Μαρόκο Για γευσιγνωσία ξεκινήσαμε, αλλού βρεθήκαμε.

[gelf]

Κεφάλαιο 19 - Ιφράν. Μια μικρή βόλτα στην Ελβετία του Μαρόκου.

Το Ιφράν, σύμφωνα με το google maps, απέχει 65km από τη Φες και ο χρόνος που δίνεται για την κάλυψη της παραπάνω απόστασης είναι μία ώρα και δέκα λεπτά με αυτοκίνητο μέσω του οδικού άξονα Ν8.
Το Ιφράν, πρωτεύουσα της επαρχίας Ifrane Province, έχει πληθυσμό 13.380 κατοίκους και αποκαλείται από τους Μαροκινούς ως η "Ελβετία του Μαρόκου", αφού βρίσκεται σε υψόμετρο 1.664 m και διαθέτει και χιονοδρομικό κέντρο.
Ξεκινήσαμε από τη Φες για Ιφράν και κάθε πενήντα έως εξήντα μέτρα συναντούσαμε ένστολους αστυνομικούς ή στρατιωτικούς, τόσο στην άνοδο προς Ιφράν, όσο και στην κάθοδο προς Φες.

Ρωτώντας μάθαμε, ότι το χιονοδρομικό κέντρο επισκεπτόταν εκείνη την ημέρα ο βασιλιάς.
Ύστερα από περίπου μία ώρα φτάσαμε στο Ιφράν.

Παρκάραμε με δυσκολία το αυτοκίνητο. Υπήρχε μεγάλη κυκλοφοριακή κίνηση στο Ιφράν, εκείνη την Παρασκευή το απόγευμα. Κάναμε βόλτες στην "Ελβετία του Μαρόκου"

και τελικά καταλήξαμε σε ένα μπαρ πίνοντας μπίρες. Ο Μαροκινός φίλος μας πρότεινε να ανέβουμε έως το χιονοδρομικό κέντρο. Εγώ δήλωσα ότι προτιμώ να επιστρέψουμε στη Φες. Άλλωστε δεν είμαι φαν των χιονοδρομικών κέντρων, ούτε των αθλημάτων τα οποία έχουν σχέση με αυτά. Εγώ είμαι θαλασσινός τύπος και κολυμπώ και τους δώδεκα μήνες του χρόνου. Δεν έχω σχέση με χειμερινά σπορ. Στην Ελλάδα δεν έχουμε χειμώνα είπα, το ίδιο ισχύει και στο Μαρόκο. Καλύτερα να επιστρέψουμε στις φυσιολογικές συνθήκες της χώρας στην οποία βρισκόμαστε. Το χιόνι που είδαμε, δεν έχει σχέση με το χιόνι της Βόρειας ή και της Κεντρικής Ευρώπης. Η πρότασή μου έγινε αποδεκτή και κάποια στιγμή φύγαμε από το μπαρ που πίναμε μπίρες, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τη Φες. Στο δρόμο σταματήσαμε σε μια μικρή πόλη το Imouzzer Kandar.

Κάναμε μια πολύ μικρή βόλτα, άλλωστε το Imouzzer Kandar, δεν διέθετε ιδιαίτερο αξιοθέατο. Η μικρή αυτή πόλη είχε δημιουργηθεί από τους Γάλλους στις αρχές του 20ου αιώνα, σε υψόμετρο 1350 m και είναι από τις δροσερές πόλεις της χώρας. Μπήκαμε πάλι στο αυτοκίνητο και κατηφορίσαμε προς τη Φες. Στο δρόμο είδαμε το τελευταίο ηλιοβασίλεμα στο Μαρόκο.

Συνεχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς τη Φες. Η τελευταία από τις νύχτες στο Μαρόκο (οι οποίες δυστυχώς δεν ήταν χίλιες), μας περίμενε.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 20 - Φες. οι τελευταίες ώρες στην πόλη.

Επιστρέψαμε στη Φες. Ο Μαροκινός φίλος μας είχε κανονίσει εκείνη τη νύχτα, πίνοντας το κρασάκι μας σε μια ατμοσφαιρική αίθουσα,

να φάμε ένα παραδοσιακό κους-κους.

Και τα προκαταρκτικά ήταν πολύ καλά και το φαγητό ήταν εξαιρετικό, το οποίο συνόδεψα με δύο μπουκάλια κρασί. Το πρώτο μπουκάλι (με τα προκαταρκτικά) ήταν λευκό κρασί

από την περιοχή της Μεκνές και το δεύτερο μπουκάλι (με το κυρίως γεύμα) ήταν Cabernet κόκκινο κρασί από περιοχή κοντά στην Καζαμπλάνκα.

Μετά το φαγητό, ήπιαμε ένα ποτό στο μπαρ του ξενοδοχείου μας, περιμένοντας να ανοίξει ένα κλαμπ στην περιοχή, το οποίο άνοιγε στις δώδεκα τα μεσάνυχτα.
Έτσι μετά τις δώδεκα, ζήσαμε την τελευταία από τις έξι νύχτες στο Μαρόκο. Όταν τις πρωινές ώρες, ανέβαινα στο δωμάτιο για ολιγόωρο ύπνο, σκέφτηκα ότι χρωστάω στον εαυτό μου, άλλες 994 νύχτες στο Μαρόκο.

Το επόμενο πρωινό βγαίνοντας στο μπαλκόνι μου, βλέπω τη Φες ηλιόλουστη.

Μετά το εξαιρετικό πρωινό φαγητό στην όμορφη αίθουσα του ξενοδοχείου, πήρα τη φωτογραφική μου μηχανή και βγήκα από το ξενοδοχείο. Περπάτησα στους κήπους του ξενοδοχείου, ρίχνοντας μια ματιά προς αυτό, προκειμένου να παρατηρήσω την εξωτερική του όψη

και προχώρησα προς την έξοδο.
Βγήκα έξω από τον χώρο του ξενοδοχείου,

και προχώρησα προς την παλιά πόλη, με τα πόδια αυτή τη φορά.

Αποφάσισα να περπατήσω στο πάρκο το οποίο βρίσκεται διαγώνια στο ξενοδοχείο μου

και να φτάσω μέσα απ' αυτό στο βασιλικό παλάτι, ώστε να αποφύγω την ηχορύπανση και τα καυσαέρια, από την έντονη κυκλοφοριακή κίνηση που είχα παρατηρήσει στους δρόμους, όταν βγήκα από το ξενοδοχείο.
Διέσχισα το πάρκο και έφτασα στην πύλη Bab Al Amer,

βγήκα από το πάρκο και βρέθηκα στο βασιλικό παλάτι της Φες. Στον εξωτερικό του χώρο προφανώς,

αφού η είσοδος στον εσωτερικό χώρο, ο οποίος καλύπτει έκταση 80 στρεμμάτων, απαγορεύεται.
Αφού έβγαλα φωτογραφίες, προς το βασιλικό παλάτι της Φες, εκμεταλλευόμενος την ηλιόλουστη ημέρα η οποία αναδείκνυε τις χάλκινες πύλες του παλατιού και τη διακόσμηση που είχαν αυτές,

προχώρησα προς τη γειτονική Mellah, την εβραϊκή συνοικία της Φες. Από όποια πόλη του Μαρόκου περάσαμε, δηλαδή Μαρακές, Εσαουίρα, Καζαμπλάνκα, Ραμπάτ, Μεκνές, Φες, αυτή διέθετε εβραϊκή συνοικία, τη Mellah.
Προχώρησα προς τη Mellah, αλλά τόσο η Συναγωγή Ιμπν Ντανάν, όσο και το εβραϊκό Κοιμητήριο ήταν κλειστά.

Οπότε αρκέστηκα σε μια περιπλάνηση στους δρόμους της Mellah.

Συνέχισα να περπατώ και έφτασα στην παλιά πόλη και συγκεκριμένα στη μεντίνα της Φες, στην οποία μπήκα πάλι από την πύλη Boujloud.
Έκανα αρκετές βόλτες στη μεντίνα, αλλά μέσα στη μεντίνα δεν υπήρχε ιδιαίτερη διαφορά μιας ηλιόλουστης ημέρας, όπως εκείνης, από την προηγούμενη συννεφιασμένη ημέρα. Ήταν πάντως όμορφα. Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος. Πλησίαζε η ώρα που έπρεπε να φύγουμε. Βγήκα από τη μεντίνα, περπατώντας παρατηρούσα θέσεις της Φες για άλλη μια φορά

και στο τέλος επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου.

Όταν ανέβηκα στο δωμάτιο, η ώρα πλησίαζε δύο το μεσημέρι. Το πρωί είχα κάνει συνεννόηση να κρατήσω το δωμάτιο έως την ώρα που θα φεύγαμε. Δεν είχαν αντίρρηση. Έκανα ένα σύντομο ντους και μάζεψα τα πράγματά μου. Κατέβηκα στη ρεσεψιόν και φύγαμε για το αεροδρόμιο.
Σε λιγότερο από τριάντα λεπτά είχαμε φτάσει στο αεροδρόμιο της Φες.

Αποχαιρετήσαμε τον φίλο μας, δώσαμε σύντομα ραντεβού για την Ελλάδα και πιο μακροπρόθεσμα ραντεβού στο Μαρόκο, προχωρήσαμε μέσα στο αεροδρόμιο, περάσαμε σε πολύ λίγο χρόνο τους ελέγχους και κατευθυνθήκαμε προς το lounge του αεροδρομίου. Το αεροδρόμιο ήταν σύγχρονο και πολύ καθαρό.

Όταν όμως φτάσαμε στο lounge και το είδαμε, βάλαμε τα γέλια. Ήταν τελείως υποτυπώδες. Οι υπάλληλοι, όμορφες μαροκινές ήταν πολύ εξυπηρετικές. Μας είπαν, ότι υπολογίζεται ότι το lounge θα λειτουργεί κανονικά σε έξι μήνες και μας ρώτησαν τι να μας προσφέρουν. Ζητήσαμε κάτι αλκοολούχο. Οτιδήποτε αλκοολούχο. Η απάντηση ήταν γνωστή, οπότε μας πρόσφεραν τσάι με μέντα.

Όταν ήρθε η ώρα, αφήσαμε το υποτυπώδες lounge,

και τα τσάγια που συνεχώς μας προσέφεραν, περάσαμε από την πύλη εξόδου και προχωρήσαμε με τα πόδια προς το αεροπλάνο της ΤΑΡ.

Είχε πάψει, πλέον, να μου κάνει αυτό εντύπωση. Το ίδιο είχε γίνει και στο αεροδρόμιο της Ποντγκόριτσα και στο αεροδρόμιο του Μαρακές.

Μπήκαμε στο αεροπλάνο, είχα τη θέση 1Α, είδαμε το ηλιοβασίλεμα στον Ατλαντικό

και σε δύο περίπου ώρες προσγειωθήκαμε στο οικείο μου αεροδρόμιο της Λισαβόνας. Οι έλεγχοι για πολίτες της Ε.Ε. ήταν μηδενικοί, προχωρήσαμε γρήγορα προς τα έξω, πήραμε ταξί και πήγαμε προς το ξενοδοχείο μας. Εκεί θα συναντούσαμε τον τρίτο φίλο της παρέας ο οποίος είχε έρθει από το Πόρτο και μας είχε στείλει μήνυμα ότι ήταν ήδη στο ξενοδοχείο.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 21 - Μια νυχτερινή στάση στη Λισαβόνα και επιστροφή.

Σε κάθε ταξίδι που κάνω στην Ασία ή στην Αφρική, προσφέρω bonus στον εαυτό μου, μια διανυκτέρευση στην Ευρώπη. Και όχι μόνο μια απλή διανυκτέρευση, αλλά διανυκτέρευση με νυχτερινή ζωή. Αυτή τη φορά ήμουν πανευτυχής αφού η διανυκτέρευση θα γινόταν στη Λισαβόνα, μία από τις πολύ αγαπημένες μου πόλεις. Αγαπημένες μου πόλεις, από παλιά πολύ παλιά, όπως φαίνεται στις παρακάτω φωτογραφίες από τα μέσα της δεκαετίας του 1990.

Όπως προανέφερα, πήραμε ταξί από το αεροδρόμιο και πήγαμε στο ξενοδοχείο, εγκατασταθήκαμε στα δωμάτιά μας, έκανα ένα σύντομο ντους, άλλαξα ρούχα και ύστερα από είκοσι λεπτά βρεθήκαμε στη ρεσεψιόν και ξεκινήσαμε για την πρώτη στάση μας στη Λισαβόνα. Η πρώτη στάση ήταν για φαγητό, στο επί της Rua Beneficência, Restaurante Santa Maria. Εκεί απολαύσαμε το φρεσκότατο ψάρι μας,

δύο μπουκάλια λευκό κρασί με το φαγητό

και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί για επιδόρπιο.

Η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, οφειλόταν στο ότι προερχόμασταν από μουσουλμανική χώρα (όχι ότι και εκεί δεν κάναμε κατανάλωση).
Η ώρα προσέγγιζε μεσάνυχτα, όταν αποφασίσαμε να πάμε σε ένα από τα πολύ αγαπημένα μου στέκια στη Λισαβόνα. Καλέσαμε ένα ταξί και φτάσαμε άμεσα στο αγαπημένο μου μπαρ το Pavilhão Chinês, το οποίο βρίσκεται επί της οδού, R. Dom Pedro V 89. Το εξαιρετικό μπαρ, Pavilhão Chinês,

έχει ιδιαίτερη διακόσμηση, ακόμα και κάδρα με τον σύντροφο Λένιν (και όχι μόνο) σε ένα από τα δωμάτιά του.

Έτσι απόλαυσα τα ποτά μου σε αυτό το υπέροχο περιβάλλον με τη συνοδεία εξαιρετικής μουσικής.

Αργά, πολύ αργά βγήκαμε από το αγαπημένο μου μπαρ το Pavilhão Chinês, πήραμε ένα ταξί και πήγαμε στο ξενοδοχείο, όπου ανοίξαμε σαμπάνιες

για να γιορτάσουμε το τέλος του επιτυχημένου ταξιδιού.
Το πρωί, ύστερα από πολύ λίγες ώρες ύπνου, πήραμε ένα ταξί και κατευθυνθήκαμε προς το αεροδρόμιο, τελειώσαμε γρήγορα με τις διαδικασίες και προχωρήσαμε προς το lounge του αεροδρομίου με τη μεγάλη ποικιλία από εξαιρετικά πορτογαλικά κρασιά.

Η ώρα στο πέρασε στο lounge ευχάριστα, δοκιμάζοντας τα εκλεκτά κρασιά και παρατηρώντας προς τα αεροπλάνα.

Όταν πλησίασε η ώρα αναχώρησης, κατευθύνθηκα προς το αεροπλάνο.

Το αεροπορικό ταξίδι, πράγματι, κύλισε υπέροχα. Απογειωθήκαμε,

απόλαυσα από ψηλά την Ιβηρική χερσόνησο την οποία διασχίσαμε από τη δύση (Λισαβόνα) έως την ανατολή (Βαλένθια).

Δεν έχω κανένα παράπονο από την Aegean. Το αντίθετο μάλιστα. Στο αεροπλάνο της Aegean, ευτυχώς ήμουν πάλι business class εκμεταλλευόμενος τα προνόμια της χρυσής κάρτας. Ήμουν σε θέση μπροστά (1A), οπότε εκτός από το ποτό καλωσορίσματος, και τα λοιπά ποτά, είχα επιλογή από τέσσερις ποικιλίες εξαιρετικών οίνων, δύο λευκών και δύο κόκκινων.

Επίσης και το μενού του φαγητού όπως το διάβασα, το βρήκα ικανοποιητικό.

Μετά την απογείωση, όταν ρωτήθηκα προτίμησα λευκό κρασί. Πρώτα τη μαλαγουζιά και στη συνέχεια το μοσχάτο. Ενώ απολάμβανα τη θέα της Ιβηρικής χερσονήσου,

πίνοντας το λευκό κρασί, ήρθε ο δίσκος με τα προκαταρκτικά, τα οποία περιείχαν θαλασσινά (χταπόδι, γαρίδες), οπότε συνέχισα με το λευκό βιολογικό κρασί μοσχάτο.

Επειδή το λευκό βιολογικό κρασί ήταν μοσχάτο ξηρό, το προτίμησα από την ποικιλία της μαλαγουζιάς. Άλλωστε γούστα είναι αυτά. Την ώρα που απολάμβανα το μοσχάτο, απολάμβανα και τη θέα από ψηλά της αγαπημένης μου Μαδρίτης.

Σκέφτηκα ότι είχα να πάω στη Μαδρίτη αρκετούς μήνες. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να προγραμματίσω άμεσα ένα ταξίδι στην αγαπημένη μου Μαδρίτη. Άλλωστε είναι μια πόλη που περνάς πάντα ωραία. Τη θεωρία μου την έχω αναφέρει πολλές φορές. Όμως απολαμβάνοντας την υπέροχη Μαδρίτη, την σκέφτηκα άλλη μια φορά. Υπάρχουν μέρη που πας να δεις και μέρη που πας για να περάσεις όμορφα. Περνώντας τα χρόνια, όλο και τείνω προς τη δεύτερη επιλογή. Τα περισσότερα ταξίδια μου, τα κάνω εκεί που πρόκειται να περάσω όμορφα. Τα πολλά ταξίδια στην Ασία και την Αφρική έχουν μειωθεί. Και το ταξίδι αυτό, για το οποίο ήμουν στο αεροπλάνο είχε ξεκινήσει ως ταξίδι γευσιγνωσίας στα οινοποιεία της Πορτογαλίας. Βέβαια στην πορεία, αυτό τροποποιήθηκε. Και συμπερασματικά, καλώς τροποποιήθηκε. Η γευσιγνωσία στην Πορτογαλία μετακινήθηκε στο Μαρόκο. Και εκεί πέρασα όμορφα. Μερικές από τις χίλιες νύχτες.

Όμως το αεροπλάνο προχωρώντας ανατολικά, μου διέκοψε τις παραπάνω σκέψεις. Το αεροπλάνο είχε φύγει από την περιοχή της Μαδρίτης, και κατευθυνόμενο ανατολικά, ύστερα από 18 λεπτά προσέγγισε, ή μάλλον πέρασε πάνω από τη Βαλένθια.

Την ώρα αυτή, από Μαδρίτη έως Βαλένθια, απολάμβανα τα θαλασσινά, το λευκό κρασί και τη θέα της Ισπανίας.
Όταν αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε από τη Βαλένθια, το λιμάνι της

και από την Ιβηρική χερσόνησο, προκειμένου να πνίξω τον πόνο μου, επικεντρώθηκα στο κυρίως φαγητό. Επέλεξα φιλέτο από μοσχάρι γάλακτος με σάλτσα δενδρολίβανου, πουρέ κάστανου κλπ.

Το φαγητό αυτό, το συνόδεψα με κόκκινο κρασί Syrah και Cinsault Μεσενικόλα, του έτους 2013, κρασί το οποίο με συνόδεψε έως το τέλος του ταξιδιού.
Έτσι το ταξίδι πέρασε πολύ ευχάριστα, με τη θέα της Μεσογείου και απολαμβάνοντας το κόκκινο κρασί.
Όταν έφτασε το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, προχώρησα γρήγορα προς το parking. Πήρα το αυτοκίνητο και σε λιγότερο από δύο ώρες, ήμουν σπίτι μου, ήταν μια κρύα νύχτα του Ιανουαρίου οπότε δεν έπεσα στη θάλασσα και έτσι οργάνωσα άμεσα τις φωτογραφίες του ταξιδιού.

 

[gelf]

Να τελειώνω με τις εκκρεμότητες. Να παίρνει και τίποτα άλλο σειρά.
Το Τελευταίο κεφάλαιο ενός ταξιδιού, που είχε ξεκινήσει για αλλού κατέληξε στο Μαρόκο.




Κεφάλαιο 22 - Επίλογος.

Πέρασα πολύ όμορφα στο Μαρόκο και σκέφτομαι να επαναλάβω σύντομα το ταξίδι μου. Μόνο που τώρα το ταξίδι μου θα έχει συγκεκριμένους στόχους. Θα πάω με στόχο να ζήσω μερικές ακόμα από τις χίλιες νύχτες στο Μαρακές και να επισκεφτώ πάλι το Rick's Café στην Καζαμπλάνκα, πίνοντας τα ποτά μου και περιμένοντας τον Sam στο πιάνο του.

Όσον αφορά στα οικονομικά στοιχεία του ταξιδιού σημειώνω τα παρακάτω τα οποία αφορούν στο Μαρόκο και όχι στη Λισαβόνα την οποία επισκέπτομαι τακτικά, αλλά αυτή τη φορά έμεινα λίγες ώρες τη νύχτα. Λοιπόν τα οικονομικά στοιχεία του ταξιδιού συμπερασματικά ήταν:

Ισοτιμίες.
Τη χρονική περίοδο του ταξιδιού μου, Ιανουάριος 1918, η ισοτιμία για το Μαρόκο ήταν: 1ευρώ=11,30 Ντιρχάμ Μαρόκου.

Μετακινήσεις.
Το αεροπορικό εισιτήριο Αθήνα – Λισαβόνα - Αθήνα, κόστισε περίπου 118 ευρώ, με Aegean, συμπεριλαμβανομένων των πρόσθετων δαπανών, για τηλεφωνική κράτηση μέσω της Aegean, για κλάση S, ώστε να είναι δυνατή η αναβάθμιση της κράτησης σε θέση business. Θεωρώ ότι το εισιτήριο το έκλεισα σε σχετικά χαμηλή τιμή, αν συνυπολογιστεί ότι ήταν ναύλος S.
Το αεροπορικό εισιτήριο Λισαβόνα - Μαρακές - Λισαβόνα με ημερομηνίες 14-01-2018 και 18-01-2018, κόστισε περίπου 115 ευρώ, με ΤΑΡ. Μην με ρωτήσετε γιατί δεν έβγαλα one way αεροπορικό εισιτήριο, αφού δεν θα επέστρεφα από Μαρακές, γιατί ως έμπειροι ταξιδιώτες γνωρίζετε ότι, αρκετές φορές, το εισιτήριο one way κοστίζει περισσότερο απ' ότι αν εκδοθεί εισιτήριο με επιστροφή. Αυτό ίσχυε και στην περίπτωσή μου. Το εισιτήριο one way Λισαβόνα - Μαρακές, για την ημερομηνία 14-1-2018 κόστιζε 156 ευρώ. Γι αυτό το λόγο συστήνω, να γίνεται και έλεγχος για εισιτήριο με επιστροφή κι αν είναι φθηνότερο είναι προφανώς προτιμητέο. Έστω κι αν δεν χρησιμοποιηθεί το δεύτερο (προφανώς) σκέλος του εισιτηρίου.
Το αεροπορικό εισιτήριο Φες – Λισαβόνα (one way) κόστισε περίπου 39 ευρώ, με ΤΑΡ.
Οι λοιπές μετακινήσεις κόστισαν:
Το ταξί (petit taxi), από το La Mamounia Palace Hôtel έως το ξενοδοχείο μου Grand Mogador Menara, κόστισε 50 ντιρχάμ, προφανώς κατόπιν διαπραγματεύσεων.
Το ταξί (petit taxi), από το Rick's Café στην Καζαμπλάνκα έως το ξενοδοχείο μου Hôtel Kenzi Tower κόστισε 60 ντιρχάμ, προφανώς κατόπιν διαπραγματεύσεων.
Οι υπόλοιπες μετακινήσεις, έγιναν με το αυτοκίνητο του μαροκινού φίλου μας. Χρυσό τον κάναμε να βάλουμε το πετρέλαιο, αλλά αυτός δεν το δέχτηκε με τίποτα. Ευτυχώς κάποιες φορές, χωρίς να το καταλάβει άμεσα, κατάφερα να πληρώσω τα ποτά στα διάφορα μπαρ.

Διαμονή.
Στο Μαρακές, για τις τρεις πρώτες διανυκτερεύσεις είχα κάνει κράτηση, στο Hotel Grand Mogador Menara (5 αστέρων), στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 80 ευρώ με πολύ πλούσιο και ιδιαίτερο πρωινό.
Στην Καζαμπλάνκα είχα κάνει κράτηση, στο υπερπολυτελές Hotel Kenzi Tower (5 αστέρων), στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 140 ευρώ, με πάρα πολύ πλούσιο πρωινό.
Στη Φες, είχα κάνει κράτηση, στο Hοtel Palais Medina & SPA (5 αστέρων), στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 90 ευρώ με πολύ πλούσιο πρωινό, σε πολύ όμορφη αίθουσα.

