travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.967
- Likes
- 17.261
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΑΞΙΔΙΩΝ
Πολλές φορές οι φίλοι με ρωτάνε πιο είναι το πιο ωραίο νησί που έχω πάει ή η πιο ωραία χώρα. Εγώ φυσικά δεν έχω εύκολη απάντηση σε αυτό. Συνήθως τους λέω ότι το ζήτημα είναι να περάσεις καλά και τότε το μέρος θα είναι ωραίο. Εγώ, ας πούμε, το 1984 πήγα στη Φολέγανδρο και έμεινα μια εβδομάδα σε μία και μόνο παραλία μακριά από κόσμο και δρόμους. Το μηχανάκι μου (ένα παπί) το είχα κοντά αλλά δεν πήγα πουθενά. Μόνο την πρώτη μέρα στη Χώρα, για να ψωνίσομε με το φίλο που είχα πάει, τα τρόφιμα που χρειαζόταν για όλες τις μέρες. Αντικειμενικά το μέρος που πήγα δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο αλλά εμείς περάσαμε περίφημα και μακάρι να μπορούσα να το ξανάκανα. Σήμερα τα κριτήρια είναι διαφορετικά και ρόλο παίζει και η αλλαγή της ηλικίας μας και η τεχνολογία. Λόγω ηλικίας αναζητάς διαφορετικά πράγματα στις διακοπές και με την τεχνολογία ενημερώνεσαι. Όταν ήμασταν φοιτητές ρωτούσαμε τους γνωστούς που ήταν ωραία, είτε επειδή οι ίδιοι είχαν πάει είτε επειδή είχαν ακούσει από άλλους. Τώρα είναι αλλιώς.
Όσον αφορά στα ταξίδια εκτός Ελλάδας, όλα είναι διαφορετικά. Ας αρχίσω από τα πρώτα μου ταξίδια. Ήταν εκείνα που έγιναν με τρένα ανά την Ευρώπη και ο σκοπός ήταν η επίσκεψη των πιο γνωστών μνημείων των μεγάλων πόλεων. Κάποια άλλα τα έκανα με πρακτορείο γιατί η πρόσβαση χωρίς αυτό ήταν δύσκολη. Το ίδιο ισχύει μέχρι σήμερα. Δεν μπορώ, στο είδος ταξιδιού και με τον τρόπο που θέλω, να επισκεφτώ ορισμένες χώρες χωρίς τη βοήθεια του αρχηγού και του ξεναγού και γενικά του οργανωμένου πακέτου. Οργανωμένα έχω επισκεφτεί χώρες της Ασίας της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Κι εγώ να ήθελα να πάμε χωρίς αυτούς η γυναίκα μου διαφωνούσε. Όμως μια περίεργη χώρα που πήγαμε μόνοι μας είναι η Κίνα, το 1998. Βέβαια επισκεφτήκαμε μόνο το Πεκίνο και το Σινικό Τείχος για μια εβδομάδα. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Το κάναμε έτσι γιατί εκείνη την εποχή δεν πήγαινε κανένα πρακτορείο μόνο στο Πεκίνο. Εμείς δε θέλαμε να πάμε οπουδήποτε αλλού στη χώρα, γιατί φοβόμασταν τα κινεζικά αεροπλάνα, που εκείνη την περίοδο είχαν μερικά μαζεμένα ατυχήματα. Γι’ αυτό δε θέλαμε επ’ ουδενί να χρησιμοποιήσομε τα αεροπλάνα τους. Στον εικοστό πρώτο πλέον αιώνα τα ταξίδια στο δυτικό κόσμο τα διοργανώνω εγώ και πάμε με παρέα αλλά χωρίς ταξιδιωτικό πρακτορείο, ενώ στα υπόλοιπα μέρη οργανωμένα. Η επιλογή είναι ένα πολύπλοκο θέμα και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Το μόνο που ισχύει είναι ότι κάθε ταξίδι έχει διαφορετικά κριτήρια. Εγώ ακολουθούσα ως τώρα το λόγο της καρδιάς μου. Ας πούμε, μου άρεσε το όνομα Θιβέτ (από τα σχολικά μου χρόνια) και ήθελα να πάω στο Θιβέτ. Ήθελα να δω τις πυραμίδες στο Μεξικό γιατί μου άρεσαν από τα ντοκιμαντέρ που έβλεπα, πήγαμε Μεξικό. Σε άλλες χώρες πήγαμε επειδή απλά το προτιμούσε η γυναίκα μου, χωρίς εγώ να διαφωνώ.
Μετά όμως από τα πολλά ταξίδια, έχω συνοψίσει τα κριτήριά μου και είναι τέσσερα, με τις εξής ονομασίες: κουλτούρα, μνημεία, φύση και διασκέδαση. Με βάση αυτά τα κριτήρια βάζω βαθμό σε κάθε ταξίδι, του οποίου η συνολική βαθμολογία είναι το άθροισμα των τεσσάρων βαθμών που παίρνει στα κριτήρια. Υψηλό βαθμό σε κουλτούρα παίρνει ένα ταξίδι όταν οι άνθρωποι και ο τρόπος που ζουν με εντυπωσιάσει επειδή είναι πολύ διαφορετικός από το δικό μας. Τα μνημεία έχουν μεγάλη βαθμολογία ανάλογα με το ιστορικό ενδιαφέρον που έχουν και εκείνο που μου προκαλούν. Αντιστοίχως και η φύση, ενώ η διασκέδαση έχει σχέση με το αν πέρασα καλά. Το άριστα σε κάθε κριτήριο δεν είναι ίδιο (βάρος κριτηρίων), αλλά έχει ως εξής: κουλτούρα 10, μνημεία 7, φύση 5 και διασκέδαση 3. Η βαθμολόγηση είναι εντελώς υποκειμενική και έχω φίλους που το κυριότερο για εκείνους είναι η διασκέδαση και άλλους που βάζουν στο ίδιο βάρος τα δυο πρώτα, καθώς και άλλες επιλογές. Παρακάτω δίνω συνημμένο ένα πίνακα (Ταξίδια Πίνακας) με την αναλυτική βαθμολογία ορισμένων από τα μεγάλα μου ταξίδια.
Η βαθμολόγηση στον πίνακα, είναι εκείνη που έδωσα την ώρα που κάθισα να την βγάλω. Αν καθίσω μια άλλη στιγμή τα νούμερα θα είναι λίγο (αλλά όχι πολύ) διαφοροποιημένα. Εκείνο που δεν αλλάζει είναι πως τα πιο ενδιαφέροντα ταξίδια μου ήταν στο Περού, στο Μεξικό και στο Θιβέτ. Είναι και εκείνα που συστήνω σε κάθε ταξιδιώτη που δε τα έχει επισκεφτεί. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο αρχείο που έχω καταγράψει αυτή τη βαθμολόγηση, έχω κάνει και μια άλλη με ίσο βάρος κριτηρίων και η σειρά των ταξιδιών δεν αλλάζει θεαματικά. Σίγουρα δε μπορώ να πω ότι νιώθω περήφανος για την ιδέα της βαθμολόγησης των ταξιδιών, αλλά αρκετοί φίλοι ταξιδιώτες την έχουν βρει ενδιαφέρουσα.
Ομολογώ ότι σε αυτή τη βαθμολογία βρίσκω μερικά αποτελέσματα που δε συμφωνούν με την αίσθηση που έχω για την ομορφιά κάποιων ταξιδιών. Για παράδειγμα, ένα από τα καλύτερα ταξίδια μου ήταν στις ΗΠΑ το 2012. Είδαμε φανταστικά τοπία, πραγματικά μνημεία της φύσης, και είμαι ευτυχής που επισκέφτηκα αυτά τα φαράγγια και το Yellowstone. Ακόμα και τις διάσημες πόλεις της Νέας Υόρκης, του Λος Άντζελες και του Σαν Φρανσίσκο, που δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο, παρά μόνο τη φήμη τους, νιώθω χαρούμενος που έχω επισκεφτεί. Στις ΗΠΑ λοιπόν η βαθμολόγηση δίνει μόλις 14 μόρια, λίγα μπροστά στην αξία του ταξιδιού. Φυσικά οφείλεται στο ότι δεν έχει ιστορικά μνημεία, πέρα από τα παλιά κτίσματα ινδιάνικων χωριών, και ενδιαφέρουσα κουλτούρα, ως Δυτική χώρα, για να πάρει και από εκεί κάποια μόρια.
Άλλο ταξίδι που έχει χαμηλή βαθμολογία, σε σχέση με την ομορφιά του, είναι στην Ισλανδία και Γροιλανδία. Καταπληκτικό ταξίδι, με κάθε μέρα να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Νομίζω είναι το ταξίδι που έβγαλα τις περισσότερες φωτογραφίες ανά ημέρα κατά μέσο όρο.
Πολλές φορές οι φίλοι με ρωτάνε πιο είναι το πιο ωραίο νησί που έχω πάει ή η πιο ωραία χώρα. Εγώ φυσικά δεν έχω εύκολη απάντηση σε αυτό. Συνήθως τους λέω ότι το ζήτημα είναι να περάσεις καλά και τότε το μέρος θα είναι ωραίο. Εγώ, ας πούμε, το 1984 πήγα στη Φολέγανδρο και έμεινα μια εβδομάδα σε μία και μόνο παραλία μακριά από κόσμο και δρόμους. Το μηχανάκι μου (ένα παπί) το είχα κοντά αλλά δεν πήγα πουθενά. Μόνο την πρώτη μέρα στη Χώρα, για να ψωνίσομε με το φίλο που είχα πάει, τα τρόφιμα που χρειαζόταν για όλες τις μέρες. Αντικειμενικά το μέρος που πήγα δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο αλλά εμείς περάσαμε περίφημα και μακάρι να μπορούσα να το ξανάκανα. Σήμερα τα κριτήρια είναι διαφορετικά και ρόλο παίζει και η αλλαγή της ηλικίας μας και η τεχνολογία. Λόγω ηλικίας αναζητάς διαφορετικά πράγματα στις διακοπές και με την τεχνολογία ενημερώνεσαι. Όταν ήμασταν φοιτητές ρωτούσαμε τους γνωστούς που ήταν ωραία, είτε επειδή οι ίδιοι είχαν πάει είτε επειδή είχαν ακούσει από άλλους. Τώρα είναι αλλιώς.
Όσον αφορά στα ταξίδια εκτός Ελλάδας, όλα είναι διαφορετικά. Ας αρχίσω από τα πρώτα μου ταξίδια. Ήταν εκείνα που έγιναν με τρένα ανά την Ευρώπη και ο σκοπός ήταν η επίσκεψη των πιο γνωστών μνημείων των μεγάλων πόλεων. Κάποια άλλα τα έκανα με πρακτορείο γιατί η πρόσβαση χωρίς αυτό ήταν δύσκολη. Το ίδιο ισχύει μέχρι σήμερα. Δεν μπορώ, στο είδος ταξιδιού και με τον τρόπο που θέλω, να επισκεφτώ ορισμένες χώρες χωρίς τη βοήθεια του αρχηγού και του ξεναγού και γενικά του οργανωμένου πακέτου. Οργανωμένα έχω επισκεφτεί χώρες της Ασίας της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Κι εγώ να ήθελα να πάμε χωρίς αυτούς η γυναίκα μου διαφωνούσε. Όμως μια περίεργη χώρα που πήγαμε μόνοι μας είναι η Κίνα, το 1998. Βέβαια επισκεφτήκαμε μόνο το Πεκίνο και το Σινικό Τείχος για μια εβδομάδα. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Το κάναμε έτσι γιατί εκείνη την εποχή δεν πήγαινε κανένα πρακτορείο μόνο στο Πεκίνο. Εμείς δε θέλαμε να πάμε οπουδήποτε αλλού στη χώρα, γιατί φοβόμασταν τα κινεζικά αεροπλάνα, που εκείνη την περίοδο είχαν μερικά μαζεμένα ατυχήματα. Γι’ αυτό δε θέλαμε επ’ ουδενί να χρησιμοποιήσομε τα αεροπλάνα τους. Στον εικοστό πρώτο πλέον αιώνα τα ταξίδια στο δυτικό κόσμο τα διοργανώνω εγώ και πάμε με παρέα αλλά χωρίς ταξιδιωτικό πρακτορείο, ενώ στα υπόλοιπα μέρη οργανωμένα. Η επιλογή είναι ένα πολύπλοκο θέμα και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Το μόνο που ισχύει είναι ότι κάθε ταξίδι έχει διαφορετικά κριτήρια. Εγώ ακολουθούσα ως τώρα το λόγο της καρδιάς μου. Ας πούμε, μου άρεσε το όνομα Θιβέτ (από τα σχολικά μου χρόνια) και ήθελα να πάω στο Θιβέτ. Ήθελα να δω τις πυραμίδες στο Μεξικό γιατί μου άρεσαν από τα ντοκιμαντέρ που έβλεπα, πήγαμε Μεξικό. Σε άλλες χώρες πήγαμε επειδή απλά το προτιμούσε η γυναίκα μου, χωρίς εγώ να διαφωνώ.
Μετά όμως από τα πολλά ταξίδια, έχω συνοψίσει τα κριτήριά μου και είναι τέσσερα, με τις εξής ονομασίες: κουλτούρα, μνημεία, φύση και διασκέδαση. Με βάση αυτά τα κριτήρια βάζω βαθμό σε κάθε ταξίδι, του οποίου η συνολική βαθμολογία είναι το άθροισμα των τεσσάρων βαθμών που παίρνει στα κριτήρια. Υψηλό βαθμό σε κουλτούρα παίρνει ένα ταξίδι όταν οι άνθρωποι και ο τρόπος που ζουν με εντυπωσιάσει επειδή είναι πολύ διαφορετικός από το δικό μας. Τα μνημεία έχουν μεγάλη βαθμολογία ανάλογα με το ιστορικό ενδιαφέρον που έχουν και εκείνο που μου προκαλούν. Αντιστοίχως και η φύση, ενώ η διασκέδαση έχει σχέση με το αν πέρασα καλά. Το άριστα σε κάθε κριτήριο δεν είναι ίδιο (βάρος κριτηρίων), αλλά έχει ως εξής: κουλτούρα 10, μνημεία 7, φύση 5 και διασκέδαση 3. Η βαθμολόγηση είναι εντελώς υποκειμενική και έχω φίλους που το κυριότερο για εκείνους είναι η διασκέδαση και άλλους που βάζουν στο ίδιο βάρος τα δυο πρώτα, καθώς και άλλες επιλογές. Παρακάτω δίνω συνημμένο ένα πίνακα (Ταξίδια Πίνακας) με την αναλυτική βαθμολογία ορισμένων από τα μεγάλα μου ταξίδια.
Η βαθμολόγηση στον πίνακα, είναι εκείνη που έδωσα την ώρα που κάθισα να την βγάλω. Αν καθίσω μια άλλη στιγμή τα νούμερα θα είναι λίγο (αλλά όχι πολύ) διαφοροποιημένα. Εκείνο που δεν αλλάζει είναι πως τα πιο ενδιαφέροντα ταξίδια μου ήταν στο Περού, στο Μεξικό και στο Θιβέτ. Είναι και εκείνα που συστήνω σε κάθε ταξιδιώτη που δε τα έχει επισκεφτεί. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο αρχείο που έχω καταγράψει αυτή τη βαθμολόγηση, έχω κάνει και μια άλλη με ίσο βάρος κριτηρίων και η σειρά των ταξιδιών δεν αλλάζει θεαματικά. Σίγουρα δε μπορώ να πω ότι νιώθω περήφανος για την ιδέα της βαθμολόγησης των ταξιδιών, αλλά αρκετοί φίλοι ταξιδιώτες την έχουν βρει ενδιαφέρουσα.
Ομολογώ ότι σε αυτή τη βαθμολογία βρίσκω μερικά αποτελέσματα που δε συμφωνούν με την αίσθηση που έχω για την ομορφιά κάποιων ταξιδιών. Για παράδειγμα, ένα από τα καλύτερα ταξίδια μου ήταν στις ΗΠΑ το 2012. Είδαμε φανταστικά τοπία, πραγματικά μνημεία της φύσης, και είμαι ευτυχής που επισκέφτηκα αυτά τα φαράγγια και το Yellowstone. Ακόμα και τις διάσημες πόλεις της Νέας Υόρκης, του Λος Άντζελες και του Σαν Φρανσίσκο, που δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο, παρά μόνο τη φήμη τους, νιώθω χαρούμενος που έχω επισκεφτεί. Στις ΗΠΑ λοιπόν η βαθμολόγηση δίνει μόλις 14 μόρια, λίγα μπροστά στην αξία του ταξιδιού. Φυσικά οφείλεται στο ότι δεν έχει ιστορικά μνημεία, πέρα από τα παλιά κτίσματα ινδιάνικων χωριών, και ενδιαφέρουσα κουλτούρα, ως Δυτική χώρα, για να πάρει και από εκεί κάποια μόρια.
Άλλο ταξίδι που έχει χαμηλή βαθμολογία, σε σχέση με την ομορφιά του, είναι στην Ισλανδία και Γροιλανδία. Καταπληκτικό ταξίδι, με κάθε μέρα να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Νομίζω είναι το ταξίδι που έβγαλα τις περισσότερες φωτογραφίες ανά ημέρα κατά μέσο όρο.
Όχι μόνο Βανουάτου κλπ. αλλά και την Ιρλανδία σε τι θέση την βάζεις. Είμαι σίγουρη πως θα έχεις ήδη συμπληρώσει την λίστα και βαθμολογήσει.
