marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Περιεχόμενα
Είχα αποφασίσει να διηγηθώ στα κορίτσια την ιστορία του Τείχους του Βερολίνου διασχίζοντας την East Side Gallery. Σκοπός μου ήταν να κεντρίσω το ενδιαφέρον τους με τα γκράφιτι και έτσι να αφηγηθώ δύο- τρία πράγματα από εκείνη τη νύχτα της 9ης Νοεμβρίου του 1989 που έμελλε να αλλάξει για πάντα τη σύγχρονη ζωή της πόλης και όχι μόνο.
Τελικά τα κατάφερα καλύτερα απ' ότι περίμενα. Οι συνταξιδιώτισσές μου ενθουσιάστηκαν και αφιερώσαμε σχεδόν όλο το πρωινό της τρίτης ημέρας παραμονής μας στο Βερολίνο σ' αυτό το ανοιχτό μουσείο. Τα εκπληκτικά έργα τέχνης που στολίζουν το σχεδόν ενάμισι χιλιόμετρο του εναπομείναντα κομμάτι του πάλαι ποτέ Τείχους του Βερολίνου έγιναν αιτία σχολιασμού, προβληματισμού και υπέροχων αναμνήσεών μας από τη πόλη του Βερολίνου. Εκεί καταλάβαμε πραγματικά τι σήμαινε η λέξη "Τείχος", εκεί κατανοήσαμε το μέγεθός του και εκεί εκτιμήσαμε για άλλη μια φορά την αξία της λέξης "Ελευθερία" που τη θεωρούμε τόσο δεδομένη!
Όσοι από τους γνωστούς μας είχαν ταξιδέψει στο Βερολίνο δεν είχε κανείς τους επισκεφτεί τη Γκαλερί της Ανατολικής Πλευράς και έτσι δεν ήξερα ούτε τι ακριβώς να περιμένω ούτε γνώριζα σε τι κατάσταση θα ήταν πια οι ζωγραφιές καθώς πολλά λέγονταν για τα κομμάτια του τείχους που οι επισκέπτες προσπαθούσαν με όποιο τρόπο μπορούσαν να τ' αποκολλήσουν για να τα πάρουν σπίτι τους ως ενθύμιο της επίσκεψής τους στο Βερολίνο.
Τελικά, οι ανησυχίες μου αποδείχθηκαν αβάσιμες. Το Τείχος στεκόταν εκεί ακέραιο, πληγωμένο μόνο σε κάποια σημεία του και οι τοιχογραφίες, όσα χρόνια και αν είχαν περάσει, όσα χέρια και αν ακούμπησαν πάνω τους, όσες προσωπικές υπογραφές και ονόματα και αν φιλοξένησαν, ήταν εκεί ολοζώντανες να δίνουν η καθεμία το δικό της ξεχωριστό μήνυμα Ειρήνης.
Η East Side Gallery, όπως δηλώνει και το όνομά της, είναι στο Ανατολικό Βερολίνο, λίγο μακριά από το κέντρο και αυτός είναι ένας από τους λόγους που αρκετοί ταξιδιώτες δεν φτάνουν έως εκεί. Αν ήξεραν όμως τι έχαναν είμαι σίγουρη ότι δεν θα άφηναν το συγκεκριμένο αξιοθέατο εκτός λίστας τους με τίποτα. Εμείς μέναμε στο Ανατολικό Βερολίνο και η Γκαλερί ήταν σχετικά κοντά μας. Πήγαμε ως εκεί με τα πόδια, κανά εικοσάλεπτο από το ξενοδοχείο μας. Είχε ιδιαίτερα ψύχος εκείνη τη μέρα καθώς ήταν και Δεκέμβρης μήνας αλλά όταν φτάσαμε στην East Side Gallery μας έσπασε κυριολεκτικά το κρύο. Το τείχος είναι σε ένα ανοιχτό σημείο έχοντας στη μια μεριά τον ποταμό Spree στην άλλη μια λεωφόρος με 4- 5 λωρίδες σε κάθε της κατεύθυνση και στη συνέχεια τεράστια ανεκμετάλλευτα οικόπεδα και εγκαταλελειμμένα μπλοκ πολυκατοικιών και έτσι το μπάζει από παντού!
Προσεγγίσαμε την East Side Gallery από τη μεριά του σταθμού Ostbahnhof -μόνο τρένα και προαστιακός (S3, S5, S9 και S7)- και αφού περπατήσαμε ολόκληρη τη Γκαλερί, κάναμε μερικά βήματα ακόμα και φτάσαμε στο σταθμό Jannowitzbrucke όπου πήραμε τον προαστιακό για την Αλεξάντερπλατς (Ο σταθμός Jannowitzbrucke είναι μόλις μια στάση πριν την Αλεξαντερπλατς και εκτός από τις γραμμές S9, S7 και S5 του προαστιακού, από εκεί περνάει και η γραμμή U8 του μετρό).
Η East Side Gallery ως γνωστόν δημιουργήθηκε το 1990 όταν η τότε Γερμανική Κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει νέα πνοή και νέο συμβολισμό στο τείχος. Στο συγκεκριμένο κομμάτι δηλαδή γιατί ως γνωστόν δεν έμειναν και πολλά μέρη από τα σχεδόν 100 χιλιόμετρα του αρχικού τείχους. 106 καλλιτέχνες (ή 100 ή 108 ή 118, οι ιστορικές πηγές διίστανται για τον ακριβή αριθμό) από ολόκληρο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν μπροστά και πίσω από το τείχος και προσπάθησαν μέσω της τέχνης της ζωγραφικής να αποτυπώσουν τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους για το γκρέμισμα του τείχους, τη χρόνια απομόνωση του Ανατολικού Βερολίνου, το χωρισμό και την επανένωση των Βερολινέζων και γενικά την ομορφιά του κόσμου χωρίς να υπάρχουν "τείχη" μεταξύ των ανθρώπων. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό και τα λόγια φτωχά για να περιγράψουν όλα αυτά που απεικονίζουν τα γκράφιτι. Το τείχος από άσχημο και άψυχο τσιμέντο ζωντάνεψε υπέροχα για να θυμίζει σε όλους εμάς τους νεώτερους την "Αλλαγή" λίγο διαφορετικά, πιο συναισθηματικά και σίγουρα πιο αισιόδοξα.
(Το βιντεάκι μου για την East Side Gallery στο Βερολίνο είναι μεγάλης συναισθηματικής αξίας για εμένα καθώς είναι το πρώτο που έφτιαξα πριν δύο χρόνια περίπου. Μάλιστα μου άρεσε τόσο πολύ που από τότε δεν σταμάτησα να συγκεντρώνω τις αναμνήσεις μας από κάθε ταξίδι σε ένα βίντεο διάρκειας 4-6 λεπτών επενδυμένο μουσικά από αγαπημένα μας τραγούδια. Να σημειώσω ότι το "Wind of change" των Scorpions, εκτός από πολυαγαπημένο κομμάτι επιλέχθηκε και για τον επιπλέον λόγο ότι στο μυαλό μου -όπως και πολλών άλλων υποθέτω- είναι άμεσα συνδυασμένο με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου).
Τελικά τα κατάφερα καλύτερα απ' ότι περίμενα. Οι συνταξιδιώτισσές μου ενθουσιάστηκαν και αφιερώσαμε σχεδόν όλο το πρωινό της τρίτης ημέρας παραμονής μας στο Βερολίνο σ' αυτό το ανοιχτό μουσείο. Τα εκπληκτικά έργα τέχνης που στολίζουν το σχεδόν ενάμισι χιλιόμετρο του εναπομείναντα κομμάτι του πάλαι ποτέ Τείχους του Βερολίνου έγιναν αιτία σχολιασμού, προβληματισμού και υπέροχων αναμνήσεών μας από τη πόλη του Βερολίνου. Εκεί καταλάβαμε πραγματικά τι σήμαινε η λέξη "Τείχος", εκεί κατανοήσαμε το μέγεθός του και εκεί εκτιμήσαμε για άλλη μια φορά την αξία της λέξης "Ελευθερία" που τη θεωρούμε τόσο δεδομένη!
Όσοι από τους γνωστούς μας είχαν ταξιδέψει στο Βερολίνο δεν είχε κανείς τους επισκεφτεί τη Γκαλερί της Ανατολικής Πλευράς και έτσι δεν ήξερα ούτε τι ακριβώς να περιμένω ούτε γνώριζα σε τι κατάσταση θα ήταν πια οι ζωγραφιές καθώς πολλά λέγονταν για τα κομμάτια του τείχους που οι επισκέπτες προσπαθούσαν με όποιο τρόπο μπορούσαν να τ' αποκολλήσουν για να τα πάρουν σπίτι τους ως ενθύμιο της επίσκεψής τους στο Βερολίνο.
Τελικά, οι ανησυχίες μου αποδείχθηκαν αβάσιμες. Το Τείχος στεκόταν εκεί ακέραιο, πληγωμένο μόνο σε κάποια σημεία του και οι τοιχογραφίες, όσα χρόνια και αν είχαν περάσει, όσα χέρια και αν ακούμπησαν πάνω τους, όσες προσωπικές υπογραφές και ονόματα και αν φιλοξένησαν, ήταν εκεί ολοζώντανες να δίνουν η καθεμία το δικό της ξεχωριστό μήνυμα Ειρήνης.
Η East Side Gallery, όπως δηλώνει και το όνομά της, είναι στο Ανατολικό Βερολίνο, λίγο μακριά από το κέντρο και αυτός είναι ένας από τους λόγους που αρκετοί ταξιδιώτες δεν φτάνουν έως εκεί. Αν ήξεραν όμως τι έχαναν είμαι σίγουρη ότι δεν θα άφηναν το συγκεκριμένο αξιοθέατο εκτός λίστας τους με τίποτα. Εμείς μέναμε στο Ανατολικό Βερολίνο και η Γκαλερί ήταν σχετικά κοντά μας. Πήγαμε ως εκεί με τα πόδια, κανά εικοσάλεπτο από το ξενοδοχείο μας. Είχε ιδιαίτερα ψύχος εκείνη τη μέρα καθώς ήταν και Δεκέμβρης μήνας αλλά όταν φτάσαμε στην East Side Gallery μας έσπασε κυριολεκτικά το κρύο. Το τείχος είναι σε ένα ανοιχτό σημείο έχοντας στη μια μεριά τον ποταμό Spree στην άλλη μια λεωφόρος με 4- 5 λωρίδες σε κάθε της κατεύθυνση και στη συνέχεια τεράστια ανεκμετάλλευτα οικόπεδα και εγκαταλελειμμένα μπλοκ πολυκατοικιών και έτσι το μπάζει από παντού!
Προσεγγίσαμε την East Side Gallery από τη μεριά του σταθμού Ostbahnhof -μόνο τρένα και προαστιακός (S3, S5, S9 και S7)- και αφού περπατήσαμε ολόκληρη τη Γκαλερί, κάναμε μερικά βήματα ακόμα και φτάσαμε στο σταθμό Jannowitzbrucke όπου πήραμε τον προαστιακό για την Αλεξάντερπλατς (Ο σταθμός Jannowitzbrucke είναι μόλις μια στάση πριν την Αλεξαντερπλατς και εκτός από τις γραμμές S9, S7 και S5 του προαστιακού, από εκεί περνάει και η γραμμή U8 του μετρό).
Η East Side Gallery ως γνωστόν δημιουργήθηκε το 1990 όταν η τότε Γερμανική Κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει νέα πνοή και νέο συμβολισμό στο τείχος. Στο συγκεκριμένο κομμάτι δηλαδή γιατί ως γνωστόν δεν έμειναν και πολλά μέρη από τα σχεδόν 100 χιλιόμετρα του αρχικού τείχους. 106 καλλιτέχνες (ή 100 ή 108 ή 118, οι ιστορικές πηγές διίστανται για τον ακριβή αριθμό) από ολόκληρο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν μπροστά και πίσω από το τείχος και προσπάθησαν μέσω της τέχνης της ζωγραφικής να αποτυπώσουν τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους για το γκρέμισμα του τείχους, τη χρόνια απομόνωση του Ανατολικού Βερολίνου, το χωρισμό και την επανένωση των Βερολινέζων και γενικά την ομορφιά του κόσμου χωρίς να υπάρχουν "τείχη" μεταξύ των ανθρώπων. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό και τα λόγια φτωχά για να περιγράψουν όλα αυτά που απεικονίζουν τα γκράφιτι. Το τείχος από άσχημο και άψυχο τσιμέντο ζωντάνεψε υπέροχα για να θυμίζει σε όλους εμάς τους νεώτερους την "Αλλαγή" λίγο διαφορετικά, πιο συναισθηματικά και σίγουρα πιο αισιόδοξα.
(Το βιντεάκι μου για την East Side Gallery στο Βερολίνο είναι μεγάλης συναισθηματικής αξίας για εμένα καθώς είναι το πρώτο που έφτιαξα πριν δύο χρόνια περίπου. Μάλιστα μου άρεσε τόσο πολύ που από τότε δεν σταμάτησα να συγκεντρώνω τις αναμνήσεις μας από κάθε ταξίδι σε ένα βίντεο διάρκειας 4-6 λεπτών επενδυμένο μουσικά από αγαπημένα μας τραγούδια. Να σημειώσω ότι το "Wind of change" των Scorpions, εκτός από πολυαγαπημένο κομμάτι επιλέχθηκε και για τον επιπλέον λόγο ότι στο μυαλό μου -όπως και πολλών άλλων υποθέτω- είναι άμεσα συνδυασμένο με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου).
Ξεκίνησα να την γράφω με σκοπό να την έχω έτοιμη κοντά στην επέτειο του ταξιδιού μας στο 
