Ιταλία Γαστρονομικές budget διακοπές στη Ρώμη

[Rosa Mundial]

Η αφορμή δόθηκε κάπου τα Χριστούγεννα, όταν σε μία αναζήτησή μας για φθηνές πτήσεις εξωτερικού , ‘πέσαμε΄ πάνω στην easy jet (ναι, δεν την ξέραμε!) και διαπιστώσαμε πως μία πτήση για Ρώμη κάθε άλλο παρά απαγορευτική ήταν.


Η απόφαση δεν άργησε να παρθεί. Τα λεφτά λίγα, αλλά η όρεξη για ταξίδι περίσσια….συμφωνήσαμε εξ αρχής ότι στη Ρώμη δε θα χαλάγαμε πολλά, αλλά σίγουρα θα περνούσαμε καλά. Θα μέναμε για λίγες μέρες , θα βλέπαμε τις ομορφιές της πόλης, δε θα αναλωνόμασταν σε επισκέψεις των τόσων μουσείων και αξιοθεάτων, που θα μας στερούσαν πολύτιμο χρόνο και, φυσικά, χρήμα (οι μνήμες , άλλωστε, από την πενθήμερη εκδρομή μου στη Ρώμη με το σχολείο, που θα τη χαρακτήριζα επιεικώς ‘βασανιστική’ , με την επιμονή των καθηγητών να δούμε και να μάθουμε τα πάντα μέσα σε ελάχιστο χρόνο και την τελική εξουθένωσή μας, μου είχαν αφήσει ένα απωθημένο για την πανέμορφη πόλη που τοτε δεν απόλαυσα και μια απέχθεια για τις ‘οργανωμένες εκδρομές’).


Τα εισιτήρια κλείστηκαν , όπως και το ξενοδοχείο, όλες οι απαραίτητες πληροφορίες συγκεντρώθηκαν (να’στε καλα ρε παιδιά!) και το απόγευμα της 18ης Φεβρουαρίου μας βρήκε να πετάμε για την Αιώνια Πόλη , γεμάτους αδημονία, λαχτάρα και με έναν συνολικό προϋπολογισμό της τάξεως των 200-230 ευρώ το άτομο (τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο μάς είχαν κοστίσει 120 ευρώ το άτομο και μας έμεναν ακόμα 80-110 ευρώ κατά κεφαλή για να ‘βολευτούμε’ εκεί).


Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Fiumicino στις 19:30 , τοπική ώρα. Είχα διαβάσει ότι το αεροδρόμιο είναι μπέρδεμα , ότι περπατάς αρκετά για να φθάσεις στα τραίνα , αλλά, ομολογώ ότι μου φάνηκε πιο χαοτικό απ’όσο περίμενα. Η σήμανση και η καθοδήγηση προς το σταθμό ήταν μάλλον ασαφής και ελλιπής. Τα περίφημα σήματα με το τραίνο έκαναν την εμφάνιση τους ενώ είχαμε ήδη ρωτήσει 3 άτομα για πληροφορίες. Όλοι δε μας έλεγαν ότι έπρεπε να ανεβούμε κάτι σκαλιά, τελικά , όμως, πρώτα κατεβήκαμε αρκετά από αυτά και μετά ανεβήκαμε.


Το ξενοδοχείο μας ήταν στο Trastevere, οπότε πήραμε το τραίνο για εκεί , με το εισιτήριο των 8 ευρώ. Δεύτερη ένσταση: το μέγεθος του εισιτηρίου ήταν αυτό ενός τραπουλόχαρτου , αλλά η σχισμή στο μηχάνημα επικύρωσης φαίνεται να είχε ακριβώς το ίδιο μέγεθος , κάτι που καθιστούσε δύσκολη της ακύρωση του εισιτηρίου! Μπορεί να σας φαίνεται άχρηστη αυτή η πληροφορία, όμως, το εισιτήριο του φίλου μου έμεινε μέσα στο μηχάνημα και χρειάστηκαν….ταχυδακτυλουργικά για να το βγάλουμε. Απαράδεκτο! Μπήκαμε στο τραίνο με πολλά νεύρα , με το φίλο μου να ‘στολίζει’ το μηχάνημα. Εκεί δεχτήκαμε το τρίτο πλήγμα. Πουθενά μέσα στο τραίνο δε φαίνονταν οι στάσεις που κάνει ούτε , φυσικά, ανακοινώνονταν. Για να κατεβείς δε σε μία στάση έπρεπε να πατήσεις το εσωτερικό κουμπί , διαφορετικά η πόρτα δεν άνοιγε. Ευτυχώς βρήκαμε έναν Ιταλό και μας βοήθησε.


Όλα αυτά μου έδειξαν εξ αρχής ότι η Ρώμη είναι μία tourist unfriendly πόλη, ήτοι αφιλόξενη. Αυτό είναι σίγουρα αλήθεια , κατόπιν εορτής, όμως, δεν το βρίσκω απαραίτητα κακό.


Κατεβήκαμε στο Trastevere , μία αυθεντική συνοικία της Ρώμης, ο σταθμός της οποίας, όμως, θυμίζει μάλλον σταθμό Λαρίσης! Ευτυχώς , με 10’ περπάτημα χάνεις γρήγορα αυτήν τη μη κολακευτική εικόνα.


Σύντομα, φθάσαμε στο πανδοχείο μας, στην όμορφη πανσιόν μας, στην οδό Viale di Trastevere και μείναμε άφωνοι με το πόσο καλό και ευρύχωρο δωμάτιο μπορεί να βρει κανείς με 38 ευρώ τη βραδιά στην καρδιά της Ρώμης!


Τακτοποιηθήκαμε γρήγορα και –με τα νεύρα να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί- ξεκινήσαμε για την πρώτη αναγνωριστική μας βόλτα στην πόλη.


Περάσαμε μία γέφυρα του μαγευτικού Τίβερη και βρεθήκαμε στην άλλη όχθη του , που , εκείνη την ώρα (γύρω στις 21:00) , βράδυ Σαββατου, ήταν γεμάτη κόσμο. Περιπλανηθήκαμε ανέμελοι, χωρίς χάρτη και χαθήκαμε για περίπου μία ωρα στα σοκάκια της παλιας πόλης. Εκεί δοκιμάσαμε και το πρώτο κομμάτι πίτσα , pizza al taglio, και η επιλογή μας : pizza alle cipolle, με πεντανόστιμη σάλτσα τομάτας, βασιλικό και, φυσικά, λεπτές λωρίδες κρεμμυδιού: απλά υπέροχο! Συνεχίσαμε τη βόλτα μας και δεν αντισταθήκαμε , εκεί κάπου στα στενά γύρω από την Piazza Navona , σε μία φρεσκοφουρνισμένη pizza margarita, με τη φρέσκια σάλτσα τομάτας και την ανάλατη λιωμένη mozzarela , να δένουν τόσο αρμονικά πάνω στη λεπτή ζύμη.


Καπου εκεί , με το στομάχι γεμάτο και τον ενθουσιασμό στα ύψη, καταλάβαμε ότι χρειαζόμαστε χάρτη! Βρηκαμε ένα τουριστικό μαγαζί, προμηθευτήκαμε έναν και ξεκινήσαμε , χωρίς πρόγραμμα, να δούμε κάποια γνωστά μερη της Αιώνιας Πόλης.


Εκείνο το βραδυ είδαμε την Piazza Navona, το Πάνθεον , την πλατεία του Βατικανού και τη Santa Barbara του εβραϊκού γκέτο. Η Piazza Navona συγκέντρωνε σίγουρα τον περισσότερο κόσμο και , η αλήθεια είναι, ότι ήταν εντυπωσιακή με αυτόν τον υπέροχο φωτισμό. Καθήσαμε σε ένα παγκάκι και με έκπληξη ανακαλύψαμε ότι πάνω του βρισκόταν ένα μαυρο αυτοκόλλητο που έγραφε ‘ΠΑΟΚΑΡΑ’. Μάλιστα!


Συνεχίσαμε για το Πάνθεον , το οποίο μάλλον είναι το αγαπημένο μου σημείο στη Ρώμη και , ειδικά το βράδυ μοιάζει υπέροχο. Όπως μάλιστα , ο φίλος μου παρατηρησε ‘μοιάζει με σκηνικό ταινίας βγαλμένης από άλλη εποχή’…….


Στη συνέχεια βρεθήκαμε στη Santa Barbara , στο εβραϊκο γκέτο της Ρώμης. Ουρές πεινασμένων περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους για να απολαύσουν το περίφημο τηγανιτό φιλέτο μπακαλιάρου, του φαγητού των φτωχών, τόσο στη χώρα μας όσο και τη χώρα τους.


Ακριβώς δίπλα ένα μαγαζάκι πουλά το διάσημο πλέον παραδοσιακό παγωμένο γιαούρτι. Είπαμε να το δοκιμάσουμε. Το μικρό κυπελλάκι κοστίζει δύο ευρώ και περιλαμβάνει και μία γρανίτα-γαρνιτούρα της επιλογής σου. Επιλέξαμε πεπόνι. Για να πω την αλήθεια, το έδεσμα δε μου άρεσε,είχε πολύ έντονη γεύση και παραδόξως μου θύμιζε τζατζίκι! Βεβαια, να του αναγνωρίσω ότι ήταν εξαιρετικά δροσιστικό, αφού με μία μπουκιά κυριολεκτικά πάγωσα! Το συστήνω λοιπόν για περιόδους καύσωνα στη Ρώμη!


Κατά την επιστροφή μας πέσαμε τυχαία πάνω στο Βατικανό. Πραγματικά επιβλητικό, αλλά θλιβερό στοιχείο η ύπαρξη αστέγων στην ευρύτερη ζώνη.
Γυρίσαμε στο δωμάτιο κουρασμένοι, αλλά γεμάτοι ανυπομονησία για την επομένη…

 

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[pattyyy]

Αχ, μας ανοίγεις την όρεξη με την ωραία περιγραφή σου! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[Samion]

το διάσημο πλέον παραδοσιακό παγωμένο γιαούρτι. Το συστήνω λοιπόν για περιόδους καύσωνα στη Ρώμη!

εγώ όχι.
διασημο εννοείς στις ΒΑ πολιτείες των ΗΠΑ όπου και εφευρεύθηκε..αμερικανικό γλυκό στη Ρώμη? δεν είναι κρίμα?
στη Ρώμη σε καύσωνα τρώμε παγωτά και παραδοσιακά grattachecca στις όχθες του Τίβερη..
πέρα από τα αστεία σου εύχομαι να πας και να ξαναπάς στη Ρώμη και να τη χαρείς όπως νομίζεις καλύτερα.

 

[Rosa Mundial]

εγώ όχι.
διασημο εννοείς στις ΒΑ πολιτείες των ΗΠΑ όπου και εφευρεύθηκε..αμερικανικό γλυκό στη Ρώμη? δεν είναι κρίμα?
στη Ρώμη σε καύσωνα τρώμε παγωτά και παραδοσιακά grattachecca στις όχθες του Τίβερη..
πέρα από τα αστεία σου εύχομαι να πας και να ξαναπάς στη Ρώμη και να τη χαρείς όπως νομίζεις καλύτερα.

βασικα, το συγκεκριμενο δε μου θυμισε καθολου το τυποποιημένο frozen yogurt που βρισκουμε παντου. Ασε που το μαγαζακι ήταν παλιομοδίτικο και είχε ένα σωρό ταμπέλες απ'έξω του τυπου 'δοκιμαστε εδω το αυθεντικο, παραδοσιακό παγωμένο γιαούρτι μπλα μπλα κλπ....'. Νομιζω ήταν 'τοπικό' προϊόν, αν και δεν το συναντησα κι αλλού!
Βεβαια, να πάω σε περίοδο καύσωνα στη Ρώμη μάλλον το αποκλείω, γιατί , απ'ό,τι είδα, οι τιμές σκαρφαλώνουν στα.....ύψη ! Δεν υπάρχει λόγος! Προτιμώ να πάω 2 φορές Φλεβάρη παρά 1 Αύγουστο!

Αχ, μας ανοίγεις την όρεξη με την ωραία περιγραφή σου! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Ευχαριστώ πολύ! Ερχεται σε λίγο η συνέχεια....

 

[Rosa Mundial]

ΣΥΝΕΧΕΙΑ... ΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ...

Το πρωί μάς βρήκε να ξυπνάμε στις 8, να τρώμε βιαστικά το τίμιο πλην ταπεινό πρωινό μας και να ξεκινάμε την περιήγησή μας στην πόλη. Γεμίσαμε γρήγορα τα μπουκαλάκια μας σε μία βρύση έξω από το πανδοχείο μας (υπάρχουν άφθονες στην πόλη με συνέπεια να μην ξέρω καν πόσο κοστίζει το περίφημο ‘πανάκριβο’ νερό της Ρώμης). Πρώτος σταθμός , η Piazza Venezia, η πιο επιβλητική πλατεία της Ρώμης , που φαντάζει εξαιρετική υπό το φως του ηλίου (το ‘νυχτερινό‘ Πάνθεον και η πρωινή Piazza Venezia είναι τελικά τα αγαπημένα μου!) , δίπλα της το Campidoglio και παραπέρα το θέατρο Marcello. Γυρίσαμε να θαυμάσουμε άλλη μια φορά την πλατεία και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε , αφήνοντας πίσω μας να αχνοφαίνεται το Κολοσσαίο, που θα το επισκεπτόμασταν για το μεσημεριανό μας γεύμα.

Λίγο πιο πέρα , ο καλός μου αποφάσισε να δοκιμάσει έναν αυθεντικό ιταλικό espresso στα όρθια. Η ποσότητα του ελάχιστη και η τιμή του στο 1 ευρώ. Έβαλε μέσα ένα ολόκληρο φακελάκι ζάχαρης και –εκεί ήταν που – πείστηκα να δοκιμάσω, αν και απεχθάνομαι τον καφέ. Τι να πω? Σκέτο φαρμάκι! Οι λάτρεις , πάντως, σίγουρα θα τον επαινέσουν!

Σε αυτό το σημείο ήταν που αποφασίσαμε ότι είναι καλή ώρα να επισκεφθούμε την Κρύπτη των Καπουτσίνων στη Via Veneto , ένα αξιοθέατο – με όλη την έννοια της λέξης- που θα αφαιρούσε μόνο 10 λεπτά από το χρόνο μας και 1 ευρώ από την τσέπη μας. Το θέαμα απλά εντυπωσιακό. Οστά 4000 μοναχών , τοποθετημένα με μοναδικό τρόπο, να αποτελούν ουσιαστικά το διάκοσμο της Κρύπτης. Μακάβριο, ανατριχιαστικό , άγριο θέαμα , που αξίζει να δείτε …

Επόμενη σταση μας η Piazza di Spagna.

Να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι στη διαδρομή μας προς τα εκεί ανακαλύψαμε την οδική συμπεριφορά των Ιταλών. Οι οδηγοί είναι μάλλον το ίδιο επιπόλαιοι και ανεύθυνοι με εδώ . Η σήμανση και τα φανάρια της πόλης , όμως, ευνοούν τον οδηγό, αφήνοντας στην άκρη τον πέζο , που , κυριολεκτικά πράττει κατά βούληση. Στα φανάρια της πόλης, άλλωστε, υπάρχει και πορτοκαλί ανθρωπάκι για τον πεζό , που τον προειδοποιεί να σταματήσει. Το αποτέλεσμα? Τα επικρατούντα χρώματα για τους πεζούς είναι το πορτοκαλί και το κόκκινο, ενώ το πράσινο σπάνια συναντάται. Η συνέπεια? Ενώ οι οδηγοί έχουν την ίδια συμπεριφορά με τους Έλληνες, οι πεζοί έχουν μακρά χειρότερη της ελληνικής, αφού , οι άμοιροι, βρίσκονται μονίμως στο περιθώριο. Στους δρόμους της Ρώμης επικρατεί κομφούζιο.-

Να τονίσω επίσης ότι στη Ρώμη υπάρχει ελλιπέστατη σήμανση, δηλαδή οι τουρίστες θα βρουν πολύ δύσκολα πινακίδες που θα τους καθοδηγούν στα σημαντικά αξιοθέατα της πόλης.

Η Piazza di Spagna με τα επιβλητικά σκαλιά της δεσπόζει αγέρωχη και φωτογραφίζεται , όχι άδικα , από δεκάδες τουριστών. Συννεφιασμένο τοπίο, δένει άψογα με την εικόνα και το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό!

Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε προς τη Via Condotti , τη Βουκουρεστίου της Ρώμης , με πανάκριβα μαγαζιά και πλήθος κόσμου να χαζεύει τις βιτρίνες . Εκεί παρατήρησα ότι οι ιταλικοί οίκοι μόδας έχουν τα καταστήματα τους στα καλύτερα σημεία του δρόμου. Ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά. Πολλά καταστήματα ήταν ανοιχτά εκείνη τη μέρα (Κυριακή) , αλλά όχι όλα. Μάλλον στην Ιταλία εφαρμόζεται ο νόμος ‘ανοιχτά κατά βούληση’. Ο κόσμος, πολύς (όπως στην Ερμού τα Χριστούγεννα) , αλλά τα μαγαζιά άδεια!

Ο δρόμος μάς έβγαλε στην Piazza di Popolo. Απόκριες στη Ρώμη και εκεί ήταν κυριολεκτικά το μοναδικό σημείο που μας το υπενθύμισε. Καλλιτέχνες του δρόμου, μασκαράδες και ντυμένα παιδάκια με υστερικές μαμάδες πλημμύριζαν την πλατεία ,που πέραν του αιγυπτιακού οβελίσκου, μάλλον δεν είχε κάτι άλλο το αξιοπρόσεκτο.

Βιαστικά ανηφορίσαμε προς το πάρκο Borghese , όπου δεσπόζει η διάσημη βίλα-μουσείο. Η είσοδος στο πάρκο είναι δωρεάν , η είσοδος στο μουσείο όχι. Οι Ρωμαίοι έκαναν τον κυριακάτικο περίπατό τους στο βοτανικό πάρκο, με τα πολλά δένδρα , το χαλίκι και τις λιμνούλες, μία πραγματική όαση , περισσότερο για τους ντόπιους.

Τότε ήταν που το στομάχι μας άρχισε να γουργουρίζει παραπονεμένα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής , με κατεύθυνση τον διάσημο Luzzi του Κολοσσαίου.

Το Κολοσσαίο είναι όσο επιβλητικό φαντάζεται κανείς. Ένα μεγαλειώδες κτήριο που στη γοητεία του κρύβει τη φρίκη και την απέχθεια για τα άλλοτε εκεί τεκταινόμενα . Ο κόσμος που το περιτριγύριζε πολύς, μάλλον υπερβολικός, οι φωτογραφικές μηχανές στο χέρι και η βαβούρα αναπόφευκτη.

Ο Luzzi είχε πολύ κόσμο στην αναμονή . Μιλάμε για δεκάδες. Ο χρόνος που μείναμε όρθιοι, όμως, δεν ξεπέρασε τα 5 λεπτά. Νεαροί, ντόμπροι (και όχι αγενείς , ως λέγεται) σερβιτόροι , κάνουν τα κουμάντα τους. Τρως γρήγορα, αξιοπρεπώς, οικονομικά. Φαγαμε λαζάνια με κρέας, μία pizza 4 formaggi και μία ναπολιτάνικη με αντσούγια! Μου έκανε εντύπωση η πίτσα με αντσούγια (ναι, αυτή που τρώνε τα χελωνονιντζάκια!) που θεωρητικά μού ακουγόταν αηδιαστική , στην πράξη, όμως, ήταν τουλάχιστον απολαυστική . Εδώ παρατηρησα και για πρώτη φορά ότι οι Ιταλοί γενικά τρώνε πιο ανάλατο από εμάς το φαγητό τους. Τουλάχιστον πιο ανάλατο απ’ό,τι το τρώω εγώ. Τέλος, ο λογαριασμός , με μισό κιλό χύμα κρασί (2.5 ευρώ, παρακαλω!) ανήλθε στα 21 ευρώ συνολικά , χωρις χρέωση του περίφημου coperto!

Ο πόθος για επιδόρπιο διακαής και η συνέχεια μάς βρήκε στο μετρό με κατεύθυνση την Pompi και τη διάσημη τιραμισού της! Σταση Re di Roma, περπάτημα 2 λεπτών, επιλογή κλασικής τιραμισού και γεύση μπανάνας-νουτέλα (3.5 ευρώ το κομμάτι) και φύγαμε! Οφείλω να ομολογήσω ότι γευστικά δε με κάλυψε το γλυκό, καθώς περίμενα πολλά περισσότερα. Η τιραμισού είναι το αγαπημένο μου επιδόρπιο και επιθυμώ να γεύομαι σε κάθε κουταλιά την πικράδα του κακάο, την ένταση του καφέ και το κάψιμο του κονιάκ , να σβήνουν απαλά από το δροσιστικό μασκαρπόνε. Η τιραμισού της Pompi δεν τα κατάφερε…

Καπου εκεί περιμέναμε και το λεωφορείο για το κέντρο της Ρώμης , το οποίο δεν άργησε να φθάσει. Οι συγκοινωνίες θυμίζουν τις δικές μας (με εξαίρεση το μετρό που είναι οικτρό σε εμφάνιση). Μάθαμε μάλιστα ότι βρισκόμασταν σε μία ασιατική συνοικιά της πόλης, οπότε δεν εκπλαγήκαμε που μέσα στο λεωφορείο υπήρχαν κυρίως μετανάστες, που μάλλον πήγαιναν στις δουλειές τους. Στη διαδρομή είδαμε μία Πυραμίδα, ενώ παρατηρήσαμε ότι γενικά η πόλη έχει αρκετό πράσινο.

Το λεωφορείο μας άφησε ακριβώς μπροστά από το ξενοδοχείο , ακολουθώντας τη διαδρομή του τραμ και πατώντας πάνω στις ράγες του (!), που εκεί μάλλον αποτελούν λεωφορειο-τραμλωρίδες , και εμείς, εξουθενωμένοι πηραμε το μεσημεριανό μας υπνάκο.

Το απόγευμα βρήκε εμένα και τον καλό μου να πίνουμε βιαστικά ένα εσπρεσάκι (αυτός να πίνει, δηλαδή) των 80 λεπτών στο καφέ της γειτονιάς και να συνεχίζουμε τη βόλτα μας, στη μαγευτική πόλη, όπου είχε ήδη απλωθεί το σκοτάδι.

Θαυμάσαμε το ποταμόπλοιο που δέσποζε σε μία μεριά του Τίβερη και πλησιάσαμε σε απόσταση αναπνοής την Νήσο Tiberina , που αποπνέει μία απίστευτη γαλήνη. Συνεχίσαμε στις αγαπημένες πλατείες , που είχαμε ξανά επισκεφθεί την προηγουμένη, και καταλήξαμε στα σοκάκια του γραφικού Campo dei Fiori και στη συνέχεια του Trastevere.

To Trastevere είναι πραγματικά μια συνοικία βγαλμένη από άλλη εποχή , που ζει στους δικούς της ρυθμούς, που αυξάνουν κυρίως το βραδυ. Χιλιάδες μπαράκια, φούρνοι , εστιατόρια, ταβέρνες , που μοιάζουν τόσο αυθεντικά που δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις.

Η βόλτα μάς άνοιξε την όρεξη και μείναμε με το στόμα ανοιχτό , μπροστά από το Carlo Menta , ένα εστιατόριο που ανέφερε ότι η Pizza margarita κοστίζει 3 ευρώ , ενώ η marinara μόλις 2! Καθίσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Παραγγείλαμε μία carbonara και ένα gnocchi al pesto, καθώς και μία pizza capricciosa και μια marinara. Όλα ήταν υπέροχα! Η carbonara, αυθεντική, al dente, με πανσέτα, αυγό και μπόλικο πιπέρι, τα gnocchi μαλακά , με μία σάλτσα πέστο απίστευτα πετυχημένη. Η pizza marinara (πίτσα με σκόρδο, σάλτσα ντομάτας και βασιλικό) αναδείκνυε το μεγαλείο της απλότητας! Η pizza capricciosa, αντίθετα , ενώ ήταν νόστιμη, ήταν το πιο άδυναμο πιάτο, κυρίως λόγω των πολλών υλικών. Εδώ ήταν που εννόησα την έννοια της cucina povera και την γαστρονομικής απλότητας της ιταλικής κουζίνας . Ο λογαριασμός ήταν να έλθει στα 16 ευρώ για τα παραπάνω, ανήλθε, όμως, στα 21, λόγω προσθηκης coperto και μπουκαλιού νερού. Και πάλι βρίσκω την τιμή εξαιρετική και κατατάσσω το συγκεκριμένο γεύμα στην κορυφή της νοερής λίστας των γευμάτων μου στην Αιώνια Πόλη.

Η νύχτα μάς βρήκε να περιπλανιόμαστε στα σοκάκια του Trastevere, να θαυμάζουμε την Santa Maria di Trastevere και να νοσταλγούμε άλλες εποχές…..

Κουρασμένοι , αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού, παίρνωντας ένα suppli (τηγανιτή κροκέτα ρυζιού με λιωμένη mozzarela) στο χέρι και βγάζοντας το πρόγραμμα της αυριανής….

 

[pattyyy]

Υπέροχη μέρα από κάθε άποψη!

 

[thalia 35]

Κι εμένα μου άρεσε πολύ το Carlo Menta κι ακόμα πιό πολύ οι τιμές. Αχ τί μου θύμησες τώρα.

 

[Rosa Mundial]

Κι εμένα μου άρεσε πολύ το Carlo Menta κι ακόμα πιό πολύ οι τιμές. Αχ τί μου θύμησες τώρα.

ναι ήταν καταπληκτικό! Αν και τουριστικό, οι γεύσεις του ήταν πολύ καλές και οι τιμες του ασυναγώνιστες, γι'αυτό το προτιμούν και αρκετοί ντόπιοι! Είχε μάλιστα μια καταπληκτική pizza marinara, τίγκα στο σκόρδο (πρέπει να είχε δεκα ολόκληρες σκελίδες πάνω), που , όμως, δεν άφηνε καμία απολύτως άσχημη μυρωδιά μετά!

 

[Samion]

Ο λογαριασμός ήταν να έλθει στα 16 ευρώ για τα παραπάνω, ανήλθε, όμως, στα 21, λόγω προσθηκης coperto

η προσθήκη coperto απαγορεύεται (όπως και στη χώρα μας).

E’ inoltre fatto divieto di applicare costi aggiuntivi per il coperto.​

Περιφερειακός Νόμος 31, 29/11/2006, άρθρο 16, παρ.3.

http://www.comune.roma.it/PCR/resources/cms/documents/LRLazion21_06.pdf

 

[Rosa Mundial]

η προσθήκη coperto απαγορεύεται (όπως και στη χώρα μας).

E’ inoltre fatto divieto di applicare costi aggiuntivi per il coperto.​

Περιφερειακός Νόμος 31, 29/11/2006, άρθρο 16, παρ.3.

http://www.comune.roma.it/PCR/resources/cms/documents/LRLazion21_06.pdf

για την Ελλάδα το ήξερα, για την Ιταλία όχι! Η αληθεια , βέβαια, είναι ότι πλέον εδώ όσοι χρεώνουν κουβέρ, σου φέρνουν και κάτι (π.χ. ενα μπουκάλι νερό, ενα ορεκτικό, μια σαλτσούλα έστω). Στη Ρώμη έφερναν το πολύ ψωμί. Και η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς το χρέωναν σχεδόν παντού....

Από την άλλη , παρατήρησα ότι οι Ιταλοί δύσκολα έφερναν και απόδειξη, σε σημείο χειρότερο και από εμάς, που μας θεωρούσα 'κορυφή' στη φοροδιαφυγή.

Βεβαια, εδώ, τα κεντρικα-τουριστικά μαγαζιά τα προσέχουν ιδιαίτερα αυτά, γιατί λόγω ανταγωνισμού, το παραμικρό παράπτωμα μπορεί να αποβεί 'μοιραίο' για το μαγαζι. Στην Ιταλία, τους είδα σχεδόν όλους πολύ χαλαρότερους....

 

[Samion]

Στη Ρώμη έφερναν το πολύ ψωμί. Και η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς το χρέωναν σχεδόν παντού.....

ούτε το ψωμί χρεώνεται. και πρέπει να σου φέρουν νερό βρύσης αν το επιθυμείς. για την ακρίβεια χρεώνεται ΟΤΙ παραγγείλεις και υπάρχει τιμολογημένο στο μενού.
τα πράγματα είναι απλά εκεί. στην 1η καταγγελία το πρόστιμο φθάνει ως 3000Ε. στη 2η το μαγαζί κλείνει. κανείς λογικός εστιατορας δεν ρισκάρει, ξέρουν πού τα κάνουν. απειλείς με καταγγελία ή πας στο κοντινότερο τμήμα. με την απόδειξη εννοείται.

 

[Rosa Mundial]

ούτε το ψωμί χρεώνεται. και πρέπει να σου φέρουν νερό βρύσης αν το επιθυμείς. για την ακρίβεια χρεώνεται ΟΤΙ παραγγείλεις και υπάρχει τιμολογημένο στο μενού.
τα πράγματα είναι απλά εκεί. στην 1η καταγγελία το πρόστιμο φθάνει ως 3000Ε. στη 2η το μαγαζί κλείνει. κανείς λογικός εστιατορας δεν ρισκάρει, ξέρουν πού τα κάνουν. απειλείς με καταγγελία ή πας στο κοντινότερο τμήμα. με την απόδειξη εννοείται.

ακου να δεις! Θα τό'χω στα υπ'όψιν στην επόμενη επίσκεψή μου