Μαυριτανία Σενεγάλη Βίος λιτός (Μαυριτανία & Σενεγάλη)

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.164
Likes
14.535
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
όπου δεν έχω πάει
Κεφ.7: Oάσεις κι αμμόλοφοι

Mε βαριά καρδιά απομακρυνόμουν από το Chinguetti. Η αμμοθύελλα δεν με άφησε να το απολαύσω με το ραχάτι μου. Κοινώς να ροβολήσω στις αμμοθίνες που περιβάλλουν την πόλη και φαίνονταν φωτογενέστατες. Εκκρεμούσε εκείνο το «θα δούμε καλύτερες αλλού».

IMG_5166.jpg


Η απογοήτευση ήταν μεγαλύτερη σαν ξαναπέσαμε στο γνώριμο κατσάβραχο στη πορεία μας. Πέτρα και ξανά άμμος με πέτρα κοντά στα όρη Zarga...

IMG_5170.jpg


κι εκεί που όλο το σκηνικό φαινόταν δραματικό μεν αλλά επαναλαμβανόμενο, ξαφνικά μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας ξεδιπλώθηκε αυτό:

IMG_5189.jpg


IMG_5188.jpg


η όαση Mairhet.
Άγνωστη σε μας, αφανής στο Google maps, όμως εντυπωσιακή και μεγαλειώδης, τόσο που να επισύρει συνεχή επιφωνήματα θαυμασμού.

Εξίσου εντυπωσιακή κι η πανοραμική άποψη προς το καταυλισμό, με τα παιδιά να μας παίρνουν στο κατόπι!

IMG_5202.jpg


IMG_5201.jpg


IMG_5213.jpg


Σιγά σιγά η μέρα είχε φτάσει στη δύση της κι ανάγκη για εξεύρεση χώρου κατασκήνωσης επιβεβλημένη. Ανάμεσα στις ισχνές ακακίες, μακρυά από αδιάκριτα βλέμματα στήσαμε τη σκηνή μας. Βίος λιτός…

IMG_5224.jpg


:3483:


Από τα ψηλά στα χαμηλά, προς τη “Λευκή Κοιλάδα” (Vallee Blanche). Μόνο που η κάθοδος δεν ήταν σπαρμένη με ροδοπέταλα...

Πρόκληση πρώτη: να κατέβει το Hilux μια φυσική «σκάλα» χωρίς να το διαλύσουμε εξ’ών συνετέθη . Άντε κουβάλα πλάκες κάτω από τις ρόδες. Με τα πολλά τα καταφέραμε. Ενθουσιασμός που δεν ξεμείναμε στις ερημιές μ’ενα άχρηστο αμάξι.

IMG_5228.jpg


Πρόκληση δεύτερη: οδήγηση πάνω στους αφράτους αμμόλοφους. Ο Ζυντ έπρεπε με περισσή προσοχή να επιλέγει προς τα πού θα κινηθεί. Άλλωστε δεν ήτανε και καμμιά διαδρομή που την περνάνε τροχοφόρα καθε μέρα.
Ενθουσιασμός εκ νέου στην ομάδα για τα πλονζόν στις κατηφοριές και τις ανηφοριές, ώσπου…. κολλήσαμε. Μούγκριζε η μηχανή σπινιάρανε οι ρόδες πανω στην αφράτη άμμο, αλλά αποτέλεσμα μηδέν.
Αρχικά επικράτησε ψυχραιμία. Αρχίσαμε να ξεχορταριάζουμε οτιδήποτε τριγύρω για να δημιουργήσουμε μια πιο συμπαγή επιφάνεια για να κυλήσουν οι ρόδες. Το πείραμα πέτυχε κατ’αρχήν. Αλλά για μερικές δεκάδες εκατοστά. Και με αυξανόμενη κλίση προς τη κατωφέρεια του αμμόλοφου.
Εκεί σοβάρεψε το πράγμα. Αρχίσαμε να δημιουργούμε ένα παχύτερο φυτικό χαλί εξολοθρεύοντας σαν ελέφαντες τη βλάστηση της περιοχής κι αρχίσαν οι επικλήσεις προς όλο το Πάνθεον των Μονοθεϊστικών και μη θρησκειών. Το Hilux αγκομαχούσε απεγνωσμένα κι εγώ απέστρεψα βλέμμα για να μη γίνω μάρτυρας της άδοξης κατάληξης του αυτοκινήτου στη βάση του αμμόλοφου… Ευτυχώς το θαύμα επιτελέστηκε αν κι ο έμπειρος Ζυντ μάλλον τα ψιλοχρειάστηκε.

IMG_5239.jpg

Kάπου εδώ κολλήσαμε... στη κατιούσα...


Έστω κι αν καταλήξαμε μετα τη περιπέτεια στη γνωστή καταξερη πέτρα αισθανόμουν ιδιαίτερα ανακουφισμένος να οδηγάμε πάνω σε στέρεο έδαφος.

Η Vallee Blanche (“Λευκή Κοιλάδα”) ήταν χάρμα ειδέσθαι (Επιμένω γαλλικά γιατί το άκουσμα λειτουργεί οργασμικά. Ακούγεται αρκούντως ερεθιστικό, σαν τη Blanche Epiphanie, την χυμώδη ορφανή παιδίσκη).
Οι ονειρεμένοι μου αμμόλοφοι στο βάθος κι εγώ κάτι χιλιόμετρα μακρυά τους και χωρίς δυνατότητα ή πρόθεση εκ μέρους του Ζυντ να οδηγήσει κατά κει. Υπομονή…

IMG_5247.jpg


IMG_5252.jpg


Πάνω στην άμμο υπό τη σκιά ενός κατακόρυφου βράχου έλαβε χώρα το μαρτύριο του μεσημεριανού τσαγιού...

IMG_5258.jpg


...πριν συνεχίσουμε σε μια απελπιστική πορεία σ’ενα κατσάβραχο που όμως σιγά σιγά έμελλε να αλλάξει.

Πρώτα πυκνές συστοιχίες από φοινικιές

IMG_5346.jpg


Και μετά… ναι ναι :clap: οι ονειρεμένοι αμμόλοφοι της Azuega :clap:
Το απόλυτο σαχαρικό φετιχ μου :xalara:

IMG_5311.jpg


IMG_5313.jpg


IMG_5282.jpg


Μέσα στον σχεδόν παιδαριώδη ενθουσιασμό μου τους παράτησα όλους, πέταξα τα παπούτσια και βάλθηκα ν’ανηφορίζω στον αμμοθίνη. Όσο ανέβαινα τόσο στο μάτι απλωνόταν μια θάλασσα κυματιστών αμμοθινών. Η Σαχάρα όπως την φαντασιώνεται κανείς. Και βάλθηκα ν’ανεβαίνω όλο και πιο ψηλά, κι ακόμα πιο ψηλά..Μόνο που τελικά από το ψηλά υπήρχε και το ψηλότερα που έδειχνε να μην έχει τελειωμό. Σήκωσα τα χέρια ψηλά και πήρα το δρόμο επιστροφής.

IMG_5293.jpg


IMG_5296.jpg


Θαρρείς και τα στοιχεία της φύσης συνομώτησαν, τα χρώματα του δειλινού και το παιχνίδισμα του φωτός με τα σύννεφα ήταν μαγικά.

IMG_5317.jpg


IMG_5324.jpg


Στήσιμο σκηνής, δείπνο από τα χεράκια της Ισαβέλλας.
Με έκδηλη ικανοποίηση χαραγμένη στο πρόσωπό μου, άφησα τον καθάριο έναστρο ουρανό να αγκαλιάσει τα όνειρά μου.
Βίος λιτός...

:3483:


Τα χρώματα της ανατολής επεφύλασσαν ακόμα δραματικότερα χρώματα.

IMG_5339.jpg


Από την αρχαιότητα το έθεσαν σοφά: “ουδέν καλόν αμιγές κακού”. Διότι το σκηνικό ήταν ειδυλλιακό (κατάμονοι ανάμεσα σε αμμόλοφους και φοινικιές) και θα μπορούσε να είναι Η αξέχαστη εμπειρία αν….
…αν δεν υπήρχαν εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες μύγες που απο πουθενά ξεφύτρωσαν και προσγειώνονταν ξέφρενα παντού. Στα ρούχα, στο πρόσωπο, στα πράγματα. Αρκούσε να μείνεις για λίγο ακίνητος και γινόταν η πλάτη σου σχεδόν κατάμαυρη από τα ενοχλητικά έντομα! (εκεί θυμήθηκα την ιστορία του Yorgos)

IMG_5341.jpg

Αυτές επέμεναν...παρά την εκδίωξη!!

Εγκαταλείποντας την περιοχή επανήλθε σταδιακά το γνώριμο τοπίο: επίπεδες εκτάσεις ενίοτε με μακάβριες αισθητικές πινελιές: διάσπαρτοι σκελετοί καμηλών για να σου θυμίζουν ότι η έρημος είναι ανηλεής.

IMG_5348.jpg


IMG_5368.jpg


IMG_5373.jpg



Σταδιακά κι όσο πλησιάζαμε πια στη βάση μας στο Atar...

IMG_5391.jpg


IMG_5497.jpg


...κάναμε παράκαμψη για τον τελευταίο σταθμό μας στη περιοχή:
την όαση Terjit.

IMG_5436.jpg


Αχ αυτή η όαση, έμοιαζε κυριολεκτικά παράδεισος.
Φοίνικες, τρεχούμενα νερά, λιμνούλα όπου βούτηξα να δροσίσω το κορμί μου και να ξεπλύνω τη άμμο της ερήμου.

IMG_5417.jpg


IMG_5402.jpg


IMG_5400.jpg


Ξαπλώσαμε δίπλα στο ποταμάκι, κλείσαμε τα μάτια νοιώθοντας μια πρωτόγονη ευδαιμονία.

Δεν αρκεστήκαμε στη χαλάρωση. Επιβεβλημένη ήταν η βόλτα στον οικισμό όπου γίναμε το επίκεντρο προσοχής ενός τσούρμου παιδιών που ακούραστα μας ακολουθούσαν σε κάθε βήμα μας.

IMG_5448.jpg


IMG_5486.jpg


Παιδιών που παρά την ένδεια, έδειξαν ν’αποζητούν, ν’απολαμβάνουν και ν’αρκούνται στην αλληλεπίδραση μαζί μας. Σαν μια πράξη ανεκτίμητη. Περισσότερο κι από τα χρήματα, που ενώ θα μπορούσαν, ποτέ δεν ζητιάνεψαν...



IMG_5496.jpg

Ο αξιολάτρευτος μπόμπιρας ήταν ο αρχηγός της ομάδας των παιδιών και το καμάρι της οικογένειας
 
Last edited:

LULLU

Member
Μηνύματα
3.601
Likes
8.128
Επόμενο Ταξίδι
το ψαχνω....
Ταξίδι-Όνειρο
Νιγηρας-Μαλι
οι αμμολοφοι, τα χρωματα οι φοινικες ίδιοι με εκεινους στη Λυβιη στο Acacus desert...τελεια ...
 

mariath

Member
Μηνύματα
2.287
Likes
6.532
Ταξίδι-Όνειρο
Όλη η Νότια Αμερική
Τι υπέροχα χρώματα και φωτογραφίες! Τι μοναδικό να είσαι εκεί και να το ζεις!
 

giannoula

Member
Μηνύματα
1.301
Likes
2.449
Επόμενο Ταξίδι
who knows???
αυτές οι φωτογραφίες της ερήμου είναι το κάτι άλλο.... Αλήθεια μπορείς να μου λύσεις μια απορία;;; Έίχατε μαζί σας gps και βρίσκατε τη διαδρομή μέσα σ'αυτούς τους κακοτράχαλους δρόμους και στις ερήμους;;; Αλλιώς με ποιον άλλο τρόπο;;;
 

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.164
Likes
14.535
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
όπου δεν έχω πάει
αυτές οι φωτογραφίες της ερήμου είναι το κάτι άλλο.... Αλήθεια μπορείς να μου λύσεις μια απορία;;; Έίχατε μαζί σας gps και βρίσκατε τη διαδρομή μέσα σ'αυτούς τους κακοτράχαλους δρόμους και στις ερήμους;;; Αλλιώς με ποιον άλλο τρόπο;;;
το gps ήταν στο κεφαλι του οδηγού μας
ήταν γνώστης της περιοχής και ήξερε πώς και προς τα πού να κινηθεί
 

isabelle

Member
Μηνύματα
904
Likes
4.184
Ουπς! Τι γίνεται εδώ; Σαν κάπου να τα ξέρω αυτά τα μέρη!
Θα μου πεις, τώρα που ξύπνησες κύρα μου στα δυο τρίτα του ταξιδιού, τι να σχολιάσεις και τι να προσθέσεις...
Εμ πώς! Γουρουνάκι ταξιδεύον είδατε; Δεν είδατε! Πάρτε λοιπόν μια δόση

a000.JPG

Τζα!
(ιερόσυλο χοιρινό στα μουσουλμανικά ερείπια της Ouadane)

a002.JPG

Σε φάση καπνίζουσα και στοχαστική

a003.JPG


Γουρουνακι εν φωτοδράσει!

a001.JPG

Το "μαρτύριο" του τσαγιού. Αν διακρίνετε ίχνος γουρουνοδυσφορίας, εμένα να με φτύσετε!
 

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.164
Likes
14.535
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
όπου δεν έχω πάει
Κεφ.8: Μονόλιθοι στο δρόμο για τον Ατλαντικό

Έχοντας επιστρέψει τη προηγούμενη & διανυκτερεύσει στο Αtar, το πρόγραμμα πρόβλεπε να καλύψουμε τη διαδρομή από το επίπεδο οροπέδιο του Adrar με τελικό προορισμό την παραθαλάσσια πόλη του Nouadibhou. Μια διήμερη οδική διαδρομή σε ανύπαρκτη άσφαλτο. Ροβολάς πάνω στις ροδιές που έχουν χαράξει τα οχήματα που αποφασίζουν να διαβούν αυτή τη ρότα.

Aπό το Atar ξεκίνησε η κατηφορική πορεία προς ένα επίπεδο άνυδρο τοπίο όπου διάσπαρτα ξεφύτρωναν κατάμαυροι ηφαιστειογενείς βραχώδεις σχηματισμοί. Όποιος έχει κατα νου ότι η Σαχάρα είναι συνώνυμη και με αέναη ηλιοφάνεια, η μέρα εκείνη ήταν η απόλυτη κατάρριψη του μύθου αυτού. Όχι μόνο μας συνόδεψαν βαρειά σύννεφα στο μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής αλλά και σταγόνες βροχής κύλησαν σαν δάκρυα που ρουφούσε άπληστα η διψασμένη γης.

IMG_5515.jpg


To γειτονικό χωριό Azougui πέρα από τα λιγοστά σπίτια έμοιαζε περισσότερο σαν τεράστιο παρκινγκ γι’ ανήσυχους αυτοκινητιστές που αναζητούν ξεχωριστές οδηγικές συγκινήσεις στις παρυφές της αφιλόξενης ερήμου. Μόνο κάποια ερείπια-φαντάσματα στέκουν μάρτυρες ότι εδώ, ανάμεσα σε 20,000 φοίνικες, ορθωνόταν ένα περίτρανο οχυρό μια πανίσχυρης αυτοκρατορίας.

IMG_5505.jpg


IMG_5510.jpg



Με τα νεύρα τεντωμένα από τα μπλόκα της αστυνομίας όπου κάποιοι εξαντλούσαν την υπομονή μας κάνοντας ερωτήσεις και κοιτώντας με μισό μάτι τις φωτοτυπίες των διαβατηρίων μας, κάναμε στάση σε ένα καταυλισμό κυριολεκτικά στο πουθενά. Τα σπίτια φτιαγμένα από τσίγκο προερχόμενο απ’ότι μπορεί να βάλει ο νους, ήταν ένα χρωματικό αλαλούμ. Ακολουθώντας το οδηγό μας εισβάλαμε και στο λιτό εσωτερικό: ένα χαλί, μερικά στρώματα, κουβέρτες κι όλη η οικογένεια μαζεμένη τριγύρω (βίος λιτός μη ξεχνιόμαστε). Αναρωτήθηκα πώς να περνά ο χρόνος σ’ένα μέρος χωρίς τηλεόραση, χωρίς ίντερνετ, χωρίς ένα playstation ν’απασχολείς τα παιδιά...

IMG_5532.jpg


IMG_5541.jpg


Συνεχίσαμε τη διαδρομή παράλληλα πια προς τη μοναδική σιδηροδρομική γραμμή της χώρας μήκους 700 χλμ.

IMG_5550.jpg


Εδώ δεν κινείται μια συνηθισμένη αμαξοστοιχία. Πρόκειται για ένα από τα μακρύτερα και βαρύτερα τραίνα στο κόσμο. Με μήκος που φτάνει τα 2,5 χιλιόμετρα κουβαλάει ακατάπαυστα 85 τόνους σιδηρομετάλλευμα από τα μεταλλεία της ενδοχώρας στο λιμάνι του Nouadhibou. Αν και πρωταρχικά εμπορική, η αμαξοστοιχία διαθέτει ένα δυο βαγόνια για επιβάτες. Όμως όσοι αναζητούν ξεχωριστές εμπειρίες, ακολουθούν το παράδειγμα των ντόπιων. Σκαρφαλώνουν με το αζημίωτο και κουρνιάζουν μαζί με τους συνταξιδιώτες τους στα βαγονέτα σε πείσμα των χαμηλών θερμοκρασιών που επιφυλάσσει η έρημος.

IMG_5681.jpg


IMG_5691.jpg




Μέσα στο επίπεδο τοπίο σταδιακά αναδύθηκε μεγαλειώδης ο όγκος του μονόλιθου Ben Amera. Μπορεί ο βράχος Uluru στην Αυστραλία να διατηρεί τα σκήπτρα, όμως από τη 3η θέση της λίστας με τους μεγαλύτερους μονόλιθους στο κόσμο, ο Ben Amera διαθέτει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα: ελάχιστους επισκέπτες.

IMG_5559.jpg


IMG_5588.jpg


Ο «σιδηροδρομικός σταθμός» του Ben Amera δεν είναι τίποτα περισσότερο από νεκρόπολη τραίνων όπου σκουριασμένα βαγονέτα αργοπεθαίνουν βουλιάζοντας στην άμμο. Η φωτογραφική χαρά του Κώστα και της Ισαβέλλας. Δώσ'τους σκουριά και χάλασμα και πάρ'τους τα μυαλά...

IMG_5566.jpg



Αφού έγινε η αναγκαστική στάση για τη τεϊοποσία δίπλα από τον «αρσενικό» μονόλιθο....

IMG_5581.jpg


IMG_5593.jpg


IMG_5586.jpg


....κινηθήκαμε λίγο δυτικότερα στον μικρότερο “θηλυκό” μονόλιθο Aicha.
Εδώ τα βράχια που έχουν αποκολληθεί γίναν το υλικό όπου αποτύπωσαν το έργο τους καλλιτέχνες από διάφορες γωνιές του πλανήτη. Ένα ιδιότυπο και μοναδικό συνάμα υπαίθριο μουσείο γλυπτικής κυριολεκτικά στο πουθενά.

IMG_5592.jpg


IMG_5657.jpg


IMG_5597.jpg


IMG_5598.jpg


IMG_5618.jpg


IMG_5635.jpg


IMG_5607.jpg


IMG_5629.jpg



Το υπόλοιπο της διαδρομής ήταν συνώνυμο με την οδό του μαρτυρίου. Η οδήγηση πάνω στην άμμο ακόμα και με τετρακίνηση δεν είναι ό,τι ανετότερο. Οι σπόνδυλοί μας μετατοπίζονταν ατάκτως κι ασυντόνιστα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Βοηθήσαμε κάποιους ταλαίπωρους να ξεκολλήσουν τα αμάξι τους που είχε ακινητοποιηθεί στην άμμο και πήραμε.. ωτοστόπ ένα ξερακιανό σιδηροδρομικό υπάλληλο από το πόστο που φύλαγε ολομόναχος στο πουθενά, κι έδειχνε να’ναι ξεχασμένος από Θεό κι ανθρώπους.

Με το δειλινό φτάσαμε το δειλινό στη πολίχνη Tmeimitschatt.
Εκεί αποχαιρετίσαμε τον συνεπιβάτη μας και συνεχίσαμε αναζητώντας κάπου να στήσουμε τη σκηνή μας.
Άκαρπη η προσπάθεια, καθώς ο οδηγός μας έψαχνε ένα μέρος απάνεμο κι απομονωμένο από αδιάκριτα βλέμματα.
Κι ενώ άρχισε να σκοτεινιάζει και συνάμα να προβληματιζόμαστε, η λύση βρέθηκε. Μετά από παράκληση του οδηγού, μας παραχωρήθηκε ένα «κτίσμα» για να περάσουμε τη νύχτα. Το «κτίσμα» ήταν ένα μονόχωρο δωμάτιο (ελέχθη ότι ήταν...εξοχική «κατοικία»), γεμάτο άμμο και σκουπιδαριό, με τοίχους σοβαντισμένους -δε λέω- αλλά μέσα στην μπίχλα. Τη χλιδάτη για τα εκδρομικά μας δεδομένα λοιπόν «σουίτα» (που ήταν και δωρεάν), προσπαθήσαμε αδιαμαρτύρητα να σουλουπώσουμε, περιχαρείς που θα είχαμε σκεπή πάνω από τα κεφάλια μας.

IMG_5689.jpg


Υπό το φώς της λάμπας, απλώσαμε τις ψάθες, τα στρώματα και τις κουβέρτες, μαγειρέψαμε, δειπνήσαμε κι αφεθήκαμε τελικά σ’ενα ύπνο που μόνο οι ήχοι του τραίνου που κινιόνταν βαριά πάνω στις ράγες θα μπορούσε να διαταράξει.

IMG_5668.jpg

Ετοιμάζοντας το δείπνο μας

IMG_5676.jpg


Βίος λιτός, είπαμε...


IMG_5665.jpg
 
Last edited:

LULLU

Member
Μηνύματα
3.601
Likes
8.128
Επόμενο Ταξίδι
το ψαχνω....
Ταξίδι-Όνειρο
Νιγηρας-Μαλι
ενδιαφερον ταξιδι, υπεροχη αφηγηση φοβερες φωτογραφιες και ζηλευτη παρεα..ναστε καλα και σε αλλα...
 

hydronetta

Member
Μηνύματα
4.164
Likes
14.535
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
όπου δεν έχω πάει
ενδιαφερον ταξιδι, υπεροχη αφηγηση φοβερες φωτογραφιες και ζηλευτη παρεα..ναστε καλα και σε αλλα...
για το τελευταίο έχω να πω τα καλύτερα
Εξαιρετικοί συνοδοιπόροι για ένα τέτοιο ταξίδι (αλλά δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε): μα ούτε μια γκρίνια, ένα μαλλιοτράβηγμα, ένα μούτρωμα τόσες μέρες στις ερημιές....
Γενικότερα βέβαια έχω υπάρξει στο κομμάτι αυτό τυχερός στα ταξίδια!

Όσο για τη Μαυριτανία και τη Σενεγάλη, προσπάθησα κυρίως μέσα από τις εικόνες να τις κάνω πιο γνωστές. Είναι προορισμοί που πιθανότατα πολλοί ποτέ να μην βρεθούν
 

LULLU

Member
Μηνύματα
3.601
Likes
8.128
Επόμενο Ταξίδι
το ψαχνω....
Ταξίδι-Όνειρο
Νιγηρας-Μαλι
συμφωνω ενας ταξιδιωτης με εμπειριες και ταξιδιωτικη συνειδηση δεν γινεται να γκρινιαζει..εμεις επειδη δεν μπορουμε να συνταξιδευουμαι με τη παρεα λογω αποστασης , λογω χρόνου, εχουμε εξασφαλισει τα γραπτα τους για τους ιδιους προορισμους , τα διαβαζουμε στα πούλμαν στις βάρκες η οπου βρεθούμε και γελαμε με τις περιγραφες του Κωστα .....
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Ενεργά Μέλη

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.652
Μηνύματα
906.083
Μέλη
39.400
Νεότερο μέλος
geotheoh

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom