Διάσημοι ή ήμι-διάσημοι συνταξιδιώτες

[alisaxni]

Λόγω δουλειάς και ενασχολήσεων έχω συναναστραφεί με αρκετό "αναγνωρίσιμο" κόσμο αλλά ειδικά από συνταξιδιώτες σε πτήση, είχε κάτσει πριν μερικά χρόνια δίπλα μου η Γκερέκου με όλο το team του ΕΟΤ. Θεώρησε σκόπιμο και κουβεντιάζει με την συνεργάτιδά της δυνατά για το πόσο τυχερή ήταν που βρήκε τον Τόλη, τη δουλειά που ρίχνει στον οργανισμό, κάτι ξέμπαρκα κουτσομπολιά για το ΠΑΣΟΚ των 90s και γενικά ό,τι χρήσιμο για το ίματζ εκείνη τη στιγμή. Ένεκα που ο ΚΜ τότε τους έλεγε να ταξιδεύουν στις οικονομικές θέσεις, είπε να περάσει κάπως εποικοδομητικά την ώρα.

Πρόσφατα στην επιστροφή από Κων/πολη κάθισε απέναντί μου ένας μπασκετμπολίστας της Μπεσίκτας που έπαιζε παλιά στην ΑΕΚ (; ) αλλά δεν συγκράτησα όνομα. Βέβαια, αν ήταν ο Ναν, θα είχα βγάλει και φωτό (αν και δεν το ζητώ ποτέ).

 

[panpan]

Ειναι το αμορε του Πετρου? Πωπω πανελ πρωιναδικου γιναμε

Αντί για απάντηση.

 

[fraulina]

Τον Δεκέμβρη ταξίδευα για Μαδρίτη μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη (συνόδευε την Εθνική Μπάσκετ Εφήβων σε κάποιο τουρνουά). Ως γνήσια φανατική Παναθηναϊκός, δεν έχασα την ευκαιρία και όταν περιμέναμε τις αποσκευές, ζήτησα φωτό - το ίδιο έκαναν κι άλλοι συνεπιβάτες. Ήταν πολύ ευγενικός και συνεσταλμένος, όπως τον περίμενα

 

[zade]

Ωραίο θέμα. Θα σας πω τι έπαθα πριν από μερικούς μήνες στο Los Angeles.

Ήμασταν εκεί οικογενειακώς 7 άτομα και επειδή είμαι ο πιο έμπειρος είχα αναλάβει να κλέισω όλα τα ξενοδοχεία. Επειδή αφενώς δεν πλήρωνα εγώ και επειδή αφετέρου οι υπόλοιποι ήθελαν ένα αρκετά καλό επίπεδο πολυτέλειας , είχα βρει και είχα κλείσει όλα 5αστερα κλπ.

Στο L.A. λοιπόν έχω κλείσει στο Thompson Hollywood by Hyatt που είχε πισίνα και μπαρ στην ταράτσα. Μείναμε εκεί τρια βράδια από Παρασκευη σε Κυριακή.

Τέλος πάντων βγαίνουμε Παρασκευη να φάμε σχετικά νωρίς και γυρνάμε μετά κατα τις 11 η ώρα. Και βλέπουμε έξω από το ξενοδοχείο μια τρελή ουρά και τεράστιους φουσκωτούς μαύρους να εμποδίζουν τον κόσμο να μπει. Πάει λέω έγινε φόνος και θα έρθει σε λίγο η αστυνομία.

Προσπαθώ να μπω προς τα μέσα κια μου ζητάει κάρτα δωματίου. Του δείχνω και μ αφήνει να μπω. Πάω μαζί με τον κουνιάδο μου καρφί στη ρεσεψιον να ρωτήσω τι έγινε.

Ο διάλογος πήγε ως εξής:

-Καλά συγγνώμη τι γίνεται εδώ;
-Τίποτα είναι απλά παρασκευή βράδυ
-Έ και ; Τι πάει να πει αυτό;
- Ε βγαίνει ο κόσμος.
-Ναι το ξέρω αυτό,αλλά τι έγινε σήμερα εδώ;
-Ε να έχουμε ένα πάρτυ
-Και έχει τόσο κόσμο;
-Δεν είσαι από εδώ έ;
-Όχι, απ την Ελλάδα είμαι.
-Περίμενε...

Και μου φέρνει τον general manager του ξενοδοχείοου που είναι Γερμανός και στα νιάτα του είχε δουλέψει Ελλάδα. Και μου εξηγεί ο μανατζαράιος ότι το μπαρ του ξενοδοχείου είναι ένα από τα πιο διάσημα roof μπαρ όλου του Λος Άντελες και ότι πάρα πολλοί διάσημοι έρχονται όταν έχει πάρτυ, δηλαδή παρασκευές και Σάββατο βράδυ γιατί είναι πάρα πολύ in μέρος για να βρίσκεσαι. Μου δίνει κάρτα για free drink και μου λεει πήγαινε πάνω στο μπαρ. Την προηγούμενη παρασκευή ήταν εδω η καρντάσιαν, όλο και κάποιος θα είναι σήμερα. Καλά λέω, θα παω.

Πάμε στο ασανσέρ για να ανεβούμε πάνω και μπαίνει ένας κοντός μαύρος μαζί με δύο άλλους τεράστιους. Ο κουνιάδος μου δεν μιλάει καθόλου και κοιτάζει έκθαμβος τον κοντό τον μαύρο. Μετά του ζητάει αυτόγραφο και εκείνος υπογράφει.
Βγαίνουμε απ το ασανσέρ και μου λέει, ρε μλκ δεν κατάλαβες ποιός ήταν αυτός; Όχι του λέω. Αυτός ήταν ο kendrick Lamarr o ράπερ. Τέλος πάντων εγώ δεν τον ήξερα, γιατί δεν ξέρω γενικά κανέναν ράπερ αλλά μου εξήγησε ότι είναι πολύ διάσημος.

Κάτσαμε εκεί να πιούμε το ποτό μας κι είδαμε και άλλους που δεν τους θυμάμαι.

Για να μην τα πολυλογώ , στα τρια βράδια που μείναμε εκεί ειδαμε πολλούς που μου έλεγαν ότι είναι ο τάδε και ο Δείνα και εγώ δεν τους ήξερα. Αλλά σας γράφω όσους θυμάμαι.

Είδαμε τον όμορφο το γιατρό απ το Greys Anatomy, κάτι κριτές απ το American Idol, αυτόν που έπαιζε το Σούπερμαν στην σειρά, κάτι ανθυποδιάσημες στάρλετ που ήταν άκρως εντυπωσιακές και αψεγάδιαστες (και τέρμα πλαστικές υποθέτω) και τελικά είδαμε και την Sydney Sweeny. Αυτή την κατάλαβα κι εγώ και πήγα και της μίλησα κιόλας. Ήταν πολύ κουλ τυπάκι και από κοντά δεν είναι ούτε απλησίαστη ούτε το έπαιζε ντίβα. Ναι έχει "πλούσια ελέη" για όσους αναρωτιέστε.

Οι άλλοι μου είπαν ότι κάπου είδαν και το Τζάστιν Μπίμπερ αλλά εγώ δεν τον κατάλαβα. Τέλος πάντων σε αυτό το ξενοδοχείο η πυκνότητα διασήμων ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι οπουδήποτε αλλού.

Αλλά όπως είπε και ο Γερμανός μανατζαράιος, οι αμερικανοί κάνουν σαν χαζοί για τους διάσημους. ουρλιάζουν, σπρώχνουν, γενικά υπάρχει μια παραφροσύνη. Τέλος πάντων είχε την πλάκα του, υποθέτω αν ήξερα και ποιον έβλεπα θα τον εκτιμούσα κι εγώ περισσότερο.

Στο ίδιο ταξίδι εν τω μεταξύ βρέθηκα μετά από λίγες μέρες να πίνω ποτά στην times Square με τον John Legend και την Chrissy Teigen, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...

 

[zade]

Και η δεύτερη φάση στο ίδιο ταξίδι.

Τελευταία μέρα ταξιδιού, είπαμε να το κάψουμε. Πάμε πρώτα broadway να δούμε το Lion King (φοβερή παράσταση, ειδικά η σκηνογραφία ήταν εξωπραγματική) και μετά καρφί για junior's Cheesecake

O junior's είναι το καλυτερο cheesecake σ' ολη τη NY και έφαγα και σε άλλους 4 και σαν το Juniors δεν έχει.

Τέλος πάντων, έχει πάει αργα και λέμε απόψε θα το ξενυχτήσουμε, πάμε σε καμία ταράτσα να βλέπουμε απο ψηλά την times Square. Γενικά δεν υπάρχουν και πολλές ταράτσες εκεί κοντά, υπάρχει όμως το hard rock cafe που αν και δεν το συμπαθώ ως franchise, έχει φανατικούς οπαδούς, ειδικά μεσα στην παρέα και είχε και ταράτσα-μπαρ όπου μπορούσες να έχεις σχεδόν την times square από κάτω.

καθώς πάμε απ' το πλάι να μπουμε μέσα, πλακώνουν οι δημοσιογράφοι,
βάζουν κάτι κιγκλιδώματα, λέω κάποιος θα έρθει τώρα. Σκάει μύτη μια λιμουζίνα μαύρη και βγαινουν από μέσα ο John Legend και η γυναίκα του και αρχίζουν και μιλάνε στους δημοσιογράφους, ούτε που θυμάμαι για ποιο θέμα. Καθόμαστε κι εμείς σας χαζοί και τους κοιτάμε γιατί δεν μπορούσαμε να περάσουμε ,αλλά ημασταν κυριολεκτικά στα 5 μέτρα. Τελειώνουν την συνέτευξη και πάνε να μπουν μέσα.

Από πισω εμείς. Οπότε μας σταματάει ο τεράστιος μάυρος στην είσοδο (που νομίζω ότι στην Νέα Υόρκη είναι υποχρεωτικός. Αν δεν έχεις τεράστιο μάυρο στην είσοδο δεν σου δίνουν άδεια για μαγαζί ή κάτι τέτοιο) και μας ρωτάει τι θέλουμε.

Του λέμε να πιούμε ένα ποτό ρε άνθρωπε, τίποτα άλλο, σήμερα είναι η τελευταία μέρα. Το σκεφτόταν μέχρι που του κανει ο Legend, άσε τα παιδιά να μπουν , φαίνονται πολυ οκ. Και μπαίνουμε και τους πιάνουμε την κουβέντα. Η κουνιάδα που , το πιο κοινωνικό ον στο σύμπαν, τα έλεγε με την Chrissy Τeigen και εγώ μιλούσα με τον Legend και μου είπε ότι πήγαινε σε ένα πριβέ πάρτυ να παίξει πιάνο.

Του κάνω, άμα τελειώσεις, έλα να πιούμε ένα ποτό πάνω στο roof και μου λέει θα το ήθελα πολύ αλλά δεν νομίζω να τελειώσω νωρίς.

Τα ειπαμε λίγο, και μετά ανεβήκαμε εμείς για το roof και αυτοί για το prive party τους. Και πριν χωρίσουμε μου λέει πάρε το τάδε ποτό (ούτε που θυμάμαι πια τι ήταν) και πες στο barman να το κάνει όπως για μένα. (σκεφτόμουν μέσα μου , κέρνα ένα ποτό σε τσίπη John σε έναν καημένο Έλληνα, αλλά που...). Kαι δεν ήταν και πολύ καλό τελικά.

Καλύτερες ποτάρες απ΄την Ελλάδα δεν θυμάμαι να έχω πιεί, άντε εφάμιλλες μια φορό μόνον στο Atlas στην Σιγκαπούρη.

Αυτή ήταν η φορά που συνάντησα πάλι διάσημους στην NY.

Tελευταία φορά που πέτυχα διάσημο ήταν φέτος το Φεβρουάριο στο Μαϊάμι. Αλλά έχω σπάσει το κεφάλι μου και δεν θυμάμαι πως τον λέγανε. Άμα τον θυμηθώ θα τον γράψω κι αυτόν...