Γιατί δεν μεταφράζεται η ελληνική λογοτχνία;;

[fenia42]

Βγάλε το πρέπει και βάλε το "κατά κανόνα " αν σου φαίνεται πιο ήπιο/ουδέτερο.
Κατάλαβα πάντως τί θέλεις να πεις.
Η μετάφραση , πάντως , μιας και το θέτεις , ασφαλώς και παίζει σπουδαίο ρόλο.

 

[ΕΡΣΗ]

Βγάλε το πρέπει και βάλε το "κατά κανόνα " αν σου φαίνεται πιο ήπιο/ουδέτερο.
Κατάλαβα πάντως τί θέλεις να πεις.
Η μετάφραση , πάντως , μιας και το θέτεις , ασφαλώς και παίζει σπουδαίο ρόλο.

Ειδικα αν βαλω "το κατα κανονα" τοτε σιγουρα ο κοσμος πρωτα παει κινηματογραφο και μετα ψαχνει να βρει και το βιβλιο στο οποιο βασιστηκε η ταινια για να το διαβασει. Για αυτο αλλωστε οι πωλησεις του βιβλιου εκτινασσονται αν γινει ταινια, συμπαρασσυρωντας πολλες φορες στην αυξηση των πωλησεων και αλλα βιβλια του ιδιου συγγραφεα που ακομη δεν εχουν γινει ταινιες.
Φυσικα πολυδιαβασμενα βιβλια ειναι παντα υποψηφια να γινουν ταινια, αλλα αμα γινουν ταινια, παλι γινεται και νεα αυξηση των πωλησεων του βιβλιου.

 

[ThanasisU2]

κι στα Πολώνικα που διάβασα το Σολαρις του Λεμ, πάλι δύσκολο κι βαρυ βιβλίο ήταν

πάντως στην Πολώνια έχω βρει πολλά βιβλία ελλήνων μεταφρασμένα στα πολώνικα όπως το Ο Ιούδας Φιλούσε υπέροχα της Μαρίας Παπαθανασοπούλου
όλα του Καζαντζάκη, Ελίτης, Σεφέρης, Καβάφης κι άλλα πολλά που τώρα δε θυμάμαι

ΥΓ πρέπει να έχει πέσει το μάτι μου στο Αξιον Εστί κάπου, αλλά δε είμαι σίγουρος

 

[ΕΡΣΗ]

Λογικο να εχει μεταφραστει το Αξιον Εστι: Αφου ο Ελυτης πηρε το Νομπελ, τα εργα του μεταφραστηκαν στις περισσοτερες ευρωπαικες γλωσσες. Ειδικα στις χωρες του πρωην ανατολικου μπλοκ κατα την περιοδο του ψυχρου πολεμου ειχαν μεταφρασθει αρκετα ελληνικα εργα μεσω των πολιτικων προσφυγων, οι οποιοι ειχαν συνηθως μια εντονη πολιτιστικη παρουσια στις χωρες που εγκαταβιουσαν. Επισης στις χωρες του πρωην ανατολικου μπλοκ ηταν αρκετα γνωστη και η ποιηση του Ριτσου, αφ ης στιγμης ειχε παρει απο τη Σοβιετικη Ενωση το βραβειο Λενιν το 1977 και το βραβειο Δημητρωφ απο τη Βουλγαρια το 1975.

 

[Traveller]

Αν δεν κάνω λάθος το ερώτημα που ετέθει ήταν γιατί δεν μεταφράζονται Ελληνικά λογοτεχνικά έργα στο εξωτερικό πλην Γαλλίας... το ξαναλέω, αυτό είναι λάθος... μεταφράζονται και παραμεταφράζονται έργα Ελλήνων λογοτεχνών... απλά μεταφράζονται έργα συγγραφέων που αξίζει να μεταφραστούν... από που κι ως που έχουμε την απαίτηση να μεταφράζονται έργα του κάθε μέτριου μόνο και μόνο επειδή είναι Έλληνας... από πότε η Ελλάδα έγινε Μέκα της λογοτεχνίας και πρέπει τα έργα των Ελλήνων συγγραφέων να μεταφράζονται συλλήβδην? ο Σταμάτης, ο Μάρκαρης, η Τριανταφύλλου είναι τρία ονόματα ¨μοδάτων¨και συνάμα αξιόλογων Ελλήνων που έργα τους έχουν μεταφραστεί σε όλες σχεδόν τις Ευρωπαικές χώρες... όλοι οι αξιόλογοι ποιητές και συγγραφείς μας έχουν μεταφραστεί... κανένας δεν μας αδικεί...

