Βενεζουέλα Βενεζουέλα..έρωτας παντού..!

[ΕΡΣΗ]

Αχα! Ευτυχως δηλαδη που εκλεψαν το διαβατηριο του Χρηστου!
Αντε καλως να την δεχθεις!

 

[soudianos]

ωραία ιστορία αλλά και η κούμπια που έβαλες....πρωινό ξεκίνημα τέλειο

 

[Twinkie]

Τώρα πρωί πρωί τι "εξηγήσεις" να ζητήσω κι εγώ....Θα μας πάνε μέσα οι αφέντες
Ζήσατε βραδιά αλά Σαλόνικα δηλαδή αν και όπως έγραψε η meli δεν το χάψαμε το φινάλε φυσικά...Πάντα τέτοια!
Love is all around

 

[astral]

Ααααυτά είναι!!

 

[McElk]

Μπράβο Γιώργο ! Άξιος !!!

 

[road]

ωραίος, τέλεια ιστορία,
σε βλέπω ξανά για βενζουελα

 

[giwrgos]

Μια κυριακη,οχι σαν τις αλλες..

Σιγουρα δεν ηταν μεσα στις αμεσες προθεσεις μας,ουτε μας ειχε λειψει καν η ελλαδα καθως λειπαμε μολις δεκαπεντε μερες,αλλα ειχαμε την διαισθηση οτι θα περνουσαμε πλυ καλα στην γιορτη της ελληνιλης κοινοτητας στο καρακας...
ξυπνωντας λοιπον το πρωι,και αφου η νιλντα επρεπε να παει να δει το γιο της και τα υπολειπα παιδια να επιστρεψουν στο χωριο που μενανε εξω απο το καρακας,εχοντας το κλειδι να κλεισουμε μονο την πορτα(!!!!)που μας αφησε η νιλντα,και εν συνεχεια επρεπε να το δωσουμε στους τυπους που φρουρουσαν το κτιριακο συγκροτημα,αποφασισαμε οτι τελικα θα πηγαιναμε στην γιορτη αυτη και θα αφηναμε για αυριο τα υπολειπα σχεδια..
στην εισοδο και αφου εδωσα σαν κυριος το κλειδι,ειπα στον ενα φρουρο αν μπορουσε να μας βρει κανα ταξι απο το τηλεφωνο καθως δεν περνουσε απο εκει ταξι ουτε για δειγμα....δυσκολευτηκε αρκετα αλλα εν τελει επιβιβζομασταν με προορισμο την αλτα φλοριντα,την περιοχη δηλαδη οπου βρισκεται και η ελληνικη πρεσβεια..καθως το ταξι κατεβαινε απο την χλιδατη γειτονια του los naranjos,και επιστρεφοντας σιγα σιγα στην πραγματικοτητα του καρακας,στο μυαλο μου στριφιγυριζαν οσα ζησαμε χθες και το τι αντιθεσεις βιωνουμε σε καθε μας βημα....
φτανοντας στη διευθυνση που θελαμε,ενας μεγαλος μαντροτοιχος,στην κορυφη του οποιου ηταν καρφωμενα αναποδα πολλα σπασμενα μπουκαλια για λογους ασφαλειας,εστεκε επιβλητικα μπροστα μας και ισα ισα που ξεχωριζαν δυο μεγαλες σημαιες μια της ελλαδος και μια της χωρας που μας φιλοξενουσε..φτανοντας μπροστα στη τεραστια σιδεροπορτα,προσπαθησα μονος μου να την ανοιξω αλλα με σταματησε η φωνη ενος εκπληκτου βενεζοελανου που ρωτωντας μας ποιοι ειμασταν και τι θελαμε και αφου τον απαντησα οτι ειμαστε ελληνες και θελαμε να μπουμε και εμεις μεσα,μας απαντησε με τον πλεον αφοπλιστικο και συναμα αστειο τροπο..''αααα..αμιγκο..αποκλειετε να ειστε εεληνες..εγω τους ξερω εναν εναν εδω..κατι αλλο θελετε εσεις..''....ευτυχως γιατι ειχα ψιλοβαρεθει πια τις ανακρισεις και τις ταυτοπροσωπειες..,ενας πατριωτης που ηταν κοντα και ειδε την φαση ολη μας εξυπηρετησε και ετσι με τις αμοιβαιες εξηγησεις μπορεσαμε να μπουμε μεσα στο χωρο....
στα λιγα μετρα ξεπροβαλε μια μικρη ορθοδοξη εκκλησια,οπου ισα ισα που ακουγονταν οι ψαλμωδιες εξω..μπαινοντας διακριτικα μεσα,καθως δεν θελαμε να γινουμε ιδιαιτερα αντιληπτοι μες τον ιερο χωρο,μιας και ισως δυο ''αγνωστες'' σε αυτους φατσες,κινουσε την περιεργεια τους και χαλουσε την ιεροτητα της στιγμης,και ετσι αναβοντας ενα κερακι,αμεσως λες και πατησε καποιος ενα κουμπακι και μεταφερθηκαμε μονομιας πισω στην ελλαδα,καθως οι μυρωδιες,οι ψαλμωδιες και οι χαρακτηριστικες φυσιογνωμιες μας εκαναν να νομισουμε οτι ειμασταν σε μια κοινη κυριακατικη λειτουργεια εδω...(αν και..η αληθεια ειναι οτι εχουμε καιρο να παμε σε εκκλησια εδω..)..στο δεκαλεπτο η λειτουργεια θα τελειωνε και στη συνεχεια στο προαυλιο χωρο θα εκτυλισονταν στιγμες μοναδικες τοσο για μας οσο και για τους ανθρωπους εκει,καθως στην all time classic ερωτηση..''τινος ειστε εσεις..??''..θα περναν για απαντηση οτι ειμαστε δυο απλοι ταξιδιωτες που θελαν απλα να περασουν την μερα τους μαζι τους.....μετα απο πολλες αγκαλιες και φιλια,εβλεπες στα βουρκωμενα ματια τους μια αναμνησ,μια νοσταλγια για την πατριδα τους που αφησαν πισω ο καθενας για τους δικους του λογους...ομως πριν προλαβουμε να γνωριστουμε με τους περισσοτερους εκει,μιας και γνωριζαμε μονο κανα δυο-τρια ατομα που δουλευαν στην πρεσβεια και ειχαμε γνωρισει οπταν την επισκεφθηκαμε μετα την απωλεια του διαβατηριου του χρηστου,μια πολυ γνωριμη μυρωδια εκανε την εμφανιση της στον αερα..και εννοω φυσικα την καρβουνιλα-τσικνα που γεμισε το χωρο και κοιτωντας λιγα μετρα πισω μας ηδη ενα μεγαλο συννεφο καπνου εκανε την εμφανιση του και αμεσως ο χρηστοςζητησε να αναλαβει ρολο βοηθου ψηστη....εγω,αυτοοριστηκα βοηθος δοκιμαστη και ετσι σιγα σιγα και ενω ηδη οι πρωτες χαρουμενες ελληνικες μουσικες ηχουσαν στα αυτια μας η διαθεση ολονων χτυπουσε κοκκινο...
οπου και να στεκομασταν ειτε μεσα,ειτε εξω οσοι μας βλεπαν μας κερνουσαν και κανα τσιπουρακι η καμια μπυρα το οποιο συνοδευονταν παντα με κανα δυο σουβλακια(ας ειναι καλα οι ανθρωποι...)σε σημειο που καποια στιγμη ειμασταν με γεματα στομαχι και κεφαλι και σε ολα αυτα προσθεστε και τον ασταματητο χωρο,απο τον οποιο θεωρουσαν προσβολη οι επισκεπτες τους,δηλαδη εμεις,να φυγουμε απο την πιστα....ναι ρε παιδια,αλλα που να τους εξηγησω οτι ειμασταν απο την παρασκευη το απογευμα στο ποδι,κουρασμενοι στη κυριολεξια και με κανα τριωρο υπνο συνολο το διημερο και κεινο ''στεναχωρεμενο''σε ενα προσκεφαλο καθισματος λεοφωρειου την παρασκευη ερχομενοι στην πολη που δεν κοιμαται ποτε...
οσο περνουσε η ωρα ανεβαινε και το κεφι,τα τραπεζια ερχοντουσταν επανω στη πιστα και τα λουλουδια πεφταν οπως τα χαρτακια στο χαριλαου στην εναρξη του καθε αγωνα....πολυ ομορφη στιγμη ηταν επισης οταν κατα το απογευματακι πια και εχοντας ηδη ψιλοσουρουπωσει,πολλα νεαρα παιδια ελληνακια-βενεζουολενακια δευτερης και τριτης γενιας που θελαν και προσπαθουσαν να χορεψουν ελληνικους χορους και πραγματικα ητνα αρκετα ωραια στιγμη οσο και συναμα διασκεδαστικη....
ομως ολα τα ωραια τελειωνουν καποια στιγμη και ετσι και εμεις αφου μειναμε τελευταιοι,επρεπε καποια στιγμη να φυγουμε...''αληθεια που μενετε..??''..μας ρωτησε ο ηλιας,ενα ελληνας που μετρα απο το '79 στη βενεζουελα,..''ελα ντε..''...απαντησα..καλη ερωτηση...ηταν κατι που πραγματικα παιδια ειχα ξεχασει τελειως....ηταν στιγμες εκεινες οπου νομιζα οτι το σπιτι μου,οι φιλοι μου,η κοπελα μου,οι συνηθειες μου ηταν και ανηκαν ολα στο καρακας.......καλομαθαμε με το σπιτι,ξεχαστηκαμε κιολας,συνεπαρμενοι απο την ολη φαση,με ενα καφαλι γεματο πανεμορφες στιγμες και αφθονο αλκοολ βλεπαμε πια να εχει παει 11 το βραδυ και να ειμαστε ακομα μια φορα ξεκρεμαστοι και ξεμπαρκοι καπου.....ομως,ενα λεπτο ρε παιδια..ποιοι μερος μας ξελασπωνει παντα..???ποιο μερος στο καρακας ειναι σαν το δευτερο μας σπιτι..??μα ποιο αλλο φυσικα απο το εφτα αστερων(στη καρδια μου,ντε..:LOLξενοδοχειο LA FLORESTA..ας ειναι καλα ο κυρ-νικος που προθυμοποιηθηκε να μας παει ως εκει,και ας ειναι καλα βεβαια και το μεγαλυτερο τσακαλακι και λαναι ρεσεπτιονιστ που καταφερε σε ενα γεματο ξενοδοχειο της πλατειας αλταμιρα να ξεβολεψει δυο οικογενειες και μια ακομα παρεα για να μας βρει ενα δικλινο για τους πιο εκλεκτους τους πελατες,αυτους που στο ιδιο ξενοδοχειο στο καρακας πηγαν τρεις φορες σε εικοσι μερες.....το αποφασισα θα χτυπησω τατουαζ με το logo του ξενοδοχειου...το αγαπωωωωωω.....
ετσι το βραδυ μας βρηκε με δυο αρεπας πακετο και μια κοκα κολα μισολιτρη να βλεπουμε την αντιστοιχη ''αθλητικη κυριακη'' της βενεζουελας και να στελνουμε μηνυμα με ευχες και συγχαρητηρια στα παιδια της ντεπορτιβο τατσιρα για την δευτερη συνεχομενη νικη τους στιγμιοτυπα της οποιας παρακολουθουσαμε στην τηλεοραση...κλασσικη αντρικη κυριακη παντου...
την επομενη μερα και αφου,κλασσικα,πεφτοντας για τον υπνο συζητησαμε τι θα καναμε αυριο ειχαμε δυο επιλογες στον οριζοντα..η να πηγαιναμε στο τσορονι η στο τσιτσιριβιτσε η στα λος ροκες...ολα τους μερη υπεροχα και μαγικα με παραλιες η μια καλυτερη απο τις αλλες,,,..
αλλα ηταν ηδη αργα και η κουραση μας κατεβαλε...ε,σιγα το πραγμα μωρε..θα αποφασιζαμε το πρωι,επιτοπου...αφου πρωτα επρεπε να ξυπνησω πιο νωρις να επισκεφτω μια κοντινη τραπεζα να παρω καποια λεφτα που με ειχανε στειλει...αλλη μια ωραια μερα θα ξεκινουσε ευχαριστα...

 

[giwrgos]

μια ακομη φωτο απο τη γιορτη..

 

[meli]

Μπραβο ρε Γιωργο!!!!
Και με τσίπουρα στην Βενεζουελα!!
περιμενω την συνεχεια ,ανυπομονα,αφου μας εταξες παραλια!!

 

[KIKI]

ωραιος οπως πάντα Γιωργο ...
μου αρεσουν τα αυθορμητα ταξιδια σου ...
περιμενω και συνεχεια ...

 

[delmem2233]

Συμπολίτη, “δημοσίως” να σου πω ότι μόλις διάβασα όλη την ιστορία σου, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα, και χαίρομαι πραγματικά για σένα (αλλά και για μένα, μια και όσα έγραψες μέχρι στιγμής, συνέβαλαν στο να διαλυθούν πολλές από τις αμφιβολίες μου για ταξίδι στη Βενεζουέλα). Τις ερωτήσεις μου για πρακτικά ζητήματα στις στέλνω “ιδιωτικώς”, για να μην ξενερώσω τον κόσμο εδώ...
Α... Σαν ΠΑΟΚτσής, παίρνοντας 0,01% το αίμα μου πίσω για την πρόσφατη πίκρα που έφαγα τσεκάροντας online, χαράματα, το αποτέλεσμα του ΠΑΟΚ-Άρης (άουτς...), ξέροντας ότι παντού προσπαθείς να παρακολουθείς αγώνες ποδοσφαίρου, και βλέποντας ότι “ταξίδι-όνειρό” σου είναι να πας στο Ροσάριο, να σου πω ότι πέρσι τον Νοέμβριο ήμουν εκεί, και δεν είδα απλά “κάποιο” παιχνίδι, αλλά ΤΟ παιχνίδι, Νιούελ'ς Ολντ Μπόις-Ροσάριο Σεντράλ. Ρίξε μια ματιά στις -ελάχιστες- φωτογραφίες που έχω ανεβάσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, και κάτι μου λέει ότι θα “φτιαχτείς” ακόμη περισσότερο για ταξίδι στο Ροσάριο(...).

 

[giwrgos]

Συμπολίτη, “δημοσίως” να σου πω ότι μόλις διάβασα όλη την ιστορία σου, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα, και χαίρομαι πραγματικά για σένα (αλλά και για μένα, μια και όσα έγραψες μέχρι στιγμής, συνέβαλαν στο να διαλυθούν πολλές από τις αμφιβολίες μου για ταξίδι στη Βενεζουέλα). Τις ερωτήσεις μου για πρακτικά ζητήματα στις στέλνω “ιδιωτικώς”, για να μην ξενερώσω τον κόσμο εδώ...
Α... Σαν ΠΑΟΚτσής, παίρνοντας 0,01% το αίμα μου πίσω για την πρόσφατη πίκρα που έφαγα τσεκάροντας online, χαράματα, το αποτέλεσμα του ΠΑΟΚ-Άρης (άουτς...), ξέροντας ότι παντού προσπαθείς να παρακολουθείς αγώνες ποδοσφαίρου, και βλέποντας ότι “ταξίδι-όνειρό” σου είναι να πας στο Ροσάριο, να σου πω ότι πέρσι τον Νοέμβριο ήμουν εκεί, και δεν είδα απλά “κάποιο” παιχνίδι, αλλά ΤΟ παιχνίδι, Νιούελ'ς Ολντ Μπόις-Ροσάριο Σεντράλ. Ρίξε μια ματιά στις -ελάχιστες- φωτογραφίες που έχω ανεβάσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, και κάτι μου λέει ότι θα “φτιαχτείς” ακόμη περισσότερο για ταξίδι στο Ροσάριο(...).

ναι οντως ειναι ο κυριοτερος λογος που θελω να επισκεφτω το ροζαριο,ειδα τις φωτο σου,ειναι πραγματικα..αποκαλυπτικεςκαι σε δινουν ενα εξτρα κινητρο να θες να πας εκει....και οπως σε εγραψα και στο μηνυμα θα τη γουσταρεις απιστευτα τη χωρα και τους ανθρωπους της,πανε και μη μασας τιποτα..