Travelliaris
Member
- Μηνύματα
- 37
- Likes
- 162
Αααααχχχχ!!!!!
Πάμε για finish! Δυνατά...Αααααχχχχ!!!!!
O τέταρτος της παρέας περιοδεύει στη χώρα τώρα, θα πάει στα μέρη που αναφέρεις αλλά και στο Βόρνεο. Οπότε θα έχω καλύτερη πληροφόρηση.Η Μαλαισία έχει πολλά να δώσει εκτός της KL. Παρθένες ζούγκλες στα κεντρικά (όσο προλαβαίνει κανείς, σύντομα η "παρθενία" θα έχει παραβιαστεί παρά φύση από τις φυτείες για palm oil που αντικαθιστούν τα πάντα), τροπικά νησιά στα δυτικά που έχουν προλάβει ακόμα τον υπερτουρισμό λόγω έλλειψης υποδομών που σταδιακά φτιάχνονται, απίστευτα δάση στα κεντρικά βουνά. Ακόμα και τα τουριστικά νησιά στα βόρειο ανατολικά και η κάπως γραφική πρώην αποικιοκρατική πόλη και περιοχή της Μαλάκα είναι καλύτερα από την KL.
Πολυ ωραία η ποδηλατάδα αυτή στο Μεκονγκ ! Στην επομένη επίσκεψη μου στο Βιετναμ (γιατί σίγουρα θα υπάρξεις ) θα είναι η σειρά σου να μου δωσεις πληροφορίες!!Δέλτα του ποταμού Μεκόγκ - Τα ψιψιψίνια και τα κοκοκόψαρα
Ακόμη ένα βάρβαρο ξύπνημα στις 6 το πρωί για να προλάβουμε το πρωινό λεωφορείο για το Μεκόγκ.
Το σύστημα των υπεραστικών λεωφορείων στη Χο Τσι Μιν είναι σχετικά παράξενο και λειτουργεί ως εξής:
Το google maps μας έδινε στίγμα για το σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων στο District 1, 200 μέτρα από το σημείο που είχα κλείσει τη διαμονή μας, ωστόσο όταν φτάσαμε εκεί δεν είδαμε τίποτα, ψαχνόμασταν αρκετή ώρα σαν χωριάτες που έφτασαν στην πόλη, ρωτούσαμε αριστερά-δεξιά, αλλά κανείς δε φαινόταν να ξέρει ή να καταλαβαίνει τι ρωτούσαμε.
Τελικά μπήκα σε ένα πρακτορείο ταξιδίων που μας εξήγησε το έργο.
Στο σημείο που έψαχνα εγώ υπήρχε απλά κάτι σαν υποσταθμός. Εκδίδεις εισιτήριο, σε παραλαμβάνει βανάκι το οποίο σε μεταφέρει δωρεάν στο μεγάλο σταθμό λεωφορείων που βρίσκεται έξω από την πόλη.
Αυτά, αν φυσικά θέλεις να κινηθείς με τη δημόσια συγκοινωνία.
Αν κλείσεις ιδιωτικό τουρ προφανώς σε παραλαμβάνουν από το κατάλυμά σου.
Το δικό μας τουρ ήταν κλεισμένο να μας παραλάβει από το ξενοδοχείο στο Μεκόγκ, έτσι έψαξα τα FUTA BUSES όπως λέγονται τα τοπικά ΚΤΕΛ.
Το βανάκι μας πάστωσε τον έναν πάνω στον άλλον, εμείς και κάτι ευτραφούλες γερμανιδούλες που με ζουλούσαν κι έγινα χαλκομανία πάνω στην πόρτα του αυτοκινήτου.
Αντίθετα το λεωφορείο ήταν ένα υπεράνετο sleeper bus, ένα 3ωρο δρόμος ήταν μέχρι τον Μεκόγκ,
λουκούμι μετά το πρωινό εγερτήριο.
Μπαίνοντας στο λεωφορείο βγάζεις παπούτσια, τα βάζεις σε σακούλα που σου δίνουν και περπατάς με τις κάλτσες ή ξυπόλυτος. 'Ετσι γλυτώνουν το σφουγγάρισμα.
Κουρτινάκια για την ιδιωτικότητα.
View attachment 455061
Βολευτήκαμε μια χαρά και γω και τα χαριτωμένα μου ελεφαντάκια..
View attachment 455062
Ενώ οι συνταξιδιώτες μου για την ιδιωτικότητα δεν ενδιαφέρονται. Απλά στα 5 λεπτά ροχάλιζαν! Το οποίο συνέβαινε σχεδόν παντού.
View attachment 455063
Στη μέση της διαδρομής υπήρχε στάση για ξεμούδιασμα. Σου έδιναν σαγιονάρες για να βγεις και τις ξαναμάζευαν στο έμπα.
Πρέπει να προσέχεις να μην έχει τρύπα η κάλτσα σου και ρεζιλευτείς.
View attachment 455064
Το λεωφορείο έκανε τέρμα στην σχετικά μεγάλη πόλη του Can Tho. 1.200.000 κατοίκους έχει αυτή η πόλη, αλλά ευτυχώς είμασταν στα όρια της πόλης κι έτσι σύντομα βρεθήκαμε σε έρημους επαρχιακούς δρόμους. Στα 11 περίπου χιλιόμετρα μέχρι το ξενοδοχείο μας, ο ταρίφας χτυπούσε την κόρνα ανά 1 λεπτό, ασχέτως αν ερχόταν κάποιος ή όχι. Προσπαθούσα να καταλάβω αν υπήρχε κάποιος παραλληλισμός, κορνάριζε μήπως τις πινακίδες; τα δέντρα; Κάτι άλλο; έμεινα με την απορία.
Στην τελευταία στροφή ήταν σα να μπήκαμε απότομα στη ζούγκλα.
Πυκνή βλάστηση παντού, ποταμάκια και ο δρόμος τελείωνε.
Εδώ είναι, μας δείχνει.
Δεν φαινόταν τίποτε.
Του κάνω νόημα να περιμένει και περπατάω μερικά μέτρα όταν βλέπω δύο βιετναμεζούλες με τα καπελάκια τους, με τις γνωστές υποκλίσεις και τα welcome. Εντάξει λέω, εδώ είμαστε.
Προχωρήσαμε σ ένα μονοπάτι και ξαφνικά βρεθήκαμε σε ένα μέρος, που στα μάτια μου φάνταζε ό,τι πιο κοντινό σε αυτό έχω στο μυαλό μου ως παράδεισο.
Σκέφτηκα να με τσιμπήσω να δω αν είναι αλήθεια ή όνειρο.
Ιδού η όαση
View attachment 455065
Τα lodges
View attachment 455066
View attachment 455067
View attachment 455068
Κι επειδή όταν η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία καλό είναι να αναφέρονται τα καταλύματα, δείτε εδώ
Το δωμάτιό μας ήταν έτσι...
View attachment 455069
Ενώ ξετρελάθηκα με το open air μπάνιο
View attachment 455070
αν και την ώρα που μπανιαριζόμουν, σκέφτηκα τι θα κάνω αν πεταχτεί ξαφνικά κανένα φιδάκι από την ανοιχτή οροφή όσο ήμουν ακόμη με τις σαπουνάδες
Λέγαμε μεταξύ μας, τι ζούμε πάλι και δεν το πιστεύαμε.
Και τα καλύτερα ήταν μπροστά μας.
Παρατήσαμε τα πράγματα και τσακιστήκαμε για μια βουτιά στην δροσερή πισίνα
View attachment 455071
και λίγο αραλίκι στις ξαπλώστρες με παγωμένες tiger. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Στις 2.30 το μεσημέρι είμασταν στη ρεσεψιόν όπου μας παρέλαβε ο ξεναγός μας, το τουρ είχε ποδηλατάδα στην περιοχή και επισκέψεις σε σπίτια ντόπιων, λαχανόκηπους και συναφή.
Είχα τσεκάρει δεκάδες ανάλογα τουρ, μονοήμερα και διήμερα, μου είχαν φανεί όλα παρεμφερή και από τιμές, ο καθένας ζητούσε ό,τι ήθελε. Τελικά έκλεισα αυτό που έκρινα ως πιο κοντινό στα ενδιαφέροντά μας, δεν ήταν φθηνό, αλλά τουλάχιστον ήταν βολικό και δε χρειαζόταν να τρέχουμε από το ένα μέρος στο άλλο για να βρούμε το γκρουπ.
Το πόσο απίθανο βγήκε στην πράξη ήταν κάτι που δεν το φανταζόμουν.
Καβαλήσαμε τα ποδηλατάκια και ξεκινήσαμε τη βόλτα.
Ο ξεναγός μας εξήγησε ότι θα περάσουμε με φέρυ τον ποταμό για να δούμε τα χωριά και τη ζωή των ντόπιων. Ενδιαφέρον ακούστηκε, πάμε λοιπόν.
Πιάσαμε κάτι χωματόδρομους και σύντομα βρεθήκαμε στην όχθη ενός παραποτάμου να περιμένουμε το φέρυ μαζί με ντόπιους και μηχανάκια.
Σίγουρα δεν περιμέναμε να έρθει το Hellenic Seaways, ίσως ένα μικρό φέρυ, μια μαούνα ναι, αλλά αυτό;
View attachment 455114
Δείτε εδώ για να καταλάβετε...
Mekong river ferry boat
Για κάτι τέτοια σκηνικά ζούμε, αρχίσαμε τη σαχλαμάρα και τα γέλια κι ο καημένος ο ξεναγός προσπαθούσε να μας μαζέψει.
Στη συνέχεια μας πήγε στο σπίτι του σιδερά.
Βγήκε ο μάστορας με τη μπάμπω στην αυλή και μας έδειξαν την τέχνη τους κ έφτιαξαν ένα σιδερένιο μαχαίρι μπροστά μας
View attachment 455073
View attachment 455076
Συνεχίσαμε την ποδηλατάδα σ ένα ονειρεμένο τοπίο. Παράλληλα με το ποτάμι, και ανάμεσα στις σκόρπια σπίτια των ντόπιων απολαμβάνοντας το πιο αυθεντικό σκηνικό όλου του ταξιδιού.
View attachment 455078
View attachment 455079
View attachment 455115
Μπουγάδα
View attachment 455080
View attachment 455081
View attachment 455116 View attachment 455117
Μας πήγε σ ένα κήπο με μηλιές να μας δείξει πως καλλιεργούν τα μήλα, πως τα τυλίγουν σε σακούλες για να τα προστατέψουν από τα έντομα, πως είναι βιολογικής καλλιέργειας χωρίς λιπάσματα και μας έδωσε το ελεύθερο να κόψουμε και να φάμε.
Μας εξηγούσε για όλων των ειδών τις καλλιέργειες και τα φρούτα τις περιοχής, θα σας πάω είπε και σ άλλους οπωρόκηπους.
Αφού κλέψαμε δηλαδή τα μήλα, θα κλέβαμε κ άλλα φρούτα Μάλιστα. Από το καλό στο καλύτερο αυτή η βόλτα.
View attachment 455084
Η ποδηλατάδα καθοδόν έκρυβε διάφορες εκπλήξεις.
Αυτά είναι σούπερ μάρκετ επάνω στο δρόμο, shop and go.
View attachment 455082
View attachment 455085
View attachment 455086
Συνεχίσαμε...
View attachment 455087 View attachment 455088 View attachment 455089
Τρομερό μέρος!
Η επόμενη στάση ήταν στο σπίτι μιας οικογένειας όπου μας έφτιαξαν χυμό ζαχαροκάλαμου
Στο οποίο ρίχνουν και μισό λάιμ για να σπάσει η γλυκατζούρα.
Φυσικά το ήπιαμε αφού μας έδειξαν όλη τη διαδικασία παραγωγής του.
View attachment 455090
Κάναμε περισσότερα από 10-15 χιλιόμετρα στους δρόμους αυτούς και θεωρώ πια ότι ήταν από τα καλύτερα κομάτια του ταξιδιού.
Δεν υπήρχε τουρίστας πουθενά ούτε για δείγμα, προφανώς και οι δραστηριότητες ήταν στημένες, όμως μπήκαμε σε αληθινά σπίτια ντόπιων, κρυφοκοιτάξαμε λίγο μέσα στις ζωές τους.
Απολαμβάνοντας και τις εικόνες από το ποτάμι
View attachment 455091 View attachment 455092
Αυτό ήταν κάτι σα γέφυρα.
View attachment 455093
Εννοείται πως την σκαρφαλώσαμε, όχι που θα την αφήναμε.
View attachment 455095
Τελευταία επίσκεψη στο σπίτι μιας θείας όπου φτιάξαμε όλοι μαζί παρέα ένα κέηκ καρύδας.
Εγώ ανέλαβα να ζουλήξω κάτι μπανάνες, ο Αντώνης ζουπούσε το ψαχνό της καρύδας να βγει το γάλα, ο Τάσος ανακάτευε το αλεύρι με τα υπόλοιπα υλικά και η θεία έσκαγε στα γέλια με τα χάλια μας.
Στο τέλος το έψησε σ έναν ξυλόφουρνο και στρωθήκαμε στην αυλή να το φάμε.
Πριν από αυτό μας έμπασε σπίτι της κ έδωσε το ελεύθερο να φωτογραφίσουμε
Κρεβατοκάμαρα
View attachment 455097
Τραπεζαρία με τα τιπς.
View attachment 455098
Εικονοστάσι που έπιανε το μισό δωμάτιο με τη φωτογραφία του μακαρίτη.
Τους τάφους δε, τους έχουν κάπου μέσα στις αυλές τους. Μας είπαν πως θεωρούν ότι ο νεκρός δεν φεύγει με το θάνατο, η ψυχή του τριγυρίζει εκεί, άρα εξακολουθεί να είναι οικόσιτος.
View attachment 455099
λαμαρίνες στα πλαινά του δωματίου και στην οροφή ελενίτ; πιθανώς...
View attachment 455104
Το παιδικό από τα εγγονάκια της. Μένουν όλοι μαζί με το ζευγάρι, πολύ συνηθισμένο στο Βιετνάμ, οι γονείς δουλεύουν και οι παππούδες προσέχουν τα παιδιά. Τώρα που κοιμόταν αυτή, που το ζευγάρι, δεν το καταλάβαμε.
View attachment 455100
Η κουζίνα όπου εκτυλίχθηκε το μαγειρικό όργιο
View attachment 455101
View attachment 455119
και η μαρμίτα. το έβαλε μέσα σ ένα ταψάκι και ψήθηκε
View attachment 455102
πίσω αυλίτσα όνειρο
View attachment 455103
Η τελική μορφή του γλυκού. Νόστιμο ήταν, στο πιατάκι δίπλα είχε ένα ντιπ από τζίτζερ που του έδινε ένα πιο πικάντικο τατς.
View attachment 455105
Απίθανη όλη η βόλτα, τι να λέμε, στο γυρισμό έβγαιναν τα παιδάκια από τα σπίτια και μας χαιρετούσαν. Βασικά όλη η γειτονιά βγήκε να μας γνωρίσει, είμασταν το γεγονός της ημέρας.
'Ο,τι πιο αυθεντικό ζήσαμε, νομίζω ρούφηξα κάθε λεπτό αυτής της μέρας.
Στεναχωρεθήκαμε που δεν είχαμε τον κάπτεν να το χαρεί μαζί μας. "Τουλάχιστον 200 βίντεο θα έφτιαχνε όλη μέρα" είπε ο Τάσος λυπημένος
Μιλήσαμε αρκετά και με τον αραχνούφαντο ξεναγό μας. Αραχνούφαντος γιατί ήταν τόσο αδυνατούλης που το χεράκι του ήταν σαν παιδικό. Βάλαμε και στοίχημα για την ηλικία του, τελικά ήταν 32 ετών ενώ φυσικά έδειχνε με το ζόρι 20-22.
Τελειώσαμε τη βόλτα λίγο πριν νυχτώσει κ ανανεώσαμε το ραντεβού για τα χαράματα της επόμενης μέρας για να μπούμε σε βάρκες και να δούμε τις περίφημες πλωτές αγορές.
Φάγαμε βραδινό στο ξενοδοχείο, μόλις έπεφτε το σκοτάδι δεν είχες και πολλά να κάνεις, αλλά εμείς οι περίεργοι αποφασίσαμε να βγούμε παραέξω στο δρόμο πάραυτα, να εξερευνήσουμε μην τυχόν και υπήρχε ίχνος νυχτερινής ζωής.
Προς τα δεξιά του δρόμου δεν κουνιόταν φύλλο. Μαύρα σκοτάδια παντού.
Γυρίσαμε πίσω προς τα αριστερά και είδαμε φώτα.
Πλησιάσαμε να δούμε καλύτερα, είδαμε κόσμο μαζεμένο και δυνατές φωνές, πήγαμε πιο κοντά, είχαν στρωμένα τραπέζια και φαγοπότι, μας πήραν πρέφα και μας φώναξαν να μπούμε στην αυλή.
Λέμε κανένας γάμος μήπως, αρραβώνας;
Ούτε γάμος, ούτε αρραβώνας.... σε κηδεία πέσαμε
Και τι κηδεία!
Τρώγαν, πίναν του σκασμού, το γέλια τι χάχανα, μέχρι ένας με μακιγιάζ αποκριάς ήρθε και μας προυπάντησε.
'Αντε τώρα να τα αποκρυπτογραφήσεις όλα αυτά.
View attachment 455112
Η θειά που άφησε το μάταιο τούτο κόσμο
View attachment 455113
Σκεφτήκαμε ότι με τόσα γέλια, μάλλον δεν την πολυσυμπαθούσαν τη θειά ή άφησε την περιουσία σε άλλο σόι...
Δεν φάγαμε πάντως μαζί τους, ούτε ψύλλος στον κόρφο μας με τόσο θανατικό...
Γυρίσαμε πίσω και περάσαμε το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς (κανένα μισάωρο που αντέξαμε ακόμη) αράζοντας στις ξαπλώστρες της πισίνας, κουβεντιάζοντας για όλα τα καταπληκτικά πράγματα που είχαμε ζήσει, ενώ ο μόνος ήχος που ακουγόταν εκτός από εμάς ήταν ένας ξεκούρδιστος βάτραχος που προσπαθούσε να πιάσει ρυθμό στο κράξιμό του.
View attachment 455118
Στο Βιετνάμ τις φορούσαν αρκετά αλλά κυρίως για την ποιότητα του αέρα και επειδή δε θέλουν να μαυρίζουν!Πράγματι ταξιδέψαμε μαζί σου και ήταν τέλεια! Πολύ ζωντανή διήγηση! Εντωμεταξύ με τόσον κόσμο τι γίνεται εκει με την επιδημία? Απ ότι βλέπω στις φωτο κανεις δε φοράει μασκα
Ακομα θυμαμαι και ανατριχιάζω να ειμαι στο μουσείο αυτό ,να ακούγεται το Imagine από τα ηχεια και τριγύρω μου Αμερικανοί τουρίστες επισκέπτες να βλέπουν τις θηριωδίες που εχει κανει η χωρα τους.Ίσως το πιο συγκλονιστικό «μουσείο» που 'χω δει στη ζωή μου.
Αφού σε κάποια φάση (το γράφω και στην ιστορία μου) δεν άντεξα, άρχισα ν' ανακατεύομαι και βγήκα έξω στον καθαρό αέρα...
Καλά αν άκουγα κανα imagine εκεί ήμουν ικανή να βαλαντώσω από το κλάμα!να ακούγεται το Imagine από τα ηχεια και τριγύρω μου Αμερικανοί τουρίστες
Μετά τη λήξη της περιήγησης στις στοές των Βιετκόνγκ, ο Βιετναμέζος ξεναγός για να μας χαιρετήσει/ευχαριστήσει άρχισε να τραγουδάει το «Hey Jude» που καταλήξαμε να το λέμε όλο το γκρουπ παρέα.Καλά αν άκουγα κανα imagine εκεί ήμουν ικανή να βαλαντώσω από το κλάμα!