Βέλγιο Ολλανδία Γιατί κάποιοι έρωτες δεν είναι εφήμεροι αλλά παντοτινοί!

[Klair]

Υπέροχα μέρη και πολύ όμορφη αφήγηση! Ευχαριστούμε για τον χρόνο σου και το κέφι σου! Δεν τα είχα δει ποτέ έτσι στολισμένα. Μου θύμισες ότι πρέπει να ξαναπάω κάποια στιγμή...

Σε ευχαριστώ πολύ για τα ωραία σχόλια!
Η αλήθεια είναι ότι όταν η ιστορία μου έχει αποδοχή και θετικά σχόλια, το κέφι μου ανεβαίνει κατακόρυφα και πάντα προσπαθώ να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου στη συνέχειά της!

Φυσικά να ξαναπάς. Είναι υπέροχες πόλεις και σίγουρα θα βρεις κάτι καινούργιο ή διαφορετικό που θα σε εκπλήξει, όποια εποχή και να τις επισκεφθείς.

 

[angelo_kav]

Φανταστική ιστορία. Πανεμορφες φωτογραφίες. 1000 μπραβο για την αφήγηση.

 

[Klair]

Φανταστική ιστορία. Πανεμορφες φωτογραφίες. 1000 μπραβο για την αφήγηση.

1000 ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια!

 

[Klair]

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
30-12-2018

Monts des Arts-Place Royale-Petit Sablon-Place Poelaert.

Πρωί-πρωί βρεθήκαμε, για μια ακόμα φορά, στον σταθμό Sint Pieters της Γάνδης με προορισμό τις Βρυξέλλες. Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτήν την πόλη. Άλλοι τη θεωρούν βαρετή και άσχημη. Άλλοι τη χρησιμοποιούν σαν έναν ενδιάμεσο σταθμό για τις πιο γραφικές πόλεις όπως είναι η Γάνδη ή η Μπριζ. Κάποιοι άλλοι είχαν την ατυχία να τη γνωρίσουν μόνον υπό βροχή και τσουχτερό κρύο και να τη χαρακτηρίσουν καταθλιπτική. Άλλοι πάλι της πλέκουν το εγκώμιο χαρακτηρίζοντάς την ζωντανή, αρχοντική, πολυεθνική, κοσμοπολίτικη, πόλη όπου συνυπάρχουν πολύ διαφορετικοί πολιτισμοί. Οι μουσειολάτρεις δε, πίνουν νερό στο όνομά της, αφού η πόλη διαθέτει πλήθος αξιόλογων μουσείων με θεματολογία που ποικίλει: από Μουσείο Μουσικών Οργάνων ή Βελγικό Κέντρο Κόμικς μέχρι Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών ή Βασιλικό Μουσείο Ενόπλων Δυνάμεων και Στρατιωτικής Ιστορίας ή Μουσείο Κακάο και Σοκολάτας. Άλλοι πάλι εκείνο που θυμούνται πιο πολύ από την επίσκεψή τους στις Βρυξέλλες είναι ο ανεξάντλητος αριθμός ετικετών μπίρας ή η απίστευτη ποικιλία σοκολάτας και βάφλας.

Είναι τελικά ένας παρεξηγημένος προορισμός οι Βρυξέλλες?

Δεν ξέρω αν ποτέ δοθεί "τεκμηριωμένη" απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι εγώ προτιμώ να ξεποδαριάζομαι και να ανακαλύπτω μόνη μου αυτά που έχει να μου προσφέρει ο κάθε προορισμός, κλείνοντας τα αυτιά και τα μάτια μου σε ό,τι αρνητικό διαβάζω ή ακούω. Και είμαι, επίσης, της άποψης ότι τα αρνητικά του κάθε προορισμού δεν παύουν να είναι εμπειρίες, βιώματα και γνώση τα οποία μας ακολουθούν, και μαζί με τα θετικά και τα όμορφα, συνθέτουν την ταυτότητα και την προσωπικότητα του τόπου που επιλέγουμε να γνωρίσουμε. Γι΄ αυτό πολύ δύσκολα θα χαρακτηρίσω έναν προορισμό άσχημο ή χάλια και ποτέ δε θα πω σε κάποιον: μην πας εκεί θα χάσεις τον χρόνο σου ή τα χρήματά σου.

Kάθε άνθρωπος έχει διαφορετική αισθητική του ωραίου ή του μη ωραίου, του ενδιαφέροντος ή του μη ενδιαφέροντος, και κάθε ταξιδιώτης θέτει τα δικά του θέλω και τις δικές του επιθυμίες όταν σχεδιάζει το ταξίδι του. Το τί αποκομίζει από αυτά που έχει θέσει ως επιλογές είναι καθαρά προσωπική του υπόθεση. Και το πιθανότερο είναι, οι εμπειρίες του να διαφέρουν από τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει κάποιος άλλος που πιθανόν να έχει δει τα ίδια πράγματα, αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες ή ψυχολογία.

Εγώ και οι συνταξιδιώτες μου, πάντως, ήμασταν σε μεγάλα κέφια και καλή διάθεση ξεκινώντας να γνωρίσουμε την πόλη των Βρυξελλών η οποία είναι το διοικητικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα γεγονός που συχνά της δίνει τον τίτλο της πρωτεύουσας της Ε.Ε. Και αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε στις Βρυξέλλες.

Ο γιος μας είχε επισκεφθεί την πόλη πριν λίγα χρόνια, φιλοξενούμενος από συμφοιτήτριά του, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Βρυξέλλες. Οι γονείς της ζουν σε κάποιο προάστιο και εργάζονται στην πόλη. Ο σύζυγος και εγώ είχαμε ξαναβρεθεί στην πόλη, κάνοντας μια διανυκτέρευση, στα πλαίσια ενός πολυήμερου road trip στην Ευρώπη πριν πολλά χρόνια.

Τότε, εκτός από τα βασικά αξιοθέατα που είχαμε δει,

είχαμε πάει και στο Atomium,

αλλά και στο Waterloo. Στο Panorama, το κυκλικό κτίριο, είχαμε δει την απεικόνιση της μάχης που έλαβε χώρα στις 18-6-1815.

Μόλις βγήκαμε έξω από τον σταθμό Bruxelles Central-έναν από τους τρεις κύριους σταθμούς των Βρυξελλών-η πρώτη εικόνα που μας καλωσόρισε στην πόλη ήταν ένα σταθμευμένο στρατιωτικό όχημα με αρκετούς στρατιώτες να στέκονται γύρω από αυτό με τα όπλα στα χέρια.

Ο καιρός ήταν μουντός και ο ουρανός συννεφιασμένος, αλλά ευτυχώς δεν έβρεχε. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας από τα "ψηλά" σημεία της πόλης οπότε μόλις αντικρίσαμε το έφιππο άγαλμα του Roi Albert I, τρίτου βασιλιά των Βέλγων και επονομαζόμενου "Βασιλιά Ιππότη",

προχωρήσαμε μπαίνοντας στον όμορφο Κήπο Monts des Arts.

Αυτή η ιστορική τοποθεσία στο κέντρο της πόλης συμπεριλαμβάνει τη Βασιλική Bιβλιοθήκη (La Bibliothèque Royale de Belgique) με πάνω από 6 εκατομμύρια τόμους,

το Εθνικό Αρχείο του Βελγίου (Les Archives Générales du Royaume) και το Συνεδριακό Μέγαρο το οποίο στεγάζεται στο πρώην Palais des Congrés.

Ο Κήπος αποτελεί μια πολύτιμη πράσινη περιοχή στην καρδιά της πρωτεύουσας και η θέα που προσφέρει το μπαλκόνι του λόφου είναι μια από τις καλύτερες των Βρυξελλών. Σε πρώτο πλάνο είναι ο διάσημος Πύργος του Δημαρχείου της Grand Place. Όταν η μέρα είναι ηλιόλουστη, με καθαρή ατμόσφαιρα, φαίνεται μέχρι και το Atomium. Εμείς, λόγω συννεφιάς, καταφέραμε να δούμε από το μπαλκόνι μόνο τον ψηλό Πύργο του Δημαρχείου. Μετά, όλη η υπόλοιπη πόλη χανόταν μέσα στη συννεφιά και τη θολούρα.

Ανηφορίσαμε για την ιστορική νεοκλασική Place Royale στην οποία πραγματοποιήθηκε, το 1831, η στέψη του βασιλιά Leopold I, πρώτου βασιλιά των Βέλγων. Αυτή η Πλατεία χτίστηκε, τον 18ο αιώνα, στα ερείπια του ανακτόρου Coudenberg το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1731.

