Γερμανοί και πιοτό

[tita]

Μέρος 1ο

Καθότι χθες βράδυ ήταν η δεύτερη φορά που οι Γερμανοί της παρέας μας ήπιαν λίγο παραπάνω και άρχισαν οι "παρενέργειες", θα ήθελα να σχολιάσω κάποια πράγματα. Ξέρω, ίσως εσάς να μη σας ενδιαφέρουν, αλλά εγώ τα γράφω για να τα θυμάμαι και όταν γυρίσω στην Ελλάδα (ή όπου με βγάλει ο δρόμος στο μέλλον).

Ας περιγράψω λοιπόν την πρώτη φορά:

Πριν 2 Παρασκευές, είπαμε να βγούμε για το καθιερωμένο φαγητό και μετά να πάμε για ποτό. Αποφασίσαμε λοιπόν μετά από μερικά mails, να πάμε σε ένα γερμανικό.
Παρένθεση, τα mails (με κπ απαραίτητες αφαιρέσεις από μέρους μου). Με την ευκαιρία, μπορείτε να δείτε και κπ προτάσεις για φαγητό για όσους ενδιαφέρονται για εστιατόρια/μπυραρίες στο Βερολίνο:
---------
Hi fans of food and fun,

we plan another of our Friday dinners for tonight. The current proposal is pizza in the good and cheap "Caminetto" on Sonntagstrasse near S Ostkreuz.
If there are any better proposals (for today, but perhaps also for future plans) please reply, it's just that we had no special ideas at the moment.

If we stick to the Ostkreuz area, let's meet at 20:00 at the Ostkreuz exit toward Sonntagstrasse. I will probably be here at the institute up to 7 to take the train at 19:08.

I don't have the mail addresses of our summer students (except the one above), so please forward this to our guests.

cheers
R.L
---------------------------
Jamjam.

I thought we will never come to the point that we have to go the a restaurant twice, but ok.

Another idea is Fellas with a very good 'Wiener Schnitzel' (small and large)

For me both would be ok. You can decide and I'll meet you there.

Cheers, H.
------------------------
....μεσολάβησαν μερικά άλλα mails
-------------------------
Yep, good idea....let's go to Fellas, fellas
Pr.
------------------------
........I will try to make a reservation, so if you plan to join, please let me know until 17:00 via mail, irc, phone or direct acoustic channels.
cheers R.L
---------------------------------------
Το τελευταίο μου άρεσε!
Τελοσπάντων, πήγαμε εκεί και πράγματι είχε κάτι τεράστιες μερίδες. Έβγαλα φωτό το μικρό σνίτσελ, ελπίζω να θυμηθώ να την ανεβάσω. Έβγαλα και κάτι κοπέλες που τρώγανε σαλάτα από κάτι τεράστιες γαβάθες. Γενικά οι μερίδες ήταν τεράστιες. Το σνίτσελ βέβαια πολύ λεπτό, οπότε ο Ινδός και εγώ παραδεχτήκαμε ότι πεινάσαμε μετά από λίγο και έπρεπε να είχαμε πάρει το μεγάλο σνίτσελ.
Εκείνη τη μέρα, δεν ξέρω για ποιό λόγο, εγώ δεν ήμουν και πολύ καλά. Θα γράψω άλλη φορά τα ρεζιλίκια μου και το γέλιο που έριξα. Η ουσία είναι ότι καθώς ήμουν χώμα, είπα να μην πιω τίποτα, γιατί ποιός ξέρει ποιός θα με μάζευε μετά. Και ενώ πριν το φαγητό ήμουν σαν πιωμένη, μετά την κόκα κόλα που ήπια ήρθα στα ίσα μου και σοβάρεψα.

Οι άλλοι αντίθετα, μετά το 2ο ποτήρι μπύρα, άρχισαν τα κουλά. Και κυρίως ο Patrick. Έψαχνε εναγωνίως μέσα στο εστιατόριο/μπαρ κάποια νόστιμη κοπέλα, μόνη κατά προτίμηση, για να της την πέσει. Αλλά δεν του άρεζε καμία. Και ως κλασικός γκρινιάρης, άρχισε τη γκρίνια:
-Τι ήρθαμε εδώ? Η Prenzlauer Berg είναι καλή περιοχή, αλλά δεν έχει ωραίες κοπέλες. Και όσες είναι ωραίες, είναι γκαβατζωμένες. Έπρεπε να πάμε Kreuzberg, που είναι πιο χύμα η κατάσταση.
-(Ινδός: ) Γιατί? Να εκείνη καλή είναι. Και η σερβιτόρα. Καλή δεν είναι;
-Μπαααα
Εκείνη τη στιγμή, η σερβιτόρα κάτι πρέπει να άκουσε και νόμισε ότι τη φωνάξαμε. Οπότε ηρθε και μας ρωτάει αν θέλουμε κάτι. Και ο Patrick με ένα μελιστάλακτο ύφος:
-όχι, σε ευχαριστούμε πολύ!
-Α.....Ειναι που δεν σου άρεζε! "Μπααα...." και μετά "οχι ευχαριστούμε" κοιτώντας την γλυκά γλυκά!!!!!
-Άντε πάμε να φύγουμε. Πάμε κάπου που θα βρούμε ωραίες γυναίκες. Να βρούμε τη Yolanda.
-Ποιά είναι η Yolanda;
-αααααχχχ (με ένα ερωτευμένο ύφος). Η YOLANDA!!!! και κάνει μια χειρονομία σαν να έλεγε "καλό κομμάτι"
Από περιέργεια λοιπόν, σηκωθήκαμε και πήγαμε να βρούμε τη Yolanda. Στο δρόμο προσπαθούσαμε όλοι να κάνουμε τη χειρονομία του Patrick, άλλοι με επιτυχία και άλλοι όχι. Η καλύτερη προσπάθεια ήταν του Πρ, που έκανε σαν να χόρευε το χορό της κοιλιάς.
Περπατούσαμε λοιπόν σαν τα χαζά στους δρόμους της περιοχής, κάνοντας στάση σε όποιο μπαρ (νόμιζαν ότι) είχε καλές κοπέλες, αλλά δεν μπήκαμε σε κανένα μέχρι να βρούμε τη Yolanda. Αφού είχαμε περπατήσει κανα 15', και κάποιοι αρχίσαμε να διαμαρτυρόμαστε γιατί περπατούσαμε σαν τα χαζά πίσω από έναν ψηλό που έψαχνε τη Yolanda του ή σαν μεθυσμένοι τουρίστες που ακολουθούμε έναν μεθυσμένο ξεναγό, χαζογελώντας και με τις τσάντες στην πλάτη, τελικά βλέπουμε τον Pr να μπαίνει κάπου.
(παρένθεση: στο δρόμο συναντήσαμε και 2 τύπους που έπαιζαν πετώντας φρίσμπι από τη μία γωνία της διασταύρωσης στην άλλη...).
Ακολουθούμε και μπαίνουμε και εμείς μέσα και τι βλέπουμε; Ένα "καταγώγι" με ούτε μία γυναίκα μέσα, αλλά κάτι παράξενους τύπους.
-Πού είναι η Yolanda? Δεν έχει καμία γυναίκα εδώ!
-Αυτό είναι η Yolanda!
-Αυτό είναι;;;; Καλά και γιατί δεν μας είπες ότι είναι μπαρ και οχι γυναίκα; εμείς σε ακολουθούμε για να δούμε μια θεά και εσύ μας φέρνεις εδώ!
Και άρχισαν τα διάφορα σχόλια.
Η αλήθεια είναι ότι εμένα μου άρεσε το μέρος. Έπαιζε καλή μουσική, καθήσαμε σε βάρκα, είχε πάμφθηνα ποτά (το δικό μου το μπέιλυ'ς έκανε 1.80Ευρώ!!!) και παράξενο/ωραίο κλίμα.

Μετά τις 2 μπύρες και τα κοκτέιλ/ποτά, άρχισε ο Patrick την κουλή συζήτηση για το ποιός/α είναι ωραίος/σέξυ στο ινστιτούτο. Και να λέει:
-Ρε συ Μαρία, εσένα δεν σου αρέσει εκείνος ο ξανθός από τους θεωρητικούς;
-Μπα..οχι
-Μα γιατί;
-Γιατί δεν είναι ο τύπος μου. Είναι απλά μια ωραία φάτσα. Τίποτα άλλο. Δεν μου αρέσει το στυλ του, ο τρόπος που μιλάει κλπ
-Και ποιό είναι το στύλ σου;
-....[.....]
-Δεν ξέρω...εγώ πάντως και μόνο για αυτόν θα μπορούσα να γινόμουν γκέι! Αν ήμουν γκέι, θα ήθελα όλη μέρα και όλη νύχτα να κοιμάμαι μαζί του! (;-) ). Καλά, σοβαρά δεν σου αρέσει;
Και άρχισε μετά την κουβέντα για το ποιοί είναι ωραίοι και ποιοί όχι. Αλλά είδα έναν Patrick που δεν είχα ξαναδεί σε τέτοια φάση.
Επειδή ομως μας έπιασε κουβέντα ένας freaky τύπος, που μας άκουσε να μιλάμε αγγλικά και μας έλεγε διάφορα, ο Ινδός έπεισε τον Patrick να σηκωθούμε να φύγουμε.
Η αλήθεια είναι ότι και εγώ σκιάχτηκα λίγο με το στυλ εκείνου του τύπου, γιατί πολύ σοβαρά μας ρωτούσε από πού είμαστε, πώς μας λένε κλπ.
Ο Ryan ως κλασικός Αμερικανός, ανοιχτός σε όλα, άρχισε να λέει πολλά, οπότε ο Patrick τον έκοψε. Και όταν μας ρώτησε ο τρομαχτικός τύπος που δουλεύουμε, του απαντάει με πολύ σοβαρό και απότομο ύφος:
-Δεν μπορούμε να σας πούμε.
-Γιατί;
-Δεν μας επιτρέπεται.
-Γιατι; Τι είναι; Τίποτα μυστικές υπηρεσίες;
-Ε, περίπου. Αλλά δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα. Ήδη ξέρετε πάρα πολλά.
-Τι θες να πεις;
-Ότι κινδυνεύετε. Αν σας πούμε κάτι περισσότερο, μετά θα πρέπει να σας σκοτώσουμε.
Και το είπε με τόσο σοβαρό και απότομο ύφος, που ο τύπος, παρόλο που ήταν τρομαχτικός ο ίδιος, τρόμαξε και σηκώθηκε και έφυγε. Ήταν που δεν γελάσαμε και εμείς με αυτό που του είπε ο άλλος, και απλά τον κοιτούσαμε σιωπηλά και αυστηρά (ούτε συννενοημένοι να ημασταν), που πρέπει να τον τρομάξαμε, αφού δεν του λέγαμε και από ποιές χώρες είμαστε.

Πρόσεξα λοιπόν οτι οι Γερμανοί της παρέας μπορεί να μην πίνουν συχνά, αλλά όταν πιούνε θα πιούνε πολύ. Το ίδιο μου είπαν συμβαίνει και με τους Σουηδούς. Συνέπεια αυτού είναι να μην έχουν πρόβλημα με το συκώτι τους, αλλά κάνει κακό στον εγκέφαλο, καθότι πίνουν σπανιότερα αλλά πολύ και απότομα.
Μετά από αυτό το δεύτερο μπαρ λοιπόν, πήγαμε στο μεξικάνικο εστιατόριο, όπου όπως κάποιος συμφορουμίτης έχει πει, στα εστιατόρια της Γερμανίας μπορείς να πας μόνο για ποτό. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραγγείλεις κάτι να φας. Πας για ένα ποτό μόνο και κάθεσαι κανονικά. Θεωρείται απολύτως νορμάλ και μάλιστα τις βραδινές ώρες.
Καθίσαμε εκεί, αλλά πάλι δεν έβρισκε ο Patrick καμιά καλή. Μετά από μερικά ποτά όμως, άρχισαν οι παρενέργειες και στους άλλους, που άρχισαν να λένε διάφορα και να πετάνε σεξουαλικά υπονοούμενα (και μη υπονοούμενα). Δεν μπορώ να πω ότι κάναν σαν τους μεθυσμένους που συναντάμε, που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά επειδή τους έχω συνηθίσει σε τελείως άλλο στυλ στη δουλειά (που παρόλο την πλάκα που κάνουμε παραμένουν σοβαρά παιδιά), μου έκανε μεγάλη εντύπωση πόσο εύκολα μετά από μερικά ποτά ο καθένας άρχισε να βγάζει τα εσώψυχά του (ό,τι ήταν για τον καθένα, δεν χρειάζεται εννοείται να τα αναφερω εδώ!) και είδα πόσο ευάλωτοι στην ουσία είναι, παρόλο το "επιστημονικό" στυλάκι που έχουν τις καθημερινές.

Το συμπέρασμα της πρώτης μου αυτής εμπειρίας λοιπόν είναι ότι τους χτυπάει εύκολα το ποτό και γίνονται σχεδόν τελείως άλλοι άνθρωποι. Καμία σχέση με τα "καλά παιδιά με αρχές" που φαίνονται. Όχι ότι έχασα πάσα ιδέα για αυτούς, αλλά για να σας πω την αλήθεια ξενέρωσα πολύ που τους είδα έτσι. Το πόσο εύκολα ένας άνθρωπος που έχει κάνει πόσα στη ζωή του, μπορεί να φτάσει στο άλλο άκρο και να δείξει αμέσως ότι στην ουσία του λείπουν πολλά και δεν είναι ευτυχισμένος.

Καταλαβαίνετε φυσικά ότι δεν μπορώ να γράψω όλα αυτά που ειπώθηκαν, αλλά η ουσία είναι ότι πήρα μια πρώτη ιδέα ότι κάτι υπάρχει πίσω από αυτό που έβλεπα τόσο καιρό.
Και το απόλυτο ξενέρωμα ήρθε χθες το βράδυ, που είδα το "πιο αληθινό" πρόσωπο του ενός, μετά από 2 μπύρες, 2 βότκες και μερικά κοκτέιλ. (θα τα αναλύσω στο 2ο Μέρος).

Η απορία μου είναι: τελικά ποιοί είμαστε; η καθημερινή μας προσωπικότητα ή αυτό που πραγματικά βγάζουμε/λέμε μετά από μερικά ποτά;
Η απάντηση μάλλον με τρομάζει...:roll:

 

[tita]

Ανεβάζω και μερικές φωτό από τα 2 πρώτα μπαρ.
Και όχι, εγώ δεν είμαι σε καμία φωτό (κλασικά)

 

[xenos]

tita με εχει συγκλονισει η ιστορια σου.
Περιμενω με αγωνια το δευτερο μερος.
Τι σου ειναι ο ανθρωπος????
Αβυσσος η ψυχη του...ανθρωπου.!!!!

 

[tita]

Μέρος 2ο

Μέρος 2ο

Τετάρτη βράδυ λοιπόν, είπαμε να βγούμε για ένα ποτό μετά τη δουλειά.
Οι δύο Γερμανοί με τον Ινδό πήγανε πρώτοι και καθησανε και όταν τελείωσα και εγώ τη δουλειά, πήγα με τον Αμερικανό και τους βρήκαμε. Μετά το πρώτο κιόλας ποτήρι μπύρας, ο Patrick άρχισε τα σεξιστικά του σχόλια: "θέλω να φύγουν όλες οι Ιταλίδες γυναίκες από το collaboration", "δεν αξίζουν τίποτα", "γιατί να είναι αυτές σε αυτές τις θέσεις και όχι άντρες" και τέτοια.
Ήξερα ότι δεν πολυσυμπαθεί το αφεντικό του, που είναι γυναίκα Ιταλίδα στην Αμερική, αλλά δεν περίμενα τέτοια απαξίωση προς όλες τις γυναίκες. Γιατί ξέρω ότι αυτά που έλεγε, τα έλεγε για όλες τις γυναίκες (έχει πει παρόμοια και στο παρελθόν)
Ο Ινδός παραξενεύτηκε και τον ρώτησε γιατί το έλεγε αυτό. Και άρχισε μετά μια ολόκληρη συζήτηση.
Εγώ άρχισα να τα παίρνω λίγο, γιατί τις τελευταίες μέρες είχα παρόμοια συζήτηση με κάποιους από εδώ, το πόσο δηλαδή δύσκολο είναι για μια γυναίκα σε έναν τέτοιο χώρο, και πόσο πιο δύσκολο προσπαθούν να το κάνουν με κάθε τρόπο οι άντρες Γερμανοί που κατέχουν πολύ υψηλές θέσεις.

Την Τρίτη που έκανα αυτή τη συζήτηση, είχα πραγματικά εξαγριωθεί, γιατί άκουσα περιστατικά και συμπεριφορές απέναντι σε μία γυναίκα Ιταλίδα, που είναι υπεύθυνη ενός ερευνητικού προγράμματος εδώ και χρηματοδοτεί φοιτητές και ερευνητές σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Και μου είπαν οι ίδιοι οι άντρες κάποια πράγματα, που έδειξε ότι όχι μόνο είναι σεξιστές, αλλά δεν σέβονται ούτε τη μητρότητα.

Και εγώ μπορεί να μην είμαι η "κλασική" γυναίκα που θέλει παιδιά (αν και δεν ξέρω πόσο δόκιμος είναι ο όρος "κλασική"), αλλά τουλάχιστον σέβομαι τη μητρότητα. Μπορεί να μην το επέλεξα μέχρι τώρα, δεν σημαίνει όμως ότι δεν σέβομαι αυτό το τόσο ιερό πράγμα. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη:
Η Ιταλίδα αυτή (όχι η παράξενη, το αφεντικό του Patrick, αλλά η Ιταλίδα του Ινστιτουτου εδώ), έχει αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες από τους άντρες συναδέρφους της, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα σε τέτοια θέση.
Της κάνουν πολύ πόλεμο, και το χειρότερο, ότι της είπαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ότι δεν της δίνουν λεφτά (το μισό μισθό) για να έρχεται με μειωμένο ωράριο, ώστε να μην αφήσει και τελείως μόνα τα παιδά (διδακτορικούς) τόσους μήνες. Αν θέλει, να έρχεται χωρίς καθόλου λεφτά. Αλλιώς να αφήσει το παιδί και έρθει να δουλέψει πλήρες ωράριο. Και αυτή όπως ήταν λογικό, τα πήρε και λέει: αν είναι έτσι, δεν έρχομαι καθόλου. Βέβαια η γυναίκα συνεχίζει να
βοηθάει τα παιδιά από το σπίτι, και να βρίσκεται μαζί τους, αλλά δεν έρχεται στο ινστιτούτο. Η γυναίκα εργάζεται αμισθί κατ'επιλογή της και όχι επειδή οι άλλοι της το επέβαλαν με το έτσι θέλω, μη σεβόμενοι την κατάστασή της και το γεγονός ότι πρέπει να παραμείνει κοντά στο παιδί τους πρώτους μήνες.

Μου είπαν λοιπόν και άλλα περιστατικά για το πόσο πολεμάνε τις γυναίκες, και για αυτό δεν υπάρχουν πολλές Γερμανίδες σε αυτό το χώρο. Για την ακρίβεια, υπάρχει μόνο μία και αυτή είναι diploma student, που σημαίνει ότι κάνει μόνο τη διπλωματική της και μετά θα φύγει. Η μόνη περίπτωση να μείνει εδώ είναι αν αποδεχτούν τελικά έναν ξένο μετα-διδακτορικό, με τον οποίο θα μπορεί να δουλέψει. Αλλιώς και αυτή θα πρέπει να φύγει και να ψάξει για κάποιο άλλο πανεπιστήμιο. Και τελικά αυτό που κατάλαβα είναι ότι γενικώς η κατάσταση είναι έτσι σε αυτό το χώρο στη Γερμανία, όχι μόνο στο Βερολίνο.

Τελοσπάντων, ας επιστρέψουμε στο θέμα του πιοτού. Στην αρχή, μετά τα πρώτα σχόλια, είπα να μη δώσω και πολύ σημασία, γιατί τον μάθαμε πια τον Patrick. Μες στη γκρίνια είναι συνέχεια. Δεν του αρέσει τίποτα. Τα έχει όλα και πάλι γκρινιάζει. Μετά και τη 2η μπύρα, είπε ότι θέλει βότκα, να πάμε στο απέναντι, στο ρώσικο (είναι το ιδιο που είχαμε πάει παλιότερα και είχα βάλει και λινκ με φωτος). Εκεί, σερβίρουν τη βότκα σε "κανατούλες" των 100γραμμαρίων.
Φωτογραφίες δυστυχώς εγώ η ίδια δεν έχω, αλλά θα ζητήσω από τον αμερικάνο να μου δώσει αυτές που έβγαλε.

Και μετά το πρώτο ποτηράκι, άρχισαν τα όργανα....Να αρχίζει ξανά να λέει ο Πάτρικ για τις γυναίκες, και ο Ryan του λέει σε κάποια φάση: "α, έχω το κινητό μιας Γερμανίδας άμα θέλεις. Δεν ξέρω πώς και γιατι το έχω, αλλά ξέρω ότι το έχω!"
Του παίρνει λοιπόν το κινητό ο Πάτρικ (η πλάκα είναι ότι δεν ήξερε και πώς λειτουργεί) και παίρνει τηλέφωνο την κοπέλα.
-Καλησπέρα. Λέγομαι Πάτρικ Μπ.... και εργάζομαι στο .... ως....... Τηλεφωνώ εκ μέρους του φίλου μου του Ράιαν, ο οποίος δεν ξέρει γερμανικά. Αν σας ενδιέφερε, θα μπορούσαμε να πιούμε ένα ποτό όλοι μαζί. Είμαστε στο Ντάτσα, στη οδό τάδε και
θα χαρούμε πολύ να μας τιμήσετε με τη συντροφιά σας.
(ακολούθησε ένα σύντομος διάλογος)
-Μάλιστα. Χάρηκα πάντως που τα είπαμε, και ελπίζω κάποια στιγμή να σας συναντήσω κάτω από πιο κατάλληλες συνθήκες. Καλό σας βράδυ!

Ο Ράιαν να του φωνάζει "κλειστο κλειστο" και να μας κοιτάει ρωτώντας μας τι λεει, γιατί δεν ξέρει γερμανικά
-Θα αρχίσω να έρχομαι και εγώ στα μαθήματα γερμανικών που πας μου φαίνεται. Να πού είνα χρήσιμα! Πες μου, τι λένε, τι λένε;
Εγώ να έχω φρικάρει και τους είπα: "αν έρθει αυτή η κοπέλα, εγώ θα σηκωθώ να φύγω."
-Μα γιατί;
-Γιατί δεν θα κάθομαι να γίνομαι ρεζιλι με μια παρέα μεθυσμένων αντρών που την πέφτουν σε αγνωστες. Κάντε ό,τι θέλετε, άντρες είστε,
αλλά εμένα θα μου επιτρέψετε να σηκωθώ να φύγω.


Τελικά αφού η κοπέλα δεν ήρθε, εγώ κάθησα μέχρι να φύγουμε από εκείνο το μπαρ, και τους άφησα να πάνε να βρούνε γκόμενες σε άλλο.
-Κοιτάξτε να δείτε. Ο Ράιαν είναι θυμωμένος με αυτό που έγινε σήμερα στο τρένο, και θέλει να πιει 15 ποτά να ξεχάσει. Εσύ Πάτρικ θέλεις επειγόντως σεξ. Ε, δεν γίνεται να σας ακολουθήσω. Πάτε σαν άντρες να κάνετε τα κουλά σας, αλλά εγώ δεν έχω θέση στα αντρικά.
-Μπα...δεν θέλω σεξ. Το σεξ είναι για τις γυναίκες.!!!
(αυτό πραγματικά δεν το κατάλαβα. μέχρι τώρα ήξερα ότι οι άντρες δεν μπορούν χωρίς αυτό. Τι να πεις!)

Η συμπεριφορά μου ξέρω, ότι ίσως ακούγεται λιγο ακραία. Αλλά τις 2 τελευταίες μέρες με αυτά που άκουγα, δεν ήμουν και στα πολύ καλά μου.
Για παράδειγμα, στο πρώτο ποτό, πιάσαμε θέμα για το πότε και ποιά πρέπει να παντρευτεί ο Πάτρικ. Και μεταξύ άλλων είπε ότι θα μπορούσε να παντρευτεί μία 10 χρόνια μικρότερή του. Εγώ σκέφτηκα δυνατά "και εγώ θα μπορούσα να είμαι με κάποιον που είναι μέχρι 25-30 χρόνια μεγαλύτερός μου. Δεν λέω ότι μου αρέσουν τόσο μεγάλοι, αλλά αν μία στο 1000000 μου άρεζε κπ τετοιος, και μπορούσα να μείνω μαζί του, δεν θα είχα πρόβλημα με την ηλικία."
Ο Ινδός να ρωτάει "μα γιατί? τι θα βρεις σε έναν τέτοιο" κλπ κλπ. και ο Πάτρικ:
-Δεν μου λες, είσαι πλούσια;
-.......(δεν απαντώ)
-Είσαι πλούσια;
-Δεν μπορώ να απαντήσω σε τέτοια ερώτηση.
-Γιατί;
-Γιατί απλά δεν σε αφορά.
-Α!!!!ΕΙΣΑΙ πλούσια! αααχχχ...σου έχω πει πόσο ωραία μάτια έχεις, πόσο ωραία είσαι κλπ κλπ?

υπό άλλες συνθήκες θα γελούσα, αλλά αυτή τη φορά όχι. Με ενόχλησε ο τρόπος του, το πόσο δεν σκεφτόταν αυτά που έλεγε, με τον τρόπο που τα έλεγε.


Οι παρενέργειες στους άλλους ήταν ποικίλες. Ο Ινδός άρχισε να διαφωνεί έντονα για το αν το αμερικάνικο ποδόσφαιρο είναι ενδιαφέρον ή όχι, και μόνο που δεν μάλωσαν. Για τι πράγμα; για κάτι που δεν έχουν παίξει ποτέ τους, για κάτι που δεν πρόκειται να ξανακουβεντιάσουν ποτέ στην καθημερινή τους ζωή.

Ο Αμερικάνος άρχισε να με αγκαλιάζει, και να μου λέει: "θέλεις μια αγκαλιά; σου λείπει ο πρώην σου;" και τέτοια. Εντάξει, για αμερικάνο δεν είναι και πολύ παραξενο, γιατι είναι ανοιχτοί. Δεν ειναι σαν τους Γερμανούς που δεν αγγίζουν. Αλλά από την άλλη δεν μου αρέσει να αρχιζει να με αγκαλιάζει ένας που δεν τον ήξερα και από χθες, μπροστά στους συναδέρφους, και μάλιστα ένας που τους επόμενους 2 μήνες θα πρέπει να συνεργαστώ πολύ στενά ώστε να γράψουμε ένα report μαζί.


Τα χειρότερα έμαθα ότι έγιναν μετά που έφυγα:
Πήγαν για κοκτέιλς και μετά από κάποια ώρα μοιράστηκαν μαζί με κάτι άλλες κοπέλες το τραπέζι.
Ο Αμερικάνος αρχισε να τους την πέφτει, αλλά αυτές μετά από καποιο σημειο ενοχληθηκαν. Ο Πατρικ από την άλλη, άρχισε να τις προσβάλει: "από πού είσαι εσύ; Από ...??? Ααα...άρα είσαι τρομοκράτης! Όλοι οι τρομοκράτες από αυτή την περιοχή έρχονται! Είναι η περιοχή που βγάζει πολλούς τρομοκράτες. Α, και ο μπαμπάς σου είναι από το Μορόκο; Τότε είσαι Άραβας!!!"
και αυτά που άρχιζε να λέει, ενόχλησαν πολύ τις κοπέλες όπως είναι λογικά, ειδικά αν ξέρει κανείς το στιλ του, που ό,τι λέει το λέει με σοβαρό ύφος.
την άλλη μερα (χθες), χάσαμε τον Ράιαν. Δεν εμφανιστηκε στο γραφείο, αλλά μάθαμε ότι δεν πήγε καν στο "μαθημα" που έχουν για τους summerstudents το πρωί και πρέπει να είναι εκεί. Αρχισαμε να ανησυχούμε, γιατί τον άφησαν μόνο του στο μπαρ το βράδυ. Αλλά τελικά μάθαμε ότι γύρισε το πρωί στις 8.30, οπότε πήγε και ξεράθηκε στον ύπνο.

Ελπίζω σήμερα μετά το φαγητό, να ακούσουμε και την δικιά του εκδοχή για το τι έγινε εκείνο το βράδυ. Πάντως σήμερα το πρωί που ερχόμουν με τον Πάτρικ, του είπα οτι για μερικές μέρες δεν θέλω καν να τον βλέπω. Το γεγονός ότι είναι σεξιστής όταν μεθάει, σημαίνει ότι έχει παρόμοιες απόψεις και όταν είναι νηφαλιος. Οπότε δεν μπορώ να του μιλήσω για τις επόμενες ώρες.
Αλλά φαντάζομαι ότι μέχρι το βράδυ θα τον έχω πάλι συμπαθήσει, και θα βγούμε για το καθιερωμένο φαγητό-ποτό. Θα κρατάω όμως τις επιφυλάξεις μου.

Για αυτόν τον τυπο δεν ξερω τι αισθηματα έχω. Οι επιλογές μου ειναι οι εξής:
1. Επειδή απο την πρωτη στιγμη τον συμπαθησα, και θεωρω οτι εχει πλακα καθε φορα που γκρινιαζει, ενώ τα έχει όλα,
τελικά θα το ξεπεράσω και θα τον συμπαθώ, αλλά δεν θα δέχομαι τη σεξιστική του συμπεριφορά.
2. Παρόλο που τον συμπαθούσα τοσο καιρο, θα πρέπει να τον μισησω, γιατι δεν μπορώ να ειμαι φιλη με καποιον που εχει τέτοιες
απόψεις -μεθυσμένος ή νηφαλιος-
3. Θα το συζητησω μαζι του να δω τι πραγματικα πιστευει. Γιατί ενώ συμφωνώ σε πολλά θεματα μαζί του, σχετικά με τη ζωή, σε αυτό το θεμα όταν τον ακουω, τα παιρνω στο κρανιο.
0ψομεν...θα κάνω μάλλον το 3ο. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, και κυρίως αυτός, έχουν τόσο ενδιφέρον, και ταυτόχρονα κανουν και τη δική μου ζωή ενδιαφερουσα (προσπαθωντας να λυσω το μυστηριο "ανθρωπος"), που ειναι κριμα να τον χάσω απο την καθημερινότητά μου τους επόμενους μήνες ;-)

ΥΓ: αλλά δεν ξερω αν μπορω να εμπιστευτω αυτά που λεει. Σημερα μου λεει: "αχ τι ωραια ειναι η ζωη, τι ωραια που ειναι η φυση!"
-ΜΠΑ???Πώς το επαθες? τι εγινε; τι σου συνέβει;
-Τιποτα. Απλά το πηρα αποφαση να υποκρινομαι για το τι ωραια που ειναι η ζωη. Σκατά ειναι, αλλά αφού θέλετε να λεω οτι ειναι ωραία, θα το παίζω ευτυχισμένος!

-----------------------------------------------------------------------------
Αααχχχ...και μονο που διαβαζω αυτά που έγραψα, γελάω...τι πλάκα που έχει η ζωή ώρες ώρες! Αλλά και πόσο "σκατένια" γίνεται κάποιες άλλες φορές...

 

[tita]

tita με εχει συγκλονισει η ιστορια σου.
Περιμενω με αγωνια το δευτερο μερος.
Τι σου ειναι ο ανθρωπος????
Αβυσσος η ψυχη του...ανθρωπου.!!!!

Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, αλλά δεν κατάλαβα το γιατί σε συγκλόνισε. Τι εννοείς; Τι σου έκανε εντύπωση; Εννοείς αυτό που μου έκανε και εμένα; το πόσο αλλάζει ο άνθρωπος;

 

[tita]

Μέρος 3ο

Δεν το περίμενα ότι θα υπήρχε και τρίτο μέρος στην ιστορία, αλλά να πώς έρχονται τα πράγματα στη ζωή.

Πριν προχωρήσω, να αναφέρω την κατάληξη του Αμερικάνου: μετά από εκείνο το μπαρ που τον αφήσαν, κάπου τον πήγαν οι κοπέλες, σε κάποιο άλλο μπαρ, και από εκεί και πέρα δεν θυμάται τίποτα. Θυμάται ότι ξύπνησε μέσα στο τρένο, έχοντας καταλήξει στο Πότσνταμ! Για όσους ξέρουν, είναι μια περιοχή που είναι στην Γ ζώνη, και θεωρείται ότι δεν ανήκει στο Βερολίνο, αλλά στο Brandenburg. Συνέπεια; Γύρισε στο ινστιτούτο στις 8.30 το πρωί και πήγε κατευθείαν για ύπνο, όντας χώμα. Χθες λέει είχε όλη τη μέρα ένα κεφάλι καζάνι και χρειάστηκε να αδειάσει το στομάχι του πόσες φορές. Ο συνδιασμός έλλειψης φαγητού και κατανάλωσης μπύρας, κοκτέιλ, βότκας και ξανα δυνατό κοκτέιλ, τον έκαναν πύραυλο...


Πήγαμε λοιπόν για φαγητό με τον Περουβιανό, τον Φ και τον Πάτρικ, τον Ινδό, τον Ρ.Φ και τον Ryan και μετά ήρθαν και μας βρήκαν και οι δύο Γεωργιανοί summerstudents, που είναι από τα καλύτερα παιδιά, γεμάτα ενέργεια. Ο Αμερικανός σχολίαζε:
-Είναι οι μόνοι που είναι cool τύποι. Όλοι οι άλλοι είναι ξενέρωτοι, δεν κάνουν τίποτα. Αυτοί όμως, είναι σαν να λένε: "πωπω...βγήκαμε από τη Γεωργία! Ας ανακαλύψουμε όλον τον κόσμο!" Αν και ακούστηκε κάπως, φάνηκε χαριτωμένο. Πραγματικά αυτά τα παιδιά είναι τελείως ακομπλεξάριστα, και η κοπέλα μέσα στο κέφι συνέχεια. Ευτυχώς που δουλεύει με τον Ουαλό, και ακούω τα γέλια τους από το απέναντι γραφείο. Τι ωραία να υπάρχει νέος κόσμος με κέφι τόσο κοντά σου! Από το να βλέπω τα μούτρα μερικών μερικών...

Μας είπαν λοιπόν ότι είχε Bierfestival, με μπύρες από διάφορα μέρη, και είπαμε να το εκμεταλλευτούμε. Στην πορεία -κλασικά- χάσαμε τους μισούς, και μείναμε ο Ινδός, ο Ράιαν, ο Πάτρικ και εγώ. Ο Αμερικανός είχε βρει τη χαρά του, που μπορούσε να πιει αλκοόλ σε ανοιχτό χώρο ελεύθερα, χωρίς να τον ελένξουν, και έκανε σαν τρελός δοκιμάζοντας πόσα είδη μπύρας. Σε ένα "τροχό της τύχης" κέρδισε μία εξάδα μπύρες, και τις κουβαλούσε μαζί του. Τελικά αποδείχθηκαν χάλια στη γεύση, οπότε τις έδωσε στον Πάτρικ να τις δώσει κάπου. Εκείνος με τη σειρά του, τις πούλησε σε κάτι μεθυσμένους γερμανούς, κερδίζοντας 2 τσιγάρα ως αντάλλαγμα.
Η βραδιά είχε πλάκα γενικότερα, καθώς έβλεπες όλο κεφάτους και μεθυσμένους ανθρώπους, από διάφορες χώρες/πόλεις. Στο δρόμο και εμείς πιάσαμε φιλίες με ένα ζευγάρι αμερικανών, που είχαν ερθει από ταξίδι στην Κοπεγχάγη και όντας λιώμα, κόντεψαν να χάσουν το τρένο του γυρισμού. Ο Ράιαν τους είπε την ιστορία με τη δική του κατάληξη, και έτσι πιάσαμε την κουβέντα και πήγαμε σε ένα άλλο σταντ για να πιούμε μαζί μπύρες. Στην κοπέλα της έκανε εντύπωση που δεν έπινα, αλλά της είπα ότι το ποτό μου το ήπια, και δεν χρειαζόμουν άλλο. Ξέρω, φαινόμουν πολύ σοβαρή για αυτούς σε εκείνο το τρελό κύμα που πήγαινε από σταντ σε σταντ, αλλά για εμένα είναι αλλιώς τα πράγματα. Έχω μάθει να πίνω απλά για να πιω, να ξεδιψάσω, άντε και για να αισθανθώ λίγο καλύτερα και να κάνω κέφι με την παρέα. Όχι όμως να πίνω και να πίνω μέχρι να μεθύσω και να γίνω λιώμα. Δεν βρίσκω το λόγο να γίνομαι κομμάτια αν δεν υπάρχει λόγος. Ίσως αν είχα κάποια ερωτική απογοήτευση ή κπ στιγμή στη ζωή μου να ήθελα να γίνω ντίρλα, για να ξεδωσω ή να ξεχάσω κάτι, να το έκανα. Αλλά δεν έτυχε. Δεν νομίζω όμως ότι θα το έκανα συστηματικά να βγαίνω έξω για να πιω και να συνεχίσω να πίνω μέχρι να μην ξέρω ποιά είμαι. Ποτέ μη λες ποτέ βέβαια. Αλλά εύχομαι στη ζωή μου να μη φτάσω σε τέτοιο σημείο...

Μου κάνει τεράστια εντύπωση αυτή τους η συνήθεια. Να πίνουν για να μεθύσουν και όχι απλά για να πιουν και να νιώσουν καλά. Και όπως λέει ο Ινδός: "με αυτόν τον τρόπο they give drink a bad name!". Το ποτό είναι για να το απολαμβάνεις, όχι για να σε χαλάει...

Για να φτάσω στην κατακλείδα λοιπόν: Αφού χάσαμε και τον Ράιαν με τους αμερικάνους, ο Πάτρικ μετά από 10 και βάλε μπύρες, διαφόρων τύπων, κατέληξε σε ένα παγκάκι κοντά στα σταντ του φεστιβάλ. Και άρχισε πάλι να λέει για τις γυναίκες, και να τις μειώνει:"οι γυναίκες το μόνο που είναι ικανό να κάνουν, είναι τα παιδιά. Σε όλα τα άλλα είναι άχρηστες. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε άλλους χώρους". Εγώ αρχικά τον άφησα να εκτονωθεί και στο τέλος τον ρώτησα τι του έχει συμβεί στη ζωή του και έχει γίνει έτσι. Επέμενε ότι τίποτα. Ότι απλά η ζωή του είναι σκατά. Δεν μπορεί, κάποια γυναίκα τον έκανε να αισθάνεται έτσι. Δεν γεννήθηκε έτσι, να θεωρεί τα πάντα μαύρα και άραχνα. Συνέχισε να λέει για τις γυναίκες, οπότε δεν άντεξα και του απάντησα: "πραγματικά με αυτά που λες, δείχνεις το πόσο φοβάσαι τις γυναίκες. Καταλαβαίνεις ότι είναι τουλάχιστον ισάξιες και ικανές με εσένα, και σε τρομάζει το γεγονός που τις βλέπεις να καταφέρνουν πράγματα ακόμα καλύτερα από εσένα. Καταλαβαίνω ότι δεν σου αρέσει, αλλά δεν είναι δικό τους το φταίξιμο. Μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα από εσάς μερικές φορές. Όχι ότι όλες οι γυναίκες είναι το ίδιο, όπως δεν είναι και όλοι οι άντρες. Άλλοι είναι περισσότερο ικανοί, άσχετα με το αν είναι γυναίκες οι άντρες. Υπάρχουν κάποια πράγματα που κάποιοι τα κάνουν καλύτερα ή χειρότερα, άσχετα με το αν είναι γυναίκες οι άντρες. Ο καθένας έχει το δικό του στυλ και τις δικές του ικανότητες, και μπορεί να πετύχει σε κάτι καλύτερα από κάποιον άλλο, λόγω των προσόντων του"
-Οχι, άχρηστες είναι. Μόνο χειρότερα τα κάνουν.
-Ναι βέβαια, έχεις δίκιο...Για αυτό η ζωή είναι τόσο τέλεια όσο την περιγράφεις (που συνέχεια λες πόσο χάλια ειναι). Βλέπεις οι άντρες την κάνουν καλύτερη...
-Ναι, ενώ αν κυριαρχούσαν οι γυναίκες, ούτε τη φωτιά θα μας άφηναν να πιάσουμε

Ε, εκεί σταμάτησα, γιατί κατάλαβα το πόσο δεν έχει ιδέα της φύσης της γυναίκας (δεν έχει ακούσει το "παίζεις με τη φλόγα" ) και δεν ξέρει πόσο πιο ριψοκίνδυνες είμαστε. Αυτός όμως το συνέχισε:
-Αααχχχ αν μπορούσα να ήμουν γκέι...θα ήταν τόσο πιο απλά τα πράγματα...Δεν θα τις ειχα ανάγκη καθολου! Αλλά βλέπεις, δεν μπορείς να γίνεις γκει από τη μια μέρα στην άλλη...
-Το καταλαβαίνω. Αλλά και από την άλλη, όλο λόγια είσαι ρε συ... Όλο λες "τι ωραίο πισινό έχει αυτή", "τι μωρό είναι αυτό" (ειδικά όταν είσαι μεθυσμένος), αλλά ποτέ δεν κάνεις κάτι. Δεν έχεις τα κότσια να πας και να της μιλήσεις. Μόνο κάθεσαι και λες, και μετά κατηγορεις. Αν πραγματικά τις θέλεις, μπορείς να τις έχεις!
-Ναι, έχεις δίκιο, ειμαι coward. Αλλά έτσι είμαι, δεν μπορώ να πάω και να κάνω κάτι. Είμαι 35 χρονών..είμαι μεγάλος για αυτές και δειλιάζω.
-(Ινδός)Είδες; σε κατάλαβε! και δεν την είχες και ικανή!
- Ναι...βέβαια...τώρα με κατάλαβε και μπορεί να μου ξεριζώσει την καρδιά και να την κουνάει πέρα δώθε με αλλαλαγμούς. Αν θες να κάνεις κάτι, πήγαινε να μου βρεις ένα τσιγάρο να καπνίσω.

Και τότε κατάλαβα (εστω και αργά, το ξέρω), πόσο πραγματικά δυστυχισμένος είναι. Πάντα του έλεγα ότι αν και συμφωνώ ότι η ζωή είναι ψιλοσκατά, αυτός δεν μπορεί να έχει παράπονο, αφού είναι νέος, ταλαντούχος, προσοντούχος και μπορεί πολύ εύκολα να έχει ότι θέλει. Και μου έλεγε όχι, δεν είναι έτσι.
Και είχε απόλυτο δίκιο. Δεν είναι καθόλου έτσι. Είναι ένας άνθρωπος που βαθιά μέσα του τρέφει κακία και μισαλλοδοξία. Και αν τα έχεις αυτά, δεν πα να έχεις και όλο τον πλούτο ή τα προσόντα του κόσμου; ποτέ δεν θα είσαι ευτυχισμένος, και ποτέ δεν θα έχεις τίποτα και κανέναν. Πραγματικά λυπήθηκα που ένας τέτοιος άνθρωπος υπό άλλες συνθήκες θα ήταν από τους πιο ευτυχισμένους και πετυχημένους πάνω στη γη. Και την ίδια στιγμή τον ευχαρίστησα μέσα μου, που μου έδωσε να καταλάβω πόσο ευτυχισμένη ζωή έχω, με τόσους ανθρώπους που με αγαπούν και αγαπώ, και ας μην έχω την καριέρα που έχει αυτός (αν και ποτέ δεν πεθύμησα να κάνω ό,τι έκανε αυτός).
Μου λέει:
-Τι να κάνουμε; μπορείς να με μισείς όσο θέλεις. Το καλό είναι ότι ο κόσμος είτε με μισεί, είτε με συμπαθεί. Δεν υπάρχει κάτι που να είναι "ουτε κρύο ούτε ζεστη"
-Κανεις λαθος. Το πρόβλημα είναι ότι σε συμπαθώ. Γι'αυτό δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι. Αλλά δεν μπορω και ούτε θέλω να κάνω κάτι. Εσύ επιλέγεις το πώς θα ζεις τη ζωή σου. Η επιλογή είναι δική σου, και το ξέρεις. Αλλά να με συγχωρείς, αλλά δεν πρόκειται να πάρω στα σοβαρά αυτά που λες για τις γυναίκες. Σε συμπαθώ για το στυλ που έχεις και έχεις πλάκα με αυτά που λες, αλλά δεν παίρνω στα σοβαρά λόγια από έναν άνθρωπο που λέει ό,τι λέει, αλλά έχει γυναίκα αφεντικό, και παρόλο όσα λέει, συνεχίζει να δέχεται αυτή την κατάσταση (που σημαίνει ότι αποδέχεσαι ότι είναι ικανότερή σου) και για να νιώσει καλά με τον εαυτό του προσβάλει τους άλλους και παραδέχεται ο ίδιος ότι η ζωή του είναι σκατά. Αν τα έλεγε κάποιος άλλος, ίσως. Αλλά από εσένα όχι. Και σε ευχαριστώ που με τον τρόπο σου με έκανες να εκτιμήσω άλλους άντρες/ανθρώπους και να δω πόσο υπέροχοι είναι αυτοί, και να νιώθω ευγνώμων για το ότι υπάρχουν στη ζωή μου.
Και συγγνώμη, κάτι τελευταίο: οι γυναίκες πολλές φορές το παίζουμε χαζές και ότι δεν καταλαβαίνουμε πολλά, αλλά πίστεψέ με, έχουμε το λόγο μας και ξέρουμε γιατί το κάνουμε.

Αυτός βέβαια συνέχισε με προσβολές, και σε εμένα και προς τον Ινδό (για θέματα φυσικής), λέγοντάς του ότι δεν έχει ιδέα από αστρονομία και από φυσική. Φυσικά ο Ινδός του είπε πολύ ευγενικά κατ'επανάληψη ότι καλύτερα να πιει την μπύρα του και να μη μιλάει, καθότι αφιέρωσε 5 χρόνια από τη ζωή του για τη μελέτη της κίνησης αυτού του είδους αστέρα, οπότε κάτι παραπάνω ξέρει. Ο άλλος βέβαια πρέπει να είχε φτάσει στο σημείο να μην καταλαβαίνει τίποτα, γιατί τον έβλεπες ότι οι μπύρες τον είχαν χτυπήσει και έψαχνε από κάπου να βρει μαριχουάνα να καπνίσει...

Μετά από μια τελευταία προσβολή του προς το πρόσωπό μας, όταν πήγε να πάρει άλλη μια μπύρα ή ποιός ξέρει τι, σηκωθήκαμε και εμείς να φύγουμε, αφού κατ'επανάληψη μας έλεγε "αν δεν θέλετε φυγετε και αφηστε με μονο μου". Ο Ινδός ένιωσε τύψεις που δεν φύγαμε όλοι μαζί, αλλά μεγάλο παιδί είναι. 35 χρονών άνθρωπος, ειναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και τα λεγόμενά του. Δεν θα παίξουμε το ρόλο του μπαμπά κανενός.

Ξέρω, έγραψα πολλά και ταυτόχρονα δείχνω ένα -ισως για κάποιους- άσχημο πρόσωπο/χαρακτήρα. Αυτή είμαι όμως. Εδώ, στη Γερμανία, δεν μιλάω, γιατί δεν είμαι σπίτι μου. Δεν μου αρέσει όταν το κάνουν ξένοι στη χώρα μου, που το παίζουν τσιφλίκι τους, και έτσι δεν το κάνω και εγώ. Όμως όταν με προσβάλλουν ως άνθρωπο, μετά από κάποιο σημείο πρέπει να υπερασπιστώ τουλάχιστον τον εαυτό μου. Δεν είμαι υποχρεωμένη, αλλά το κάνω όταν το κρίνω, γιατί δεν είμαι και κανα άψυχο ον χωρίς άποψη.

Αυτά λοιπόν από τους πιωμένους του Βερολίνου...Ξέρω ότι δεν περιγράφω τις κλασικές αντιδράσεις των ξένων μεθυσμένων, αλλά καθότι δεν είμαι ακριβώς τουρίστρια, γράφω όσα βλέπω, ζω και με προβληματίζουν.

Μερικά από τα περιστατικά (τα κλασικά) από εκεινο το βραδυ:
-ένας περαστικός να πιάνει τον πισινό μιας κοπελας που συνοδευόταν
-μία κοπέλα που μας σταματάει και μας ζητάει: "μήπως έχετε....ε...πώς το λένε...θέλω...ε....α ναι! θελω...μήπως έχετε μία μπύρα; θέλω να πιω μία μπύρα!" Ο Ράιαν κουβαλούσε την 6αδα με τις μπύρες, αλλά της λέει: "ε...hallo!!! γύρω σας μπορείτε να αγοράσετε όσες θέλετε. Αλλά αφού θέλετε, να! πάρτε μία από τις δικές μου, μου περισσεύουν!" και της δίνει μία. Αλλά εκείνη: "αααχ!!! καλά....οχι, δεν θέλω....ευχαριστώ...." και προχώρησε τρεκλίζοντας παρακάτω.
-οι κλασικοί ζαλισμένοι που έπεφταν πάνω μας, γιατί μας περασαν για δέντρο και ήθελαν να ακουμπήσουν πάνω του
- και τέλος, ο Ινδός που ήθελε να παει προς νερού του (για την ακρίβεια:"γιατί αν πιω ακόμα μία, θα έχω αυτόματη απελευθέρωση υγρών από τον οργανισμό μου"), αλλά μετά από λίγο γύρισε εκνευρισμένος: "αμαν πια! ακολούθησα εκεινον τον άντρα γιατί ήξερα πού ήθελε να πάει. Αλλά βρε παιδί μου...ακόμα και στους θάμνους, έχει μια ουρά με 10 άτομα που περιμένει ο ένας τον αλλο να τελειώσει! Στη Γερμανία κάνουν ουρά ακόμα και για να κατουρήσουν στους θάμνους!"


Ανεβάζω και μερικές φωτογραφίες σε λίγο, από εκείνο το βράδυ. Μεταξύ αυτών, και κάποιοι ντυμένοι με γυναικεία ρούχα. Δεν τόλμησα να τους βγάλω από μπροστά, γιατί δεν είναι να παίζεις με μεθυσμένους.

 

[tita]

Οι φωτό. Μείωσα την ανάλυση γι'αυτό είναι έτσι...
Στην τελευταία: ο Patrick να λέει στην κοπέλα που πουλούσε αυτά τα μυτερά καπέλα:
-Αααχχ..θέλω ένα, αν ήμουν λίγο παραπάνω πιωμένος, θα αγόραζα. Θα έρθω στο γυρισμό και θα πάρω ένα, χρειάζομαι μερικές μπύρες ακόμα για να δώσω 2.5ευρώ για αυτό το καπέλο...

 

[KLEOPATRA]

Καπως καθυστερημενα διαβαζω τις αφηγησεις σου τιτα και μου αρεσουν πολυ.Αλλα βρε κοριτσι μου τι φρουτα ηταν αυτοι οι συναδελφοι!Απο που κατεβηκαν αυτοι ..!!
Καλα, αλλη κοπελα στην παρεα δεν υπηρχε?

 

[tita]

υπήρχε μία Ιταλίδα, για την οποία θα ήθελα να γράψω κάποια πράγματα, πχ ότι στην αρχή δεν μου μιλούσε πολύ, και έλεγα δεν με συμπαθεί, αλλά τον τελευταίο μήνα που ημασταν στο ίδιο γραφείο, στο τέλος με "μίσησε" γιατί "Ποτέ δεν δένομαι με τους ανθρωπους, γατι λόγω επαγγέλματος πρέπει να αλλάζουμε συνέχεια μέρη και δεν θέλω να πληγώνομαι. Σε μισώ γιατί δεθήκαμε σαν αδερφές τον τελευταίο μήνα, και τώρα στεναχωριέμαι που φεύγεις"
και άλλα αστεια περιστατικά πχ όταν τριγυρνουσε γυμνή στο σπιτι και οταν καταλαβε οτι κπ την κοιταει απο εξω εσκυψε και περπατουσε μετα σαν την παπια μεχρι να παει στο μπανιο να ντυθει
και άλλα πολλα...αχ τι μου θυμισες τωρα...

επισης υπηρχε μια summerstudent που ειχαμε για 2 μηνες σχεδον, και με αυτη δεθηκαμε πολυ, γελασαμε ακομα πιο πολυ, και τώρα την περιμενω το Σεπτέμβριο να έρθει να με επισκεφτεί εδώ

και τέλος υπήρχε μια erasmιτισσα Γαλλιδα, που δεθηκα σαν αδερφη και με αυτην -δυστυχως- γιατι και αυτή τωρα ειναι στον Καναδα


αλλά σταμάτησα να γράφω ιστορίες από το Βερολίνο...ίσως κάποτε να ξαναρχίσω. τώρα που θα είμαι και εκεί 1 μήνα, και θα τους ξαναδώ... αααχ αχ αχ

 

[KLEOPATRA]

Πραγματικα περασες τελεια τιτα μου.Μακαρι να χα και γω τετοιες εμπειριες .Σιγουρα ειναι απαισιο και ψυχοφθορο που πρεπει να χωριζεσαι μετα με τα ατομα αυτα.