-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
- Thread starter villi
- Ημερομηνία δημιουργίας
go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.021
- Likes
- 9.813
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Μπράβο, πολύ ωραία αφήγηση και φωτογραφίες! Ευχαριστούμε 
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Είναι πραγματικά μοναδική,ατμοσφαιρική και πανέμορφη!Κι εγώ θέλω να ξαναπάω οπωσδήποτε,δε χορταίνεται εύκολα!
Να'σαι καλά!Έχουνε γραφτεί πάρα πολύ ωραίες ιστορίες για το Βιετνάμ αλλά είμαι σίγουρη πως όσες κι αν γραφτούν ακόμη είναι ανεξάντλητο!Ελπίζω να καταφέρω να αναδείξω κι εγώ κάποιες από τις ομορφιές του!Μπράβο, πολύ ωραία αφήγηση και φωτογραφίες! Ευχαριστούμε
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Γύρω στις 11μιση φτάσαμε στο ξενοδοχείο Orchid όπου μας προσφέρανε κοκτέιλ και φρούτα,από standard δωμάτιο χωρίς θέα μας αναβαθμίσανε σε deluxe με θέα και το πρωινό της επόμενης μέρας ήταν πλούσιο και γευστικό.Πολύ καλή διαμονή,στο κέντρο της βραδινής δράσης!Κόστος 28$.
Μετά από ένα σύντομο φρεσκάρισμα ξεκινήσαμε με τα πόδια για την καστροπολιτεία που αποτελεί την καρδιά του Hue,εκεί είναι συγκεντρωμένος ένας μεγάλος πληθυσμός της πόλης καθώς και τα περισσότερα αξιοθέατα.Ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο είχε πρακτορείο ενοικίασης μηχανακίων με ή χωρίς οδηγό.Μιλήσαμε με έναν ο οποίος μας είπε πως η Citadel είναι κοντά και δεν είχε νόημα να τον έχουμε όλη μέρα αλλά θα μας περίμενε όταν τελειώναμε από κει να μας πάει στους Βασιλικούς τάφους.Πήραμε λοιπόν τα ποδαράκια μας και ξεκινήσαμε το περπάτημα.
Διασχίσαμε τη μεγάλη γέφυρα εν μέσω διαρκών κρούσεων τουκτουκατζήδων αλλά αφού μας είπε ότι ήταν κοντά δεν μπήκαμε στον κόπο.Αλλά...η ζέστη ήταν φρικτή!!!
Κάθε βημα αντιστοιχούσε σε αγώνα για αναπνοή,φοβερή υγρασία,τα ρούχα κόλλαγαν επάνω μας και γενικά οι συνθήκες ήταν δυσκολες για τα χιλιόμετρα που έπρεπε να διανύσουμε.Στο δρόμο αγοράσαμε μια σακούλα lychee για να δροσιζόμαστε από μια κυρία που πούλαγε φρούτα και ζωντανές κότες!
Αν επιθυμούσες στις έσφαζε επί τόπου!!!
Με τα πολλά φτάσαμε στην Ngo mo Gateway από όπου εισήλθαμε στο Emperial enclosure που περιλαμβάνει παλάτια,κατοικίες,κήπους ,βιβλιοθήκη,το Βασιλικό θέατρο και το To Mieu temple complex .Υπό κανονικές συνθήκες χρειάζεται κανείς γύρω στις 2 ώρες χαλαρά για να το γυρίσει όλο αλλά η ώρα σχεδόν 1 που φτάσαμε εμείς,καταμεσήμερο δηλαδή έβραζες αυγό στο δέρμα μου επάνω!Απελπίστηκα πραγματικά!Δε μπορώ να πω με σιγουριά πόσα μπουκαλάκια νερό αγοράσαμε,φυσικά δεν ήταν να μείνουν μέσα στην τσάντα,έβραζαν!
Βέβαια πρέπει να πω ότι αποζημειωθήκαμε και με το παραπάνω παρ’όλο τον τεράστιο κόπο που κάναμε να περπατήσουμε.
Kάθε τείχος έχει 2,5 χιλιόμετρα μάκρος,όμως από τα αρχικά 148 κτίρια μόνο τα 20 έχουν επιζήσει των γαλλικών και αμερικανικών βομβαρδισμών.Τα υπόλοιπα είναι σε φάση αναδόμησης και αναστήλωσης.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από την Ngo Mon gate η οποία βρίσκεται απέναντι από τον πύργο με την τεράστια Βιετναμέζικη σημαία,στην κορυφή της οποίας εμφανιζόταν ο αυτοκράτορας σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
Ακριβώς δίπλα στην είσοδο βρίσκονται τα 9 ιερά κανόνια τα οποία συμβολικά προστάτευαν το Βασιλειο.Το καθένα έχει 5 μέτρα μάκρος και σχεδόν 10 τόνους βάρος.
Συνεχίσαμε στο Thai Hoa palace,παλάτι της απόλυτης αρμονίας που χρονολογείται από το 1803 και υποστηρίζεται από 80 κολώνες.Προοριζόταν για τις επίσημες εκδηλώσεις του Αυτοκράτορα.Οι φωτογραφίες δεν επιτρεπόντουσαν εντός.
Μετά το παλάτι βρίσκονται οι Halls of the Mandarins,οι οποίοι εκτείνονται αριστερά και δεξιά της αυλής και χρησιμοποιούνταν από τους Μανδαρίνους σα γραφεία.Στη δεξιά πλευρά μπορούσες να βάλεις παραδοσιακά κοστούμια και να φωτογραφηθείς σαν Μανδαρίνος!Αφενός θα γέλαγαν κι οι πέτρες αφετέρου έσταζα από την κορυφή μέχρι τα νύχια!
Η βιβλιοθήκη του αυτοκράτορα (Thai Binh Lau) είναι και το μαναδικό κτίριο που δεν υπέστη ζημιές κατά τη γαλλική επανακατοχή το 1947.Δεν ήταν ανοικτή δυστυχώς καθώς γινόντουσαν εργασίες αλλά έχει μία υπέροχη οροφή.
Περπατήσαμε τους θαυμάσιους Co Ha gardens,επισκεφτήκαμε το Βασιλικό θέατρο όπου μουσικοί ετοιμαζόντουσαν για παράσταση και φτάσαμε εκεί που άλλοτε έστεκε η Forbidden purple city από την από την οποία δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτε καθώς καταστράφηκε ολοσχερώς από τους πολέμους.Τι κρίμα!
Άλλο ένα πολλαπλά ταλαιπωρημένο κτίριο είναι η Truong san residence που το μακρινό 1844 ο Αυτοκράτορας είχε χαρακτηρίσει το ωραιότερο μέρος σε όλο το Hue!Εντυπωσιακή είσοδος με Δράκοντες και Φοίνικες
Πολύ κοντά η επίσης μισοκατεστραμένη Dien Tho residence η οποία χρονολογείται από το 1804 και φιλοξενούσε τα διαμερίσματα και τους χώρους ακρόασης των Βασιλισσών.Ακριβώς απ’έξω βρίσκεται ένα χαριτωμένο ξύλινο κτίριο που έχει μετατραπεί σε καφέ.
Τελευταίος σταθμός το εντυπωσιακό συγκρότημα ναών To Mieu
Έξω από τον κυρίως να ό βρίσκονται οι 9 ιερές ταφροδόχοι κάθε μία εκ των οποίων ανήκει σε ένα Nguyen ηγεμόνα.Η κάθε μία ζυγίζει από 1990 έως 2600 κιλά με ύψος 2 μέτρων.Η κεντρική τεφροδόχος που είναι και η μεγαλύτερη ανήκει στον ιδρυτή της δυναστείας των Nguyen,Gia Long.
Ο μικρότερος ναός Hung To Mieu που περιβάλεται από μικρά τείχη κτίστηκε το 1804 προς τιμήν των γονιών του πρώτου Δυνάστη.
Καπου εκεί τελείωσε και η περιηγησή μας,βγήκαμε από την ίδια πύλη,η ώρα ήταν 4μιση και ένιωθα ημιλιπόθυμη!Δε προλαβαίναμε να πάμε στους τάφους έτσι κι αλλιώς αλλά και δεν είχαμε διάθεση και κουράγιο πια να περπατήσουμε άλλο.Έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε ένα τουκτουκ ποδήλατο και να μας κάνει ένα γύρο της πόλης.
Τι απόλαυση ήταν αυτή!Έλιωσα κυριολεκτικά!Μας σταματούσε ο άνθρωπος σε μικρά αξιοθέατα και δε κουνάγαμε τα πόδια μας να κατεβούμε.Ωραία είναι κι από δω του λέγαμε συνέχισε.
Κατεβήκαμε μόνο στο σπίτι που γεννήθηκε ο Ho chi minh
και σε έναν κήπο με Bonsai και παραδοσιακά σπιτάκια.
Κατα τ’άλλα ρουφάγαμε τις εικόνες ξεκουράζοντας το δύστυχο κορμί μας.
Γυρώ στις 6 κι αφού είχε ξεθεωθεί ο άνθρωπος να μας γυροφέρνει του είπαμε να μας αφήσει στην κεντρική αγορά.Πολύ μεγάλη αγορά,δοκιμάσαμε κάποια γλυκάκια,αγοράσαμε φίλτρα βιετναμέζικου καφέ μιας κι είχαμε γίνει ήδη λάτρεις,φορτώσαμε τα σακίδια με φρούτα,rabutan και ανανά που τρελαίνομαι
και κατα τις 7 μιση επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για κρύο ντους κι ένα μισάωρο υπνάκι γιατί είχαμε γίνει ζαλισμένα κοτόπουλα.
Ευτυχώς εδώ δε κλείνει τίποτα στις 10,το ξενοδοχείο ήταν στο κέντρο της φασαρίας αλλά παραδόξως εντελώς ήσυχο,εστιατόρια,μπαρ,καφέ όλα σε απόσταση βολής,ευτυχώς .Η ζέστη δεν είχε υποχωρήσει καθόλου,δύσπνοια σε κάθε βήμα.
Επιλέξαμε ένα εστιατόριο στην τύχη καθώς είδαμε πολυκοσμία εντός και όντως το φαγητό του ήταν εκπληκτικό και η ατμόσφαιρα επίσης.
Η αναζήτηση κοκτέιλ και γλυκού στους γύρω δρόμους δε στέφθηκε με επιτυχία οπότε φτάσαμε μέχρι το ποτάμι και καθίσαμε στο καφέ πάνω στην πλατφόρμα.Η κρέπα με παγωτό και το κοκτέιλ με λεμόνι καθώς και η υπέροχη θέα με τα φωτισμένα καραβάκια και τη γέφυρα στο βάθος ήταν ο καλύτερος επίλογος μιας μέρας που μας φάνηκε τεράστια και κοπιώδης!
Μετά από ένα σύντομο φρεσκάρισμα ξεκινήσαμε με τα πόδια για την καστροπολιτεία που αποτελεί την καρδιά του Hue,εκεί είναι συγκεντρωμένος ένας μεγάλος πληθυσμός της πόλης καθώς και τα περισσότερα αξιοθέατα.Ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο είχε πρακτορείο ενοικίασης μηχανακίων με ή χωρίς οδηγό.Μιλήσαμε με έναν ο οποίος μας είπε πως η Citadel είναι κοντά και δεν είχε νόημα να τον έχουμε όλη μέρα αλλά θα μας περίμενε όταν τελειώναμε από κει να μας πάει στους Βασιλικούς τάφους.Πήραμε λοιπόν τα ποδαράκια μας και ξεκινήσαμε το περπάτημα.
Διασχίσαμε τη μεγάλη γέφυρα εν μέσω διαρκών κρούσεων τουκτουκατζήδων αλλά αφού μας είπε ότι ήταν κοντά δεν μπήκαμε στον κόπο.Αλλά...η ζέστη ήταν φρικτή!!!
Κάθε βημα αντιστοιχούσε σε αγώνα για αναπνοή,φοβερή υγρασία,τα ρούχα κόλλαγαν επάνω μας και γενικά οι συνθήκες ήταν δυσκολες για τα χιλιόμετρα που έπρεπε να διανύσουμε.Στο δρόμο αγοράσαμε μια σακούλα lychee για να δροσιζόμαστε από μια κυρία που πούλαγε φρούτα και ζωντανές κότες!
Αν επιθυμούσες στις έσφαζε επί τόπου!!!
Με τα πολλά φτάσαμε στην Ngo mo Gateway από όπου εισήλθαμε στο Emperial enclosure που περιλαμβάνει παλάτια,κατοικίες,κήπους ,βιβλιοθήκη,το Βασιλικό θέατρο και το To Mieu temple complex .Υπό κανονικές συνθήκες χρειάζεται κανείς γύρω στις 2 ώρες χαλαρά για να το γυρίσει όλο αλλά η ώρα σχεδόν 1 που φτάσαμε εμείς,καταμεσήμερο δηλαδή έβραζες αυγό στο δέρμα μου επάνω!Απελπίστηκα πραγματικά!Δε μπορώ να πω με σιγουριά πόσα μπουκαλάκια νερό αγοράσαμε,φυσικά δεν ήταν να μείνουν μέσα στην τσάντα,έβραζαν!
Βέβαια πρέπει να πω ότι αποζημειωθήκαμε και με το παραπάνω παρ’όλο τον τεράστιο κόπο που κάναμε να περπατήσουμε.
Kάθε τείχος έχει 2,5 χιλιόμετρα μάκρος,όμως από τα αρχικά 148 κτίρια μόνο τα 20 έχουν επιζήσει των γαλλικών και αμερικανικών βομβαρδισμών.Τα υπόλοιπα είναι σε φάση αναδόμησης και αναστήλωσης.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από την Ngo Mon gate η οποία βρίσκεται απέναντι από τον πύργο με την τεράστια Βιετναμέζικη σημαία,στην κορυφή της οποίας εμφανιζόταν ο αυτοκράτορας σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
Ακριβώς δίπλα στην είσοδο βρίσκονται τα 9 ιερά κανόνια τα οποία συμβολικά προστάτευαν το Βασιλειο.Το καθένα έχει 5 μέτρα μάκρος και σχεδόν 10 τόνους βάρος.
Συνεχίσαμε στο Thai Hoa palace,παλάτι της απόλυτης αρμονίας που χρονολογείται από το 1803 και υποστηρίζεται από 80 κολώνες.Προοριζόταν για τις επίσημες εκδηλώσεις του Αυτοκράτορα.Οι φωτογραφίες δεν επιτρεπόντουσαν εντός.
Μετά το παλάτι βρίσκονται οι Halls of the Mandarins,οι οποίοι εκτείνονται αριστερά και δεξιά της αυλής και χρησιμοποιούνταν από τους Μανδαρίνους σα γραφεία.Στη δεξιά πλευρά μπορούσες να βάλεις παραδοσιακά κοστούμια και να φωτογραφηθείς σαν Μανδαρίνος!Αφενός θα γέλαγαν κι οι πέτρες αφετέρου έσταζα από την κορυφή μέχρι τα νύχια!
Η βιβλιοθήκη του αυτοκράτορα (Thai Binh Lau) είναι και το μαναδικό κτίριο που δεν υπέστη ζημιές κατά τη γαλλική επανακατοχή το 1947.Δεν ήταν ανοικτή δυστυχώς καθώς γινόντουσαν εργασίες αλλά έχει μία υπέροχη οροφή.
Περπατήσαμε τους θαυμάσιους Co Ha gardens,επισκεφτήκαμε το Βασιλικό θέατρο όπου μουσικοί ετοιμαζόντουσαν για παράσταση και φτάσαμε εκεί που άλλοτε έστεκε η Forbidden purple city από την από την οποία δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτε καθώς καταστράφηκε ολοσχερώς από τους πολέμους.Τι κρίμα!
Άλλο ένα πολλαπλά ταλαιπωρημένο κτίριο είναι η Truong san residence που το μακρινό 1844 ο Αυτοκράτορας είχε χαρακτηρίσει το ωραιότερο μέρος σε όλο το Hue!Εντυπωσιακή είσοδος με Δράκοντες και Φοίνικες
Πολύ κοντά η επίσης μισοκατεστραμένη Dien Tho residence η οποία χρονολογείται από το 1804 και φιλοξενούσε τα διαμερίσματα και τους χώρους ακρόασης των Βασιλισσών.Ακριβώς απ’έξω βρίσκεται ένα χαριτωμένο ξύλινο κτίριο που έχει μετατραπεί σε καφέ.
Τελευταίος σταθμός το εντυπωσιακό συγκρότημα ναών To Mieu
Έξω από τον κυρίως να ό βρίσκονται οι 9 ιερές ταφροδόχοι κάθε μία εκ των οποίων ανήκει σε ένα Nguyen ηγεμόνα.Η κάθε μία ζυγίζει από 1990 έως 2600 κιλά με ύψος 2 μέτρων.Η κεντρική τεφροδόχος που είναι και η μεγαλύτερη ανήκει στον ιδρυτή της δυναστείας των Nguyen,Gia Long.
Ο μικρότερος ναός Hung To Mieu που περιβάλεται από μικρά τείχη κτίστηκε το 1804 προς τιμήν των γονιών του πρώτου Δυνάστη.
Καπου εκεί τελείωσε και η περιηγησή μας,βγήκαμε από την ίδια πύλη,η ώρα ήταν 4μιση και ένιωθα ημιλιπόθυμη!Δε προλαβαίναμε να πάμε στους τάφους έτσι κι αλλιώς αλλά και δεν είχαμε διάθεση και κουράγιο πια να περπατήσουμε άλλο.Έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε ένα τουκτουκ ποδήλατο και να μας κάνει ένα γύρο της πόλης.
Τι απόλαυση ήταν αυτή!Έλιωσα κυριολεκτικά!Μας σταματούσε ο άνθρωπος σε μικρά αξιοθέατα και δε κουνάγαμε τα πόδια μας να κατεβούμε.Ωραία είναι κι από δω του λέγαμε συνέχισε.
Κατεβήκαμε μόνο στο σπίτι που γεννήθηκε ο Ho chi minh
και σε έναν κήπο με Bonsai και παραδοσιακά σπιτάκια.
Κατα τ’άλλα ρουφάγαμε τις εικόνες ξεκουράζοντας το δύστυχο κορμί μας.
Γυρώ στις 6 κι αφού είχε ξεθεωθεί ο άνθρωπος να μας γυροφέρνει του είπαμε να μας αφήσει στην κεντρική αγορά.Πολύ μεγάλη αγορά,δοκιμάσαμε κάποια γλυκάκια,αγοράσαμε φίλτρα βιετναμέζικου καφέ μιας κι είχαμε γίνει ήδη λάτρεις,φορτώσαμε τα σακίδια με φρούτα,rabutan και ανανά που τρελαίνομαι
και κατα τις 7 μιση επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για κρύο ντους κι ένα μισάωρο υπνάκι γιατί είχαμε γίνει ζαλισμένα κοτόπουλα.
Ευτυχώς εδώ δε κλείνει τίποτα στις 10,το ξενοδοχείο ήταν στο κέντρο της φασαρίας αλλά παραδόξως εντελώς ήσυχο,εστιατόρια,μπαρ,καφέ όλα σε απόσταση βολής,ευτυχώς .Η ζέστη δεν είχε υποχωρήσει καθόλου,δύσπνοια σε κάθε βήμα.
Επιλέξαμε ένα εστιατόριο στην τύχη καθώς είδαμε πολυκοσμία εντός και όντως το φαγητό του ήταν εκπληκτικό και η ατμόσφαιρα επίσης.
Η αναζήτηση κοκτέιλ και γλυκού στους γύρω δρόμους δε στέφθηκε με επιτυχία οπότε φτάσαμε μέχρι το ποτάμι και καθίσαμε στο καφέ πάνω στην πλατφόρμα.Η κρέπα με παγωτό και το κοκτέιλ με λεμόνι καθώς και η υπέροχη θέα με τα φωτισμένα καραβάκια και τη γέφυρα στο βάθος ήταν ο καλύτερος επίλογος μιας μέρας που μας φάνηκε τεράστια και κοπιώδης!
Last edited:
Eftichia
Member
- Μηνύματα
- 861
- Likes
- 1.305
- Επόμενο Ταξίδι
- τοσκανη
- Ταξίδι-Όνειρο
- καραιβικη
Τι υπέροχη ιστορία villi,περιμενω την συνέχεια! (Άραγε θα είναι αυτό το επόμενο ταξίδι μου? Αχ,με βγάζεις εκτός προγράμματος....και δεν μπορώ και τόση ζέστη...)
mpampis1979
Member
- Μηνύματα
- 490
- Likes
- 1.687
- Επόμενο Ταξίδι
- ΤΑΝΖΑΝΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- εγινε! ΙΝΔΙΑ 2018
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Mόνο στο Hue δυσκολεύτηκα με τη ζέστη γιατί έτυχε εκείνες τις μέρες να εχει πολύ υψηλή υγρασία και άπνοια.Στην υπόλοιπη χώρα και στην Καμπότζη δε με επηρρέασε ιδιαίτερα η ζέστη,μόνο η βροχή μας δημιουργησε ένα μικρό θεματάκι αλλά ήταν ελάχιστο στο σύνολο του ταξιδιού.Και πάλι καλοκαίρι θα πήγαινα!Αν σε παίρνει το πρόγραμμα μη το σκέφτεσαι καν!
Χαίρομαι που σας αρέσει μέχρι στιγμής κι έιμαστε μόλις στην αρχη!Καλή προετοιμασία,ελπίζω να σε βοηθήσω λιγάκι!πολυ ωραια ιστορια με πανεμορφες εικονες!!! ανυπομονω να βρεθω εκει τον φλεβαρη!
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Good morning Vietnam!Good morning Hue!
Επιτέλους ξυπνήσαμε χαλαρά,απολαύσαμε το πρωινό μας,ιεροτελεστία τολμώ να πω το πρωινό γεύμα στο Βιετνάμ συνοδευόμενο πάντα από κρύο βιετναμέζικο καφέ με ζαχαρούχο γάλα.
Κάναμε την τελευταία μας βόλτα κατά μήκος του ποταμού,και πήραμε το ταξάκι μας για το αεροδρόμιο.
Αν δεν είναι απόλυτη ανάγκη μην κλείνετε το ταξί από το ξενοδοχείο.Όσες φορες κλείσαμε ήταν πάντα από πρακτορείο στο δρόμο και πάντα τουλάχιστον 5$ πιο οικονομικό από την τιμή που μας έδινε το ξενοδοχείο.Η πτήση της Vietnam airlines στις 11μιση για Hanoi ηταν στην ώρα της και ασφυκτικά γεμάτη.
Άποψη το Hue από ψηλά
Από το αεροδρόμιο πήραμε το βανάκι της αεροπορικής για το κέντρο με μόλις 2$.Ξενοδοχείο δεν είχαμε κλείσει καθώς το ίδιο βράδυ θα παίρναμε το τρένο για Lao Cai στις 11.Κάπου έπρεπε να αφήσουμε όμως τα backpack οπότε κατευθυνθήκαμε στο σταθμό με τα ποδαράκια μας,περίπου 10 λεπτά από κει που μας άφησε το βανάκι.Είχα διαβασει για ντουλαπάκια που κλειδώνουν αλλά δε τα βρήκαμε οπότε τα αφήσαμε σε ένα ζευγάρι που είχε πάγκο με σνακ εντός του σταθμού έναντι 3$.Ευγενέστατοι άνθρωποι,μας έδωσαν και πληροφορίες για το τρένο καθώς τα γκισέ ήταν κλειστά.Στην πορεία ανακαλύψαμε ότι η εταιρία με την οποία είχαμε κλείσει είχε γραφεία σχεδόν απέναντι και θα μπορούσαμε να τα αφήσουμε εκεί δωρεάν αλλά δε βαριέσαι ήταν τόσο καλοί οι άνθρωποι που το χαμόγελό τους και μόνο άξιζε πολύ περισσότερα από 3$!Ξαλαφρωμένοι πήραμε το δρόμο,με τα πόδια πάντα, για τη Hoa Lo prison.Kάνωντας μια παρένθεση θέλω να γράψω πως πριν πάμε στο Βιετνάμ είχαμε στο μυαλό μας ότι θα κινηθούμε με μηχανάκια,σταματάνε πολλά δίπλα σου κι έναντι μικρού ποσού σε πάνε όπου θες.Αλλά...πάθαμε τέτοιο σοκ από τους μπαταρισμένους τουρίστες που συναντήσαμε ιδίως στο Hue που δε διανοήθηκα να ανέβω παρά μια φορά για λίγα μέτρα.Στο αεροπλάνο οι μισοί τουρίστες είχαν δεμένα χέρια και πόδια.Λες και δεν είχε τελειώσει ακόμη ο πόλεμος στο Βιετνάμ.Έκατσε δε δίπλα μας ένας κύριος γύρω στα πενήντα που είχε κατασκοτωθεί ο άνθρωπος.Δε θα επεκταθώ σε σοκαριστικές λεπτομέρειες αλλά το θέαμα του δέρματός του ήταν αποκρουστικό.Εκτός από μπαταρίσματα υπήρχαν και τα καψίματα από τις εξατμίσεις,ακόμη χειρότερα.Οπότε μετά από κάτι τέτοιες εικόνες αποφασίσαμε πως λίγο περπάτημα παραπάνω δε θα έβλαπτε βρε αδερφέ!
Η ατμόσφαιρα ήταν λίγο καλύτερη από το κεντρικό Βιετνάμ αλλά και πάλι αρκετή ζέστη και υγρασία.Σε ένα τέταρτο ήμασταν στο μουσείο πρώην φυλακή που οι αμερικανοί στρατιώτες κοροιδευτικά απόκαλούσαν το Hilton του Ανόι.
Τα περισσότερα εκθέματα αφορούν τον αγώνα των Βιετναμέζων για ανεξαρτησία από τους Γάλλους με πιο αποκρουστική την γκιλοτίνα που χρησιμοποιούσαν οι Γάλλοι για να αποκεφαλίζουν Βιετναμέζους επαναστάτες.
Άλλωστε η φυλακή είχε κτιστεί από τους Γάλλους το 1896 για να χωράει περίπου 450 φυλακισμένους αλλά σύμφωνα με τα αρχεία το 1930 στη φυλακή ήταν έγκλειστοι πάνω από 2000 άνθρωποι.
Η ίδια φυλακή αργότερα χρησιμοποιήθηκε για τους αμερικανούς αιχμαλώτους όπου στο φωτογραφικό υλικό εκθειαζόταν κυρίως η βοήθεια που προσέφεραν οι Βιετναμέζοι στους αιχμαλώτους τους χωρίς να τους φέρονται απάνθρωπα που δεν έχω κανένα λόγο να μην το πιστέυω.
Γενικά σ’αυτό το ταξίδι έμελλε να φάω πολλές γροθιές στο στομάχι κι εδώ ήταν μόλις η πρώτη και η πιο ελαφριά θα έλεγα σε σχέση με ότι ακολούθησε.
Με τη συζήτηση να παίρνει φωτιά γύρω από αυτά που είδαμε και διαβάσαμε κινήσαμε για το ναό της Λογοτεχνίας.Ούτε το καταλάβαμε πως φτάσαμε άλλωστε δεν ήταν μακριά.Υπέροχο δείγμα παραδοσιακής βιετναμέζικης αρχιτεκτονικής,χτισμένο το 1070 από τον αυτοκράτορα Ly Thanh Tong,αφιερωμένο στον Κομφούκιο.
Εδώ είχε ιδρυθεί το πρώτο πανεπιστήμιο του Βιετνάμ το 1076 το οπόιο αρχικά απευθυνόταν μόνο σε γαλαζοαίματους.Μετά το 1442 όμως άνοιξε τις πόρτες του σε αριστούχους μαθητές από όλο το Βιετνάμ οι οποίοι ερχόντουσαν στο Ανόι για να σπουδάσουν τις αρχές του Κουμφουκιανισμού,λογοτεχνία και ποίηση.Το 1484 ο αυτοκράτορας Le Thanh Tong παρήγγειλε στήλες που αναγράφουν το όνομα και τα επιτεύγματα διακεκριμένων μαθητών.82 τέτοιες στήλες βρίσκονται σήμερα στο ναό της Λογοτεχνίας.
Είχαμε ακόμη αρκετό χρόνο στη διαθεσή μας οπότε ανηφορίσαμε λίγο ακόμη σύμφωνα με το χάρτη ως το Ho Chi Minh Mausoleum complex.Η περιοχή όπου βρίσκεται το μαυσωλείο του μεγάλου Βιετναμέζου ηγέτη είναι ίσως η πιο όμορφη αλλά και η πιο σημαντική τόσο για τους Βιετναμέζους που συρρέουν εδώ για να αποδώσουν φόρο τιμής όσο και για τους τουρίστες καθ’ότι αποτελεί ένα τεράστια κεφάλαιο της χώρας αυτής.Το ίδιο το μαυσωλείο είναι επισκεψιμο από τις 8-11 το πρωί κάθε Τρίτη,Πέμπτη,Σάββατο και Κυριακή.Καλό βέβαια είναι να ελέγχεται πάντα το πρόγραμμα πριν την επίσκεψη γιατί αλλάζει.Εμείς είχαμε συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δε θα το βλέπαμε εσωτερικώς καθώς τις μέρες που θα βρισκόμασταν στο Ανόι δεν ήταν ανοικτό.Οπότε το περιεργαστήκαμε εξωτερικά.Ένα εντυπωσιακό μαρμάρινο κτίσμα φτιαγμένο από υλικα φερμένα από ολόκληρη τη χώρα μεταξύ 1973 και 1975 που ο οδηγός λέει ότι είναι πανομοιότυπο με τα μαυσωλεία του Μάο,Λένιν και Στάλιν.Δεν τα έχω επισκεφθεί οπότε δε μπορώ να εκφέρω άποψη.Δύο μήνες το χρόνο το σώμα του ηγέτη πηγαίνει στη Ρωσία για συντήρηση.
Έτυχε να πετύχουμε και την αλλαγή φρουράς
Πολύ κοντά βρίσκεται το μουσείο του Ho Chi Minh,δυστυχώς το είδαμε πολύ βιαστικά γιατί έκλεινε σε 20 λεπτά.Ένα κτίριο σοβιετικού τύπου με ντοκουμέντα και φωτογραφίες από τη ζωή του και τον επαναστατικό αγώνα,έγγραφα για την άνοδο του κομμουνισμού και την αποχώρηση των Γάλλων.Οι φωτογραφίες απαγορεύονται αυστηρά.
Συνεχίσαμε προς το σπίτι του Ho Chi minh στο οποίο όμως γινότανε συντήρηση και ήταν εξωτερικά εντελώς καλλυμένο.Επισκευτήκαμε την one pillar pagoda η οποία στέκεται πάνω σε μία λευκή στήλη.
Τελευταία στάση το προεδρικό παλάτι,αποικιακού στυλ,κτισμένο το 1906 για τον γενικό κυβερνήτη της Ινδοκίνας.Σήμερα χρησιμοποιείται για επίσημες εκδηλώσεις.
Στο δρόμο της επιστροφής προς το σταθμό περάσαμε τυχαία από μία συνοικιακή αγορά με μπόλικα streetfoodάδικα και είπαμε να κάνουμε την πρώτη μας απόπειρα για φαγητό στα καρεκλάκια των πεζοδρομίων.
Όμως σύντομα ανακαλύψαμε πως ο εκλεκτός μεζές ήταν ο ψητός σκύλος!!!Γυάλινες βιτρίνες με ροδοψημένα σκυλιά ήταν το απόλυτο σκηνικό της φρίκης!!!Όπου φύγει φύγει,εντωμεταξύ με τις εικόνες μας κόπηκε κι η όρεξη και επιστρέψαμε στο σταθμό για να παραλάβουμε τις τσαντούλες μας.Σκεπασμένες με σακιά τις φυλλάγανε οι καλοί μας άνθρωποι με τα τεράστια χαμόγελα,πήραμε και κάτι μπισκοτάκια να τους ευχαριστήσουμε και πήγαμε στα γραφεία της Fansipan απέναντι από το σταθμό.Εκεί είχε χώρο για τουαλέτα,ντους και άλλαγμα ρούχων κι αφού ξεχάσαμε τις εικόνες και μας ξαναήρθε η όρεξη αφήσαμε εκεί τις τσάντες και πήγαμε σε ένα κοντινό εστιατόριο για φαγητό.
Επιστροφή στα γραφεία από όπου ο υπεύθυνος μας οδήγησε στο βαγόνι μας και μας τακτοποίησε στο κουπέ μας προσφέροντας μας ροφήματα,φρούτα,κάποια μικρά σνακ,νερό και μαντηλάκια για φρεσκάρισμα.Δυστυχώς ένα ατυχές συμβάν μας χάλασε λιγάκι τη διάθεση αλλά συμβαίνουν κι αυτά.Μπαίνοντας λοιπόν στο τετράκλινο κουπέ μας ήταν ήδη ένας έγχρωμος νεαρός με την κοπέλα του οι οποίοι μιλούσαν αγγλικά μεταξύ τους.Και το έγχρωμος το σημειώνω για ένα και μόνο λόγο διότι ο καλύτερος μου φίλος στη δουλειά για χρόνια ήταν ένας γιατρός από το Κονγκό οπότε τρέφω και μια σχετική αδυναμία. Τους χαιρετίζουμε ευγενικότατα με πολύ χαρά για να εισπράξουμε ένα παγερό νεύμα από την κοπελιά και την αδιαφορία του νεαρού.Δεν πειράζει λέω στον σύζυγο μου,μάλλον δεν έχουν όρεξη οι άνθρωποι για γνωριμίες ας τακτοποιηθούμε γρήγορα κι ας πέσουμε για ύπνο γιατί κι η επόμενη θα ήταν μια πολύ γεμάτη μέρα.Έτσι ανεβαίνει εκείνος πάνω,απλώνω εγώ κάτω το sleeping bag μου,βγάζω και το βιβλιαράκι μου να διαβάσω ήρεμα κι ωραία.Κάτι λένε σε έντονο ύφος μεταξύ τους κι εκείνος βγαινει νευριασμένος από το κουπέ.Σε πέντε λεπτά έρχεται ο υπεύθυνος του βαγονιού και μας λέει πως θα μετακινηθούμε στο διπλανό.Καταλαβαίνω αμέσως τι έγινε οπότε αφού δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι εκεί τα μαζεύουμε χωρίς κουβέντα και πάμε στο διπλανό το οποίο ήταν άδειο.Κι αφού ξανατακτοποιούμαστε μας ζητάει ο υπεύθυνος να του πληρώσουμε τη διαφορά γιατί στο κουπέ θα ήμασταν μόνοι!!!Ζητήσαμε εμείς αλλαγή του λέω όσο πιο ψύχραιμα μπορώ.Όχι μου απαντά,ο άλλος νεαρός ήρθε και μου ζήτησε να σας αλλάξω.Οπότε του λέω ζήτα από κείνον τα χρήματα.Όχι μόνο δε τα πλήρωσε αλλά απάιτησε να πληρώσουμε εμείς και για τα δύο κουπέ!!!Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι,ο νεαρός εξαφανίστηκε καθώς δε δέχτηκε να μας μιλήσει,εμείς επιστρέψαμε στο προηγούμενο κουπέ εφ’όσον δε θέλαμε να πληρώσουμε κι η κοπέλα μας είπε ότι τον ενόχλησε η ‘’περίεργη’’ γλώσσα που μιλάγαμε μεταξύ μας κι ότι δεν υπήρχε λόγος να στριμωχτούμε αφού υπήρχε κι άλλο κουπέ.Με όση υπομονή μου είχε απομείνει της εξηγησα ότι σε όλη τη γη μιλιούνται πολλές ‘’περίεργες’’ γλώσσες εκτός από τα αγγλικά κι ακόμη και στη χώρα που διάλεξε να επισκεφθεί μιλάνε μια ‘’περίεργη’’ γλώσσα.Επίσης είχανε πληρώσει για τετράκλινο και γνωρίζανε εκ των προτέρων ότι θα υπάρχουν συγκάτοικοι.Αν δε θέλετε συγκατοίκους της είπα να πληρώσετε για το άδειο κουπέ δίπλα κι όχι να μας τραβολογάτε με θράσος από δω κι από κει.Μου απάντησε με ένα ‘’you are welcome here’’ άλλά αδυνατούσαμε πλέον να το νιώσουμε.Όταν επέστρεψε ο φίλος της όχι απλά δε ζήτησε συγνώμη αλλά ήταν και θυμωμένος που δεν κατάφερε να μας διώξει.Μπήκα μέσα στον υπνόσακο και τους γύρισα την πλάτη.Δε ξέρω πως κοιμήθηκαν εκείνοι εγώ πάντως ξεράθηκα!
Επιτέλους ξυπνήσαμε χαλαρά,απολαύσαμε το πρωινό μας,ιεροτελεστία τολμώ να πω το πρωινό γεύμα στο Βιετνάμ συνοδευόμενο πάντα από κρύο βιετναμέζικο καφέ με ζαχαρούχο γάλα.
Κάναμε την τελευταία μας βόλτα κατά μήκος του ποταμού,και πήραμε το ταξάκι μας για το αεροδρόμιο.
Αν δεν είναι απόλυτη ανάγκη μην κλείνετε το ταξί από το ξενοδοχείο.Όσες φορες κλείσαμε ήταν πάντα από πρακτορείο στο δρόμο και πάντα τουλάχιστον 5$ πιο οικονομικό από την τιμή που μας έδινε το ξενοδοχείο.Η πτήση της Vietnam airlines στις 11μιση για Hanoi ηταν στην ώρα της και ασφυκτικά γεμάτη.
Άποψη το Hue από ψηλά
Από το αεροδρόμιο πήραμε το βανάκι της αεροπορικής για το κέντρο με μόλις 2$.Ξενοδοχείο δεν είχαμε κλείσει καθώς το ίδιο βράδυ θα παίρναμε το τρένο για Lao Cai στις 11.Κάπου έπρεπε να αφήσουμε όμως τα backpack οπότε κατευθυνθήκαμε στο σταθμό με τα ποδαράκια μας,περίπου 10 λεπτά από κει που μας άφησε το βανάκι.Είχα διαβασει για ντουλαπάκια που κλειδώνουν αλλά δε τα βρήκαμε οπότε τα αφήσαμε σε ένα ζευγάρι που είχε πάγκο με σνακ εντός του σταθμού έναντι 3$.Ευγενέστατοι άνθρωποι,μας έδωσαν και πληροφορίες για το τρένο καθώς τα γκισέ ήταν κλειστά.Στην πορεία ανακαλύψαμε ότι η εταιρία με την οποία είχαμε κλείσει είχε γραφεία σχεδόν απέναντι και θα μπορούσαμε να τα αφήσουμε εκεί δωρεάν αλλά δε βαριέσαι ήταν τόσο καλοί οι άνθρωποι που το χαμόγελό τους και μόνο άξιζε πολύ περισσότερα από 3$!Ξαλαφρωμένοι πήραμε το δρόμο,με τα πόδια πάντα, για τη Hoa Lo prison.Kάνωντας μια παρένθεση θέλω να γράψω πως πριν πάμε στο Βιετνάμ είχαμε στο μυαλό μας ότι θα κινηθούμε με μηχανάκια,σταματάνε πολλά δίπλα σου κι έναντι μικρού ποσού σε πάνε όπου θες.Αλλά...πάθαμε τέτοιο σοκ από τους μπαταρισμένους τουρίστες που συναντήσαμε ιδίως στο Hue που δε διανοήθηκα να ανέβω παρά μια φορά για λίγα μέτρα.Στο αεροπλάνο οι μισοί τουρίστες είχαν δεμένα χέρια και πόδια.Λες και δεν είχε τελειώσει ακόμη ο πόλεμος στο Βιετνάμ.Έκατσε δε δίπλα μας ένας κύριος γύρω στα πενήντα που είχε κατασκοτωθεί ο άνθρωπος.Δε θα επεκταθώ σε σοκαριστικές λεπτομέρειες αλλά το θέαμα του δέρματός του ήταν αποκρουστικό.Εκτός από μπαταρίσματα υπήρχαν και τα καψίματα από τις εξατμίσεις,ακόμη χειρότερα.Οπότε μετά από κάτι τέτοιες εικόνες αποφασίσαμε πως λίγο περπάτημα παραπάνω δε θα έβλαπτε βρε αδερφέ!
Η ατμόσφαιρα ήταν λίγο καλύτερη από το κεντρικό Βιετνάμ αλλά και πάλι αρκετή ζέστη και υγρασία.Σε ένα τέταρτο ήμασταν στο μουσείο πρώην φυλακή που οι αμερικανοί στρατιώτες κοροιδευτικά απόκαλούσαν το Hilton του Ανόι.
Τα περισσότερα εκθέματα αφορούν τον αγώνα των Βιετναμέζων για ανεξαρτησία από τους Γάλλους με πιο αποκρουστική την γκιλοτίνα που χρησιμοποιούσαν οι Γάλλοι για να αποκεφαλίζουν Βιετναμέζους επαναστάτες.
Άλλωστε η φυλακή είχε κτιστεί από τους Γάλλους το 1896 για να χωράει περίπου 450 φυλακισμένους αλλά σύμφωνα με τα αρχεία το 1930 στη φυλακή ήταν έγκλειστοι πάνω από 2000 άνθρωποι.
Η ίδια φυλακή αργότερα χρησιμοποιήθηκε για τους αμερικανούς αιχμαλώτους όπου στο φωτογραφικό υλικό εκθειαζόταν κυρίως η βοήθεια που προσέφεραν οι Βιετναμέζοι στους αιχμαλώτους τους χωρίς να τους φέρονται απάνθρωπα που δεν έχω κανένα λόγο να μην το πιστέυω.
Γενικά σ’αυτό το ταξίδι έμελλε να φάω πολλές γροθιές στο στομάχι κι εδώ ήταν μόλις η πρώτη και η πιο ελαφριά θα έλεγα σε σχέση με ότι ακολούθησε.
Με τη συζήτηση να παίρνει φωτιά γύρω από αυτά που είδαμε και διαβάσαμε κινήσαμε για το ναό της Λογοτεχνίας.Ούτε το καταλάβαμε πως φτάσαμε άλλωστε δεν ήταν μακριά.Υπέροχο δείγμα παραδοσιακής βιετναμέζικης αρχιτεκτονικής,χτισμένο το 1070 από τον αυτοκράτορα Ly Thanh Tong,αφιερωμένο στον Κομφούκιο.
Εδώ είχε ιδρυθεί το πρώτο πανεπιστήμιο του Βιετνάμ το 1076 το οπόιο αρχικά απευθυνόταν μόνο σε γαλαζοαίματους.Μετά το 1442 όμως άνοιξε τις πόρτες του σε αριστούχους μαθητές από όλο το Βιετνάμ οι οποίοι ερχόντουσαν στο Ανόι για να σπουδάσουν τις αρχές του Κουμφουκιανισμού,λογοτεχνία και ποίηση.Το 1484 ο αυτοκράτορας Le Thanh Tong παρήγγειλε στήλες που αναγράφουν το όνομα και τα επιτεύγματα διακεκριμένων μαθητών.82 τέτοιες στήλες βρίσκονται σήμερα στο ναό της Λογοτεχνίας.
Είχαμε ακόμη αρκετό χρόνο στη διαθεσή μας οπότε ανηφορίσαμε λίγο ακόμη σύμφωνα με το χάρτη ως το Ho Chi Minh Mausoleum complex.Η περιοχή όπου βρίσκεται το μαυσωλείο του μεγάλου Βιετναμέζου ηγέτη είναι ίσως η πιο όμορφη αλλά και η πιο σημαντική τόσο για τους Βιετναμέζους που συρρέουν εδώ για να αποδώσουν φόρο τιμής όσο και για τους τουρίστες καθ’ότι αποτελεί ένα τεράστια κεφάλαιο της χώρας αυτής.Το ίδιο το μαυσωλείο είναι επισκεψιμο από τις 8-11 το πρωί κάθε Τρίτη,Πέμπτη,Σάββατο και Κυριακή.Καλό βέβαια είναι να ελέγχεται πάντα το πρόγραμμα πριν την επίσκεψη γιατί αλλάζει.Εμείς είχαμε συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δε θα το βλέπαμε εσωτερικώς καθώς τις μέρες που θα βρισκόμασταν στο Ανόι δεν ήταν ανοικτό.Οπότε το περιεργαστήκαμε εξωτερικά.Ένα εντυπωσιακό μαρμάρινο κτίσμα φτιαγμένο από υλικα φερμένα από ολόκληρη τη χώρα μεταξύ 1973 και 1975 που ο οδηγός λέει ότι είναι πανομοιότυπο με τα μαυσωλεία του Μάο,Λένιν και Στάλιν.Δεν τα έχω επισκεφθεί οπότε δε μπορώ να εκφέρω άποψη.Δύο μήνες το χρόνο το σώμα του ηγέτη πηγαίνει στη Ρωσία για συντήρηση.
Έτυχε να πετύχουμε και την αλλαγή φρουράς
Πολύ κοντά βρίσκεται το μουσείο του Ho Chi Minh,δυστυχώς το είδαμε πολύ βιαστικά γιατί έκλεινε σε 20 λεπτά.Ένα κτίριο σοβιετικού τύπου με ντοκουμέντα και φωτογραφίες από τη ζωή του και τον επαναστατικό αγώνα,έγγραφα για την άνοδο του κομμουνισμού και την αποχώρηση των Γάλλων.Οι φωτογραφίες απαγορεύονται αυστηρά.
Συνεχίσαμε προς το σπίτι του Ho Chi minh στο οποίο όμως γινότανε συντήρηση και ήταν εξωτερικά εντελώς καλλυμένο.Επισκευτήκαμε την one pillar pagoda η οποία στέκεται πάνω σε μία λευκή στήλη.
Τελευταία στάση το προεδρικό παλάτι,αποικιακού στυλ,κτισμένο το 1906 για τον γενικό κυβερνήτη της Ινδοκίνας.Σήμερα χρησιμοποιείται για επίσημες εκδηλώσεις.
Στο δρόμο της επιστροφής προς το σταθμό περάσαμε τυχαία από μία συνοικιακή αγορά με μπόλικα streetfoodάδικα και είπαμε να κάνουμε την πρώτη μας απόπειρα για φαγητό στα καρεκλάκια των πεζοδρομίων.
Όμως σύντομα ανακαλύψαμε πως ο εκλεκτός μεζές ήταν ο ψητός σκύλος!!!Γυάλινες βιτρίνες με ροδοψημένα σκυλιά ήταν το απόλυτο σκηνικό της φρίκης!!!Όπου φύγει φύγει,εντωμεταξύ με τις εικόνες μας κόπηκε κι η όρεξη και επιστρέψαμε στο σταθμό για να παραλάβουμε τις τσαντούλες μας.Σκεπασμένες με σακιά τις φυλλάγανε οι καλοί μας άνθρωποι με τα τεράστια χαμόγελα,πήραμε και κάτι μπισκοτάκια να τους ευχαριστήσουμε και πήγαμε στα γραφεία της Fansipan απέναντι από το σταθμό.Εκεί είχε χώρο για τουαλέτα,ντους και άλλαγμα ρούχων κι αφού ξεχάσαμε τις εικόνες και μας ξαναήρθε η όρεξη αφήσαμε εκεί τις τσάντες και πήγαμε σε ένα κοντινό εστιατόριο για φαγητό.
Επιστροφή στα γραφεία από όπου ο υπεύθυνος μας οδήγησε στο βαγόνι μας και μας τακτοποίησε στο κουπέ μας προσφέροντας μας ροφήματα,φρούτα,κάποια μικρά σνακ,νερό και μαντηλάκια για φρεσκάρισμα.Δυστυχώς ένα ατυχές συμβάν μας χάλασε λιγάκι τη διάθεση αλλά συμβαίνουν κι αυτά.Μπαίνοντας λοιπόν στο τετράκλινο κουπέ μας ήταν ήδη ένας έγχρωμος νεαρός με την κοπέλα του οι οποίοι μιλούσαν αγγλικά μεταξύ τους.Και το έγχρωμος το σημειώνω για ένα και μόνο λόγο διότι ο καλύτερος μου φίλος στη δουλειά για χρόνια ήταν ένας γιατρός από το Κονγκό οπότε τρέφω και μια σχετική αδυναμία. Τους χαιρετίζουμε ευγενικότατα με πολύ χαρά για να εισπράξουμε ένα παγερό νεύμα από την κοπελιά και την αδιαφορία του νεαρού.Δεν πειράζει λέω στον σύζυγο μου,μάλλον δεν έχουν όρεξη οι άνθρωποι για γνωριμίες ας τακτοποιηθούμε γρήγορα κι ας πέσουμε για ύπνο γιατί κι η επόμενη θα ήταν μια πολύ γεμάτη μέρα.Έτσι ανεβαίνει εκείνος πάνω,απλώνω εγώ κάτω το sleeping bag μου,βγάζω και το βιβλιαράκι μου να διαβάσω ήρεμα κι ωραία.Κάτι λένε σε έντονο ύφος μεταξύ τους κι εκείνος βγαινει νευριασμένος από το κουπέ.Σε πέντε λεπτά έρχεται ο υπεύθυνος του βαγονιού και μας λέει πως θα μετακινηθούμε στο διπλανό.Καταλαβαίνω αμέσως τι έγινε οπότε αφού δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι εκεί τα μαζεύουμε χωρίς κουβέντα και πάμε στο διπλανό το οποίο ήταν άδειο.Κι αφού ξανατακτοποιούμαστε μας ζητάει ο υπεύθυνος να του πληρώσουμε τη διαφορά γιατί στο κουπέ θα ήμασταν μόνοι!!!Ζητήσαμε εμείς αλλαγή του λέω όσο πιο ψύχραιμα μπορώ.Όχι μου απαντά,ο άλλος νεαρός ήρθε και μου ζήτησε να σας αλλάξω.Οπότε του λέω ζήτα από κείνον τα χρήματα.Όχι μόνο δε τα πλήρωσε αλλά απάιτησε να πληρώσουμε εμείς και για τα δύο κουπέ!!!Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι,ο νεαρός εξαφανίστηκε καθώς δε δέχτηκε να μας μιλήσει,εμείς επιστρέψαμε στο προηγούμενο κουπέ εφ’όσον δε θέλαμε να πληρώσουμε κι η κοπέλα μας είπε ότι τον ενόχλησε η ‘’περίεργη’’ γλώσσα που μιλάγαμε μεταξύ μας κι ότι δεν υπήρχε λόγος να στριμωχτούμε αφού υπήρχε κι άλλο κουπέ.Με όση υπομονή μου είχε απομείνει της εξηγησα ότι σε όλη τη γη μιλιούνται πολλές ‘’περίεργες’’ γλώσσες εκτός από τα αγγλικά κι ακόμη και στη χώρα που διάλεξε να επισκεφθεί μιλάνε μια ‘’περίεργη’’ γλώσσα.Επίσης είχανε πληρώσει για τετράκλινο και γνωρίζανε εκ των προτέρων ότι θα υπάρχουν συγκάτοικοι.Αν δε θέλετε συγκατοίκους της είπα να πληρώσετε για το άδειο κουπέ δίπλα κι όχι να μας τραβολογάτε με θράσος από δω κι από κει.Μου απάντησε με ένα ‘’you are welcome here’’ άλλά αδυνατούσαμε πλέον να το νιώσουμε.Όταν επέστρεψε ο φίλος της όχι απλά δε ζήτησε συγνώμη αλλά ήταν και θυμωμένος που δεν κατάφερε να μας διώξει.Μπήκα μέσα στον υπνόσακο και τους γύρισα την πλάτη.Δε ξέρω πως κοιμήθηκαν εκείνοι εγώ πάντως ξεράθηκα!
Last edited:
panius
Member
- Μηνύματα
- 668
- Likes
- 2.744
Πώς και πώς την περίμενα την ιστορία σου και είναι καταπληκτική!!! Μου ανοίγεις την όρεξη για Βιετνάμ επικίνδυνα να ξέρεις!!!
underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.856
- Likes
- 13.027
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Μόλις ανακάλυψα την ιστορία σου (αν και για άλλο προορισμό περίμενα να γράψεις πρώτα ) και έχω καταχαρεί! Το Βιετνάμ αποτελεί προορισμό-όνειρο ζωής και ξέρω πως η περιγραφή σου θα είναι άκρως επεξηγηματική!
) και έχω καταχαρεί! Το Βιετνάμ αποτελεί προορισμό-όνειρο ζωής και ξέρω πως η περιγραφή σου θα είναι άκρως επεξηγηματική!
Eftichia
Member
- Μηνύματα
- 861
- Likes
- 1.305
- Επόμενο Ταξίδι
- τοσκανη
- Ταξίδι-Όνειρο
- καραιβικη
villi, και εγώ περιμένω να γράψεις και για το καλοκαιρινό ταξίδι στην Ευρώπη...τα γράφεις τόσο ωραία!Μόλις ανακάλυψα την ιστορία σου (αν και για άλλο προορισμό περίμενα να γράψεις πρώτα
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Ξεκίνα οικονομίες!Μετά την Κίνα σου βάζω κι άλλο πειρασμό!
Το Ισραήλ εννοείς; Η αλήθεια είναι ότι ήμουν σε δήλιμμα ποια να αρχίσω γιατί έχει πέσει και πολύ Βιετνάμ τον τελευταίο καιρό αλλά τα έχω πιο φρέσκα κι έχω κάποιες εναλλακτικές προτάσεις για κάποια σημεία που ήθελα να τις μοιραστώ.Μόλις ανακάλυψα την ιστορία σου (αν και για άλλο προορισμό περίμενα να γράψεις πρώτα
Θα ήθελα γιατι ήταν πολύ εναλλακτικό ταξίδι!Χρόνο που θα βρώ δεν ξέρω!Ας καταφέρω για αρχή να τελειώσω το Βιετνάμ!
Εκπομπές Travelstories
