Γινόμαστε καλύτεροι ταξιδεύοντας ;

[ANNA-PANOS]

ξερω κοσμο που μετα απο το 1ο του ταξιδι στο εξωτερικο γυρισε απλα πιο στενομυαλος...
και ακομα ετσι ειναι...

Αυτο που λες με εντυπωσιαζει και μου φαινεται απιστευτο. Καλα να γυρισει ιδιος αλλα και πιο στενομυαλος;:roll:

 

[vagantos]

Δεν ξέρω αν γινόμαστε καλύτεροι, αλλά σίγουρα το ταξίδι μας δίνει περισσότερες ευκαιρίες για να γίνουμε καλύτεροι. Όπως πάντα, κάποιοι τις ευκαιρίες τις αρπάζουν και κάποιοι τις πετάνε.

Πάνω κάτω τα ίδια πιστεύω κι εγώ (προσθέτοντας πως οι ενήλικες συνήθως ΔΕΝ αλλάζουν γενικότερα).
Μιλώντας για τον εαυτό μου, ειναι σιγουρο πως ταξιδεύοντας γίνομαι καλύτερα...

 

[Despinna]

καλησπέρα και από εμένα...
ενδιαφέρον το θέμα που τίθεται εδώ , - οι απαντήσεις, οι προβληματισμοί σας...
είναι κάτι που και εγώ έχω αναρωτηθει πολλές φορές...
αυθόρμητα, η απάντησή μου είναι πως το ταξίδι (μπορεί να) σε κάνει καλύτερο άνθρωπο....ισως όχι πάντα, - αλλά μπορεί....
πρόσφατα διάβασα κάπου πως "el racismo se cura viajando" (o ρατσισμός θεραπεύεται ταξιδεύοντας...)...δεν ειναι αξιωμα, ομως νομιζει κρυβει αλήθειες αυτή η φράση...
αγαπάω τα ταξίδια και συχνά με εχει εντυπωσιάσει η αίσθηση του πόσο "διαφορετικά" και συγχρόνως πόσο "ίδια" είναι όλα, ο κόσμος, οι άνθρωποι.....αυτό το "οικουμενικό", το "ίδιο και συγχρόνως διαφορετικό" στοιχείο που αναδύεται σε κάθε ταξίδι.άνθρωποι που παρά τα διαφορετικά προβλήματα, τα διαφορετικά χαρακτηριστικά, τις διαφορετικές συνήθειες ή τόπο ή πολίτευμα ή συνθήκες είναι, πάνω απ ολα, άνθρωποι: πονάνε, γελάνε, αγχώνονται, αγαπούν, τσακώνονται, τρώνε, ..απλά ζουν...! και η αίσθηση αυτή δεν είναι λόγια, ούτε εντύπωση, αλλά γνώση, αίσθηση, που σε κατακλύζει, και ξαφνικά, νιώθεις άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους, και τότε έχεις ελθει, να, λίγο πιο κοντά...και ΑΥΤΟ νομιζω μπορει να μας κανει καλύτερους...
Απο την αλλη, αυτο ειναι απλα η προσωπική μου αίσθηση, εμπειρια...Προσωπικά παντα, εχω την εντυπωση πως, στον κύκλο των φίλων μου, όσοι αγαπάνε τα ταξίδια ειναι ως επι το πλείστον πιο φιλελευθεροι, πιο ανοιχτοί, πιο φιλάνθρωποι ισως, ενώ φίλοι που δεν τους αρέσουν τα ταξίδια ειναι συχνά πιο κλειστοί, πιο "ρατσιστές" ισως, πιο έντονοι στις αποψεις τους ότι ("σαν την Ελλαδα δεν υπάρχει πουθενά" - κατι που προσωπικά δεχομαι μονο υπο την εννοια οτι ο καθε τόπος ειναι μοναδικός, όχι ομως "καλύτερος"). Απο την αλλη, γνωριζω ανθρωπους με οικονομική άνεση, με πολλα ταξιδια στο ενεργητικό τους (τα οποία εχω ζηλέψει πολύ, με την καλή έννοια), που ομως τα συλλέγουν σαν χάντρες συλλογής, υλοποιώντας τα θαρρεις πιο πολυ για να τα συλλεξουν, παρά για να τα ζήσουν, - πιο πολυ για να λενε "πήγα και εκεί" παρά για την αυτούσια χαρά και εκπληξη της ιδιας της πραξης, του οτι πηγαν...Ανθρώπους που τους ρωτάς γεμάτη λαχτάρα για τον ήλιο του μεσονυχτίου, και η απάντηση , ασχετη, "το ταξιδι ειναι μια ταλαιπωρια χωρίς τον καλό ελληνικό καφέ"...Ανθρώποι που ταξιδεύουν, χωρις ομως το ταξιδι να μπορει να τους αγγίξει...

Και αντίστροφα, πάλι....Πόσοι άνθρωποι γεμάτοι καλοσύνη μας εχουν ξαφνιάσει, χωρις ισως να εχουν κανει ποτε μεγάλα ταξίδια...ανθρωποι απλοι, του "χωριού" και της μοναξιάς ίσως, που ενδεχομενως να μην εχουν καν επισκεφθει το διπλανο χωριό, ομως, σε εξεπληξαν κάποιες στιγμές με καλοσύνη, φιλοξενία, με τη σοφία των απλων ανθρωπων που τι και αν δεν εχουν δει τον κόσμο ολο, - αρκει που -χωρις να το ξερουν- τον εχουν μέσα τους....!

Ωστόσο, πιστευω στα ταξίδια...νομιζω ομως πως το καθε ταξιδι εχει μια διττή εννοια, ειναι το ταξιδι το σωματικό, τα μάτια που βλέπουν, και ειναι και το ταξίδι που καθε ταξιδι κρύβει μεσα του, καλώντας την ψυχή να γίνει ενα με τοσωμα, τα μάτια οχι μονο να δουν, αλλα να αγγιξουν, να χαιδεψουν, να αισθανθούν....το πρωτο ταξιδι χαριζει εικονες (συλλεξιμες ή μη) - το δεύτερο είναι που χαρίζει εμπειρίες, που φοριέται πανω σου σαν ρούχο, στην ψυχή, και αυτό, ναι, αυτο μπορεί να σε κάνει καλύτερο....