Γιορτές, φεστιβάλ και έθιμα

[ioanna karagianni]

Όπως καταλαβαίνετε από το όνομα, είναι γλυκό με σοκολάτα και μπανάνα.
Η μπανάνα πιάνεται μ'ένα ξυλάκι (θυμηθήτε το σουβλάκι!) έπειτα παγώνει μέσα σε ένα ψυκτικό θάλαμο, και τέλος μπαίνει από έξω η σοκολάτα.
Αυτό δε μπορείτε να το βρείτε στα ζαχαροπλαστεία, υπάρχει μόνο στα πανηγύρια, όπως στην Ελλάδα υπάρχει το «μαλλί της γριάς».​

περισσότερα εδώ Η πρώτη μέρα του χρόνου στην Ιαπωνία |​

Σρουλπ σρουλπ σρουλπ

 

[Pandora]

Σρουλπ σρουλπ σρουλπ

Καλή χρονιά Ιωάννα μου ! :xmas_biggrin: Παρ΄το και σε καλύτερη πόζα :xmas_cheesygrin:

 

[ioanna karagianni]

Καλή χρονιά Πανδώρα όταν μιλάμε για μπανάνες με σοκολάτα όλες οι πόζες είναι οι καλύτερες

 

[taver]

Όπως καταλαβαίνετε από το όνομα, είναι γλυκό με σοκολάτα και μπανάνα.
Η μπανάνα πιάνεται μ'ένα ξυλάκι (θυμηθήτε το σουβλάκι!) έπειτα παγώνει μέσα σε ένα ψυκτικό θάλαμο, και τέλος μπαίνει από έξω η σοκολάτα.
Αυτό δε μπορείτε να το βρείτε στα ζαχαροπλαστεία, υπάρχει μόνο στα πανηγύρια, όπως στην Ελλάδα υπάρχει το «μαλλί της γριάς».​

περισσότερα εδώ Η πρώτη μέρα του χρόνου στην Ιαπωνία |​

Αυτό δεν είναι και τόσο αποκλειστικά Γιαπωνέζικο - Πριν λίγες εβδομάδες στη Χριστουγεννιάτικη αγορά της Νυρεμβέργης υπήρχαν μια δεκαριά πάγκοι που πούλαγαν τέτοια φρούτα σε ξυλάκι με σοκολάτα (μπανάνες, ή ότι άλλο τραβάει η όρεξή σας...)

 

[Bahari]

Αυτό δεν είναι και τόσο αποκλειστικά Γιαπωνέζικο - Πριν λίγες εβδομάδες στη Χριστουγεννιάτικη αγορά της Νυρεμβέργης υπήρχαν μια δεκαριά πάγκοι που πούλαγαν τέτοια φρούτα σε ξυλάκι με σοκολάτα (μπανάνες, ή ότι άλλο τραβάει η όρεξή σας...)

Για βάλε και καμιά φωτο να μας ανοίξει η όρεξη :xmas_mrgreen:

 

[Pandora]

Φεβρουάριος

Kamakura Snow Festival, Yokote

Το Φεστιβάλ γίνεται στις 15-16 Φεβρουαρίου, στο πάρκο Doro Koen, μπροστά από το δημαρχείο της πόλης Yokote (Νομός Akita ).

Kamakura ονομάζεται το θολωτό σπίτι από χιόνι. Στην πόλη Yokote, φτιάχνονται περισσότερα από 100 τέτοια σπίτια και αμέτρητα kamakura -μινιατούρες. Το φως των κεριών μέσα στα λευκά kamakura προσφέρει ένα όμορφο και ήρεμο θέαμα μέσα στο σκοτάδι.

Αυτό το φεστιβάλ που είναι 400 ετών λέγεται ότι προήλθε από το έθιμο της επιστροφής των πρωτοχρονιάτικων διακοσμητικών στους θεούς μέσω της καύσης τους και από το έθιμο των παιδιών να κυνηγούν τα πουλιά που κατέστρεφαν τις καλλιέργειες.

Μέσα στα kamakura, υπάρχει ένας βωμός όπου προσφέρουν sake και κέικ από ρύζι στους θεούς του νερού και προσεύχονται για την παροχή άφθονου καθαρού νερού.

Οι περαστικοί προσκαλούνται από τα παιδιά, στην τοπική διάλεκτο της Akita, να έρθουν μέσα για να πιουν ένα γλυκό ποτό από ρύζι και να περάσουν ευχάριστα συζητώντας και τρώγοντας κέικ από ρύζι και γλυκά.

