Ταϊλάνδη Ασία, η πρώτη επαφή....!

[go2dbeach]

Τέσσερα κεφάλαια κι ακόμα δεν κλείστηκαν τα εισιτήρια , θα ξεπεράσεις και μένα σε κεφάλαια

 

[taxidiara]

Καλέ τι θρίλερ ζω η γυναίκα μεσημεριάτικα!! Άντε που είσαι, δώσε τη συνέχεια στο λαό!

 

[paefstra]

Νομίζω ότι έχω καταλάβει γιατί η σύζυγος κοιμάται αμέριμνη τα βράδια σε κάθε κεφάλαιο

 

[harilander]

απαπα! με άγχωσες! αυτο δεν ειναι ταξιδιωτικη ιστορία, θρίλερ είναι!
ουτε στον χειρότερο εχθρό σου..

 

[villi]

Tέτοιο κόλλημα έχω καιρό να πάθω!Γύρισα απ'τη δουλειά κι άνοιξα αμεσως το pc για να δω τη συνέχεια στο θρίλερ σου...μα ακόμη εισιτήρια???

 

[ganlayer3]

Ξυπνώ κατευθείαν την σύζυγο μου και τις εξηγώ την κατάσταση. Την αρχική χαρά της, διαδέχεται ο προβληματισμός. Ανησυχεί για την δουλειά και την άδεια. Γνωρίζουμε και οι 2 πολύ καλά ότι μας σταύρωσαν για να πάρουμε αυτήν την άδεια. Βλέπεις, οι Ελληνικές Επιχειρήσεις θεωρούν ότι θα πρέπει να παίρνεις την άδεια σου το καλοκαίρι. Όλοι οι Έλληνες πάνε διακοπές το καλοκαίρι. Ιούλιο και Αύγουστο. Τρεις βδομάδες τον Δεκέμβριο είναι ταμπού, που ακούστηκε Ερωτήσεις του τύπου, που θα πάς; Υπάρχουν εργασιακές ανάγκες; Κ.τ.λ. .Οτιδήποτε έξω από τα συνηθισμένα προκαλεί.
Σκεπτόμαστε όλες τις εναλλακτικές επιλογές. Δεν θέλουμε να προκαλέσουμε και να αναθερμάνουμε τα όσα περάσαμε για να εξασφαλίσουμε τις άδειες. Δεν μπορεί να κρίνεται πάλι εκ νέου η δική μας ευτυχία, από τα χέρια των εργοδοτών. Είναι άδικο. Στο κάτω, κάτω της γραφής όλο το χρόνο πήραμε μια εβδομάδα άδεια μόνο. Όταν οι άλλοι έκαναν μπάνια στην παραλία, εμείς λιώναμε στην Αθήνα.
Πέφτει στο τραπέζι η άδεια ασθενείας για την Δευτέρα 29/12. Έτσι δεν θα συγκρουστούμε μαζί τους. Τα προβλήματα όμως, είναι πολλά. Αρχικά, μετά από 3 εβδομάδες άδεια προκαλεί η ασθένεια. Επιπλέον υπάρχουν προβλήματα εφαρμογής της. Το πρωί της 29/12, θα γυρνάμε από DUBAI. Η πτήση είναι πρωινή. Αναχώρηση στις 10:00. Θα πρέπει τουλάχιστον μέχρι τις 09:00 να τηλεφωνήσουμε στις δουλειές μας. Αυτό σημαίνει ότι θα είμαστε στο αεροδρόμιο. Εάν ακουστεί κάποια ανακοίνωση από τα μεγάφωνα στα αραβικά. Εάν ακουστούν ομιλίες στα αραβικά. Ο χώρος ομιλίας δεν μπορεί να μοιάζει με του σπιτιού μας, αφού θα είμαστε άρρωστοι. Εάν χρειαστεί να επικοινωνήσει κάποιος από την δουλειά μαζί μας για εξηγήσεις και εμείς βρισκόμαστε εν πτήση, με κλειστά τα κινητά, θα ακούσει αραβικά. Το ίδιο θα ακούσει εάν δεν προλάβουμε να το σηκώσουμε. Όχι, δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή. Είναι πολύ παρακινδυνευμένο. Σίγουρα η αγωνία της επιστροφής, θα μας χαλάσει το ταξίδι. Δεν θέλουμε άλλες έννοιες. Ούτε μπορούμε να ρισκάρουμε τις δουλειές μας.

Πρέπει να φύγουμε για διακοπές ήσυχοι και ήρεμοι. Όχι άλλη αγωνία.

Το στομάχι είναι πλέον κόμπος. Η ώρα 10:00 και κάτι. Τρείς ώρες προθεσμία. Ωραία…..

Αποφασίζουμε να είμαστε ειλικρινείς. Αυτό είναι το σωστό εξάλλου. Θα τους πούμε το πρόβλημα μας και ελπίζουμε στην ανθρωπιά τους. Αλλά πως θα γίνει αυτό; Και πότε; Θα τους βάλουμε και το μαχαίρι στο λαιμό να απαντήσουν μέσα σε 3 ώρες Κυριακάτικα; Όταν θα είναι με τις οικογένειες τους. θα τους ενοχλήσουμε; Ποιοί είμαστε εμείς; Με πιο δικαίωμα θα τους πάρουμε στο προσωπικό τους τηλέφωνο; Που θα το βρούμε; Θα το πάρουν ως μια πράξη θράσους; Μήπως έτσι εξασφαλίσουμε στα σίγουρα μια αρνητική απάντηση;

Όλα αυτά στριφογύριζαν στο μυαλό μας. Ήμασταν σε αδιέξοδο. Τοίχος εμπρός και πίσω. Όλα κρίνονταν σε μια τυχερή ζαριά. Αλλά πια θα ήταν αυτή;

Αποφάσισα να το ρισκάρω. Θα προχωρούσα σε έκδοση των εισιτηρίων και βλέπουμε. Δεν μπορούσα να ειδοποιήσω τελευταία στιγμή την φίλη μου με το ταξιδιωτικό. Κάτι μπορεί να στράβωνε. Ούτε μπορούσα να βάλω το μαχαίρι στο λαιμό στους εργοδότες μας. Και να ήθελαν, μπορεί να είχαν ουσιαστική δυσκολία να απαντήσουν. Το πλάνο των αδειών βρίσκεται στο γραφείο. Μπορεί να ήθελαν να το συμβουλευτούν. Δεν μπορούσα να κάψω το τελευταίο χαρτί μου.

Ο τολμών νικά σκέφτηκα.

Απλά, η αγωνία μας θα συνεχιστεί για μερικές ώρες ακόμη. Τουλάχιστον μέχρι το πρωί της Δευτέρας. Η αγωνία θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Με αγορασμένα εισιτήρια, θα ήμασταν εγκλωβισμένοι. Πλέον σε μονόδρομο. Δεν μπορούσαμε να εκμαιεύσουμε καμία άλλη απάντηση από την καταφατική. Αυτό δημιουργούσε πρόσθετο άγχος και ανασφάλεια. Οι τύχες μας, δεν θα ήταν πλέον στα δικά μας χέρια. Θα εξαρτιόμασταν από αποφάσεις τρίτων. Το πράγμα χειροτέρευε.

Από την άλλη ο χρόνος μας πίεζε. Εάν όλα πήγαιναν καλά, θα το ξέραμε την Δευτέρα το μεσημέρι. Θα έπρεπε τότε να ξεκινήσουμε έναν νέο αγώνα, για να επιλέξουμε προορισμό, να κλείσουμε ξενοδοχεία, αεροπορικά εσωτερικών πτήσεων και όλα αυτά μέχρι την Τρίτη το απόγευμα το αργότερο. Μην έχοντας μεγάλη δυνατότητα χρήσης πιστωτικής κάρτας, ήμασταν υποχρεωμένοι να κανονίσουμε τα μεγαλύτερα κόστη μέσω του ταξιδιωτικού. Κάτι παραπάνω από 24 ώρες. Βαλίτσες ; Που τις πας τις βαλίτσες. Δεν είχαμε ετοιμάσει τίποτα. Αλλά και τι να ετοιμάσεις, Που θα πάς;

Σταμάτησα αμέσως τις σκέψεις. Είχα προχωρήσει μακριά. Μακάρι να είχα αυτά τα προβλήματα. Αυτό θα σήμαινε ότι οι άδειες μας, θα είχαν εκ νέου εγκριθεί. Ξαναγύρισα στην πραγματικότητα.
to be continued..

 

[ganlayer3]

Η ώρα αισίως ήταν περασμένες 11:00. Πήρα το κινητό στα χέρια μου και σχημάτισα τον αριθμό της Άννας. Δεν ήμουν σίγουρος. Τα χέρια μου έτρεμαν. Κάνω καλά; Το στομάχι μου σφιγγόταν. Δεν είμαι άνθρωπός του τζόγου. Είμαι έξω από τα νερά μου. Παρόλα αυτά μου φαίνεται ως η μοναδική λογική κίνηση. Λογική κίνηση; Γελάω…. Λογική κίνηση θα ήταν να επιλέξω οποιοδήποτε προορισμοί που δεν απαιτεί να γίνουν όλα αυτά. Αναρωτήθηκα τι με έχει πιάσει. Προς τι αυτή η εμμονή; Γιατί να βάλω τον εαυτό της γυναίκας μου και εμένα σε αυτήν την μειονεκτική θέση; Γιατί να εξαρτιόμαστε από άλλους; Αξίζει; Γιατί να ρισκάρω; Είχα προφανώς τυφλωθεί από τον εγωισμό για να πάω Ασία;

Άφησα το τηλέφωνο κάτω και βυθίστηκα σε νέες σκέψεις. Προσπάθησα να βρω καταφύγιο στην λογική. Δεν την αισθανόμουν. Όλο αυτό ήταν μεγαλύτερο από εμένα. Βρισκόμουν σε παροξυσμό και δεν μπορούσα να ελέγξω τις σκέψεις, τις πράξεις μου, τα συναισθήματά μου. Δεν είμαι αυθόρμητο άτομο. Ζυγίζω τα πάντα. Αλλά τώρα; Τι έπαθα; Δεν με αναγνωρίζω. Φοβάμαι ότι πρόκειται για ένα προσωπικό στοίχημα, που η αποτυχία του θα στοιχίσει και σε εμένα και στην σύζυγο μου τις πολυπόθητες διακοπές μας. Και καλά εγώ, εντάξει, θα πάρω αυτό που μου αξίζει. Όταν παίζεις με την φωτιά μπορεί και να καείς. Αυτή τι φταίει. Γιατί να της χαλάσω την άδεια και τις διακοπές.
Αυτές οι σκέψεις στριφογύριζαν στο μυαλό μου και βάρυναν ακόμη περισσότερο την απόφασή μου. Δεν μπορώ, δεν πρέπει και δεν δικαιούμαι να πάρω τέτοιες αποφάσεις για λογαριασμό της. Έπρεπε να εξασφαλίσω την συγκατάθεσή της και την αμέριστη υποστήριξή της. Θα είχαμε ακόμη αγώνα μπροστά μας.

Την έπιασα να μιλήσουμε. Τις εξήγησα, χωρίς γλυκαντικές ουσίες την κατάσταση. Της έδωσα να καταλάβει ότι είχαμε πολλές εναλλακτικές επιλογές. Θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε καταρχάς, σε οποιοδήποτε μέρος στην Ευρώπη, και γιατί όχι και στις χώρες της Αφρικής, που βρέχονται από την Μεσόγειο Θάλασσα. Θα μπορούσαμε να πάμε για λιγότερες ημέρες στις Μαλδίβες ή κάπου πιο μακριά. Έτσι δεν θα χρειαζόταν όλο αυτό το ρίσκο. Θα πραγματοποιούσαμε ένα ταξίδι εκ του ασφαλούς. Χωρίς κουταμάρες και λεονταρισμούς.
Για μερικές στιγμές έμεινε σιωπηλή και σκεπτική. Με τα μάτια της με περιεργάστηκε προσεκτικά. Είχα μαύρους κύκλους και ήμουν εξαντλημένος. Αξιολύπητος. Γύρισε και με ρώτησε εάν είναι αυτό που θέλουμε! Δεν της απάντησα. Δεν ήμουν σίγουρος. Ήμουν μπερδεμένος. Ούτε ήθελα να την χειραγωγήσω. Με φωνή που φανέρωνε αβεβαιότητα μου ζήτησε να προχωρήσω σύμφωνα με τα σχέδια μας. Χρειάστηκε να μου το ξαναπεί για να το ακούσω. Είχε μπει το μικρόβιο μέσα της; Ή απλά λυπόταν τον κόπο μου και την προσπάθεια μου;.
Τώρα, μετά από 4 χρόνια, ξέρω ότι με λυπήθηκε. Δεν πίστευέ ότι άξιζε τόσος αγώνας και τόση αγωνία. Είχαμε ένα κάρο χρόνια μπροστά μας, για να πραγματοποιήσουμε κάθε μας όνειρο και κάθε επιθυμία. Τώρα πια, το βλέπω καθαρά. Είχε δίκιο. Το πάθος μου με είχε τυφλώσει. είχα περιέλθει σε μια κατάσταση, την οποία μετεξέλιξα σε προσωπική, είχα εγκλωβιστεί στις ίδιες μου τις επιθυμίες. Αλλά ακόμα και τώρα που έχω την γνώση, δεν το μετανιώνω. Τον ίδιο δρόμο θα διάλεγα ξανά και ξανά. Τις ίδιες επιλογές θα έκανα. Στα όνειρα δεν χωρούν εκπτώσεις.

12:30 σηκώνω το κινητό και πληκτρολογώ εκ νέου τον αριθμό της Άννας. Το τηλέφωνο εξακολουθεί να είναι βαρύ, οι αμφιβολίες δεν έχουν σβήστει. Η επιταγή που πήρα από την σύζυγο μου, δεν ξέρω εάν την εξαργύρωνα σωστά. Φοβόμουν μην μου γυρίσει μπούμερανγκ. Η Άννα σήκωσε το τηλέφωνο. Άννα, να εκδώσεις τα εισιτήρια πρόσταξα. Είσαι σίγουρος με ρώτησε; Ξεπέρασες όλα σου τα προβλήματα; Όχι της απαντώ, Έχει ο θεός και το κλείνουμε.

Γελάω σαρκαστικά με την αναφορά μου στο όνομα του θεού. Γιατί χρησιμοποιείς το όνομα του θεού «επί ματαίω» σκέπτομαι; Πάντα στα δύσκολα ζητάμε την συνδρομή της ανώτερης δύναμης. Κατανοητό, αλλά στην περίπτωση μου, περισσότερο βλάσφημο.

Τώρα προέχει η εξασφάλιση της άδειας. Της δικής μου και της συζύγου. Ξαναγελώ. Που κατάντησα. Υπόσχομαι στον εαυτό μου, να μην ψάξω τίποτα στο ιντερνέτ. Ο χρόνος που θα είχα, επαρκούσε. Θα έπρεπε να ξεκουραστώ και να καταστρώσω σχέδιο για το πώς θα χειριστώ την κατάσταση.

Τότε το θυμήθηκα και μου ήρθε κεραμίδα. Τόσες ημέρες, ωσάν τυφλός. Με είχε συνεπάρει η προσπάθεια και δεν σκέφτηκα το προφανές.

Δεν μου φτάνει η έγκριση της επιπλέον ημέρας άδειας.

Ο λόγος απλούστατος. ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ. Με την παρούσα άδεια εξάντλησα όλο τις ημέρες του 2008. Θα πρέπει να μου δώσουν είτε μία από το 2009, είτε να δουλέψω αύριο Δευτέρα 08/12 ή μεθαύριο την Τρίτη 09/12. Έφευγα Τετάρτη 10/12. Σκατά, σκατά, σκατά……Τώρα μάλιστα που είχα εκδώσει και τα εισιτήρια. Το πράγμα δυσκόλευε. Ευτυχώς η σύζυγος μου δεν είχε τέτοιο πρόβλημα. Της χρωστούσαν ακόμη αρκετές ημέρες άδεια. Η δική μου όμως δουλειά δεν είναι έτσι. Είναι τυπική μέχρι αηδίας. Κάνουμε προγραμματισμό αδειών κάθε Φλεβάρη για όλο το έτος. Δεν μπορείς να έχεις χρωστούμενες ημέρες. Έ Λ Ε Ο Σ ….
Ξανασκέφτομαι τι έκανα και εάν αξίζει όλο αυτό. Δεν έχω περιθώρια αξίζει δεν αξίζει, αυτό είναι. Μπήκες στον χορό θα χορέψεις. Επανέρχονται οι σκέψεις, για το αν θα προλάβω να κλείσω όλα τα υπόλοιπα (προορισμό, ξενοδοχεία, αεροπορικά εσωτερικού) με την παραδοχή ότι όλα βαίνουν καλώς αλλά την Τρίτη δουλεύω. Όλα αυτά φαντάζουν παιχνιδάκι μπροστά στο σκόπελο της άδειας. Εν ανάγκη θα μείνω άυπνος. Θα ψάξω όλη την νύχτα της Δευτέρας. Η Άννα θα μου τα κλείσει την Τρίτη και όλα Ο.Κ. Ας μπω στο αεροπλάνο και ας καταρρεύσω.

Εκείνο το βράδυ δεν τήρησα την υπόσχεση μου. Έψαχνα μέχρι αργά στο ιντερνέτ για προορισμούς. Πιθανά δρομολόγια από το KLIA (kuala lumpur international airport) ή το LCCT (Low cost carrier terminal), προς κάποιον εξωτικό παράδεισο. Εάν όλα πήγαιναν καλά θα πετούσαμε την Παρασκευή το πρωί. Εάν όχι; Δεν ήθελα ούτε να το σκέπτομαι. Η ψυχολογία μου ήταν εύθραυστη. Αντιλαμβανόμουν ότι έκανα σχέδια και όνειρα, για ένα ταξίδι το οποίο δεν απείχε πολύ από το να καταλήξει στο μεγαλύτερο φιάσκο της μέχρι τότε ζωής μου. Εγώ, ο λογικός, ο ασφαλής, ο προνοητικός είχα μπει σε ένα γαϊτανάκι με αβέβαιη έξοδο. Μέχρι και σήμερα, δεν έχω κατανοήσει πλήρως εάν ήταν πράξη θάρρους ή ανοησίας. Ήμουν ιδεαλιστής ή απλά κολλημένος; Ένα ήταν σίγουρο. Το ίδιο θα έκανα ξανά.
Στο μυαλό μου επέστρεψε η Ταϊλάνδη. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας. Διάβασα ότι και το αεροδρόμιο του Phuket τέθηκε υπό καθεστώς κατάληψης. Και η τελευταία ελπίδα έσβησε. Εκτός της δυσκολίας προσέγγισης στο νησί, εγείρονταν και σοβαρά θέματα ασφάλειας. Το Ελληνικό Κράτος ακολουθώντας τα Ευρωπαϊκά, έστελνε C130 να παραλάβουν τους Έλληνες τουρίστες. Είχαν περάσει επτά ημέρες καταλήψεων και συγκρούσεων, με την Ταϋλανδέζικη Κυβέρνηση να παραιτείτε, ο τόπος βρώμαγε μπαρούτι. Όλοι φοβόντουσαν ένα νέο πραξικόπημα. Ο στρατός βγήκε στους δρόμους της Μπανγκόκ. Βίαιες συγκρούσεις ξεκίνησαν να ξεσπούν με τραυματίες. Η ειρηνική διαδήλωση γρήγορα πήρε αντικαθεστωτικό χαρακτήρα. Ζητούσαν νέα Κυβέρνηση. Το ένα κράτος μετά το άλλο εξέδιδαν ταξιδιωτική οδηγία για την Ταϊλάνδη. Δεν ήταν γραφτό μας.
to be continued

 

[jimp]

Φιλε μου εγω σταματαω να σε διαβαζω.

Εκτος οτι θα την πεσω για υπνο,μ'εχεις αγχωσει παρα πολυ!!

 

[paefstra]

Φιλε μου εγω σταματαω να σε διαβαζω.

Εκτος οτι θα την πεσω για υπνο,μ'εχεις αγχωσει παρα πολυ!!

Σκέψου να πηγαίνατε παρέα
Υ.Γ. Πιστεύω ότι ο φίλος μας την έσκασε και η ιστορία αφορά ένα ταξίδι που δεν έγινε ποτέ, αν δεν βγει το ρημάδι το εισιτήριο στο επόμενο επεισόδιο.

 

[ganlayer3]

Σκέψου να πηγαίνατε παρέα
Υ.Γ. Πιστεύω ότι ο φίλος μας την έσκασε και η ιστορία αφορά ένα ταξίδι που δεν έγινε ποτέ, αν δεν βγει το ρημάδι το εισιτήριο στο επόμενο επεισόδιο.

Το εισιτηριο εχει εκδοθει. Με την αδεια υπαρχει προβλημα.

 

[ganlayer3]

Φιλε μου εγω σταματαω να σε διαβαζω.

Εκτος οτι θα την πεσω για υπνο,μ'εχεις αγχωσει παρα πολυ!!

Δεν εχεις αδικο. Τωρα που τα γραφω, τα ξαναζω. Σου ομολογω οτι παρολο που ξερω την εξελιξη, εχω ιδρωσει. Ταξιδι για γερα νευρα.

 

[μεντορας]

αν δεν βγει το ρημάδι το εισιτήριο στο επόμενο επεισόδιο.

Το εισιτηριο εχει εκδοθει. Με την αδεια υπαρχει προβλημα.

Αμα σε παιρνει ο υπνος paefstra και χανεις επεισοδια δεν φταιμε εμεις