Κόστος διαβίωσης.
Το κόστος διαβίωσης στο Μαρόκο είναι χαμηλό σε σχέση με την Ελλάδα, με την προφανή εξαίρεση της κατανάλωσης αλκοόλ.
Από άποψη φαγητού, αυτό είναι φτηνό αν και φάγαμε σε πολυτελή restaurant, από τα οποία τα τρία ήταν σε πολυτελή ξενοδοχεία, με μπουφέ όπου έτρωγες όσο ήθελες. Ακόμα και εκεί το πλήρες φαγητό (συμπεριλαμβανομένων φρούτων και γλυκών) δεν ξεπερνούσε τα 12 έως 15 ευρώ.
Από άποψη ποτών, οι τιμές ήταν κυμαινόμενες. Για παράδειγμα το Glenmorangie Malt Whisky που ήπια στο Rick's Café στην Καζαμπλάνκα κόστιζε 100 ντιρχάμ, το Glenfiddich Malt Whisky που ήπια επίσης στο Rick's Café κόστιζε 90 ντιρχάμ, ενώ το Cragganmore Malt Whisky που ήπια στο La Mamounia κόστιζε 200 ντιρχάμ (La Mamounia είναι αυτό). Στα υπόλοιπα μπαρ και λοιπά κέντρα διασκέδασης οι τιμές ήταν ενδιάμεσες. Στο εξαιρετικό Palais Jad Mahal, το ποτήρι το κρασί κόστιζε 100 ντιρχάμ, το κοκτέιλ (πχ Μανχάταν) κόστιζε 110 ντιρχάμ, το Glenfiddich Malt Whisky κόστιζε 120 ντιρχάμ.
Η μπουκάλα το κρασί κόστιζε από 160 ντιρχάμ (στη Φες) έως 300 ντιρχάμ. Υπήρχαν προφανώς και ακριβότερα κρασιά.
Το μπουκάλι η μπύρα κόστιζε από 50 έως 80 ντιρχάμ.
Στη Φες και στην Καζαμπλάνκα, οι τιμές ήταν χαμηλότερες από το Μαρακές.
Πάντως τις τιμές στα ποτά τις περίμενα ακριβότερες.
Για τις τιμές των εισόδων σε αξιοθέατα, θυμάμαι (αν θυμάμαι καλά) ότι για τους κήπους Μαζορέλ η είσοδος κόστιζε 100 ντιρχάμ, ενώ η είσοδος στο παλάτι bahia κόστιζε 10 ντιρχάμ. Εγώ δεν μπήκα σε άλλο αξιοθέατο (πχ στο Τζαμί του Χασάν ΙΙ). Αρκετά αξιοθέατα ήταν δωρεάν (πχ μαυσωλείο του Mohammed V, στο Ραμπάτ).

Επαναλαμβάνω. Πέρασα πολύ όμορφα στο Μαρόκο και το σημαντικό είναι ότι θα μου μείνουν για πάντα χαραγμένες πάρα πολλές εικόνες και από αυτό το ταξίδι.
Εικόνες όπως αυτές της πλατείας Jemaa el Fna, την ημέρα, το σούρουπο και τη νύχτα.

Εικόνες όπως αυτές της Essaouira, της πόλης των καλλιτεχνών στον Ατλαντικό.

Εικόνες από τους περίφημους κήπους Μαζορέλ με τη βίλα, κυβιστικής αρχιτεκτονικής με το χρώμα Majorelle Blue.

Εικόνες από το La Mamounia με τους περίφημους κήπους του.

Εικόνες από το τζαμί Koutoubia, ένα από τα ορόσημα του Μαρακές.

Εικόνες από τη μεντίνα του Μαρακές.

Εικόνες από τη νέα πόλη του Μαρακές.

Εικόνες της Καζαμπλάνκας από ψηλά.

Εικόνες από την πρωτεύουσα της χώρας, το Ραμπάτ.

Εικόνες από τη Μεκνές.

Εικόνες από τη Φες και την περίφημη μεντίνα της.

Εικόνες από το αεροπλάνο προς την αγαπημένη μου Μαδρίτη

προς τη Βαλένθια.

και προς το Μαρακές.

Και κυρίως εικόνες από τη νυχτερινή ζωή του Μαρόκου.
Εικόνες από το Rick's Café, περιμένοντας τον Sam, να παίξει στο πιάνο. Play it again Sam!

Και εικόνες από το Μαρακές. Της πόλης για μια ημέρα και χίλιες νύχτες. Εικόνες από λίγες από τις χίλιες νύχτες στο Μαρακές. Και η νύχτα μου αρέσει πολύ.

Εικόνες, πολλές εικόνες!
Πέρασα όμορφα σ' αυτό το χειμωνιάτικο ταξίδι στο Μαρόκο.


ΤΕΛΟΣ

 

[vasiliss]

Ισοτιμίες.
Τη χρονική περίοδο του ταξιδιού μου, Ιανουάριος 1918, η ισοτιμία για το Μαρόκο ήταν: 1ευρώ=11,30 Ντιρχάμ Μαρόκου.

Ουάου!!! Αυτό θα πει ταξίδι στο παρελθόν.

Ευχαριστούμε @gelf για την όμορφη ιστορία.
Άντε να παίρνουν σιγά σιγά σειρά και κάποιες άλλες.

 

[chris7]

Υπέροχη και η ιστορία και οι φωτογραφίες.
Περιμένουμε νέες.

 

[panius]

Για ξηγησου τωρα... Ποσα ποτηρακια πινεις την ημερα;;; Απορια το χω!!!

 

[gelf]

Ευχαριστώ όσους διάβασαν την ιστορία.

@vasiliss. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια (γραπτά). Θα ξεκινήσω σύντομα μια ιστορία, αλλά θέλω να τελειώνω και με μια παλιά. Δεν μου αρέσουν οι εκκρεμότητες.

@chris7. Σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια. Υπόσχομαι ότι θα αναρτήσω μια (τουλάχιστον) ακόμα ιστορία. Έχω και εκείνη τη στοιχειωμένη με το road trip στα Βαλκάνια.

@panius. Η αιχμηρή ερώτησή σου είναι δύσκολο να απαντηθεί. Χα χα χα!
Σημασία δεν έχει η ποσότητα, αλλά η ποιότητα.
Η ποσότητα εξαρτάται από την ώρα έναρξης, άρα είναι μεταβαλλόμενη.
Πιστεύω ότι κάποια ποτηράκια malt whisky ή malt whiskey ή και ένα μπουκαλάκι εξαιρετικού οίνου δεν ενοχλούν.
Τη μπύρα δεν τη θεωρώ ποτό, οπότε δεν την υπολογίζω. Τη χρεώνω στα αναψυκτικά.
Σε road trip, αποφεύγω να πιω πριν από το τέλος της ημερήσιας διαδρομής. Βέβαια αυτό είναι ο κανόνας. Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Στο τελευταίο μου road trip στην Καλιφόρνια έκανα γευσιγνωσία στα οινοποιεία, οπότε ήταν αδύνατο να τηρηθεί ο παραπάνω κανόνας. Άλλωστε θυμήθηκα την ταινία "Sideways".
Γενικά πίνω τα ποτά της περιοχής που επισκέπτομαι.
Όπως διάβασες στο Μαρόκο, προτιμούσα τους Μαροκινούς οίνους. Βέβαια προτιμώ να βρίσκομαι κατά Σκωτία ή Ιρλανδία μεριά. Μου έβαλες ιδέα. Η επόμενη ιστορία θα έχει ένα σχετικά πρόσφατο ταξίδι στη Σκωτία. Χαχαχαχαααα!!!!
Σου γράφω και τον τίτλο: "The Angels' share".
Άλλωστε ο Mark Twain το είχε πει και το είχε γράψει ξεκάθαρα:
"Ο πραγματικός πρωτοπόρος του πολιτισμού μας, δεν είναι η εφημερίδα, δεν είναι η θρησκεία, δεν είναι ο σιδηρόδρομος, αλλά είναι το ουίσκι".
Και κάτι άλλο από τα γραπτά του Mark Twain:
"Το ουίσκι ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Φυσικά. Το ουίσκι δεν έρχεται ποτέ σε λάθος στιγμή"

 

[panius]

Αφου λατρευεις το ουισκι, σου αφιερωνω αυτη τη φωτό απο την τελευταια μου επισκεψη στη Σκωτια... Ενα φθηνο malt απο το 1798...

Λαθος... 42 ετων ειναι το ουισκακι...

 

[silversurfer]

Μεταφερθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Αφρική

 

[Sassenach77]

Η επόμενη ιστορία θα έχει ένα σχετικά πρόσφατο ταξίδι στη Σκωτία. Χαχαχαχαααα!!!!
Σου γράφω και τον τίτλο: "The Angels' share".

Και με πολλές φωτογραφίες παρακαλώ, να είναι η ιστορία!!!

 

[evaT]

Η απάντησή μου ήταν σαφέστατη. Χυμός πορτοκαλιού, γιατί πιστεύω ότι το τσάι μου προκαλεί αϋπνία. Σε λίγα λεπτά ο χυμός ήταν μπροστά μου. Πανηγύρισα. Οι υπόλοιποι της παρέας έμειναν έκπληκτοι. Ήταν σαφές ότι σκέφτηκαν γιατί αυτός πανηγυρίζει.

Ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα λίγες μέρες πριν στην Κωνσταντινούπολη όταν κάπνισα ένα ναργιλέ μαζί με ένα υπέροχο τσάι ρόδι! Πόσο του πήγαινε λίγο ρούμι του τσαγιού....Μόνο που δεν είχα προνοήσει σαν εσένα. Παραδειγματίζομαι από τους έμπειρους κ επιφυλάσσομαι για το μέλλον (ειδικά για το Μαρόκο που το έχω πολύ ψηλά στη λίστα μου!)