Γυναίκες που ταξιδεύουν

[Travelstoryteller]

Σκέφτηκα να ανοίξω μια συζήτηση για γυναίκες, εκείνες που γεννήθηκαν και εκείνες που επέλεξαν να ζήσουν σαν γυναίκες. Άνδρες, θα παρακαλέσω να μην παρεξηγηθείτε, εδώ μπορούμε να συζητήσουμε ελεύθερα για την περίοδο μας (φαντάζομαι σε όλες έχει συμβεί να αδιαθετήσετε σε κάποια μακρινή γωνιά του κόσμου και να προσπαθήσετε να περιγράψετε με νοήματα στο τοπικό φαρμακείο ότι έφτασε εκείνη η μέρα του μήνα), το πως καλύψαμε τα μαλλιά, τις γάμπες και τους ώμους μας σε συγκεκριμένες χώρες, τι να προσέξουμε όταν ταξιδεύουμε μόνες μας (υπάρχουν πολλές σόλο ταξιδιώτισσες εδώ, και αρκετές που χρειάζονται λίγη ενθάρρυνση), τι συμβαίνει σε χώρες που απαγορεύεται η έκτρωση, πως φοριέται ένα ινδικό σαρί, σε ποιές χώρες υφίσταται ακόμα η πρακτική της κλειτοριδοτομής, εγκυμοσύνη και ταξίδια, ποιές φυλές αγαπάμε να φαντασιωνόμαστε, τι κάνεις όταν το γκομενάκι που γνώρισες στην Κολομβία έρχεται στην πόλη σου και πολλά πολλά ακόμα θέματα που αφορούν το φύλο μας...

 

[Travelstoryteller]

Και ξεκινάω με αυτά το βίντεο:

https://www.facebook.com/video.php?v=1668632976581767

"Είσαι όμορφη ακριβώς όπως είσαι!" Η Ρουμάνα φωτογράφος Mihaela Noroc είχε ένα όνειρο: να κάνει ένα βιβλίο με γυναίκες από όλο τον κόσμο. Έφυγε από την εργασία της και αποκάλεσε το έργο της «Ο Άτλας της Ομορφιάς».

 

[Travelstoryteller]

Και ένα ακόμα υπέροχο βίντεο για γυναίκες που ταξιδεύουν:

https://matadornetwork.com/videos/who-knows-where-episode-1-nepal/



"Who knows where είναι μια πολυδιάστατη ματιά στο ταξίδι από την οπτική γωνία μιας γυναίκας, απαντώντας στην ενοχλητική ερώτηση που οι γυναίκες ρωτιούνται πάντα: "Δεν φοβάσαι να ταξιδεύεις μόνη σου;" Στo πρώτο επεισόδιο, η οικοδέσποινα Monet Izabeth μας κατευθύνει βαθιά στα Ιμαλάια, όπου μας υπόσχεται ότι "θα υπάρξει τούρτα!""

"Στα mainstream media, οι γυναίκες λείπουν από την αφήγηση των ταξιδιών."

 

[paefstra]

τι κάνεις όταν το γκομενάκι που γνώρισες στην Κολομβία έρχεται στην πόλη σου και πολλά πολλά ακόμα θέματα που αφορούν το φύλο μας...

Το καυτό θέμα "γκομενάκι" εξαρτάται από το αν υπάρχει και άλλο γκομενάκι μόνιμα στην πόλη και φαντάζομαι ότι είναι διαφυλικό ζήτημα.

 

[Travelstoryteller]

Το καυτό θέμα "γκομενάκι" εξαρτάται από το αν υπάρχει και άλλο γκομενάκι μόνιμα στην πόλη και φαντάζομαι ότι είναι διαφυλικό ζήτημα.

Η αλήθεια είναι ότι η σκέψη μου βρισκόταν περισσότερο στο πως αντιλαμβανόμαστε ως γυναίκες τις διαφορές στην κουλτούρα και τα ζητήματα που προκύπτουν όταν συνάπτουμε ερωτικές σχέσεις με ανθρώπους με διαφορετικούς τρόπους έκφρασης και στερεότυπα και από χώρες με λιγότερες ή περισσότερες ελευθερίες από την δική μας... Σίγουρα αποτελεί ένα διαφυλικό ζήτημα, ειδικά στην περίτπωση που υπάρχει ήδη μόνιμη σχέση (εδώ δεν έχω κάτι να σχολιάσω, όπως στρώσατε να κοιμηθείτε), όμως η γυναικεία προσέγγιση διαφέρει από την ανδρική σε πολλά σημεία και για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Εδώ είναι και μια ευκαιρία να πω ότι δεν θέλω να ξεκινήσω σε καμία περίπτωση μια συζήτηση που να στοχοποιεί τους άνδρες - που δυστυχώς βλέπω να συμβαίνει συχνά - ούτε να αναλωθούμε σε μια ατελείωτη ανάλυση στερεοτύπων, παρά μόνο για να μιλήσουμε τα θέματα που αντιμετωπίζουμε ως γυναίκες όταν ταξιδεύουμε!

 

[fenia42]

Η δικιά μου προσέγγιση πάντως είναι η μη-προσέγγιση. Τι εννοώ; όταν πηγαίνω ταξίδι,κυρίως μόνη μου, δε πηγαίνω με σκοπό να κάνω γνωριμίες. Ακόμα κι αν προκύψει μια γνωριμία την κόβω εκεί. Μπορεί να είμαι too old for that, αλλά μάλλον ανέκαθεν έτσι έκανα αφού δε μου αρέσει το ευκαιριακό. Όχι ότι καταδικάζω όποιον το κάνει. Απλά εγώ έχω τόσες πολλές άμυνες που δε μπορώ να αφεθώ ούτε στην παραμικρή γνωριμία.
Τώρα, το τι ακούγεται πίσω από την πλάτη μου είναι άλλο ζήτημα. Μια γυναίκα που ταξιδεύει μόνη της είναι ευκολος στόχος να κατηγορηθεί. Αλλά ποιος νοιάζεται για τη γνώμη κομπλεξικών;

 

[underwater]

Πολύ χαίρομαι για την ιδέα σου να μιλήσουμε για αυτή τη θεματική @Travelstoryteller . Ίσως (αν υπάρξει ανταπόκριση) να μπορούσε να γίνει μια υποενότητα σχετική στο forum, καθώς είναι τόσα αυτά που αφορούν τις γυναίκες ταξιδιώτισσες (ιδιαίτερα όταν μιλάμε για solo ταξίδια) που νομίζω θα γίνει ένας αχταρμάς.

Όπως έχω ξαναγράψει άλλες φορές, θεωρώ πολύ σημαντική την εμπειρία του solo travelling για μια γυναίκα και πιστεύω ότι καθεμία από εμάς καλό θα ήταν να αποφάσιζε να ταξιδέψει μόνη ακόμα και μία φορά στη ζωή της, ακόμα κι αν το ταξίδι αυτό δεν ήταν hiking στην Παταγονία πχ, αλλά ένα τριήμερο στη Ρώμη ή στα Κουφονήσια. Τα ταξίδια, πέρα από πολιτισμικές, εκπαιδευτικές, ψυχαγωγικές εμπειρίες, αποτελούν μέσα προσωπικής ενδυνάμωσης, ενίσχυσης της αυτοεκτιμήσης και της αυτοπεποίθησης. Και όχι μόνο. Το solo female travelling συνδέεται άμεσα με τη γυναικεία χειραφέτηση και την απομυθοποίηση (στην πράξη) στερεοτύπων ριζομένων στα βάθη της πατριαρχίας.

Τα τελευταία χρόνια και μετά από πολλές "φόλες" που έχω φάει, επιλέγω να ταξιδεύω με πολύ συγκεκριμένα άτομα. Κυρίως με το σύντροφό μου, την αδερφή μου και τη @fenia42 . Προσπαθώ παρ' όλα αυτά να κάνω μια στο τόσο στον εαυτό μου το "δώρο" του μοναχικού ταξιδιού. Ακόμα κι αν είναι ενίοτε ζόρικο. Να πω επίσης ότι, πέρα από τα solo ταξίδια, είναι τελείως διαφορετικό το ταξίδι με (άντρα) σύντροφο σε σχέση με αυτό με άλλες γυναίκες, ιδιαίτερα σε πιο "περίεργους" προορισμούς (βλ. μουσουλμανικές χώρες για παράδειγμα). Τελείως άλλη αντιμετώπιση έχεις αν "συνοδεύεσαι" από έναν άντρα σε σχέση με το να ταξιδεύεις μόνη ή με κάποια-ες άλλη-ες γυναίκα-ες.

Αυτά προς το παρόν και θα επανέλθω.

 

[NightcoreKing]

Εδώ είναι και μια ευκαιρία να πω ότι δεν θέλω να ξεκινήσω σε καμία περίπτωση μια συζήτηση που να στοχοποιεί τους άνδρες - που δυστυχώς βλέπω να συμβαίνει συχνά - ούτε να αναλωθούμε σε μια ατελείωτη ανάλυση στερεοτύπων, παρά μόνο για να μιλήσουμε τα θέματα που αντιμετωπίζουμε ως γυναίκες όταν ταξιδεύουμε!

Ρατσισμος, Σεξισμος μη πω και τιποτα αλλο , θα αρχισω να μας υπερασπίζομαι ακομα κ αν δεν επιτρεπονται--συμφωνα με εσας-- εδω μεσα αντρες και ειναι γυναικια κουβεντα ...παρακολουθουμε απο μακρια εμεις κ οταν ερθει η ωρα θα παρεμβουμε ! Τα φιλια μου

χιουμορ, μη μασατε

 

[Travelstoryteller]

Ρατσισμος, Σεξισμος μη πω και τιποτα αλλο , θα αρχισω να μας υπερασπίζομαι
χιουμορ, μη μασατε

Δεν νομίζω ότι απαγορεύονται οι άνδρες σε αυτή την συζήτηση, αλλά σίγουρα η γνώμη τους εδώ βαραίνει όσο η δική μας σε ότι αφορά τον πόνο μετά από κλοτσιά στους όρχεις και στο συναίσθημα να ανακαλύπτεις ότι έχεις ενήλικο παιδί στην Κούβα του οποίου αγνοούσες την ύπαρξη (μπορείτε να βγάλετε την Κούβα και να βάλετε όποια χώρα προτιμάτε).
Μην κρατάτε την αναπνοή σας πάνω από τα πληκτρολόγια κύριοι, θα είμαστε κόσμιες και δεν θα χρειαστεί να μας βάλετε σε τάξη
Με πολύ χιούμορ και αγάπη προς το άλλο μισό του πληθυσμού μας!

 

[Sassenach77]

