Ιαπωνία Δεν είναι το Big Brother - Είναι το... Onii Chan!

[Earth Citizen]

Εχουμε δωρα απο την παραγωγη για οσους βρουν τις απαντησεις σε ολα τα ερωτηματα?

10 κούτες από τα αγαπημένα γλυκάκια φασολιού

 

[KLEOPATRA]

Ρε συ αυτα τα γλυκακια γιατι τα κραζουν τοσο?Εμενα μου αρεσει ο πουρες φασολιων και στο μεξικανικο φαγητο τα φασολια παιζουν πολυ.Νομιζω οτι θα μου αρεσαν τα γλυκακια φασολιου.

 

[Earth Citizen]

Ρε συ αυτα τα γλυκακια γιατι τα κραζουν τοσο?Εμενα μου αρεσει ο πουρες φασολιων και στο μεξικανικο φαγητο τα φασολια παιζουν πολυ.Νομιζω οτι θα μου αρεσαν τα γλυκακια φασολιου.

Δεν τα έχω δοκιμάσει αλλά φασόλι σε γλυκό δε με εμπνέει ιδιαίτερα

 

[Hyada]

Eμένα με εμπνέει πάρα πολύ, νομίζω πως μπορώ να φανταστώ τη γεύση αν και η πραγματικότητα μπορεί να είναι τελείως διαφορετική.

 

[PopiTzil]

Αν δεν έχει σοκολάτα δεν είναι γλυκό Dva μας ξέχασες???

 

[Dva Srca]

Κεφάλαιο VI - Καναζάουα

Ο άνδρας μπήκε μέσα και χαιρέτησε το παρεάκι με ένα παράξενο "hello" που ακούστηκε περισσότερο σα να βγήκε από τη μύτη του. Ο Dva είχε στην κυριολεξία παραλύσει, ειδικά βλέποντας όλους τους άλλους να μην έχουν πάρει ακόμα πρέφα ότι ο τύπος που κοιμόταν πλέον στο έκτο κρεβάτι ήταν ο ίδιος που είχαν δει 2-3 φορές στο Τόκιο.

Και σύντομα ήρθε η εξήγηση για τη μπλούζα με τη λέξη Peru - ο έκτος συγκάτοικος ήταν Περουβιανός και συστήθηκε με ένα όνομα που η παραγωγή αδυνατούσε να καταγράψει εκείνη τη στιγμή, ακόμα και αν έβαζε μπροστά το slow motion. Ωστόσο δεν αισθάνθηκε πολύ άσχημα, καθώς τα ονόματα των παικτών φάνηκαν να κρασάρουν τον λατινοαμερικάνο όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Ο Περουβιανός παρουσίασε τον εαυτό του ως έναν περιπετειώδη μοναχικό ταξιδιώτη, που λατρεύει να κάνει ταξίδια χωρίς παρέα και να βλέπει όλες τις γωνιές του κόσμου μέσα από το πρίσμα των ντόπιων αλλά και της δικής του μοναξιάς. Ο Dva πλέον ήταν πεπεισμένος: ο Περουβιανός ήταν serial killer και τους είχε ακολουθήσει επειδή τους θεώρησε εύκολο στόχο Προσευχές στο ιερό κοτοπουλάκι και δε συμμαζεύεται ο δικός σου, οι άλλοι ακόμα καρακοσμάρα, το μόνο που τους εξέπληξε δυσάρεστα για την ώρα ήταν τα πλυμένα στο χέρι χακί βρακιά του συγκατοίκου στη σκάλα της κουκέτας.

Εκεί όμως που όλοι εξεπλάγησαν, ήταν όταν ο Περουβιανός αποκάλυψε στους παίκτες ότι έχει επισκεφθεί την Ελλάδα και δις μάλιστα - και καλά, θα μου πείτε σιγά το πράγμα, πλέον και η κουτσή Μαρία έχει επισκεφθεί τη μισή Ευρώπη, αλλά όταν κάποιος από το Κούζκο αναφέρει ότι οι μόνες πόλεις που έχει δει στην Ελλάδα είναι η Θεσσαλονίκη, η Φλώρινα και τα Χανιά, εδώ το πράγμα αλλάζει. Ποια Αθήνα, ποια Ολυμπία, ποια Μύκονος και πράσινα άλογα, ποια Ακρόπολη και ποια Μετέωρα μου λέτε, εδώ ο άνθρωπος έχει επισκεφθεί την πολυαγαπημένη και επαρκώς εναλλακτική Φλώρινα, για την οποία μάλιστα εξέφρασε ιδιαίτερα θετικά σχόλια. Ο Dva σα να άρχισε να συμπαθεί λίγο τον κυριούλη, αλλά ακόμα με κάθε επιφύλλαξη. Και στην Ιαπωνία ο σενιόρ ερχόταν για δεύτερη φορά και επειδή είχε σκοπό να γυρίσει πολλά μέρη άρχισε τις ερωτήσεις: και εσείς που θα πάτε και τι θα κάνετε και τι βρακί θα φορέσετε και τι σκατά είναι αυτή η κίτρινη τσαντούλα που φυλάτε πάνω στα κρεβάτια σας σαν κόρη οφθαλμού...

Ο Dva σφυρίζει σαν συναγερμός στα ελληνικά, μη και μη και πάλι μη, δεν πάμε Καναζάουα, πάμε Νάρα να του πείτε που μας προείπε ότι έχει πάει, άσε μη μας κουβαληθεί και βρούμε κανα μπελά, δε τον βλέπω καλά αυτόν... Οk μπορεί να πήγε στη Φλώρινα, αυτό όμως δεν τον κάνει ακόμα επαρκώς αξιόπιστο, όχι μετά από τόσο stalking στο χόστελ στο Τόκιο τουλάχιστον! Και με ένα χαμόγελο στα χείλη η Τουτού να αναφέρει ότι πρέπει να πάνε στη Νάρα, επειδή όλοι πάνε εκεί και οι άλλοι να εύχονται να μην ενδιαφερθεί ο Περουβιανός - και τελικά όντως δεν ενδιαφέρθηκε. Μάζεψε τις βρεγμένες πετσέτες του, χτένισε τα μαλλάκια του τα μαύρα τα κατσαρωμένα και έπεσε να ξαπλώσει με τα φώτα ακόμα αναμμένα στο δωμάτιο. Η ώρα ήταν ακόμη εννιάμιση. Τα μουρλά έμειναν ξύπνια μέχρι τις έντεκα, εκτός από τον Tatsu που με κίνδυνο να χάσει τα λογικά του από τον πυρετό απλά ξεράθηκε και άφησε το τσάι να ξεπαγώνει ακόμα...

Το επόμενο πρωί η Πανδώρα ξύπνησε με πονοκέφαλο. Αμάν βρε αγοράκι μου Dva, όλη τη νύχτα με το ρημάδι το Νιντέντο και αυτό το παλιοπαίχνιδο που αγόρασες, όχι τίποτε άλλο αλλά είναι όλο στα ιαπωνικά και δεν καταλάβαινε μία η δύσμοιρη. Και πού να ξερε τι θα ακολουθούσε...

Με πονοκέφαλο όμως δεν ξύπνησε μόνο η Πανδώρα, αλλά και η Τούλα και η Τουτού, αυτές για άλλο λόγο. Όπως κατήγγειλαν το πρωί, ο Περουβιανός ηγήθηκε μιας συναυλίας εσωτερικού χώρου τη νύχτα, στην οποία δεύτερα βιολιά έγιναν ο Moe και ο Dva. Γύρναγαν οι καημένες, πέταξαν μαξιλάρια, ήρθαν σε απόγνωση, τίποτα. Ακόμα και όταν οι δύο πιτσιρικάδες γύρναγαν στο πλάι και έκλειναν την καταβόθρα, ο Περουβιανός εκεί, το βιολί του. Βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου, βρε por favor, τίποτα. Ο Tatsu δεν καταλάβαινε την έκρηξη των κοριτσιών, καθώς δεν άκουσε τίποτα όλη νύχτα - θα ήταν που ο πυρετός είχε νεκρώσει το ακουστικό του σύστημα.

Ντύθηκαν, πλύθηκαν, σκουπίστηκαν και βουρ για Καναζάουα. Η Καναζάουα στο χάρτη ΔΕΝ είναι κοντά στο Κιότο. Συγκεκριμένα, απέχουν 224 χμ. η μία από το κέντρο της άλλης, πράγμα που σημαίνει ότι υπό κανονικές συνθήκες δεν ενδείκνυνται για ημερήσια εκδρομή. Όμως τα καταπληκτικά ιαπωνικά τρένα εκμηδενίζουν αυτές τις αποστάσεις, κάνοντας τη διαδρομή σε περίπου 2 ωρίτσες. Κλασικά άνετα JR τρένα, κλασικά bento boxes από καλοντυμένους Ιάπωνες με λάπτοπ και κλασικά μισοκοιμισμένοι μεσήλικες στις πίσω θέσεις. Ο Dva δεν έχασε ευκαιρία - είδε τη θέα, όλα καλά, την καμάρωσε, με το που βγήκαν στν επαρχιακό δρόμο άνοιξε πάλι το ρημάδι. Και να η Πανδώρα να βλέπει τα ιδεογράμματα και βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου, βρε ρίξε και μια ματιά έξω, ΚΑΛΕ ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΚΕΡΟΣ, τίποτα δεν έπιασε. Ο Dva εκεί, σα χαζεμένος.

"Πανδώρα το παιχνίδι αυτό είναι για μένα αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του ταξιδιού, πρέπει να παίζω μερικές ώρες την ημέρα για να μπαίνω στο κλίμα, ΝΑ έμαθα να αναγνωρίζω και μερικές λέξεις, αυτό σημαίνει ναι για παράδειγμα!!!"

"Dva εύχομαι να είχα μπει στο κεφάλι του Moe, θα έλεγα του Tatsu αλλά βράζει άρα μπορεί να έβγαινα τραυματίας, ο άλλος κοιτάει μόνο έξω από το παράθυρο και άχνα δε βγάζει!"

"Δε φτάνει που σε κουβαλάω και σε ακούω όλη μέρα σα τη φωνή της συνείδησής μου, παραπονιέ.... ΑΑΑΑΑΡΓΚ κοίτα τι έκανες έχασα!!!"

Φτάσανε στην Καναζάουα, με το χαριτωμένο σιδηροδρομικό σταθμό και το εξυπηρετικό tourist centre, με προσωπικό που μιλούσε συμπαθητικά αγγλικά. Η καλύτερη λύση; Ένα loop bus daily pass, με αντίτιμο 500 γιέν (περίπου 5 ευρώ - συμφέρει). Το loop bus είναι ένα από τα πολύ ωραία και εξυπηρετικά μέτρα που έχει λάβει ο δήμος Καναζάουα για να τονώσει τον τουρισμό, καθώς το λεωφορειάκι αυτό, εκτός απο το ότι έχει πλάκα, περνάει κάθε μισή ώρα από όλα τα αξιοθέατα της περιοχής σε στάσεις με ειδική σήμανση, έχει οθόνη που λέει τις στάσεις ΚΑΙ στα αγγλικά και σε κάθε στάση εξηγεί μια μαγνητοφωνημένη φωνή ποια αξιοθέατα αξίζει να δει κανείς τριγύρω. Ιδού και φώτο του εν λόγω λεωφορείου από το google images:

Πρώτος σταθμός στην επαρχιακή πόλη: ο περιβόητος κήπος της Καναζάουα, Kenroku-en. Αν η πόλη αυτή είναι γνωστή για κάτι, τότε αυτό είναι ο κήπος της. Θεωρείται ένας από τους ωραιότερους στην Ιαπωνία και είναι επαρκώς μεγάλος, ώστε να αξίζει τα λεφτά της εισόδου και την αφιέρωση περίπου 2 ωρών για την περιήγηση στα μονοπάτια του. Η δημιουργία του κήπου ξεκίνησε το 1620 περίπου και διήρκεσε πάνω από 150 χρόνια. Ο κήπος, εκτός από την ομορφιά του, φημίζεται για την πιο παλιά πηγή πίεσης νερού στην Ιαπωνία, έναν μικρό πίδακα λίγο μετά την είσοδο στο χώρο. Ο κήπος είναι ιδιαίτερα οργανωμένος και πληθώρα ανθρώπων εργάζεται εκεί, ο καθένας με πολύ συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που ξεριζώνουν ζιζάνια στον τομέα τάδε του κήπου, αλλά σε ΚΑΝΕΝΑΝ άλλον. Ξέρουν με κάθε λεπτομέρεια ποια ζιζάνια είναι επικίνδυνα, ξέρουν πόσα έχουν μείνει από την προηγούμενη μέρα και σε τι επίπεδο βρίσκεται το έδαφος του τομέα τους. Άλλοι, αναλαμβάνουν να.... σκουπίσουν το ρυάκι από τα φύλλα των δέντρων Σοβαρά, υπάρχουν άνθρωποι που σκουπίζουν το νερό και τον πάτο του ρυακιού από οτιδήποτε έχει πέσει μέσα! Σε όλα αυτά οφείλεται η ομορφιά και η αρμονία του ναού, όπως μπορεί να την απολαύσει ο επισκέπτης.

Η ημέρα ήταν δροσερή και αρκετά υγρή, με τη βροχή να καραδοκεί κάθε στιγμή που περνούσε. Ήλιο δεν είδαν σχεδόν καθόλου τα ματάκια της παραγωγής στην Καναζάουα... Και σα να μην έφτανε η θλίψη του καιρού, να σου το φάντασμα το όρθιο, ο Tatsu, ντυμένος σα το κρεμμύδι, φορούσε στην πλάτη το σακίδιό του και στο στήθος κρεμασμένο μπροστά το σακίδιο της Τουτούς, "για να ζεσταθεί". Κυκλοφορούσε με γυαλιά ηλίου (ήλιος πουθενά) και ήταν σα τη μαύρη τη μαυρίλα, τόσο που όλοι αναρωτιόντουσαν πότε θα καταρρεύσει. Παρ' ολα αυτά η επιθυμία για να δει τα μυστικά της Ιαπωνίας τον κράτησαν όρθιο και την έβγαλε και αυτή την επίσκεψη.

Ο κήπος κατέληγε σε ένα σημείο όπου δέσποζε το άγαλμα ενός τοπικού ήρωα και ένας shinto ναός μικρός, αλλά χαριτωμένος. Τα κορίτσια αγόρασαν ευχές και τις έδεσαν στους σπάγκους, όπως κάνουν οι ντόπιοι, ενώ η ιερή Κιτσουνέ ήταν και εκεί πανταχού παρούσα, μαζί με τις πάπιες που ενίοτε ταρακουνούσαν τα ήρεμα νερά στις λιμνούλες της περιοχής.

Μετά από περίπου δύο ωρίτσες περιήγησης, αρκετές φωτογραφίες και αρκετές στάσεις για ξεκούραση και εναρμόνιση με το περιβάλλον, ακολούθησε επίσκεψη στο κάστρο της Καναζάουα, το οποίο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον κήπο, απλωμένο σε έναν λόφο, τον οποίο ο επισκέπτης πρέπει να σκαρφαλώσει περιμετρικά με ένα όμορφο μονοπατάκι. Η φύση στην περιοχή είναι υπέροχη, ενώ παντού υπάρχουν επιγραφές που λένε ορισμένα χρήσιμα στοιχεία για το κάστρο, την περιοχή και τις δυναστείες που πέρασαν από εκεί. Σκαρφαλωμένοι στα τείχη της οχύρωσης του κάστρου, Ιάπωνες εργάτες ξερίζωναν παράσιτα και φυτά που χάλαγαν την ομοιομορφία. Και, τελικά, μετά από περπάτημα περίπου είκοσι λεπτών, τα nerds έμειναν στήλη άλατος βλέποντας τον επίπεδο χώρο του όμορφου κάστρου της Καναζάουα:

Η είσοδος στο κάστρο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αφενός γιατί κόστιζε τα κλασικά κερατιάτικα 3-5 ευρώ (η παραγωγή ξέχασε, με τόσους ναούς και κάστρα) και αφετέρου επειδή το κάστρο πρόσφατα είχε αρχίσει να ανακαινίζεται, έτσι μέρος του δεν ήταν προσβάσιμο στους επισκέπτες. Ακολούθησε λοιπόν αναμνηστική φωτογράφηση της ομάδας και, μετά τα ακαθέκαστα, η κατάβαση πίσω στους δρόμους της πόλης που ήταν πολύ ευκολότερη από την ανάβαση. Κατά τη διάρκεια αυτής, η Τουτού διάβασε στον οδηγό της ότι η Καναζάουα έχει την παλιότερη σωζόμενη πύλη στην κέντρική Ιαπωνία, ηλικίας πάνω 600 ετών. Ψάχνανε τα nerds, έψαχνε και η Πανδώρα, τίποτα, πύλη πουθενά.

"Βρε παιδιά, κάπου εδώ τη δείχνει ο χάρτης", παραπονιέται η Τουτού, που ένιωθε τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν.

"Παιδιά...." είπε απλά ο Tatsu, δείχνοντας κάπου στα δεξιά.

Η πινακίδα έγραφε το όνομα της πύλης. Πέρα από την πινακίδα όμως, ΟΛΗ η υπόλοιπη πύλη ήταν καλυμμένη με γκρι πλαστικό περίβλημα και σκαλωσιές, στα πλαίσια συντήρησης. Αποτέλεσμα; Η παλιότερη πύλη στην Ιαπωνία όχι μόνο δεν ήταν ορατή, αλλά έμοιαζε περισσότερο με κουφάρι τυλιγμένο που πήγαινε στο νεκροτομείο. Θλίψη και παρακμή.

Επόμενος σταθμός, μια μικρή βόλτα στους δρόμους της πόλης, προτού η παρέα καταλήξει στο σπίτι των νίντζα (ninjadera). Η Kanazawa είναι μια μικρή σχετικά πόλη για τα δεδομένα της κεντρικής Ιαπωνίας, με πληθυσμό περίπου 450.000 ψυχών. Το χαρακτηριστικό σε αυτή την πόλη, σε σχέση με τις άλλες που είχε δει μέχρι εκείνη τη μέρα η παρέα, ήταν ότι ο μέσος όρος ηλικίας ήταν πολύ μεγαλύτερος, με αποτέλεσμα η Καναζάουα να κερδίσει τον τίτλο "συνταξιούπολη" από τα nerds. Ο Tatsu ένιωσε ξαφνικά καλύτερα, θες λίγο ο καθαρός αέρας, θες ο χαλαρός τρόπος ζωής στην πόλη, θες η ανοιχτή επιθυμία που εξέφρασε να ζήσει εκεί κάποια μέρα μαζί με τα παππουδάκια, όλο το κλίμα έδιωξε για λίγο τον πυρετό.

Ηλικιωμένοι ποδηλάτες περνούσαν συχνά από δίπλα τους πάνω σε γέφυρες που περνούσαν από το ποτάμι που διέσχιζε την πόλη, λίγοι νέοι άνθρωποι περπατούσαν χωρίς βιασύνη προς το σχολείο τους και ακόμα λιγότερες μητέρες με μωρά έκαναν βόλτα με τα καροτσάκια. Η Καναζάουα ζει σε επαρχιακούς ρυθμούς και αυτό είναι εμφανές παντού, ακόμα και στα φανάρια της πόλης, τα οποία κάνουν κατά μέσο όρο ενάμιση λεπτό για να ανάψουν για τους πεζούς. Τελικά η παρέα κατέληξε σε ένα μικρό πανηγυράκι, όπου ήταν στημένοι πάγκοι φαγητού και από κάπου ακουγόταν μια παράξενη μουσική από πνευστά και τύμπανα. Εκεί, τα nerds για πρώτη φορά περικυκλώθηκαν από παιδιά, που τους κοιτούσαν σαν εξωγήινους, τους αποκαλούσαν Amerika-ji και τους έλεγαν Halluuuu! με αστεία ασιατική προφορά. Κανένας δεν είχε προσέξει μέχρι εκείνη την ώρα την απουσία του Moe. Η Τουτού έπαιζε με ένα μωράκι σε ένα καρότσι και η μαμά του, πριν συνεχίσει τη βόλτα της, προσπαθούσε να μάθει στο παιδάκι να χαιρετάει, όταν βλέπει κάποιον ξένο. Πολύ χαριτωμένα σκηνικά. Και τότε γυρίζει ο Moe με ένα αχνιστό σνακ από φασόλι Taiyaki. Το Taiyaki έχει πάντα και παραδοσιακά σχήμα ψαριού και μοιάζει με μια μορφή ζύμης, που μέσα είναι ασφυκτικά γεμάτη με χυλό φασολιού. Ο Moe εξήγησε ότι τα taiyaki έχουν μεγάλη σημασία για όσους βλέπουν anime, καθώς συχνα παρουσιάζονται σε διάφορα σημεία ως σνακ των παιδιών και των εφήβων.

To σπίτι των ninja είναι καλά κρυμμένο στα στενά της πόλης και το loop bus δε μπορεί να αφήσει τους επισκέπτες πολύ κοντά, οπότε χρειάζεται περπάτημα περίπου 15 λεπτών για να το βρει κανείς. Είναι το χαρακτηρηστικό παράδειγμα της έκφρασης "μικρός στο μάτι, μεγάλος..." καθώς από έξω φαίνεται πολύ μικρό και μέσα έχει τεράστιο βάθος και πολλά πατώματα. Με το που πλησιάσει κανείς, κοπέλες ηλικίας λυκείου και πανεπιστημίου συστήνονται στους επισκέπτες στα ιαπωνικά και μόνο (δυστυχώς, ναι) και εξηγούν ότι για να μπει κανείς στο σπίτι των νίντζα δεν αρκεί να πληρώσει μια απλή είσοδο της τάξης των 3 ευρώ, αλλά πρέπει αναγκαστικά να ακούσει όλη την ξενάγηση και να πληρώσει και την ξεναγό, η οποία δε μιλάει καν ιαπωνικά. Σα να μην έφτανε αυτό, απαγορεύεται να μιλάει ο οποιοσδήποτε εκτός από τους ξεναγούς μέσα, με αποτέλεσμα αν κάποιος από την παρέα ξέρει ιαπωνικά και οι άλλοι όχι, μόνο εκείνος να μπορεί να χαρεί την ξενάγηση πραγματικά. Η τιμή ήταν περίπου 7 ή 8 ευρώ και πραγματικά ίσως είναι μία από τις λίγες εισόδους που δεν αξίζει τα λεφτά της στην Ιαπωνία, τουλάχιστον όχι για όσους δε μιλάνε ιαπωνικά. Τουλάχιστον μέσα στο χώρο ο επισκέπτης μπορεί να δει παγίδες και άλλα κόλπα και κρυψώνες των ninja, οπότε είναι κάτι το διαφορετικό που σπάει τη μονοτονία των ναών.

Η ώρα ήταν περίπου 4 και η παρέα είχε ελάχιστη ώρα στη διάθεσή της, για να δει και τη γειτονιά των σαμουράι. Η γειτονιά είναι ένα από τα must-see της περιοχής, αλλά δυστυχώς τα κτίρια που έχουν ενδιαφέρον κλείνουν πολύ αυστηρά στις 5 το απόγευμα. Έτσι, όταν η Τούλα, που ψόφαγε από το πρωί να δει το σπίτι των σαμουράι, τις στολές τους και το μουσείο που είναι αφιερωμένο σε αυτούς, έφτασε στο κατώφλι, βρήκε την πόρτα κλειδωμένη. Προσπάθειες της παραγωγής να πλευρίσει γκρουπ Γάλλων που εθεάθησαν στην περιοχή, μήπως και εξασφαλίσει μια μεγαλύτερη ομάδα είσοδο στο χώρο, απέτυχαν παταγωδώς. Γάλλοι και Έλληνες απόλαυσαν απλά τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου στην ειδυλλιακή γειτονιά, όπου πολλοί ακόμα κυκλοφορούν με παραδοσιακά ρούχα και όλα φαίνονται σα να τα έχει ξεχάσει ο χρόνος.

"ΠΕΙΝΑΩ!" ούρλιαξε ο Dva, συνειδητοποιώντας ότι όλη μέρα δεν έχουν βάλει μπουκιά στο στόμα τους. Όσο και να μην ήθελαν να το παραδεχτούν, όλοι τους πεινούσαν, έτσι κίνησαν για το mall της πόλης, που στο υπόγειό του είχε food quarter.

Ο Μoe αγόρασε ένα bento box.

Η Τούλα αγόρασε ένα bento box.

Η Τουτού αγόρασε ένα bento box.

O Tatsu αγόρασε μια ζεστή σούπα για το λαιμό του.

Ο Dva αγόρασε ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟ τεράστιο ψάρι παναρισμένο και τηγανισμένο κομμένο σε φέτες, μαζί με μια σαλάτα και ένα αναψυκτικό.

Δεν έμεινε τίποτα από τα παραπάνω για την Πανδώρα.

Καθώς το φως είχε πλέον δώσει τη θέση του στο σκοτάδι, τα μουρλά το πήραν απόφαση ότι ό,τι είδαν είδαν στην Καναζάουα - και δεν είχαν δει και λίγα. Μάζεψαν τα μπογαλάκια τους, έσυραν τον Tatsu μέχρι το loop bus stop και επέστρεψαν πίσω στο Κιότο με το τελευταίο τρένο.

Πίσω στο Κιότο, τα κορίτσια θυμήθηκαν ότι το προηγούμενο βράδυ δεν είχαν σχεδόν κλείσει μάτι. Ζήτησαν γι'αυτό το λόγο να επισκεφθούν ένα φαρμακείο, για να αγοράσουν ωτοασπίδες. Στην Ιαπωνία λοιπόν συμβαίνει το εξής παράδοξο: Πρώτον, τα φαρμακεία μοιάζουν περισσότερο με σουπερ-μάρκετ, πουλώντας από απορρυπαντικά μέχρι ισοτονικά ποτά για αθλητές. Δεύτερον, οι θεωρητικά μορφωμένοι φαρμακοποιοί που κρατάνε τα φαρμακεία δε μιλάνε γρι αγγλικά, τουλάχιστον ο δικός τους δεν καταλάβαινε λέξη. Τρίτον, τα φαρμακεία κάνουν ειδικές προσφορές σε combos προϊόντων. Τέταρτον, τα φαρμακεία ΔΕΝ έχουν καλές ωτοασπίδες, μόνο κάποιες φθηνιάρικες, τις καλές ωτοασπίδες που μονώνουν το αυτί από κάθε θόρυβο μπορεί να τις βρει κανείς μόνο στα... καταστήματα οπτικών Τα κορίτσια αγόρασαν τις φθηνιάρικες και έδωσαν όρκο ιερό ότι αν τα αγόρια ροχάλιζαν και αυτό το βράδυ, θα ανέβαιναν στα κρεβάτια τους και θα τους πλάκωναν στο ξύλο, συγκεκριμένα θα τους έκαναν μαύρους σαν τον Περουβιανό.

Και μιας και αναφέρθηκε η λέξη όρκος, όλα τα nerds, ομόφωνα σχεδόν, εκείνη ακριβώς τη στιγμή αναφώνησαν με τρόμο:

"Ω ΘΕΕ ΜΟΥ, ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΧΟΣΤΕΛ!!!!"

Το κοτοπουλάκι δε τους το συγχώρησε ποτέ.

Ο Περουβιανός δεν είχε έρθει στο δωμάτιο και, όταν ήρθε μετά τα μεσάνυχτα, όλοι είχαν ήδη κοιμηθεί και δεν ενοχλήθηκαν από το ροχαλητό του.

Κανείς δεν έγινε μαύρος από το ξύλο σε αυτό το επεισόδιο.

Όλοι οι παίκτες είναι πάνω από 18 ετών και παίζουν σε αυτό το σόου κατόπιν δικής τους συναίνεσης.

 

[Aria_C]

κάθε φορά και συγκλονιστικότερο επεισόδιο!
Όσες φορές και να πατήσω το "κουμπάκι" μου φαίνεται λίγο, αν δεν σου το πω και με τον παραδοσιακό τρόπο: ありがとう

(αν έχω λάθος στην ορθογραφία ή στη σύνταξη, παρακαλώ η επίπληξη να γίνει στον φίλο μου τον Γκούγλη)

 

[ΕΡΣΗ]

Υπεροχο και αυτο το επεισοδιο!
Ολα τα λεφτα τα μουρλα.
Ελπιζω να κανουν ξανα πολλες πολλες εκδρομες παρεα και εσυ να εχεις το κουραγιο να μας τις διηγησαι!

 

[KLEOPATRA]

Ωχ ωχ ωχ ...κατσε μην παρουν χαμπαρι τον Περουβιανο που εχει παει Θεσσαλονικη και Φλωρινα οι ποστερς της λιστας των 41 ...γιατι καηκαμε

 

[Dva Srca]

Ωχ ωχ ωχ ...κατσε μην παρουν χαμπαρι τον Περουβιανο που εχει παει Θεσσαλονικη και Φλωρινα οι ποστερς της λιστας των 41 ...γιατι καηκαμε

Ο Περουβιανός θα απαιτούσε στάνταρ να μπει η Φλώρινα στη λίστα Όταν 4/5 του είπαν ότι δεν έχουν πάει ποτέ (μόνο εγώ έχω πάει από το σύνολο των μουρλών) εξεπλάγη και είπε απλά "But it's such a nice place..."

Παράκληση προς τους moderators επειδή με τρώει μέρες αυτό (καταραμένη τελειομανία) και δε μπορώ να το κάνω edit για κάποιο λόγο:

Στο ποστ #73, γίνεται κάποιος moderator να κάνει edit και να βάλει τίτλο πάνω-πάνω Κεφάλαιο IV - Κιότο (Part Ι) με bold και italics γράμματα παρακαλώ (όπως σας το χω γράψει εδώ)

Απλά το βλέπω κάθε φορά άτιτλο και δαιμονίζομαι!!!

 

[Pandora]

Δεν είναι που παίζεις συνέχεια με το ηλεκτρονικό ούτε που δεν περίσσεψε ψίχουλο...είναι που δεν είδατε το μουσείο των σαμουράι και όλα τα περί αυτών
Παρά την όμορφη βόλτα στην Kanazawa που μου έλυσε αρκετές απορίες, αυτό το χτύπημα με την κλειστή γειτονιά με έριξε ψυχολογικά και μαραμένη ξαναλουφάζω ελπίζοντας να συναντήσουμε κάτι αντίστοιχο στη συνέχεια...

 

[pattyyy]

Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες από τον κήπο! Η περιγραφή σου είναι εμπνευσμένα απολαυστική!