Απροσδόκητα όμορφες χώρες/πόλεις και χώρες/πόλεις απογοήτευση..

[North66]

Δηλαδή σ'άρεσε το Γύθειο περισσότερο απ' τη Σαντορίνη... αλήθεια τι ακριβώς σ' άρεσε στο Γύθειο που δε θα βρεις σε οποιαδήποτε άλλη μικρή παραλιακή κωμόπολη της Ελλάδας;

 

[dimaq]

Περιμενα να ηταν ομορφα αλλα τοσο ωραια και με συνεχομενες ευχαριστες εκπληξεις ειναι η κρακοβια,που ευτυχως δεν την εχουν ανακαλυψει ακομα οι ορδες των κινεζων.Για μενα top επιλογη με ενα απο τα πιο ομορφα και αρχοντικα ιστορικα κεντρα της ευρωπης.Οι πολωνοι μια χαρα και οι τιμες πολυ καλες.Οι 23 βαθμοι σε σχεση με τους 32 εδω αψογοι!

 

[kokoui]

Τελικά πιο είναι το θέμα, τι μας άρεσε και τι δεν μας άρεσε ή που είχαμε χαμηλές προσδοκίες αλλά τελικά μας άρεσε και το αντίστροφο;;;

 

[taver]

Αναρωτιεμαι πως γινεται να μην σας αρεσαν μερη οπως η Βουδαπεστη, η Πραγα, το Λονδινο κ το Βερολινο (δεν εχω παει σ'αυτο, δε ξερω).

Το θέμα αυτό δεν είναι για το αν μας άρεσαν ή όχι, αλλά για το αν μας άρεσαν πολύ περισσότερο ή πολύ λιγότερο συγκριτικά με αυτό που περιμέναμε πριν πάμε.

 

[Triplover]

Αυτή που δεν μου έκανε κάποια ιδιαίτερα εντύπωση ήταν η Βαρκελώνη. Βέβαια σε αυτό έπαιξε ρόλο οι πολύ υψηλές προσδοκίες που είχα. Αντιθέτως, εντυπωσιάστηκα από τη Χιρόνα.

Αμέσως μετά τη Βαρκελώνη επισκέφτηκα τη Στοκχόλμη. Σίγουρα τη βρήκα πολύ ομορφότερη και αρκετά πιο ενδιαφέρουσα συνολικά σε σχέση με τις προσδοκίες που είχα. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι μου άρεσε περισσότερο από τη Βαρκελώνη. Τα νησάκια, οι γεφυρούλες, τα γραφικά κτήρια.

Δύο πόλεις για τις οποίες είχα πολύ ψηλές προσδοκίες και τις εκπλήρωσαν στο ακέραιο και με εντυπωσίασαν είναι το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη. Τρομερές πόλεις από κάθε άποψη. Μουσεία, αρχιτεκτονική, υγρό στοιχείο, πρόσφατη έντονη ιστορία, αλλά και νυκτερινή ζωή. Για το τελευταίο έχω άποψη μόνο για το Λονδίνο.

Επίσης, ανώτερη των προσδοκιών αποδείχτηκε και η Πολωνία. Πάρα πολύ όμορφη χώρα, αρχιτεκτονικά ενδιαφέρουσα, έντονη παρουσία στα γεγονότα του 20ου αιώνα, οικονομική και με εξαιρετική μπύρα και νυκτερινή ζωή.

Τέλος, βρήκα την επαρχία της Κύπρου ανώτερη των προσδοκιών. Αναφέρομαι στα χωριά στο Τρώοδο. Πάρα πολύ προσεγμένα και γραφικά. Ιστορικές εκκλησίες, πράσινο, κρασιά. Έχει μεγάλο πεδίο πεζοπορικής δράσης, πράγμα που δεν πρόλαβα να κάνω.

 

[pink cloud]

Δεκτο, αλλα διαβασα σχολια οπως οτι η Βουδαπεστη δεν ειχε τιποτα το ενδιαφερον ή δεν ξαναπαω ποτε εκει!
Ουτως ή αλλως η ερωτηση μου ηταν ακυρη με το θεμα, οποτε υπαρχει κατι αναλογο να διαβασω? Εχω περιεργεια να δω την οπτικη αλλων για πολεις τις οποιες εγω λατρεψα

 

[alma]

Επίσης σε επίπεδο χωρών ανώτερη των προσδοκιών μου ήταν η Τσεχία. Την περίμενα μέτρια ή απλώς καλή, ενώ ήταν πανέμορφη και με πολλά αξιόλογα μέρη στην επαρχία της.Μου άρεσε που ενώ γινόταν χαμός από κόσμο στην Πράγα, πήγαινες π.χ. στο Olomouc και σχεδόν δεν έβλεπες τουρίστα. Επίσης μάλλον υπήρξαμε τυχεροί γιατί δεν συναντήσαμε αγενή σερβιτόρο,υπάλληλο κλπ. σχεδόν πουθενά (πλην μιας περίπτωσης), ενώ είχα ακούσει άλλα....
Πανέμορφα τοπία και αρχιτεκτονική σε πολλά μέρη.Το μόνο μείον ήταν που έμοιαζαν μεταξύ τους και δεν είχαν την ποικιλομορφία τοπίων που βρίσκεις π.χ. σε χώρες της Νότιας Ευρώπης.

 

[Παρίσακτος]

Απαντάω στις «πόλεις-(ευχάριστες ή μη) εκπλήξεις» κι όχι στο αγαπημένες/χειρότερες χώρες.

Η μεγαλύτερη απογοήτευση θα έλεγα πως ήταν το Λονδίνο, όχι επειδή δεν είναι όμορφο ή δεν έχεις άπειρα πράγματα να κάνεις, αλλά γιατί περίμενα να βρω μια πόλη στο ύψος του Παρισιού και κατέληξα με μια πόλη που δεν υπερβαίνει ούτε το Βερολίνο (που κι αυτό ήταν με τη σειρά του ευχάριστη έκπληξη και μπαίνει στο τοπ-5 των αγαπημένων μου πόλεων κι ίσως η καλύτερη κατ΄ εμέ για να ζήσεις, αν εξαιρέσεις... τη γλώσσα). Είχε ωραίες γειτονιές και σημεία, κυριολεκτικά άπειρα πράγματα να κάνεις, μουσεία, πάρκα, δωρεάν κιόλας (αν και στα υπόλοιπα μου φάνηκε πανάκριβο, κι όχι μόνο για τους τουρίστες, κρίνοντας από τους μισθούς και το κόστος ζωής εκεί). Οπότε για έναν άνθρωπο που μεγάλωσε με τον Χάρι Πότερ και το UK ήταν ταξίδι στην Ευρώπη-όνειρο ζωής, οι προσδοκίες δεν εκπληρώθηκαν. Αυτό ίσως που με χάλασε είναι που δεν έχει κάποιο ιδαίτερο άρωμα (όπως το Παρίσι ή το κοντινό Εδιμβούργο). Δεν έχει την ατμόσφαιρα του πανέμορφου Εδιμβούργου, τη γοητεία του μαζεμένου γύρω από το ποτάμι Μπρίστολ, την ηρεμία του παραγωγικού Μάντσεστερ, κι ας είναι αντικειμενικά μάλλον καλύτερο από τις 2 τελευταίες. Μου έχει αφήσει μια συγκεχυμένη αίσθηση, ιδίον ίσως μιας μητρόπολης. Ναι, φταίει κι αυτό, στο Λονδίνο αισθάθηκα σαν χωριάτης που επισκέφτεται τους συγγενείς του στην πρωτεύουσα και αναρωτιέται πώς αντέχουν τέτοιους ρυθμούς, σκέφτηκα πως εκεί μάλλον δεν θα ήθελα να ζήσω, η ζωή πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από το στρες να προλάβεις το επόμενο μετρό. Κι ως Αθηναίος πρώτη φορά το αισθάνθηκα.

Και το τονίζω, ωραία πόλη (ίσως να την έβαζα σε μια λίστα με τις 10 καλύτερες/αγαπημένες), καλά είχα περάσει και την πρώτη φορά, αλλά πιστεύω ότι είναι από εκείνες που αγαπάς όσο καλύτερα γνωρίζεις – σίγουρα θα την ξαναεπισκεφτώ για να το επιβεβαιώσω.

Στην ίδια κατηγορία (υψηλές προσδοκίες στις οποίες οι πόλεις ίσως να μην καταφέρουν να αντεπεξέλθουν) φοβάμαι ότι μπορεί να πέσουν και το Άμστερνταμ ή η Βαρκελώνη (και γενικά η Ισπανία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει πιθανότητες στα μάτια μου, όπως τουλάχιστον βλέπουν σήμερα, να ξεπεράσει συνολικά την Ιταλία και τη Γαλλία).

Χώρες-απογοήτευση δεν έχω. Χώρες που είδα ένα μέρος τους (είτε μεγάλο είτε μικρό) και δεν θα τρέξω από μόνος μου να τις επισκεφτώ ξανά είναι η Ελβετία και η Φινλανδία, ωραία τοπία και μέρη, αλλά ο κόσμος έχει τόσες περιοχές ακόμη για να δω.

Ευχάριστη έκπληξη το Βερολίνο, που ανέφερα, και η Λισαβόνα (και γενικά η Πορτογαλία). Δεν περίμενα ότι η τελευταία θα ήταν όμορφη, σίγουρα όχι όσο ήταν (και ωραία ζωή), και όσο περνά ο καιρός συνειδητοποιώ ότι ήταν ομορφότερη κι απ’ όσο το βίωνα τότε.

Υ.Γ. Αναρωτιέμαι πόσο θα έχουν αλλάξει τα παραπάνω σε λίγα χρόνια από τώρα (π.χ. το Λονδίνο ευχάριστη έκπληξη γιατί ανέτρεψε την πρώτη μετριασμένη εντύπωση, η Λισαβόνα υπερεκτιμημένη για πάνω από 5 μέρες κλπ )

 

[Yorgos]

Η Σαντορίνη εκτος τουριστικής περιόδου οικονομικοτατη είναι παντως.

 

[lekond]

Μια πόλη που πήγα κυριολεκτικά από σπόντα αλλά τη λάτρεψα ήταν η Σιένα, ενώ επίσης διαμαντάκια βρίσκονται, όπως έχει αναφερθεί και παραπάνω, στη ρουμάνικη ύπαιθρο, προεξάρχοντος του Brasov. Στον αντίποδα, τις εξαιρετικά υψηλές προσδοκίες μου δεν εκπλήρωσε (όχι ότι πέρασα άσχημα προς θεού) η Ρώμη, έχοντας σαφή προτίμηση για Λονδίνο(κυρίως) και Παρίσι προσωπικά από μητροπόλεις της Ευρώπης.

 

[underwater]

Είναι πολλοί οι προορισμοί για τους οποίους δεν είχα πολύ υψηλές προσδοκίες και δεν με πολυένοιαζε να τους επισκεφτώ, όμως αυτό το άτιμο το ταξιδιωτικό δαιμόνιο τους έφερε στο δρόμο μου και εν τέλει αναθεώρησα πλήρως.

Μάλτα: περίμενα μια κλασική πρώην βρετανική αποικία με μια όμορφη αλλά άνευρη πρωτεύουσα. Βρέθηκα σε έναν πανέμορφο τόπο, με ποικιλία περιοχών και αξιοθεάτων να εξερευνήσει κανείς, πολλή ομορφιά, αρχαιολογικό ενδιαφέρον, κουλτούρα και ωραία ενέργεια.

Αλβανία: θεωρούσα ότι θα ήταν όμορφη, αλλά όχι και κάτι το εξαιρετικό. Πίστευα πως το "δικό μας" κομμάτι της Ηπείρου έχει όλα τα θετικά της Αλβανίας στο πολύ καλύτερο. Και ναι, σίγουρα υπάρχουν πολλές ομοιότητες, αλλά η χώρα είναι διαμάντι. Ανόθευτη ομορφιά, παράδοση, πολιτισμικές αναμείξεις, υπέροχοι άνθρωποι.

Βουλγαρία: από μικρή φανταζόμουν τη Σόφια σαν μια μουντή και γκριζωπή πόλη και κατά κάποιο τρόπο είχα συνδέσει όλη τη Βουλγαρία με αυτή την εικόνα. Πρόκειται όμως για μια πολύ όμορφη χώρα με εκπληκτική φύση, όμορφες πόλεις και ποικιλία από εναλλαγές (τόσο φυσικές, όσο και πολιτισμικές). Η Σόφια πάλι για μένα είναι μια από τις πιο χαλαρωτικές πόλεις, με τεράστια πάρκα και πολύ πράσινο, ό, τι πρέπει για περιπάτους.

Βοσνία-Ερζεγοβίνη: από μικρή μου είχε διακινήσει το ενδιαφέρον λόγω της ταραχώδους πρόσφατης ιστορίας της. Το ήξερα ότι θα μου άρεσε για αυτό το λόγο. Δεν περίμενα όμως ότι θα μου άρεσε τόσο πολύ. Απίστευτη φύση, τρομερή ενέργεια, πολυπολιτισμικότητα, ιστορία, μνημεία, αξιοθέατα, ίσως η ωραιότερη και πιο ενδιαφέρουσα βαλκανική χώρα (μετά την Ελλάδα ).

Σλοβακία: κυρίως η επαρχία, κυρίως για τη φύση της. Πράσινο, λίμνες, βουνά, σπήλαια, μονοπάτια, η χαρά του φυσιολάτρη.

Προορισμοί από τους οποίους περίμενα περισσότερα:

Λίβανος: ενώ μου άρεσαν η ενέργεια, οι πολιτισμικές και θρησκευτικές αναμείξεις, τα αρχαία, το φαγητό, η χώρα μου φάνηκε άσχημη. Σαν όλα τα μέρη που πήγα να ήταν συνέχεια της Βυρηττού, σα να μην υπήρχε σημείο που να σταματούσε το τσιμέντο και η οικοδόμηση. Δεν μπορούσα να καταλάβω πότε τελείωνε η μια πόλη και πότε ξεκινούσε η άλλη.

Ρουμανία: όμορφη, δε λέω, όχι όμως αυτό το ονειρικό για το οποίο μιλάνε όλοι. Δεν τρελάθηκα, ούτε θεώρησα ότι είχε ιδιαίτερο χαρακτήρα. Της έδωσα και δεύτερη ευκαιρία, αλλά δεν.

Φλωρεντία: έχω πάει δύο φορές, τη θαύμασα, αλλά δεν την αγάπησα. Πόλη-μουσείο, αλλά τόσο τουριστική που καταντάει ανιαρή και απρόσωπη. Ευτυχώς μετά πήγα Σιένα και στάνιαρα.

 

[duty_free]

πώς πήγες στήν Βοσν - Ερζ;