McElk
Member
- Μηνύματα
- 1.173
- Likes
- 2.392
- Επόμενο Ταξίδι
- Μονοδένδρι, Ζαγοροχώρια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Novaya Zemlya
Linyi και επιστροφή
Νωρίς στο δρόμο της επιστροφής
Η στάση στην πόλη των 11 εκατομμ. κατοίκων που τη διασχίζει ποταμός (Yihe river) έγινε για να σπάσουμε την απόσταση.
Μέχρι να πάρουμε τα δωμάτια στο Holiday Inn Express Linyi Riverside
και να ξεκουραστούμε λίγο είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει.
Δείπνο σε BBQ και νυχτερινή βόλτα στο πάρκο στις όχθες του ποταμού. Νεαροί έκαναν τζόκιγκ και σε κάποιο σημείο είχαν βάλει μουσική και χορεύαν.
Φωτισμένα κτίρια απέναντι και καλωδιωτή γέφυρα.
Ξανακάναμε τη βόλτα την επομένη μετά το πρωινό
Καθαριότητα και περιποιημένο πράσινο κάτω από οδογέφυρες. Η σύγκριση με αντίστοιχους χώρους στην Ελλάδα προκαλεί θλίψη.
Φράγμα χαμηλού ύψους στον ποταμό και παγόδα στο βάθος.
Κόκκινο τριφύλλι. Έχουν πάθος με τους κήπους. Κάνουν συνδυασμούς χρωμάτων και σχημάτων.
Η θέα από τον 18ο όροφο
Πριν το μεσημέρι ξεκινήσαμε για το λιμάνι του Yantai
Μέχρι να φτάσουμε, να βγάλουμε τα εισιτήρια και να φάμε κάτι είχε βραδιάσει για τα καλά.
Πάμε στο λιμάνι, η Λι έμεινε για να ανεβάσει το αμάξι και οι τρείς μας μπαίνουμε στον ακτοπλοϊκό σταθμό για τους ελέγχους (εισιτήρια, διαβατήρια, ακτίνες).
Περιφερόμασταν για λίγο στο ισόγειο ενώ πολλοί Κινέζοι ανεβαίναν με τη σκάλα στον όροφο όπου η αίθουσα αναμονής για την επιβίβαση.
Μια Κινέζα με στολή μας πλησιάζει και με λιγοστά αγγλικά μας ζητά να την ακολουθήσουμε. Με κάποια ανησυχία μπήκαμε μαζί της σε ένα ασανσέρ που μας ανέβασε στον όροφο ο οποίος ήταν γεμάτος κόσμο. Μας ζητά τα εισιτήρια, τα δείχνει σε μια άλλη με στολή και μας κάνουν νόημα να τις ακολουθήσουμε σε ένα μισοσκότεινο διάδρομο με μια πόρτα στο βάθος. Η ανησυχία μας είχε ενταθεί: πού μας πηγαίνουν, πώς να συνεννοηθούμε τώρα χωρίς γλώσσα, η Λι δεν ήταν μαζί μας και ξαφνικά ανοίγει την πόρτα και βρισκόμαστε στην … αίθουσα V.I.P. Mας δίνει πίσω τα εισιτήρια και μας κάνει νόημα να μείνουμε εκεί και θα μας ειδοποιήσει όταν έρθει η ώρα για την επιβίβαση!
Πράγματι σε κάπου μισή ώρα έρχεται και μας κάνει νόημα, η σύζυγος έβαλε στην εφαρμογή μετάφρασης στο κινητό τη φράση «σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία» στα Κινέζικα, στο πρόσωπό της έλαμψε ένα χαμόγελο, μας πήγε στον έλεγχο, διέκοψε την ουρά των Κινέζων και μας έβαλε κατά προτεραιότητα κάνοντας νόημα στον ελεγκτή από τον οποίο περάσαμε αμέσως και βρεθήκαμε στην καμπίνα.
Μείναμε τρία ακόμη βράδια στο Lushun και γυρίσαμε Ελλάδα όλοι μαζί.
Είχαμε αρκετή άνεση στην επιστροφή PVG – ATH της ΗΟ1657, υπήρχαν πολλές άδειες θέσεις η σύζυγος μάλιστα βρήκε κενή σειρά τριών θέσεων και ήρθε ξάπλα!
Το πρόβλημα είναι ότι μου περίσσεψαν πάλι αρκετά γουάν!


Νωρίς στο δρόμο της επιστροφής

Η στάση στην πόλη των 11 εκατομμ. κατοίκων που τη διασχίζει ποταμός (Yihe river) έγινε για να σπάσουμε την απόσταση.

Μέχρι να πάρουμε τα δωμάτια στο Holiday Inn Express Linyi Riverside

και να ξεκουραστούμε λίγο είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει.
Δείπνο σε BBQ και νυχτερινή βόλτα στο πάρκο στις όχθες του ποταμού. Νεαροί έκαναν τζόκιγκ και σε κάποιο σημείο είχαν βάλει μουσική και χορεύαν.
Φωτισμένα κτίρια απέναντι και καλωδιωτή γέφυρα.


Ξανακάναμε τη βόλτα την επομένη μετά το πρωινό


Καθαριότητα και περιποιημένο πράσινο κάτω από οδογέφυρες. Η σύγκριση με αντίστοιχους χώρους στην Ελλάδα προκαλεί θλίψη.


Φράγμα χαμηλού ύψους στον ποταμό και παγόδα στο βάθος.

Κόκκινο τριφύλλι. Έχουν πάθος με τους κήπους. Κάνουν συνδυασμούς χρωμάτων και σχημάτων.

Η θέα από τον 18ο όροφο


Πριν το μεσημέρι ξεκινήσαμε για το λιμάνι του Yantai

Μέχρι να φτάσουμε, να βγάλουμε τα εισιτήρια και να φάμε κάτι είχε βραδιάσει για τα καλά.
Πάμε στο λιμάνι, η Λι έμεινε για να ανεβάσει το αμάξι και οι τρείς μας μπαίνουμε στον ακτοπλοϊκό σταθμό για τους ελέγχους (εισιτήρια, διαβατήρια, ακτίνες).
Περιφερόμασταν για λίγο στο ισόγειο ενώ πολλοί Κινέζοι ανεβαίναν με τη σκάλα στον όροφο όπου η αίθουσα αναμονής για την επιβίβαση.
Μια Κινέζα με στολή μας πλησιάζει και με λιγοστά αγγλικά μας ζητά να την ακολουθήσουμε. Με κάποια ανησυχία μπήκαμε μαζί της σε ένα ασανσέρ που μας ανέβασε στον όροφο ο οποίος ήταν γεμάτος κόσμο. Μας ζητά τα εισιτήρια, τα δείχνει σε μια άλλη με στολή και μας κάνουν νόημα να τις ακολουθήσουμε σε ένα μισοσκότεινο διάδρομο με μια πόρτα στο βάθος. Η ανησυχία μας είχε ενταθεί: πού μας πηγαίνουν, πώς να συνεννοηθούμε τώρα χωρίς γλώσσα, η Λι δεν ήταν μαζί μας και ξαφνικά ανοίγει την πόρτα και βρισκόμαστε στην … αίθουσα V.I.P. Mας δίνει πίσω τα εισιτήρια και μας κάνει νόημα να μείνουμε εκεί και θα μας ειδοποιήσει όταν έρθει η ώρα για την επιβίβαση!

Πράγματι σε κάπου μισή ώρα έρχεται και μας κάνει νόημα, η σύζυγος έβαλε στην εφαρμογή μετάφρασης στο κινητό τη φράση «σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία» στα Κινέζικα, στο πρόσωπό της έλαμψε ένα χαμόγελο, μας πήγε στον έλεγχο, διέκοψε την ουρά των Κινέζων και μας έβαλε κατά προτεραιότητα κάνοντας νόημα στον ελεγκτή από τον οποίο περάσαμε αμέσως και βρεθήκαμε στην καμπίνα.

Μείναμε τρία ακόμη βράδια στο Lushun και γυρίσαμε Ελλάδα όλοι μαζί.
Είχαμε αρκετή άνεση στην επιστροφή PVG – ATH της ΗΟ1657, υπήρχαν πολλές άδειες θέσεις η σύζυγος μάλιστα βρήκε κενή σειρά τριών θέσεων και ήρθε ξάπλα!
Το πρόβλημα είναι ότι μου περίσσεψαν πάλι αρκετά γουάν!



Last edited by a moderator: