gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.789
Κεφάλαιο 8 - Marrakesh. Η ημέρα ΙΙ. La Mamounia και το τζαμί Koutoubia.
Σε περίπου δέκα λεπτά, από την ώρα που είχαμε φύγει από τους κήπους Μαζορέλ, παρκάραμε το αυτοκίνητο, κοντά στο La Mamounia, μάλλον μεταξύ του La Mamounia και του τζαμιού Koutoubia.
Το αρχικό πρόγραμμα, ήταν να πάμε στο τζαμί Koutoubia, να συνεχίζαμε την ημερήσια εξόρμηση στην πόλη και όποιος ήθελε κάποια στιγμή της ημέρας να πέρναγε από το La Mamounia. Εγώ όμως επέμεινα σε αλλαγή του προγράμματος. Πρότεινα και έγινε αποδεκτό να κάνουμε ένα πέρασμα από το La Mamounia, χωρίς να καθίσουμε. Την προηγούμενη νύχτα, ο χώρος με είχε εντυπωσιάσει και ήθελα οπωσδήποτε να τον δω και με το φως της ημέρας. Δεν χρειαζόταν να καθίσουμε για ποτό, αφού δεν είχαμε χρόνο. Άλλωστε την προηγούμενη νύχτα είχαμε ευχαριστηθεί και με το παραπάνω τα ποτά μας. Και οι άλλοι κατάλαβαν ότι αν απομακρυνόμασταν, δεν θα προλαβαίναμε να δούμε το La Mamounia με το φως της ημέρας.
Έτσι για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ώρες περάσαμε την πύλη
του ομορφότερου μέρους στον κόσμο σύμφωνα με τις απόψεις του Ουίνστον Τσώρτσιλ και του χώρου που λάτρευε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, αλλά και πολλοί άλλοι.
Στο Κεφάλαιο 6 είχε γίνει αναλυτική αναφορά για το La Mamounia Palace Hôtel, το πιο ιστορικό και πολυτελές ξενοδοχείο στο Μαρακές και σε όλο το Μαρόκο, ένα από τα διασημότερα ξενοδοχεία στον κόσμο με τους περίφημους κήπους, οι οποίοι συνορεύουν με τους κήπους του τζαμιού Koutoubia, το οποίο θα επισκεπτόμαστε στη συνέχεια.
Αφού περιπλανηθήκαμε λίγο στους εξωτερικούς κήπους,
προχωρήσαμε προς την πόρτα εισόδου
του πρώην παλατιού και νυν πολυτελούς ξενοδοχείου. Στο πάνω μέρος της πόρτας, παρατήρησα ότι υπήρχαν γραμμένες κάποιες χρονολογίες.
Προφανώς αυτές αφορούσαν κάποιες ιστορικές στιγμές του κτιρίου. Προσπάθησα να θυμηθώ τι είχα διαβάσει για το κτίριο. Τον δέκατο τέταρτο αιώνα, δηλαδή το έτος 1343 - η πρώτη χρονολογία που παρουσιάζεται, αναφέρεται στην αρχική κατασκευή του παλατιού, όπως είχα διαβάσει, το οποίο ήταν προστατευμένο από τους τότε μεσαιωνικούς προμαχώνες της πόλης. Φαντάστηκα ότι οι χρονολογίες 1407 και 1430, αφορούσαν εξελίξεις του παλατιού και των γύρω κήπων, οι οποίοι όπως είχα διαβάσει ολοκληρώθηκαν αργότερα και συγκεκριμένα τον 18ο αιώνα. Το έτος 1922, είναι η χρονολογία όπου αποφασίστηκε η μετατροπή του παλατιού, σε πολυτελές ξενοδοχείο. Το έτος 1986 έγιναν εργασίες αποκατάστασης, ενώ οι τελευταίες εργασίες αποκατάστασης πραγματοποιήθηκαν το έτος 2009.
Μπήκαμε μέσα στο κυρίως κτίριο του La Mamounia με το διάσημο παρελθόν και τον αραβο-ανδαλουσιανό πολιτισμό να υπάρχει παντού. Μπήκαμε μέσα στο La Mamounia Palace Hôtel, ακόμα μια φορά και μάλιστα ύστερα από λίγες ώρες, αλλά με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά ήταν ημέρα.
Διαπιστώσαμε, ξανά, ότι εκεί επικρατούσε η απόλυτη χλιδή. Είδαμε πάλι και τις βρυσούλες, με την εξαιρετική διακόσμηση, η οποία με είχε εντυπωσιάσει την προηγούμενη νύχτα.
Βέβαια ο φωτισμός στο εσωτερικό των κοινόχρηστων χώρων του ξενοδοχείου ήταν ο ίδιος, εξαιρετικός και διακριτικός, όπως και την προηγούμενη νύχτα.
Προχωρήσαμε, πάλι, προς το μπαρ, καθώς και στις όμορφες γωνιές στην αίθουσα που ήταν το μπαρ.
Σκέφτηκα ακόμα μια φορά τον Τσώρτσιλ να πίνει το ουίσκι του στο μοναδικό αυτό περιβάλλον και τον Χίτσκοκ να αντλεί εμπνεύσεις για τις επόμενες δημιουργίες του.
Βέβαια το μπαρ, εκείνη την πρωινή ώρα ήταν κλειστό και εγώ είχα δεσμευτεί ότι δεν θα σταματούσαμε για ποτό, λόγω έλλειψης χρόνου.
Το ξενοδοχείο και πρώην παλάτι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους υπέροχους κήπους του. Έτσι βγήκαμε από την άλλη πλευρά και περπατήσαμε στους εσωτερικούς πίσω κήπους. Και την ημέρα οι κήποι ήταν υπέροχοι με τους διαμορφωμένους διαδρόμους και με τα εξωτικά φυτά,
έλειπε μόνο ο νυχτερινός διακριτικός φωτισμός.
Αφού παρατήρησα την πίσω όψη του ξενοδοχείου και πρώην ανακτόρου από τους κήπους, καθώς και τα καθιστικά στους ημιυπαίθριους χώρους και με το φως της ημέρας,
μπήκα πάλι μέσα στο κτίριο, στους κοινόχρηστους χώρους,
το θαύμασα πάλι, ενώ μου έκαναν ξανά εντύπωση και οι διακοσμήσεις στην οροφή του κτιρίου.
Όμορφα ήταν και με το φως της ημέρας, όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος, οπότε βγήκαμε από το κτίριο, θαυμάζοντας την είσοδο του κτιρίου, με στύλους επενδυμένους με πολύχρωμα zellij (ψηφιδωτά πλακάκια),
περάσαμε πάλι από τους εξωτερικούς κήπους,
βγήκαμε από την κεντρική πύλη του La Mamounia και προχωρήσαμε
προς το τζαμί Koutoubia.
Περπατήσαμε προς το τζαμί από τους όμορφους κήπους του
οι οποίοι όπως προαναφέρθηκε, συνορεύουν με τους περίφημους κήπους του La Mamounia Palace Hôtel.
Φτάσαμε στο τζαμί Koutoubia, ένα από τα ορόσημα του Μαρακές.
Το τζαμί Koutoubia, βρίσκεται σε απόσταση 200μέτρων περίπου, δυτικά της πλατείας Jemaa el Fna. Διαθέτει έναν εντυπωσιακό μιναρέ ύψους 77 μέτρων.
Όπως έχει προαναφερθεί, ο μιναρές αυτός είναι το υψηλότερο σημείο της πόλης, αφού σύμφωνα με τον οικοδομικό κανονισμό και με βάση τη σχετική Νομοθεσία όλες οι οικοδομές του Marrakesh, έχουν έως πέντε ορόφους. Και αυτό για να είναι ορατός σε όλη την πόλη ο εντυπωσιακός μιναρές του τζαμιού Koutoubia.
Το τζαμί κατασκευάστηκε την εποχή των Αλμοχαδών τον δωδέκατο αιώνα, μεταξύ των ετών 1184 και 1199. Το Τζαμί Koutoubia, είναι το μεγαλύτερο τζαμί του Μαρακές. Το τζαμί είναι κατασκευασμένο από κόκκινη πέτρα, διαθέτει καμπύλα παράθυρα και τμήματα κεραμικής επένδυσης. Η αρχιτεκτονική του ήταν πρωτοποριακή και ενέπνευσε τον σχεδιασμό και την κατασκευή άλλων κτιρίων, όπως η Giralda της Σεβίλλης και ο πύργος Χασάν του Ραμπάτ.
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, στην κορυφή του μιναρέ, υπάρχουν τρεις σφαίρες.
Οι σφαίρες αυτές συμβολίζουν, σύμφωνα με το Ισλάμ, την πίστη, την προσευχή και τη νηστεία. Σε όλο το Μαρόκο, στην κορυφή των μιναρέδων, παρατηρούσαμε τις τρεις σφαίρες.
Επίσης σε όλο το Μαρόκο οι μιναρέδες είναι τετράγωνοι,
σε αντίθεση με άλλες Ισλαμικές χώρες (πχ Τουρκία). Η διάκριση αυτή οφείλεται πιθανώς (και αναφέρω πιθανώς γιατί η θρησκειολογία δεν είναι από τις αγαπημένες μου επιστήμες) στο ότι οι Μαροκινοί είναι Μουσουλμάνοι Σουνίτες.
Δίπλα στο τζαμί υπάρχουν σειρές κοντών στύλων. Είναι τα ερείπια του παλιού τζαμιού, το οποίο κατεδαφίστηκε, για λόγους ευθυγράμμισης και προσανατολισμού με τη Μέκκα.
Και στην περιοχή εκεί παρατηρήσαμε, το φαινόμενο το οποίο είχαμε παρατηρήσει και στην Εσαουίρα.
Κεραίες στο ψηλότερο σημείο των φοινικόδεντρων. Καμουφλαρισμένες κεραίες για λόγους αισθητικής.
Δεν μπορούσαμε να μπούμε στο εσωτερικό του τζαμιού. Η είσοδος απαγορεύεται σε μη Μουσουλμάνους. Όμως ο εξωτερικός χώρος είναι όμορφος. Διαθέτει πολύ πράσινο και ο χώρος είναι απλωτός και πεντακάθαρος. Αλλά η ώρα περνούσε, ο χρόνος μας πίεζε και έπρεπε να φύγουμε. Αφού ρίξαμε μια τελευταία ματιά προς το τζαμί Koutoubia,
επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο για την επόμενη στάση στην ημερήσια εξόρμηση στην πόλη.
Σε περίπου δέκα λεπτά, από την ώρα που είχαμε φύγει από τους κήπους Μαζορέλ, παρκάραμε το αυτοκίνητο, κοντά στο La Mamounia, μάλλον μεταξύ του La Mamounia και του τζαμιού Koutoubia.
Το αρχικό πρόγραμμα, ήταν να πάμε στο τζαμί Koutoubia, να συνεχίζαμε την ημερήσια εξόρμηση στην πόλη και όποιος ήθελε κάποια στιγμή της ημέρας να πέρναγε από το La Mamounia. Εγώ όμως επέμεινα σε αλλαγή του προγράμματος. Πρότεινα και έγινε αποδεκτό να κάνουμε ένα πέρασμα από το La Mamounia, χωρίς να καθίσουμε. Την προηγούμενη νύχτα, ο χώρος με είχε εντυπωσιάσει και ήθελα οπωσδήποτε να τον δω και με το φως της ημέρας. Δεν χρειαζόταν να καθίσουμε για ποτό, αφού δεν είχαμε χρόνο. Άλλωστε την προηγούμενη νύχτα είχαμε ευχαριστηθεί και με το παραπάνω τα ποτά μας. Και οι άλλοι κατάλαβαν ότι αν απομακρυνόμασταν, δεν θα προλαβαίναμε να δούμε το La Mamounia με το φως της ημέρας.
Έτσι για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ώρες περάσαμε την πύλη
του ομορφότερου μέρους στον κόσμο σύμφωνα με τις απόψεις του Ουίνστον Τσώρτσιλ και του χώρου που λάτρευε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, αλλά και πολλοί άλλοι.
Στο Κεφάλαιο 6 είχε γίνει αναλυτική αναφορά για το La Mamounia Palace Hôtel, το πιο ιστορικό και πολυτελές ξενοδοχείο στο Μαρακές και σε όλο το Μαρόκο, ένα από τα διασημότερα ξενοδοχεία στον κόσμο με τους περίφημους κήπους, οι οποίοι συνορεύουν με τους κήπους του τζαμιού Koutoubia, το οποίο θα επισκεπτόμαστε στη συνέχεια.
Αφού περιπλανηθήκαμε λίγο στους εξωτερικούς κήπους,
προχωρήσαμε προς την πόρτα εισόδου
του πρώην παλατιού και νυν πολυτελούς ξενοδοχείου. Στο πάνω μέρος της πόρτας, παρατήρησα ότι υπήρχαν γραμμένες κάποιες χρονολογίες.
Προφανώς αυτές αφορούσαν κάποιες ιστορικές στιγμές του κτιρίου. Προσπάθησα να θυμηθώ τι είχα διαβάσει για το κτίριο. Τον δέκατο τέταρτο αιώνα, δηλαδή το έτος 1343 - η πρώτη χρονολογία που παρουσιάζεται, αναφέρεται στην αρχική κατασκευή του παλατιού, όπως είχα διαβάσει, το οποίο ήταν προστατευμένο από τους τότε μεσαιωνικούς προμαχώνες της πόλης. Φαντάστηκα ότι οι χρονολογίες 1407 και 1430, αφορούσαν εξελίξεις του παλατιού και των γύρω κήπων, οι οποίοι όπως είχα διαβάσει ολοκληρώθηκαν αργότερα και συγκεκριμένα τον 18ο αιώνα. Το έτος 1922, είναι η χρονολογία όπου αποφασίστηκε η μετατροπή του παλατιού, σε πολυτελές ξενοδοχείο. Το έτος 1986 έγιναν εργασίες αποκατάστασης, ενώ οι τελευταίες εργασίες αποκατάστασης πραγματοποιήθηκαν το έτος 2009.
Μπήκαμε μέσα στο κυρίως κτίριο του La Mamounia με το διάσημο παρελθόν και τον αραβο-ανδαλουσιανό πολιτισμό να υπάρχει παντού. Μπήκαμε μέσα στο La Mamounia Palace Hôtel, ακόμα μια φορά και μάλιστα ύστερα από λίγες ώρες, αλλά με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά ήταν ημέρα.
Διαπιστώσαμε, ξανά, ότι εκεί επικρατούσε η απόλυτη χλιδή. Είδαμε πάλι και τις βρυσούλες, με την εξαιρετική διακόσμηση, η οποία με είχε εντυπωσιάσει την προηγούμενη νύχτα.
Βέβαια ο φωτισμός στο εσωτερικό των κοινόχρηστων χώρων του ξενοδοχείου ήταν ο ίδιος, εξαιρετικός και διακριτικός, όπως και την προηγούμενη νύχτα.
Προχωρήσαμε, πάλι, προς το μπαρ, καθώς και στις όμορφες γωνιές στην αίθουσα που ήταν το μπαρ.
Σκέφτηκα ακόμα μια φορά τον Τσώρτσιλ να πίνει το ουίσκι του στο μοναδικό αυτό περιβάλλον και τον Χίτσκοκ να αντλεί εμπνεύσεις για τις επόμενες δημιουργίες του.
Βέβαια το μπαρ, εκείνη την πρωινή ώρα ήταν κλειστό και εγώ είχα δεσμευτεί ότι δεν θα σταματούσαμε για ποτό, λόγω έλλειψης χρόνου.
Το ξενοδοχείο και πρώην παλάτι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους υπέροχους κήπους του. Έτσι βγήκαμε από την άλλη πλευρά και περπατήσαμε στους εσωτερικούς πίσω κήπους. Και την ημέρα οι κήποι ήταν υπέροχοι με τους διαμορφωμένους διαδρόμους και με τα εξωτικά φυτά,
έλειπε μόνο ο νυχτερινός διακριτικός φωτισμός.
Αφού παρατήρησα την πίσω όψη του ξενοδοχείου και πρώην ανακτόρου από τους κήπους, καθώς και τα καθιστικά στους ημιυπαίθριους χώρους και με το φως της ημέρας,
μπήκα πάλι μέσα στο κτίριο, στους κοινόχρηστους χώρους,
το θαύμασα πάλι, ενώ μου έκαναν ξανά εντύπωση και οι διακοσμήσεις στην οροφή του κτιρίου.
Όμορφα ήταν και με το φως της ημέρας, όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος, οπότε βγήκαμε από το κτίριο, θαυμάζοντας την είσοδο του κτιρίου, με στύλους επενδυμένους με πολύχρωμα zellij (ψηφιδωτά πλακάκια),
περάσαμε πάλι από τους εξωτερικούς κήπους,
βγήκαμε από την κεντρική πύλη του La Mamounia και προχωρήσαμε
προς το τζαμί Koutoubia.
Περπατήσαμε προς το τζαμί από τους όμορφους κήπους του
οι οποίοι όπως προαναφέρθηκε, συνορεύουν με τους περίφημους κήπους του La Mamounia Palace Hôtel.
Φτάσαμε στο τζαμί Koutoubia, ένα από τα ορόσημα του Μαρακές.
Το τζαμί Koutoubia, βρίσκεται σε απόσταση 200μέτρων περίπου, δυτικά της πλατείας Jemaa el Fna. Διαθέτει έναν εντυπωσιακό μιναρέ ύψους 77 μέτρων.
Όπως έχει προαναφερθεί, ο μιναρές αυτός είναι το υψηλότερο σημείο της πόλης, αφού σύμφωνα με τον οικοδομικό κανονισμό και με βάση τη σχετική Νομοθεσία όλες οι οικοδομές του Marrakesh, έχουν έως πέντε ορόφους. Και αυτό για να είναι ορατός σε όλη την πόλη ο εντυπωσιακός μιναρές του τζαμιού Koutoubia.
Το τζαμί κατασκευάστηκε την εποχή των Αλμοχαδών τον δωδέκατο αιώνα, μεταξύ των ετών 1184 και 1199. Το Τζαμί Koutoubia, είναι το μεγαλύτερο τζαμί του Μαρακές. Το τζαμί είναι κατασκευασμένο από κόκκινη πέτρα, διαθέτει καμπύλα παράθυρα και τμήματα κεραμικής επένδυσης. Η αρχιτεκτονική του ήταν πρωτοποριακή και ενέπνευσε τον σχεδιασμό και την κατασκευή άλλων κτιρίων, όπως η Giralda της Σεβίλλης και ο πύργος Χασάν του Ραμπάτ.
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, στην κορυφή του μιναρέ, υπάρχουν τρεις σφαίρες.
Οι σφαίρες αυτές συμβολίζουν, σύμφωνα με το Ισλάμ, την πίστη, την προσευχή και τη νηστεία. Σε όλο το Μαρόκο, στην κορυφή των μιναρέδων, παρατηρούσαμε τις τρεις σφαίρες.
Επίσης σε όλο το Μαρόκο οι μιναρέδες είναι τετράγωνοι,
σε αντίθεση με άλλες Ισλαμικές χώρες (πχ Τουρκία). Η διάκριση αυτή οφείλεται πιθανώς (και αναφέρω πιθανώς γιατί η θρησκειολογία δεν είναι από τις αγαπημένες μου επιστήμες) στο ότι οι Μαροκινοί είναι Μουσουλμάνοι Σουνίτες.
Δίπλα στο τζαμί υπάρχουν σειρές κοντών στύλων. Είναι τα ερείπια του παλιού τζαμιού, το οποίο κατεδαφίστηκε, για λόγους ευθυγράμμισης και προσανατολισμού με τη Μέκκα.
Και στην περιοχή εκεί παρατηρήσαμε, το φαινόμενο το οποίο είχαμε παρατηρήσει και στην Εσαουίρα.
Κεραίες στο ψηλότερο σημείο των φοινικόδεντρων. Καμουφλαρισμένες κεραίες για λόγους αισθητικής.
Δεν μπορούσαμε να μπούμε στο εσωτερικό του τζαμιού. Η είσοδος απαγορεύεται σε μη Μουσουλμάνους. Όμως ο εξωτερικός χώρος είναι όμορφος. Διαθέτει πολύ πράσινο και ο χώρος είναι απλωτός και πεντακάθαρος. Αλλά η ώρα περνούσε, ο χρόνος μας πίεζε και έπρεπε να φύγουμε. Αφού ρίξαμε μια τελευταία ματιά προς το τζαμί Koutoubia,
επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο για την επόμενη στάση στην ημερήσια εξόρμηση στην πόλη.
Attachments
-
413,8 KB Προβολές: 0
Last edited: