Δανία Δανία...αλλιώς! Μία ανθρωπολογική αφήγηση!!!

[ikarialover]

Εισαγωγή

Το ταξίδι μου στη Δανία πραγματοποιήθηκε πριν αρκετά χρόνια και έγινε στο πλαίσιο ενός προγράμματος ανταλλαγής μαθητών…
Πήγαινα ακόμα Λύκειο και ήταν το δεύτερο ταξίδι μου στο εξωτερικό (είχε προηγηθεί το κοσμοπολίτικο Λονδίνο). Το τονίζω αυτό, διότι ήμουν ακόμα μικρή και αρκετά άβγαλτη στα ταξιδιωτικά. Για μένα, λοιπόν, ήταν πολύ σημαντικό γεγονός ότι ταξίδευα για πρώτη φορά μόνη μου στο εξωτερικό, χωρίς τη συνοδεία των γονέων, και μάλιστα σε μία χώρα όχι και τόσο τουριστική. Την εποχή εκείνη εξάλλου, δεν ήξερα κανένα που να είχε ταξιδέψει σε αυτή τη χώρα της βόρειας Ευρώπης (άσε που δεν υπήρχε και travelstories!!! :xmas_razz.

Όπως καταλαβαίνετε, οι αναμνήσεις έχουν πλέον ξεθωριάσει σε σημαντικό βαθμό… Λιγοστά είναι τα αξιοθέατα που θυμάμαι, μπορώ να πω κιόλας ότι μικρή εντύπωση μου προκάλεσαν. Αυτό όμως που θυμάμαι πολύ καλά ήταν οι εμπειρίες από τη διαμονή σε μία «παραδοσιακή» (ο Θεός να την κάνει) δανέζικη οικογένεια, ο τρόπος ζωής των Δανών, οι συνήθειές τους και η νοοτροπία τους..
Και αυτά θα προσπαθήσω να σας αφηγηθώ. Θεωρώ ότι, αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, και σίγουρα πολλά πράγματα θα έχουν αλλάξει, αυτές οι λίγες μέρες στη Δανία μου αποκάλυψαν ένα τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής από το δικό μας, έναν τρόπο ζωής και σκέψης που για μία έφηβη ελληνίδα φάνταζε τότε αρκετά αξιοπερίεργος (όχι με την αρνητική έννοια όμως..).

Συνεχίζεται…

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[deka]

Για λέγε, για λέγε, ikarialover! Ο πρόλογος μου κινεί το ενδιαφέρον!

 

[zmaria]

Ωραία αρχή! Μας αρέσει να διαβάζουμε συνήθειες ντόπιων!

 

[KLEOPATRA]

Πολυ ενδιαφερουσα εμπειρια θα πρεπει να ηταν ...κ κατι διαφορετικο απο τη διαμονη στα ξενοδοχεια που διαβαζουμε ως επι το πλειστον.
Πως ομιλουσατε...εις την αγγλικην φανταζομαι ή δεν το κατειχαν το σπορ?

 

[varioAthens]

Και μένα δεν με ενδιαφέρουν τα αξιοθέατα, πες μας για τις συνήθειες της "παραδοσιακής" δανέζικης οικογένειας!!! Δεν πιστεύω να σοκαρίστηκες? Μια καριωτίνα είναι κουλ για να σοκάρεται από διαφορετικές συνήθειες...:xmas_wink:

 

[ikarialover]

Πολυ ενδιαφερουσα εμπειρια θα πρεπει να ηταν ...κ κατι διαφορετικο απο τη διαμονη στα ξενοδοχεια που διαβαζουμε ως επι το πλειστον.
Πως ομιλουσατε...εις την αγγλικην φανταζομαι ή δεν το κατειχαν το σπορ?

Ήταν όντως μοναδική εμπειρία! Εμένα προσωπικά, που δεν ήμουν και πολυταξιδεμένη, μου άνοιξε τα μάτια και με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο διαφορετική νοοτροπία μπορούν να έχουν δύο λαοί (εν προκειμένω Έλληνες-Δανοί). Όσο για τη γλώσσα, ναι, όλες οι συνεννοήσεις γίνονταν στα αγγλικά. Οι Δανοί, όπως και οι περισσότεροι Βορειοευρωπαίοι, τα μιλούν άπταιστα!

Και μένα δεν με ενδιαφέρουν τα αξιοθέατα, πες μας για τις συνήθειες της "παραδοσιακής" δανέζικης οικογένειας!!! Δεν πιστεύω να σοκαρίστηκες? Μια καριωτίνα είναι κουλ για να σοκάρεται από διαφορετικές συνήθειες...:xmas_wink:

Η αλήθεια είναι vario ότι κάποιες φορές έμεινα λίγο με το στόμα ανοικτό!! Η συνέχεια στις οθόνες σας! :xmas_lol:

 

[fenia42]

Αναμένω κι εγώ τη συνέχεια, γράφεις όμορφα. Και μη στεναχωριέσαι που πέρασαν χρόνια, οι μνήμες θα σου έρθουν γράφοντας.

 

[ikarialover]

Περί κουρτινών και οικογενειακών σχέσεων ο λόγος!

Στο πρόγραμμα ανταλλαγής συμμετείχαν συνολικά μαθητικές αντιπροσωπείες έξι χωρών και κάθε μία εθνική ομάδα είχε αποστολή να παρουσιάσει συνοπτικά την ιστορία και την κουλτούρα της χώρας της στα μέλη των υπόλοιπων αντιπροσωπειών με στόχο την προσέγγιση των λαών και τη δημιουργία σχέσεων φιλίας. Κάθε μαθητής θα φιλοξενείτο από μία δανέζικη οικογένεια για μία εβδομάδα! Το πρόγραμμα δεν λάμβανε χώρα στη μαγευτική Κοπεγχάγη, αλλά σε μία άγνωστη σε μένα πόλη πάνω σε ένα νησάκι από τα πολλά που διαθέτει η Δανία.

Η πτήση από Αθήνα έφτασε νωρίς το πρωί στη δανέζικη πρωτεύουσα και έχοντας σύμμαχο τον σχετικά καλό καιρό (αν και Νοέμβρης) ξεκινήσαμε να δούμε όσα πιο πολλά μπορούσαμε από τη δανέζικη πρωτεύουσα. Για την Κοπεγχάγη έχουν μιλήσει στις ιστορίες τους άλλα μέλη του φόρουμ. Εγώ θα συμπληρώσω ότι αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση στην πόλη δεν ήταν ούτε η γοργόνα, ούτε τα χιλιάδες ποδήλατα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους, αλλά ένα συντριβάνι που αντί για νερό έβγαζε σαπουνάδα!!!

Στη συνέχεια, επιβιβαστήκαμε στο τρένο που θα μας μετέφερε στην πόλη που θα πραγματοποιείτο το πρόγραμμα, το οποίο μάλιστα σε ένα κομμάτι της διαδρομής περνούσε κάτω από τη θάλασσα μέσα σε ένα υποθαλάσσιο τούνελ (δυστυχώς, τίποτα δεν φαινόταν)!

Φτάσαμε στην πόλη, μας υποδέχτηκαν οι υπεύθυνοι του προγράμματος και κάθε παιδί γνωρίστηκε με την οικογένεια που επρόκειτο να το φιλοξενήσει. Εμένα θα με φιλοξενούσε μία μονογονεϊκή οικογένεια, η οποία αποτελείτο από την τροφαντή κοκκινομάλλα μαμά και την κόρη της. Όπως μου αποκάλυψαν, υπήρχε και ένας γιος, αλλά ήταν εσωτερικός σε σχολείο (άγνωστο γιατί)! Η τελευταία λεπτομέρεια, ομολογουμένως, μου προξένησε μία έκπληξη, καθώς πίστευα τότε ότι τα boarding schools ήταν παράδοση κυρίως της Γηραιάς Αλβιώνας και αποτελούσαν κατάλοιπο του παρελθόντος… Εξάλλου, ήταν παράξενο ότι το ένα παιδί της οικογένειας ζούσε κανονικά στο σπίτι, ενώ το άλλο ήταν εσωτερικό σε σχολείο!

Από τα πρώτα πράγματα που η μητέρα της οικογένειας έσπευσε να με ενημερώσει ήταν ότι συμπαθούσε πολύ τους Έλληνες, όχι λόγω των κλασικών αρχαιοτήτων κτλ. κτλ., αλλά επειδή στα νιάτα της είχε ταξιδέψει ένα καλοκαίρι στην Ελλάδα και μάλιστα είχε συνάψει και μία σύντομη σχέση με έναν πατριώτη μας (ο μύθος του greeklover ζει!). :xmas_razz::xmas_razz:

Τέλος πάντων, φτάσαμε στο σπίτι της οικογένειας, το οποίο ήταν ένα κλασικό βορειοευρωπαϊκό σπιτάκι, σαν όλα αυτά που βλέπουμε στις σκανδιναβικές χώρες: μικρό, κουκλίστικο, φτιαγμένο κατά βάση με ξύλο και με μία έντονα επικλινή στέγη. Φυσικά, τα παράθυρα δεν είχαν κουρτίνες! Όπως συμπέρανα αργότερα, η έλλειψη κουρτινών οφειλόταν στην παντελή έλλειψη περιέργειας των Δανών (οι οποίοι, περπατώντας στο δρόμο, δεν θα προσπαθούσαν να δουν τι συμβαίνει μέσα σε ένα σπίτι), καθώς και στην έλλειψη του πολύτιμου και ζωοδότη ήλιου: το φως είναι λιγοστό και οποιοδήποτε εμπόδιο φυσικού φωτός (βλ. κουρτίνες) ανεπιθύμητο! Ακόμα θυμάμαι ένα πρωί που χάρη στην έλλειψη κουρτινών έβλεπα από το δωμάτιό μου στο παράθυρο του απέναντι σπιτιού μία "τυπική" δανέζικη οικογένεια να τρώει το πρωινό της γύρω από ένα ξύλινο τραπέζι, πάνω στο οποίο ένα κατάξανθο μωρό μπουσουλούσε ανάμεσα σε πιάτα και ποτήρια (μία εικόνα εντελώς αγνή και παραδοσιακή-σαν αυτές που βλέπουμε στις διαφημίσεις)!!

Τακτοποιήθηκα στο δωμάτιο του γιου που ήταν εσώκλειστος (βλέπε παραπάνω) και λίγο μετά, καθισμένη στο σαλόνι και συζητώντας με την οικογένεια, βίωσα το πρώτο μου πολιτισμικό σοκ.
Η μητέρα μου ανακοίνωσε περιχαρής ότι το βράδυ είχε τραπέζι στο σπίτι. Ποιοι ήταν οι καλεσμένοι; Ο φίλος της μαμάς, μαζί με τα δύο έφηβα παιδιά του και ο φίλος της κόρης (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν 16 ετών). Λοιπόν, για να προλάβω τυχόν αντιδράσεις, δεν είμαι πουριτανή- ποτέ δεν ήμουν. Ωστόσο, ειλικρινά μου φάνηκε πολύ προχωρημένο και μοντέρνο ένα «οικογενειακό» τραπέζι με καλεσμένους μεταξύ άλλων το 16χρονο φίλο της κόρης. Νομίζω ότι είναι ένα θέαμα που δύσκολα θα το συναντήσουμε στην Ελλάδα ακόμα και σήμερα! Στις επόμενες μέρες θα διαπίστωνα ότι γενικότερα οι Δανοί σε αυτόν τον τομέα ήταν πολύ πιο απελευθερωμένοι από εμάς και ότι θεωρούσαν απόλυτα φυσιολογικό τα παιδιά τους να έχουν φίλους και μάλιστα να τους φέρνουν στο σπίτι! Έτσι, τα πρωινά που ξυπνούσα έβλεπα συχνά το φίλο της κόρης να τριγυρνάει στο σπίτι με τα εσώρουχα! Όπως μου είχε πει κάποια στιγμή μάλιστα, ένιωθε «σαν στο σπίτι του»!!
Η σκηνή, όμως, που πραγματικά με έκανε να αισθανθώ για πρώτη φορά το πόσο μπορεί να διαφέρουν οι νοοτροπίες των λαών μεταξύ τους ήταν όταν ένα απόγευμα ήμασταν καθισμένοι όλοι στο σαλόνι και βλέπαμε το αντίστοιχο δανέζικο μπέβερλυ χιλς! Στον ένα καναπέ, λοιπόν, η κόρη με το φίλο της έδιναν παθιασμένα φιλιά, ενώ στον άλλο καναπέ η μητέρα απολάμβανε ατάραχη το σήριαλ! Νομίζω ότι πολλοί Έλληνες γονείς θα πάθαιναν απανωτά εγκεφαλικά με αυτή τη σκηνή! Όπως μου είχαν πει και οι υπόλοιποι αλλοδαποί μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, οι περισσότερες οικογένειες είχαν αντίστοιχη νοοτροπία. Οι γονείς ήταν πολύ απελευθερωμένοι, τα παιδιά πολύ πιο αυτόνομα και ελεύθερα σε σχέση με την Ελλάδα και γενικότερα ο τρόπος σκέψης τελείως διαφορετικός. Δεν τον κρίνω, ούτε τον προτάσσω ως κάτι καλύτερο. Απλά νομίζω ότι καταδεικνύει σε μεγάλο βαθμό τις διαφορές μεταξύ των λαών. Θυμάμαι, επίσης, ότι η κόρη σκεφτόταν σοβαρά να πήγαινε για σχολικό εράσμους στην Αυστραλία για ένα χρόνο (ουάου, έτσι; ) και η μητέρα ήταν άκρως θετική με την ιδέα (κι άλλα εγκεφαλικά για τις ελληνίδες μάνες! ).

 

[varioAthens]

Για Εράσμους και ταξίδια στο εξωτερικό είμαι υπέρ και ενθαρρυντική ως μάνα... τώρα για το να πασπατεύονται στον δίπλα καναπέ, χμμμ δεν ξέρω... :xmas_lol:

 

[fenia42]

Για Εράσμους και ταξίδια στο εξωτερικό είμαι υπέρ και ενθαρρυντική ως μάνα... τώρα για το να πασπατεύονται στον δίπλα καναπέ, χμμμ δεν ξέρω... :xmas_lol:

Στον διπλανό καναπέ όχι, αλλά σε ένα δωματιο του σπιτιού ναι,
χίλιες φορές καλύτερα από το να είναι σε αμάξια, ξενοδοχεία του κ***ου ή άλλου είδους μέρη.
Αφού θα το κάνουν που θα το κάνουν, ας το κάνουν με ενημέρωση και ασφάλεια.

 

[varioAthens]

Στον διπλανό καναπέ όχι, αλλά σε ένα δωματιο του σπιτιού ναι,
χίλιες φορές καλύτερα από το να είναι σε αμάξια, ξενοδοχεία του κ***ου ή άλλου είδους μέρη.
Αφού θα το κάνουν που θα το κάνουν, ας το κάνουν με ενημέρωση και ασφάλεια.

Συμφωνώ, αλλά εγώ να είμαι εκτός σπιτιού! :xmas_cheesygrin: Α πα πα, δεν το 'χω το βορειοευρωπαϊκό φιλελεύθερο στυλάκι νομίζω!!! :xmas_lol:

 

[ikarialover]

Χαχαχα! Δεν ξέρω κι εγώ πώς θα αντιδρούσα ως μάνα, αλλά τότε (μιλάμε για αρκετά χρόνια πριν) μου είχε φανεί εξωπραγματικό το περιστατικό! Και καλά, μπροστά στη μητέρα είχαν συνηθίσει φαίνεται, με μένα δεν κόμπλαραν λίγο; :xmas_lol::xmas_lol: