Γαλλία Ιταλία Γαλλία-Ιταλία στους δρόμους του κρασιού και όχι μόνο…

[maska_29]

λίγο???? όχι μην το ξαναπείς!

Μπορώ να σου αποδείξω πως ο χρόνος είναι ένα σχετικό μέγεθος… και μιλάω ως Φυσικός!

Πάντως δεν έχουν μείνει και πολλές μέρες να περιγράψω ακόμη, λίγο Ρώμη και Λυών.
Οπότε υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι η ιστορία δε θα τραβήξει και τόσο πολύ πια…

 

[nenena]

Η ιστορία μου αρέσει και ας την τραβήξεις όσο θέλεις! Περιμένω να διαβάσω τη συνέχεια.

 

[maska_29]

Roma…

Πολύ σύντομα βρισκόμαστε μέσα στο metro και οδεύουμε προς το ιστορικό κέντρο της πόλης. Ο καιρός είναι ιδανικός για περπάτημα αλλά έχουμε ξανακάνει τη διαδρομή οπότε… άλλωστε η σημερινή μέρα προβλέπει αρκετό ποδαρόδρομο…

Πρώτη στάση στη ξακουστή Fontana di Trevi. Πρόκειται για το μεγαλύτερο μπαρόκ σιντριβάνι της πόλης το οποίο προσελκύει το ενδιαφέρον πολλών τουριστών. Θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί κι ως «σιντριβάνι των ευχών» μιας και κάθε άλλο παρά λίγοι είναι αυτοί που πετούν ένα κέρμα μέσα του κάνοντας μια ευχή (το έθιμο επιτάσσει να εύχονται να επιστρέψουν σύντομα στη Ρώμη). Δε ξέρω ποια κατάληξη είχε η ευχή του καθενός αλλά η δικιά μας πέτυχε με μιας! Παρά την κοσμοσυρροή «καταφέραμε» να βρεθούμε με την υπόλοιπη παρέα (μόνο η Ρωμαία της παρέας απουσίαζε απολύτως δικαιολογημένα μιας και την επόμενη μέρα αναχωρούσε για μακροχρόνια διαμονή στη Ν.Υ…) Παρά τον κόσμο που υπήρχε καταφέραμε να βρούμε ένα σημείο να καθίσουμε, να θαυμάσουμε την αρχιτεκτονική του σιντριβανιού, να αστειευτούμε και φυσικά να καταστρώσουμε τα άμεσα σχέδια μας… Η μέρα περιελάμβανε περιπλάνηση σε βασικά αξιοθέατα, περπάτημα στα δρομάκια της πόλης και φυσικά στάση για espresso.



Ένα μαγαζάκι με ξυλόγλυπτα μας κεντρίζει το ενδιαφέρον στη διαδρομή μας για το Πάνθεον. Το Πάνθεον βρίσκεται δίπλα στην Πλατεία της Ροτόντας (Piazza della Rotonda), μιας ορθογώνιας πλατείας με κεντρικό σιντριβάνι και έναν οβελίσκο, κοντά στη Piazza Navona. Το Πάνθεον είναι ένας τεράστιος κυκλικός ναός, αφιερωμένος στους θεούς της αρχαίας Ρώμης, που δεν αφήνει αδιάφορους τους επισκέπτες του. Αποτελεί ένα εντυπωσιακό δείγμα της κλασικής αρχιτεκτονικής. Το εντυπωσιακότερο όλων όμως είναι ο τρούλος του. Βρίσκεται σε ύψος 43 μέτρων και με ένα κυκλικό άνοιγμα επιτρέπει στο φυσικό φως να μπαίνει και να φωτίζει διαφορετικό σημείο του χώρου ανάλογα με την κάθε ώρα της ημέρας. Στο Πάνθεον βρίσκεται ο τάφος του ζωγράφου της Αναγέννησης Ραφαήλ.





Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες ξεκινάει και πάλι η βόλτα μας στην πόλη. Η Ρώμη δικαίως χαρακτηρίζεται ως ένα υπαίθριο μουσείο μιας και σχεδόν σε κάθε δρόμο συναντάει κανείς σημάδια του μεγαλείου της. Ο σχεδιασμός της βόλτας έχει αφεθεί στα χέρια του Ρωμαίου μας και οι επιλογές του μας απαλλάσσουν, έστω και κατά διαστήματα, από την κοσμοσυρροή. Η ώρα του espresso έχει φτάσει κι εμείς κατευθυνόμαστε προς την πιο πολύχρωμη πλατεία της πόλης, την Piazza Campo dei Fiori που φιλοξενεί μια πρωινή αγορά γεμάτη χρώματα και αρώματα , πολλά λουλούδια και το άγαλμα του προοδευτικού θεολόγου Τζορντάνο Μπρούνο που κάηκε κάποτε εκεί για τις ιδέες του. Φυσικά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να σχολιάσω την τιμή του espresso σε μια από τις πιο τουριστικές πόλεις της Ευρώπης. 5 espresso 5 ευρώ…



Μετά την απαραίτητη ανασύνταξη δυνάμεων «πεταχτήκαμε» στο κτίριο που φιλοξενούσε την έκθεση με ανακαλύψεις και κατασκευές του Leonardo da Vinci. Η έκθεση βρισκόταν στο Palazzo della Cancelleria, δίπλα στην Piazza Campo dei Fiori, ένα κτήριο με αξιοσημείωτη αρχιτεκτονική που διαθέτει μια πολύ όμορφη εσωτερική αυλή.

Το μεσημέρι πλησιάζει και η παρέα έχει χαράξει πορεία για Trastevere, διασχίζοντας για άλλη μια φορά τον Τίβερη. Περιττό να αναφέρω πως η περιπλάνηση στις γωνιές της πόλης είναι η χαρά του φωτογράφου…

 

[maska_29]

Ρώμης συνέχεια…

Ο ποδαρόδρομος στη Ρώμη συνεχίζεται με κατεύθυνση την Trastevere. Είναι οι τελευταίες στιγμές που η παρέα μένει ενωμένη. Σε λίγο οι δρόμοι μας χωρίζουν… Οι Αθηναίοι φίλοι επιστρέφουν στη βάση τους, ο Ρωμαίος της παρέας παραμένει στην πόλη και αποχωρίζεται για λίγο τη γυναίκα του που πετάει την επομένη για Αμερική. Ο συνταξιδιώτης μου κι εγώ έχουμε προγραμματίσει να παραμείνουμε στην πόλη ως αύριο το μεσημέρι. Μετά πετάμε για Λυών, την τελευταία πόλη του ταξιδιού μας.
Χαρούμενοι, γεμάτοι από εικόνες και όμορφες στιγμές αποφασίζουμε να περάσουμε τον υπόλοιπο λιγοστό πια κοινό μας χρόνο σε μια πιτσαρία που τυχαία βρήκαμε και μας άρεσε, χωμένη σε κάποιο στενό της Trastevere, όπου με σύμμαχο τον καιρό απολαύσαμε το γεύμα μας στο ηλιόλουστο σοκάκι. Πραγματικά δε θυμάμαι τις ονομασίες στον κατάλογο αλλά όλες οι πίτσες ήταν ασυνήθιστες για τα ελληνικά δεδομένα και γευστικότατες. Σίγουρα η ξανθιά μπυρίτσα συμπλήρωσε τέλεια το γεύμα μας…





Χορτάτοι πια αφήνουμε πίσω μας την Trastevere. Το πέρασμά μας από την Ponte Palatino είναι και το σημείο αποχωρισμού της παρέας (εις το επανιδείν…). Μόνοι πλέον με τον συνταξιδιώτη μου περπατάμε την Via del Teatroμε πρώτη στάση το Εθνικό Μνημείο του Victor Emmanuel II, ενός μνημείου που χτίστηκε προς τιμήν του Victor Emmanuel, πρώτου βασιλιά της ενωμένης Ιταλίας. Το μνημείο καταλαμβάνει μια περιοχή μεταξύ της Piazza Venezia και του λόφου του Καπιτωλίου.



Δίπλα βρίσκεται ο Λόφος του Καπιτωλίου. Ο Λόφος Καπιτωλίου μεταξύ του Φόρουμ και το Campus Martius, είναι ένας από τους επτά λόφους της Ρώμης. Ήταν η ακρόπολη (κάτι σαν την αρχαία ελληνική ακρόπολη) για τους αρχαίους Ρωμαίους. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά, στην κορυφή του Λόφου βρίσκεται η Piazza del Campidoglio. Διασχίζοντας τη πλατεία, πίσω από το Palazzo Senatorio, βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα προς τον Λόφο Palatino, έναν από τους επτά λόφους της Ρώμης και ένα από τα πιο αρχαία μέρη της πόλης. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ρωμύλος θεμελίωσε τη Ρώμη στον Παλατίνο Λόφο το 753π.Χ. Ο Λόφος βρίσκεται λίγα μέτρα πάνω από τη Ρωμαϊκή Αγορά.

Η περιπλάνησή μας στη Ρώμη συνεχίζεται με κατεύθυνση πλέον το πασίγνωστο Colosseum (=το Γιγαντιαίο), ένα Ρωμαϊκό αμφιθέατρο χωρητικότητας περίπου 50.000 θεατών που άρχισε να κατασκευάζεται το 75μ.Χ. Αρχικά ονομαζόταν αμφιθέατρο των Φλαβίων, από το όνομα της δυναστείας των αυτοκρατόρων που το έκτισαν.

Το Κολοσσαίο έμεινε στην ιστορία ως το κέντρο των αιμοχαρών θεαμάτων που απολάμβανε η ρωμαϊκή αυλή στην εποχή της παρακμής της. Εκεί γινόντουσαν μονομαχίες και θηριομαχίες τις οποίες χρηματοδοτούσαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Γίνονταν επίσης μαρτύρια χριστιανών.
Σήμερα το Κολοσσαίο προσπαθεί στο αντισταθεί στο χρόνο μετά από σεισμούς και λεηλασίες κατά την διάρκεια των αιώνων. Αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα από τα δημοφιλέστερα τουριστικά αξιοθέατα της σύγχρονης Ρώμης. Δίπλα στο Κολοσσαίο βρίσκεται η Αψίδα του Μεγάλου Κωνσταντίνου.





Η κοντινότερη στάση metro είναι η επιλογή μας για την επιστροφή μας προς το ξενοδοχείο. Δεν έχει ακόμη νυχτώσει και αποφασίζουμε να κάνουμε ένα τελευταίο πέρασμα από την Piazza di Spagna για να απολαύσουμε λίγη ώρα ξεκούρασης στα διάσημα Spanish Steps. Η μέρα ολοκληρώνεται ευχάριστα με λίγη πεζοπορία. Δε νομίζω να είχαν την ίδια αίσθηση και ορισμένοι Ρωμαίοι οδηγοί όταν επέστρεψαν στα παρκαρισμένα οχήματά τους… Δύο κατά τα άλλα συμπαθέστατες κυρίες είχαν φροντίσει να τους αφήσουν ορισμένα σημειώματα... Η τροχαία έκανε τη δουλειά της… :xmas_wink:

 

[maska_29]

μια τελευταία βόλτα...

Πριν παραδοθούμε στην αγκαλιά του Μορφέα κάνουμε μια τελευταία βραδινή βόλτα. Προορισμός μας το Castel Sant'Angelo. Πρόκειται για ένα επιβλητικό κυλινδρικό κτίριο στο πάρκο Adriano, κοντά στο Βατικανό, δίπλα στον Τίβερη. Η βραδινή θέα του Castel Sant'Angelo από τη γέφυρα είναι μοναδική. Το άγαλμα στην κορυφή του απεικονίζει τον άγγελο από τον οποίο το κτίριο έχει πάρει το όνομά του.

Στις όχθες του ποταμού έχει στηθεί μια υπαίθρια αγορά. Λιγοστοί τουρίστες και Ρωμαίοι απολαμβάνουν τη βόλτα τους στις όχθες του ποταμού…

 

[maska_29]

Δύο ακόμη φωτογραφίες...

 

[maska_29]

Βατικανό

Τετάρτη 7 Απριλίου. Είναι η πρώτη ως τώρα μέρα που προσπαθούμε να κάνουμε ένα κάπως πιο πρωινό ξύπνημα… Οι βαλίτσες είναι έτοιμες αποβραδίς. Η σημερινή μέρα περιλαμβάνει επίσκεψη στο μουσείο του Βατικανού και μεσημεράκι προς απόγευμα αναχώρηση για τη Λυών. Πρώτα απ’ όλα όμως επιβάλλεται ένα καλό πρωινό και θετική σκέψη για μια σαφώς μικρότερη ουρά αναμονής στο μουσείο.

Το ξενοδοχείο δεν απέχει πολύ από το μουσείο και λίγος ποδαρόδρομος είναι αρκετός για να μας φύγει η περιέργεια περί πιθανής κοσμοσυρροής. Η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη σήμερα και με λίγο υπομονή μπαίνουμε στο μουσείο.

Το Βατικανό, η κατοικία του πάπα δίπλα στη βασιλική του Αγ. Πέτρου αποτελεί ένα από τα μικρότερα ανεξάρτητα κρατίδια στον κόσμο. Περιλαμβάνει την πλατεία και τη βασιλική του Αγ. Πέτρου και τα Ανάκτορα του Βατικανού (βλ. την εικόνα που επισυνάπτεται). Σύμφωνα με τον τουριστικό οδηγό, στα μισά περίπου του 11ου αιώνα η περιοχή περικυκλώθηκε από τείχη και αναγορεύτηκε ως μόνιμη έδρα των παπών μετά την επιστροφή από την εξορία τους στην Αβινιόν.

Το μουσείο του Βατικανού διαθέτει εκθέματα της μακραίωνης συλλογής της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, περιλαμβανομένων διάσημων αγαλμάτων του αρχαίου κόσμου και αριστουργημάτων της Αναγέννησης και του σήμερα. Το μουσείο ιδρύθηκε από τον Πάπα Ιούλιο Β’ στις αρχές του 16ου αιώνα. Ο Πάπας Ιούλιο Β’ απευθύνθηκε σε δύο σημαντικούς σύγχρονούς του καλλιτέχνες για να κοσμήσουν τις αίθουσες του Βατικανού, τον Μιχαήλ Άγγελο και τον Ραφαήλ (η Σχολή των Αθηνών αποτελεί μια από τις πιο αναγνωρίσιμες νωπογραφίες του Raffaello ενώ οι νωπογραφίες στη θολωτή οροφή της Cappella Sistina είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα έργα του Michelangelo).

Ξεχωριστές είναι και οι ελικοειδείς σκάλες στο εσωτερικό του Μουσείου.

 

[maska_29]

Lyon

Η επιστροφή μας στο ξενοδοχείο είναι πολύ σύντομη. Το check out έχει γίνει από νωρίς. Φορτώνουμε τις βαλίτσες στο αμάξι στο γκαράζ του ξενοδοχείου και αναχωρούμε για το αεροδρόμιο. Το gps αναλαμβάνει τη διαδρομή, ο δρόμος δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση και η παράδοση του αυτοκινήτου στην Avis δεν αποτελεί μια χρονοβόρα διαδικασία. Η πτήση, όπως και όλες οι υπόλοιπες του ταξιδιού μας πραγματοποιείται από την Air France. Τα Γαλλικά που αρχίζουμε να ακούμε γύρω μας μας προετοιμάζουν για το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού μας. Η πτήση γίνεται νωρίς το απόγευμα οπότε η ώρα άφιξης μας στη Λυών δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για τη σημερινή μέρα.

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Λυών πρώτο μας μέλημα μετά την παραλαβή των αποσκευών είναι να κατευθυνθούμε στον εσωτερικό σταθμό του TGV. Η ενημέρωσή μας μέσω internet αναφέρει απεργία των εργαζομένων του TGV σήμερα και αύριο. Πράγματι ο εσωτερικός σταθμός του TGV είναι έρημος και μόνο δύο υπάλληλοι στο γκισέ έχουν απομείνει μάλλον ως προσωπικό ασφαλείας. Η επικοινωνία μαζί τους στα Αγγλικά αποδεικνύεται γρήγορα αδύνατη (τι strike τους λέμε, τι no train tomorrow… χαμπάρι… μας κοιτάνε λες και δεν έχουν ματαδεί τουρίστες στη ζωή τους…)
Έτσι επιστρατεύεται η Γαλλική γλώσσα για μια κρίσιμη επικοινωνία (θυμάμαι ότι κατά την αναμονή παραλαβής των αποσκευών είχα στείλει sms σε φίλη στην Ελλάδα για να μου θυμίσει πως λέγεται η απεργία στα Γαλλικά…). Τελικά τα νέα για τη μεθαυριανή ημέρα ήταν μάλλον ευοίωνα (δηλαδή δεν είχε προκηρυχτεί παράταση της απεργίας προς το παρόν). Βγαίνοντας από την πύλη του αεροδρομίου επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο που θα μας οδηγούσε στην πόλη. Μια ελαφριά βροχή συνόδευε τη νυχτερινή πια διαδρομή μας.

Το ξενοδοχείο μας βρίσκεται κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης (Gare de la Part-Dieu) και αποτελεί ένα ξεχωριστό κτήριο της πόλης (Hotel Lyon France. Book your stay at the Radisson Blu Hotel, Lyon.)

Είναι βράδυ Τετάρτης και στην πόλη διεξάγεται ο επαναληπτικός αγώνας για τα προημιτελικά του Champions League μεταξύ των Bordeaux και Olympique Lyon, με γηπεδούχο την ομάδα των Γιρονδίνων της Μπορτό. Η πλάκα με όλο αυτό είναι ότι όταν ήμασταν κοντά στο Μπορντό ο μεταξύ τους αγώνας γινόταν με γηπεδούχο τη Lyon ενώ όταν ήρθαμε στη Λυών ο επαναληπτικός γινόταν προφανώς στην έδρα της Bordeaux… :xmas_sad: Τέσπα… για την ιστορία η Olympique Lyon ήταν η ομάδα που προκρίθηκε στα ημητελικά της διοργάνωσης και η αλήθεια είναι πως το γεγονός αυτό δεν πανηγυρίστηκε με τον συνήθη ελληνικό τρόπο… (δυναμιτάκια, βεγγαλικά, κόρνες κ.λ.π.)

Μια ο αγώνας, μια το ψιλόβροχο στην πόλη δεν κυκλοφορούσε ιδιαίτερα πολύς κόσμος στους δρόμους. Η μετάβασή μας από το σημείο που μας άφησε το λεωφορείο στο ξενοδοχείο ήταν λίγο μπέρδεμα μιας και έπρεπε να διασχίσουμε μια διπλή λεωφόρο χωρίς να υπάρχει εμφανής διάβαση… Ευτυχώς ένας περαστικός ευγενέστατος νεαρός απλοποίησε κατά πολύ τα πράγματα.

Το δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν στον 38ο όροφο ενός ουρανοξύστη (ο 39ος είναι ο τελευταίος όροφος) και χρειάστηκαν 2 ασανσέρ για να ανέβουμε (το πρώτο έφτανε απευθείας στον 32ο όροφο και μετά άλλαζες ασανσέρ! :xmas_cheesygrin: Μια ματιά στις επισυναπτόμενες εικόνες θα σας λύσει την όποια απορία. Προφανώς το ξενοδοχείο βρίσκεται στους τελευταίους ορόφους του ουρανοξύστη). Φυσικά η θέα προς την πόλη ήταν φανταστική.

Λίγο η κούραση, λίγο η βροχή, η λύση για παραγγελία φαγητού στο δωμάτιο φάνηκε ιδανική (οι τιμές φυσικά τσιμπημένες, θυμάμαι να παραγγέλνουμε club sandwich με 15 euro). Κάπου εδώ λάμβανε τέλος η σημερινή μέρα. Αύριο το πρόγραμμα ήταν αρκετά γεμάτο. Ήταν η μέρα που ουσιαστικά θα επισκεπτόμασταν τα αξιοθέατα της πόλης και φυσικά είχαμε κατά νου να κάνουμε ένα καλό γεύμα σε ένα εστιατόριο που είχαμε βρει από την Αθήνα. Η Λυών θεωρείται γαστρονομικός παράδεισος για τους Γάλλους…

 

[maska_29]

Τριγυρνώντας στους δρόμους της Lyon…

Πέμπτη 8 Απριλίου. Το σημερινό ξύπνημα μας βρίσκει στη Λυών. Ένα από τα πράγματα που μας άρεσαν στην παραμονή μας επί Γαλλικού εδάφους ήταν τα διάφορα cafés-brasseries. Αυτή θα είναι και η σημερινή επιλογή μας για λίγες πρωινές δυνάμεις… Έχουμε αφιερώσει λίγο χρόνο στη Λυών μιας και θέλαμε να τη δούμε και σίγουρα ένα πρωινό στο ξενοδοχείο δεν ήταν στις επιλογές μας.

Κατευθυνόμαστε προς το σιδηροδρομικό σταθμό Part-Dieu με σκοπό να πάρουμε το metro για το κέντρο της πόλης. Η περιοχή αποτελεί το επιχειρηματικό κέντρο της πόλης. Ο σταθμός είναι πολύ μεγάλος μιας κι εξυπηρετεί και τα δρομολόγια του TGV (ήταν από τους βασικότερους λόγους που επιλέξαμε για διαμονή το συγκεκριμένο ξενοδοχείο μιας και αύριο έπρεπε να λειτουργήσουν όλα ρολόι, αν φυσικά δεν παραταθεί η διήμερη απεργία… ξύπνημα, μετάβαση στο σιδηροδρομικό σταθμό με προορισμό το Παρίσι και ανταπόκριση -με μια μικρή αναμονή- με το δρομολόγιο της Air France για Αθήνα). Αν δεν έχει κανείς προηγούμενη εμπειρία από TGV και από μεγάλους σιδηροδρομικούς σταθμούς στη Γαλλία (ο συγκεκριμένος διαθέτει γραμμές μετρό, TGV, τραμ και λεωφορείων και εκτιμάται ότι εξυπηρετεί περίπου 140.000 επιβάτες τη μέρα) καλό θα ήταν να διερευνήσει λίγο την κατάσταση και να μην τα αφήσει όλα για τελευταία στιγμή που ο χρόνος πιέζει (φυσικά αν υπάρχει δυνατότητα-χρόνος για μια τέτοια διερεύνηση). Η Λυών είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας και αυτό σε συνδυασμό με το πολύ καλό σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας κάνουν τους πρωτάρηδες σαν κι εμάς να αναρωτιόμαστε ποια από όλες τις αποβάθρες είναι η σωστή… Φυσικά οι εξοικειωμένοι Γάλλοι τριγύρω μας δε φαίνονται να έχουν το παραμικρό πρόβλημα επί αυτού…

Με λίγο ψάξιμο όλες οι απορίες λύνονται και το metro μας οδηγεί χωρίς καθυστερήσεις προς το κέντρο της πόλης. Έχουμε επιλέξει να ξεκινήσουμε την περιπλάνηση μας από την Place Bellecour, μια από τις μεγαλύτερες πλατείες της Γαλλίας (με ένα κοκκινωπό θα έλεγα χρώμα…). Είναι πρωί Πέμπτης και η πόλη παρά το μέγεθός της κινείται σε πολύ ανθρώπινους ρυθμούς (θυμίζω μιλάμε για τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας). Τριγύρω μας Γάλλοι που πηγαίνουν στις δουλειές τους, άλλο απολαμβάνουν έναν περίπατο με τα κατοικίδια τους, άλλοι διαβάζουν την πρωινή εφημερίδα τους, άλλοι έχουν αράξει σε κάποιο παγκάκι κι ακούνε μουσική… Η περιοχή ισαπέχει από τους δύο ποταμούς που διασχίζουν την πόλη, τον Saône (Σαόν) και τον Rhône (Ροδανό). Κατευθυνόμαστε προς την παλιά πόλη (vieux Lyon), που βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου Fourvière. Το πέρασμά μας πάνω από τον ποταμό Σαόν γίνεται μέσω γέφυρας που μας οδηγεί στην εκκλησία του Saint-Georges.



Περπατάμε στα δρομάκια της παλιάς πόλης. Η πρώτη café-brasserie που συναντάμε και μας αρέσει (παραδοσιακό ξύλινο στυλ) είναι η επιλογή μας για έναν δυνατό, γεμάτο γεύση καφέ φίλτρου συνοδεία της παραδοσιακής μπαγκέτας με ζαμπόν. Ένα από τα πράγματα που απολαμβάνω σε αυτά τα café είναι η παρεΐστικη διάθεση των Γάλλων γύρω μας. Οι μοναχικοί συνήθως κάθονται στο bar και στα τραπέζια το βλέμμα μου συναντά μικρές παρέες να απολαμβάνουν το διάλλειμα από τη δουλειά (κάποιοι είναι με ρούχα εργασίας) ή απλά δεν έχουν κάποια δουλειά και απολάμβαναν ένα χαλαρό καφεδάκι. Βγαίνοντας έξω ακούμε ζωηρές παιδικές φωνές. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ένα δημοτικό σχολείο. Προφανώς τους πετύχαμε σε διάλειμμα…





(η φωτογραφία θα μπορούσε να έχει λεζάντα περπατώντας στους δρόμους της παλιά πόλης. Φυσικά υπάρχουν και μικρότερα πιο γραφικά δρομάκια)

 

[pattyyy]

Λατρεύω αυτήν την αίσθηση που αποπνέουν οι γαλλικές πόλεις! Μας την μεταφέρεις υπέροχα...

 

[deka]

Πολύ ωραία η περιήγησή σας και η αφήγηση κατατοπιστικότατη!

 

[maska_29]

Ευχαριστώ για τα σχόλια.
Μένει πολύ μικρό κομμάτι για να ολοκληρωθεί η περιγραφή της ιστορίας αλλά λόγω ευχάριστων συνθηκών η υπόλοιπη περιγραφή θα καθυστερήσει λιγάκι… :xmas_wink:
Καλή χρονιά σε όλους!