, έρχεσαι σε επαφή μαζί τους, επιβεβαιώνουν την κράτηση και συννενοείστε για τα πρακτικά (παραλαβή από σταθμούς, ώρα άφιξης και αναχώρησης κλπ). Η διαμονή περιλαμβάνει πρωινό, το οποίο για μένα αποτέλεσε πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία, όχι μόνο λόγω των καταπληκτικών γεύσεων, αλλά και λόγω της περιποιητικότητας και τελετουργικής, αργής απόλαυσης, κάτι που σε κάνει να ξανασκεφτείς τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες ημών των Δυτικών, το άγχος και τον πανικό στον οποίο ζούμε - και ποιό είναι τελικά το αντάλλαγμα. Εν πάσει περιπτώσει, θα προσπαθήσω να συνοψίσω τα υπέρ και τα κατά του να επιλέξει κανείς τη διαμονή σε οικογένεια στη Φεζ αντί ενός κλασικού τουριστικού καταλύματος.
ΥΠΕΡ
1. Η ευκαιρία να δεις πώς κυλάει η ζωή για τους ντόπιους και να κουβεντιάσεις μαζί τους. Επίσης η δυνατότητα να ζήσεις στα φανταστικά, τόσο διαφορετικά από τα δικά μας, σπίτια τους (σπίτια-cabrio τα ονομάσαμε, και όποιος έχει πάει σ' αυτές τις χώρες, ξέρει τι εννοούμε
).2. Το καταπληκτικό φαγητό που σου προσφέρουν. Κατόπιν συννενόησης, μπορείς να κανονίσεις να φας εκτός του πρωινού και κανονικό πλήρες γεύμα μαζί με την οικογένεια που σε "φιλοξενεί". Το επισημαίνω γιατί το φαγητό στα εστιατόρια στο Μαρόκο ήταν - για μένα - κατώτερο των προσδοκιών. Γενικά οι Μαροκινοί δε θα βγουν ποτέ έξω για να απολαύσουν γεύσεις. Το σωστό τσιμπούσι γίνεται μόνο σε σπίτια φίλων/συγγενών.
3. Η τιμή. Δύο άτομα πληρώσαμε 350 dirham (περίπου 30 ευρώ) το βράδυ με πρωινό για τη διαμονή στην καρδιά της παλιάς πόλης, όπου τα ξενοδοχεία ούτως ή άλλως σπανίζουν ή είναι πανάκριβα.
ΚΑΤΑ
1. Η έλλειψη ιδιωτικού χώρου. Εμάς το δωμάτιό μας χωριζόταν από το σαλόνι με μια κουρτινούλα. Επίσης, το μπάνιο, το οποίο υποτίθεται ότι ήταν ξεχωριστό, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά το ένα και μοναδικό μπάνιο του σπιτιού, και για να μην το καταλάβουμε/παραπονεθούμε (λες και θα μας ένοιαζε!) οι οικοδεσπότες πήγαιναν στη γειτόνισσα για τις ανάγκες τους τις ώρες που ήμασταν σπίτι! Αυτό μας έκανε να αισθανθούμε αρκετά άβολα.
2. Η περιποιητικότητα στα όρια της δουλοπρέπειας. Μόνο καλά δεν αισθανόμασταν όταν κάθε πρωί μας έστρωναν το τραπέζι για να φάμε με τιμές που καθόλου δεν έχουμε συνηθίσει ούτε και θέλουμε να συνηθίσουμε! Όσες φορές και να το είπαμε, αυτό δεν άλλαξε στις 4 μέρες που μείναμε στην οικογένεια.
3. Η σχετική έλλειψη συννενόησης, αφού μιλάνε μόνο γαλλικά.
4*. Αυτό το βάζω με αστερίσκο γιατί θέλω να πιστεύω ότι ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Ο Μοχάμεντ, ο οικοδεσπότης μας, ο φιλόξενος αυτός και περιποιητικός, χαμογελαστός, προσηνής κυριούλης, κανόνισε μια μίζα 30 ευρώ για την πάρτη του για να μας κλείσει αυτοκίνητο για μια ημερήσια που θέλαμε να κάνουμε. Το πώς έγινε και το πώς το καταλάβαμε είναι ολόκληρη ιστορία, πάντως το συγκεκριμένο περιστατικό μου άφησε μια αρκετά πικρή γεύση, ιδιαίτερα λόγω του γεγονότος ότι για να μας πείσει να νοικιάσουμε το συγκεκριμένο αυτοκίνητο για τη διαδρομή που θέλαμε (συγκοινωνίες δεν εξυπηρετούσαν) προσποιήθηκε αυτός, ο καλός, ο προσηνής, ο εξυπηρετικός ο Μοχάμεντ ότι δεν ξέρει πού υπάρχει ταξιδιωτικό γραφείο σε ολόκληρη τη Φεζ για να πάρουμε πληροφορίες για την εκδρομή. Επίσης μας παρουσίασε τον οδηγό και κάτοχο του ΙΧ σαν κολλητό του, καρντάση, φιλαράκι απ' τα λίγα, ενώ μόλις τον είδαμε συνειδητοποιήσαμε ότι δεν ήταν άλλος από έναν απελπισμένο οδηγό για τουρίστες, ο οποίος μας είχε συστηθεί για πρώτη φορά (και εννοώ σε εμάς ΚΑΙ στον Μοχάμεντ) και μας είχε δώσει το κινητό του την πρώτη μέρα που φτάσαμε στη Φεζ και τον πετύχαμε στο σταθμό προς άγραν τουριστών...
ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ
1. Ο οικοδεσπότης μας μάς περίμενε όταν φτάσαμε με το τρένο στη Φεζ ΜΙΑ ΩΡΑ πριν την προγραμματισμένη άφιξη! Είπε ότι δε νιώθει καλά να περιμένουν οι επισκέπτες και γι' αυτό έρχεται μια ώρα πριν, ώστε να είναι σίγουρος ότι θα τους υποδεχτεί εγκαίρως, ακόμη κι αν τύχει να φτάσουν νωρίτερα.
2. Η γυναίκα του οικοδεσπότη, νεοτάτη και γλυκυτάτη (είχε περίπου την ηλικία του πιο μεγάλου γιου του Μοχάμεντ, οπότε δε νομίζω να ήταν η πρώτη στη σειρά των συζύγων του): ενώ σ' εμένα που είμαι γυναίκα έπιανε κουβέντα και χαμογελούσε, όταν έβλεπε το συνταξιδιώτη μου έσκυβε το κεφάλι για να μη δει το πρόσωπό της!
ΤΕΛΙΚΑ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;
Να πας. Πέρα από το περιστατικό με τη μίζα, περάσαμε καταπληκτικά και πραγματικά δε θα άλλαζα με τίποτα την εμπειρία που είχα να παρατηρήσω τους ρυθμούς και τον τρόπο ζωής της πολυμελούς οικογένειας στην οποία μείναμε. Και αν είναι να πας φέτος, κοίταξε μήπως τα καταφέρεις και συμπέσεις με το φημισμένο μουσικό φεστιβάλ της Φεζ (8 με 16 Ιουνίου 2012), που μας είπαν ότι είναι το κάτι άλλο!