Πρίν 10 χρόνια περίπου, είχα πάει στις Σπέτσες, solo travelling, για 5 μέρες.
Σε μία απο τις νυχτερινές μου βόλτες, λοιπόν, αποφάσισα να φάω πρώτα και μετά να πιώ τα ποτά μου κάπου ήσυχα, γιατί το προηγούμενο βράδυ το κεφάλι μου είχε γίνει "καζάνι" απο τις δυνατές μουσικές
"Στρώνομαι" σε ένα ωραίο φαγάδικο, παραγγέλνω και μέχρι να έρθει η παραγγελία μου ανοίγω το βιβλίο που είχα μαζί μου για παρέα. Εκείνη την στιγμή ένιωσα οτι κάποιος με κοιτούσε...σηκώνω το κεφάλι και βλέπω το μισό μαγαζί να με κοιτάει! Μάλλον πρώτη φορά θα έβλεπαν γυναίκα να περιμένει να φάει και να διαβάζει Το "σόου" όμως δεν τελειώνει εκεί....
Αφού έφαγα, μη δίνοντας σημασία στα γύρω βλέμματα, αποφασίζω να συνεχίσω τη βραδιά μου σε ένα μαγαζί κοντά στο λιμάνι. Βρίσκω να κάτσω σε ένα τραπέζι με θέα το λιμανάκι και παραγγέλνω. Στο λίγο πιο δίπλα τραπέζι υπήρχε μία νεαροπαρέα (υπολόγισα μεταξύ 18 και 23 ετών ) τεσσάρων ατόμων. Στα μέσα του πρώτου ποτού, σηκωνεται ένας νεαρός απο τη παρέα και έρχεται προς το μέρος μου:
- Καλησπέρα!
- Καλησπέρα!
- Θα μπορούσα να πάρω τη μία καρέκλα;
Στο τραπέζι που καθόμουν υπήρχαν άλλες δύο καρέκλες, εκτός απο αυτή που καθόμουν εγώ.
- Ναι, μπορείς να τη πάρεις.
- Ευχαριστώ πολύ!
- Παρακαλώ!
Περνάει η ώρα, έχω παραγγείλει και άλλο ποτό και εκεί που είμαι πλήρως αποροφημένη στο βιβλίο:
- Συγνώμη, μήπως θα μπορούσα να πάρω και την άλλη καρέκλα;
Ήταν ο ίδιος νεαρός που είχε έρθει πρίν λίγη ώρα και είχε πάρει την πρώτη καρέκλα.
Κοιτώ, λοιπόν, γύρω μου και βλέπω οτι η παρέα τους είχε μεγαλώσει. Σε άλλα δύο κοντινά τραπέζια κάθονταν ένα ζευγάρι και άλλη μία παρέα των δύο ατόμων, και λίγο πιο πέρα άλλες δύο μικρές παρέες. Υπήρχαν κενά τραπέζια, με κενές καρέκλες, λίγα βήματα πιο πέρα, αλλά ο νεαρός ήθελε να πάρει τη δική μου καρέκλα!
- Αυτήν την καρέκλα; Του λέω με ένα ύφος χαμογελαστό και δείχνω τη κενή καρέκλα που βρισκόταν απέναντι μου στο τραπέζι μου.
- Ναι, αυτήν. Μπορώ;
- Τι να σου πώ, πάρτην! Του λέω γελώντας
Την παίρνει λοιπόν, την πάει στο τραπέζι της παρέας του, κάθετε "η νέα άφιξη" στο τραπέζι τους και μένω εγώ στο τραπέζι μου, να χαμογελάω και να κοιτώ τις τόσες κενές καρέκλες που υπήρχαν εκεί κοντά.
Σηκώνεται τότε ο κύριος που καθόταν με τα της συζύγου του, λίγο πιο δίπλα ( περίπου στα 50 με 55 ετών τον έκανα ), πάει σε ένα κενό τραπέζι, παίρνει μία καρέκλα και την φέρνει στο τραπέζι μου, τοποθετώντας την απέναντι απο εμένα και μου λέει:
- Μία κυρία δεν πρέπει να κάθεται ποτέ σε ένα τραπέζι, χωρίς θέση για συντροφιά.
Τον κοιτώ, μετά κοιτώ τη κυρία που συνόδευε, η οποία με κοιτούσε και χαμογελούσε, και μετά τον νεαρό που μου πήρε τη τελευταία καρέκλα του τραπεζιού που καθόμουν...Του χαμογελώ και του απαντώ:
- Σας ευχαριστώ πολύ για την ευγένεια σας, η κυρία που συνοδεύετε είναι πολύ τυχερή!
- Σε κοιτάμε που κάθεσαι παρέα με το βιβλίο σου και σε θαυμάζουμε! Δεν το κάνουν πολλοί αυτό....
Μου χαμογέλασε και με χαιρέτησε φεύγοντας προς το τραπέζι του

Όταν σκέφτομαι αυτό το περιστατικό, πολλές φορές αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν στη θέση μου καθόταν ένας άντρας....Πιστεύω οτι το περιστατικό θα ήταν διαφορετικό ή δεν θα λάμβανε χώρα ποτέ!.
Τα υπόλοιπα συμπεράσματα δικά σας!

Το να ταξιδεύεις μόνος σου είναι ένα μεγάλο "σχολείο"! Είτε είσαι άντρας, είτε είσαι γυναίκα.....Πολλές φορές όμως (για να μην πώ τις περισσότερες) άλλα βιώματα έχει μία γυναίκα που ταξιδεύει μόνη και άλλα ένας άντρας, για πολλούς και διάφορους λόγους...