Πριν, όμως, φτάσουμε στην όμορφη Place Royale, στα αριστερά μας, είδαμε το Μουσείο Μουσικών Οργάνων το οποίο διαθέτει μια εντυπωσιακή συλλογή από 8.000 μουσικά όργανα. Αρχικά ξεκίνησε, το 1877, με μια μικρή συλλογή ινδικών οργάνων που δόθηκαν στον βασιλιά Λεοπόλδο ΙΙ από έναν Ινδό μουσικολόγο. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι και σήμερα, η συλλογή μεγάλωσε και αντιπροσωπεύει τη μουσική ιστορία της χώρας. Ένα σύστημα ακουστικών επιτρέπει στους επισκέπτες να ακούσουν, σχεδόν, 200 μουσικά αποσπάσματα από τα μουσικά όργανα που διαθέτει το Μουσείο.

Φτάσαμε στην κορυφή του λόφου ακριβώς μπροστά από το άγαλμα του Godefroy de Bouillon-ηγέτη της πρώτης σταυροφορίας το 1096-που βρίσκεται στο κέντρο της Πλατείας.

Ρίξαμε πάλι τη ματιά μας προς την Grand Place για να απολαύσουμε τη θέα.

Όλα τα γύρω κτίρια μοιάζουν μεταξύ τους με εξαίρεση τη νεοκλασική εκκλησία Saint Jacques sur Coudenberg. Η μεσαιωνική εκκλησία που βρισκόταν αρχικά σε αυτήν τη θέση κατεδαφίστηκε, παρόλο που δεν καταστράφηκε από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1731, η οποία κατέστρεψε όπως ήδη αναφέρθηκε το Παλάτι Coudenberg.

Στα αριστερά της εκκλησίας βρίσκεται το Hôtel Bellevue, το οποίο μετατράπηκε σε κτίριο μουσείων, όπου στεγάζεται μια συλλογή που επικεντρώνεται στην ιστορία του Βελγίου παρουσιάζοντας μια χρονολογική έκθεση για την ιστορία του έθνους από το 1830.

Ακριβώς απέναντι, στην αριστερή γωνία της Πλατείας, στο νεοκλασικό Hôtel Altenloh στεγάζεται το Musée Magritte το οποίο άνοιξε στο κοινό στις 30 Mαΐου του 2009. Στο Μουσείο παρουσιάζονται περίπου 200 αυθεντικοί πίνακες του Magritte, σχέδια αλλά και γλυπτά. Επίσης, ο χώρος περιλαμβάνει φωτογραφίες από το 1920 όταν ο καλλιτέχνης πειραματιζόταν και με τη φωτογραφία.

Ρίξαμε το βλέμμα μας στην οδό Rue de la Régence και στο βάθος είδαμε να ορθώνεται το επιβλητικό Δικαστικό Μέγαρο (Palais de Justice). H θολούρα στην ατμόσφαιρα δεν μας εμπόδισε να διαπιστώσουμε ότι ολόκληρο το τεράστιο οικοδόμημα ήταν καλυμμένο με σκαλωσιές.

Προχωρώντας στη Rue de la Régence περάσαμε έξω από το Musées Royaux des Beaux Arts. Τέσσερα μουσεία συνδέονται με το Βασιλικό Μουσείο και δύο εξ αυτών (το Μουσείο Αρχαίας Τέχνης και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης) βρίσκονται στο κεντρικό κτίριο. Τα άλλα δύο (το Μουσείο Constantin Meunier και το Μουσείο Antoine Wiertz) είναι αφιερωμένα σε συγκεκριμένους Βέλγους καλλιτέχνες, είναι αρκετά μικρότερα, και βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία της πόλης.

Τα Musées Royaux des Beaux Arts περιλαμβάνουν πάνω από 20.000 σχέδια, γλυπτά και έργα ζωγραφικής τα οποία χρονολογούνται από τις αρχές του 15ου αιώνα έως σήμερα. Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής αποτελείται από φλαμανδική ζωγραφική που παρουσιάζεται με χρονολογική σειρά. Το Μουσείο είναι, επίσης, υπερήφανο για το "Δωμάτιο Ρούμπενς" το οποίο φιλοξενεί περισσότερους από 20 πίνακες του καλλιτέχνη. Επιπλέον, στεγάζει τον διάσημο πίνακα "Ο θάνατος του Μαρά" του Ζακ Λουί Νταβίντ (Jacques Louis David). Στο πλάι του Μουσείου υπάρχει ένας κήπος (Le Jardin de Sculptures) και κάναμε μια μικρή στάση για να θαυμάσουμε τα αγάλματα και το σιντριβάνι.

Πήραμε μερικές ανάσες ξεκούρασης και συνεχίσαμε, στον ίδιο δρόμο, φτάνοντας στην περιοχή Sablon. Η συνοικία Sablon περιλαμβάνει την πλατεία-πάρκο Petit Sablon, την εκκλησία της Παναγίας (Notre Dame du Sablon), την Place du Grand Sablon και τους γύρω δρόμους. Με θέα προς την εκκλησία, η Petit Sablon είναι ένα κόσμημα του κέντρου των Βρυξελλών.

Mπήκαμε μέσα στον πολύ περιποιημένο κήπο ο οποίος περιβάλλεται από υπέροχο κιγκλίδωμα από σφυρήλατο σίδερο και είδαμε κίονες που πάνω τους στέκονται χάλκινα αγαλματίδια τα οποία αντιπροσωπεύουν τις αρχαίες τέχνες που κάποτε ασκούνταν στην πόλη.

Χωμάτινα δρομάκια, ανάμεσα από καταπράσινα παρτέρια, μας οδήγησαν σε ένα υψωμένο σιντριβάνι του οποίου η κυκλική λεκάνη κυριαρχείται από τα αγάλματα των Counts Egmont και Hornes που συμβολίζουν τον αγώνα κατά της Ισπανικής τυραννίας, κατά τον 16ο αιώνα.

Προχωρήσαμε στο πλάι του σιντριβανιού και είδαμε ότι ο κήπος στολίζεται με μερικά ακόμη αγάλματα Βέλγων καλλιτεχνών, του 19ου αιώνα.

Πίσω από το σιντριβάνι υπάρχουν σκάλες οι οποίες μας οδήγησαν έξω από τον κήπο, μπροστά από το Παλάτι Egmont. Το Παλάτι εξακολουθεί να δίνει την καλύτερη ένδειξη για το τί ήταν η περιοχή από άποψη μεγαλοπρέπειας. Η άλλοτε αχρησιμοποίητη γειτονιά των υγροτόπων, των βοσκοτόπων και της άμμου έγινε, κατά τον 17ο αιώνα, η πιο αριστοκρατική και ευημερούσα περιοχή της πόλης. Την ίδια εικόνα δίνουν και τα μεγαλοπρεπή αρχοντικά των δρόμων της συνοικίας.

Η Notre Dame du Sablon υποστηριζόταν από τους ευγενείς και τους πλούσιους πολίτες των Βρυξελλών. Aυτή η εκκλησία χαρακτηρίζεται από τον ρυθμό Brabantine Gothic (παραλλαγή της γοτθικής αρχιτεκτονικής, χαρακτηριστική για τις Kάτω Xώρες) και έχει δύο μπαρόκ παρεκκλήσια.

Και φυσικά δε θα μπορούσαν να λείπουν οι μύθοι που, συνήθως, ακολουθούν αυτά τα οικοδομήματα μέσα στους αιώνες. Μόνο που αυτός ο μύθος που θα σας διηγηθώ αποτέλεσε την αφορμή για να γεννηθεί μια μεσαιωνική γιορτή που γιορτάζεται μέχρι και σήμερα στις Βρυξέλλες.

Ο μύθος, λοιπόν, αναφέρεται σε μια γυναίκα που είδε ένα όραμα στο οποίο η Παναγία της έδωσε εντολή να κλέψει το άγαλμα η "Παναγία με το μικρό ραβδί" από την Αμβέρσα και να το φέρει στις Βρυξέλλες. Πράγματι αυτό έγινε, και το άγαλμα, εν μέσω θαυματουργών γεγονότων, μπόρεσε και ήρθε με βάρκα το 1348. Τοποθετήθηκε επίσημα στο παρεκκλήσι και ήταν προστάτης των συντεχνιών της συνοικίας. Η Ommegang, η μεσαιωνική γιορτή που στηρίχτηκε σε αυτόν τον μύθο, γιορτάζεται ακόμη στις Βρυξέλλες.

Η συντεχνία-προστάτης της εκκλησίας υποσχέθηκε να πραγματοποιεί μια ετήσια πομπή για τη μεταφορά του αγάλματος. Στα επόμενα χρόνια η θρησκευτική αυτή πομπή έγινε μια πιο κοσμική γιορτή και εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό θρησκευτικό και αστικό γεγονός. Όμως, από το 1930, έχει πάρει τη μορφή μιας ιστορικής ανανέωσης της εισόδου του αυτοκράτορα Καρόλου Β΄ στις Βρυξέλλες. Σήμερα, λοιπόν, γιορτάζεται δύο φορές τον χρόνο: Ιούνιο και Ιούλιο. Ξεκινάει από την Grand Sablon και τελειώνει με ένα μεγάλο θέαμα στην Grand Place.

Φωτογραφία από το Internet.​

Στη συνέχεια περάσαμε από το Βασιλικό Ωδείο (Koninklijk Conservatorium Brussel) το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην Petit Sablon. Είναι ένα κτίριο σε αναγεννησιακό στιλ επηρεασμένο από την πτέρυγα του Lescot του Λούβρου. Έχει πλούσια μουσική βιβλιοθήκη καθώς και συλλογή από ηχογραφήσεις (κυρίως βινύλια).

Κολλητά στο Βασιλικό Ωδείο είδαμε να ορθώνεται το κτίριο της Μεγάλης Συναγωγής της Ευρώπης (Grande Synagogne de Bruxelles), Έδρα της Κεντρικής Εβραϊκής Ομοσπονδίας του Βελγίου. Πλησιάσαμε σε απόσταση αναπνοής το Palais de Justice (Δικαστικό Μέγαρο) και η εικόνα με τις σκαλωσιές ήταν δυστυχώς αποκαρδιωτική.

Το Παλάτι της Δικαιοσύνης, το οποίο είναι μεγαλύτερο από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, βρίσκεται σε εκτεταμένες ανακαινίσεις. Η πρόοδος-απ΄ ότι διάβασα-είναι αργή και ολόκληρο το επιβλητικό κτίριο θα βρίσκεται για αρκετό καιρό ακόμη καλυμμένο από σκαλωσιές. Παρόλα αυτά αξίζει να μάθουμε λίγα ιστορικά πράγματα για αυτό το αριστουργηματικό και μεγαλύτερο οικοδομικό έργο της εποχής του.

Κατασκευασμένο από το 1866 έως το 1883 είναι το κύριο έργο του αρχιτέκτονα Joseph Poelaert και ένα αξιοσημείωτο ορόσημο των Βρυξελλών. Για να κατασκευαστεί αυτό το κτίριο ένα τμήμα της συνοικίας Marollen κατεδαφίστηκε, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πάρκου απαλλοτριώθηκε. Oι ιδιοκτήτες των κατοικιών έλαβαν μεγάλες αποζημιώσεις, ενώ άλλοι αναγκάστηκαν να μετακινηθούν από τη βελγική κυβέρνηση. O ίδιος o Poelaert έζησε στη συνοικία Marollen, σε μια κατοικία πολύ κοντά στο κτίριο.

Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί, αποχωρώντας, έβαλαν πυρκαγιά στο Παλάτι της Δικαιοσύνης με αποτέλεσμα να καταρρεύσει ο τρούλος και μέρος του κτιρίου να υποστεί σοβαρές ζημιές. Η Πλατεία, έξω από το Δικαστικό Παλάτι, ονομάστηκε Place Poelaert. Εδώ βρίσκεται, επίσης, μια Στήλη η οποία ανεγέρθηκε με πρωτοβουλία ομάδας βετεράνων στη δόξα των Βέλγων στρατιωτών πεζικού που έπεσαν κατά τη διάρκεια του πολέμου (1914-1918).

Πολύ θα θέλαμε να είχαμε μια όμορφη θέα της πόλης από την Πλατεία, αλλά η συννεφιά, ο μουντός καιρός και η ομίχλη δεν μας έδωσαν αυτήν την ευχαρίστηση. Έτσι, αφήσαμε πίσω μας την Place Poelaert και το Παλάτι της Δικαιοσύνης και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την Place du Grand Sablon, στα βορειοδυτικά της εκκλησίας Notre Dame du Sablon.

 

[Klair]

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
30-12-2018

Place du Grand Sablon-Notre Dame de la Chapelle-Galeries Royales St. Hubert.

H Place du Grand Sablon, στα βορειοδυτικά της εκκλησίας Notre Dame du Sablon, έχει σχήμα τριγώνου. Τον 16ο αιώνα υπήρξε τόπος αγοραπωλησίας αλόγων. Ήταν συχνά σκηνή για γιορτές, αλλά και για τραγικά γεγονότα. Την 1η Ιουνίου του 1568 ήταν τόπος μιας μαζικής εκτέλεσης. Σήμερα είναι μια γειτονιά με μικρές επιχειρήσεις, αλλά και δημοφιλές μέρος για βόλτα. Πάνω στην Πλατεία συναντήσαμε περίπτερα με αντίκες.

Στους γύρω δρόμους υπάρχουν ζαχαροπλαστεία με βελγικές σοκολάτες, όπως το διάσημο Godiva, εστιατόρια, καφέ και φούρνοι. Σε έναν από αυτούς τους φούρνους μπήκαμε και εμείς αγοράζοντας φρέσκες μπαγκέτες και τάρτες. Στο κέντρο της Πλατείας υπήρχε λίμνη μέχρι το 1615. Μετά την κάλυψη της λίμνης στήθηκε Κρήνη, η σημερινή Κρήνη της Μινέρβας. Ο Λόρδος Bruce ανέθεσε την κατασκευή της Κρήνης για να τιμήσει την αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία η οποία του είχε χαρίσει άσυλο στο Βέλγιο.

Συνεχίσαμε να κατηφορίζουμε προς τα πιο "χαμηλά" ιστορικά σημεία της πόλης. Ακολουθώντας τη Rue Joseph Stevens, είδαμε το πίσω μέρος του ναού Notre Dame de la Chapelle.

Σε 3 λεπτά βρισκόμασταν στην Place de la Chapelle και στην ιστορική περιοχή Marolles με την αξιοσημείωτη αρχιτεκτονική. Aυτή η ρωμαιοκαθολική εκκλησία, στη συνοικία Marolles, ιδρύθηκε κοντά στα τότε τείχη της πόλης και η σημερινή δομή της χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. H εκκλησία είναι μια από τις ωραιότερες και παλαιότερες εκκλησίες των Βρυξελλών.

Η εκκλησία στεγάζει τον τάφο του ζωγράφου Pieter Bruegel και της συζύγου του, ενώ ένα γλυπτό του ζωγράφου βρίσκεται πάνω στην Πλατεία.

Καθώς περιεργαζόμασταν την περιοχή μας έκανε εντύπωση αυτή η πολύ ιδιαίτερη πρόσοψη του καταστήματος. Το Stefantiek είναι ένα παλαιοπωλείο-αντικερί με χιλιάδες κομμάτια επίπλων, λαμπών, παιχνιδιών, ποδηλάτων, φωτιστικών και ένα σωρό άλλων ασυνήθιστων και ιδιαίτερων αντικειμένων.

Η περιοχή εξυπηρετείται από τον σιδηροδρομικό σταθμό Bruxelles Chapelle, μια γραμμή που άνοιξε το 1952, μετά την κατασκευή της σύνδεσης Βορρά-Νότου. Αυτό το διαπιστώσαμε φτάνοντας στο Skatepark Place de la Chapelle το οποίο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Πλατεία και την εκκλησία και όταν κοιτάξαμε από κάτω είδαμε τις γραμμές του τρένου να χώνονται μέσα σε ένα τούνελ το οποίο ξεκινάει ακριβώς κάτω από το Skatepark.

Περπατήσαμε κατά μήκος της Boulevard de l΄Empereur και πάνω στο φαρδύ πεζοδρόμιο συναντήσαμε, για πολλοστή φορά, τα ηλεκτρικά πατίνια με τα οποία είναι γεμάτη ολόκληρη η πόλη.

Είχε έρθει η ώρα για λίγη διασκέδαση και παιχνίδι. Ο γιος μας κατέβασε την εφαρμογή στο κινητό του και νοίκιασε ένα πατίνι κάνοντας βόλτες σε όποια άπλα έβρισκε μπροστά του. Φυσικά στο παιχνίδι μπήκε και η κοπέλα του και το μεγάλο παιδί της παρέας, ο σύζυγος. Μόνον εγώ αντιστάθηκα σθεναρά και δε δοκίμασα, φοβούμενη μήπως φάω καμιά τούμπα ή γυρίσω κανένα πόδι, μη μπορώντας να περπατήσω στη συνέχεια. Και όχι τίποτ΄ άλλο, αλλά το ταξίδι είχε πολύ δρόμο ακόμα για να ρισκάρω. Ο καθένας με τη διαταραχούλα του.

Φτάσαμε στην Place de l’ Albertine βλέποντας, ξανά, το έφιππο άγαλμα του βασιλιά Albert I. Είχαμε κάνει δηλαδή έναν πολύ μεγάλο κύκλο καταλήγοντας στο σημείο απ΄ όπου είχαμε ξεκινήσει το πρωί τη γνωριμία μας με την πόλη.

Σειρά είχε να γνωρίσουμε και τον πυρήνα της πόλης. Ακολουθήσαμε τη Rue de la Madaleine

και στα δεξιά μας είδαμε τη μικρή γοτθική εκκλησία η οποία υπήρξε κάποτε μέρος ενός μοναστηριού που ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα και παραδόθηκε στους προτεστάντες το 1579. Tο παρεκκλήσι καταστράφηκε στον βομβαρδισμό του 1695, αλλά ξαναχτίστηκε λίγο αργότερα χάρη σε μια δωρεά από τη συντεχνία των αρτοποιών.

Από εδώ άρχισαν τα πολλά καταστήματα με σουβενίρ, αλλά και οι friteries με τις ατελείωτες ουρές κόσμου που περίμεναν για ένα χωνάκι με πατάτες τηγανιτές.

Έξω από τις Galeries Royales St. Hubert επικρατούσε το αδιαχώρητο.

Μουσικά δρώμενα που λάμβαναν χώρα στη μέση του δρόμου είχαν συγκεντρώσει πλήθος ανθρώπων που χάζευε και χειροκροτούσε την κοπελιά που έδινε το δικό της σόου.

Εμείς ελιχθήκαμε με μαεστρία ανάμεσα στο συγκεντρωμένο πλήθος και χωθήκαμε μέσα στις Galeries. Και εδώ περπατούσε αρκετός κόσμος, αλλά η κατάσταση ήταν σαφώς καλύτερη.

Μια από τις πρώτες κατασκευές της Ευρώπης, αυτές οι Galeries, χρονολογούνται από το 1846 και η αποπεράτωσή τους διήρκεσε 18 μήνες. Με εξαιρετική φωτεινότητα πρόσφεραν την πολυτέλεια για "υπαίθρια καφέ" στο κακό κλίμα των Βρυξελλών και τα πολυτελή καταστήματα εκείνης της εποχής έφεραν στην πόλη την αληθινή αίσθηση μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας.

Στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας La Chronique, την 1η Μαρτίου 1896, πραγματοποιήθηκε η πρώτη δημόσια προβολή κινούμενων εικόνων-των κινηματογραφιστών Lumière-οι οποίοι είχαν ήδη δημιουργήσει θρίαμβο στο Παρίσι. Ένα θέατρο στο εσωτερικό των Galeries έγινε ένα από τα τρία Βασιλικά Θέατρα των Βρυξελλών.

Με πολύ εντυπωσιακά καταστήματα γεμάτα σοκολάτες

αλλά και καφετέριες, εστιατόρια, κινηματογράφο και θέατρο, οι Galeries είναι ένας πραγματικός μαγνήτης για όλους. Tουρίστες αλλά και κατοίκους.

Tο Café des Arts, μέχρι το 1892, ήταν το σημείο συνάντησης για ζωγράφους και συγγραφείς της εποχής. O Victor Hugo, ο Alexandre Dumas και άλλοι συγκεντρώνονταν εκεί. Το "Οmnibus Omnia" (Όλα για Όλους) είναι το κυρίαρχο σύνθημα που χαρακτηρίζει τις στοές. Ο αρχιτέκτονας Jean Pièrre Cluysenaer γοητεύτηκε από την ιταλική αναγέννηση και τη χρησιμοποίησε ως έμπνευση για τις Galeries. Tο Μουσείο Επιστολών και Χειρογράφων στεγάζεται εδώ και προσφέρει μια εκτεταμένη συλλογή αλληλογραφίας με τις προσωπικές σκέψεις μερικών ιστορικών προσωπικοτήτων, όπως ο Albert Einstein ή ο Van Gogh.

 

[Klair]

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
30-12-2018

Grand Place-Manneken Pis.

Φτάσαμε αισίως στον πυρήνα της πόλης των Βρυξελλών και στην επιβλητική Πλατεία του 15ου αιώνα. Είναι μια από τις ωραιότερες πλατείες που έχουμε δει. Από το 1998 ανήκει στην UNESCO. Τον 11ο αιώνα φιλοξενούσε εμποροπανηγύρεις. Γύρω στο 1500, έμποροι και τεχνίτες άρχισαν να χτίζουν τα κτίρια των συντεχνιών τους. Υπήρχαν, τότε, 48 συντεχνίες. Όμως, κατά την εισβολή των γαλλικών στρατευμάτων καταστράφηκαν από τους κανονιοβολισμούς όλα τα κτίρια της Πλατείας, εκτός από τον Πύργο του Δημαρχείου.

Οι έμποροι ξανάχτισαν τα σπίτια που αποτελούν μέχρι σήμερα ένα εντυπωσιακό συγκρότημα ιταλοφλαμανδικής μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Σε πολλά από αυτά τα κτίρια λειτουργούν καφετέριες, ζαχαροπλαστεία, σοκολατερί, μπρασερί και εστιατόρια. Επικρατούσε πανζουρλισμός. Κάτι το απερίγραπτο. Ίσως, δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο μαζεμένο σε μια πλατεία. Γυρίζαμε τα μάτια γύρω-γύρω και παρατηρούσαμε τα συντεχνιακά κτίρια:

Το Δημαρχείο (L΄Hôtel de Ville) καταλαμβάνει ολόκληρη τη νοτιοδυτική πλευρά της Πλατείας. Είναι ένα αριστούργημα με πρόσοψη που κοσμείται με πέτρινα αγάλματα, πύργους και τοξωτές στοές. Ο πανύψηλος γοτθικός Πύργος, ύψους 96 μέτρων, δεσπόζει σε ολόκληρη την πόλη με το άγαλμα του Αγίου Μιχαήλ στην κορυφή, προστάτη των Βρυξελλών. Όλοι ήθελαν να φωτογραφηθούν με φόντο το Δημαρχείο και το πανύψηλο, φυσικό χριστουγεννιάτικο δέντρο που στόλιζε την Πλατεία.

Ο Οίκος του Βασιλιά (La Maison du Roi), που στο παρελθόν είχε χρησιμοποιηθεί ως κατοικία Iσπανών βασιλέων, σήμερα στεγάζει το Μουσείο της πόλης με πίνακες του 16ου αιώνα, καθώς και ταπισερί, γκραβούρες και άλλα πολύτιμα έργα τέχνης. Οι 700, περίπου, φορεσιές του Manneken Pis φυλάσσονται στο Μουσείο.

Το Πιζόν (Le Pigeon) της συντεχνίας των ζωγράφων, το οποίο επέλεξε ως κατοικία του o Victor Hugo κατά τη διάρκεια της εξορίας του, η Χρυσή Λέμβος (La Chaloupe) της συντεχνίας των ραπτών, καθώς και μερικά ακόμη πανέμορφα κτίρια συμπληρώνουν τον υπέροχο αυτό κατάλογο.

Το Παλάτι των Δουκών της Βραβάντης (La Maison des Ducs de Brabant), στη νότια πλευρά της Πλατείας, αποτελείται από επτά συνεχόμενα συντεχνιακά κτίρια.

Το Μέγαρο των Αρτοποιών (Roi d΄Espagne), με επιχαλκωμένο οκταγωνικό θόλο, κοσμείται από έναν χρυσό χορευτή. Η επίχρυση προτομή, πάνω από την είσοδό του, αναπαριστά τον St. Aubert προστάτη των αρτοποιών. Σήμερα εδώ στεγάζεται μια μπρασερί.

Στην ίδια πλευρά και συνεχόμενα με το Μέγαρο των Αρτοποιών βρίσκονται:

Το Μέγαρο της Χειράμαξας (La Maison de la Brouette), O Σάκος (Le Sac) της συντεχνίας των επιπλοποιών και βαρελοποιών, η Λύκαινα (La Louve) της συντεχνίας των τοξοτών που κοσμείται με το γλυπτό της λύκαινας που θηλάζει τον Ρωμύλο και τον Ρέμο, η Σάλπιγγα (Le Cornet) της συντεχνίας των ναυτικών που το αέτωμα έχει σχήμα πλώρης φρεγάτας και η Aλεπού (Le Renard) της συντεχνίας των μικροεμπόρων.

Στην παρακάτω φωτογραφία, από δεξιά προς αριστερά, όλα τα κτίρια που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο:

Το Άστρο (L΄Etoile) φέρει το μπρούντζινο νεκρικό άγαλμα του Everard Serclaes, ο οποίος πέθανε υπερασπιζόμενος τις Βρυξέλλες τον 14ο αιώνα, και φημολογείται ότι φέρνει καλοτυχία αν κάποιος αγγίξει το μπράτσο του. O Κύκνος (Le Cygne) της συντεχνίας των κρεοπωλών έχει έμβλημα το γλυπτό ενός κύκνου και σε αυτό το κτίριο έζησε ο Karl Marx από το 1845 έως το 1848. Tο Xρυσό Δέντρο (L΄Arbre d΄Or) της συντεχνίας των ζυθοποιών κοσμείται στην κορυφή με τον επιχρυσωμένο έφιππο ανδριάντα του Καρόλου της Λωρραίνης και σήμερα στεγάζεται εδώ το Μουσείο της Μπίρας. Το Τριαντάφυλλο (La Rose) κοσμείται, πάνω από την είσοδό του, με το γλυπτό κλαδί ενός χρυσού τριαντάφυλλου.

Στην παρακάτω φωτογραφία, από δεξιά προς αριστερά, όλα τα κτίρια που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο:

Λεπτομέρεια του L΄Arbre d΄Or με τον ανδριάντα του Καρόλου της Λωρραίνης:

Η Αρχιδούκισσα Ισαβέλλα, κόρη του βασιλιά Φιλίππου ΙΙ της Ισπανίας, είχε γράψει το 1599 κατά την επίσκεψή της στις Βρυξέλλες: -"Δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου κάτι τόσο όμορφο, όπως η Πλατεία της πόλης, όπου το Δημαρχείο αγγίζει τον ουρανό". Τετρακόσια είκοσι χρόνια μετά, το 2019, γράφω ακριβώς το ίδιο με την Ισαβέλλα: -"Oύτε εγώ έχω δει, μέχρι τώρα τουλάχιστον, κάτι τόσο όμορφο σαν την Πλατεία Grand Place των Βρυξελλών".

Kαι πολύ θα ήθελα να ξαναβρεθώ εδώ, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ "Xαλί Λουλουδιών", που οργανώνεται κάθε δύο χρόνια τον Αύγουστο και η Πλατεία στρώνεται από περίπου 800.000 φρέσκα λουλούδια τα οποία καλύπτουν επιφάνεια 300 τετραγωνικών μέτρων.

Φωτογραφία από το Internet.​

Δε γινόταν βέβαια να μη δούμε και το έτερο σύμβολο των Βρυξελλών, το Manneken Pis, το οποίο βρίσκεται τοποθετημένο σε αυτήν τη θέση από το 1618 ή 1619 και αντικατέστησε προηγούμενο πέτρινο άγαλμα λόγω φθοράς του. Το άγαλμα έχει κλαπεί αρκετές φορές, με τελευταία φορά από έναν φυλακισμένο, με αποτέλεσμα να βρεθεί τελικά σπασμένο. Τα κομμάτια εκείνα χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του σημερινού. Δεν είναι γνωστός ο λόγος που φτιάχτηκε αυτό το άγαλμα, αλλά ένας μύθος λέει ότι το τοποθέτησαν οι γονείς ενός παιδιού που είχε χαθεί, αλλά στη συνέχεια βρέθηκε με τη βοήθεια χωρικών.

Άλλος μύθος αναφέρει ότι ο μικρός ήταν κατάσκοπος και κατά τη διάρκεια μιας πολιορκίας της πόλης, όταν κάποιοι επιχείρησαν να ανατινάξουν τα τείχη, το παιδί κατούρησε το φυτίλι προσπαθώντας να αποτρέψει την καταστροφή και τελικά τα κατάφερε. Το άγαλμα ντύνεται συχνά με ρούχα. Εμείς πάντως το πετύχαμε γυμνό, αν και το κρύο ήταν τσουχτερό!

Ο δρόμος που οδηγεί στο διάσημο αγαλματάκι ήταν ασφυκτικά γεμάτος από κόσμο, αλλά και μαγαζιά με ατελείωτη ποικιλία φρεσκότατης και μυρωδάτης βελγικής βάφλας. Κάθε βήμα και πειρασμός.

Έπεσαν διάφορες ιδέες έτσι όπως είχαμε σταθεί απέναντι από το Manneken Pis, έξω από τη λαχταριστή βιτρίνα ενός βαφλάδικου. Να πάρουμε βάφλες και να καθίσουμε στη συνέχεια κάπου για καφέ ή να πάμε για φαγητό και να γυρίσουμε αργότερα το βραδάκι για βάφλες? Τελικά επικράτησε η ιδέα του φαγητού πρώτα και μετά του γλυκού. Που θα φάμε όμως?

Εγώ έριξα την ιδέα και την πληροφορία, που είχα από κάποια ιστορία εδώ στο φόρουμ, να πάμε σε ένα βουλγάρικο εστιατόριο για το οποίο είχα διαβάσει ότι προσφέρει καλό φαγητό σε χαμηλές τιμές. Τιμές Βουλγαρίας και όχι Βελγίου. Αυτό, όμως, το εστιατόριο βρισκόταν σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το Manneken Pis στο οποίο βρισκόμασταν και κάναμε όλες αυτές τις συσκέψεις. O γιος μου είχε αντιρρήσεις για την απόσταση. Ήταν αρκετό το περπάτημα και είχαμε ήδη περπατήσει πολύ μέχρι αυτήν τη στιγμή. Εγώ πρότεινα τη συμβιβαστική λύση να πάμε με λεωφορείο.

Τελικά έγινε ότι γίνεται συνήθως. Συμφωνήσαμε να πάμε με τα πόδια γιατί, κατά τη διάρκεια της διαδρομής, θα βλέπαμε το Palais Royale και το μεγάλο πάρκο της πόλης Parc de Bruxelles τα οποία θα συναντούσαμε πάνω στην πορεία μας για το εστιατόριο. Επιπλέον, θα βλέπαμε και το Κοινοβούλιο (Palais de la Nation) που βρίσκεται στη Rue de la Loi, απέναντι από την κύρια είσοδο-έξοδο του πάρκου.

Πριν όμως εγκαταλείψουμε την περιοχή κάναμε μερικές βολτούλες στους γύρω δρόμους ανακαλύπτοντας μερικές μεγάλες αγαπημένες τοιχογραφίες.

Περάσαμε και από την Place de la Vieille Halle aux Blés, την τριγωνική Πλατεία, στην οποία είδαμε όμορφα σπίτια σε στιλ μπαρόκ. Eδώ υπήρχε το Old Corn Exchange, μια αγορά σιτηρών και καλαμποκιού (1295), και αργότερα φιλοξενήθηκε το Tαχυδρομείο και μια υπηρεσία με άμαξες.

 

[Klair]

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
30-12-2018

Palais Royale-Parc de Bruxelles-Palais de Nation-Place du Congrés-Restaurant Boulgare Mehana Chevermeto-Schaerbeek-Son et Lumière sur la Grand Place.

Για να φτάσουμε στο Mehana Chevermeto-το βουλγαρικό εστιατόριο-μπήκαμε ξανά στον όμορφο Κήπο Monts des Arts.

Aνηφορίσαμε τον λόφο και όταν φτάσαμε στην Place Royale στρίψαμε αριστερά, αυτήν τη φορά, στη Rue Royale. Αμέσως, είδαμε στα δεξιά μας το Palais Royale, το επίσημο Παλάτι του Βασιλιά και της Βασίλισσας των Βέλγων το οποίο εκτείνεται στη νότια πλευρά του μεγάλου Parc de Bruxelles. Ωστόσο, δεν χρησιμοποιείται ως βασιλική κατοικία, καθώς ο βασιλιάς και η οικογένειά του ζουν στο Βασιλικό Παλάτι του Λάκεν, στα περίχωρα της πόλης. Το Παλάτι αυτό αποτελούσε κάποτε μέρος του Παλατιού του Coudenberg για το οποίο έγινε αναφορά σε προηγούμενο κεφάλαιο. Στο Παλάτι βρίσκεται ένα σημαντικό κομμάτι της βασιλικής συλλογής το οποίο αποτελείται από πορτρέτα, έπιπλα, ασημένια σκεύη, πορσελάνες και κρύσταλλα.

Εδώ, ο βασιλιάς ασκεί την εξουσία του ως αρχηγός κράτους. Επίσης, φιλοξενεί τους ειδικούς επισκέπτες της χώρας οι περισσότεροι από τους οποίους είναι αρχηγοί κρατών. Το Παλάτι είναι ανοιχτό για το κοινό, από τις 21 Ιουλίου μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου, από Τρίτη έως Κυριακή. Ανοίγει στις 10:30 και κλείνει στις 17:00.

Μπήκαμε στο Parc de Bruxelles από την είσοδο που βρίσκεται απέναντι από το Παλάτι.

Αυτό το Πάρκο ήταν το πρώτο δημόσιο πάρκο και το μεγαλύτερο των Βρυξελλών. Κατά μήκος των μονοπατιών συναντήσαμε μικρά τμήματα με γκαζόν.

Είναι περιτριγυρισμένο από την Place des Palais στα νότια, τη Rue Royale στα δυτικά, τη Rue de la Loi στα βόρεια και τη Rue Ducale στα ανατολικά. Mια "χωμάτινη λεωφόρος" οδηγεί στην κύρια λίμνη, αλλά το Πάρκο διατρέχεται και από άλλους δρόμους οι οποίοι προσφέρουν θέα σε σημαντικά κτίρια της πόλης.

Κοσμείται από διάφορα αγάλματα αλλά η κύρια λίμνη, πριν την έξοδο της Rue de la Loi, ήταν άδεια.

Εδώ έπαιξε και δεύτερος γύρος πατινο-βόλτας, αφού το Πάρκο ήταν το ιδανικότερο μέρος για μια τέτοια δραστηριότητα. Είμαι σίγουρη ότι, αν δεν επικρατούσε η πείνα, θα μέναμε ώρα εδώ κάνοντας τα "μωρά" πατίνι σε όλα τα χωμάτινα δρομάκια. Βγήκαμε από την κύρια είσοδο-έξοδο η οποία βρίσκεται απέναντι από το επιβλητικό κτίριο του Κοινοβουλίου, στη Rue de la Loi.

Το Βελγικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο (Palais de la Nation), απέναντι από την κύρια είσοδο-έξοδο του Πάρκου, είναι ένα κτίριο σε νεοκλασικό σχέδιο του Γάλλου αρχιτέκτονα Gilles Barnabé Guimard και στολίζεται με επιβλητικά γλυπτά και ιωνικές στήλες οι οποίες στηρίζουν ένα αέτωμα.

Συνεχίσαμε το περπάτημα στη Rue Royale, και κοντεύαμε να φτάσουμε στο βουλγαρικό εστιατόριο, όταν στα αριστερά μας συναντήσαμε την Place du Congrés με τη Στήλη Colonne du Congrés. Αυτή η μνημειώδης Στήλη τιμά τη δημιουργία του Συντάγματος από το Εθνικό Κογκρέσο του 1830-1831.

Εμπνευσμένη από τη Στήλη του Τραϊανού της Ρώμης, στην κορυφή της στέκεται το άγαλμα του πρώτου μονάρχη του Βελγίου, Βασιλιά Λεοπόλδου Α΄. Το βάθρο περιβάλλεται από αγάλματα που χαρακτηρίζουν τις τέσσερις ελευθερίες που εγγυάται το Σύνταγμα, ενώ ο τάφος του Άγνωστου Στρατιώτη βρίσκεται στους πρόποδες της Στήλης.

Τρέξαμε με λαχτάρα στην άκρη της Πλατείας νομίζοντας ότι θα απολαύσουμε όμορφη πανοραμική θέα της πόλης, αλλά η θέα δεν έλεγε τίποτα το σπουδαίο. Πάλι η πόλη ήταν χαμένη στη θολούρα και την ομίχλη.

Φτάσαμε επιτέλους στο εστιατόριο. Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν η εξής: φαγητό κατώτερο των προσδοκιών, αλλά οικονομικές τιμές. Αποφασίσαμε η επιστροφή στην Grand Place να γίνει με το τρένο. Το εστιατόριο βρίσκεται κοντά στον σταθμό Brussel Noord οπότε ξεκινήσαμε να περπατάμε για εκεί, ακολουθώντας αρχικά τη Rue Royale. Στη συνέχεια στρίψαμε στη Rue Dupont και περπατήσαμε σε μερικούς ακόμα δρόμους της συνοικίας Schaerbeek, καταλήγοντας στη Rue d΄Aerschot, της ίδιας συνοικίας.

Tο δυτικό τμήμα της περιοχής Schaerbeek-κοντά στον σταθμό Noord-φιλοξενεί μια μεγάλη τουρκική μεταναστευτική κοινότητα. Επίσης, φιλοξενεί μεγάλο πληθυσμό από το Μαρόκο και άλλες μεταναστευτικές κοινότητες. Είδαμε πολλά μαγαζιά με ρούχα, κουρεία αλλά και μικρά εστιατόρια. Η Rue d΄Aerschot είναι γνωστό hot spot της underground νυχτερινής ζωής της πόλης και επίσης γνωστός δρόμος για την πορνεία. Βρίσκεται στην άκρη της τουρκικής συνοικίας και έχει πολλές "βιτρίνες" με κορίτσια, χωρίς όμως τη "λάμψη" των αντίστοιχων "βιτρινών" και κοριτσιών του Άμστερνταμ. Το κτίριο του σταθμού καταλαμβάνει όλη τη δυτική πλευρά του δρόμου και φτάνοντας έξω από την είσοδο είδαμε πάλι στρατιώτες με όπλα στα χέρια να περιπολούν έξω από τον σταθμό, επί της Rue d΄Aerschot.

Βάζω αυτήν τη φωτογραφία που βρήκα στο Internet γιατί μόλις την είδα θυμήθηκα ότι έτσι ήταν τα μαγαζιά με τις "βιτρίνες" των κοριτσιών έξω από τα οποία περάσαμε, πριν εισέλθουμε στον σταθμό.

Κατά τις 19:00 βρισκόμασταν πάλι στην Grand Place όπου ο κόσμος ήταν ακόμη περισσότερος απ΄ ότι το μεσημέρι.

Ενώ είχα διαβάσει για το σόου με τα φώτα που γίνεται στην Πλατεία, το είχα εντελώς ξεχάσει. Δεν είχαν περάσει, καλά-καλά, 10-15 λεπτά από τη στιγμή που είχαμε επιστρέψει στη νυχτερινή Grand Place, και ενώ βγάζαμε φωτογραφίες τα υπέροχα φωταγωγημένα κτίρια, ξαφνικά, τα πάντα βυθίστηκαν στο απόλυτο σκοτάδι. Στην αρχή θεώρησα ότι κάποιο πρόβλημα στην ηλεκτροδότηση είχε βυθίσει την Grand Place στη μαυρίλα, αφού μεσολάβησαν κάποια λεπτά μέχρι να αρχίσει το φαντασμαγορικό σόου.

Μετά θυμήθηκα αυτά που είχα διαβάσει ευχαριστώντας την καλή μας τύχη που μας ευνόησε και βρεθήκαμε στην Πλατεία ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, διαφορετικά θα είχαμε χάσει ένα υπερθέαμα ήχου και φωτός. Όλη η μαγεία κράτησε 15 λεπτά και ο κόσμος ήταν κυριολεκτικά μαγεμένος, αφού συνέχεια άκουγες επιφωνήματα θαυμασμού και επιδοκιμασίας για το γεγονός.

Αφήσαμε την κατάμεστη Πλατεία και ξεκινήσαμε για το ραντεβού μας με τις φρεσκοψημένες, μυρωδάτες βελγικές βάφλες. Ο κόσμος που κυκλοφορούσε στους γύρω δρόμους ήταν απίστευτα πολύς. Οι ουρές που σχηματίζονταν έξω από τα βαφλάδικα ήταν ατελείωτες. Ευτυχώς βρήκαμε ένα από τα "άπειρα" μαγαζιά που εκείνη τη στιγμή δεν είχε υπερβολικό κόσμο και σταθήκαμε και εμείς.

Με τη γλυκιά λιχουδιά στα χέρια κάναμε τις τελευταίες μας βόλτες στην πόλη των Βρυξελλών και σιγά-σιγά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς τον σταθμό Bruxelles Central.

Ήταν μια πολύ γεμάτη μέρα, με πολύ όμορφες και διαφορετικές εικόνες. Σίγουρα δεν είδαμε όλα τα αξιοθέατα που προσφέρουν οι Βρυξέλλες, αλλά θεωρώ ότι πήραμε μια πολύ καλή γεύση η οποία μας άφησε μια εξαιρετική επίγευση και σίγουρα θα ξαναέρθω κάποια στιγμή στην πόλη για να τη γνωρίσω ακόμα καλύτερα.

 

[Klair]

ΓΑΝΔΗ
31-12-2018

Διπλός αποχαιρετισμός!

Παραμονή Πρωτοχρονιάς και τελευταία μέρα στη Γάνδη η σημερινή (να ο πρώτος αποχαιρετισμός). Την επομένη θα αναχωρούσαμε για την τριήμερη απόδραση στην Αμβέρσα και το Άμστερνταμ. Στη Γάνδη θα επιστρέφαμε αργά το βράδυ-στις 3/1/2019-για λίγες μόνο ώρες ύπνου, αφού πρωί-πρωί στις-4/1/2019-έπρεπε να πάρουμε το λεωφορείο για Σαρλερουά και από εκεί την πτήση της Ryanair για την επιστροφή μας στην Αθήνα.

Το βράδυ θα αποχαιρετούσαμε τον παλιό χρόνο και θα υποδεχόμασταν τον καινούριο, στο Portus Ganda, όπου θα γινόταν το σόου με τα πυροτεχνήματα που είχε ετοιμάσει η πόλη (να και ο δεύτερος αποχαιρετισμός). Για την τελευταία μέρα στην πόλη ο καιρός μας επιφύλαξε το καλύτερο χειμωνιάτικο πρόσωπό του, αφού περιελάμβανε τσουχτερό κρύο, αλλά και ηλιοφάνεια με κάποια σύννεφα ανά διαστήματα, καθ΄ όλη τη διάρκεια της μέρας.

Πρώτα κάναμε τη βόλτα μας κοντά στο ξενοδοχείο μας, στο κανάλι που περνάει έξω από το Hof van Beroep και την Όπερα.

Φτάσαμε μέχρι την άκρη της ξύλινης πλατφόρμας

παρατηρώντας τον ήλιο που προσπαθούσε να τρυπώσει ανάμεσα από τα σύννεφα για να δώσει λίγη περισσότερη λάμψη στο καθρέφτισμα των κουκλίστικων ροζ και λευκών κτιρίων στην απέναντι όχθη του ποταμού. Ένας πίνακας ζωγραφικής στεκόταν μπροστά μας με το ήρεμο νερό να αγκαλιάζει τα αποτραβηγμένα, με έντονα χρώματα βαμμένα, σκαριά που ήταν αραγμένα στην άκρη του καναλιού.

Περάσαμε τη γέφυρα του Αγίου Μιχαήλ

και αράξαμε στην άκρη του μεσαιωνικού λιμανιού Graslei θέλοντας να αποτυπώσουμε, για πάντα μέσα στο μυαλό μας, αυτές τις πανέμορφες εικόνες που προσφέρει απλόχερα αυτή η πόλη στους επισκέπτες της. Ήταν φανερό ότι η μέρα είχε ευνοήσει τον κόσμο ο οποίος είχε γεμίσει τα καφέ στις δύο άκρες της γέφυρας Grasbrug.

Kοιτούσαμε τα απέναντι κτίρια-στο Korenlei-που προσπαθούσαν, μάταια, να δουν το είδωλό τους στο νερό, αφού η διέλευση κάποιου τουριστικού πλοιαρίου τους χαλούσε διαρκώς αυτή τη φιλάρεσκη επιθυμία.

Τρυπώσαμε στη συνέχεια στο στενό μονοπάτι πίσω από το κτίριο της Great Butcher΄s Hall,

όπου τα κτίρια μας έδωσαν εικόνες βαμμένες στα χρώματα του μωβ, της κανέλας, της τερακότας και του σομόν.

Eικόνες στεφανωμένες με γέφυρες και στολισμένες με πλοιάρια να πλέουν στα ήρεμα νερά των καναλιών.

Δε γινόταν να μην αποχαιρετήσουμε το Κάστρο της Αρίθμησης

αλλά και την Πλατεία Veerlplein με την εμβληματική είσοδο της παλιάς ψαραγοράς.

Ακολουθήσαμε την πολύ όμορφη διαδρομή δίπλα στο ποτάμι, με την ωραία θέα στα απέναντι σπίτια, τα οποία είναι στην κυριολεξία βουτηγμένα μέσα στο νερό.

Ποιος είπε ότι τα λουλούδια δεν ανθίζουν στην καρδιά του παγωμένου και γκρίζου χειμώνα? Στη Γάνδη όλα μπορούν να συμβούν και να σε εκπλήξουν σε κάθε σου βήμα.

Το μεγάλο κανόνι στην άκρη του ποταμού και στο βάθος η Friday Market με το μίνι Λούνα Παρκ.

Φτάνοντας στη Friday Market, το αεράκι σκούπισε και τα τελευταία σύννεφα από τον ουρανό και ένας ολόλαμπρος ήλιος στρογγυλοκάθισε πάνω από την Πλατεία, χαρίζοντάς μας ένα τελευταίο υπερθέαμα ομορφιάς που πραγματικά ξεχειλίζει σε αυτήν τη γειτονιά της Γάνδης.

Μόνο στη μεριά του Πύργου Toreken, η σκιά κρεμάστηκε στα κτίρια αφήνοντας μονάχα τις μυτερές κορυφές του ναού του Αγίου Ιακώβου να λούζονται από τις ακτίνες του χειμωνιάτικου ήλιου.

Αποχαιρετήσαμε και την αγαπημένη μου γειτονιά-το Patershol-με τα πλακόστρωτα δρομάκια, τα σπίτια με τα ξύλινα παράθυρα και τα πλεκτά κουρτινάκια.

Tέλος, επιστρέψαμε στο Graslei και στο Korenlei και συναντηθήκαμε με τον γιο μας για να κάνουμε τις τελευταίες βόλτες στην πόλη όλοι μαζί.

Ό,τι προλάβαμε από λιακάδα…. προλάβαμε. Πυκνά σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται πάνω από την πόλη.

Αργά το απόγευμα μαζευτήκαμε στο λιτό δωματιάκι του γιου μας, μαγειρέψαμε ένα νόστιμο δείπνο και το απολαύσαμε αναμένοντας την ώρα για τον δεύτερο αποχαιρετισμό. Τον αποχαιρετισμό του παλιού χρόνου στο Portus Ganda.

Το Portus Ganda είναι ένα από τα αγκυροβόλια της πόλης. Βρίσκεται στην "παλιά διασταύρωση" των δύο ποταμών (Lys και Scheldt). Eδώ έχει δημιουργηθεί μια εξέδρα πάνω από το νερό η οποία προσφέρει όμορφη θέα σε αυτό το κομμάτι της πόλης.

Φωτογραφία από το Internet​

Εδώ, κάθε χρόνο, η πόλη υποδέχεται με ένα φαντασμαγορικό σόου πυροτεχνημάτων την καινούρια χρονιά. Κατά τις 23:00 ξεκινήσαμε, οι μισοί με τα πόδια, και οι άλλοι μισοί με τα ποδήλατα. Ο σύζυγος και εγώ, που το πήραμε ποδαράτα, φτάσαμε μέσα σε 20 περίπου λεπτά στην ξύλινη εξέδρα πάνω από το ποτάμι. Βρήκαμε ωραίες θέσεις για να παρακολουθήσουμε το σόου των βεγγαλικών και να υποδεχτούμε, μαζί με πολλούς ακόμη συνανθρώπους μας, τον καινούριο χρόνο.

Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και μπαίνοντας ο νέος χρόνος ξεκίνησε ένας καταιγισμός πυροτεχνημάτων ο οποίος είχε διάρκεια 25 ολόκληρα λεπτά. Επί 25 ολόκληρα λεπτά, όλοι οι παρευρισκόμενοι, είχαμε το κεφάλι ψηλά και τα μάτια στραμμένα προς τον ουρανό παρακολουθώντας ένα μοναδικό θέαμα.

Αγκαλιές, φιλιά, ευχές για υγεία, για χαρά, για ευτυχία, και φυσικά για πολλά ταξίδια ανταλλάξαμε μεταξύ μας, και εν μέσω ευφορίας, χαράς και πολύ καλής διάθεσης πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Δε συνεχίσαμε τη βραδιά μας σε κάποιο μπαράκι, αλλά πήγαμε για ξεκούραση καθώς την επόμενη μέρα ξεκινούσε ένα γεμάτο τριήμερο εξερεύνησης της Αμβέρσας και του Άμστερνταμ.

 

[Elena2508]

Άλλη μια υπέροχη ιστορία από την @Klair !! Τι να πρωτοσχολιάσω δεν ξέρω...
Πανέμορφες φωτογραφίες και μια περιεκτική, ουσιαστική και ταυτόχρονα ποιητική αφήγηση!
Νομίζω ότι έχω ερωτευτεί τη Γάνδη μέσα από αυτήν την ιστορία σου...
Είχα την χαρά να ξαναδώ και εγώ την πόλη στις αρχές Δεκέμβρη 2018 και να θυμηθώ πόσο όμορφη είναι! Ήταν μια ολιγόωρη απόδραση από τις Βρυξέλλες που μου χάρισε απίστευτες εικόνες!
Το μόνο που με στεναχώρησε ήταν ότι ενώ είχε στηθεί η χριστουγεννιάτικη αγορά στην κεντρική πλατεία Korenmarkt δεν ήταν ανοιχτή και ήταν άσχημο το θέαμα της μπουκωμένης πλατείας με τα σπιτάκια κλειστά...
Από ότι μου είπαν ανοίγει του Αγίου Νικολάου, δηλαδή στις 6 Δεκέμβρη. Οπότε όσοι θέλουν να την επισκεφτούν να το γνωρίζουν.
Κατά τα άλλα, έχω να προσθέσω ότι η νύχτα στην Γάνδη είναι μαγική!!

 

[Klair]

Άλλη μια υπέροχη ιστορία από την @Klair !! Τι να πρωτοσχολιάσω δεν ξέρω...
Πανέμορφες φωτογραφίες και μια περιεκτική, ουσιαστική και ταυτόχρονα ποιητική αφήγηση!
Νομίζω ότι έχω ερωτευτεί τη Γάνδη μέσα από αυτήν την ιστορία σου...
Είχα την χαρά να ξαναδώ και εγώ την πόλη στις αρχές Δεκέμβρη 2018 και να θυμηθώ πόσο όμορφη είναι! Ήταν μια ολιγόωρη απόδραση από τις Βρυξέλλες που μου χάρισε απίστευτες εικόνες!
Το μόνο που με στεναχώρησε ήταν ότι ενώ είχε στηθεί η χριστουγεννιάτικη αγορά στην κεντρική πλατεία Korenmarkt δεν ήταν ανοιχτή και ήταν άσχημο το θέαμα της μπουκωμένης πλατείας με τα σπιτάκια κλειστά...
Από ότι μου είπαν ανοίγει του Αγίου Νικολάου, δηλαδή στις 6 Δεκέμβρη. Οπότε όσοι θέλουν να την επισκεφτούν να το γνωρίζουν.
Κατά τα άλλα, έχω να προσθέσω ότι η νύχτα στην Γάνδη είναι μαγική!!

@Elena2508 σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον υπέροχο σχολιασμό σου.

Ελπίζω με τις φωτογραφίες μου και την αφήγησή μου να κατάφερα να σου μεταδώσω τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα της γιορτινής Γάνδης που δεν στάθηκες τυχερή να γευτείς.

Η πρότασή μου είναι ότι αξίζει ο επισκέπτης να αφιερώσει χρόνο (αν αυτό είναι εφικτό) για μια διανυκτέρευση στην πόλη, για να ανακαλύψει όλες τις ομορφιές της, τις οποίες δεν προλαβαίνει να απολαύσει μέσα σε λίγες ώρες απόδρασης, από τις Βρυξέλλες ή την Μπριζ.

Υ.Γ. Αν διαβάσεις και την προηγούμενη ιστορία μου είμαι σίγουρη, ότι ο έρωτάς σου για τη Γάνδη, δεν θα είναι εφήμερος αλλά παντοτινός και σίγουρα θα επιδιώξεις να ξαναβρεθείς στην πόλη για περισσότερες μέρες, ανακαλύπτοντας όλες τις ομορφιές που προσφέρει σε αυτούς που έχουν την όρεξη και τη διάθεση να αναζητήσουν.

 

[Elena2508]

@Elena2508 σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον υπέροχο σχολιασμό σου.
Υ.Γ. Αν διαβάσεις και την προηγούμενη ιστορία μου είμαι σίγουρη, ότι ο έρωτάς σου για τη Γάνδη, δεν θα είναι εφήμερος αλλά παντοτινός και σίγουρα θα επιδιώξεις να ξαναβρεθείς στην πόλη για περισσότερες μέρες, ανακαλύπτοντας όλες τις ομορφιές που προσφέρει σε αυτούς που έχουν την όρεξη και τη διάθεση να αναζητήσουν.

Επειδή έχω την εντύπωση ότι και άλλοι θα ερωτευτούν τη Γάνδη μετά την ανάγνωση της ιστορίας σου εχω να προσθέσω και μια πρόταση φαγητού για τους "ερωτευμένους" με τα παϊδάκια...
Ανακαλύψαμε τυχαία ένα εστιατόριο της αλυσίδας "Amadeus" και φάγαμε παιδάκια μέχρι τελικής πτώσεως! Εάν επιλέξεις το μενού (σαλάτα, κυρίως πιάτο και γλυκό), σου ξαναγεμίζουν το πιάτο όσες φορές θέλεις και αντέχεις! Ηταν πεντανόστιμα και η πατατοσαλάτα που τα συνοδεύει ήταν εξαιρετική!
Μέσα στο μαγαζί ήταν όλο ντόπιοι και κυρίως νεαρά παιδιά με πολλή όρεξη!

 

[Klair]

Επειδή έχω την εντύπωση ότι και άλλοι θα ερωτευτούν τη Γάνδη μετά την ανάγνωση της ιστορίας σου εχω να προσθέσω και μια πρόταση φαγητού για τους "ερωτευμένους" με τα παϊδάκια...
Ανακαλύψαμε τυχαία ένα εστιατόριο της αλυσίδας "Amadeus" και φάγαμε παιδάκια μέχρι τελικής πτώσεως! Εάν επιλέξεις το μενού (σαλάτα, κυρίως πιάτο και γλυκό), σου ξαναγεμίζουν το πιάτο όσες φορές θέλεις και αντέχεις! Ηταν πεντανόστιμα και η πατατοσαλάτα που τα συνοδεύει ήταν εξαιρετική!
Μέσα στο μαγαζί ήταν όλο ντόπιοι και κυρίως νεαρά παιδιά με πολλή όρεξη!

View attachment 266031 View attachment 266032

Ευχαριστώ πολύ για την τόσο αναλυτική πληροφορία. Είμαι σίγουρη ότι θα φανεί πολύ χρήσιμη σε πολλούς.

Στην προηγούμενη ιστορία μου προτείνω και εγώ το συγκεκριμένο εστιατόριο καθώς και κάποια ακόμη, γι' αυτό σε αυτή την ιστορία δεν ασχολήθηκα καθόλου με προτάσεις φαγητού.

Υ.Γ. Όσοι επιθυμούν να βρουν αναλυτικές πληροφορίες για τη Γάνδη, τη Μπριζ, τη Λιλ και την Οστάνδη καλό θα ήταν να ανατρέξουν σε αυτή την ιστορία:

https://www.travelstories.gr/community/threads/Μαζί-με-τον-βασιλικό-ποτίζεται-και-η-γλάστρα.60337/

Όπως ανέφερα στην αρχή της παρούσας ιστορίας (για να μην επαναλαμβάνομαι) δεν θα δοθούν αναλυτικές πληροφορίες για Γάνδη και Μπριζ επειδή όλα έχουν καταγραφεί με τον πλέον αναλυτικό τρόπο (κατά τη γνώμη μου) στην προηγούμενη ιστορία.