Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.351
- Likes
- 28.342
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ
3-1-2019
Δε λέω αντίο, αλλά εις το επανιδείν!
Μια ηλιόλουστη μέρα, στην καρδιά του παγωμένου χειμώνα, ξημέρωσε στο Άμστερνταμ. Κάναμε check-out και αφήσαμε τα πράγματά μας στον χώρο φύλαξης των αποσκευών. Ξεχυθήκαμε αμέσως έξω. Ο αέρας ήταν παγωμένος, αλλά δεν μας πείραξε καθόλου. Ο γαλάζιος ουρανός μας έφτιαξε ακόμη περισσότερο τη διάθεση. Περπατήσαμε μέχρι το ferry. Η γειτονιά μας ήταν ήρεμη εκείνο το πρωινό.
Όμως, στον ποταμό Ij υπήρχε, ήδη, κινητικότητα από αρκετά πλεούμενα.
Περάσαμε απέναντι
και σε πολύ λίγο βρεθήκαμε πάλι πάνω στη Melkmarktsbrug.
Φτάσαμε στην Πλατεία Dam και αγοράσαμε από ένα μαγαζί διάφορα καλούδια για πρωινό. Καθίσαμε στα παγκάκια της Πλατείας απολαμβάνοντας το φαγητό μας, αλλά και την περατζάδα του κόσμου ο οποίος ήταν, εμφανώς, λιγότερος από το προηγούμενο απόγευμα που βρεθήκαμε εδώ.
Μπορώ να πω ότι η Πλατεία μου άρεσε περισσότερο το βράδυ με τον νυχτερινό φωτισμό της, παρά τη μέρα.
Θέλαμε, όμως, να βρεθούμε πάλι κοντά στο νερό και τα κανάλια, οπότε αφήσαμε τους δρόμους και τις πλατείες της πόλης, και ακολουθήσαμε τα υδάτινα μονοπάτια τα οποία, σίγουρα, προσφέρουν ομορφότερες και γοητευτικότερες εικόνες στα μάτια των επισκεπτών.
Συναντήσαμε ξανά γέφυρες, πλοιάρια και ποδήλατα κατ΄ επανάληψη, ενώ ένας τοίχος αποζητούσε την αγάπη μας: LOVE ME.
Περιπλανηθήκαμε σε στενά δρομάκια που ο ήλιος δύσκολα εισχωρεί, συναντήσαμε χαριτωμένα καφέ, φούρνους με λαχταριστά αρτοσκευάσματα και γλυκά, και μπήκαμε σε μια σταλιά "τρύπες-μαγαζάκια" με σουβενίρ και ένα σωρό μπιχλιμπίδια, που σίγουρα καταφέρνουν να σου αποσπάσουν την προσοχή και να σε οδηγήσουν στο στενάχωρο εσωτερικό τους για λίγο χάζι.
Κινηθήκαμε ξανά προς τη "στεριά". Περπατήσαμε στην οδό Rokin, ενώ το συγκεκριμένο μαγαζί πάνω στο κανάλι έκλεψε, όλες τις φορές που περάσαμε, πολλά κλικ της φωτογραφικής μας μηχανής.
Στη Muntplein ρίξαμε πάλι μια κλεφτή ματιά στον Πύργο Munttoren
και ακολουθώντας τον ποταμό Amstel βάλαμε πλώρη για τη Rembrandtplein.
Είχε, προς στιγμήν, συννεφιάσει και οι σκούρες πλάκες, όπως και τα παγκάκια της Πλατείας, ήταν βρεγμένα από την υγρασία. Η Νυχτερινή Περίπολος ήταν χωρίς τουρίστες αυτήν τη φορά. Τώρα μάλιστα!! Πήραμε όσες φωτογραφίες θέλαμε, από όλες τις οπτικές γωνίες…. και έτσι....
και έτσι……
κι αλλιώς….
Ο Rembrandt με φόντο το κτίριο της Booking.com
Πάνω από τη Halvemaansbrug του Amstel ποταμού αντικρίσαμε το κυκλικό κτίριο της National Opera and Ballet.
Απέναντι από την Όπερα, μια σειρά από κτίρια ομορφαίνουν αυτήν την πλευρά του ποταμού.
