Ρωσία Αρκτικός Κύκλος, Σιβηρία, Ταταρστάν, Βόλγας, Καύκασος κι άλλα κομμάτια της μητέρας Ρωσίας

[Yorgos]

Τον Σεπτέμβριο του 1942 μια σοβιετική ομάδα 30 ανδρών υπό τον υπολοχαγό Αφανάσεφ διατάχθηκε να καταλάβει ένα μικρό τριώροφο κτίριο δίπλα στο Βόλγα, το οποίο πριν από τον πόλεμο φιλοξενούσε κρατικούς αξιωματούχους και ονομαζόταν «Σπίτι της δόξας του στρατιώτη».

Το κτίριο όμως είχε ήδη καταληφθεί από τους Γερμανούς και οι Σοβιετικοί ενεπλάκησαν σε μια φονικότατη μάχη εννέα ωρών. Τελικά κατέλαβαν το κτίριο, αλλά στο τέλος της μάχης είχαν απομείνει μονάχα τέσσερις!

Ήταν οι στρατιώτες Αλεξανδρώφ, Γκλουσένκο και Τσερνολόγκωφ υπό τον λοχία Γιάκοβ Παβλώφ, αφού ο Αφανάσεφ είχε τραυματιστεί από έκρηξη με συνέπεια να χάσει την όραση του.

Οι τέσσερις άνδρες οχυρώθηκαν στο κτίριο αναμένοντας την αντεπίθεση των Γερμανών.

Οι τελευταίοι δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Εξαπέλυσαν μια σφοδρή επίθεση η οποία όμως απέτυχε. Ακολούθησαν δεκάδες επιθέσεις για τις επόμενες 58 ημέρες. Απέτυχαν όλες!

Σε κάποια φάση της μάχης οι αμυνόμενοι ενισχύθηκαν από 25 ακόμη στρατιώτες.

Στο υπόγειο του κτιρίου είχαν καταφύγει και πολλοί πολίτες, μερικοί από τους οποίους έλαβαν ενεργό μέρος στην άμυνα.

Οι μαχητές, στρατιώτες και πολίτες δεν απέκρουαν μόνο τις επαναλαμβανόμενες εχθρικές εφόδους. Φρόντιζαν παράλληλα να οργανώνουν την άμυνά τους παγιδεύοντας με νάρκες και χειροβομβίδες επίκαιρα σημεία, τοποθετώντας πρόχειρα αντιαρματικά κωλύματα, ανοίγοντας στοές ώστε να επικοινωνούν με γειτονικά κτίρια και να δημιουργούν νέες θέσεις άμυνας.


Κάποια στιγμή οι επιτιθέμενοι κατέλαβαν το ισόγειο και τον πρώτο όροφο. Οι Σοβιετικοί όμως αμύνθηκαν λυσσαλέα από το υπόγειο και τους άνω ορόφους! Μετά από άγρια πολύωρη μάχη οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να αποσυρθούν.

Τελικά μετά από σχεδόν δύο μήνες, η περιοχή κατελήφθη από σοβιετικές μονάδες οι οποίες απεγκλώβισαν τους αμυνόμενους.

Το κτίριο, το επονομαζόμενο πλέον “σπίτι του Παβλόφ” ήταν διάτρητο από βλήματα κάθε μεγέθους.

Οι ελάχιστοι επιζώντες υπερασπιστές του έφεραν όλοι τραύματα και ήταν σχεδόν κουφοί από τις συνεχείς εκρήξεις.

Αργότερα, ο διοικητής της σοβιετικής άμυνας στο Στάλινγκραντ αντιστράτηγος Τσουίκωφ υπερηφανευόταν ότι για την κατάληψη του κτιρίου σκοτώθηκαν περισσότεροι Γερμανοί απ’ ότι για την κατάληψη του… Παρισιού.

Οι ήρωες αμυνόμενοι τιμήθηκαν με ανώτατες διακρίσεις. Φυσικά ο «σπιτονοικοκύρης» Παβλόφ τιμήθηκε με όλα τα προβλεπόμενα παράσημα και προβλήθηκε ως εμβληματική μορφή της σοβιετικής αντίστασης κατά των Γερμανών εισβολέων.

Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή ο Παβλώφ, εκμεταλλευόμενος την προβολή του από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του καθεστώτος εγγράφηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και κατέλαβε υψηλές θέσεις στην ιεραρχία του Σοβιέτ της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρωσίας.

Ωστόσο, μια εκδοχή τον θέλει, μεταπολεμικά, να ακολουθεί τον μοναχισμό, μην αντέχοντας τη βαρβαρότητα που αντίκρισε κατά τη διάρκεια της δίμηνης εκείνης πολιορκίας.

Εξαιρετικός, ευχαριστούμε.

 

[domino]

Αυτό είναι ναι! Αλλά δεν ήταν επισκέψιμο.

Ευχαριστω -

 

[Yorgos]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27: ΜΟΣΧΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΟΣΧΑ
Η Μαρία, η γραφειοκρατία, το χόκεϊ και η επιστροφή
​

Πέταξα για Μόσχα με το εισιτήριο που είχα αλλάξει χάρη στο εξαιρετικό σέρβις της Αεροφλότ στην Αθήνα (τα σωστά να τα λέμε). Προσγειώθηκα λοιπόν και γρήγορα εντόπισα το χώρο όπου μπορούσε κανείς να κάνει οικονομικότατα PCR, πράγμα που θα χρειαζόμουν για την επιστροφή μου στη lockdownισμένη Αθήνα. Με εξέπληξε ευχάριστα το πόσο straightforward ήταν η διαδικασία: περίμενες στην ουρά (περίπου 45'), σου έπαιρναν δείγμα για μόλις 24€ και σου έστελναν μέιλ εντός τριώρου. Σήμερα ακούγεται στάνταρ διαδικασία, αλλά εκείνη την εποχή στην Ευρώπη τα τεστ ήταν εξωφρενικά ακριβότερα και πολύ πιο χρονοβόρα. Έκανα λοιπόν το τεστ μου, πήρα το Yandex μου και πήγα στο ξενοδοχειάκι που είχα κλείσει σχετικά κοντά στην Κόκκινη Πλατεία. Δε σας κρύβω ότι προβληματίστηκα όταν έλαβα τα αποτελέσματα του PCR... πριν φτάσω στο ξενοδοχείο, δηλαδή σε λιγότερο από 40 λεπτά. Αρνητικό ήταν, αλλά τι σόι PCR είναι αυτό που βγαίνει μέσα σε ένα μισάωρο; Θυμίζω ότι μιλάμε για το Μάρτιο-Απρίλιο του 2021...

Τέλος πάντων, το δωματιάκι μου ήταν εξαιρετικό σε ένα χόστελ μεν, με πινελιές boutique όμως, αλλά και νεανική, ανάλαφρη ατμόσφαιρα και φυσικά καμία μάσκα πουθενά. Άλλωστε στη Ρωσία είμαστε, όπου με ενημέρωσε η νεαρή ρεσεψιονίστ πως "ο κορωνοιός δεν υπάρχει, είναι κόλπο των αμερικάνικων φαρμακευτικών εταιρειών". Ενθαρρυμένος από αυτή την αποκάλυψη, είπα να πάω με τα πόδια μέχρι την Κόκκινη Πλατεία, που είχα και μερικά χρονάκια να τη δω, από το προηγούμενο ταξίδι. Στη βόλτα, όπως και αργότερα, δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω ότι οι κοπέλες στη Μόσχα είναι απείρως πιο όμορφες από οπουδήποτε αλλού, αν και φίλοι μου είπαν πως μόνο για Μοσχοβίτισες δεν πρόκειται, η πρωτεύουσα μαζεύει κόσμο από όλη την -αχανή- επικράτεια.

Τώρα για την Κόκκινη Πλατεία τι να πω; Τόσο επιβλητική όσο και την πρώτη φορά, αν όχι παραπάνω. Αν και η πραγματική έκπληξη ήταν το πόσο βελτιωμένη και ομορφότερη μου φάνηκε η πόλη και οι πεζοδρομημένες αρτηρίες της σε σχέση με παλιά. Ομόρφυνε ή τη θυμόμουν εγώ πιο άσχημη; Δεν παίζει και πολύ ρόλο, έλιωσα τις σόλες μου να περπατάω, όπως πρέπει, χωρίς στόχο και σκοπό, ίσα για να ευχαριστηθώ την αρχοντιά της. Πείνασα ο καψερός, βρήκα κι ένα βιολογικό καφέ-μπουφέ όπου ό,τι πήρα ήταν τόσο εξαιρετικό που λέω να ανεβάσω κατά πολύ τη βαθμολογία της Ρωσίας στο φαγητό. ΟΚ, η ρώσικη κουζίνα είναι περιορισμένη, αλλά κάνουν τόσο καλά όλα τα υπόλοιπα που είναι αμαρτία από τον Πούτιν να μην πάρουν μια πραγματικά καλή βαθμολογία... έρχεται η ώρα και γι΄αυτό. Έκατσα μέχρι αργά έξω, επέστρεψα στην Κόκκινη Πλατεία, την είδα και φωτισμένη, ξαναπήρα σβάρνα τις -φωτισμένες αυτή τη φορά- λεωφόρους της πόλης κι επέστρεψα περιχαρής στο δωμάτιο για να κοιμηθώ.

Για την επομένη ο καιρός προβλεπόταν -έτσι για αλλαγή, αρκετά κωλόφαρδος είχα υπάρξει σε όλο το ταξίδι- πολύ κακός. Με δεδομένο ότι στη Μόσχα είχα ξαναπάει, ότι είχα ξενυχτήσει μέχρι τα χαράματα βλέποντας ΝΒΑ κι ότι δικαιούμουν μια μέρα τεμπελιάς βρε αδερφέ, έφυγα από το ξενοδοχείο αργά. Το -ας το πούμε- πρόγραμμα προέβλεπε μόνο ένα αδιαπραγμάτευτο στοιχείο για τη σημερινή, τελευταία ημέρα: το δεύτερο τελικό του πρωταθλήματος ice hockey. Χωρίς να είμαι κανένας γνώστης του αθλήματος, μου κέντριζε το ενδιαφέρον από τότε που συγκατοικούσα στη Βιέννη με Καναδούς και με συνάρπαζε η ταχύτητα, η τεχνική και το βρωμόξυλο που πέφτει σε κάθε ματς. Αφού λοιπόν συνέπεφτα με τους τελικούς της λίγκας Kontinental, της δεύτερης καλύτερης στον κόσμο, είπα να αδράξω την ευκαιρία και να δω για πρώτη φορά από κοντά χόκεϊ ζωντανά.

Παρότι η λίγκα είναι ιδεθνής, αφού συμμετέχουν ομάδες από την Κίνα, τη Λευκορωσία και το Καζακστάν, το σαίτ της...δεν είναι. Έτσι δυσκολεύτηκα να φτάσω στην αγορά εισιτηρίων, αλλά κι όταν το κατάφερα διαπίστωσα ότι είναι αδύνατον αν δε διαθέτεις ρωσική πιστωτική κάρτα ή ρωσική ταυτότητα. Οπότε είχα στραφεί στη... Μαρία από το twitter. Πώς λέμε “Μαρία από τη Σπάρτη, Ορέστη απ' το Βόλο;”. Ε κάπως έτσι είναι και η Μαρία από το twitter, μια ρωσίδα τουιτερού φαν της Ευρωλίγκας και του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ, που όμως συχνά πυκνά δημοσιεύει ειδήσεις κι από άλλα σπορ, οπότε πήρα το θάρρος να της γράψω. Η κοπέλα, που δεν ήξερα καν πώς είναι φατσικώς, άμεσα μου αγόρασε το εισιτήριο και μου το απέστειλε, οπότε έμεινα με την υποχρέωση να της επιστρέψω το αντίτιμο των 7 ολόκληρων ευρώ.





Έχοντας τα στοιχεία του τραπεζικού της λογαριασμού, μετέβη στο ιστορικό, προσοβιετικό και νεοκλασικό GUM, το μυθικό εμπορικό κέντρο της Κόκκινης Πλατείας, όπου είδα πως διέθετε υποκατάστημα της τράπεζας της Μαρίας, προκειμένου να κάνω την κατάθεση. Τα όσα εξελίχθηκαν εκεί θεωρώ πως είναι άκρως αντιπροσωπευτικά της κατάστασης στη χώρα. Μετά από μια μικρή αναμονή, ήρθε να με εξυπηρετήσει μια κοπέλα που δε μιλούσε Αγγλικά, αλλά από το google translate κατάλαβε τι ήθελα να κάνω. Φώναξε λοιπόν την προϊσταμένη, η οποία επίσης δε μιλούσε Αγγλικά (στο GUM τώρα λέμε...), φιλοτιμήθηκε όμως να καλέσει τον υποδιευθυντή της τράπεζας, που εντός δεκαλέπτου εμφανίστηκε μπροστά μου, νεότατος, κομψότατος (σε αντίθεση με μένα) και με αρκετά καλά Αγγλικά.

- Ώστε θέλετε να κάνετε κατάθεση.

• Ναι, 7 ευρώ.
  
• Δεν έχετε όμως λογαριασμό στην τράπεζά μας, σωστά;
  
• Δεν έχω, τουρίστας είμαι ο άνθρωπος.
  
• Ωραία, αυτό έχει μια διαδικασία, μου δίνετε το δελτίο ρωσικής ταυτότητας;
  
• Τουρίστας είμαι, διαβατήριο έχω.
  
• Κάποιο άλλο έγγραφο από τη Ρώσικη Ομοσπονδία διαθέτετε;
  
• Όχι, αφού εξακολουθώ να είμαι τουρίστας.
  
• Φοβάμαι τότε πως θα πρέπει να ακολουθήσουμε άλλη διαδικασία, πιο χρονοβόρα, για λόγους ασφαλείας.
  
• Για να καταθέσω σε ρούβλια το αντίτιμο των 7 ευρώ αυτό;
  
• Ναι, κοιτάξτε. Θα πρέπει πρώτα να μεταφράσετε το διαβατήριό σας;
  
• Ποιος ήρθε; Τι να μεταφράσω, την ημερομηνία γέννησης ή το ονομά μου;
  
• Ναι, δυστυχώς έτσι είναι. Θα πρέπει λοιπόν να πάτε σε έναν επίσημο μεταφραστή του κράτους, ο οποίος θα σας το μεταφράσει. Μετά θα πάτε τη μετάφραση για επικύρωση σε ένα δικηγόρο και στη συνέχεια θα έρθετε εδώ ώστε να ξεκινήσουμε τη διαδ...
  
• Καλέ μου άνθρωπε (που έλεγε κι ο Βέγγος), τουρίστας είμαι, αύριο φεύγω, μια κατάθεση ολίγων ρουβλίων θέλω να κάνω. Δεν μπορώ να σας δώσω τα χρήματα και να την κάνετε εσείς που έχετε και λογαριασμό και ταυτότητα; Ή αν ζητήσω το ΙΒΑΝ της κοπέλας να της κάνω μια μεταφορά μέσω web banking;
  
• Α, οι ρώσικές τράπεζες δε λειτουργούν με ΙΒΑΝ.
  
• Και πώς κάνετε εμβάσματα;
  
• Α υπάρχει μια άλλη διαδικασία. Ακούστε, θα πρέπει να εγγραφείτε στο μητρώο τραπεζικών συναλ...
  
  
  
  Έφυγα. Τον ευχαρίστησα αλλά έφυγα. Έλεος, υποτίθεται υπερδύναμη και μάλιστα με ανοιχτό καπιταλιστικό σύστημα είναι η Ρωσία και είναι αδύνατον να κάνεις μια κατάθεση αξίας 7 ευρώ. Στην κοσμάρα τους οι Ρώσοι, με σοβιετική γραφειοκρατία, μηδέν ξένες γλώσσες, καμία σύνδεση με τον έξω κόσμο. Συνεννοήθηκα με τη Μαρία να τη δω από κοντά μετά το ματς, να τη γνωρίσωμ να την ευχαριστήσω και να της δώσω και τα χρήματα. Θα ήταν πολύ άβολο γιατί θα βρισκόταν σε κάποιο μπαρ με τις φίλες της, όπου θα τις κερνούσε για τα γενέθλιά της, που όμως δεν εξελίσσονταν πολύ καλά: μου είπε πως κατάφεραν να της αδειάσουν τον τραπεζικό της λογαριασμό τηλεφωνώντας της στη δουλειά κάποιος άγνωστος, που ήξερε όλα της τα τραπεζικά στοιχεία πλην ενός, και το οποίο κατάφερε να της αποσπάσει, με αποτέλεσμα όλες τις οι καταθέσεις να κάνουν φτερά. Η τράπεζα της είπε πως δεν μπορούσε να τη βοηθήσει να δει πού μεταβιβάστηκαν τα χρήματα. Όλα αυτά στην ίδια τράπεζα που ήθελε έξι διαδικασίες για να κάνω μια κατάθεση 7 ευρώ.

Τέλος πάντων, είχα ακόμη μερικές ώρες μέχρι το ματς. Η αλήθεια είναι πως τα βασικά της Μόσχας τα είχα καλύψει στο παρελθόν, οπότε είπα να πάω να δω το Μουσείο Πούσκιν, μιας που έβρεχε κιόλας και δεν το μετάνιωσα. Και ως κτίριο και ως εκθέματα είχε πολύ ενδιαφέρον, πήρα και την απαραίτητη τζούρα αρχαιολογίας μου, περπάτησα και μέχρι μια τεράστια εκκλησία στο ποτάμι, κι αφού ξαναπέρασα από το αγαπημένο μου εστιατόριο, ήμουν έτοιμος για πάγο, ξύλο και γκολ.





Το γήπεδο ήταν επιβλητικό, η ατμόσφαιρα ολίγον κρυόκωλη αλλά πολιτισμένη, με οπαδούς και των δύο ομάδων, που είχαν ταμπεραμέντο Σιβηρίας, άλλωστε η φιλοξενούμενη από το Ομσκ ήταν ορμώμενη. Το ματς πάντως ήταν ενδιαφέρον, έπιασα και τα στοιχηματάκια που έπαιξα για έξτρα κίνητρο κι ευχαριστήθηκα ξύλο και των γονέων μεταξύ των παικτών, με τους διαιτητές να κοιτάνε. Ωραίο σπορ.

Έφυγα άρον άρον με τη λήξη για να πάω να βρω τη Μαρία, τη γνώρισα επιτέλους, την ευχαρίστησα, της άφησα και τα χρήματα και μιλήσαμε και λίγο. Δήλωνε έκπληκτη που πήγα “σε όλα αυτά τα περίεργα μέρη” στο ταξίδι μου, η ίδια και οι φίλες της δεν είχαν πάει ποτέ. Δεν τους λες και πολύ ταξιδιάρηδες τους Ρώσους μου φαίνεται.

Έκανα τις τελευταίες μου βόλτες υπό βροχή στην έρημη μετά τα μεσάνυχτα Μόσχα, κοιμήθηκα σαν πουλάκι και την επόμενη πήρα το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα, που εν μέσω κορωνοϊού φαινόταν να βρίσκεται σε άλλο πλανήτη. Στην πτήση προς Αθήνα έκανα και τον απολογισμό -και τη βαθμολογία βεβαίως!- του ταξιδιού και της Ρωσίας, που ακολυθεί στο επόμενο, τελευταίο κεφάλαιο.

 

[KonstantinosAlyona]

πόσο βελτιωμένη και ομορφότερη μου φάνηκε η πόλη και οι πεζοδρομημένες αρτηρίες της σε σχέση με παλιά.

Αυτό ναι, άλλαξε πολύ τα τελευταία χρόνια. Όλο το κέντρο έχει γίνει όμορφο, πολλά λουλούδια, καθαριότητα κτλ. Γι' αυτό και τρελαίνεσαι να βλέπεις τις τεράστιες διαφορές με την επαρχία. Ε, το ότι ταλαιπωρήθηκες στην Τράπεζα ήταν για να μην ξεχνιέσαι...

 

[fotast]

ΟΚ.Καλά τα πήγαμε.Θα ολοκληρωθεί η ιστορία μέσα σε έναν χρόνο....

 

[Yorgos]

Φτάνεις, κάνεις το PCR σου, πληρώνεις 19 ή 24 ευρώ και φέυγεις. Πριν φτάσεις στο ξενοδοχείο σου έχεις το αποτέλεσμα. Εκείνη την εποχή δεν ξέρω αν γινόταν κάπου αλλού τόσο εύκολα.

Κλασική Μόσχα, που έχει ομορφύνει.

Πήρα και την αρχαιολογική μου τζούρα.

Δε θυμάμαι το όνομά της, αλλά τεράστια εκκλησία και φοβερή τοποθεσία πάνω στον Mόσκβα.

Φυσικά οι πιστοί είναι όρθιοι.

Ζέσταμα για τον τελικό του πρωταθλήματος, ΤΣΣΚΑ-Ομσκ.

Εντυπωσιακό το γήπεδο.

Οι φιλοξενούμενοι κάθονταν χωρίς ΜΑΤ ανάμεσα στους γηπεδούχους και πανηγύριζαν τα γκολ της ομάδας τους χωρίς να τους δέρνει κανείς. Περίεργα πράγματα.

Μπράβο στις κοπέλες.

Τελευταία, αποχαιρετιστήρια βόλτα στη Μόσχα.

 

[Yorgos]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28: ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ​

Γενικά πέρασα πάρα πολύ ωραία. Και να μην περνούσα, και μόνο που γλίτωσα το λοκντάουν της Ελλάδας και μπόρεσα να δω πράγματα, να περπατήσω, να φάω σε εστιατόρια (!), να πάω σε μουσεία, πάλι επιτυχία θα ήταν το ταξίδι, αλλά ακόμη και χωρίς αυτή την παράμετρο ήταν μια εμπειρία ενδιαφέρουσα, διδακτική, ολίγον περιπετειώδης και σίγουρα αξιομνημόνευτη για τα επόμενα χρόνια, για τα οποία πλέον αμφιβάλλω κατά πόσο θα είναι και εύκολη η πρόσβαση στη συγκεκριμένη χώρα (η ιστορία γράφεται εν μέσω του πολέμου της Ουκρανίας).

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα και πολλές απαιτήσεις ή προσδοκίες πριν από το ταξίδι. Ήθελα να πάω σε μέρη που δεν είχα ξαναπατήσει (έγινε), να καταλάβω κάπως καλύτερα τους Ρώσους (ε, ας πούμε μερικώς), να δω τέλος πάντων τι είναι αυτός ο Υπερσιβηρικός για τον οποίο δεν ενθουσιαζόμουν (ορθώς, όπως αποδείχθηκε), να προλάβω τη Βαϊκάλη παγωμένη (αμέ!), ιδανικά να δω το Βόρειο Σέλας για πρώτη φορά (αυτό κι αν επετεύχθη!) και να ταξιδέψω μια χώρα αχανή, μυστηριώδη, περιέργη. Πώς το έλεγε ο Τσώρτσιλ; “Η Ρωσία είναι ένας γρίφος τυλιγμένος σε μυστήριο, μέσα σ' ένα αίνιγμα”. Ε, πήγα, είδα, κι ακόμη αίνιγμα είναι. Το οποίο ωραίο είναι, να ξαναπάμε πάντως και το αποκρυπτογραφήσουμε περισσότερο, αν και χωρίς να μιλάω Ρωσικά το βλέπω δύσκολο. Συζήτησα πάντως μετά το ταξίδι με πολλούς φίλους που έχουν ζήσει (ή κατάγονται) από την πρώην ΕΣΣΔ με αφορμή την ταξιδιωτική μου εμπειρία κι είχε πολύ ενδιαφέρον. Δε νομίζω ότι το ταξίδι το ίδιο με έκανε σοφότερο δηλαδή, αλλά σίγουρα μου έδωσε ερεθίσματα.

Το άλλο ερώτημα ήταν αν θα βαριόμουν να ταξιδεύω -στο μεγαλύτερο κομμάτι- ολομόναχος, μέσα στο κρύο, σε μια χώρα με ανθρώπους όχι τρομακτικά κοινωνικούς (sic), χωρίς να μιλάω τη γλώσσα. Όχι ότι είχα και πολλές αμφιβολίες για μένα, αλλά επιβεβαίωσα ότι είμαι φτιαγμένος για solo traveling, ότι ταξιδεύω με πολύ περισσότερη χαρά στις ψυχρές χώρες αντί για τις θερμές (από κλιματολογικής άποψης εννοώ, ως ανθρώπους πάντα θα προτιμώ τους Λατινοαμερικάνους από οποιαδήποτε άλλη φυλή του όμορφου πλανήτη μας) κι ότι ταξίδι να' ναι κι όπου να' ναι. Γύρισα πολύ πολύ γεμάτος μετά από ένα μήνα στη Ρωσία και την ευχαριστώ πολύ.

Απρόοπτα είχε το ταξίδι (άλλωστε σιγά το σχεδιασμό που είχα κάνει), απωθημένα μου έμειναν (πχ τα ξύλινα μοανστήρια στο Khizi, που περίμενα να είναι στο τοπ-5), αλλά γενικά νομίζω πως πήγα πολύ καλά σε όλα τα επίπεδα, από την ασφάλεια μέχρι το πλήθος των αξιοθεάτων, την επιλογή των προορισμών και βεβαίως και το θέμα του προϋπολογισμού σε εποχές πλήρους ανεργίας και αβεβαιότητας, ο οποίος τηρήθηκε και μάλιστα άνετα.


Θα ξαναπάω; Αμέ! Άλλωστε είναι αχανής χώρα και δεν έχω δει παρά ένα κομματάκι της, για να μην πούμε πως ανατολικά δεν έχω πάει καθόλου. Δε θα βιαστώ κιόλας, πήρα μια καλή δόση, αλλά ναι, σίγουρα θα ήθελα να ξαναταξιδέψω στη Ρωσία, πχ o Δρόμος των Οστών, το Kizhi που λέγαμε, το Φεστιβάλ του Πολικού Ψύχους, οι επαρχίες που δεν είναι ακριβώς κράτη, οι Σαχαλίνες, είναι μέρη που οπωσδήποτε θα επιδιώξω να πάω μέσα στην επόμενη δεκαετία, ιδανικά σε ένα ταξίδι κι όχι σε πολλά διαφορετικά.


Έχοντας περάσει πια ένας χρόνος από το ταξίδι, είναι και πιο εύκολο να επιλέξω το τοπ-5. Οι αναμνήσεις είναι λίγο πιο αχνές, αλλά είναι και πιο διακριτό τι έχει αφήσει το αποτύπωμά του περισσότερο πάνω μου. Δε νομίζω ότι έχει και μεγάλες εκπλήξεις:

TOP – 5​

1. Η Βαϊκάλη. Ξεπέρασε τις προσδοκίες, όχι μόνο στα τοπία αλλά και ως ατμόσφαιρα, ο λατρεμένος κορωνοϊός και η επιλογή να πάμε ακριβώς στη λήξη της high season μας χάρισε μια φανταστική και ίσως μοναδική ευκαιρία να βρεθούμε ολομόναχοι σε αυτό το θαύμα της παγκόσμιας γεωλογίας. Δεν κατανοώ αυτούς που δεν πάνε χειμώνα.
   
2. Ο Αρκτικός Κύκλος, δηλαδή οι περιοχές που πήγαμε γύρω από το Μουρμάνσκ. Όλα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι: το Βόρειο Σέλας, η Teriberka, τα τοπία ενδιάμεσα, τα βουνά Khibiny, όλα αυτά που σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι στο τέλος του κόσμου.Ακόμη και το Μουρμάνσκ ως πόλη εμπειρία ήταν.
   
3. Εύκολα παίρνει την τρίτη θέση η Elista. Είναι μια απεικόνιση αυτού που είναι η Ρωσία: ένα αχανές κράτος όπου ναι, βρίσκεις και εκτοπισμένους Μογγόλους βουδιστές, που παρά τα όσα τράβηξαν συνεχίζουν να κρατάνε την κουλτούρα τους ζωντανή. Είναι και οι άνθρωπου που γνώρισα εκεί, και η ευχάριστη ατμόσφαιρα, όλα. Πολύ ξεχωριστό μέρος, ελαφρώς αναπάντεχο για Ρωσία
   
4. Δε θα μπορούσε να λείπει από το πάνθερον το Volgograd. Είναι φοβεροί οι Σοβιετικοί στα μνημεία, πόσο μάλλον για ένα πόλεμο σαν το Δεύτερο Παγκόσμιο όπου πολέμησαν με τεράστιες απώλειες. Ανατριχιαστικό το μέρος, ενώ απόλαυσα και τα προάστια. Highlight οπωσδήποτε.
   
5. Προβληματίστηκα για την πέμπτη θέση. Παίχτηκε ανάμεσα σε Yekaterinemburg – Tuva – Novosibirsk και Μόσχα. Θα δώσω την ψήφο μου στο Novosibirsk γιατί ήταν όμορφο, με εξαιρετικά μουσεία και ντύθηκα και κομισάριος! Αλλά θα μπορούσα να το δώσω σε οποιαδήποτε άλλη επιλογή, όλες αξιοπρεπέστατες.

Πολλά είπαμε, ας πάμε και στο αγαπημένο μου κομμάτι, αυτό της βαθμολογίας. Αφού κι εσείς γι αυτό ψοφάτε, το ξέρω.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΡΩΣΙΑΣ​

Φύση: 6 Δεν ξέρω τι βαθμό να βάλω. Από τη μία, έχεις ατελείωτες βαρετές εκτάσεις στέπας, όπου μπορεί να ταξιδεύεις 10-15-20 ώρες και να θες να κόψεις τις φλέβες σου. Από την άλλη έχεις τη Βαϊκάλη, έχεις τον Αρκτικό, έχεις όλα αυτά τα μέρη στην Ανατολική Ρωσία που δεν μπόρεσα να πάω, βουνά, λίμνες, βόρεια παράλια, τεράστια χώρα. Αποφάσισα να δώσω ένα εξάρι, ακολουθώντας μια μέση οδό. Να το πω αλλιώς, δεν της λείπουν φυσικά αξιοθέατα, αλλά για τόσο μεγάλη χώρα θα μπορούσε να έχει περισσότερα και χωρίς τόσο αδιάφορη φύση στο ενδιάμεσο.

Αρχαιολογία: 1 Ψιλοπάτωσε. Δε φταίω εγώ. Κάτι ψιλοπραγματάκια έχει, αλλά αρχαιολογικό προορισμό δεν τον λες με την καμία. .

Άνθρωποι: 7 Είναι η κατηγορία που με προβλημάτισε περισσότερο από όλες. Από τη μία ναι, οι Ρώσοι σε μεγάλο βαθμό είναι αγενείς, βαριεστημένοι, δεν τους καίγεται καρφάκι να εξυπηρετήσουν κανέναν, είναι κλειστοί και τρομερά αναποτελεσματικοί, είτε πας να κάνεις PCR σε νοσοκομείο, είτε κατάθεση, είτε αλλαγή συναλλάγματος, είτε ψάχνεις τη βαλίτσα σου από πτήση που έχασες εξαιτίας τους. Αγγλικά δε μιλάνε, χαμογελάνε με το σταγονόμετρο (σε σχέση με άλλους λαούς τουλάχιστον). Από την άλλη είναι ένας λαός σοβαρός, αρκετά ειλικρινής, υπάρχουν άνθρωποι που σε βοηθάνε, κόσμος καλλιεργημένος, πολιτισμένος αλλά ΚΥΡΙΩΣ – και γι αυτό πήρε αρκετά πάνω από τη βάση- είναι ένας λαός πολύ ενδιαφέρων. Απόλαυση να συζητάς μαζί τους, ακριβώς επειδή ζουν σε μια πολιτική πραγματικότητα ιδιαίτερη κι έζησαν κι ακόμη πιο ιδιαίτερα. Είναι κομμάτι της αποκρυπτογράφησης του μύθου, μάλλον το μεγαλύτερο, οπότε δε βαριέσαι ποτέ, μου έρχεται να τους ξεκλειδώσω όλους και θα εκτιμήσω και τα ειλικρινή χαμόγελα, όταν τα βρίσκεις, που τα βρίσκεις.

Αρχιτεκτονική: 7 Έχει λίγο απ' όλα, από σοβιετικά μπλοκ πιο αδιάφορα κι από την ιταλική κουζίνα, μέχρι φοβερά κτίρια, όμορφες κωμοπόλεις, εξαιρετικούς ναούς, μέχρι και βουδιστικά και ισλαμικά κτίρια βλέπεις, μην αναφέρουμε τα μετρό – έργα τέχνης.. Δεν μπορώ να πω πως είχα παράπονο, το αξίζει το 7.

Κόστος: 7 Της έβαλα 6 διότι λίγο οι βίζες, λίγο τα αεροπορικά, κάπως ακρυβαίνει το πράγμα, αλλά εξακολουθεί να είναι μια χώρα που δυο φίλοι μπορούν να ταξιδέψουν με κάτω από 50€/μέρα έκαστος, χωρίς λούσα, αλλά και χωρίς να στερηθούν κάτι. Πολλά πράγματα είναι σε εξαιρετικές τιμές, όπως πχ η όπερα ή το φαγητό.

Ασφάλεια: 8 Δεν μπορώ να πω πως ένιωσα φόβο κάπου. Ίσα-ίσα γενικά φαίνεται μια χώρα πολύ ασφαλής, ακόμη και για γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες. Η όποια επιφύλαξη έχει να κάνει με τις αρχές, τους αστυνομικούς κλπ, είναι λίγο άβολο να ξέρεις ότι αν σε σταματήσουν δεν είναι για καλό

Μοναδικότητα: 9 Ίσως να είναι και πολύ το 9άρι, αλλά πρέπει να παραδεχθεί κανείς πως είναι μια χώρα πο υ δε μοιάζει με άλλες, ούτε καν με άλλες της πρώην ΕΣΣΔ. Μοναδική ως ιστορία, μοναδική ως κουλτούρα/γλώσσα, μοναδικό έθνος ανάδελφο, ξεχωριστό. Ίσωςτης μοιάζει η Λευκορωσία.

Αυθεντικότητα: 8 Από τη μία, ελάχιστος τουρισμός, άρα και απουσία του στημένου, τους κιτς του τουριστοβαρετού. Από την άλλη ναι, μια κοινωνία που έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, αλλά παραδοσιακό δεν τον λες ακριβώς. Σίγουρα πάντως είναι μια χώρα που ό,τι υπάρχει εκεί είναι επειδή έτσι είναι, δεν το έβαλαν για να το δουν οι επισκέπτες, που είναι ελάχιστοι. Οκτώ από μένα.

Φαγητό 7: Αν βαθμολογούσα την εθνική κουζίνα, το street food ή το μέσο όρο της ποιότητας των εστιατορίων στη χώρα, μπορεί και να έπαιρνε κάτω από τη βάση. Αλλά δε βαθμολογώ αυτό. Βαθμολογώ το πώς έφαγα κι έχω να πω ότι έφαγα πολύ καλά σε πολύ προσιτές τιμές, σχεδόν παντού. Ναι, σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν ρωσικό φαγητό αλλά από σούσι μέχρι ταϊλανδέζικο. Δε με πειράζει, εγώ ξέρω ότι ως άνθρωπος που ταξίδεψα τη χώρα έφαγα καλά και μάλιστα χωρίς να ξοδεύω μια περιουσία, κάθε άλλο. Αλλά με μεγάλο αστερίσκο ότι αυτό γίνεται σε επιλεγμένα εστιατόρια, που πρέπει να έχεις κάνει και μια μικρή προεργασία.

Ποικιλία 7: Μονοκόματη δεν τη λες τη χώρα: έχει μια άλφα ποικιλία και σε είδος από αξιοθέατα, και σε φυλές, γλώσσες κουλτούρες. Από την άλλη είναι αχανής και για μεγάλες αποστάσεις και εκτάσεις βλέπεις τα ίδια και τα ίδια, δηλαδή το μέγεθός της λειτουργεί κάπως ανασταλτικά στη συγκεκριμένη κατηγορία. Ένα επταράκι και δε νιώθω τύψεις.

Έλαβον 67 τελικώς, το οποίο την τοποθετεί κάπου ανάμεσα στην 36η και την 41η θέση. Αρκετά καλά θα έλεγα, την περίμενα λίγο πιο κάτω, προφανώς της στοιχίζει η έλλειψη αρχαιολογίας. Θα ξαναπάμε, θα αναθεωρήσουμε βαθμολογίες, θα μας ξαναταλαιπωρήσουν, θα τους ξαναπολαύσουμε, την υγεία μας να έχουμε. Για άλλη μια φορά ευχαριστώ τους αναγνώστας και τους αφανείς ήρωες που διευκόλυναν το ταξίδι, @Dr Snoopy και @KonstantinosAlyona.

Καλά να είμαστε, τον άλλο μήνα θα έχει ιστοριούλα από Βραζιλία. Τα φιλιά μας.

ΤΕΛΟΣ​

 

[Thanos92]

@DrSnoopy

@Dr Snoopy Είναι ο κρυφός μάγος του φόρουμ...Η βοήθεια του ανεκτίμητη...

 

[Sam-chal]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28: ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ​

Γενικά πέρασα πάρα πολύ ωραία. Και να μην περνούσα, και μόνο που γλίτωσα το λοκντάουν της Ελλάδας και μπόρεσα να δω πράγματα, να περπατήσω, να φάω σε εστιατόρια (!), να πάω σε μουσεία, πάλι επιτυχία θα ήταν το ταξίδι, αλλά ακόμη και χωρίς αυτή την παράμετρο ήταν μια εμπειρία ενδιαφέρουσα, διδακτική, ολίγον περιπετειώδης και σίγουρα αξιομνημόνευτη για τα επόμενα χρόνια, για τα οποία πλέον αμφιβάλλω κατά πόσο θα είναι και εύκολη η πρόσβαση στη συγκεκριμένη χώρα (η ιστορία γράφεται εν μέσω του πολέμου της Ουκρανίας).

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα και πολλές απαιτήσεις ή προσδοκίες πριν από το ταξίδι. Ήθελα να πάω σε μέρη που δεν είχα ξαναπατήσει (έγινε), να καταλάβω κάπως καλύτερα τους Ρώσους (ε, ας πούμε μερικώς), να δω τέλος πάντων τι είναι αυτός ο Υπερσιβηρικός για τον οποίο δεν ενθουσιαζόμουν (ορθώς, όπως αποδείχθηκε), να προλάβω τη Βαϊκάλη παγωμένη (αμέ!), ιδανικά να δω το Βόρειο Σέλας για πρώτη φορά (αυτό κι αν επετεύχθη!) και να ταξιδέψω μια χώρα αχανή, μυστηριώδη, περιέργη. Πώς το έλεγε ο Τσώρτσιλ; “Η Ρωσία είναι ένας γρίφος τυλιγμένος σε μυστήριο, μέσα σ' ένα αίνιγμα”. Ε, πήγα, είδα, κι ακόμη αίνιγμα είναι. Το οποίο ωραίο είναι, να ξαναπάμε πάντως και το αποκρυπτογραφήσουμε περισσότερο, αν και χωρίς να μιλάω Ρωσικά το βλέπω δύσκολο. Συζήτησα πάντως μετά το ταξίδι με πολλούς φίλους που έχουν ζήσει (ή κατάγονται) από την πρώην ΕΣΣΔ με αφορμή την ταξιδιωτική μου εμπειρία κι είχε πολύ ενδιαφέρον. Δε νομίζω ότι το ταξίδι το ίδιο με έκανε σοφότερο δηλαδή, αλλά σίγουρα μου έδωσε ερεθίσματα.

Το άλλο ερώτημα ήταν αν θα βαριόμουν να ταξιδεύω -στο μεγαλύτερο κομμάτι- ολομόναχος, μέσα στο κρύο, σε μια χώρα με ανθρώπους όχι τρομακτικά κοινωνικούς (sic), χωρίς να μιλάω τη γλώσσα. Όχι ότι είχα και πολλές αμφιβολίες για μένα, αλλά επιβεβαίωσα ότι είμαι φτιαγμένος για solo traveling, ότι ταξιδεύω με πολύ περισσότερη χαρά στις ψυχρές χώρες αντί για τις θερμές (από κλιματολογικής άποψης εννοώ, ως ανθρώπους πάντα θα προτιμώ τους Λατινοαμερικάνους από οποιαδήποτε άλλη φυλή του όμορφου πλανήτη μας) κι ότι ταξίδι να' ναι κι όπου να' ναι. Γύρισα πολύ πολύ γεμάτος μετά από ένα μήνα στη Ρωσία και την ευχαριστώ πολύ.

Απρόοπτα είχε το ταξίδι (άλλωστε σιγά το σχεδιασμό που είχα κάνει), απωθημένα μου έμειναν (πχ τα ξύλινα μοανστήρια στο Khizi, που περίμενα να είναι στο τοπ-5), αλλά γενικά νομίζω πως πήγα πολύ καλά σε όλα τα επίπεδα, από την ασφάλεια μέχρι το πλήθος των αξιοθεάτων, την επιλογή των προορισμών και βεβαίως και το θέμα του προϋπολογισμού σε εποχές πλήρους ανεργίας και αβεβαιότητας, ο οποίος τηρήθηκε και μάλιστα άνετα.


Θα ξαναπάω; Αμέ! Άλλωστε είναι αχανής χώρα και δεν έχω δει παρά ένα κομματάκι της, για να μην πούμε πως ανατολικά δεν έχω πάει καθόλου. Δε θα βιαστώ κιόλας, πήρα μια καλή δόση, αλλά ναι, σίγουρα θα ήθελα να ξαναταξιδέψω στη Ρωσία, πχ o Δρόμος των Οστών, το Kizhi που λέγαμε, το Φεστιβάλ του Πολικού Ψύχους, οι επαρχίες που δεν είναι ακριβώς κράτη, οι Σαχαλίνες, είναι μέρη που οπωσδήποτε θα επιδιώξω να πάω μέσα στην επόμενη δεκαετία, ιδανικά σε ένα ταξίδι κι όχι σε πολλά διαφορετικά.


Έχοντας περάσει πια ένας χρόνος από το ταξίδι, είναι και πιο εύκολο να επιλέξω το τοπ-5. Οι αναμνήσεις είναι λίγο πιο αχνές, αλλά είναι και πιο διακριτό τι έχει αφήσει το αποτύπωμά του περισσότερο πάνω μου. Δε νομίζω ότι έχει και μεγάλες εκπλήξεις:

TOP – 5​

1. Η Βαϊκάλη. Ξεπέρασε τις προσδοκίες, όχι μόνο στα τοπία αλλά και ως ατμόσφαιρα, ο λατρεμένος κορωνοϊός και η επιλογή να πάμε ακριβώς στη λήξη της high season μας χάρισε μια φανταστική και ίσως μοναδική ευκαιρία να βρεθούμε ολομόναχοι σε αυτό το θαύμα της παγκόσμιας γεωλογίας. Δεν κατανοώ αυτούς που δεν πάνε χειμώνα.
   
2. Ο Αρκτικός Κύκλος, δηλαδή οι περιοχές που πήγαμε γύρω από το Μουρμάνσκ. Όλα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι: το Βόρειο Σέλας, η Teriberka, τα τοπία ενδιάμεσα, τα βουνά Khibiny, όλα αυτά που σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι στο τέλος του κόσμου.Ακόμη και το Μουρμάνσκ ως πόλη εμπειρία ήταν.
   
3. Εύκολα παίρνει την τρίτη θέση η Elista. Είναι μια απεικόνιση αυτού που είναι η Ρωσία: ένα αχανές κράτος όπου ναι, βρίσκεις και εκτοπισμένους Μογγόλους βουδιστές, που παρά τα όσα τράβηξαν συνεχίζουν να κρατάνε την κουλτούρα τους ζωντανή. Είναι και οι άνθρωπου που γνώρισα εκεί, και η ευχάριστη ατμόσφαιρα, όλα. Πολύ ξεχωριστό μέρος, ελαφρώς αναπάντεχο για Ρωσία
   
4. Δε θα μπορούσε να λείπει από το πάνθερον το Volgograd. Είναι φοβεροί οι Σοβιετικοί στα μνημεία, πόσο μάλλον για ένα πόλεμο σαν το Δεύτερο Παγκόσμιο όπου πολέμησαν με τεράστιες απώλειες. Ανατριχιαστικό το μέρος, ενώ απόλαυσα και τα προάστια. Highlight οπωσδήποτε.
   
5. Προβληματίστηκα για την πέμπτη θέση. Παίχτηκε ανάμεσα σε Yekaterinemburg – Tuva – Novosibirsk και Μόσχα. Θα δώσω την ψήφο μου στο Novosibirsk γιατί ήταν όμορφο, με εξαιρετικά μουσεία και ντύθηκα και κομισάριος! Αλλά θα μπορούσα να το δώσω σε οποιαδήποτε άλλη επιλογή, όλες αξιοπρεπέστατες.

Πολλά είπαμε, ας πάμε και στο αγαπημένο μου κομμάτι, αυτό της βαθμολογίας. Αφού κι εσείς γι αυτό ψοφάτε, το ξέρω.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΡΩΣΙΑΣ​

Φύση: 6 Δεν ξέρω τι βαθμό να βάλω. Από τη μία, έχεις ατελείωτες βαρετές εκτάσεις στέπας, όπου μπορεί να ταξιδεύεις 10-15-20 ώρες και να θες να κόψεις τις φλέβες σου. Από την άλλη έχεις τη Βαϊκάλη, έχεις τον Αρκτικό, έχεις όλα αυτά τα μέρη στην Ανατολική Ρωσία που δεν μπόρεσα να πάω, βουνά, λίμνες, βόρεια παράλια, τεράστια χώρα. Αποφάσισα να δώσω ένα εξάρι, ακολουθώντας μια μέση οδό. Να το πω αλλιώς, δεν της λείπουν φυσικά αξιοθέατα, αλλά για τόσο μεγάλη χώρα θα μπορούσε να έχει περισσότερα και χωρίς τόσο αδιάφορη φύση στο ενδιάμεσο.

Αρχαιολογία: 1 Ψιλοπάτωσε. Δε φταίω εγώ. Κάτι ψιλοπραγματάκια έχει, αλλά αρχαιολογικό προορισμό δεν τον λες με την καμία. .

Άνθρωποι: 7 Είναι η κατηγορία που με προβλημάτισε περισσότερο από όλες. Από τη μία ναι, οι Ρώσοι σε μεγάλο βαθμό είναι αγενείς, βαριεστημένοι, δεν τους καίγεται καρφάκι να εξυπηρετήσουν κανέναν, είναι κλειστοί και τρομερά αναποτελεσματικοί, είτε πας να κάνεις PCR σε νοσοκομείο, είτε κατάθεση, είτε αλλαγή συναλλάγματος, είτε ψάχνεις τη βαλίτσα σου από πτήση που έχασες εξαιτίας τους. Αγγλικά δε μιλάνε, χαμογελάνε με το σταγονόμετρο (σε σχέση με άλλους λαούς τουλάχιστον). Από την άλλη είναι ένας λαός σοβαρός, αρκετά ειλικρινής, υπάρχουν άνθρωποι που σε βοηθάνε, κόσμος καλλιεργημένος, πολιτισμένος αλλά ΚΥΡΙΩΣ – και γι αυτό πήρε αρκετά πάνω από τη βάση- είναι ένας λαός πολύ ενδιαφέρων. Απόλαυση να συζητάς μαζί τους, ακριβώς επειδή ζουν σε μια πολιτική πραγματικότητα ιδιαίτερη κι έζησαν κι ακόμη πιο ιδιαίτερα. Είναι κομμάτι της αποκρυπτογράφησης του μύθου, μάλλον το μεγαλύτερο, οπότε δε βαριέσαι ποτέ, μου έρχεται να τους ξεκλειδώσω όλους και θα εκτιμήσω και τα ειλικρινή χαμόγελα, όταν τα βρίσκεις, που τα βρίσκεις.

Αρχιτεκτονική: 7 Έχει λίγο απ' όλα, από σοβιετικά μπλοκ πιο αδιάφορα κι από την ιταλική κουζίνα, μέχρι φοβερά κτίρια, όμορφες κωμοπόλεις, εξαιρετικούς ναούς, μέχρι και βουδιστικά και ισλαμικά κτίρια βλέπεις, μην αναφέρουμε τα μετρό – έργα τέχνης.. Δεν μπορώ να πω πως είχα παράπονο, το αξίζει το 7.

Κόστος: 7 Της έβαλα 6 διότι λίγο οι βίζες, λίγο τα αεροπορικά, κάπως ακρυβαίνει το πράγμα, αλλά εξακολουθεί να είναι μια χώρα που δυο φίλοι μπορούν να ταξιδέψουν με κάτω από 50€/μέρα έκαστος, χωρίς λούσα, αλλά και χωρίς να στερηθούν κάτι. Πολλά πράγματα είναι σε εξαιρετικές τιμές, όπως πχ η όπερα ή το φαγητό.

Ασφάλεια: 8 Δεν μπορώ να πω πως ένιωσα φόβο κάπου. Ίσα-ίσα γενικά φαίνεται μια χώρα πολύ ασφαλής, ακόμη και για γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες. Η όποια επιφύλαξη έχει να κάνει με τις αρχές, τους αστυνομικούς κλπ, είναι λίγο άβολο να ξέρεις ότι αν σε σταματήσουν δεν είναι για καλό

Μοναδικότητα: 9 Ίσως να είναι και πολύ το 9άρι, αλλά πρέπει να παραδεχθεί κανείς πως είναι μια χώρα πο υ δε μοιάζει με άλλες, ούτε καν με άλλες της πρώην ΕΣΣΔ. Μοναδική ως ιστορία, μοναδική ως κουλτούρα/γλώσσα, μοναδικό έθνος ανάδελφο, ξεχωριστό. Ίσωςτης μοιάζει η Λευκορωσία.

Αυθεντικότητα: 8 Από τη μία, ελάχιστος τουρισμός, άρα και απουσία του στημένου, τους κιτς του τουριστοβαρετού. Από την άλλη ναι, μια κοινωνία που έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, αλλά παραδοσιακό δεν τον λες ακριβώς. Σίγουρα πάντως είναι μια χώρα που ό,τι υπάρχει εκεί είναι επειδή έτσι είναι, δεν το έβαλαν για να το δουν οι επισκέπτες, που είναι ελάχιστοι. Οκτώ από μένα.

Φαγητό 7: Αν βαθμολογούσα την εθνική κουζίνα, το street food ή το μέσο όρο της ποιότητας των εστιατορίων στη χώρα, μπορεί και να έπαιρνε κάτω από τη βάση. Αλλά δε βαθμολογώ αυτό. Βαθμολογώ το πώς έφαγα κι έχω να πω ότι έφαγα πολύ καλά σε πολύ προσιτές τιμές, σχεδόν παντού. Ναι, σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν ρωσικό φαγητό αλλά από σούσι μέχρι ταϊλανδέζικο. Δε με πειράζει, εγώ ξέρω ότι ως άνθρωπος που ταξίδεψα τη χώρα έφαγα καλά και μάλιστα χωρίς να ξοδεύω μια περιουσία, κάθε άλλο. Αλλά με μεγάλο αστερίσκο ότι αυτό γίνεται σε επιλεγμένα εστιατόρια, που πρέπει να έχεις κάνει και μια μικρή προεργασία.

Ποικιλία 7: Μονοκόματη δεν τη λες τη χώρα: έχει μια άλφα ποικιλία και σε είδος από αξιοθέατα, και σε φυλές, γλώσσες κουλτούρες. Από την άλλη είναι αχανής και για μεγάλες αποστάσεις και εκτάσεις βλέπεις τα ίδια και τα ίδια, δηλαδή το μέγεθός της λειτουργεί κάπως ανασταλτικά στη συγκεκριμένη κατηγορία. Ένα επταράκι και δε νιώθω τύψεις.

Έλαβον 67 τελικώς, το οποίο την τοποθετεί κάπου ανάμεσα στην 36η και την 41η θέση. Αρκετά καλά θα έλεγα, την περίμενα λίγο πιο κάτω, προφανώς της στοιχίζει η έλλειψη αρχαιολογίας. Θα ξαναπάμε, θα αναθεωρήσουμε βαθμολογίες, θα μας ξαναταλαιπωρήσουν, θα τους ξαναπολαύσουμε, την υγεία μας να έχουμε. Για άλλη μια φορά ευχαριστώ τους αναγνώστας και τους αφανείς ήρωες που διευκόλυναν το ταξίδι, @DrSnoopy και @KonstantinosAlyona.

Καλά να είμαστε, τον άλλο μήνα θα έχει ιστοριούλα από Βραζιλία. Τα φιλιά μας.

ΤΕΛΟΣ​

Αν υπήρχε σχετική βαθμολογία στο φόρουμ θα τοποθετουσα την ιστορία αυτή στο top 5!
Ευχαριστούμε!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[vivyen]

Στη Μοσχα η εξυπηρετηση στις δημοσιες υπηρεσιες ειναι αψογη,σε σχεση με Ελλαδα,αλλος πλανητης,σε ολα. Τους κανουν αυστηρο ελεγχο αλλωστε.
Στα καταστηματα,αναλογα..δεν ειναι οι λιγοι που ειναι ασχετοι. Περιεργο αυτο με την τραπεζα. Δεν γνωριζω ομως μιας που εγω εχω ρωσικο διαβατηριο.
Το οτι η χωρα ειναι λιγο αποκομμενη,ισχυει. Αυτο εχει και καλο και κακο. Παντως ειναι εντελως ανεξαρτητη κυριαρχη χωρα που ακολοθει το δρομο της και δεν επιθυμει παραμικρη αμαμειξη των αλλων δυναμειων.
Μοσχοβιτες ταξιδευουν πολυ. Αλλα οχι στα μερη που πηγες.
Μετα απο χρονια στην Αθηνα,στη Μοσχα πρωτη φορα ενοιωθα τοσο χαλαρα,τοσο ασφαλη. Δεν υπαρχει ασχημο μερος σε ολη την πολη.

 

[turms]

​

Καλά να είμαστε, τον άλλο μήνα θα έχει ιστοριούλα από Βραζιλία. Τα φιλιά μας.

​

?????