 

[Sassenach77]

"too old for that"

Αυτό είναι το Ινδιάνικό σου όνομα;;;

 

[duty_free]

Εἶναι πολύ εὐχάριστο, πολύ τερψῶδες, πολύ ξεκάρδιο τέλος πάντων, νὰ παρατηρῇς κἄποιες νά εἶναι πασιονάριες μέ ἔνα κάργα καί ὥς τά μπούνια ὕφος, ὅσο ἀφορᾷ ξέρω γώ, τήν ἐπικρατοῦσα ἐν ἑλλάδι θρησκεία, τούς νόμους ἑνός ἔστω ξεχαρβαλωμένου κράτους περί μετανάστευσης, τίς ἐν γένει συντηρητικές δομές τῆς χῶρας, τοῦ κόσμου της, ἀλλά ὅταν...

...ἀλλά ὅταν φθάνῃ ἡ κουβέντα στό οὕτως εἰπεῖν κοκό, οἱ μικροαστικές ἀγκυλώσεις σπᾶνε καρύδια. Γλυκιά μου, εἶσαι σε ἕνα μέρος λίαν γραφικόν· πρίν ἀπό λίγο στίς τσάρκες, σοῦ κόπηκε ἡ ἀνάσα νά βλέπεις μιάν ξένη πόλι ἄνωθεν π.χ. καί κουβαλᾷς τίς εἰκόνες μαζύ σου μέχρι ἕνα ταβερνεῖο. Ἐκεῖ οἱ εὐγενεῖς αὗρες ἀπό τά τηγανητά ἐντόσθια σέ λιγώνουν, ὁ ἀψύς κράσος σοῦ κλιμακώνει τά γοῦστα καθ’ὅσον in vino veritas... Γιά ποιό λόγο νά μήν ἐπιστεγάσῃς (κλείνοντας) τήν εὔχαρι ἠμέρα ἱκανοποιώντας καί τό τρίτο ὄργανο (πλήν τοῦ νοός καί τῆς γάστρας) πού ἀποζητᾷ ἠδονή, μέ ὁργασμικές κραυγές στό δωμάτιο χοτέλι σου, ὅπου οἱ γειτόνοι θά σοῦ κρούουν τήν πόρτα, μέ ὄργιλες ἐπιφανειακῶς, ζηλευτικές ὅμως φωνές: ντροπή, μεγαλώνουμε παιδιά! ‘ντάξ’, ὄχι στό χοτέλι, ἀλλά στά σπίτια μας, αἶσχος!

Τί πιό ταιριαστό στό τέλος μιᾶς μέρας ταξιδευτικῆς, ὅταν ἔχει χορτάσει τό μάτι εἰκόνες, τό στομάχι μάμ, νά δωθεῖ ἡ εὐκαιρία καί ἀλλαχοῦ, εἰς ἕτερον ὄργανον, νά στήσει γιορτάσι ἐκστατικῶς καί νά γεννηθοῦν παχιές βελουτέ ἀνάσες οἱ ὁποῖες ἐκπνεόμενες νά ἀποτυπούνται στούς ὕαλους τῶν παραθύρων κάνοντας παλιμψήστως νά μπορεῖς νά γράψεις τόν πόλεμο καί εἰρήνη, ἤ ξερωγώ τόν Μεγάλο Ἀνατολικό.

Κι ἄν τέλος πάντων, στό χοτέλι, ἡ ῥεσεψιονίστ μοιάζει στήν ἑλένη λουκᾶ, ἀρνουμένη ταίρι μή δηλωθέν, διέξοδον μπορεῖ νά εὕρη αὐτή ἡ ἐν λόγῳ ἐπιταγή, μέχρι καί στό ἀποχωρητήριον τοῦ ταβερνείου, ὅπου οἱ καταπιεζόμενες οἰμωγές, ὀξύνουν τήν ὀχεία.

Πόσο μισητές οἱ μπουρζουά ῥασοφόρες ὕαινες πού (μᾶς, σᾶς, τούς) καταπιέζουν τρανεύοντας νευρώσεις! Περιττό βεβαίως, νά ἀναφερθεῖ πώς ὅλα αὐτά δέον νά γίνωνται μέ τήν προβλεπομένην προφύλαξιν.





**** Φυσικά, αὐτό τό παραπάνω, δέν ἔχει τήν παραμικράν σχέσιν μέ κανέναν συμφορουμίτη/τισσα· τιμῶ/ἐκτιμῶ ὅλους, ἁπλῶς διάβαζα κἄτι περί τοῦ Μπρούς Τσάτουϊν καί κούμπωσε ****