Το ότι αξιόλογοι Έλληνες συγγραφείς δεν είναι γνωστοί στο εξωτερικό θα το δεχθώ αλλά δεν είναι θέμα μετάφρασης... είναι θέμα προμοταρίσματος από τον εκδοτικό οίκο... πάρα μα πάρα πολλοί αξιολογότατοι συγγραφείς ανά τον κόσμο μένουν στην αφάνεια λόγω έλλειψης δημοσίων σχέσεων ή λάθος χειρισμών... αυτό συμβαίνει παντού δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των Ελλήνων...

Για τον κινηματογράφο θα συμφωνήσω εν μέρη... σαφέστατα οι πωλήσεις του Καζαντζάκη π.χ στο εξωτερικό χτύπισαν λιμιτ απ μετά την κινηματογραφική μεταφορά του ΖΟΡΜΠΑ, μια που ο ΖΟΡΜΠΑΣ ήταν μια πιασάρικη ταινία πολύ κατώτερη όμως από το βιβλίο και μετά από την τραγική μεταφορά του ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ... η επιτυχία όμως που γνωρίζει ο Μάρκαρης στη Γερμανία ή στην Ιταλία είναι άνευ προηγουμένου χωρίς να τον προμοτάρει καμιά κινηματογραφική ταινία... τα παραδείγματα που βοήθησαν ένα συγγραφέα να γίνει γνωστός μέσα από μια μεταφορά του έργου του στο "πανί" είναι πάμπολα αλλά σίγουρα αυτό δεν είναι απόλυτο... δηλαδή ο Προυστ π.χ έγινε γνωστός από την μηδενικής αξίας μεταφορά του ΧΑΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ στον κινηματογράφο ή ο Γκόρκι, ο Κανταρέ, o Tζόις περιμένουν να γυριστεί ταινία με κάποιο έργο τους για να γίνουν γνωστοί? Ο Ντόμπλιν δηλαδή κέρδισε μια θέση στο πάνθεον των συγγραφέων το 1980 όταν γυρίστηκε η τηλεταινία η το 1929 όταν έγραψε το Αλεξαντερπλατς?

Η γνώμη μου είναι οτι η λογοτεχνία πρέπει να εξετάζεται εντελώς διαφορετικά από το κινηματογράφο... είναι δυο εντελώς διαφορετικές τέχνες... ένα εξαιρετικό βιβλίο (βλέπε Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ) μπορεί να χαντακωθεί στον κινηματογράφο και εν αντιθέση ένα μετριώτατο λογοτεχνικό κείμενo όπως αυτό του Πιερ Λουίς να μεταμορφωθεί και να να μας χαρίσει μια από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου από τον μεγάλο Μπουνιουέλ με το ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ... το ιδανικό βέβαια είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα σαν την ΛΟΛΙΤΑ να μεταφερθεί αριστουργηματικά στην οθόνη αλλά αυτές δυστυχώς είναι σπάνιες περιπτώσεις...

 

[ΕΡΣΗ]

Χαλαρωσε! Δε μπορω να το καταλαβω γιατι ολα τα αναγεις στο ζητημα της αδικιας: Κανεις δε μιλησε για αδικια σε ολα τα προηγουμενα ποστ: Απλως προσπαθουμε να κατανοησουμε γιατι δεν μεταφραζεται τοσο η ελληνικη λογοτεχνιας οσο για παραδειγμα η Ολλανδικη. Ποιος ειναι ο γεννεσιουργος λογος, συζητουμε: Ουτε καμια "συνομωσια" ψαξαμε να βρουμε, ουτε οτι αδικει καποιο σκοτεινο κεντρο τα αριστουργηματα-αν υπαρχουν τετοια- της νεοελληνικης λογοτεχνιας. Καθε αποπειρα να βρουμε ενα "γιατι" δεν συνδεεται αδιασπαστα με το θεμα οτι μας αδικουν ως λαο, ως εθνος, ως ιστορια κλπ. Αλιμονο.

Το ερωτημα που ετεθη ειναι γιατι ενω εκδιδονται ετησιως παρα πολλοι τιτλοι ελληνικης λογοτεχνιας- οχι οτι αξιζουν ολοι, καθε αλλο!- δεν μεταφραζονται παρα ελαχιστοι εξ αυτων: Μαρκαρης, Τριανταφυλλου, Σταματης, Αλεξακης, Ζατελη, Καραπανου. Αλλα και πολυ εξαιρετικα ενδιαφεροντες λογοτεχνες δεν εχουν μεταφραστει καθολου. Παραδειγμα ο Μαρκος Μεσκος εξαιρετικος ποιητης, δεν βρεθηκε στη βαση δεδομενων του ΕΚΕΒΙ ως μεταφρασθεις σε οιαδηποτε γλωσσα, ουτε επισης η Κικη Δημουλα η ο Χαρης Βλαβιανος. Δεν πιστευω οτι αυτες οι περιπτωσεις δεν αξιζουν να μεταφρασθουν, ουτε φυσικα θεωρω οτι υπαρχει καποια συνωμοσια εναντιον τους η αδικια. (Η οποια αδικια θα μπορουσε να αφορα μονο τους εν δυναμει ξενους αναγνωστες τους, οι οποιοι δεν μπορουν να εχουν προσβαση στο εργο των μη μεταφρασθεντων ποιητων, αλλα δεν πειραζει κιολας: κατι αλλο θα βρουν να διαβασουν, δε θα μεινουν απραγοι).

 

[ΕΡΣΗ]

Και ενα αρθρο σχετικο με το θεμα μας:

Γιατί η μετάφραση είναι πολιτισμός

• "H μετάφραση είναι τρόπος επικοινωνίας των πολιτισμών"

Για τρίτη χρονιά το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ σε συνεργασία με το θεατρικό εργαστήρι Ορεστιάδας «Διόνυσος» διοργανώνει τα βραβεία θεατρικής μετάφρασης "Μάριος Πλωρίτης". Πoιος είναι ο στόχος αυτού του θεσμού;

Μαρία Ευσταθιάδη: Ο «Διόνυσος» χρηματοδοτεί τα βραβεία και το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ συνδιοργανώνει αυτό το θεσμό, προσφέροντας την αιγίδα του και ένα κομμάτι της οργάνωσης. Είναι η πρώτη φορά που η θεατρική μετάφραση αναγνωρίζεται ως εφάμιλλη εργασία με τη σκηνοθεσία, τη σκηνογραφία κτλ και αντιμετωπίζεται ισότιμα. Ίσως την πρώτη χρόνια να υπήρχε μια επιφυλακτικότητα, αλλά επειδή το βραβείο δόθηκε σε μια μετάφραση που από όλους θεωρήθηκε εξαιρετική (Κοραλία Σωτηριάδου για την « Ήλεκτρα» του Χόφμανσταλ) ο θεσμός απέκτησε κύρος. Οι μεταφράσεις που διαγωνίζονται είναι μεταφράσεις που την προηγούμενη χρονιά έχουν δοκιμαστεί στη σκηνή. Πολλές μάλιστα είναι ανέκδοτες, άρα, όπως καταλαβαίνετε, ο θεσμός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τη θεατρική πράξη και όχι αναγκαστικά με την εκδοτική διαδικασία.

Μιλήστε μας για τον θεατρικό μαραθώνιο που διοργανώνει το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ. Τι είδους έργα θα μεταφραστούν , πώς θα παρουσιαστούν και γενικά το στόχο της όλης προσπάθειας.
Έφη Γιαννοπούλου: Στην πραγματικότητα έχει ήδη γίνει ο μαραθώνιος, απλώς θα παρουσιαστεί στα τέλη Σεπτεμβρίου στο θέατρο Από Μηχανής. Έχει σχέση με την εκπαιδευτική δραστηριότητα του Ε.ΚΕ.ΜΕΛ. Στα πλαίσια δηλαδή των σεμιναρίων που διοργανώνονται από το κέντρο, οι μαθητές μετέφρασαν από έξι γλώσσες ( αγγλικά, γαλλικά, καταλανικά, ισπανικά, ιταλικά, γερμανικά) κείμενα σύγχρονης δραματουργίας των αντίστοιχων χωρών της τελευταίας δεκαετίας, άπαιχτα στην Ελλάδα. Πολλά από αυτά είναι και συγγραφέων που δεν έχουν ξαναπαρουσιαστεί στην Ελλάδα, άρα με έναν τρόπο το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ συστήνει στο ελληνικό κοινό αυτούς τους σημαντικούς συγγραφείς. Οι μεταφράσεις έχουν γίνει από τους μαθητές με την εποπτεία ενός καθηγητή και θα παρουσιαστούν από τους μεταφραστές, οι οποίοι θα βγουν για λίγο από την αφάνεια της μεταφραστικής δουλειάς και θα γίνουν και οι ηθοποιοί, θα εκτεθούν δηλαδή άμεσα στο κοινό. Στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Ε.ΚΕ.ΜΕΛ, η μετάφραση θεατρικού κειμένου έχει μεγάλο χώρο και πέρα του ότι αυτό αρέσει στους μαθητές, νομίζω ότι η θεατρική μετάφραση είναι πολύ χρήσιμη στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η θεατρική μετάφραση έχει ιδιαιτερότητες που δίνουν στους μαθητές τη δυνατότητα να εξερευνήσουν πεδία αναγκαία στη δουλειά τους.
Μ.Ε: Επίσης, το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ σε σχέση με τη μετάφραση συγχρόνων έργων συμμετέχει ως εταίρος στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο TER, που ασχολείται αποκλειστικά με την ανίχνευση, μετάφραση και παρουσίαση σύγχρονων θεατρικών έργων στον ευρωπαϊκό χώρο από και προς διάφορες γλώσσες. Οπότε μέσα από αυτή τη διαδικασία και ελληνικά έργα θα έχουν τη δυνατότητα να κινηθούν εκτός των συνόρων. Οι μεταφραστές σε αύτη τη διαδικασία προάγουν έργα, καθώς αυτό το δίκτυο δεν είναι εμπορικό, αλλά είναι ένα σύστημα προώθησης ποιοτικών κειμένων.

Τι κάνει μια μετάφραση καλή;

Μ.Ε: Για μένα μια μετάφραση πρέπει να είναι διάφανη, να μην είναι ένας καθρέφτης του εαυτού σου, αλλά να μεταδίδει αυτό που κάνει τη διαφορά πέρα από τις ομοιότητες που μπορεί να υπάρχουν. Γιατί μέσω της μετάφρασης δεν μεταφέρεται μόνο μια γλώσσα, αλλά ένα ολόκληρο πολιτιστικό υπόβαθρο.
Ε.Γ: Συμφωνώ με τη Μαρία, και θέλω να προσθέσω ότι μια καλή μετάφραση είναι μια ποιητική μετάφραση, όχι με την έννοια του λυρισμού, αλλά με την έννοια της ποίησης ως δημιουργίας. Ο μεταφραστής πρέπει να μεταφράζει ως συγγραφέας, με σεβασμό στους ρυθμούς του κειμένου.
Μ.Ε: Να μην τραυματίζει το κείμενο δηλαδή.

Γιατί η ελληνική λογοτεχνία έχει τόσο μεγάλη δυσκολία να κινηθεί στο εξωτερικό;

Ε.Γ: Ένα μέρος αυτής της δυσκολίας οφείλεται στη γλώσσα.
Μ.Ε: Κυρίως όμως στην αδιαφορία της πολιτείας όσο αφορά στην προώθηση του ελληνικού έργου. Η ελληνική λογοτεχνία είναι τελείως αβοήθητη. Στα ράφια των βιβλιοπωλείων στο εξωτερικό τα ελληνικά βιβλία είναι στα αζήτητα και είναι λίγες οι εξαιρέσεις. Αυτό που κάνουν άλλες μικρές χώρες είναι οργανωμένες κινήσεις , δηλαδή έχουν οργανωμένη πολιτική σε σχέση με το βιβλίο. Αυτό δεν υπάρχει σε εμάς.
Ε.Γ: Επίσης, εμείς προσπαθούμε να προωθήσουμε βιβλία κατά καιρούς που μοιάζουν με αυτά που έχουν εμπορική επιτυχία σε άλλες χώρες. Αλλά κανείς δεν έχει λόγο να μεταφράσει ένα ελληνικό βιβλίο που θυμίζει ένα γαλλικό ή ένα αγγλικό κτλ.
Μ.Ε: Ας πούμε, η επιχορήγηση για να μεταφραστούν τριάντα ελληνικά βιβλία θα κόστιζε ενενήντα χιλιάδες ευρώ που δεν είναι μεγάλο ποσό. Αλλά όταν πηγαίνουμε σε εκθέσεις ασχολούμαστε μόνο να έρθει η ελληνική κοινότητα να ακούσει για τα βιβλία και κανείς δεν ασχολείται με την επικοινωνία του ελληνικού βιβλίου. Δεν έχει γίνει καμιά συντονισμένη προσπάθεια να έρθουν δημοσιογράφοι, εκδότες και ξένοι συγγραφείς να μάθουν για το ελληνικό βιβλίο και να συνδιαλέγουν με τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Αυτό δεν είναι θέμα οικονομικό, αλλά θέμα βούλησης.
Ε.Γ: Και οι συγγραφείς όμως δεν επικοινωνούν με αυτό που συμβαίνει έξω. Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής παραγωγής είναι ομφαλοσκοπικό, όχι τόσο όσο αφορά στις ιστορίες, που, ναι, ελληνικές θα είναι, αλλά με τον τρόπο που γράφονται αυτές οι ιστορίες. Κυριαρχεί στον ελληνικό χώρο η ηθογραφία και δεν υπάρχει στοχαστική λογοτεχνία. Νομίζω ότι εξαντλούμαστε πολύ εύκολα στην αφήγηση ιστοριών. Αλλά η λογοτεχνία σήμερα δεν είναι μόνο ιστορίες.
Μ.Ε: Τα περισσότερα βιβλία που γράφονται δεν κομίζουν τίποτα σε επίπεδο γραφής. Και κάποιες φωνές διαφορετικές δεν απολαμβάνουν την αναγνώριση που τους αντιστοιχεί. Για παράδειγμα, ο Δημητριάδης έπρεπε να διακριθεί πρώτα στο εξωτερικό για να τον αποδεχτούμε.

Το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά ώστε η ελληνική παραγωγή να κινηθεί εκτός συνόρων;
Ε.Γ: Ήδη το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ δραστηριοποιείται σε αυτή την κατεύθυνση, όχι τόσο στον εκπαιδευτικό τομέα, γιατί δεν υπάρχουν τόσοι ξένοι πια στην Ελλάδα για να εκπαιδευτούν ως μεταφραστές. Έχει όμως σχέση με τμήματα, είτε μεταφραστικά είτε ελληνικών σπουδών πανεπιστημίων του, που οργανώνουν σεμινάρια όπου μεταφράζονται έλληνες συγγραφείς. Και συμμετέχει στην προετοιμασία της διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης , μεταφράζοντας κείμενα.
Μ.Ε: Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια το κέντρο επιλέγει δέκα δείγματα της ελληνικής παραγωγής και μεταφράζει αποσπάσματά τους που στέλνονται σε ξένους εκδότες.
Ε.Γ: Το ίδιο συμβαίνει και στο περιοδικό του Ε.ΚΕ.ΜΕΛ.

Παρόλα αυτά όμως τον τελευταίο καιρό το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ απειλείται. Γιατί θεωρείτε σημαντικό να υπάρχει; Ποιο είναι το έργο του;

Ε.Γ: Καταρχάς, το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ εκπαιδεύει νέους μεταφραστές υψηλού επιπέδου. Και μέσα από το έργο του κέντρου έχει ανέβει γενικότερα το επίπεδο της μετάφρασης. Το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ λοιπόν δεν παράγει απλώς επαγγελματίες μεταφραστές, αλλά παρεμβαίνει στην ευρύτερη παραγωγή, ανεβάζοντας τα στάνταρ στις μεταφράσεις. Πράγματα που κανείς θα τα μάθαινε μετά από πολλά χρόνια εμπειρίας, τα μαθαίνει μέσα από τα μαθήματα του κέντρου σε μικρότερο διάστημα. Οι μαθητές μας έρχονται σε επαφή με μεγάλα κείμενα, που δύσκολα θα τους τα εμπιστεύονταν στα πρώτα χρόνια δουλειά τους, και κυρίως έρχονται σε επαφή με τα εργαλεία αυτής της δουλειάς. Ξέρετε, η δουλειά του Ε.ΚΕ.ΜΕΛ είναι εστιασμένη στη λογοτεχνική μετάφραση, πράγμα που δεν θα μπορούσε να συμβεί σε ένα πανεπιστημιακό τμήμα. Το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ είναι μια πρακτική εκπαίδευση, που στην Ελλάδα ούτως ή άλλως δεν υπάρχει. Η λογοτεχνική μετάφραση δεν απαιτεί τυπικές σπουδές, πολλοί μεταφραστές έχουν άλλου είδους εκπαίδευση, δεν είναι μια τυποποιημένη διαδικασία, ώστε ένα πανεπιστημιακό τμήμα να είναι αφιερωμένο εξ ολοκλήρου σε αυτή. Επίσης, το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ είναι ένας χώρος που αναπτύσσεται λόγος και διάλογος περί της μετάφρασης, δημιουργεί έναν προβληματισμό γύρω από τις μεταφράσεις που απουσίαζε παντελώς. Επίσης ένα θεσμός μικρός όπως το Ε.ΚΕ.ΜΕΛ είναι πιο ευέλικτος και επικεντρωμένος σε αυτό που κάνει. Δεν κοστίζει πολλά και δε χρειάζεται να αφομοιωθεί, γιατί έτσι είναι πιο αποτελεσματικό, ακριβώς επειδή είναι επικεντρωμένο και δε χάνεται σε πολλά πεδία.
Μ.Ε: Με έναν τρόπο, το κέντρο καλύπτει ένα κενό που υπάρχει στην Ελλάδα σε σχέση με την κατάρτιση μεταφραστών. Και αν είχε περισσότερα χρήματα θα μπορούσε να κάνει και ένα σωρό αλλά πράγματα. Τα χρήματα που παίρνει το κέντρο ( 100 χιλιάδες ευρώ) είναι ελάχιστα για το έργο που προσφέρει.

Γιατί είναι η μετάφραση πολιτιστικό προϊόν που πρέπει να επιχορηγηθεί από το κράτος;
Μ.Ε: Γιατί αλλιώς μια χώρα είναι απομονωμένη, η μετάφραση είναι η βασική οδός για να έρχονται σε επαφή οι πολιτισμοί μεταξύ τους.
Ε.Γ: Πέρα του ότι η μετάφραση είναι μια δημιουργική διαδικασία, δε βγαίνει από έναν υπολογιστή…

Και οι δύο είστε άνθρωποι που δραστηριοποιούνται μέσω της μετάφρασης σε διάφορους τομείς της τέχνης. Πώς βλέπετε εν γένει την πολιτιστική παραγωγή στη χώρα μας σήμερα που υποφέρει από την «Κρίση»;
Μ.Ε: Κανονικά ο πολιτισμός θα έπρεπε να θιγεί λιγότερο, γιατί και το κομμάτι του προϋπολογισμού που δαπανάται σε αυτόν είναι ελάχιστο, αλλά και γιατί με σχετικά λίγα χρήματα παρέχει ποιοτικές διεξόδους ακόμα και σε συνθήκες κρίσης.
Ε.Γ: Αλλά και γιατί είναι μια ανάσα. Πιστεύω ότι θα υπάρξουν πολλές δυσκολίες, ήδη υπάρχουν. Οι εκδοτικοί οίκοι μειώνουν την παραγωγή τους, τα θέατρα το ίδιο. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει μια πιο αυθόρμητη και ανεξάρτητη δημιουργία, ενδεχομένως με λιγότερα μέσα, που θα είναι μια απάντηση σ' αυτή την πίεση.
Σας ευχαριστώ.
Κι εμείς.

 

[SPROM]

Traveller, γιατί δεν διάβασες αυτό που έγραψα; Εξήγησα τι ακριβώς εννοούσα όταν έγραφα ότι ''μετφράζονται μόνο στη Γαλλία''. Αναφερόμουν στον όγκο των μεταφρασμένων Ελλήνων. Προφανώς, μεταφράζονται και αλλού.

Ενδιαφέρον αυτό που γράφεις ΕΡΣΗ. Δηλαδή, οι Έλληνες δεν είναι αρκετά Δυτικοί, αλλά δεν είναι και αρκετά εξωτικοί, άρα αξιοπερίεργα όντα για τα οποία θα θέλαμε να διαβάσουμε.

Από την άλλη, όμως, και όσοι δεν 'ομφαλοσκοπούν' δεν τυγχάνουν καλύτερης μοίρας. Ή, τέλος πάντων, σημαντικά καλύτερης μοίρας. Υπάρχει, τελικά, και μία γενικότερη απαξίωση της ελληνικής λογοτεχνίας, η οποία δεν έχει πραγματικές βάσεις. Θέλω να πω ότι ο Καζαντζάκης δεν είναι αρκετός για να κάνει έναν Δυτικό αναγνωστη να 'βαρεθεί' την ελληνική γραφή. Άλλοι θα είναι οι λόγοι. Τι λετε κι εσείς;

 

[ΕΡΣΗ]

Ενδιαφέρον αυτό που γράφεις ΕΡΣΗ. Δηλαδή, οι Έλληνες δεν είναι αρκετά Δυτικοί, αλλά δεν είναι και αρκετά εξωτικοί, άρα αξιοπερίεργα όντα για τα οποία θα θέλαμε να διαβάσουμε.

Από την άλλη, όμως, και όσοι δεν 'ομφαλοσκοπούν' δεν τυγχάνουν καλύτερης μοίρας. Ή, τέλος πάντων, σημαντικά καλύτερης μοίρας. Υπάρχει, τελικά, και μία γενικότερη απαξίωση της ελληνικής λογοτεχνίας, η οποία δεν έχει πραγματικές βάσεις. Θέλω να πω ότι ο Καζαντζάκης δεν είναι αρκετός για να κάνει έναν Δυτικό αναγνωστη να 'βαρεθεί' την ελληνική γραφή. Άλλοι θα είναι οι λόγοι. Τι λετε κι εσείς;

1. Ισα ισα το αντιθετο ειπα: οτι ουτε αρκετα εξωτικοι ειμαστε ωστε να κινησουμε το ενδιαφερον, ουτε και αρκετα "δυτικοι" ωστε να θεωρουν οτι αυτο που εχουμε να τους πουμε τους αφορα σε προσωπικο επιπεδο. Επομενως η περιπτωση μας τους ειναι ελαφρως αδιαφορη.
Η περιπτωση Καζαντζακη ειναι χρονικα πανω απο πενηντα χρονια περιπου πισω: Ο Ζορμπας εγινε ταινια το 1964, (κοντευουν εξηντα χρονια σχεδον) οποτε μπορει και να τοτε υποπιπταμε στην κατηγορια του "εξωτικου". (ρετσινα-συρτακι- ιδιαιτερη φιλοσοφια ζωης- ιδιατερα ηθη (πχ η σκυλευση της οικιας της Μανταμ Ορτανς μετα το θανατο της, η τιμωρια της χηρας κλπ). Τωρα ομως τα θεματα της ελληνικης λογοτεχνιας εχουν ξεφυγει απο αυτο το ανθρωπολογικο φολκλορ.
2. Για να βαρεθουν τη λογοτεχνιας μας πρεπει κατ' αρχην να την γνωρισουν. Πραγμα που ακομη δεν εχει γινει.

 

[SPROM]

1. Ισα ισα το αντιθετο ειπα: οτι ουτε αρκετα εξωτικοι ειμαστε ωστε να κινησουμε το ενδιαφερον, ουτε και αρκετα "δυτικοι" ωστε να θεωρουν οτι αυτο που εχουμε να τους πουμε τους αφορα σε προσωπικο επιπεδο. Επομενως η περιπτωση μας τους ειναι ελαφρως αδιαφοροι.
Η περιπτωση Καζαντζακη ειναι χρονικα πενηντα χρονια περιπου πισω: Ο Ζορμπας εγινε ταινια το 1964, (κοντευουν εξηντα χρονια σχεδον) οποτε μπορει και να τοτε υποπιπταμε στην κατηγορια του "εξωτικου". (ρετσινα-συρτακι- ιδιαιτερη φιλοσοφια ζωης- ιδιατερα ηθη (πχ η σκυλευση της οικιας της Μανταμ Ορτανς μετα το θανατο της, η τιμωρια της χηρας κλπ). Τωρα ομως τα θεματα της ελληνικης λογοτεχνιας εχουν ξεφυγει απο αυτο το ανθρωπολογικο φολκλορ.
2. Για να βαρεθουν τη λογοτεχνιας μας πρεπει κατ' αρχην να την γνωρισουν. Πραγμα που ακομη δεν εχει γινει.

1.Μα, το ίδιο είπα κι εγώ, αλλά φοβάμαι ότι το συνέταξα κάπως περίεργα και σε μπέρδεψα.

2. Ναι. Γι'αυτό, αναρωτιέμαι ποιοί είναι οι λόγοι που την απορρίπτουν προτού τη γνωρίσουν. Εχεις κάποια ιδέα; Το προφανές είναι ότι αδιαφορούν για την ελληνική λογοτεχνία, όπως αδιαφορούν και για τη λογοτεχνία της Μολδαβίας, ας πούμε. Ποιοί είναι αυτοί; Από πού έρχονται;

 

[ΕΡΣΗ]

Το βασικο προβλημα δεν ειναι γιατι δεν μεταφραζονται, αλλα το οτι τα οσα μεταφραζονται, εφοσον η μεταφραση και η εκδοση εγινε με καποιου ειδους επιχορηγηση απο το ΥΠΠΟ, αφηνονται στη μοιρα τους και δεν προωθουνται επαρκως, με συνεπεια να πιανουν μουχλα σε αποθηκες.
Το θεμα ειναι γιατι δεν ενδιαφερονται αυτονομα ξενοι εκδοτες -επιχειρηματιες να επενδυσουν στην μεταφραση και διακινηση της ελληνικης λογοτεχνιας, οπου τοτε αυτοι θα ενδιαφεροντουσαν αυτονομα να το διακινησουν. Προφανως να θεωρουν οτι δεν θα κανουν επαρκη νουμερα πωλησεων τα μεταφρασμενα ελληνικα βιβλια, οποτε εκει ισως ξαναπεφτουμε στο θεμα της "ομφαλοσκοπησης".

 

[tripakias]

Το βασικο προβλημα δεν ειναι...

Το βασικο προβλημα ειναι πως δεν υπαρχουν λεφτα...