Κροατία Σερβία Απροσδόκητη Δαλματία

[greek]

Σε αντίθεση με τα περισσότερα μέλη εδώ εγώ προτιμώ να πηγαίνω διακοπές με ταξιδιωτικό γραφείο και για λόγους οικονομίας και για να αισθάνομαι σίγουρος ότι όλα είναι κανονισμένα απο ειδικούς.Τέλος πάντων μόνο μη με γιουχάρετε Στο θέμα μας τώρα. Εγώ με την οικογένειά μου αποφασίσαμε με βαριά καρδία να πάμε στην πιο οικονομική Δαλματία (το "με βαριά καρδιά" θα το εξηγήσω παρακάτω) για 7 μέρες με λεωφορείο με γνωστό γραφείο της Θεσσαλονίκης (δεν το ονομάζω για να μη λέτε ότι κάνω διαφήμιση). Η πορεία ήταν: Θεσσαλονίκη-Κότορ (μέσω Αλβανίας)-Ντουμπρόβνικ- Σπλίτ-Τρογκίρ-Ζαντάρ-Λίμνες Πλίτβιτσε-Ριέκα-Οπάτια-Τεργέστη-Βελιγράδι και επιστροφή μέσω Κράτους των Σκοπιανών. Περιμέναμε να δούμε πόλεις σχεδόν κατεστραμμένες απο τους πολέμους της δεκατίας του '90 τύπου Βελιγραδίου (έχουμε ξαναπάει εκεί όχι στο κέντρο βέβαια απλά περάσαμε λίγο απ'εκεί) δρόμους στενούς και άθλιους και τα λοιπα και τα λοιπα. Λοιπόν...διαψευθήκαμε μερικώς (επαληθευθηκαμε μονο σε Αλβανία και Σερβία) Ξεκινήσαμε λοιπόν στις 4 τα ξημερώματα της Δευτέρας 15/7 απο το κέντρο της Θεσ/νίκης γεμάτοι -ακόμη- διασταγμούς για το τι θα αντικρύζαμε. Τέλως πάντων περιττό να μιλήσω για την Εγνατία. Φτάνουμε Κρυσταλλοπηγή στα σύνορα. Περάσαμε αρκετά γρήγορα απο τα δικά μας, το ίδιο και απο τα δικά τους. Α, τα ντιούτι φρί είναι απελπιστικά και ακριβά, μόνο για τσιγάρα είναι καλά. Ακόμα και τις κολόνιες τις βρίσκεις φθηνότερα. Ας μη τα πολυλογώ ο δρόμος στην Αλβανία είναι απλά ανυπόφορος. Στενός, από μια λωρίδα για κάθε κατεύθυνση, κακής ποιότητος ο ασφαλτοτάπητας, τα κάρα και τα τρακτέρ συνυπάρχουν με τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία (πόσο αρμονικά δεν ξέρω). Παντού Μερσεντές (πρέπει να τις παίρνουν 2ο, 3ο χέρι απο τη Γερμανία αλλά δεν ξέρω σίγουρα). Το πιο σπαστικό ειναι όμως το όριο των 30, 40 χλμ/ώρα στον εθνικό τους δρόμο. Φτάσαμε νευριασμένοι σε ένα παραλίμνιο μέρος στην Οχρίδα με ξενοδοχείο και καφε-εστιατόριο. Καφές, σοκολάτα πάμφθηνα και καλά (φρέντο καπουτσίνο 1 ευρώ) αλλά η τουαλέτα απελπισία. Το προσωπικό καλό (ένας ήξερε και ελληνικά), το προτίνω είναι εμφανές λίγο μετά το Πόγραδετς, παραπάνω δε θυμάμαι. Ϻετά απ'αυτό το "θέρετρο" ο δρόμος είναι, συγχωρήστε με, σκ@τά ένα κομμάτι φτιάχνεται, άλλο χωματόδρομος και άστα βράστα. Φτάσαμε όπως όπως στο Ελμπασάν, στα περίχωρα για την ακρίβεια επίσης χάλια. Για το κέντρο της πόλεως δεν γνωρίζω. Ο δρόμος Ελμπασάν-Τίρανα είναι καινούργιος και καλός. Αποζημιώνει σχετικά. Φτάνουμε Τίρανα. Εκεί φαίνεται η ανάπτυξη που λένε ότι δείχνει η Αλβανία. Ευρωπαϊζουσα ,ομορφούλα πόλη με το ποτάμι να περνά απο το κέντρο και πράσινο γύρω του. Το Ελληνικό στοιχείο κυριαρχεί με ελληνικές επενδύσεις και τράπεζες (όπως η Πειραιώς). Παρόλα αυτά γίνεται ένα χάος με τα καλώδια και με την κίνηση. Θέλει δουλειάπολύ ακόμη για να εξευρωπαϊστεί τελείως. Ξεκινάμε για τη λίμνη Σκόδρα. Σταματήσαμε σ'ένα ωραίο παραλίμνιο μέρος. Μάπα οι καφέδες όμως. Καλές και καθαρές οι τουαλέτες (αν σας ενδιαφέρει χαχα). Τα σύνορα τα περάσαμε σχετικά γρήγορα. Μπήκαμε στο Μαυροβούνι. Πρώτη στάση το Κότορ. Οι δρόμοι μια χαρά με καλής ποιότητος ασφαλτοτάπητας και όμορφα τοπία με βουνά και θάλασσα. Το μόνο δύσκολο κομμάτι ήταν μέχρι το Ulcinj αν θυμάμαι καλά που ο δρόμος είναι στενός. Ε λοιπόν το κράτος αυτό ήταν και το πρώτο που μας αποζημείωσε και μας έδειξε πόσο λάθος ήταν οι δισταγμοί μας. Εδώ η ανάπτυξη είναι υπαρκτή. Όσον αφορά τα αυτοκίνητα πολλά SUV και station wagon. Πριν το Κοτόρ σταματήσαμε πάνω απ'το νησάκι του Αγ. Στεφάνου (Sveti Stefan) με τον μεσαιωνικό οικισμό για πανοραμικές φωτογραφίες. Ωραίο...Το Κότορ δίκαια το χαρακτηρίζουν Μόντε Κάρλο των Βαλκανίων. Κτισϻένο μες στα βουνά με τα τείχη του να σκαρφαλώνουν σε αυτά. Μαγευτικά κάστρα. Θυμίζει έντονα την Κέρκυρα, λογικό κιόλας αφού αμφότερες πόλεις ήταν στην κυριαρχία των Ενετών. Όμορφα σοκάκια και εκκλησίες. Μπείτε σε όλες αξίζουν.Η τοποθεσία του είναι στην μυτη του νοριότερου μεγάλου φιόρδ της Ευρώπης. Εκπληκτικό. Ωραία και η θάλασσα και το κανάλι-τάφρος. Προστατεύεται όλη η πόλη απο την ΟΥΝΕΣΚΟ ως μνημείο παγκοσμίου κληρονομιάς. Αξίζει να πάτε. Φυσικά ένα τέτοιο σημείο δε θα μπορούσε μείνει αναξιοποίοτο`απο τους αρχαίους ημών προγόνους οι οποίοι ίδρυσαν στο σημείο που βρίσκεται το Κότορ την πόλη Ασκρήβιον.Συνεχίσαμε το απογευματάκι την διαδρομή μας προς το Ντουμπρόβνικ. Γυρίσαμε γύρω στο φιόρδ και είδαμε δυό μικρά νησάκια του Αρχάγγελου Μιχαήλ και της Παναγίας που δημιούργησαν οι ψαράδες γεμίζοντας τον τόπο με πέτρες απ'ότι λένε. Μαγευτικό το τοπίο της θαλάσσης που εισχωρεί βαθιά μες την ξηρά. Στο Μαυροβούνιο μετά το Κότορ σχεδόν παντού έχει σπίτια δίπλα στο κύμα, πολλές διαμορφωμένες παραλίες και συντηρημένα ιστορικά κτίρια. Στα μέρη πριν και μετα την Μπούτβα και δίπλα στο Μπαρ οι παραλίες με άμμο γεμάτες. Πανικός.Τα σύνορα πανεύκολα (ελέγχουν αμφότεροι Μαυροβούνιοι κ' Κροάτες ταυτόχρονα) και τελειώνεις γρήγορα. Στην Κροατία πολύ καλοί δρόμοι με έξοχο ασφαλτοτάπητα. Εξαίρετη ανάπτυξη φυσικά. Το βραδάκι φτάσαμε στο ξενοδοχείο ή μάλλον συγκρότημα ξενοδοχείων (Ιμπορταννε Ρεζόλτ) σε μια μικρή χερσόνησο λίγο έξω απο την παλαιά πόλη (βόρεια). Εύκολη η πρόσβαση στην παλιά πόλη με την γραμμή λεωφορείου 6. Φάγαμε το βραδυνό (πολύ καλό) και πέσαμε για ύπνο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.................
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ..................

 

[fotast]

Δεν χρειάζεται να απολογείσαι που διάλεξες πρακτορείο.Αν είσαι ευχαριστημένος γιατί να υπάρχει πρόβλημα; Καλοδεχούμενες λοιπόν οι ιστορίες/πληροφορίες έστω και με γραφείο.

 

[ggonholidays]

Ευχαριστούμε που μοιράζεσε το ταξίδι σου. Περιμένουμε και τις φώτο...

Υ.Γ. Ο καθένας ταξιδεύει όπως του αρέσει και κρίνει καλύτερο γι αυτόν.

 

[greek]

χαχα οκ φίλε

 

[Kate237]

Περιμένω τη συνέχεια!! Είναι το επόμενο ταξίδι που θα κάνουμε οικογενειακώς στις 14 Αυγούστου.... Θέλω να μάθω τα πάντα...

 

[greek]

έρχεται, έρχεται!

 

[greek]

Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε και αφού ετοιμαστήκαμε στο υπερπολυτελές δωμάτιό μας στο τμήμα του συγκροτήματος με το ονομα Ρόαγιαλ Πάλμ κατεβήκαμε κατά τις 8:00 για πρωινό. Μεγάλη ποικιλία, όλα υπέροχα και μεσογειακά. Ύστερα περιμένοντας το λεωφορείο να σταθμεύσει έξω απο την είσοδο σέρφαρα για λίγο στο νετ στον έναν απο τους 2 Η/Υ που παρέχονται με σύνδεση στο ίντερνετ δωρεάν στους πελάτες. Μόλις ήρθε το πούλμαν μπήκαμε, βολευτήκαμε και ξεκινήσαμε για την παλαιά πόλη που είναι δίπλα στην καταπράσινη χερσόνησο Lapad όπου διαμέναμε. Σε λίγα λεπτά αντικρύσαμε ένα καταπληκτικό θέαμα...Βλεπαμε κάτω τα υπέροχα τείχη της πόλεως με 25 μέτρα υψος και 8 μέτρα αν δεν γελιέμαι μήκος. Σπάνιο θέαμα μιας μοναδικής περίπτωσης οχύρωσης. Τα τείχη είναι διπλά και πραγματικά μόλις τα δείς καταλαβαίνεις την αξία της Δαλματίας και πόσο χρήσιμη ήταν η κατοχή της απο τους Βενετσιάνους που όπως σε όλα τα φιλέτα της Μεσογείου για εκατοντάδες χρόνια ήταν οι κύριοι εκεί. Σταματήσαμε σε ένα σημείο και προχωρήσαμε ως ένα μέρος ακριβώς έξω απο τα τείχη και την Πίλε που έχει θέα υπέροχη και δίπλα στο καφέ Dubraska που χρονολογείται απο τον 19ο αιώνα και χτίστηκε επι Αψβούργων. Τέλος πάντων ήρθε τελικά μια τοπική ξεναγός που απ'ότι μας είπαν -αλήθεια ή ψέματα- την φορτώνουν οι αρχές στα γκρουπ και δεν ήξερε γρι ελληνικά. Στα αγγλικά λοιπόν μας εξηγούσε και η συνοδός του γραφείου μετέφραζε για τους μη μιλούντες την αγγλική. Τέλος πάντων προχωρήσαμε προς την πύλη Πίλε με άγαλμα του Αγ. Βλασίου απο πάνω της καθώς αυτός ο Άγιος είναι ο πολιούχος του Dubrovnik. Μόλις περάσαμε την πύλη από μία ράμπα μεσαιωνικού τύπου του ενός τείχους μπήκαμε στο μέρος ανάμεσα στα δύο μεγάλα τείχη. Αυτός ο δρόμος μέχρι την περίοδο της Αυστροουγγαρίας ήταν η τάφρος που χώριζε τα τείχη για την μέγιστη προστασία απο τους εχθρούς. Μέσα είχε νερό. Εκεί υπάρχει και ένας πίνακας με τις καταστροφές τοης πόλης στον γιογκοσλάβικο πόλεμο. Πραγματικά αν δεν έβλεπα τον χάρτη δε θα καταλάβαινα το τι συνέβη καθώς όπως οι γερμανικές πόλεις έτσι και οι κροάτικες έτσι και το ντουμπρόβνικ διόρθωσαν ό,τι ζημιά έγινε απο τους βομβαρδισμούς. Προχωρίσαμε λοιπόν και μπήκαμε στην πόλη. Μαγευτικό το θέαμα. Μπρός μας η κεντρική οδός Στράντουν ή Πλάτσα. Δεξιά το συντριβάνι του Ονόφριο που κατασκεβάστηκε διόροφο για να παρέχει νερό στην πόλη και ονομάστηκε έτσι απο τον ομώνυμο Ιταλό αρχιτέκτονα, αρίστερά το μοναστήρι των φραγκισκανών αν θυμάμαι καλά. Η ιστορία του Ντουμπρόβνικ ξεκινά απο τον 7ο αιώνα π.Χ όταν Έλληνες πρόσυγες απο την Επίδαμνο εγκαταστάθηκαν εκεί. Πέρασε φυσικά στην βυζαντινή κυριαρχία και αργότερα στην βενετική (1206 – 1358). Το 1358 με την συνθήκη του Ζαντάρ έγινε ανεξάρτητη "Δημοκρατία της Ραγούζας" με σχετική αυτονομία αλλά και υποτέλεια στους Ούγγρους. Ως ανεξάρτητη σε έναν βαθμό μέχρι και αποικίες ίδρυσε (π.χ. η Φεζ στο Μαρόκο). Η πόλη-κράτος σταδιακά παρήκμασε απο το 1667 μετά από διάφορα άσχημα γεγονότα μεταξύ άλλων και λόγω ενός καταστροφικού σεισμού. Το 1669 πούλησε το κομμάτι που σήμερα κατέχει η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και είναι το μοναδικό παραθαλάσσιο στους Οθωμανούς για να μην εμπλακεί σε διαμάχες Οθωμανών-Βενετών. Το 1808 ο Στρατηγός Μαρμόν του Ναπολέοντα κατήργησε τη δημοκρατία. Το 1814 οι Άγγλοι κυριάρχησαν στην πόλη. Από το 1815 όμως άρχισε η Αυστριακή κυριαρχία. Το 1918 η πόλη πάλι άλλαξε χέρια αφού ενσωματώθηκε στο Βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Μετά τον Β'ΠΠ ανήκε στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο ώσπου την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα μετά απο πολύνεκρο πόλεμο ανεξαρτητοποιήθηκε η Κροατία. Η παλιά πόλη εντυπωσιάζει θυμίζοντας Βενετία. Υπάρχουν και ανταλλακτήρια για να αλλάξετε ευρώ σε κούνες αλλά το καλύτερο είναι να πάτε σε τράπεζα. Δεν είναι φθηνή πόλη και πρέπει να προσέχετε το εστιατόριο όπου θα φάτε να είναι φθηνο (πολλές φορές οι κατάλογοι βρίσκονται σε εμφανή σημεία) και καλό. Το Στράντουν ουσιαστικά συνδέει τις δύο κύριες πύλες την Πύλε και την Πλότσε. Η Πλότσε είναι η πύλη η θαλασσινή ας το πούμε και η Πύλε η χερσαία. Τι μπορείτε να κάνετε στην πόλη; Πολλά...Με ένα εισιτήριο κοντά 10 ευρώ το άτομο να περπατήσετε πάνω στα τείχη έχοντας πανοραμική θέα. Με ένα ίδιο τιμολογιακά εισιτήριο να ανεβείτε σε τελεφιρίκ βλέποντας πανοραμικά την πόλη και να φτάσετε σε έναν πανύψηλο λόφο πάνω απο αυτήν για να πιείτε κάτι. Μπορείτε επίσης να κάνετε κρουαζιέρα γύρω απο το νησάκι Λόκρουμ απέναντι απο την πόλη. Αυτό κάναμε και εμείς και το συστήνω. Το Λόκρουμ είναι ένα υπέροχο νησί που είναι μεν ακατοίκητο άλλα οι επισκέπτες το επισκέπτονται για την εξαίσια θάλλασα που προσφέρει. Επίσης εκεί σε μια μεριά της νήσου στο πίσω, πιο απόμερο μέρος κάνουν μπάνιο οι γυμνιστές για όποιον εμδιαφέρεται. Παρόλα αυτά με τόσα καραβάκια δεν είναι και τόσο απόμερο. χαχα. Επίσης έχετε δυνατότητα να κάνετε μπάνιο είτε στο Λόκρουμ είτε έξω απο τα τείχη της πόλης ή αν το ξενοδοχείο σας έχει παραλία. (το δικό μας είχε). Και τα νερά καταγάλανα...Το μεσημέρι ξεκουραστήκαμε λίγο στο χοτέλ μας και το βραδάκι πήγαμε να δούμε την πόλη by night. ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ. Φώτα, μουσικές, χοροί κόσμος, κρουαζιερόπλοια. Απο τις πιο όμορφες πόλεις. Και οι οχυρώσεις φωταγωγημένες. Αργά το βράδυ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για βραδυνό, μπανάκι και ύπνος.

 

[greek]

Το πρωινό ξύπνημα με θέα τα γαλάζια νερά της Αδριατικής ήταν υπέροχο. Φάγαμε το υπέροχο πρωινό και ξεκινήσαμε με το πούλμαν για Σπλίτ. Ο δρόμος καλός, παραλιακός και στα αριστερά βλέπαμε νησιά και χερσονήσους ενώ στα δεξιά σε απόσταση 10-20 χιλιμέτρων ήταν η Βοσνία παράλληλα στον δρόμο. Μαγευτική η διαδρομή. Κάποια στιγμή, όχι πολλές ώρες μετά την αναχώρηση απο το Ντουμπρόβνικ φτάσαμε στα σύνορα Κροατίας-Βοσνιας κ' Ερζεγοβίνης.Ίσως μερικοί θα αναρωτιέστε "Ρε φίλε εσύ δεν είπες ότι απο Ντουμπρόβνικ θα πήγαινες Σπλιτ; Τι δουλειά έχει η Βοσνία στη μέση;". Κι όμως...Τα Ηνωμένα Έθνη (Αμερική) μετά τον γιουγκοσλαβικό πόλεμο του '90 έδωσαν παραλία μήκους 18 χιλιομέτρων στην Βοσνία για να έχει και αυτή μια έξοδο στην θάλασσα. Έτσι η Κροατία ουσιαστικά χωρίζετε στα δύο. Βέβαια ουσιαστικά μόνο τυπικά η Βοσνία έχει αυτό το κομμάτι αφού σε αυτό κατοικούν Κροάτες ομιλόντες τα Κροατικά. Έτσι στα σύνορα ουσιαστικά δεν υπαρχει τελωνιακός έλεγχος. Τέλος πάντων βγαίνοντας απο την Βοσνία μπήκαμε μετα απο λίγη ώρα πάλι στην Κροατία. Και προχωρήσαμε ως το Σπλίτ, τον Ασπάλαθο των αρχαίων Ελλήνων. Το Σπλίτ είναι μια πανέμορφη, παραθαλάσσια πόλη που δημιουργήθηκε απο τους αρχαίους Έλληνες. Αργότερα κατακτήθηκε και απο τους Ρωμαίους που την μετονόμασαν σε Spalatum. Στα Σάλωνα μια γειτονική πόλη γενήθηκε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός. Εκεί μάλιστα εγκαταστάθηκε, στο ανάκτορο που σώζεται ως σήμερα στο Σπλίτ, όταν αποσύρθηκε απο την πολιτική. Αυτό γιατί το Σπλίτ ήταν κοντά στην γενέτειρά του Σάλωνα. Το Ανάκτορο αυτό που σώζεται σχεδόν ανέπαφο εχει αλοιωθεί λίγο διότι χτίστηκαν σπίτια, εκκλησίες και άλλα κτίρια μέσα σ'αυτό και πάνω στα τείχη. Παρ'όλα αυτά εξακολουθεί να εντυπωσιάζει. Το μεσημέρι φύγαμε απο το Spalato των Ιταλών και συνεχίσαμε για το Τρογκίρ, το αρχαίο Ελληνικό (παντού πήγαμε οι άτιμοι ) Τραγούριον (τράγος>Τραγούριον). Ουσιαστικά πρόκειτα για μια πόλη-νησί, μεσαιωνικότατη, ιστορικότατη και εκπληκτική. Προστατεύεται απο την ΟΥΝΕΣΚΟ ολόκληρη η πόλη ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Ένα καφεδάκι στην κεντρική πλατεία είναι ό,τι πρέπει. Στην νέα πόλη του Τρογκίρ (στην μερία του ηπειρωτικού εδάφους) που συνδέτεται με την παλιά με γέφυρες υπάρχει και ηπαίθρια αγορά. Οι τιμές των αγαθών είναι πανω-κάτω ίδιες με τις ελληνικές. Γύρω απο το Τρογκίρ το κανάλι ανάμεσα σε αυτό και στην ηπειρωτική xώρα αλλά και το κανάλι μεταξύ Τρογκίρ και νήσου Τσιόβο είναι γεμάτο με βαπόρια. Τα κανάλια αυτά είναι εξαιρετικά στενά. Το Τρογκίρ, ξέχασα να σας πώ, το ίδρυσαν Έλληνες άποικοι απο τη νήσο Ίσσα (σημερικό κροάτικο νησί Βις). Αυτοί οι Ισσιώτες ήταν απόγονοι των Συρακούσιων αποίκων του νησιού. Μετά το Τρογκίρ συνεχίσαμε για Ζαντάρ. Το Ζαντάρ ιδρύθηκε τον 7ο π.Χ αιώνα ως Ζαντέρ ενώ αργότερα αναφέρεται στα ελληνικά ως Ιδάσσα. Στα ρωμαϊκά χρόνια είχε το όνομα Ζαντέρα και αργότερα Ντιαντόρα. Τον μεσαίωνα λεγόταν Ζάρα. Εδώ πρέπει να σταθουμε γιατί τότε έγινε ένα σημαντικό για τον ελληνισμό γεγονός. Από αυτήν την πόλη απέπλευσαν το 1203 οι Σταυροφόροι της τετάρτης Σταυροφορίας προς την Κωνσταντινολυπολη την οποία ένα χρόνο αργότερα το 1204 θα κατακτούσαν. Η πόλη έχει πολλά ,ρωμαϊκά, μεσαιωνικά αλλά και βυζαντινά μνημεία αφού ήταν σημαντικό προπύργιο των Βυζαντινών στην Αδριατική. Στο Ζαντάρ άραζε ο βυζαντινός στόλος της Αδριατικής. Ο Άγιος Δονάτος είναι ο προστάτης της πόλης και αξίζει να δείτε τον καθεδρικό του όπως και τον ναό της Αγ. Αναστασίας. Επίσης υπάρχει στην πόλη ο ναός του Αγίου Συμεών του Θεοδόχου (δηλαδή εκείνου που κράτησε στην αγκαλιά του τον Χριστό στην Υπαπαντή του) . Σε αυτήν την εκκλησία υπάρχει και η κάρα του που την πήραν οι Σταυροφόροι απο τα Ιεροσόλυμα στις Σταυροφορίες και κατέληξε εκεί. ΤΟ ΖΑΝΤΑΡ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΗ. Το απογευματάκι πήγαμε στο ξενοδοχείο μας που βρισκόταν δίπλα στο Εθνικό Πάρκο της πανέμορφης λίμνης Κρκα, στο χωριό Λόζοβακ (Lozovac) δίπλα στην πόλη Sibenik. Μέσα σε ένα υπέροχο τοπίο το ξενοδοχείο Vrata Krka ήταν καθαρό και καλό αλλά το φαϊ μάπα. Το βράδυ βολτίτσες στην περιοχή, πολιτικές συζητήσεις με τους συνγκρουπιώτες και ύπνος μετά το βραδυνό γεύμα.