Γερμανία Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ, καλή μου Κλάρα!

[Marios_Gr]

Alte Oper

Στο τέλος της οδού Goethestraße και έχοντας πλέον εισέλθει στη Συνοικία των Τραπεζών (Bankenviertel), βρίσκεται η Πλατεία της Όπερας, Opernplatz, που φυσικά πήρε το όνομά της από το θαυμάσιο κτήριο της Παλιάς Όπερας της Φρανκφούρτης, ονομαστή εντός και εκτός της Γερμανίας, που βρίσκεται σε αυτή. Διάσημοι καλλιτέχνες, όχι μόνο της κλασικής μουσικής, αλλά και της τζαζ, της r’n’b, της ποπ, ακόμα και της ροκ, έχουν δώσει τα κονσέρτα τους εκεί.

Το ίδιο το κτήριο αποπερατώθηκε τον Οκτώβριο του 1880, από τον Βερολινέζο αρχιτέκτονα Richard Lucae. Τα εγκαίνια του γιορτάστηκαν με την όπερα Don Giovanni του Μότζαρτ και ήταν παρόν ο ίδιος ο Γερμανός Αυτοκράτορας Wilhelm ο Πρώτος. Δεν απέφυγε τη σκληρή μοίρα των περισσότερων άλλων κτηρίων της πόλης από τους βομβαρδισμούς του 1944. Του αποδόθηκε μάλιστα το παρατσούκλι «Το πιο όμορφο ερείπιο της Γερμανίας». Χρειάστηκαν τέσσερις δεκαετίες για να αποκατασταθεί η πρόσοψή του και να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στο εσωτερικό του προκειμένου να μετατραπεί σε μια σύγχρονη όπερα. Ξεκίνησε να επαναλειτουργεί τον Αύγουστο του 1981.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 12
• 12

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 12

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[varioAthens]

Χτυπησες ευαισθητο σημειο τωρα με αυτη την εισαγωγη....

 

[MVSylvia]

Νομίζω η καλυτερη εισαγωγη σε ιστορια που γραφτηκε στο φορουμ

 

[Marios_Gr]

Χτυπησες ευαισθητο σημειο τωρα με αυτη την εισαγωγη....

Αυτή η ιστορία θα λειτουργήσει σαν ληξιαρχείο. Θα δείξει ποιοι είναι άνω των 45.

 

[alvadi]

Δυνατό ξεκίνημα

 

[Marios_Gr]

Το πλήθος και η Μαρία

Καημός αβάσταχτος και πολυετής να βρεθώ και εγώ σε μια Χριστουγεννιάτικη αγορά της κεντρικής Ευρώπης, πριν κλείσω τα κουρασμένα μου μάτια. Και κατά προτίμηση σε μια της Γερμανίας, που είναι η κοιτίδα των Χριστουγεννιάτικων αγορών. Όπως οι Ιάπωνες παράγουν σούσι και οι Ελβετοί ρολόγια, οι Γερμανοί παράγουν Χριστουγεννιάτικες αγορές. Τελεία και παύλα. Να πιώ ζεστό κρασί με μυρωδικά. Να φάω φρεσκοφουρνισμένα μπισκότα και ζαχαρωμένα αμύγδαλα. Να μπλεχτώ ανέμελα στα φωτάκια των στολισμένων έλατων. Να ακούσω κάλαντα από χορωδίες με αντιπαθητικά, υπερβολικά ξανθά παιδάκια.

Το εσωτερικό μου ρολόι σήμανε ότι φέτος ερχόταν η ώρα για αυτό. Αυτές τις γιορτές θα πέταγα σε μέρη Χριστουγεννιάτικης υπεργλυκαιμίας. Υπήρχαν όμως δύο σοβαρά ζητήματα που έπρεπε να επιλυθούν.
Πρώτον, έχω ήδη ταξιδέψει στις μεγαλύτερες από τις Γερμανικές πόλεις και μια επαναληπτική επίσκεψη δεν θα ήταν σκόπιμη. Δεύτερον, οι πόλεις της Γερμανίας (και πιθανώς όχι μόνο) παθαίνουν μια αιφνίδια ψυχολογική κατάρρευση και μαζεύουν τις εορταστικές αγορές τους πριν την ημέρα των Χριστουγέννων, επομένως το ταξίδι θα έπρεπε να στριμωχτεί μεταξύ του τέλους των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων και της παραμονής των Χριστουγέννων.

Η Φρανκφούρτη θα ήταν η πόλη. Δεν είχα πάει ποτέ, έχει αξιόλογη Χριστουγεννιάτικη παράδοση, διαθέτει μια εντυπωσιακή συνοικία ουρανοξυστών και πολλά μουσεία, και κυρίως, μου είναι οικεία ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν η μικρή ροδομάγουλη Χάιντι έφτανε εκεί ως ψυχοκόρη στο Σεσεμανέικο και συντροφιά της μελαγχολικής παραπληγικής Κλάρας.

Ο συνήθης αφόρητα λεπτομερής σχεδιασμός του ταξιδιού μου περιελάμβανε μια μέρα στο κέντρο της Αθήνας, ώστε να πάρω μια καλή γεύση και από το εκεί εορταστικό κλίμα, και μεταφορά στη Φρανκφούρτη την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί.

Για την Αθήνα δεν έχω να πω πολλά. Έμεινα στο Amazon Hotel στο Σύνταγμα -μιας και ήθελα να είμαι στο κέντρο-, το οποίο ήταν καλό, αλλά όχι τόσο όσο μου το είχαν περιγράψει. Η ατμόσφαιρα ήταν αυτή η συνήθης ημιπαρακμιακή του κέντρου της πρωτεύουσας, με επιπλέον πάρα πολύ κόσμο λόγω εορτών. Έφαγα στα Friday’s, πήγα να πιω καφέ στο Nöel και έφυγα λόγω ασφυκτικής πολυκοσμίας και μπήκα σε ένα-δύο πολυκαταστήματα.

Αλλά αυτό που θα ήθελα ειλικρινά να προτείνω, είναι το Μουσείο Μαρίας Κάλλας στην οδό Μητροπόλεως. Σε ένα τριόροφο νεοκλασσικό έχουν στήσει ένα πραγματικά πλήρες, καλαίσθητο και λειτουργικό μουσείο, με πολλά σύγχρονα τεχνολογικά μέσα και ένα ενδιαφέρον café στο ισόγειο. Με χαρά έμαθα ότι είναι υποψήφιο για το βραβείο του καλύτερου Ευρωπαϊκού Μουσείου για το 2025, αν και ζωής μόλις λίγων μηνών. Να πάτε.

 

[Marios_Gr]

Οι "φημισμένοι" Γερμανικοί σιδηρόδρομοι...

Το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης είναι αχανές, αλλά όχι χαοτικό λόγω της συχνής και επαρκούς σήμανσης. Οι αποστάσεις όμως μεταξύ των τμημάτων του παραμένουν μεγάλες. Σχεδόν 20 λεπτά περπάτημα από την πύλη αποβίβασης μέχρι τους ιμάντες παραλαβής των αποσκευών είναι μία εξωφρενική απόσταση. Τουλάχιστον ο σταθμός των τρένων για την πόλη είναι ακριβώς κάτω από το Terminal 1 που προσγειώνεται η Aegean.

Παρόλα αυτά, το ότι πίστεψα ότι θα ήταν εύκολο και γρήγορο να φτάσω στη Φρανκφούρτη τελικώς αποδείχτηκε μια πλάνη. Διότι περισσότερο από δύο εβδομάδες νωρίτερα είχε ανακύψει σοβαρή τεχνική βλάβη στις γραμμές των αστικών τρένων κοντά στο αεροδρόμιο, πράγμα που προκαλούσε αλλαγές στις πλατφόρμες επιβίβασης και μεγάλες καθυστερήσεις στα δρομολόγια. Είκοσι μέρες αργότερα οι Γερμανοί δεν είχαν καταφέρει να αποκαταστήσουν τη βλάβη, και μάλιστα ενώ γνώριζαν τον όγκο των επιβατών που θα είχαν λόγω εορτών. Για να μην λέμε ότι μόνο στη χώρα μας συμβαίνουν αυτά.

Είναι απαράδεκτο ότι η σήμανση σε οδηγεί πλέον στη λάθος πλατφόρμα του σταθμού, χωρίς να υπάρχει η πρόνοια της ύπαρξης ενός υπαλλήλου που να ανακατευθύνει τους επιβάτες στο σωστό σημείο. Στην πραγματικότητα από τη ροή των τρένων οφείλεις να κατανοήσεις μόνος σου ότι πρέπει να περάσεις στην απέναντι αποβάθρα, κάτι που το πλήθος του κόσμου που περίμενε στη λάθος μεριά θα έπρεπε να είχε υποψιάσει τους υπεύθυνους ότι δεν είναι διόλου προφανές. Αφού, λοιπόν, έχασα δύο-τρεις συρμούς, εν τέλει συνειδητοποίησα (και μαζί μου και πολλοί άλλοι) που θα έπρεπε να πάω.

Τουλάχιστον η διαδρομή μέχρι τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό της Φρανκφούρτης είναι πραγματικά σύντομη. Σε 13 λεπτά είσαι στο κέντρο της πόλης. Το ξενοδοχείο Scandic Frankfurt Museumsufer είναι εξαιρετικά κοντά στον σταθμό, αλλά όχι μέσα στην επικίνδυνη ζώνη της ακολασίας και της παρανομίας που τον περιβάλλει.

Όμορφο ξενοδοχείο, σε κομψό Σκανδιναβικό στυλ, με μαλακό κρεβάτι και ιδανική θερμοκρασία δωματίου. Ε, τώρα το ότι έσταζε το σιφόνι κάτω από τον νιπτήρα του μπάνιου το θεωρώ απλά μία ατυχή συγκυρία. Η γύρω περιοχή είναι μια ήσυχη γειτονιά πάνω από τον ποταμό Μάιν, με αρκετά όμορφα κτήρια, κάποια και με αυλές, μία Τράπεζα Πειραιώς (!?) και το Εβραϊκό Μουσείο σε απόσταση λίγων λεπτών με τα πόδια. Supermarket και μαγαζιά για φαγητό υπάρχουν επίσης εκεί, αν και σε περιορισμένο αριθμό.

Α, στην είσοδο του ξενοδοχείου υπάρχει μια άλκη με εμφανή ναρκισσιστική διαταραχή. Αν είστε με παρέα, βγείτε φωτογραφίες μαζί της. Αν είστε μόνοι, αγνοήστε την.

 

[Marios_Gr]

Οι Χριστουγεννιάτικες Αγορές της Φρανκφούρτης

Και όντως, το σωστό είναι να χρησιμοποιήσουμε πληθυντικό αριθμό, αφού η Φρανκφούρτη διαθέτει τέσσερις Χριστουγεννιάτικες αγορές, στις τέσσερις μεγάλες πλατείες του κέντρου της. Στην πραγματικότητα αυτές συνθέτουν ένα ευρύτερο εορταστικό σύνολο, καθώς σπιτάκια με φαγητά και σουβενίρ υπάρχουν και στους δρόμους που ενώνουν τις πλατείες, ακόμα και σε αυτόν δίπλα από τον ποταμό Μάιν.

Η μεγαλύτερη από τις Χριστουγεννιάτικες αγορές βρίσκεται στο Römemberg, που είναι η κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης (Altstad) και η οποία πήρε το όνομα της από το μεσαιωνικό κτηριακό συγκρότημα Römer, στο οποίο στεγάζεται το Δημαρχείο της Φρανκφούρτης τα τελευταία 600 χρόνια. Η αγορά εκτείνεται και πάνω από την οδό Braubachstraße, στην πλατεία του Αγίου Παύλου (Paulsplatz), με την ομώνυμη κυκλική εκκλησία του 18ου αιώνα.

Ξύλινα σπιτάκια έχουν στηθεί και κατά μήκος των οδών Neue Kräme και Liebfrauenstraße μέχρι την πλατεία Hauptwache, δίπλα από τη Zeil, την εμπορική συνοικία της Φρανκφούρτης. Το χαριτωμένο μπαρόκ κτήριο με το ίδιο όνομα στο μέσο της πλατείας λειτούργησε ως στρατώνας, έδρα της πολιτοφυλακής της πόλης, αστυνομικό τμήμα και κατά τον τελευταίο αιώνα ως καφετέρια.

Στην διπλανή πλατεία Roßmarkt βρίσκεται η τέταρτη και τελευταία Χριστουγεννιάτικη αγορά της Φρανκφούρτης. Στην πλατεία κυριαρχεί η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης και το άγαλμα του Ιωάννη Γουτεμβέργιου, εφευρέτη της τυπογραφίας.

Όπως συχνά συμβαίνει με τις τουριστικές ατραξιόν, η πραγματικότητα είναι λιγότερο ελκυστική από τις διαφημιστικές καταχωρήσεις. Ασφυκτικά πολύς κόσμος, τσουχτερά υψηλές τιμές, χαμηλή ποιότητα. Για να είμαι ειλικρινής, εκεί θα βρείτε το επίπεδο των προϊόντων που θα βρίσκατε σε ένα πανηγύρι στη χώρα μας, προσαρμοσμένα σε μια Χριστουγεννιάτικη κεντροευρωπαϊκή προσέγγιση. Πρόχειρα, βαριά φαγητά και μαζικής παραγωγής σουβενίρ που πωλούνται για «χειροποίητα».

Απέφυγα να φάω κάτι για το οποίο το στομάχι μου θα με τιμωρούσε αναδρομικά, ήπια Glühwein (το διάσημο κόκκινο ζεστό κρασί με πορτοκάλι και μπαχαρικά), που ήταν καλό και ανακουφιστικό, και δοκίμασα καραμελωμένα αμύγδαλα σε ευφάνταστα χρώματα. Ξέρεις ότι είναι μια τουριστική παγίδα, αλλά το εύθυμο πλήθος, τα χιλιάδες φωτάκια και το φυσικό γερμανικό ντεκόρ σε βάζουν για τα καλά σε ένα εορταστικό κλίμα, που αλήθεια είναι ότι δεν θα βρεις σε οποιαδήποτε Ελληνική πόλη. Άξιζε τον κόπο, το στριμωξίδι και το κρύο.

 

[Marios_Gr]

Neue Frankfurter Altstadt

Η Νέα Παλιά Πόλη της Φρανκφούρτης είναι η καρδιά του ιστορικού και τουριστικού της κέντρου. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα μόνο μέρος του ευρύτερου έργου αστικής ανάπλασης Dom Römer Project, που είχε ως στόχο την αποκατάσταση της παλιάς πόλης της Φρανκφούρτης (Altstadt) από τις εκτεταμένες ζημιές που προκάλεσαν οι βομβαρδισμοί των Συμμαχικών Αεροπορικών Δυνάμεων από τον Οκτώβριο του 1943 μέχρι τον Μάρτιο του 1944 και οι οποίοι την είχαν καταστρέψει σχεδόν ολοσχερώς. Οι αρχιτέκτονες επιλέχτηκαν κατόπιν ανοιχτού διαγωνισμού, οι εργασίες διήρκησαν από το 2012 έως το 2018 και εν τέλει κατέστη δυνατό να αποδοθεί η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία που είχε η περιοχή πριν το πόλεμο. Εκεί θα δείτε πολλά ενδιαφέροντα κτήρια και τοπόσημα.

Langer Franz
Απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Παύλου στην Paulsplatz βρίσκεται το εντυπωσιακό μπαρόκ κτηριακό συγκρότημα που στεγάζει, μεταξύ άλλων, και το δικαστικό μέγαρο της Φρανκφούρτης. Όμως το πλέον εμβληματικό τμήμα του κτηρίου είναι ο πύργος Langer Franz, χτισμένος το 1428, που πήρε το όνομα του από τον ιδιαίτερα ψηλό δήμαρχο της πόλης Franz Adickes πέντε αιώνες αργότερα. Το δράμα που κουβαλά είναι η καταστροφή της στέγης και του καμπαναριού του κατά τους βομβαρδισμούς του 1944 και ο έκτοτε διαρκής πόθος των κατοίκων να τα ξαναφτιάξουν στην αρχική τους μορφή. Υποτίθεται ότι αυτό θα γινόταν επιτέλους μέσα στο 2024. Εγώ πάντως ίδιο τον είδα.

Haus zur Goldenen Waage
Το Σπίτι της Χρυσής Ζυγαριάς είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά του. Ένα αναγεννησιακό σπίτι του 17ου αιώνα, από αυτά τα παραδοσιακά τα φτιαγμένα από ξύλο, στο δρομάκι Höllgasse, ακριβώς απέναντι από την κύρια πύλη του Καθεδρικού Ναού της Φρανκφούρτης, με μια χρυσή ζυγαριά να κοσμεί τη γωνία στην οροφή του ισογείου του. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, η ανακατασκευή του συγκεκριμένου κτηρίου ήταν το πιο απαιτητικό και πολύπλοκο από τα έργα αποκατάστασης της Παλιάς Πόλης. Σήμερα στο ισόγειο του κτηρίου στεγάζεται εκλεκτό café-ζαχαρολαστείο με ονομαστά γλυκά, που όπως αντιλαμβάνεστε από το σημείο που βρίσκεται, αν βρείτε να κάτσετε παίξτε και ένα joker…

Frankfurter Dom
Ο Καθεδρικός Ναός της Φρανκφούρτης είναι αφιερωμένος στον Άγιο Βαρθολομαίο και με τον 95 μέτρων πύργο του, είναι το υψηλότερο θρησκευτικό κτήριο της πόλης. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1358 σε γοτθικό ρυθμό, ενώ η πλήρης αποκατάσταση των ζημιών του από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε μόλις τη δεκαετία του ‘90. Ονομαστό το εκκλησιαστικό του όργανο, ενώ η σχεδόν 12 τόνων καμπάνα του είναι η δεύτερη βαρύτερη στη Γερμανία!

Schirn Kunsthalle
Μεταξύ του Καθεδρικού Ναού της Φρανκφούρτης και του Römemberg βρίσκεται ένα περίεργο επίμηκες κτήριο, με στοές με σειρές από κολώνες, που σε πρώτη εντύπωση η γεωμετρική του εικόνα μοιάζει αταίριαστη με το μεσαιωνικό κλίμα της περιοχής. Είναι η Αίθουσα Τέχνης Schirn, που ξεκίνησε να λειτουργεί το 1986 και φιλοξενεί περιοδικές εκθέσεις μοντέρνας τέχνης Γερμανών και όχι μόνο εικαστικών καλλιτεχνών.

Archäologische Garten
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και με αφορμή -όπως συχνά συμβαίνει- έργα ανάπλασης στην Παλιά Πόλη, στον χώρο ακριβώς δίπλα από τη σημερινή Αίθουσα Τέχνης Schirn ανακαλύφθηκαν σημαντικά ευρήματα της Ρωμαϊκής εποχής. Και συγκεκριμένα τείχη ενός Ρωμαϊκού στρατοπέδου, Ρωμαϊκά λουτρά του 1ου και 2ου αιώνα με θέρμανση κάτω από το δάπεδο (!), ερείπια ενός αυτοκρατορικού παλατιού του 9ου αιώνα και κελάρια μεσαιωνικών μεσοαστικών σπιτιών. Επί δεκαετίες παρέμεναν ως ανοιχτός αρχαιολογικός χώρος στο κέντρο της πόλης, με το όνομα Αρχαιολογικός Κήπος. Ώσπου, λόγω της πολυετούς έντονης επίδρασης των καιρικών φαινομένων, οι Γερμανοί αποφάσισαν να τα στεγάσουν σε ένα κτήριο από κόκκινο ψαμμίτη, το οποίο παρά τη μοντέρνα αισθητική του, ενσωματώνεται πολύ επιτυχημένα και στο παραδοσιακό πλαίσιο της περιοχής.

 

[Marios_Gr]

Η Χριστουγεννιάτικη Φρανκφούρτη τη νύχτα

Οι περισσότερες πόλεις δείχνουν καλύτερες τη νύχτα. Αν έχουν και ουρανοξύστες, ακόμα περισσότερο. Και αν είναι και Χριστούγεννα στην Κεντρική Ευρώπη, μια βραδινή εορταστική βόλτα επιβάλλεται ως μοναδική εμπειρία. Φωτάκια παντού, χριστουγεννιάτικα δέντρα, πολυκοσμία και η αυθόρμητη αλλά και μαζί αναγκαστική ξενοιασιά του να γνωρίζεις ότι σε λίγες μέρες όλα θα είναι πάλι διαφορετικά.

Από όλα τα θαυμαστά που είδα τις νύχτες στη Φρανκφούρτη θα αναφέρω μόνο τη βραδυνή Χριστουγεννιάτικη λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό. Ακόμα και αν δεν είσαι ένθρησκος, αναγνωρίζεις ότι η ατμόσφαιρα σε έναν τεράστιο ναό στολισμένο με φυσικά έλατα και φωτάκια εκείνες τις ημέρες, δεν συναντάται σε κανένα άλλο μέρος και περίσταση.

 

[Marios_Gr]

Καταναλωτικός παροξυσμός

Δεν έχετε χρόνο για πέταμα και θέλετε να κάνετε τις αγορές σας για τα απαραίτητα σύντομα, εύκολα και συγκεντρωτικά; Σας καταλαβαίνω. Στη Φρανκφούρτη αυτό είναι δυνατό, αφού ό,τι ζητήσετε θα το βρείτε σε δύο μόνο δρόμους και μάλιστα πολύ κοντά ο ένας στον άλλο.

Η οδός Zeil είναι εδώ και δύο αιώνες ο σημαντικός και πολυσύχναστος εμπορικός δρόμος της Φρανκφούρτης. Zeil στα γερμανικά σημαίνει «σειρά», προφανώς από μια σειρά από σπίτια που υπήρχαν στο ανατολικό άκρο του.
Πολλές γνωστές αλυσίδες υπάρχουν εκεί, αλλά από το 2009 σήμα κατατεθέν της οδού είναι το αχανές εμπορικό κέντρο MyZeil, με τη γυάλινη κυματοειδή στέγη και τη χαρακτηριστική πρόσοψη με τη μεγάλη τρύπα στη μέση. Υποθέτω εννοεί ότι από εκεί θα σας ρουφήξει όλα σας τα λεφτά. Για τις γιορτές, πάντως, φαινόταν να ρουφάει μερικούς φωτεινούς ταράνδους.

Εκεί θα βρείτε ό,τι περιμένεις να βρεις σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Καταστήματα από γνωστές φίρμες, supermarket, ζαχαροπλαστεία, καφέ και εστιατόρια διαφόρων εθνικών κουζινών. Το MyZeil κατέχει και ένα ρεκόρ. Τη μεγαλύτερη συνεχόμενη κυλιόμενη σκάλα στον κόσμο.

Η δίψα σας για αγορές παρέμεινε ακόρεστη; Θέλετε να κουβαλήσετε λίγες ακόμα τσάντες; Υπάρχει λύση. Πολύ κοντά στην οδό Zeil βρίσκεται ο έταιρος καπιταλιστικός παράδεισος της πόλης, η οδός Goethestraße. Εκεί σας περιμένουν απλά, ταπεινά μαγαζάκια, όπου τίμιοι Γερμανοί βιοπαλαιστές έμποροι πασχίζουν να πουλήσουν την πραμάτεια τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν λίγη φθηνή μπύρα και ένα πιάτο λουκάνικα με ξινολάχανο για το φτωχό τους δείπνο. Προσωπικά έκανα μια βόλτα για να παραγγείλω τα χρειώδη και κατόπιν πέρασα με ένα τρίκυκλο για να τα παραλάβω.

 

[turms]

Για το μόνο πράγμα που φημίζονται εδώ και 3-4 χρόνια οι γερμανικοί σιδηρόδρομοι είναι τα αλλεπάλληλα προβλήματα, οι ατελείωτες καθυστερήσεις, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις από διάφορους, και πού και πού εμφανίζεται κάποιος τρελός με μαχαίρι που σε κυνηγάει. Για να μην βρεθεί κανείς προ εκπλήξεων. Δυστυχώς, οι καιροί έχουν αλλάξει – και μόνο προς το χειρότερο.


Πάντως αυτό με τη Χάιντι και την Κλάρα δεν το θυμάμαι... Προς το τέλος της σειράς ήταν;