Από την άλλη μεριά, οι πολυάριθμες σειρές με τα φωτισμένα kamakura -μινιατούρες που βρίσκονται στο χώρο του δημοτικού σχολείου της πόλης, δημιουργούν μια πολύ ρομαντική ατμόσφαιρα.

 

[Pandora]

SETSUBUN

Σύμφωνα με το Ιαπωνικό ημερολόγιο, Setsubun ονομάζεται η μέρα πριν από την αρχή της άνοιξης και γιορτάζεται στις 3 ή 4 Φεβρουαρίου.

Το έθιμο της ημέρας αυτής λέγεται mame-maki (τελετή ρίψης φασολιών) για να διώξουν τους κακούς δαίμονες.

Οι οικογένειες ψήνουν φασόλια σόγιας και τα σκορπίζουν μέσα κι έξω από το σπίτι, φωνάζοντας «Φύγετε κακοί δαίμονες! Έλα καλή τύχη!».

Όταν τελειώσει η τελετή, ο καθένας τρώει τον ίδιο αριθμό φασολιών όσο είναι και η ηλικία του, γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα έχουν καλή υγεία σε όλη την διάρκεια της χρονιάς. Ιδιαίτερα για τις οικογένειες με μικρά παιδιά είναι μια ημέρα διασκέδασης, καθώς ένας παριστάνει τον δαίμονα και οι άλλοι τρέχουν από πίσω του και του ρίχνουν φασόλια.

Λόγω του mame - maki, το Setsubun διατηρείται ακόμα σαν ένα δημοφιλές παραδοσιακό γεγονός.

Eho-maki, Iri-mame and Oni (demon) Mask

 

[Rosa]

Θα κοιτάξω άμα πάω Ιαπωνία να μη συμπέσω με αυτή τη φασολογιορτή...
Αν είναι να φάω τόσα φασόλια όσα κι η ηλικία μου, θα χρειαστεί να τα κάνω φασολάδα...Καλά, δε θα φάω κι ολάκερη τη μαρμίτα, αλλά όσο να ΄ναι, ένα βαθύ πιάτο θα πρέπει να το κατεβάσω...


(καμιά γιορτή με σοκολατίνες που τρως όσες κι η ηλικία σου, δεν έχει...? Αυτό, μάλιστα!)

 

[ΕΡΣΗ]

Ναι, εχει δικιο η Ροζα! Δεν ειμαστε για φασουλοταβαδες! Ασε που θα πρηστει και η κοιλια μας και θα ειμαστε αθλιοι συντροφοι στο ταξιδι. Πανδωρα αυτη η γιορτη δε λεει για εμας. Ας βρουμε καποια αλλη!

 

[Pandora]

Ναι, εχει δικιο η Ροζα! Δεν ειμαστε για φασουλοταβαδες! Ασε που θα πρηστει και η κοιλια μας και θα ειμαστε αθλιοι συντροφοι στο ταξιδι. Πανδωρα αυτη η γιορτη δε λεει για εμας. Ας βρουμε καποια αλλη!

Θα κοιτάξω άμα πάω Ιαπωνία να μη συμπέσω με αυτή τη φασολογιορτή...
Αν είναι να φάω τόσα φασόλια όσα κι η ηλικία μου, θα χρειαστεί να τα κάνω φασολάδα...Καλά, δε θα φάω κι ολάκερη τη μαρμίτα, αλλά όσο να ΄ναι, ένα βαθύ πιάτο θα πρέπει να το κατεβάσω...


(καμιά γιορτή με σοκολατίνες που τρως όσες κι η ηλικία σου, δεν έχει...? Αυτό, μάλιστα!)

βρε σεις...έχω δακρύσει απ΄τα γέλια κι επειδή τα φασόλια έχουν τις συνέπειές τους, θα ψάξω για τις σοκολατίνες... είμαστε όλες σύμφωνες?

 

[Bahari]

Ήθη και Έθιμα στην Ιαπωνία

Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/01/2010

Η διαδικασία ανταλλαγής δώρων στην Ιαπωνία αποτελεί μία μείζονος σημασίας κοινωνική δραστηριότητα. Ένας Ιάπωνας δε μπορεί να αντιληφθεί τον εαυτό του ως κοινωνικό ον, δίχως να μετέχει στη συγκεκριμένη διαδικασία δούναι και λαβείν, που καλύπτει κάθε πτυχή κοινωνικής συναναστροφής. Ο Maruyama (1992) απαριθμεί 43 είδη δώρων τα οποία ανταλλάσσονται στην Ιαπωνία ανάλογα με την εποχή ή την επέτειο, ενώ ο Befu (1984) μας δίνει μία λίστα από 85 περιστάσεις όπου πραγματοποιείται αυτή η ανταλλαγή. Με απλά λόγια, είναι αδύνατο να ταξιδέψει κανείς στη συγκεκριμένη χώρα και να μη βρεθεί στο πλαίσιο μίας τέτοιου είδους διαδικασίας, δεδομένου ότι είθισται να ισχύει για κάθε είδους ανθρώπινη συναναστροφή, όπως επίσης για την έκφραση όλων των ειδών συναισθήματος.

Οι περιστάσεις σε γενικές γραμμές δε διαφέρουν και πολύ από αυτές του δυτικού κόσμου, δεδομένης μάλιστα της επίδρασης που έχει δεχθεί η σύγχρονη Ιαπωνία. Δύο ωστόσο στοιχεία, είναι μάλλον ξένα προς τη δυτική αντίληψη των πραγμάτων. Το πρώτο είναι μία αυστηρά τηρούμενη εθιμοτυπία δηλαδή ένα σύνολο απαράβατων κανόνων ανάλογα με την περίσταση. Η ανάγκη να τηρηθούν ευλαβικά οι κανόνες που ορίζουν το πλαίσιο της ανταλλαγής δώρων αποδεικνύεται με κωμικοτραγικό τρόπο μέσα από τους πολυάριθμους οδηγούς προς επίδοξους ταξιδιώτες –κυρίως Αμερικάνους επιχειρηματίες.

Καθώς η άγνοια του τυπικού μπορεί να οδηγήσει σε παρεξηγήσεις που φθάνουν ως τη διάλυση σημαντικών συμφωνιών ή σχέσεων, οι συντάκτες με πολύ κόπο προσπαθούν να προετοιμάσουν τους αδαείς μελλοντικούς επισκέπτες για τη βασικούς τουλάχιστον κανόνες ορθής συμπεριφοράς. Παρατίθεται εδώ από μνήμης η φράση που η συντάκτρια του παρόντος άρθρου διάβασε κάποτε σε έναν τέτοιο οδηγό. Προσπαθώντας μάλλον να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ύστερα από ένα μακροσκελή, πολυσέλιδο κατάλογο οδηγιών περί του πως γίνεται αποδεκτό ένα δώρο στην Ιαπωνία ανάλογα με την περίσταση, ο συγγραφέας κατέληγε: τουλάχιστο μην τους αγοράσετε το οτιδήποτε γράφει επάνω "Made in China" και ως ευγενικοί άνθρωποι, μάλλον σε όλα τα υπόλοιπα θα δείξουν κατανόηση(!)

Το δεύτερο στοιχείο αυτής της διαδικασίας δεν έχει μεταφραστικό του ισοδύναμο σε καμία γλώσσα του κόσμου. Οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν τη λέξη Giri, της οποίας η σημασία συνορεύει με τη δική μας «αμοιβαιότητα». Η ουσιώδης διαφορά συνίσταται στο ότι όταν εμείς μιλάμε για αμοιβαιότητα στην προσφορά, θεωρούμε ότι επιτεύχθηκε ενός είδους ισορροπία μεταξύ δύο ανθρώπων που εκ των προτέρων είναι ʽάνισοιʼ ή πολύ γενικά ʽδιαφορετικοίʼ, λαμβάνοντας υπόψη το αν διαφέρει η θέση τους σε ένα ιεραρχικό σύστημα. Το δώρο χρησιμοποιείται για να κλέψει με κάποιο τρόπο, ένα κομμάτι της διαφοράς, γιʼ αυτό σε εμάς τα δώρα προσφέρονται συνήθως από αυτούς που θεωρούνται ʽκατώτεροιʼ, π.χ. από το παιδί στη μητέρα, από το μαθητή στο δάσκαλο, από τον εργαζόμενο στον εργοδότη κοκ. Αν ο ισχυρότερος ανταποδώσει, π.χ. ο εργοδότης δώσει μία αύξηση στον εργαζόμενο, τότε λέμε ότι πετύχαμε με το δώρο το σκοπό μας. Μιλάμε για ʽκατανόησηʼ των αιτημάτων μας, για ʽκαλή σχέσηʼ και για ʽαμοιβαιότηταʼ.

 

[Bahari]

Στην ιαπωνική σκέψη η διαφορά σε επίπεδο ρόλων είναι απόλυτα διακριτή, αλλά δεν ισοδυναμεί με διαφορά δύναμης. Αυτό ακριβώς έρχεται να επισημάνει το δώρο: με ένα τρόπο μαγικό, διορθώνει την κατάσταση ανισορροπίας η οποία προκύπτει από τις κοινωνικές συμβάσεις. Τονίζεται εδώ ο επιθετικός προσδιορισμός της διαδικασίας ως ʽμαγικήʼ. Μεγάλο μέρος των ιαπωνικών πεποιθήσεων περί δώρου προέρχεται από την εποχή που η ιαπωνική κοινωνία ήταν όπως θα δούμε αγροτική και όντως, όπως συνέβαινε σε όλη την ανθρωπότητα τότε, κυριαρχούσε η πίστη προς το υπερφυσικό. Δεδομένων των ανωτέρω συνθηκών, αυτός που το λαμβάνει, προκειμένου να ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος αποκατάστασης της ισορροπίας, οφείλει σε κάθε περίπτωση να το ανταποδώσει. Τα δώρα ανταπόδοσης ονομάζονται Okaeshi.

Στη δυτική κοινωνία δεν είναι απαραίτητο, διότι στο ιεραρχικό μας σύστημα η προσφορά λόγω ανώτερης θέσης θεωρείται αυτονόητη. Σε εμάς θα αρκούσε μία θερμή χειρονομία, ή ένα χαμόγελο από τον εργοδότη του παραδείγματός μας. Στην Ιαπωνία η παράλειψη ανταπόδοσης θεωρείται μία από τις αγενέστερες και περισσότερο απολίτιστες συμπεριφορές. Ως δώρο ανταπόδοσης μπορεί να προσφερθεί κάτι τελείως ευτελές, ωστόσο πλούσιο συμβολικά, όπως ένα κουτί σπίρτα. Συχνό είναι για παράδειγμα το φαινόμενο στα λεγόμενα δώρα καλωσορίσματος, όπου μεταξύ άλλων όταν έρχεται μία νέα οικογένεια σε μία συνοικία της προσφέρεται από κάθε σπίτι ένας δίσκος με τροφή. Η νοικοκυρά αντίστοιχα, αν δεν έχει την οικονομική δυνατότητα ή το χρόνο να προσφέρει με τη σειρά της κάτι παρόμοιο, επιστρέφει το δίσκο τοποθετώντας επάνω του ένα κομμάτι χαρτί –ένα από τα ισχυρότερα σύμβολα και μέχρι πρότινος, ένα από τα πιο πολύτιμα από χρηστική άποψη αντικείμενα της Ιαπωνίας.

Η ανάγκη να ανταποδοθεί το προσφερθέν δώρο ενισχύεται και από μία σειρά κανόνων που αφορούν το πόσο πρέπει να κοστίζει. Στα καταστήματα της Ιαπωνίας, ειδικά σε ημέρες που πραγματοποιείται κατά κανόνα ανταλλαγή δώρων, τα είδη ομαδοποιούνται ανάλογα με την τιμή τους και όχι με το είδος τους. Μία πιο χυδαία ας επιτραπεί η έκφραση εκδοχή, βλέπουμε σε τίτλους αφιερωμάτων που κυκλοφορούν αυτές τις ημέρες και διαβάζουμε επικεφαλίδες του τύπου «δώρα για κάθε πορτοφόλι», ή «δώρα από 50 – 100» κοκ. Αυτό που λένε οι συγκεκριμένες επικεφαλίδες είναι ουσιαστικά «καταναλώστε: μπορείτε να το κάνετε έστω και με 1». Στην Ιαπωνία η κατανομή των δώρων με βάση το κόστος γίνεται επειδή αυτός που θα μπει στη διαδικασία να δωρίσει κάτι, έχει πάντα κατά νου ότι το δώρο του σε κάθε περίπτωση θα ανταποδοθεί.

Επομένως, δεν πρέπει να φέρει σε δύσκολη θέση αυτόν που θα το λάβει. Υπό το σκεπτικό του ίδιου κύκλου ισορροπίας, ένα δώρο δεν ανοίγεται ποτέ όταν προσφέρεται. Έτσι αποτρέπεται και η ελάχιστη αποδοκιμασία σε περίπτωση που το δώρο δεν ικανοποιεί αυτόν που το λαμβάνει. Ούτε η παραμικρή ένδειξη στη ματιά, μήτε μία κίνηση στην άκρη των χειλιών, τίποτε απολύτως δεν πρέπει να ανακόψει την πορεία του δώρου να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο προσφέρεται. Γιʼ αυτό πάντοτε δίδεται ή/ και λαμβάνεται και με τα δύο χέρια, σημάδι μίας κατάστασης πλήρους ειλικρίνειας μεταξύ των δύο ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία.