Από τον Ειρηνικό Ωκεανό…στον Ατλαντικό (Σαν Φρανσίσκο - Νέα Υόρκη)

[panagiotis88]

@Nikos1986 Σωστός
Αλλά, με τα ποδήλατα δεν ακολουθήσαμε τη διαδρομή του τραμ που εiναι σαν τρενάκι σε λούνα παρκ. Κινηθήκαμε σε περιοχές με ελάχιστες ανηφόρες.

 

[panagiotis88]

6η ημέρα

Μετά από πτήση πεντέμιση ωρών με την Jetblue, φτάνουμε ξημερώματα στο Μεγάλο Μήλο. Χάρηκα κατά τη επιβίβαση..η εταιρεία παρότι lowcost, είχε ελεύθερο ίντερνετ και οι επιβατικές θέσεις είχαν μεγάλο κενό μεταξύ τους. Όλα αυτά πήγαν περίπατο..δεν αντέξαμε από τη κούραση, κοιμηθήκαμε πριν την απογείωση και ξυπνήσαμε στο τέλος της πτήσης (εγώ μετά την προσγείωση). Μετά την άφιξή μας στο αεροδρόμιο (JFK), πήραμε airtrain, όπου μας άφησε στη στάση του subway (το αντίστοιχο metro) κι εν συνεχεία βγάλαμε εβδομαδιαία metrocard, 32$ έκαστος (έχεις απεριόριστες μετακινήσεις σε subway και λεωφορεία, συμφέρει πολύ). Δυσκολευτήκαμε λιγάκι να πάμε με το subway στο ξενοδοχείο μας και σε αυτό μας βοήθησαν πολύ οι ευγενέστατοι ντόπιοι, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν σε οτιδήποτε. Γενικά η ευγένεια των ανθρώπων που συναντήσαμε σε όλο μας το ταξίδι στις Η.Π.Α. ήταν αξιοσημείωτη και μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο Seafarers International House στο Manhattan στην 15st, πολύ κοντά στη Union Square (ναι, ξανά Union Square), το οποίο θα μας φιλοξενούσε τις επόμενες μέρες. Πολύ οικονομικό, δεδομένου της περιοχής που βρισκόταν. Τα ξενοδοχεία εντός του Manhattan είναι πολύ ακριβά, αλλά η διανομή εκεί είναι μονόδρομος προκειμένου να είσαι κοντά σε όλα, ειδικότερα αν επισκέπτεσαι πρώτη φορά τη Νέα Υόρκη. Εκεί προέκυψε ένα πρόβλημα με τις χρεωστικές μας κάρτες, όπου δεν τη δεχόταν το ξενοδοχείο. Αυτό το πρόβλημα το είχαμε συναντήσει και σε κάποια καταστήματα στο Σαν Φρανσίσκο. Για ν΄ αποφύγουμε περιττό άγχος το αν τα μηχανήματα εκεί μας κάνουν τη χάρη να είναι συμβατά με τις κάρτες μας, κάναμε ανάληψη μετρητά για το υπόλοιπο του ταξιδιού μας από μια τράπεζα Citibank και με μικρότερη προμήθεια από το να πληρώναμε συνεχώς με κάρτα (αυτό βέβαια, το τι συμφέρει τον καθένα, εξαρτάται και από την τιμολογιακή πολιτική της κάθε τράπεζας). Τακτοποιηθήκαμε και όντας ξεκούραστοι από το βραδινό μας ύπνο στο αεροπλάνο, κατευθείαν στο πλησιέστερο κατάστημα Starbucks για πρωινό, εν συνεχεία ξανά subways, όπου κατεβήκαμε στην 42 st, δίπλα στην Times Square. Ουρανοξύστες παντού τριγύρω και η πολυπολιτισμικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Πιάσαμε θέση στα σκαλάκια της πλατείας, χαζεύοντας το πανέμορφο αυτό θέαμα!

Αφού χορτάσαμε λιγάκι (γιατί εντελώς δε χορταίνεις ποτέ), περιπλανηθήκαμε στο κέντρο του Manhattan με τους επιβλητικούς ουρανοξύστες και καταλήξαμε στο Rockfeller Center (εδώ στήνεται κάθε χρόνο το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλης), όπου θα ανεβαίναμε στο παρατηρητήριο (top of the rock), για να θαυμάσουμε την πανοραμική θέα της πόλης. Μας έγινε έλεγχος αεροδρομίου και χωρίς καθόλου αναμονή, κόψαμε εισιτήρια και ανεβήκαμε στο παρατηρητήριο όπου θαυμάσαμε τη μαγευτική θέα που προσφέρει! Θέα προς το Central Park, το Empire State Building και σ΄ ολόκληρο το Manhattan! Στον εσωτερικό χώρο είχε σαλονάκι, όπου μπορούσες να κάνεις διάλειμμα και να επιστρέψεις για την απόλαυση της θέας.

η θέα από το παρατηρητήριο

Δίπλα από τη Rockfeller Plaza, ο Ρωμαιοκαθολικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Πατρικίου, ο οποίος μοιάζει πολύ με αντίστοιχους Ναούς ευρωπαϊκών πόλεων. Εντυπωσιακός και στο εσωτερικό του!

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής με τη γνωστή συνταγή, τον subway, καθίσαμε για burger στο 5napkin burger https://5napkinburger.com/ κοντά στη Union Square και φάγαμε ένα απ΄ καλύτερα burger που έχουμε φάει ποτέ (ίσως το καλύτερο). Έπειτα στάση στο πλησιέστερο market, όπου εφοδιαστήκαμε με τρόφιμα για να φτιάχνουμε πρωινό τις επόμενες ημέρες. Ξεκούραση στο ξενοδοχείο και μονόωρος ύπνος πριν τη νυχτερινή μας έξοδο.

Ξυπνήσαμε φρέσκοι και έτοιμοι για τη συνέχεια της πρώτης μας ημέρας στο Μεγάλο Μήλο. Πήραμε τη Broadway, το δρόμο που τέμνει διαγώνια το ομοιόμορφο πλέγμα των δρόμων του Manhattan (κάποτε ήταν μονοπάτι χαραγμένο από τους Ινδιάνους), ο δρόμος μας πέρασε από το Madison Square Park και σιγά σιγά αρχίζουμε να μαγευόμαστε από το νυχτερινό σκηνικό του κέντρου του Manhattan με τους ουρανοξύστες. Στην απέναντι μεριά του πάρκου, στο σημείο λίγο πριν τη διασταύρωση της 5η λεωφόρο με το δρόμο Broadway, υψώνεται και το γωνιακό κτίριο Flatiron, ένας από τους πρώτους ουρανοξύστες του κόσμου.

Λίγο πιο κάτω κάναμε στάση για cocktail στο Nomad, ένα απ΄ τα καλύτερα bar παγκοσμίως. Κυριλέ, με σέξι αισθητική και πλούσια κάβα με ωραία cocktail.

Φύγαμε ικανοποιημένοι απ΄ την επιλογή μας και συνεχίσαμε από το δρόμο Broadway για την Times Square. Ο κόσμος πολύς και η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στην πλατεία εκπληκτική!!!..Η νυχτερινή version του κέντρου..ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗ!!! Μάλλον ήμασταν πρωταγωνιστές σε κινηματογραφική ταινία! Περάσαμε και από το Junior, το γνωστό κατάστημα που φτιάχνει το φημισμένο νεοϋορκέζικο cheese cake. Πήραμε δύο κομμάτια για το δρόμο, πριν καταλήξουμε ξανά στα σκαλάκια της πλατείας. Ποιοτικό το γλυκό, με πολύ βούτυρο όμως και βαρύ (προτιμώ καλύτερα το κλασσικό με τη μαρμελάδα). Η πλατεία μια εμπειρία από μόνη της, φαντασμαγορική με άπειρα φώτα και συνωστισμό από κόσμο. Κυριολεκτικά η νύχτα γίνεται μέρα (ναι, τελικά είναι αλήθεια αυτό που λένε). Κλείνοντας την πρώτη μας ημέρα εντυπωσιακά, επιστρέψαμε με τον subway στο ξενοδοχείο, περνώντας από τη Union Square της οποίας το πάρκο ήταν πλέον κλειστό, λόγω περασμένης ώρας.

 

[panagiotis88]

7η ημέρα

Πρωινό ξύπνημα και ξεκινά μια ημέρα με πολύ γεμάτο πρόγραμμα. Θαυμάσια!..όσο πιο γεμάτο, τόσα περισσότερα πράγματα θα δούμε και θα ανακαλύψουμε. Τρώμε κάτι στα γρήγορα στο δωμάτιο και κατευθυνόμαστε προς τον subway, παίρνοντας τη γραμμή προς Lower Manhattan. Πρώτη στάση το πάρκο Bowling Green, όπου μας τράβηξε την προσοχή ο δημοφιλής μαινόμενος ταύρος (με τους μεγάλους όρχεις..τους οποίους λένε αν αγγίξεις θα σου φέρει τύχη), ένα χάλκινο γλυπτό που σύμφωνα με τον καλλιτέχνη που το δημιούργησε συμβολίζει τη δύναμη και την αντοχή του αμερικανικού λαού.

Λίγο πιο κάτω το Battery Park, όπου θα παίρναμε το ferry για να περάσουμε απέναντι στο Liberty Island και σε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μνημεία παγκοσμίως το Άγαλμα της Ελευθερίας. Το μνημείο είναι δώρο των Γάλλων στις Η.Π.Α. προς τιμήν της γαλλοαμερικάνικης φιλίας. Το σημείο που είναι τοποθετημένο δεν είναι καθόλου τυχαίο, ώστε να είναι ορατό σε όποιον κατευθύνεται από ή προς το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Πήγαμε στα γκισέ, αγοράσαμε εισιτήριο 18$ έκαστος, όπου περιλαμβάνει αποβίβαση στο Liberty Island, προσέγγιση του αγάλματος, είσοδο σε αυτό μέχρι κάποιο σημείο (π.χ. όχι ανάβαση στο στέμμα) και αποβίβαση στο νησί Ellis με είσοδο στο μουσείο της μετανάστευσης. Δεν περιμέναμε πολύ στην ουρά (όχι παραπάνω από 20 λεπτά), περάσαμε ξανά έλεγχο αεροδρομίου, επιβιβαστήκαμε στο ferry και καθίσαμε από τη δεξιά μεριά για καλύτερη θέα (αριστερά όταν επιστρέφεις). Γενικά ήταν η μεγαλύτερη ουρά που πετύχαμε σε όλο μας το ταξίδι στην Αμερική. Με είχαν τρομάξει ειδικότερα για τις ουρές που σχηματίζονται στη Νέα Υόρκη διάφορες ιστορίες του forum, όπως και κάποιοι φίλοι που ταξίδεψαν νωρίτερα στην πόλη. Δεν ξέρω μήπως φταίει η εποχή, πάντως σταθήκαμε τυχεροί και ας μην αγγίξαμε τους όρχεις του ταύρου . Όσο πλησιάζαμε προς το άγαλμα, τόσο πιο εντυπωσιακό και επιβλητικό μας φαινόταν (κοιτάζοντάς το από μακριά επισκιάζεται λόγω ύψους απ΄ τους ουρανοξύστες). Κάναμε στάση στο νησί για να το φωτογραφίσουμε και να το θαυμάσουμε όσο πιο κοντά μπορούσαμε!

η θέα από το βάθρο του Αγάλματος

στο εσωτερικό του Αγάλματος

Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε ξανά στο ferry για να πάμε στο Ellis, το νησί όπου παλαιότερα και για αρκετά χρόνια ήταν κέντρο υποδοχής μεταναστών. Σήμερα στο ίδιο σημείο λειτουργεί το μουσείο που είναι αφιερωμένο στην εποχή εκείνη. Εντύπωση μας έκαναν κάποια τηλέφωνα στο χώρο του μουσείου, όπου σηκώνοντάς τα, ακούς μια φωνή να σου μιλάει και να σου περιγράφει γεγονότα που συνέβησαν τότε. Από το νησί (όπως και από το βάθρο του Αγάλματος της Ελευθερίας) έχει καταπληκτική θέα προς τους ουρανοξύστες του Lower Manhattan, αν κι εκείνη την ημέρα ήταν συννεφιασμένος ο καιρός. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, με την όμορφη εικόνα που μας χάρισε ξανά, η θέα της πόλης από μακριά!

Από το Battery Park, πήραμε τη West st. έως το σημείο μηδέν (εκεί κάποτε βρίσκονταν οι δίδυμοι πύργοι). Τώρα ως φόρο τιμής του δυστυχήματος, βρίσκονται δύο πισίνες με σιντριβάνι, ως μνημεία (στην ακριβή θέση του κάθε πύργου). Άσχημες μνήμες και έντονα συναισθήματα ξυπνά το σημείο, ειδικότερα όταν αγγίζεις τα ανάγλυφα ονόματα των θυμάτων που βρίσκονται χαραγμένα στο χάλκινο παραπέτασμα του κάθε μνημείου. Δίπλα ακριβώς ορθώνεται το One World Trade Center, όπου αποτελεί το υψηλότερο κτίριο στο δυτικό ημισφαίριο (μέχρι το επόμενο) και είναι ο κύριος ουρανοξύστης του συγκροτήματος του νέου Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στο Manhattan.

Συνεχίζοντας, περάσαμε από την ιστορική Trinity Church για να φτάσουμε στην πασίγνωστη Wall Street, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο Χρηματιστήριο του κόσμου. Πήρε το όνομά της από το τείχος που είχαν χτίσει για να προστατεύονται οι άποικοι τον 17ο αιώνα. Στον ίδιο δρόμο, πίσω απ΄ το άγαλμα του George Washington βρίσκεται το Ομοσπονδιακό Μέγαρο.

η Trinity Church

το Χρηματιστήριο

το Ομοσπονδιακό Μέγαρο

Πήραμε τον subway, να ανέβουμε δύο στάσεις πιο πάνω για να πάμε Chinatown. Περπατήσαμε λίγο και περάσαμε από τη διαβόητη περιοχή Five Points, το μέρος όπου τον 19ο αιώνα γίνονταν συγκρούσεις μεταξύ των συμμοριών των ντόπιων και των Ιρλανδών μεταναστών. Σ΄ αυτό το ιστορικό γεγονός βασίστηκε και η ταινία του Σκορσέζε ΄΄Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης΄΄. Σήμερα το σημείο έχει αλλάξει μορφή και όνομα, λέγεται Columbus Park και είναι γεμάτο από τον κινέζικο πληθυσμό της παρακείμενης συνοικίας. Εν συνεχεία, πήραμε τον κεντρικό δρόμο της φασαριόζικης Chinatown, την οδό Mott. Χωρίς να χρονοτριβήσουμε ιδιαίτερα (δεν ενθουσιαστήκαμε και πάρα πολύ, γενικότερα από τις Chinatown των πόλεων), κάναμε ένα γρήγορο πέρασμα και από κάποια καταστήματα για souvenir. Κολλητά με την Chinatown η μικρή συνοικία Little Italy, με τα ιταλικά εστιατόρια που έσφυζαν από τουρίστες. Τα προσπεράσαμε και πήγαμε λίγο πιο πάνω στην πιτσαρία Lombardi΄s, την πρώτη της Νέας Υόρκης (https://firstpizza.com/). Δε θυμάμαι ποια πίτσα φάγαμε, αλλά είμαι σίγουρος όποια κι αν διαλέξεις, θα φύγεις το λιγότερο ικανοποιημένος! Εξαιρετική επιλογή!!! Ήρθε η ώρα για ξεκούραση και την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο. Αυτό πράξαμε παίρνοντας τον κοντινότερο subway.

Columbus Park

Chinatown

Little Italy

Δε γίνεται να χάνουμε στιγμές από τη νυχτερινή ζωή αυτής της πόλης, έτσι ξυπνήσαμε γεμάτοι ενέργεια να συνεχίσουμε. Στη βόλτα μας αυτή θα κινηθούμε πέρα από τα τουριστικά μονοπάτια. Θα πάρουμε ξανά τον subway και θα κατευθυνθούμε προς Brooklyn Heights κάνοντας στάση στο σταθμό Borough Hall. Καθώς φτάσαμε εκεί, πήραμε μια μικρή γεύση από την παραπάνω συνοικία του Brooklyn, με τους σκοτεινούς δρόμους και τα συγκροτήματα παρόμοιων κατοικιών.

Κάποια στιγμή φτάσαμε στο λιμάνι και στο παραλιακό πάρκο, το οποίο ήταν σχεδιασμένο με πεζόδρομο κατά μήκος του λιμανιού, για ν΄ απολαμβάνουν οι ντόπιοι τη βόλτα τους με θέα τον skyline του Lower Manhattan και την πολυφωτογραφημένη Brooklyn Bridge. Η θέα εξωπραγματική!!..Πραγματικά δε γίνεται να περιγραφεί με λέξεις! Επί τούτω πήγαμε σ΄ αυτό το μέρος, για ν΄ χαζέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τους φωταγωγημένους ουρανοξύστες του Lower Manhattan και πάνω σ΄ αυτό εξαντλήσαμε τη βόλτα μας εκεί, φτάνοντας μέχρι το σημείο της ανάβασης στη γέφυρα του Brooklyn. Λιγοστός κόσμος (μαζί με εμάς και κάποιους ποδηλάτες που περνούσαν δίπλα μας κάπου κάπου) απολάμβανε αυτή τη μαγευτική διαδρομή πάνω στη γέφυρα. Η θέα τώρα έφθανε στ΄ αριστερά μας μέχρι το Άγαλμα της Ελευθερίας και στα δεξιά μας από τη Manhattan Bridge μέχρι το Empire State Building και πιο κάτω. Αν είναι να διασχίσεις τη γέφυρα μια φορά, καλύτερα από Brooklyn προς Manhattan και κατά προτίμηση νύχτα. Μαγεμένοι καθώς ήμασταν, κάποια στιγμή φθάσαμε στο τέλος της διαδρομής μας και στο Δημαρχείο της πόλης, όπου πήραμε τον subway και κατεβήκαμε στις παρυφές του East Village.

Το πρόγραμμα τώρα περιλαμβάνει ένα μικρό tour σε μία από τις hot spot γειτονιές της νυχτερινής ζωής της πόλης, όπου θα καταλήγαμε σε κάποιο απ΄ τα speakeasy bar, στη χώρα που δημιουργήθηκαν και βίωσε αυτή την εποχή (Αφού δεν καταφέραμε να πάμε σε κάποιο στο Σαν Φρανσίσκο, θα το ζούσαμε εδώ). Speakeasy είναι τα κρυφά μπαρ που λειτουργούσαν παράνομα την εποχή της ποτοαπαγόρευσης στις Η.Π.Α. τη δεκαετία του 20΄s. Για να μην κινήσουν την προσοχή της Αστυνομίας, ήταν καλά κρυμμένα σε απίθανα μέρη της πόλης, σκοτεινά στο εσωτερικό τους, με χαμηλή μουσική και με τους θαμώνες τους να μιλούν χαμηλόφωνα. Για να εισέλθει κάποιος εντός τους, έπρεπε να ψιθυρίσει κάποιο μυστικό κωδικό ή συνθηματικό. Τα σημερινά speakeasy bar είναι φτιαγμένα για να θυμίζουν κάπως αυτή την εποχή και είναι μια γενική τάση που κυριαρχεί σε πολλές πόλεις παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια. Είχα σημειώσει 2 μπαρ στην περιοχή, τα οποία θεωρούνται από τα καλύτερα στο είδος τους στον κόσμο. Το ένα είναι το PDT στην 8 st, την οποία πήραμε με κατεύθυνση την Tompkins Square Park. Ο δρόμος με έντονη ζωή και κινητικότητα, με πολλά bar, pub, φαγάδικα. Φτάσαμε έξω από το μπαρ, όπως μας το έδειχνε ο χάρτης..αυτό πουθενά, ούτε επιγραφή, κανένα σημάδι..ρωτήσαμε κάτι περαστικούς και μας εξήγησαν ότι για να το βρούμε έπρεπε να μπούμε στο χοτντογκάδικο που ήταν στο σημείο. Έπειτα έπρεπε να καλέσουμε την υπάλληλο του μαγαζιού από τον τηλεφωνικό θάλαμο που υπάρχει στ΄ αριστερά, η οποία σου ανοίγει μια πόρτα που οδηγεί στο μπαρ. Η τοποθεσία στα πρότυπα των αληθινών speakeasy του 20΄s. Από το λίγο που είδαμε το εσωτερικό του μέσα από την ανοικτή πόρτα, φάνηκε άξιο αναμονής, όμως τελικά δεν περιμέναμε το μισάωρο που μας είπε η υπάλληλος, διότι είχε ήδη σχηματιστεί ουρά και το άλλο μπαρ που είχα σημειώσει ήταν πολύ κοντά. Δύο δρόμους πιο κάτω το Death & Company https://www.deathandcompany.com/. Το βρήκαμε εύκολα. Εκεί ο πορτιέρης μας ζήτησε να του επιδείξουμε τα διαβατήρια μας και μας άνοιξε την πόρτα. Το μπαρ στο εσωτερικό του σκοτεινό όπως ακριβώς επιτάσσει το θέμα του, με απλή αλλά παράλληλα εξαιρετική διακόσμηση και ευγενέστατο προσωπικό. Καθίσαμε στα σκαμπό του καταστήματος, όπου και απόλαυσα ένα rye whiskey (η κοπέλα μου πήρε ένα ποτήρι κρασί)! Εκπληκτική εμπειρία!

Στην επιστροφή για το ξενοδοχείο φάγαμε κι ένα κομμάτι πίτσα των 0,99$ ο καθένας από ένα κατάστημα της γνωστής αλυσίδας (εδώ ισχύει το ρητό, ότι πληρώνεις παίρνεις). Αυτό ήταν..δεν έχει άλλο, φθάσαμε στο τέλος αυτής της μοναδικής και πλήρης ημέρας!

 

[panagiotis88]

8η ημέρα

Μια ιδιαίτερη ημέρα ξημέρωσε για εμάς. Αφού τρώμε κάτι στο δωμάτιο, ξεκινάμε τη βόλτα μας περνώντας γύρω απ΄ το Gramercy Park. Το γνωστό κλειδωμένο και prive πάρκο, όπου κλειδιά για την είσοδο σε αυτό έχουν μόνο κάποιοι κάτοικοι που διαμένουν στα πέριξ του.

Από τη Lexington avenue ανηφορίσαμε για να πάμε στο Grand Central Terminal. Λίγο πιο πάνω στρίψαμε και συνεχίσαμε τη διαδρομή μας από την Park Αvenue. Η διαδρομή άρχισε να γίνεται ομορφότερη και τα κτίρια επιβλητικότερα όσο πλησιάζαμε στον προορισμό μας, με τα σύννεφα να καλύπτουν τις κορυφές των υψηλότερων ουρανοξυστών. Στον ίδιο δρόμο και σε κοντινή απόσταση με τον Τερματικό σταθμό, το Chrysler Building ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους ουρανοξύστες της πόλης με σήμα κατατεθέν του, το πανέμορφο στέμμα (ειδικότερα όταν είναι φωτισμένο)!
στην Park Avenue

το Chrysler Building

Μπήκαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό που από μόνος του αποτελεί εμπειρία, τον Grand Central Terminal, έναν από τους μεγαλύτερους του κόσμου, με 44 πλατφόρμες προς χρήση. Αφού περιηγηθήκαμε στην κύρια αίθουσα, με το κλασσικό ρολόι στο κέντρο της, ψάξαμε για την Whispering Gallery, έναν διάδρομο με αψίδες, όπου όταν δύο άνθρωποι στέκονται διαγώνια στις κολόνες και ψιθυρίσουν, ο ήχος μεταδίδεται εντός αυτών και ακούγεται από την άλλη μεριά. Ήρθε η ώρα να το δοκιμάσουμε κι εμείς. Έτσι κι εγώ έβγαλα το μονόπετρο που είχα κρυμμένο και το προσέφερα στην κοπέλα μου (αρραβωνιαστικιά πλέον, αφού έκανε το λάθος και δέχτηκε)! Μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, ακολούθησαν τα κλασσικά επιφωνήματα και οι συγκινήσεις!
ο Grand Central Terminal

η Whispering Gallery

Γυρίσαμε στους χώρους του σταθμού μέχρι να το συνειδητοποιήσει και στη συνέχεια βγήκαμε έξω ενθουσιασμένοι, παίρνοντας την 5η λεωφόρο, το δρόμο με τα πολυτελή και επώνυμα εμπορικά καταστήματα, χωρίς να σχεδιάσουμε πρόγραμμα για τη συνέχεια. Κάπου στη διαδρομή και ο Trump Tower, ο ουρανοξύστης του Προέδρου των Η.Π.Α. Προ της εισόδου, πάνοπλοι Αστυνομικοί φρουρούν το κτίριο. Περάσαμε την κεντρική είσοδο, χωρίς να προχωρήσουμε περισσότερο (είχε και εδώ έλεγχο αεροδρομίου) και γυρίσαμε πίσω ώστε να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στη διάσημη λεωφόρο. Δεν μπήκαμε στη διαδικασία να κοιτάξουμε τις βιτρίνες, παρά απολαύσαμε τη βόλτα μας σ΄ αυτή, η οποία μας έβγαλε στη διασταύρωση της με την 59η οδό στο ξεκίνημα του Central Park (νοτιοανατολική γωνία του πάρκου). Μείναμε αρκετά στην πολύβουη διασταύρωση ώστε να χαζέψουμε τα υπέροχα κτίρια που βρίσκονται στο προνομιακό αυτό σημείο και να καταρτίσουμε το πρόγραμμα για τη συνέχεια (εντάξει, είχαμε και άλλους λόγους, όπως το να λύσουμε το μυστήριο της πρότασης). Ένα από τα κτίρια που ορθώνονται εκεί είναι το εμβληματικό ξενοδοχείο Plaza, που έχει πρωταγωνιστήσει σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες. Έπειτα επιστρέψαμε ξανά από την 5η λεωφόρο, όπου θα παίρναμε τον subway για να πάμε στο σταθμό Hudson Yards και στο High Line Park.
στην 5η λεωφόρο

το ξενοδοχείο Plaza

ξανά στην 5η λεωφόρο

Πραγματικά εδώ οι άνθρωποι απ΄ το τίποτα, έφτιαξαν τουριστικό αξιοθέατο. Από έναν εγκαταλελειμμένο υπερυψωμένο σιδηρόδρομο (φάντασμα) που ήταν, τον δεντροφύτεψαν, πρόσθεσαν παγκάκια και γενικότερα τον επανασχεδίασαν δημιουργώντας ένα εναέριο πάρκο. Το περπατήσαμε σχεδόν μέχρι τέλους, βλέποντας από ψηλά την περιοχή Chelsea και τον Hudson River. Δεν το πετύχαμε όμως σε καλή εποχή, καθώς πολλά από τα δέντρα του δεν είχαν ανθίσει ακόμα.
στην ανερχόμενη γειτονιά Hudson Yards

στο High Line Park

Κατεβήκαμε από το πάρκο στην 14 st. και προτού καταλήξουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, κάναμε μια στάση στον ίδιο δρόμο στη γνωστή αλυσίδα Five Guys http://www.fiveguys.com/ για νοστιμότατο burger.

Πιστοί στο ραντεβού μας και στη νυχτερινή μας έξοδο. Ξεκινήσαμε τη βόλτα μας από την Broadway, περνώντας ξανά από το Madison Square Park (όπως την πρώτη μας ημέρα εδώ) και στρίψαμε στην 36 st. για να δειπνήσουμε στο Keens http://www.keens.com/, ένα απ’ τα καλύτερα steakhouse της πόλης, το οποίο λειτουργεί από το 1885. Υπερπολυτελέστατο, με ωραία κυριλέ ατμόσφαιρα και αρκετά τσιμπημένες τιμές (όπως όλα του είδους). Είχε αναμονή, αλλά δεν πέρασαν πάνω από 5 λεπτά και μας βρήκαν τραπέζι. Παραγγείλαμε prime porterhouse (αμερικάνικη κοπή) for two και μία σαλάτα caesar, την οποία μας έφεραν μοιρασμένη εξίσου σε δύο διαφορετικά πιάτα. Είπαμε να μην το ρισκάρουμε πολύ με την μπριζόλα και την πήραμε medium well ψημένη. Στο εσωτερικό της είχε λίγο ανοιχτό κόκκινο χρώμα (ναι ξέρω δεν είναι αίμα, αλλά όταν έχεις συνηθίσει να τρως όλα τα κρέατα καρβουνιασμένα, σου φαίνεται κάπως στην όψη). Τελικά το φαγητό ήταν νόστιμο και πολύ χορταστικό!

το δείπνο στο Keens

Φύγαμε σκασμένοι και περπατήσαμε ξανά προς την Broadway όπου πήγαμε σ΄ ένα κατάστημα ν΄αγοράσουμε βαλίτσες για να χωρέσουμε τα ψώνια που θα κάναμε στο εκπτωτικό χωριό (Woodbury) που θα πηγαίναμε. Τελικά αγοράσαμε δύο βαλίτσες προς 65$ σύνολο. Υποτίθεται ότι η αρχική τιμή ήταν τριπλάσια απ΄ ότι τις πήραμε και με τα παζάρια με τον αγενέστατο υπάλληλο φτάσαμε εκεί. Εάν γνώριζε που δειπνήσαμε προηγουμένως δε θα μας έκανε τέτοια τιμή. Συνεχίσαμε για λίγο ακόμα τη βόλτα μας, όπου στην πορεία γνωριστήκαμε με μια τρελοπαρέα ζευγαριών από ντόπιους και τους Νορβηγούς φίλους τους, κλείνοντας ευχάριστα τη βραδιά μας πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο με τον subway.

 

[echo2011]

Πολύ ωραία αφήγηση και φωτογραφίες! Δε χορταινω να βλέπω Νέα Υόρκη! Η ιδέα για πρόταση γάμου στην whispering gallery φανταστική! Έπιασε με τη πρώτη; Στο τελευταίο ταξίδι μας τον Ιούνιο δοκιμάσαμε το whispering bench στο central park που διάβασα ότι επίσης φημίζεται για προτάσεις γάμου αλλά δεν έπιανε με τίποτα! Η παρέα με κορόιδευε για ωρα! Είναι ένα ημικυκλικό παγκάκι που υποτίθεται ότι κάνει με τον ήχο αυτό που γίνεται και στην gallery αλλά όσο κι αν δοκιμάζαμε δε γινόταν τίποτα!
Πάντα όμορφα ταξίδια εύχομαι και με το καλό ο γάμος σας!

 

[panagiotis88]

@echo2011 Σ΄ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές!
Στην gallery έπιασε με την πρώτη. Ευτυχώς...γιατί θα έπρεπε να βρω κάποιο άλλο μέρος για να κάνω την πρόταση!Για την ακρίβεια πιάνει πάντα...και ακούγεται αρκετά καθαρά και δυνατά ο ήχος....άρα την επόμενη φορά ξέρεις που θα πας την παρέα σου για να πάρεις το αίμα σου πίσω!

 

[ivepap]

Πόσο ωραία και καλογραμμένη η ιστορία σου!Περιμένω τη συνέχεια καθώς σε λιγότερο από δύο μήνες ετοιμαζομαι για το πολυπόθητο ταξίδι!!

 

[KaterinaJ]

Πολύ ωραία αφήγηση και φωτογραφίες για δύο πολυαγαπημένες πόλεις!

 

[GKCAPO]

Πάντα ευτυχισμένοι.

 

[panagiotis88]

@ivepap @KaterinaJ @GKCAPO Σας ευχαριστώ πολύ όλους!
ivepap να περάσεις τέλεια!
Εντός ολίγου η συνέχεια!

 

[panagiotis88]

9η ημέρα

Άλλη μια μέρα ξημέρωσε και μας βρίσκει πανέτοιμους και με τη διάθεσή μας στα ύψη να συνεχίσουμε την εξερεύνηση μας στο Μεγάλο Μήλο. Πήραμε καφέ και νερό απ΄ τον ψύκτη του ξενοδοχείου (νερό πάντοτε γεμίζαμε από ΄κει και στις δυο πόλεις) και στη συνέχεια πήγαμε για πρωινό στο φούρνο Breads Bakery https://www.breadsbakery.com/, κοντά στη Union Square. Πολύ καλή επιλογή, φαίνεται και από την κατανάλωση που έχει (ήταν γεμάτο κόσμο). Γενικότερα οι φούρνοι στην Αμερική δεν έχουν τις τιμές των δικών μας, είναι αισθητά ακριβότεροι, όπως και τα super market τους. Μετά από ΄κει θα πάρουμε τον subway για να πάμε στο διασημότερο πάρκο του κόσμου. Το πάρκο που βρίσκεται στην καρδιά του Manhattan και δίπλα απ΄ τους ουρανοξύστες, το Central Park! Έχει έκταση παρόμοια με το πάρκο Golden Gate του Σαν Φρανσίσκο. Όμορφη, ηλιόλουστη ημέρα με λίγα σύννεφα, ότι πρέπει για να νοικιάσουμε ποδήλατα και να το γυρίσουμε! Απολαύσαμε τη βόλτα μας, ξεκινώντας από τον ανατολικό δρόμο εντός του πάρκου, κάνοντας φυσικά και τις απαραίτητες στάσεις για φωτογραφίες μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του, εκεί που ξεκινάει η περιοχή Harlem. Ο ίδιος δρόμος συνεχιζόταν από τη δυτική μεριά του πάρκου, απ΄ τον οποίο και επιστρέψαμε ξανά πίσω. Αν και το πάρκο δείχνει φυσικό, είναι εντελώς τεχνητά διαμορφωμένο, με λίμνες, μονοπάτια, ζωολογικό κήπο, πίστες για πατινάζ και πολλά άλλα. Λίγο πριν τελειώσει η βόλτα μας, περάσαμε και απ΄ το μνημείο Strawberry Fields, που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του John Lennon και βρίσκεται απέναντι απ΄ το κτίριο Dakota, το κτίριο όπου ο θρύλος των Beatles έζησε το τελευταίο μέρος της ζωής του και παράλληλα δολοφονήθηκε. Η ατμόσφαιρα δονούταν υπό τους ήχους του Imagine που εκτελούσε μουσικός του δρόμου.

Strawberry Fields

Στην επιστροφή αφήσαμε τα ποδήλατα, αφού προηγουμένως περάσαμε φευγαλέα από το Columbus Circle και στη συνέχεια πήραμε τον subway για να πάμε λίγο πιο πάνω, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Tο μουσείο διαθέτει τεράστια γκάμα εκθεμάτων από δείγματα μετεωριτών, ανθρωπολογικών συλλογών, ζώων, ορυκτών, πολύτιμων λίθων, αλλά και απολιθωμάτων. Το εισιτήριο για το μουσείο δεν έχει 23$ που αναγράφεται. Η τιμή αυτή είναι προτεινόμενη, πληρώνεις όσο εσύ θέλεις. Την ίδια πολιτική του προαιρετικού εισιτηρίου, ακολουθούσε μέχρι πρότινος και το μουσείο ΜΕΤ, πλέον όμως το σταμάτησαν. Πληρώσαμε σε χαμηλότερη τιμή από το προτεινόμενο και ανεβήκαμε αρχικά στον τέταρτο όροφο στα εκθέματα δεινοσαύρων, ώστε να κατεβαίνουμε σιγά σιγά τους ορόφους βλέποντας και το υπόλοιπο μουσείο, το οποίο σε γενικές γραμμές παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον!

Ώρα για επιστροφή στη βάση μας και στη Union Square. Αφού κάναμε χάζι τα πολλά σκιουράκια του πάρκου της (βρίσκονται σε πολλά πάρκα στη Νέα Υόρκη), ανεβήκαμε λίγο πιο πάνω στην 18 st, για να πάμε στο Old Town Bar http://www.oldtownbar.com/ και να κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι στο χρόνο και συγκεκριμένα στον 19ο αιώνα. Ολόκληρη η διακόσμηση και τα έπιπλα του μπαρ παραπέμπουν στην εποχή εκείνη. Το ίδιο και η ατμόσφαιρα, σε σημείο που θα πιστέψεις ότι κάποια στιγμή θα εισβάλει στο χώρο ο Κλιντ Ίστγουντ από την ταινία ΄Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος΄ ή από την ΄Οι ασυγχώρητοι΄ (όποιο western προτιμάει ο καθένας) και θα ξεκινήσει πιστολίδι με τους θαμώνες. Φάγαμε από ένα burger ο καθένας μας, (είναι ελαφρώς μικρό σε ποσότητα, αλλά πεντανόστιμο) και απολαύσαμε την παραμονή μας εκεί. Η επίσκεψη σ΄ αυτό το μπαρ είναι must! Κορυφαίο μέρος!

H συνέχεια περιλάμβανε ξεκούραση στο ξενοδοχείο, διότι μετά είχαμε κλείσει εισιτήρια προς 160 $ σύνολο, για βραδινή παράσταση στο Broadway. Ξεκινήσαμε νωρίς να πάμε στο θέατρο, ώστε χαλαρά να χαρούμε τη βόλτα μας μέχρι να φτάσουμε εκεί. Θα πηγαίναμε στο θέατρο Majestic, να παρακολουθήσουμε το Φάντασμα της Όπερας, τη μακροβιότερη παράσταση του Broadway. Ξεκινάμε ξανά από την Broadway st και στη συνέχεια στρίβουμε στην 33 st κάνοντας μια μικρή παράκαμψη στη διαδρομή μας για να περάσουμε από το Madison Square Garden. To στάδιο χρησιμοποιεί ως έδρα της η ομάδα μπάσκετ New York Knicks για το πρωτάθλημα του ΝΒΑ. Γενικά εκτός από αγώνες μπάσκετ στο χώρο διεξάγονται και αγώνες ice hockey, συναυλίες και διάφορα άλλα event. Εκείνη την ώρα, προσέρχονταν κόσμος στο γήπεδο, διότι εντός ολίγου θα διεξαγόταν ο αγώνας για την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου του ΝΒΑ ανάμεσα στους New York Knicks και τους Detroit Pistons (όχι δε θα πω τίποτε άλλο για ΝΒΑ, τα είπα στο Όουκλαντ, εδώ αρκέστηκα στο να κοιτάζω το πλήθος να μπαίνει στο γήπεδο). Ήταν η ώρα που άρχιζε να σουρουπώνει και τα φώτα της πόλης άναβαν, δημιουργώντας μια εκπληκτική ατμόσφαιρα! Ανεβήκαμε την 7η λεωφόρο, μέχρι την 44 st, το δρόμο που βρισκόταν το θέατρο.

Madison Square Garden

έξω από το θέατρο

Μεγαλοπρεπής ο χώρος του θεάτρου στο εσωτερικό του, με τρία διαζώματα πολλών θέσεων! Αν και δεν είμαστε fan των μιούζικαλ, εντυπωσιαστήκαμε απ΄ την παράσταση στο σύνολό της! Μας εντυπωσίασαν τα καταπληκτικά σκηνικά, τα κοστούμια, οι εξαιρετικές φωνές και ερμηνείες των καλλιτεχνών! Ήταν κάτι πρωτόγνωρο, που ακόμα κι αν κάποιος δεν είναι λάτρης των μιούζικαλ και γενικότερα του θεάτρου, αν βρεθεί στο Μεγάλο Μήλο αξίζει να παρακολουθήσει κάποια παράσταση στο Broadway. Το μόνο μου μας ξένισε λιγάκι, ότι μετά το διάλειμμα η παράσταση άρχισε να επαναλαμβάνεται.

Οι παραστάσεις των θεάτρων τελείωναν και είναι η στιγμή που επικρατεί κοσμοσυρροή στο κέντρο (όχι ότι τις υπόλοιπες ώρες πάει πίσω). Η ώρα περασμένη και οι επιλογές για φαγητό στενεύουν περισσότερο. Έτσι πήραμε να τσιμπήσουμε κάτι από ένα market που ήταν ανοικτό στην οδό Broadway, την οποία στη συνέχεια περπατήσαμε για να στρίψουμε στην 34st και να ανέβουμε στο παρατηρητήριο ενός εκ των σημαντικότερων αξιοθέατων της πόλης, του εμβληματικού Empire State Building. Αμέσως περάσαμε τον έλεγχο αεροδρομίου και μπήκαμε στο ασανσέρ για να πάμε στον 86ο όροφο που προσφέρει θέα 360 μοιρών. Όλοι στραφήκαμε να κοιτάζουμε την οροφή του, όπου ανεβαίνοντας, με πρωτοποριακό τρόπο σου δείχνει το κτίριο όταν κατασκευαζόταν. Αυτό που αντικρίσαμε όταν βγήκαμε στο παρατηρητήριο δεν έχει προηγούμενο! Η νυχτερινή θέα της πόλης εξωπραγματική!.. Συγκλονιστική! Καμία φωτογραφία δεν μπορεί ν΄ αποτυπώσει την πραγματικότητα!

Έτυχε να είναι η πιο κρύα νύχτα ολόκληρου του ταξιδιού μας, με μπόλικο αέρα εκεί ψηλά και τα πιο ελαφριά ρούχα που είχαμε φορέσει (ήμασταν καλοντυμένοι λόγω θεάτρου) δυσκόλευαν την κατάσταση. Ειδικά στο σημείο του εξωτερικού διαδρόμου που βλέπει προς το midtown Manhattan και παράλληλα είναι η καλύτερη θέα απ΄ το ESB, υπήρξαν στιγμές που λόγω καιρού στεκόμουν μόνος μου εκεί (απτόητος) ν΄ απολαμβάνω τη θέα. Η βραδιά μας δε θα μπορούσε να κλείσει καλύτερα!

 

[panagiotis88]

10η ημέρα

Άλλο ένα γλυκό πρωινό ξύπνημα στο Μεγάλο Μήλο υπό τους ήχους του ξυπνητηριού (μόνο στα ταξίδια δεν είναι ενοχλητικός ο ήχος του). Φτιάχνουμε να φάμε πρωινό στο ξενοδοχείο και στη συνέχεια κατευθυνόμαστε προς τον subway. Αυτόν τον πολύπλοκο, 24ωρο, υπόγειο σιδηρόδρομο της πόλης, όπου στην αρχή ομολογώ ότι μας μπέρδεψε αρκετά. Στη συνέχεια εφόσον τον συνηθίσεις γίνεται παιχνιδάκι. Κατ΄ αρχάς δεν είναι όπως τα περισσότερα μετρό της Ευρώπης και του δικού μας στην Αθήνα, όπου αναγράφονται η αρχική και η τελική στάση της κάθε γραμμής. Εκεί πρέπει να έχεις έναν υποτυπώδη προσανατολισμό για το που θα κινηθείς. Π.χ. αν βρίσκεσαι στο Manhattan, το Uptown αντιστοιχεί στο Βορρά και το Downtown στο Νότο. Επίσης πριν μπεις θα πρέπει να γνωρίζεις αν ταξιδεύεις εντός του Manhattan ή θα κινηθείς προς Brooklyn, Queens, Bronx, επιλέγοντας παράλληλα το σωστό αριθμό ή γράμμα του κάθε τρένου της εκάστοτε γραμμής. Ακόμα θέλει προσοχή γιατί κάποια δρομολόγια τρένων είναι express και κάποια άλλα τοπικά (local). Όλα τα παραπάνω είναι σχεδιασμένα στους χάρτες του subway κι επίσης οι στάσεις που κάνει το express τρένο σημαίνονται με ασπρόμαυρες κουκκίδες στο χάρτη, ενώ το local δεν παρακάμπτει στάσεις. Εννοείται ότι διευκολύνει πολύ η εγκατάσταση στο κινητό της εφαρμογής του χάρτη για τον subway (όπως βέβαια κι ένας off-line χάρτης ολόκληρης της πόλης, απαραιτήτως σε κάθε ταξίδι).

Κατεβήκαμε στην ίδια στάση όπως κι εχθές, στα όρια του Central Park. Ώρα να νιώσουμε ξανά ντόπιοι, βιώνοντας την πόλη από μία διαφορετική οπτική γωνία και εξερευνώντας παράλληλα περισσότερες περιοχές σε σύντομο χρονικό διάστημα. Θα νοικιάζαμε πάλι ποδήλατα και θα διανύαμε όσα περισσότερα χιλιόμετρα (μέχρι να κουραστούμε) από τον παραλιακό, κυκλικό ποδηλατόδρομο του Manhattan, τον Manhattan Waterfront Greenway. Ξεκινήσαμε από τον ποδηλατόδρομο της 55 st και στρίψαμε αριστερά στον Hudson River Greenway, όπου κατευθυνόμενοι προς το Νότο (Lower Manhattan) απολαύσαμε τη βόλτα μας, έχοντας παράλληλα εναλλαγή εικόνων της πόλης περνώντας από διάφορες γειτονιές (όπως Hell΄s Kitchen, Chelsea, Greenwich Village, Tribeca κ.α) και όμορφη θέα προς τον ποταμό Hudson! Αφού περάσαμε το Battery Park συνεχίσαμε τη διαδρομή μας από τον East River Bikeway (ο ίδιος δρόμος, αλλάζει όνομα) μέχρι να κάνουμε στάση στο σημείο που δεσπόζει η γέφυρα του Brooklyn.
Στον ποδηλατόδρομο Hudson River Greenway

Brooklyn Bridge

Στη συνέχεια είπαμε να κάνουμε μια μεγάλη παράκαμψη και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας πάνω στον ποδηλατόδρομο της γέφυρας, έχοντας εκπληκτική θέα προς την πόλη.

Φεύγοντας από τη γέφυρα μπερδευτήκαμε λιγάκι με το δρόμο και περιπλανηθήκαμε σε διάφορες γειτονιές του Lower Manhattan μέχρι να φτάσουμε ξανά στον παραλιακό ποδηλατόδρόμο (East River Bikeway). Τον διασχίσαμε προς το Βορρά, συνεχίζοντας τον κύκλο του Manhattan, έως περίπου το ύψος του κτιρίου της έδρας του Ο.Η.Ε., έχοντας σε όλη τη διαδρομή στα δεξιά μας τον ποταμό East. Ο ποδηλατόδρομος σε μερικά σημεία γίνεται πιο στενός απ΄ το δυτικό κομμάτι και στο σημείο αυτό έπρεπε να τον συνεχίσουμε από την 1η λεωφόρο. Όσο περνούσε η ώρα όμως, το κρύο έκανε αισθητή την παρουσία του (ο ήλιος εκείνη την ημέρα δεν είχε βγει καθόλου). Έτσι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τη βόλτα μας μέσα απ΄ τη σικάτη γειτονιά της πόλης Upper East Side, στρίβοντας στη συνέχεια στην 71 st, για να φτάσουμε στα όρια του Central Park, ολοκληρώνοντας την όμορφη ποδηλατοβόλτα μας.
Manhattan Bridge

στον East River Bikeway

στη γειτονιά Upper East Side

Στη συνέχεια είπαμε να αισθανθούμε λιγάκι σαν το σπίτι μας και να φάμε κάτι που θα θυμίζει την πατρίδα μας. Έτσι επισκεφτήκαμε την Αστόρια, τη γειτονιά των πολλών μεταναστών, διαφορετικών εθνικοτήτων όπου ανάμεσα τους και πολλοί Έλληνες, οι οποίοι μετανάστευσαν εκεί τη δεκαετία του 60΄s. Με τον subway φτάσαμε έως εκεί και στην 30th avenue. Αυτό που μας θύμισε Ελλάδα κατά την περιήγησή μας στη γειτονιά, ήταν τα σπίτια με μπαλκόνι και οι ελληνικές επιγραφές διαφόρων καταστημάτων… και μία κυρία απ΄ τη Χίο που συναντήσαμε στο δρόμο και άκουσε να μιλάμε τη μητρική της γλώσσα. Βέβαια σε όλη τη συζήτηση μαζί της, εμείς μιλούσαμε ελληνικά κι εκείνη μας απαντούσε στ αγγλικά (50 χρόνια ξενιτιάς ειν΄ αυτά). Δεν είχα σχεδιάσει από πριν να επισκεφτούμε την περιοχή, έτσι πήγαμε χωρίς πρόγραμμα και συγκεκριμένες επιλογές. Το σημείο που κατεβήκαμε δε βρήκαμε κάτι αξιόλογο για φαγητό και αυτά που μας πρότειναν ήταν στον τερματικό σταθμό, τον Ditmars Blvd. Όμως κάτι τα έργα που έκαναν στον subway και κάτι η πείνα μας που γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο Manhattan.
Στους δρόμους της Αστόρια

Για να φάμε burger στην κορυφαία και δοκιμασμένη επιλογή 5napkin burger, ενώ στη συνέχεια επιστρέψαμε για λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο.

Άλλη μια νύχτα μας βρήκε στο Μεγάλο Μήλο, όπου θα κάναμε ένα mini tour στην περιοχή του Greenwich Village και παράλληλα θα γνωρίζαμε τη νυχτερινή ζωή του. Από το ξενοδοχείο βγήκαμε στην 14st και στη συνέχεια στρίψαμε στην 5η λεωφόρο, όπου περάσαμε από το πάρκο της Washington Square (αυτό με τη λευκή αψίδα).

Μπροστά από την αψίδα μια παρέα καλλιτεχνών τραγουδούσαν και χόρευαν, μαζεύοντας αρκετό κόσμο στο σημείο. Στη συνέχεια ακολουθήσαμε την Macdougal st. Ο δρόμος είχε πολλά bar που παίζουν live μουσική. Ένα απ΄ αυτά είναι και το ιστορικό Café Wha?, στου οποίου το stage έχουν ξεκινήσει την καριέρα τους θρύλοι της παγκόσμιας μουσικής όπως ο Bob Dylan, o Bruce Springsteen, o Jimi Hendrix και πολλοί άλλοι. Μάλιστα για τον τελευταίο, είναι το μέρος που ανακαλύφθηκε από τον Manager του και στην πορεία ξεκίνησε η λαμπρή καριέρα του, κατακτώντας τον κόσμο.
Στους δρόμους του Greenwich Village (δίπλα στο Players Theatre διακρίνεται το Café Wha?)

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας δυτικά περνώντας από διάφορα νυχτερινά καταστήματα, για να καταλήξουμε σ΄ ένα μπαρ που είχα σημειώσει να πάμε, το Employees Only. Εντυπωσιακός ο εσωτερικός του χώρος, γινόταν όμως συνωστισμός από κόσμο και φύγαμε. Περιπλανηθήκαμε κι άλλο στη γειτονιά που έσφυζε από ζωή (το Greenwich Village), ώσπου τελικά την αφήσαμε για να πιούμε ποτό στο αξιοπρεπέστατο bar-restaurant Ichabod΄s (http://ichabodsnyc.com/) απέναντι απ΄ το ξενοδοχείο μας.