Ο δρόμος μας έβγαλε στην Aluminiumbrug, με το official number 222, η οποία κατασκευάστηκε το 1896 και απέκτησε το όνομα Aluminiumbrug το 1956 όταν τροποποιήθηκε για να γίνει η πρώτη γέφυρα στο Άμστερνταμ με ένα αλουμινένιο κατάστρωμα χαμηλής συντήρησης. Η γέφυρα είναι πάνω από το κανάλι Kloveniersburgwal, στο παλιό κέντρο του Άμστερνταμ.
Η περιοχή, που περιβάλλει τη γέφυρα, έχει αποτελέσει πολλές φορές σκηνικό για διάφορες κινηματογραφικές ταινίες. Πάνω από τη γέφυρα χορτάσαμε όμορφες εικόνες.
Τα παιδιά ήθελαν shopping στο Primark, το οποίο είχε τρελές εκπτώσεις, οπότε επιστρέψαμε στην οδό Damrak και μπήκαμε στο κατάστημα.
O σύζυγος και εγώ βρήκαμε καναπεδάκι και με μεγάλη ανακούφιση αράξαμε εκεί. Τα παιδιά εξαφανίστηκαν, εν ριπή οφθαλμού, μέσα στο πολυκατάστημα. Ήμουν τόσο κουρασμένη, πλέον, που δεν έβγαλα τσιμουδιά, ούτε διαμαρτυρήθηκα ότι χάνουμε χρόνο σε ψώνια και δεν απολαμβάνουμε τις τελευταίες ώρες μας στην πόλη. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το διάλειμμα μας έδωσε καινούρια ώθηση και μετά από αρκετή ώρα βγήκαμε ξανά στους δρόμους.
Ακολουθώντας την Damrak φτάσαμε στον Amsterdam Centraal Station
και στη συνέχεια στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας την Oosterdokskade με προορισμό τη Βιβλιοθήκη του Άμστερνταμ. Καιρός ήταν να ανέβουμε και κάπου ψηλά για μια πανοραμική θέα της πόλης. Στα δεξιά μας συναντήσαμε το Sea Palace, το πρώτο πλωτό εστιατόριο στην Ευρώπη από το 1984, με τη χαρακτηριστική κινεζική αρχιτεκτονική του σε στιλ παγόδας. Το εστιατόριο είναι τεράστιο, με τρεις ορόφους, και λειτουργεί όλο τον χρόνο, από τις 12:00 έως τις 23:00.
Ρίξαμε τη ματιά μας απέναντι για να θαυμάσουμε τη Βασιλική του Αγίου Νικολάου (Basiliek van de Heilige Nicolaas), τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία στο κέντρο της πόλης. Η Βασιλική βρίσκεται, διαγώνια, απέναντι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Το κτίριο ξεχωρίζει από τους Πύργους, αλλά και από τον μεγάλο όγκο του. Ο ένας Πύργος, μάλιστα, είναι ένας οκταγωνικός Πύργος με θόλο, στεφανωμένος με έναν σταυρό.
Φτάσαμε έξω από τη Βιβλιοθήκη η οποία βρίσκεται, λίγα μόλις μέτρα, πριν από τη Mr. J.J van Veldebrug.
Το άλλο άκρο της γέφυρας καταλήγει στο Επιστημονικό και Τεχνολογικό κέντρο NEMO (Science Museum). Το εντυπωσιακό Μουσείο Επιστήμης ΝΕΜΟ μοιάζει με καράβι που επιπλέει στο νερό και είναι χτισμένο πάνω σε ένα τεχνητό νησί-ακρωτήρι, στον ποταμό Oosterdok. Διαθέτει πέντε ορόφους και πάνω από μισό εκατομμύριο επισκέπτες το επισκέπτονται κάθε χρόνο. Οι εκθέσεις του είναι διαδραστικές, ώστε ο επισκέπτης να βιώνει την επιστήμη και όχι απλά να επισκέπτεται ένα Μουσείο Επιστήμης.
Στη Mr. J.J van Veldebrug συναντήσαμε ένα ακόμη έργο του Light Festival της πόλης, με τον σκελετό της γέφυρας να αποτελεί τη βάση για αυτό το πολύ μεγάλο και εντυπωσιακό έργο φωτός.
Δίπλα ακριβώς από τη Βιβλιοθήκη είδαμε ένα εστιατόριο της αλυσίδας Vapiano και ξαφνικά μας ήρθε μια λιγούρα για πίτσα και μακαρονάδα, οπότε ορμήσαμε αμέσως μέσα, για να καταλαγιάσουμε την πείνα μας. Χορτάτοι, πλέον, μπήκαμε στη Βιβλιοθήκη η οποία διαθέτει μια γενική συλλογή 1,3 εκατομμυρίων βιβλίων, αλλά και πολλές συλλογές με βιβλία για την ιστορία του Άμστερνταμ, καθώς και παιδικά βιβλία Ολλανδών συγγραφέων.
Ανεβήκαμε στον έβδομο όροφο, όπου βρίσκεται το εστιατόριο και η βεράντα που προσφέρει πανοραμική θέα στην πόλη. Προφανώς, το καλοκαίρι ανοίγει και μπορείς να βγεις στον εξωτερικό χώρο της βεράντας, αλλά τώρα ήταν κλειστή οπότε οι φωτογραφίες που πήραμε ήταν πίσω από τις τζαμαρίες του εστιατορίου.
Όταν βγήκαμε πάλι στον δρόμο ο ουρανός είχε πάρει ροζ-φούξια αποχρώσεις, αφού ο ήλιος είχε γείρει για να βασιλέψει, ενώ τα φώτα της πόλης είχαν αρχίσει να ανάβουν.
Η παγόδα-εστιατόριο φωτιζόταν, ήδη, με εκατοντάδες μικρά λαμπάκια και στην απέναντι πλευρά ένα ακόμη έργο φωτός έκανε αισθητή την παρουσία του, ξεχωρίζοντας στο μούχρωμα που είχε αρχίσει να καλύπτει την πόλη.
Και ο ναός του Αγίου Νικολάου "έγραφε" υπέροχα στο δειλινό.
Περάσαμε τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό και τη Stationplein.
Χαθήκαμε για λίγο ακόμα στα κανάλια για τις τελευταίες φωτογραφίες στα χρώματα του δειλινού.
Ο χρόνος είχε αρχίσει να μετράει, πλέον, αντίστροφα. Η μίνι απόδραση στην πόλη της γραφικότητας, που πολλές φορές ξεπερνάει ακόμη και εκείνη των καρτ ποστάλ, στην πόλη της αρχιτεκτονικής που δύσκολα συναντά κανείς σε άλλη πόλη, στην πόλη των μουσείων που είναι μοναδικά στον κόσμο, στην πόλη των άπειρων ποδηλάτων που είναι οι κυρίαρχοι των δρόμων, στην πόλη της έντονης νυχτερινής ζωής και των coffee shops, στην πόλη της ελεύθερης χρήσης μαλακών ναρκωτικών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της, στην πόλη της Red Light District που κατακλύζεται από τουρίστες, στην πόλη της πολυπολιτισμικότητας και της ανεξιθρησκείας, στην πόλη των χαλαρών και μποέμικων ρυθμών, και φυσικά στην πόλη των λουλουδιών και της τουλίπας έφτανε στο τέλος της.
Πήραμε το ferry και φτάσαμε στο κατάλυμα. Mε τα σακίδια στις πλάτες αποχαιρετήσαμε το Άμστερνταμ έχοντας αυτές τις τελευταίες εικόνες στα μάτια μας.
Aπό τον Amsterdam Centraal, ένας συρμός μας οδήγησε στον σταθμό Amsterdam Sloterdijk απ΄ όπου αναχωρούν τα λεωφορεία της εταιρείας Flixbus (International Flixbus Stop Amsterdam Sloterdijk) στην Piarcoplein. Βολευτήκαμε στον πάνω όροφο του λεωφορείου, στις πρώτες θέσεις, για να έχουμε θέα και να απολαύσουμε το νυχτερινό μας ταξίδι. Μετά από τρεις ώρες διαδρομής φτάσαμε στην αλάνα-σταθμό της εταιρείας, δίπλα στον δεύτερο σιδηροδρομικό σταθμό της Γάνδης, τον Dampoort.
Κοιμηθήκαμε πολύ λίγες ώρες, για τελευταία φορά, στην αγαπημένη μου Γάνδη. Πριν καλά καλά ξημερώσει βρεθήκαμε, για τελευταία φορά, στον σιδηροδρομικό σταθμό Sint Pieters της πόλης. Tο λεωφορείο της εταιρείας Flibco μας αποβίβασε στο αεροδρόμιο Σαρλερουά, απ΄ όπου η πτήση της Ryanair αναχώρησε στην ώρα της για το Ελευθέριος Βενιζέλος.
Τελευταίες σκέψεις:
Ήταν ένα ακόμη υπέροχο και πολύ γεμάτο ταξίδι. Η Γάνδη κυρίως, αλλά και η Μπριζ, είναι δύο πόλεις που θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μου και θα γεμίζουν τις αναμνήσεις μου με απίστευτα όμορφες εικόνες.
Οι Βρυξέλλες μου άρεσαν και θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω, συνδυαστικά με κάποιους άλλους προορισμούς, για να τις γνωρίσω καλύτερα.
Η Αμβέρσα μου άφησε το αίσθημα του ανικανοποίητου. Θα ήθελα, επίσης, να επιστρέψω κάποια άλλη εποχή στην πόλη, για μια ακόμη διανυκτέρευση, όταν τα έργα θα έχουν τελειώσει. Θεωρώ ότι η πόλη θα μου δώσει τελείως διαφορετικές εικόνες, την άνοιξη ή το καλοκαίρι, που οι πλατείες θα είναι γεμάτες με τραπέζια, κόσμο και ζωή κάτι που σε αυτό το ταξίδι δεν εισέπραξα.
Το Άμστερνταμ…... τι να πρωτοπώ για αυτήν την πόλη!! Το Άμστερνταμ ήταν μια ευχάριστη σφήνα σε αυτό το ταξίδι λόγω του Light Festival. Στην ταξιδιωτική μου λίστα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις και στο μέλλον σκοπεύω να οργανώσω ένα ταξίδι, ικανοποιητικών ημερών, ώστε να γνωρίσω, εκτός από την πόλη, τα πανέμορφα χωριά και τα τουλιποχώραφα. Θέλω να επισκεφθώ κάποια βασικά μουσεία, να βολτάρω με άνεση χρόνου σε όλα τα κανάλια και τις πλατείες, να χαθώ σε όμορφες γειτονιές, να αράξω στο Vondelpark, να ζαλιστώ από τα πανέμορφα χρώματα και αρώματα των λουλουδιών στην Bloemenmarkt, και κυρίως να εισπράξω ακόμη περισσότερο τον χαλαρό και cool ρυθμό της πόλης.
Amsterdam, I΄ll be back…!
3-1-2019
Δε λέω αντίο, αλλά εις το επανιδείν!
Μια ηλιόλουστη μέρα, στην καρδιά του παγωμένου χειμώνα, ξημέρωσε στο Άμστερνταμ. Κάναμε check-out και αφήσαμε τα πράγματά μας στον χώρο φύλαξης των αποσκευών. Ξεχυθήκαμε αμέσως έξω. Ο αέρας ήταν παγωμένος, αλλά δεν μας πείραξε καθόλου. Ο γαλάζιος ουρανός μας έφτιαξε ακόμη περισσότερο τη διάθεση. Περπατήσαμε μέχρι το ferry. Η γειτονιά μας ήταν ήρεμη εκείνο το πρωινό.
Όμως, στον ποταμό Ij υπήρχε, ήδη, κινητικότητα από αρκετά πλεούμενα.
Περάσαμε απέναντι
και σε πολύ λίγο βρεθήκαμε πάλι πάνω στη Melkmarktsbrug.
Φτάσαμε στην Πλατεία Dam και αγοράσαμε από ένα μαγαζί διάφορα καλούδια για πρωινό. Καθίσαμε στα παγκάκια της Πλατείας απολαμβάνοντας το φαγητό μας, αλλά και την περατζάδα του κόσμου ο οποίος ήταν, εμφανώς, λιγότερος από το προηγούμενο απόγευμα που βρεθήκαμε εδώ.
Μπορώ να πω ότι η Πλατεία μου άρεσε περισσότερο το βράδυ με τον νυχτερινό φωτισμό της, παρά τη μέρα.
Θέλαμε, όμως, να βρεθούμε πάλι κοντά στο νερό και τα κανάλια, οπότε αφήσαμε τους δρόμους και τις πλατείες της πόλης, και ακολουθήσαμε τα υδάτινα μονοπάτια τα οποία, σίγουρα, προσφέρουν ομορφότερες και γοητευτικότερες εικόνες στα μάτια των επισκεπτών.
Συναντήσαμε ξανά γέφυρες, πλοιάρια και ποδήλατα κατ΄ επανάληψη, ενώ ένας τοίχος αποζητούσε την αγάπη μας: LOVE ME.
Περιπλανηθήκαμε σε στενά δρομάκια που ο ήλιος δύσκολα εισχωρεί, συναντήσαμε χαριτωμένα καφέ, φούρνους με λαχταριστά αρτοσκευάσματα και γλυκά, και μπήκαμε σε μια σταλιά "τρύπες-μαγαζάκια" με σουβενίρ και ένα σωρό μπιχλιμπίδια, που σίγουρα καταφέρνουν να σου αποσπάσουν την προσοχή και να σε οδηγήσουν στο στενάχωρο εσωτερικό τους για λίγο χάζι.
Κινηθήκαμε ξανά προς τη "στεριά". Περπατήσαμε στην οδό Rokin, ενώ το συγκεκριμένο μαγαζί πάνω στο κανάλι έκλεψε, όλες τις φορές που περάσαμε, πολλά κλικ της φωτογραφικής μας μηχανής.
Στη Muntplein ρίξαμε πάλι μια κλεφτή ματιά στον Πύργο Munttoren
και ακολουθώντας τον ποταμό Amstel βάλαμε πλώρη για τη Rembrandtplein.
Είχε, προς στιγμήν, συννεφιάσει και οι σκούρες πλάκες, όπως και τα παγκάκια της Πλατείας, ήταν βρεγμένα από την υγρασία. Η Νυχτερινή Περίπολος ήταν χωρίς τουρίστες αυτήν τη φορά. Τώρα μάλιστα!! Πήραμε όσες φωτογραφίες θέλαμε, από όλες τις οπτικές γωνίες…. και έτσι....
και έτσι……
κι αλλιώς….
Ο Rembrandt με φόντο το κτίριο της Booking.com
Πάνω από τη Halvemaansbrug του Amstel ποταμού αντικρίσαμε το κυκλικό κτίριο της National Opera and Ballet.
Απέναντι από την Όπερα, μια σειρά από κτίρια ομορφαίνουν αυτήν την πλευρά του ποταμού.
Ο δρόμος μας έβγαλε στην Aluminiumbrug, με το official number 222, η οποία κατασκευάστηκε το 1896 και απέκτησε το όνομα Aluminiumbrug το 1956 όταν τροποποιήθηκε για να γίνει η πρώτη γέφυρα στο Άμστερνταμ με ένα αλουμινένιο κατάστρωμα χαμηλής συντήρησης. Η γέφυρα είναι πάνω από το κανάλι Kloveniersburgwal, στο παλιό κέντρο του Άμστερνταμ.
Η περιοχή, που περιβάλλει τη γέφυρα, έχει αποτελέσει πολλές φορές σκηνικό για διάφορες κινηματογραφικές ταινίες. Πάνω από τη γέφυρα χορτάσαμε όμορφες εικόνες.
Τα παιδιά ήθελαν shopping στο Primark, το οποίο είχε τρελές εκπτώσεις, οπότε επιστρέψαμε στην οδό Damrak και μπήκαμε στο κατάστημα.
O σύζυγος και εγώ βρήκαμε καναπεδάκι και με μεγάλη ανακούφιση αράξαμε εκεί. Τα παιδιά εξαφανίστηκαν, εν ριπή οφθαλμού, μέσα στο πολυκατάστημα. Ήμουν τόσο κουρασμένη, πλέον, που δεν έβγαλα τσιμουδιά, ούτε διαμαρτυρήθηκα ότι χάνουμε χρόνο σε ψώνια και δεν απολαμβάνουμε τις τελευταίες ώρες μας στην πόλη. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το διάλειμμα μας έδωσε καινούρια ώθηση και μετά από αρκετή ώρα βγήκαμε ξανά στους δρόμους.
Ακολουθώντας την Damrak φτάσαμε στον Amsterdam Centraal Station
και στη συνέχεια στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας την Oosterdokskade με προορισμό τη Βιβλιοθήκη του Άμστερνταμ. Καιρός ήταν να ανέβουμε και κάπου ψηλά για μια πανοραμική θέα της πόλης. Στα δεξιά μας συναντήσαμε το Sea Palace, το πρώτο πλωτό εστιατόριο στην Ευρώπη από το 1984, με τη χαρακτηριστική κινεζική αρχιτεκτονική του σε στιλ παγόδας. Το εστιατόριο είναι τεράστιο, με τρεις ορόφους, και λειτουργεί όλο τον χρόνο, από τις 12:00 έως τις 23:00.
Ρίξαμε τη ματιά μας απέναντι για να θαυμάσουμε τη Βασιλική του Αγίου Νικολάου (Basiliek van de Heilige Nicolaas), τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία στο κέντρο της πόλης. Η Βασιλική βρίσκεται, διαγώνια, απέναντι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Το κτίριο ξεχωρίζει από τους Πύργους, αλλά και από τον μεγάλο όγκο του. Ο ένας Πύργος, μάλιστα, είναι ένας οκταγωνικός Πύργος με θόλο, στεφανωμένος με έναν σταυρό.
Φτάσαμε έξω από τη Βιβλιοθήκη η οποία βρίσκεται, λίγα μόλις μέτρα, πριν από τη Mr. J.J van Veldebrug.
Το άλλο άκρο της γέφυρας καταλήγει στο Επιστημονικό και Τεχνολογικό κέντρο NEMO (Science Museum). Το εντυπωσιακό Μουσείο Επιστήμης ΝΕΜΟ μοιάζει με καράβι που επιπλέει στο νερό και είναι χτισμένο πάνω σε ένα τεχνητό νησί-ακρωτήρι, στον ποταμό Oosterdok. Διαθέτει πέντε ορόφους και πάνω από μισό εκατομμύριο επισκέπτες το επισκέπτονται κάθε χρόνο. Οι εκθέσεις του είναι διαδραστικές, ώστε ο επισκέπτης να βιώνει την επιστήμη και όχι απλά να επισκέπτεται ένα Μουσείο Επιστήμης.
Στη Mr. J.J van Veldebrug συναντήσαμε ένα ακόμη έργο του Light Festival της πόλης, με τον σκελετό της γέφυρας να αποτελεί τη βάση για αυτό το πολύ μεγάλο και εντυπωσιακό έργο φωτός.
Δίπλα ακριβώς από τη Βιβλιοθήκη είδαμε ένα εστιατόριο της αλυσίδας Vapiano και ξαφνικά μας ήρθε μια λιγούρα για πίτσα και μακαρονάδα, οπότε ορμήσαμε αμέσως μέσα, για να καταλαγιάσουμε την πείνα μας. Χορτάτοι, πλέον, μπήκαμε στη Βιβλιοθήκη η οποία διαθέτει μια γενική συλλογή 1,3 εκατομμυρίων βιβλίων, αλλά και πολλές συλλογές με βιβλία για την ιστορία του Άμστερνταμ, καθώς και παιδικά βιβλία Ολλανδών συγγραφέων.
Ανεβήκαμε στον έβδομο όροφο, όπου βρίσκεται το εστιατόριο και η βεράντα που προσφέρει πανοραμική θέα στην πόλη. Προφανώς, το καλοκαίρι ανοίγει και μπορείς να βγεις στον εξωτερικό χώρο της βεράντας, αλλά τώρα ήταν κλειστή οπότε οι φωτογραφίες που πήραμε ήταν πίσω από τις τζαμαρίες του εστιατορίου.
Όταν βγήκαμε πάλι στον δρόμο ο ουρανός είχε πάρει ροζ-φούξια αποχρώσεις, αφού ο ήλιος είχε γείρει για να βασιλέψει, ενώ τα φώτα της πόλης είχαν αρχίσει να ανάβουν.
Η παγόδα-εστιατόριο φωτιζόταν, ήδη, με εκατοντάδες μικρά λαμπάκια και στην απέναντι πλευρά ένα ακόμη έργο φωτός έκανε αισθητή την παρουσία του, ξεχωρίζοντας στο μούχρωμα που είχε αρχίσει να καλύπτει την πόλη.
Και ο ναός του Αγίου Νικολάου "έγραφε" υπέροχα στο δειλινό.
Περάσαμε τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό και τη Stationplein.
Χαθήκαμε για λίγο ακόμα στα κανάλια για τις τελευταίες φωτογραφίες στα χρώματα του δειλινού.
Ο χρόνος είχε αρχίσει να μετράει, πλέον, αντίστροφα. Η μίνι απόδραση στην πόλη της γραφικότητας, που πολλές φορές ξεπερνάει ακόμη και εκείνη των καρτ ποστάλ, στην πόλη της αρχιτεκτονικής που δύσκολα συναντά κανείς σε άλλη πόλη, στην πόλη των μουσείων που είναι μοναδικά στον κόσμο, στην πόλη των άπειρων ποδηλάτων που είναι οι κυρίαρχοι των δρόμων, στην πόλη της έντονης νυχτερινής ζωής και των coffee shops, στην πόλη της ελεύθερης χρήσης μαλακών ναρκωτικών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της, στην πόλη της Red Light District που κατακλύζεται από τουρίστες, στην πόλη της πολυπολιτισμικότητας και της ανεξιθρησκείας, στην πόλη των χαλαρών και μποέμικων ρυθμών, και φυσικά στην πόλη των λουλουδιών και της τουλίπας έφτανε στο τέλος της.
Πήραμε το ferry και φτάσαμε στο κατάλυμα. Mε τα σακίδια στις πλάτες αποχαιρετήσαμε το Άμστερνταμ έχοντας αυτές τις τελευταίες εικόνες στα μάτια μας.
Aπό τον Amsterdam Centraal, ένας συρμός μας οδήγησε στον σταθμό Amsterdam Sloterdijk απ΄ όπου αναχωρούν τα λεωφορεία της εταιρείας Flixbus (International Flixbus Stop Amsterdam Sloterdijk) στην Piarcoplein. Βολευτήκαμε στον πάνω όροφο του λεωφορείου, στις πρώτες θέσεις, για να έχουμε θέα και να απολαύσουμε το νυχτερινό μας ταξίδι. Μετά από τρεις ώρες διαδρομής φτάσαμε στην αλάνα-σταθμό της εταιρείας, δίπλα στον δεύτερο σιδηροδρομικό σταθμό της Γάνδης, τον Dampoort.
Κοιμηθήκαμε πολύ λίγες ώρες, για τελευταία φορά, στην αγαπημένη μου Γάνδη. Πριν καλά καλά ξημερώσει βρεθήκαμε, για τελευταία φορά, στον σιδηροδρομικό σταθμό Sint Pieters της πόλης. Tο λεωφορείο της εταιρείας Flibco μας αποβίβασε στο αεροδρόμιο Σαρλερουά, απ΄ όπου η πτήση της Ryanair αναχώρησε στην ώρα της για το Ελευθέριος Βενιζέλος.
Τελευταίες σκέψεις:
Ήταν ένα ακόμη υπέροχο και πολύ γεμάτο ταξίδι. Η Γάνδη κυρίως, αλλά και η Μπριζ, είναι δύο πόλεις που θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μου και θα γεμίζουν τις αναμνήσεις μου με απίστευτα όμορφες εικόνες.
Οι Βρυξέλλες μου άρεσαν και θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω, συνδυαστικά με κάποιους άλλους προορισμούς, για να τις γνωρίσω καλύτερα.
Η Αμβέρσα μου άφησε το αίσθημα του ανικανοποίητου. Θα ήθελα, επίσης, να επιστρέψω κάποια άλλη εποχή στην πόλη, για μια ακόμη διανυκτέρευση, όταν τα έργα θα έχουν τελειώσει. Θεωρώ ότι η πόλη θα μου δώσει τελείως διαφορετικές εικόνες, την άνοιξη ή το καλοκαίρι, που οι πλατείες θα είναι γεμάτες με τραπέζια, κόσμο και ζωή κάτι που σε αυτό το ταξίδι δεν εισέπραξα.
Το Άμστερνταμ…... τι να πρωτοπώ για αυτήν την πόλη!! Το Άμστερνταμ ήταν μια ευχάριστη σφήνα σε αυτό το ταξίδι λόγω του Light Festival. Στην ταξιδιωτική μου λίστα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις και στο μέλλον σκοπεύω να οργανώσω ένα ταξίδι, ικανοποιητικών ημερών, ώστε να γνωρίσω, εκτός από την πόλη, τα πανέμορφα χωριά και τα τουλιποχώραφα. Θέλω να επισκεφθώ κάποια βασικά μουσεία, να βολτάρω με άνεση χρόνου σε όλα τα κανάλια και τις πλατείες, να χαθώ σε όμορφες γειτονιές, να αράξω στο Vondelpark, να ζαλιστώ από τα πανέμορφα χρώματα και αρώματα των λουλουδιών στην Bloemenmarkt, και κυρίως να εισπράξω ακόμη περισσότερο τον χαλαρό και cool ρυθμό της πόλης.
Amsterdam, I΄ll be back…!
ΤΕΛΟΣ
Last edited:
