Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.382
- Likes
- 18.942
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαδρίτη πάλι :)
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημερήσια στο Βελιγράδι
- Όμορφο Ζάγκρεμπ
- Λίμνες Plitvice υπό βροχή
- Ημέρα Σλοβενίας (Υπόγειος κόσμος και φαράγγια)
- Σλοβενίας συνέχεια
- Στα έγκατα των Άλπεων μαζί με λίγο Salzburg
- Μόναχο & Πέριξ
- Ρομαντική οδός κ ο Λουδοβίκος ο Β’ της Βαυαρίας
- Νότιο Τιρόλο, ο άνθρωπος των πάγων & Βενετία η αγαπημένη
- Βενετίας συνέχεια
- Τρεις μακαρονάδες, δυο Unesco sites, & ένα Αβαείο
- Ρώμη … για άλλη μια φορά
- Ταξίδι επιστροφής
- Επίλογος
Ψάχνοντας να βρω τίτλο για αυτήν την ταξιδιωτική ιστορία προσπάθησα να βρω κάτι πολύ έντονο, κάτι πολύ χαρακτηριστικό που να “καπελώνει” αυτό το ταξίδι. Δεν βρήκα όμως τίποτα που να υπερέχει των άλλων.
Μετά αναρωτήθηκα: Ποιος ήταν ο σκοπός του ταξιδιού; Η Βενετία; Το Μόναχο; Το κάστρο του Λουδοβίκου; Μήπως τα Βαλκάνια; Οι λίμνες της Κροατίας; Μπα…Τίποτα απ’ όλα αυτά.
Ήταν … όλα αυτά μαζί!
Τι να πρωτοθυμηθώ;
Τη φύση της Αυστρίας; Τα σπήλαια της Σλοβενίας; Τα ψαρομεζεκλίκια στις όχθες του Δούναβη; Τα κανάλια της Βενετίας; Τις μακαρονάδες της Μπολόνια; Το πανέμορφο Zagreb; Τα χωριουδάκια κάτω από τους Δολομίτες; Α ναι! Πήγαμε και Ρώμη. Φάγαμε και πίτσα στη Νάπολη. Στο ίδιο ταξίδι όλα αυτά!
Τελικά ήταν πολλά ταξίδια!
Βέβαια αν γινόντουσαν μεμονωμένα μάλλον θα έμενα μία ή δύο μέρες παραπάνω στην κάθε πόλη και πιθανώς να μην έβλεπα καθόλου τις εξοχές. Σε αυτό το ταξίδι είδα εξοχές και χωριά και αρκετά συνοπτικά τις πόλεις. Τις εξοχές τις χάρηκα. Όσον αφορά τις πόλεις, κάποιες τις ξανάβλεπα ξεναγώντας τα παιδιά μου και σε κάποιες επέλεγα κάποια πολύ χαρακτηριστικά τους σημεία να δούμε και μόνο παίρνοντας μια γεύση από αυτές. Ήταν μεγαλούτσικο ταξίδι (για τα δικά μου μέτρα) και λόγω της πληθώρας και της ποικιλίας αυτών που είδα, μου φάνηκε ακόμα πιο μεγάλο.
Θα μπορούσε μερικά από αυτά τα δέκα ταξίδια να είναι και ανεξάρτητες ιστορίες, με τίτλους: «Μια ημερήσια στο Βελιγράδι», «Ένα διήμερο στη Βαυαρία», «Ο παγετώνας της Αυστρίας», «Τα Unesco sites της Σλοβενίας» κ.τ.λ.. Όμως, αν τα έγραφα έτσι, θα χανόντουσαν κάποιες πληροφορίες, εμπειρίες ή και συναισθήματα που προκύπτουν από ένα πολυήμερο ταξίδι!
Και πως προέκυψε όλο αυτό;
Όταν πέρυσι τέτοια εποχή ρώτησα την παρέα: Που θα θέλατε να είναι το επόμενο ταξίδι μας; Πήρα πολλές διαφορετικές απαντήσεις. Ο ένας ήθελε να πάει Γερμανία, ο άλλος να δει Ρώμη και Βενετία, ο τρίτος ήθελε Βαλκάνια και εγώ απλά να «κλείσω τρύπες» από προηγούμενα ταξίδια…Για να ικανοποιηθούν όλοι λοιπόν οργάνωσα ένα οδικό ταξίδι που να περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω.
Η παρέα αποτελούνταν από 5 άτομα. Τα ίδια που κάναμε την περσινή οδική εκδρομή μέχρι το Split της Κροατίας. Μπαμπάς, μαμά, 2 αγόρια και μια μικρή κόρη. Ναι ! Οι έφηβοι γιοι μας, μας ακολούθησαν και φέτος. Νομίζω ότι τους έχω μεταδώσει λίγο το μικρόβιο….
Η διαδρομή που κάναμε ήταν: Αθήνα, Σκόπια, Βελιγράδι, Ζάγκρεμπ, λίμνες Plitvice, Λιουμπλιάνα, σπήλαια Škocjan, λίμνη Bled, Salzburg, Μόναχο, Landsberg am Lech, κάστρο Neuschwanstein, κοιλάδα Funes (Ν. Τιρόλο), Bolzano, Βενετία, Ferrara, Μπολόνια, Άγιος Μαρίνος, Ρώμη, Νάπολη, Μπάρι, Ηγουμενίτσα, Αθήνα.
Και για πιο παραστατικά:
Συνολικά ήταν 5.400km.
Δεν θα έλεγα ότι μοιραστήκαμε το τιμόνι με τον άντρα μου. Τα 2/3 της διαδρομής κάλυψε εκείνος και τα υπόλοιπα εγώ. Εγώ περισσότερο ασχολήθηκα με τους χάρτες, τους δορυφόρους και με το να επικοινωνώ με τα ξενοδοχεία για να ενημερώσω ότι θα φτάσουμε αργά…συνήθως μετά το check in. Και ήταν και πολλά τα καταλύματα. Σχεδόν κάθε νύχτα μέναμε και αλλού. Σε σύνολο 13 ημερών/ 12 διανυκτερεύσεων μείναμε σε 9 διαφορετικά καταλύματα (συν ένα στο καράβι από Ιταλία =10 καταλύματα). Ψιλοσκότωμα για μένα που ασχολιόμουν και με τα μπαγκάζια. Τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι και… πολύ οδήγησα τελικά.
Όσον αφορά την επιλογή των καταλυμάτων: Στον πρώτο σχεδιασμό του προγράμματος, επέλεξα διανυκτερεύσεις στις πόλεις δηλ. Ζάγκρεμπ, Λιουμπλιάνα, Salzburg, Μόναχο, Bolzano, Βενετία κτλ. Ο προϋπολογισμός μας όμως “εκτοξευόταν” στα ύψη. Ήταν για μας απαγορευτικό. Σχεδόν εγκατέλειψα την ιδέα.
Είπα σχεδόν…
Μετά σκέφτηκα: γιατί να μην ψάξω για καταλύματα περιφερειακά των πόλεων; αυτοκίνητο θα έχουμε. Ίσως να είναι και πιο εύκολο.
Όντως έψαξα και “μαζεύτηκε” αρκετά το κόστος.
Δεν μου αρκούσε όμως…
Και μετά σκέφτηκα: γιατί δεν ψάχνω στις εξοχές;
Πράγματι έψαξα και έκλεισα πολλά καταλύματα σε εξοχές. Μερικά ήταν πραγματικά “στη μέση του πουθενά”. Κάποια ήταν πανέμορφα εξοχικά σπιτάκια ή διαμερίσματα σε πολύ καλές τιμές.
Το σκεπτικό μου ήταν να κοιμόμαστε το βράδυ σε κάποιο κατάλυμα, το οποίο να βρίσκεται πολύ κοντά σε κάποιο αξιοθέατο ή δραστηριότητα που θα κάναμε το πρωί και θα απαιτούσε χρόνο. Μετά το αξιοθέατο αυτό συνεχίζαμε κάνοντας κάποια χιλιόμετρα με ενδιάμεσες επισκέψεις όπου θέλαμε, έως ότου καταλήξουμε πάλι σε ένα κατάλυμα κοντά στο αξιοθέατο του επόμενου πρωινού. Μόνο που… σε όλα πέσαμε έξω χρονικά. Κάτι που ξυπνούσαμε αργά, κάπου που πολλοί κοκόροι μαζί αργεί να ξημερώσει, κάπου που τα έκτακτα ήταν αρκετούτσικα, στο τέλος της ημέρας…καταλήγαμε στην κασέτα: “We had traffic problems and we are coming a little late” έλεγα κάθε φορά στο τηλέφωνο. Ντροπηηηηή!...Γιατί όλα τα καταλύματα αυτά δεν ήταν ξενοδοχεία… ήταν σπίτια, …που με περίμεναν οι άνθρωποι….μέσα στη νύχτα.
Τέλος πάντων. Θα το έχω υπόψη μου για του χρόνου.
Στην πραγματικότητα το πόδι μας το πατήσαμε σε 9 χώρες. Σε άλλες το πατήσαμε πολύ και σε άλλες το πατήσαμε λίγο. Σε κάποιες είδαμε αξιοθέατα, φάγαμε, κοιμηθήκαμε και σε άλλες (στις δύο μικρές) απλά βγάλαμε φωτογραφίες. Ο τίτλος όμως ακούγεται πιο ωραίος «Δέκα ταξίδια σε ένα» αντί του «Εννέα ταξίδια σε ένα»!
Άσε που μαζί με την Ελλάδα (κάναμε στάσεις σε Πάργα και Ξυλόκαστρο στο γυρισμό μας) είναι ……δέκα!!!
Ημέρα 1η - Ταξίδι 1.100km. με διάλλειμα στα Σκόπια!
Η προγραμματισμένη αναχώρηση μας από Αθήνα ήταν για τις 6:00 το πρωί. Αυτή που πραγματοποιήσαμε τελικά έγινε στις 7:15.
Μόλις μπήκαμε στην Αττική οδό ανακαλύψαμε ότι είχαμε ξεχάσει το καλώδιο φόρτισης του gps! Γυρίσαμε πίσω και η επαναπροσδιοριζόμενη ώρα αναχώρησης έγινε η 7:38.
Ξεκινήσαμε με μιάμιση ώρα καθυστέρηση και με 2,5€ «μέσα» στον προϋπολογισμό μου (από τα διπλά διόδια της Αττικής). Δεν φτάνει αυτό, αλλά στον Άγιο Στέφανο θυμηθήκαμε ότι δεν έχουμε βενζίνη, ότι πεινάμε και χρειαζόμαστε και τουαλέτα. Στα 30κμ από το σπίτι μας κάναμε την πρώτη στάση! Αν είναι δυνατόν!
Α! Δεν ξεκινήσαμε καλά! Ως πρωτεργάτης λοιπόν του εγχειρήματος, διοργανωτής, υπεύθυνος των οικονομικών, του προγράμματος και όλων γενικώς, ενημέρωσα την ομήγυρη ότι η επόμενη στάση θα είναι στα σύνορα. Το νου σας!
Και πήρα το τιμόνι. Και έφτασα μέχρι το πρώτο βενζινάδικο που συναντήσαμε μπαίνοντας στη FYROM. Εκεί είμαστε στις 13:50 ώρα Ελλάδος. Εκεί η βενζίνη ήταν πάμφθηνη και τα αυτοκίνητα σχημάτιζαν ουρά για να “γεμίσουν”. Την επόμενη φορά θα πρέπει να το θυμηθώ αυτό και να βάλουμε βενζίνη στο δεύτερο βενζινάδικο της χώρας, για να γλυτώσω την ουρά!
Για τη FYROM, τι να πω; Τα γνωστά. Δεν είχε κάτι αξιόλογο για να δούμε. Είχαμε σκοπό μόνο να τη διασχίσουμε. Το μόνο που θα κάναμε ήταν να σταματήσουμε και να πατήσουμε το πόδι μας κάτω στο έδαφος για να πούμε ότι πήγαμε και σε αυτή τη χώρα!
Θα έπρεπε όμως να κάνουμε κάπου μία στάση. Έτσι για να ξεπιαστούμε λίγο. Εγώ σκεφτόμουν να κάναμε στη Nis της Σερβίας, που έχει και κάτι να δουν τα παιδιά, όπως το κάστρο ή το στρατόπεδο. Είχα μάθει και για κάποιες ωραίες ταβερνούλες στη Kazandzijsko sokatce… Έπεσε όμως η ιδέα, αντί για Nis να κάναμε μια στάση στα Σκόπια. Να δούμε πως είναι η πρωτεύουσα της γείτονος χώρας. Παρόλο που ήταν μια παράκαμψη της μισής ώρας, που η ουρά των διοδίων θα την έκανε μιας ώρας, τελικά πήγαμε στα Σκόπια.
Παρκάραμε στον Αξιό ποταμό που διαρρέει την πόλη δίπλα στο νεόκτιστο κτίριο της Ύδρευσης και κάναμε μια βόλτα παραποτάμια, με σκοπό να φτάσουμε στην περιβόητη κεντρική πλατεία της πόλης με τα τεράστια αγάλματα.
Αγάλματα όμως συναντήσαμε σε όλη η διαδρομή μας μέχρι εκεί.
Μόνο εδώ και στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης έχω δει τόσο πολλά και τεράστια αγάλματα. Φαντάζομαι και η αρχαία Ρώμη θα είχε. Δεν είναι μόνο το άγαλμα του Μ. Αλέξανδρου που είναι μεγάλο, αλλά όλα τα αγάλματα που «κοσμούν» την πλατεία, αλλά και από την απέναντι πλευρά του ποταμού επίσης τα αγάλματα ήταν κολοσσιαία. Και πάνω στις γέφυρες είχε αγάλματα, αλλά και στις εισόδους των κτιρίων. Ακόμα και τα κτίρια περιμετρικά των δύο πλατειών ήταν ογκώδη. Και όλα αυτά δεν είναι κατάλοιπα της κομμουνιστικής αρχιτεκτονικής, γιατί ήταν όλα νεόκτιστα και στο ίδιο ύφος.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Φίλιππος ο Β΄, αρχαιοελληνικές φιγούρες, άλογα που καλπάζουν, λιοντάρια που βρυχώνται, θεόρατα μπαρόκ και αρχαιοελληνικού ρυθμού κτίρια που φτιάχνονται και αυτή τη στιγμή και δεκάδες μπρούτζινα και μαρμάρινα αγάλματα, κυριαρχούν στο χώρο των δύο πλατειών εκατέρωθεν της πέτρινης γέφυρας του Βαρδάρη. Το αποκορύφωμα όλων είναι το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως έφιππου καβαλάρη που κραδαίνει ένα σπαθί προς τον ουρανό, το οποίο βρίσκεται πάνω σε ένα βάθρο ύψους 30μ. ενώ από κάτω μέσα στα νερά του σιντριβανιού βρίσκονται συνοδεία οκτώ μπρούτζινοι πολεμιστές.
Αρχιτεκτονικά τουλάχιστον ήταν κάτι το διαφορετικό από αυτό που περίμενα για Βαλκανική πόλη. Το σίγουρο είναι ότι δεν μοιάζει με πρωτεύουσα παρόλα τα μεγαθήρια, αλλά πιο πολύ σου δίνει την εντύπωση μιας πόλης που της ήρθε το χρήμα εξ’ ουρανού και δεν είχε τι να το κάνει!
To Εθνικό Θέατρο...
Το μουσείο του Μακεδονικού αγώνα...
Το αρχαιολογικό μουσείο...
Είχα διαβάσει κάπου για το μεγαλομανές σχέδιο εξαρχαϊσμού των Σκοπίων με την μνημειοθέτηση της πλατείας τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμενα τόσο «φαραωνικό» το αποτέλεσμα.
Τα πομπώδη: Εθνικό Θέατρο, Μουσείο του Μακεδονικού αγώνα, Αρχαιολογικό μουσείο, Οικονομική Αστυνομία και το Υπουργείο εξωτερικών στέκονται το ένα δίπλα στο άλλο στη σειρά από τη μία όχθη του ποταμού και ο Μ. Αλέξανδρος και άλλα υπό κατασκευή κτίρια του Δημοσίου στέκονται από την άλλη.
Μέχρι και αψίδα θριάμβου υπάρχει...
Και εκεί που διασχίζαμε την πέτρινη γέφυρα βλέπουμε πάνω στην κοίτη του ποταμού το πλοίο του …Jack Sparrow! Αλήθεια εκεί βρισκόταν ένα πειρατικό πλοίο που ήταν ολόιδιο. Και σε λίγο είδα και άλλο, από την άλλη πλευρά της γέφυρας! Μετά κατάλαβα. Δεν ήταν πειρατικά πλοία, αλλά απομιμήσεις από … Βασιλικές μακεδονικές γαλέρες! Αυτές έλλειπαν για να συμπληρώσουν το σκηνικό!
Να!η μία γαλέρα...
Έως και τουριστικό τρενάκι υπάρχει...Στο βάθος διακρίνεται και η άλλη γαλέρα...
Το ολοστρόγγυλο κτίριο ύδρευσης...
Πίσω από το κτίριο ύδρευσης διακρίνεται και το κάστρο των Σκοπίων...
Ο ένας από τους δύο θηριώδεις λέοντες ύψους πέντε μέτρων που βρίσκεται στην είσοδο της μεγαλύτερης γέφυρας της πόλης
Κοντά στην είσοδο της παλιάς πόλης, συνεχίζεται το ίδιο σκηνικό. Εκεί κυριαρχεί ένα άγαλμα του βασιλιά Φίλιππου του Β’ που έχει την κολοσσιαία γροθιά του υψωμένη, ενώ μπρούτζινα αγάλματα ξεπηδούν από το κοντινό σιντριβάνι.
Το βασικό “αξιοθέατο” της πόλης των Σκοπίων, δηλ. την πλατεία, το είχαμε δει. Έμενε τώρα να δούμε και την παλιά αγορά τους, το old bazaar.
Αγχωθήκαμε λίγο σκεπτόμενοι το ανεξέλεγκτα παρκαρισμένο αυτοκίνητό μας και η βόλτα μας έληξε σύντομα. Εξάλλου έκανε και μια απίστευτη ζέστη που δεν επέτρεπε πολλά πολλά. Ο άνδρας μου με το ένα παιδί κατευθύνθηκε γρήγορα προς το αμάξι και εγώ με τα άλλα δύο παιδιά κάναμε μια μικρή παράκαμψη προκειμένου να δούμε και λίγο την αγορά.
Ήταν σαν ένα παζάρι, όπως είναι συνήθως οι μουσουλμανικές αγορές. Μικρομάγαζα κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, μέσα σε στενά δρομάκια. Κατευθυνθήκαμε προς ένα παλιό χάνι, το kappa han, το οποίο δύσκολα βρήκαμε μέσα στα στενά. Με απογοήτευσε, γιατί αλλιώς το περίμενα. Περίμενα να μοιάζει με ένα άλλο χάνι που είχα δει στο Βουκουρέστι, αλλά αυτό δεν είχε καμία σχέση. Ήταν σαν εγκαταλελειμμένο.
Η παλιά αγορά...
Το Kapa Han...
Κοντοσταθήκαμε σε ένα πλανόδιο παγωτατζίδικο, αλλά δεν είχαμε δυστυχώς δηνάρια και δεν είχα πάνω μου ψιλά σε ευρώ (τα ‘χε ο άνδρας μου, που έφυγε βιαστικά για το αυτοκίνητο), οπότε φύγαμε καψωμένοι και απογοητευμένοι δεδομένης και της φοβερής ζέστης που έκανε σήμερα.
Στην αγορά είδα μαμάδες με μαντίλες και μωρά, που είναι και το αναμενόμενο. Μου έκανε εντύπωση όμως όταν είδα και κοπελιές με ντύσιμο … ας πούμε “Κολωνακίου”, οι οποίες μου τράβηξαν το μάτι και ήταν μη αναμενόμενο! Όπως μη αναμενόμενο είναι να βλέπεις δίπλα στις θεόρατες σύγχρονες κατασκευές, κάρα που σέρνουν άλογα και παιδάκια μέσα στην Εθνική οδό να τσακώνονται για τη… μοιρασιά των κερδών.
Αυτό ήταν. Τα είδαμε τα Σκόπια. Αργήσαμε να βγούμε πάλι στον κεντρικό δρόμο γιατί είχε πολύ κίνηση στα διόδια εξόδου από την πόλη. Το κόστος των διοδίων 1€. Τελικά φάγαμε ένα δίωρο με αυτήν την επίσκεψη. Στη Σερβία μπήκαμε στις 6:00. Λογικά κατά τις 10:00 το βράδυ θα είμαστε στο κατάλυμα, πίστευα. Είχα ενημερώσει ότι θα φτάναμε κατά τις 9:00, αλλά δεν υπήρχε πρόβλημα αν πηγαίναμε και λίγο αργότερα.
Που να το φανταστούμε όμως πόσο πολύ αργότερα θα φτάναμε…
Καμιά 80αριά χιλιόμετρα πριν τη Nis πέσαμε σε ουρά στο ρεύμα μας. Δεν πηγαίναμε σιγά…απλά είμαστε ακίνητοι! Μα τι έγινε; ατύχημα; Γιατί ούτε από το άλλο ρεύμα είχε αυτοκίνητα. Εδώ ο δρόμος ήταν μία λωρίδα από τη μια και μία από την άλλη. Για λίγο κινηθήκαμε και μετά πάλι …ακίνητοι. Ήταν τόσο μεγάλες οι παύσεις της ακινησίας μας που …κλείναμε και τη μηχανή! Κούραση και απογοήτευση. Άρχισαν και οι γκρίνιες…του τύπου που μας έφερες εδώ; Και πως θα κάνουμε τόσα χιλιόμετρα; Μα, το πρωί θα φτάσουμε. Απελπισία!
Περιττό να αναφέρω πως, ότι snack και προμήθειες είχαμε, τα καταναλώσαμε, κυρίως από τη νευρικότητα που μας έπιασε. Τελικά μετά από 30 km και 3 ώρες φτάσαμε στην “πέτρα του σκανδάλου”. Σε ένα σημείο του δρόμου, όπου εκτελούσαν έργα υπήρχε μία λωρίδα μόνο ..και για τα δύο ρεύματα κυκλοφορίας. Και άφηναν εκ περιτροπής, 5-6 αυτοκίνητα να περάσουν από τη μία κατεύθυνση και μετά άλλα 5-6 από την άλλη. Και δεν υπήρχε καν τροχαία στο σημείο! Μόνο δύο άτομα που έμοιαζαν για υπεύθυνοι των έργων. Είναι να μη σου τύχει. Εδώ κολλάει το… «Βαλκάνια»….!
Όλη αυτήν την ώρα ήμουν σε επικοινωνία με τον ιδιοκτήτη του καταλύματος. Και «κόλλησα στην κίνηση» και «θα αργήσουμε να έρθουμε» και «δεν ξέρω τι ώρα». Τον πέθανα τον άνθρωπο. Όμως όπως εμείς δείχνουμε κατανόηση στα “κακώς κείμενα” στη χώρα μας λέγοντας πολλές φορές στωικά: «Ελλάς το μεγαλείο σου» έτσι και εκείνος υποθέτω ότι κάπως έτσι θα αντιμετώπισε την κατάσταση, γιατί όταν τελικά φτάσαμε στο κατάλυμα στη 1:30 το βράδυ παρακαλώ, τον είδαμε χαμογελαστό να μας υποδέχεται και να μας δίνει το κλειδί του διαμερίσματός μας. Ή αντιμετωπίζει την κατάσταση ως «Σερβία το μεγαλείο σου», ή είναι πολύ cool τύπος ή η Ελληνοσερβική φιλία είναι πολύ δυνατή…..
Τι να πω; Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μας. Με πολλά χιλιόμετρα, πολλά διόδια, κίνηση και από αξιοθέατα;….τα τεράστια κιτς αγάλματα.
Τουλάχιστον το διαμέρισμα ήταν πολύ όμορφο. Ήταν μεγάλο με δύο τεράστια δωμάτια, κουζινοτραπεζαρία, δύο τηλεοράσεις με συνδρομητική τηλεόραση (αυτό σημαίνει με USopen live) -ευτυχώωωως για να κατευναστούν τα πνεύματα της οικογένειας- και με θέα για μένα από τα μεγάλα παράθυρα.
‘Ξεραθήκαμε’ στον ύπνο.
Μετά αναρωτήθηκα: Ποιος ήταν ο σκοπός του ταξιδιού; Η Βενετία; Το Μόναχο; Το κάστρο του Λουδοβίκου; Μήπως τα Βαλκάνια; Οι λίμνες της Κροατίας; Μπα…Τίποτα απ’ όλα αυτά.
Ήταν … όλα αυτά μαζί!
Τι να πρωτοθυμηθώ;
Τη φύση της Αυστρίας; Τα σπήλαια της Σλοβενίας; Τα ψαρομεζεκλίκια στις όχθες του Δούναβη; Τα κανάλια της Βενετίας; Τις μακαρονάδες της Μπολόνια; Το πανέμορφο Zagreb; Τα χωριουδάκια κάτω από τους Δολομίτες; Α ναι! Πήγαμε και Ρώμη. Φάγαμε και πίτσα στη Νάπολη. Στο ίδιο ταξίδι όλα αυτά!
Τελικά ήταν πολλά ταξίδια!
Βέβαια αν γινόντουσαν μεμονωμένα μάλλον θα έμενα μία ή δύο μέρες παραπάνω στην κάθε πόλη και πιθανώς να μην έβλεπα καθόλου τις εξοχές. Σε αυτό το ταξίδι είδα εξοχές και χωριά και αρκετά συνοπτικά τις πόλεις. Τις εξοχές τις χάρηκα. Όσον αφορά τις πόλεις, κάποιες τις ξανάβλεπα ξεναγώντας τα παιδιά μου και σε κάποιες επέλεγα κάποια πολύ χαρακτηριστικά τους σημεία να δούμε και μόνο παίρνοντας μια γεύση από αυτές. Ήταν μεγαλούτσικο ταξίδι (για τα δικά μου μέτρα) και λόγω της πληθώρας και της ποικιλίας αυτών που είδα, μου φάνηκε ακόμα πιο μεγάλο.
Θα μπορούσε μερικά από αυτά τα δέκα ταξίδια να είναι και ανεξάρτητες ιστορίες, με τίτλους: «Μια ημερήσια στο Βελιγράδι», «Ένα διήμερο στη Βαυαρία», «Ο παγετώνας της Αυστρίας», «Τα Unesco sites της Σλοβενίας» κ.τ.λ.. Όμως, αν τα έγραφα έτσι, θα χανόντουσαν κάποιες πληροφορίες, εμπειρίες ή και συναισθήματα που προκύπτουν από ένα πολυήμερο ταξίδι!
Και πως προέκυψε όλο αυτό;
Όταν πέρυσι τέτοια εποχή ρώτησα την παρέα: Που θα θέλατε να είναι το επόμενο ταξίδι μας; Πήρα πολλές διαφορετικές απαντήσεις. Ο ένας ήθελε να πάει Γερμανία, ο άλλος να δει Ρώμη και Βενετία, ο τρίτος ήθελε Βαλκάνια και εγώ απλά να «κλείσω τρύπες» από προηγούμενα ταξίδια…Για να ικανοποιηθούν όλοι λοιπόν οργάνωσα ένα οδικό ταξίδι που να περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω.
Η παρέα αποτελούνταν από 5 άτομα. Τα ίδια που κάναμε την περσινή οδική εκδρομή μέχρι το Split της Κροατίας. Μπαμπάς, μαμά, 2 αγόρια και μια μικρή κόρη. Ναι ! Οι έφηβοι γιοι μας, μας ακολούθησαν και φέτος. Νομίζω ότι τους έχω μεταδώσει λίγο το μικρόβιο….
Η διαδρομή που κάναμε ήταν: Αθήνα, Σκόπια, Βελιγράδι, Ζάγκρεμπ, λίμνες Plitvice, Λιουμπλιάνα, σπήλαια Škocjan, λίμνη Bled, Salzburg, Μόναχο, Landsberg am Lech, κάστρο Neuschwanstein, κοιλάδα Funes (Ν. Τιρόλο), Bolzano, Βενετία, Ferrara, Μπολόνια, Άγιος Μαρίνος, Ρώμη, Νάπολη, Μπάρι, Ηγουμενίτσα, Αθήνα.
Και για πιο παραστατικά:
Συνολικά ήταν 5.400km.
Δεν θα έλεγα ότι μοιραστήκαμε το τιμόνι με τον άντρα μου. Τα 2/3 της διαδρομής κάλυψε εκείνος και τα υπόλοιπα εγώ. Εγώ περισσότερο ασχολήθηκα με τους χάρτες, τους δορυφόρους και με το να επικοινωνώ με τα ξενοδοχεία για να ενημερώσω ότι θα φτάσουμε αργά…συνήθως μετά το check in. Και ήταν και πολλά τα καταλύματα. Σχεδόν κάθε νύχτα μέναμε και αλλού. Σε σύνολο 13 ημερών/ 12 διανυκτερεύσεων μείναμε σε 9 διαφορετικά καταλύματα (συν ένα στο καράβι από Ιταλία =10 καταλύματα). Ψιλοσκότωμα για μένα που ασχολιόμουν και με τα μπαγκάζια. Τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι και… πολύ οδήγησα τελικά.
Όσον αφορά την επιλογή των καταλυμάτων: Στον πρώτο σχεδιασμό του προγράμματος, επέλεξα διανυκτερεύσεις στις πόλεις δηλ. Ζάγκρεμπ, Λιουμπλιάνα, Salzburg, Μόναχο, Bolzano, Βενετία κτλ. Ο προϋπολογισμός μας όμως “εκτοξευόταν” στα ύψη. Ήταν για μας απαγορευτικό. Σχεδόν εγκατέλειψα την ιδέα.
Είπα σχεδόν…
Μετά σκέφτηκα: γιατί να μην ψάξω για καταλύματα περιφερειακά των πόλεων; αυτοκίνητο θα έχουμε. Ίσως να είναι και πιο εύκολο.
Όντως έψαξα και “μαζεύτηκε” αρκετά το κόστος.
Δεν μου αρκούσε όμως…
Και μετά σκέφτηκα: γιατί δεν ψάχνω στις εξοχές;
Πράγματι έψαξα και έκλεισα πολλά καταλύματα σε εξοχές. Μερικά ήταν πραγματικά “στη μέση του πουθενά”. Κάποια ήταν πανέμορφα εξοχικά σπιτάκια ή διαμερίσματα σε πολύ καλές τιμές.
Το σκεπτικό μου ήταν να κοιμόμαστε το βράδυ σε κάποιο κατάλυμα, το οποίο να βρίσκεται πολύ κοντά σε κάποιο αξιοθέατο ή δραστηριότητα που θα κάναμε το πρωί και θα απαιτούσε χρόνο. Μετά το αξιοθέατο αυτό συνεχίζαμε κάνοντας κάποια χιλιόμετρα με ενδιάμεσες επισκέψεις όπου θέλαμε, έως ότου καταλήξουμε πάλι σε ένα κατάλυμα κοντά στο αξιοθέατο του επόμενου πρωινού. Μόνο που… σε όλα πέσαμε έξω χρονικά. Κάτι που ξυπνούσαμε αργά, κάπου που πολλοί κοκόροι μαζί αργεί να ξημερώσει, κάπου που τα έκτακτα ήταν αρκετούτσικα, στο τέλος της ημέρας…καταλήγαμε στην κασέτα: “We had traffic problems and we are coming a little late” έλεγα κάθε φορά στο τηλέφωνο. Ντροπηηηηή!...Γιατί όλα τα καταλύματα αυτά δεν ήταν ξενοδοχεία… ήταν σπίτια, …που με περίμεναν οι άνθρωποι….μέσα στη νύχτα.
Τέλος πάντων. Θα το έχω υπόψη μου για του χρόνου.
Στην πραγματικότητα το πόδι μας το πατήσαμε σε 9 χώρες. Σε άλλες το πατήσαμε πολύ και σε άλλες το πατήσαμε λίγο. Σε κάποιες είδαμε αξιοθέατα, φάγαμε, κοιμηθήκαμε και σε άλλες (στις δύο μικρές) απλά βγάλαμε φωτογραφίες. Ο τίτλος όμως ακούγεται πιο ωραίος «Δέκα ταξίδια σε ένα» αντί του «Εννέα ταξίδια σε ένα»!
Άσε που μαζί με την Ελλάδα (κάναμε στάσεις σε Πάργα και Ξυλόκαστρο στο γυρισμό μας) είναι ……δέκα!!!
Ημέρα 1η - Ταξίδι 1.100km. με διάλλειμα στα Σκόπια!
Η προγραμματισμένη αναχώρηση μας από Αθήνα ήταν για τις 6:00 το πρωί. Αυτή που πραγματοποιήσαμε τελικά έγινε στις 7:15.
Μόλις μπήκαμε στην Αττική οδό ανακαλύψαμε ότι είχαμε ξεχάσει το καλώδιο φόρτισης του gps! Γυρίσαμε πίσω και η επαναπροσδιοριζόμενη ώρα αναχώρησης έγινε η 7:38.
Ξεκινήσαμε με μιάμιση ώρα καθυστέρηση και με 2,5€ «μέσα» στον προϋπολογισμό μου (από τα διπλά διόδια της Αττικής). Δεν φτάνει αυτό, αλλά στον Άγιο Στέφανο θυμηθήκαμε ότι δεν έχουμε βενζίνη, ότι πεινάμε και χρειαζόμαστε και τουαλέτα. Στα 30κμ από το σπίτι μας κάναμε την πρώτη στάση! Αν είναι δυνατόν!
Α! Δεν ξεκινήσαμε καλά! Ως πρωτεργάτης λοιπόν του εγχειρήματος, διοργανωτής, υπεύθυνος των οικονομικών, του προγράμματος και όλων γενικώς, ενημέρωσα την ομήγυρη ότι η επόμενη στάση θα είναι στα σύνορα. Το νου σας!
Και πήρα το τιμόνι. Και έφτασα μέχρι το πρώτο βενζινάδικο που συναντήσαμε μπαίνοντας στη FYROM. Εκεί είμαστε στις 13:50 ώρα Ελλάδος. Εκεί η βενζίνη ήταν πάμφθηνη και τα αυτοκίνητα σχημάτιζαν ουρά για να “γεμίσουν”. Την επόμενη φορά θα πρέπει να το θυμηθώ αυτό και να βάλουμε βενζίνη στο δεύτερο βενζινάδικο της χώρας, για να γλυτώσω την ουρά!
Για τη FYROM, τι να πω; Τα γνωστά. Δεν είχε κάτι αξιόλογο για να δούμε. Είχαμε σκοπό μόνο να τη διασχίσουμε. Το μόνο που θα κάναμε ήταν να σταματήσουμε και να πατήσουμε το πόδι μας κάτω στο έδαφος για να πούμε ότι πήγαμε και σε αυτή τη χώρα!
Θα έπρεπε όμως να κάνουμε κάπου μία στάση. Έτσι για να ξεπιαστούμε λίγο. Εγώ σκεφτόμουν να κάναμε στη Nis της Σερβίας, που έχει και κάτι να δουν τα παιδιά, όπως το κάστρο ή το στρατόπεδο. Είχα μάθει και για κάποιες ωραίες ταβερνούλες στη Kazandzijsko sokatce… Έπεσε όμως η ιδέα, αντί για Nis να κάναμε μια στάση στα Σκόπια. Να δούμε πως είναι η πρωτεύουσα της γείτονος χώρας. Παρόλο που ήταν μια παράκαμψη της μισής ώρας, που η ουρά των διοδίων θα την έκανε μιας ώρας, τελικά πήγαμε στα Σκόπια.
Παρκάραμε στον Αξιό ποταμό που διαρρέει την πόλη δίπλα στο νεόκτιστο κτίριο της Ύδρευσης και κάναμε μια βόλτα παραποτάμια, με σκοπό να φτάσουμε στην περιβόητη κεντρική πλατεία της πόλης με τα τεράστια αγάλματα.
Αγάλματα όμως συναντήσαμε σε όλη η διαδρομή μας μέχρι εκεί.
Μόνο εδώ και στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης έχω δει τόσο πολλά και τεράστια αγάλματα. Φαντάζομαι και η αρχαία Ρώμη θα είχε. Δεν είναι μόνο το άγαλμα του Μ. Αλέξανδρου που είναι μεγάλο, αλλά όλα τα αγάλματα που «κοσμούν» την πλατεία, αλλά και από την απέναντι πλευρά του ποταμού επίσης τα αγάλματα ήταν κολοσσιαία. Και πάνω στις γέφυρες είχε αγάλματα, αλλά και στις εισόδους των κτιρίων. Ακόμα και τα κτίρια περιμετρικά των δύο πλατειών ήταν ογκώδη. Και όλα αυτά δεν είναι κατάλοιπα της κομμουνιστικής αρχιτεκτονικής, γιατί ήταν όλα νεόκτιστα και στο ίδιο ύφος.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Φίλιππος ο Β΄, αρχαιοελληνικές φιγούρες, άλογα που καλπάζουν, λιοντάρια που βρυχώνται, θεόρατα μπαρόκ και αρχαιοελληνικού ρυθμού κτίρια που φτιάχνονται και αυτή τη στιγμή και δεκάδες μπρούτζινα και μαρμάρινα αγάλματα, κυριαρχούν στο χώρο των δύο πλατειών εκατέρωθεν της πέτρινης γέφυρας του Βαρδάρη. Το αποκορύφωμα όλων είναι το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως έφιππου καβαλάρη που κραδαίνει ένα σπαθί προς τον ουρανό, το οποίο βρίσκεται πάνω σε ένα βάθρο ύψους 30μ. ενώ από κάτω μέσα στα νερά του σιντριβανιού βρίσκονται συνοδεία οκτώ μπρούτζινοι πολεμιστές.
Αρχιτεκτονικά τουλάχιστον ήταν κάτι το διαφορετικό από αυτό που περίμενα για Βαλκανική πόλη. Το σίγουρο είναι ότι δεν μοιάζει με πρωτεύουσα παρόλα τα μεγαθήρια, αλλά πιο πολύ σου δίνει την εντύπωση μιας πόλης που της ήρθε το χρήμα εξ’ ουρανού και δεν είχε τι να το κάνει!
To Εθνικό Θέατρο...
Το μουσείο του Μακεδονικού αγώνα...
Το αρχαιολογικό μουσείο...
Είχα διαβάσει κάπου για το μεγαλομανές σχέδιο εξαρχαϊσμού των Σκοπίων με την μνημειοθέτηση της πλατείας τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμενα τόσο «φαραωνικό» το αποτέλεσμα.
Τα πομπώδη: Εθνικό Θέατρο, Μουσείο του Μακεδονικού αγώνα, Αρχαιολογικό μουσείο, Οικονομική Αστυνομία και το Υπουργείο εξωτερικών στέκονται το ένα δίπλα στο άλλο στη σειρά από τη μία όχθη του ποταμού και ο Μ. Αλέξανδρος και άλλα υπό κατασκευή κτίρια του Δημοσίου στέκονται από την άλλη.
Μέχρι και αψίδα θριάμβου υπάρχει...
Και εκεί που διασχίζαμε την πέτρινη γέφυρα βλέπουμε πάνω στην κοίτη του ποταμού το πλοίο του …Jack Sparrow! Αλήθεια εκεί βρισκόταν ένα πειρατικό πλοίο που ήταν ολόιδιο. Και σε λίγο είδα και άλλο, από την άλλη πλευρά της γέφυρας! Μετά κατάλαβα. Δεν ήταν πειρατικά πλοία, αλλά απομιμήσεις από … Βασιλικές μακεδονικές γαλέρες! Αυτές έλλειπαν για να συμπληρώσουν το σκηνικό!
Να!η μία γαλέρα...
Έως και τουριστικό τρενάκι υπάρχει...Στο βάθος διακρίνεται και η άλλη γαλέρα...
Το ολοστρόγγυλο κτίριο ύδρευσης...
Πίσω από το κτίριο ύδρευσης διακρίνεται και το κάστρο των Σκοπίων...
Ο ένας από τους δύο θηριώδεις λέοντες ύψους πέντε μέτρων που βρίσκεται στην είσοδο της μεγαλύτερης γέφυρας της πόλης
Κοντά στην είσοδο της παλιάς πόλης, συνεχίζεται το ίδιο σκηνικό. Εκεί κυριαρχεί ένα άγαλμα του βασιλιά Φίλιππου του Β’ που έχει την κολοσσιαία γροθιά του υψωμένη, ενώ μπρούτζινα αγάλματα ξεπηδούν από το κοντινό σιντριβάνι.
Το βασικό “αξιοθέατο” της πόλης των Σκοπίων, δηλ. την πλατεία, το είχαμε δει. Έμενε τώρα να δούμε και την παλιά αγορά τους, το old bazaar.
Αγχωθήκαμε λίγο σκεπτόμενοι το ανεξέλεγκτα παρκαρισμένο αυτοκίνητό μας και η βόλτα μας έληξε σύντομα. Εξάλλου έκανε και μια απίστευτη ζέστη που δεν επέτρεπε πολλά πολλά. Ο άνδρας μου με το ένα παιδί κατευθύνθηκε γρήγορα προς το αμάξι και εγώ με τα άλλα δύο παιδιά κάναμε μια μικρή παράκαμψη προκειμένου να δούμε και λίγο την αγορά.
Ήταν σαν ένα παζάρι, όπως είναι συνήθως οι μουσουλμανικές αγορές. Μικρομάγαζα κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, μέσα σε στενά δρομάκια. Κατευθυνθήκαμε προς ένα παλιό χάνι, το kappa han, το οποίο δύσκολα βρήκαμε μέσα στα στενά. Με απογοήτευσε, γιατί αλλιώς το περίμενα. Περίμενα να μοιάζει με ένα άλλο χάνι που είχα δει στο Βουκουρέστι, αλλά αυτό δεν είχε καμία σχέση. Ήταν σαν εγκαταλελειμμένο.
Η παλιά αγορά...
Το Kapa Han...
Κοντοσταθήκαμε σε ένα πλανόδιο παγωτατζίδικο, αλλά δεν είχαμε δυστυχώς δηνάρια και δεν είχα πάνω μου ψιλά σε ευρώ (τα ‘χε ο άνδρας μου, που έφυγε βιαστικά για το αυτοκίνητο), οπότε φύγαμε καψωμένοι και απογοητευμένοι δεδομένης και της φοβερής ζέστης που έκανε σήμερα.
Στην αγορά είδα μαμάδες με μαντίλες και μωρά, που είναι και το αναμενόμενο. Μου έκανε εντύπωση όμως όταν είδα και κοπελιές με ντύσιμο … ας πούμε “Κολωνακίου”, οι οποίες μου τράβηξαν το μάτι και ήταν μη αναμενόμενο! Όπως μη αναμενόμενο είναι να βλέπεις δίπλα στις θεόρατες σύγχρονες κατασκευές, κάρα που σέρνουν άλογα και παιδάκια μέσα στην Εθνική οδό να τσακώνονται για τη… μοιρασιά των κερδών.
Αυτό ήταν. Τα είδαμε τα Σκόπια. Αργήσαμε να βγούμε πάλι στον κεντρικό δρόμο γιατί είχε πολύ κίνηση στα διόδια εξόδου από την πόλη. Το κόστος των διοδίων 1€. Τελικά φάγαμε ένα δίωρο με αυτήν την επίσκεψη. Στη Σερβία μπήκαμε στις 6:00. Λογικά κατά τις 10:00 το βράδυ θα είμαστε στο κατάλυμα, πίστευα. Είχα ενημερώσει ότι θα φτάναμε κατά τις 9:00, αλλά δεν υπήρχε πρόβλημα αν πηγαίναμε και λίγο αργότερα.
Που να το φανταστούμε όμως πόσο πολύ αργότερα θα φτάναμε…
Καμιά 80αριά χιλιόμετρα πριν τη Nis πέσαμε σε ουρά στο ρεύμα μας. Δεν πηγαίναμε σιγά…απλά είμαστε ακίνητοι! Μα τι έγινε; ατύχημα; Γιατί ούτε από το άλλο ρεύμα είχε αυτοκίνητα. Εδώ ο δρόμος ήταν μία λωρίδα από τη μια και μία από την άλλη. Για λίγο κινηθήκαμε και μετά πάλι …ακίνητοι. Ήταν τόσο μεγάλες οι παύσεις της ακινησίας μας που …κλείναμε και τη μηχανή! Κούραση και απογοήτευση. Άρχισαν και οι γκρίνιες…του τύπου που μας έφερες εδώ; Και πως θα κάνουμε τόσα χιλιόμετρα; Μα, το πρωί θα φτάσουμε. Απελπισία!
Περιττό να αναφέρω πως, ότι snack και προμήθειες είχαμε, τα καταναλώσαμε, κυρίως από τη νευρικότητα που μας έπιασε. Τελικά μετά από 30 km και 3 ώρες φτάσαμε στην “πέτρα του σκανδάλου”. Σε ένα σημείο του δρόμου, όπου εκτελούσαν έργα υπήρχε μία λωρίδα μόνο ..και για τα δύο ρεύματα κυκλοφορίας. Και άφηναν εκ περιτροπής, 5-6 αυτοκίνητα να περάσουν από τη μία κατεύθυνση και μετά άλλα 5-6 από την άλλη. Και δεν υπήρχε καν τροχαία στο σημείο! Μόνο δύο άτομα που έμοιαζαν για υπεύθυνοι των έργων. Είναι να μη σου τύχει. Εδώ κολλάει το… «Βαλκάνια»….!
Όλη αυτήν την ώρα ήμουν σε επικοινωνία με τον ιδιοκτήτη του καταλύματος. Και «κόλλησα στην κίνηση» και «θα αργήσουμε να έρθουμε» και «δεν ξέρω τι ώρα». Τον πέθανα τον άνθρωπο. Όμως όπως εμείς δείχνουμε κατανόηση στα “κακώς κείμενα” στη χώρα μας λέγοντας πολλές φορές στωικά: «Ελλάς το μεγαλείο σου» έτσι και εκείνος υποθέτω ότι κάπως έτσι θα αντιμετώπισε την κατάσταση, γιατί όταν τελικά φτάσαμε στο κατάλυμα στη 1:30 το βράδυ παρακαλώ, τον είδαμε χαμογελαστό να μας υποδέχεται και να μας δίνει το κλειδί του διαμερίσματός μας. Ή αντιμετωπίζει την κατάσταση ως «Σερβία το μεγαλείο σου», ή είναι πολύ cool τύπος ή η Ελληνοσερβική φιλία είναι πολύ δυνατή…..
Τι να πω; Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μας. Με πολλά χιλιόμετρα, πολλά διόδια, κίνηση και από αξιοθέατα;….τα τεράστια κιτς αγάλματα.
Τουλάχιστον το διαμέρισμα ήταν πολύ όμορφο. Ήταν μεγάλο με δύο τεράστια δωμάτια, κουζινοτραπεζαρία, δύο τηλεοράσεις με συνδρομητική τηλεόραση (αυτό σημαίνει με USopen live) -ευτυχώωωως για να κατευναστούν τα πνεύματα της οικογένειας- και με θέα για μένα από τα μεγάλα παράθυρα.
‘Ξεραθήκαμε’ στον ύπνο.
Last edited:
Τα συγχαρητήρια μου κυρία μου 
