BASILISPAP
Member
- Μηνύματα
- 549
- Likes
- 2.810
- Επόμενο Ταξίδι
- Απο εδώ και από εκεί...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία, Περού, Κιργιστάν
Τον φεβρουαριο του 17 βεβαιως... Η thai smile ειναι πολυ καλη , μην αγχωνεσαι. Καλο ταξίδι και σε σενα 
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
- Thread starter villi
- Ημερομηνία δημιουργίας
PAPI_9
Member
- Μηνύματα
- 138
- Likes
- 135
- Επόμενο Ταξίδι
- Είμαστε στην έρευνα....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΑΚΕΡΟΣ!!!
Καλά ταξίδια σε όλους μας!!! Καλημέρα!!Τον φεβρουαριο του 17 βεβαιως... Η thai smile ειναι πολυ καλη , μην αγχωνεσαι. Καλο ταξίδι και σε σενα
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Στα νερά αναφέρομαι και μόνο.Στο Σαμούι για παράδειγμα πήγα σε παραλίες που δε χόρταινα να φωτογραφίζω με ψιλή άμμο,φοίνικες κλπ αλλά η θάλασσα λόγω της σκούρας άμμου και των πολύ ζεστών νερών ήταν σα βούρκος.Οι Έλληνες είμαστε απαιτητικοί στο χρώμα των νερών και μπερδεύουμε την έννοια παραλία με την έννοια θάλασσα για κολύμπι.Δε γνωρίζω τις παραλίες τις Καμπότζης καθώς επισκέφτηκα μόνο την Πνομ Πενχ και το Σιέμ ριπ αλλά θα κράταγα μικρό καλάθι.Αν ήταν παραδεισιένιες θα είχαν αναδειχτεί πιστεύω!
Η αρχή έγινε λοιπόν!!!Μην αγχώνεσαι καθόλου,θα την βρείτε εύκολα την άκρη!Ποιο Φεβρουάριο?? Σε 47 μέρες φεύγουμε και χθες αξιώθηκα να κλείσω εισητήρια... Έκλεισα με emirates για ath-dubai-bkk και επιστροφή (στα 659 ευρώ ), από bkk - rep με THAI SMILE (75 ευρώ...ο θεός μαζί μας...) και περιμένω να δω πότε θα κλείσω το han-bkk στην επιστροφή γιατί δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν θα κάτσουμε όλες τις μέρες βιετνάμ ή θα διαθέσουμε και δύο μέρες στην μπανγκόκ. Α... πρέπει να κλείσουμε και το siem reap-ho chi minh.... Τα ενδιάμεσα.... τα σχεδιάζουμε επίσης...
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Ξύπνησα από το χτύπημα του υπευθύνου στην πόρτα.Κοντεύαμε να φτάσουμε στο Lao Cai κι έβρεχε δυνατά.Ωχ λασπουριά σκέφτηκα,θα είναι δύσκολο το περπάτημα.Ηρέμησα όταν σκέφτηκα ότι το πρόγραμμα είναι ανοικτό κι η Hoa θα μου βρει τη λύση!
Η Hoa είναι η ιδρυτής του Εthos http://www.ethosspirit.com/ .To Εthos δεν είναι απλά ένα πρακτορείο ή ίσως δεν είναι και πολύ πρακτορείο .Ψάχνοντας να κλείσω το ‘’τουρ’’ της Σάπα έπεφτα πάνω στα ίδια προγράμματα κάποια φθηνότερα και κάποια ακριβότερα επειδή προσφέρανε φαγητό σε κάποιο εστιατόριο ή μικρά γκρουπ.Τα ίδια διάσημα χωριά σε κοντινή απόσταση από την πόλη της Σάπα και τα ίδια σχόλια-παράπονα στο tripadvisor για γυναίκες που ακολουθούν το γκρουπ να πουλήσουν μικροαντικείμενα,πολλά άτομα οπότε λιγότερος χρόνος να ρωτήσεις και να μάθεις.Άρχισα να απογοητεύομαι και να χάνω το ενδιαφέρον μου για την περιοχή.Μου φάνηκε έντονα στημένο σκηνικό.
Ώσπου πέφτω πάνω σε ένα βιντεάκι του ethos κι αρχίζω να το ψάχνω.Έρχομαι σε επαφή με τη Hoa πρώην μέλος του κομμουνιστικού κόμματος που αποφάσισε με τον Άγγλο σύζυγό της να βοηθήσουν τις μειονότητες της περιοχής.Οι μειονότητες αυτές με Κινέζικη και Λαοτιανή καταγωγή είχαν αρνηθεί να πολεμήσουν στο πλευρό των Βιετναμέζων ενάντια στους Αμερικάνους με αποτέλεσμα να τους απομονώσουν έντονα.Μέχρι τον ερχομό των τουριστών στην περιοχή είχαν ανύπαρκτο οδικό δίκτυο,μηδενική πρόσβαση στην παιδεία και εντελώς πρωτόγονες συνθήκες ζωής.Η άυξηση του τουρισμού έφερε οργιώδη ανάπτυξη κυρίως στην πόλη της Σάπα και των γύρω χωριών που δέχονται το 90% των επισκεπτών αλλά και πάλι οι ντόπιοι ελάχιστα οφελήθηκαν καθώς την διαχείριση των πάντων ανέλαβαν Βιετναμέζοι.
Με τη Hoa ανταλλάξαμε πάνω από 50 mail,απαντούσε σε όλες μου τις απορίες αναλυτικότατα εξηγώντας μου ότι δεν ασχολείται με γκρουπ αλλά με μεμονωμένους ταξιδιώτες που θέλουν να δουν τη ζωή μακριά από τα τουριστικά χωριά και να αφήσουν χρήματα που θα πάνε στην εκπαίδευση και σε δράσεις για τους ντόπιους.Μου έστειλε πολλά βιντεάκια με ανθρώπους που επωφελούνται των δράσεων κάποιους από τους οποίους γνώρισα εκεί και μου επιβεβαίωσαν τη χρησιμότητα του ethos.Στη σελίδα του στο ίντερνετ έχει αρκετές πληροφορίες αλλά και προτεινόμενες διαδρομές.Όταν τη ρώτησα ποιο μου συστήνει μου είπε να το αποφασίσουμε επιτόπου σύμφωνα με τις καιρικές συνθηκες καθώς θα ήμασταν μόνοι έτσι κι αλλιώς οπότε θα είχαμε ευελιξία.Για προκαταβολή χρημάτων ούτε λόγος όπως μου έγραψε καθώς βασίζεται στην αγάπη,στην εμπιστοσύνη και στην ειλικρίνεια και θεωρεί ότι οι επισκέπτες τους ενστερνίζονται αυτές τις αρχές!!!
Κατά τον ίδιο τρόπο δεν ασχολείται με εισιτήρια τρένων,τα οποία κλείσαμε μόνοι μας από τη σελίδα τους και έστειλε βανάκι να μας παραλάβει με κόστος 5$ που πληρώσαμε απευθείας στον οδηγο.
Η βροχή στο δρόμο προς τη Sapa σταμάτησε αλλά η συννεφιά ήταν βαριά.
Η πρώτη εικόνα της πόλης όμορφη.
Το βανάκι μας άφησε μπροστά στο σπίτι της Hoa όπου μας υποδέχτηκαν δύο υπέροχες φατσούλες και μια κοπελίτσα της φυλής Χμονγκ.
Η κοπέλα βοηθά στην οργάνωση και οι μικρούλες ήταν κάποια από τα παιδιά που μένουν εκεί κατά τη διάρκεια της εβδομάδας για να πηγαίνουν σχολείο.Τα κοριτσάκια μίλαγαν πολύ καλά αγγλικά και βάλθηκαν να μας τρελάνουν με τις ζουζουνιές τους.Ήθελαν οπώσδήποτε να παίξουμε παρέα επιτραπέζια και να φτιάξουμε βραχιολάκια και δεν τους χαλάσαμε το χατήρι!
Σε 10 λεπτά κι αφού ήδη πίναμε το τσαγάκι μας ήρθε κι η Hoa και μας πρότεινε να φάμε πρωινο και να κάνουμε ντους ώστε να είμαστε έτοιμοι για την περιπέτεια.Αφού φρεσκαριστήκαμε,συζητήσαμε για τη διαδρομή που θα ακολουθούσαμε.Αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί και να κάνουμε δύομιση ώρες διαδρομή προς τα χωριά των Lao και Lu όπου ο καιρός ήταν καλύτερος και θα μπορούσαμε να περπατήσουμε όσο θέλαμε,να μαγειρέψουμε και να φάμε με όποια οικογένεια επιθυμούσε και γενικά θα είχαμε απόλυτη ελευθερία να σταματήσουμε όπου θέλουμε.Για το βράδυ μπορούσαμε να μείνουμε σε κάποιο σπίτι στο χωριό ή στο σπίτι της ξεναγού την οποία υπερθεμάτισε ή να γυρίσουμε στη Σάπα σε ξενοδοχείο.Επιλέξαμε να πάμε στο σπίτι της ξεναγού και να την έχουμε και όλη την επόμενη ημέρα.Το πρόγραμμα θα το βγάζαμε μαζί της.Μας το κοστολόγησε επι τόπου μαζί με φαγητό,σνακ κι οτιδήποτε θα χρειαζόμασταν,μας εξηγησε πόσο τις % πηγαίνει στην κοινότητα,πληρώσαμε,πήραμε λίγα πράγματα σε μικρά σακίδια κι ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε.Το ταξί ηρθε παρέα με την Pamay την οποία πήγε κι έφερε από το χωριό της κι από την πρώτη στιγμή που την αντίκρυσα η χημεία μας ήταν μαγική!Οι δύο αυτές μέρες ήταν από τις καλύτερες και δυνατότερες της ζωής μου!Η εμπειρία ήταν όσο πιο αυθεντική μπορούσε να είναι.
Η Hoa είναι η ιδρυτής του Εthos http://www.ethosspirit.com/ .To Εthos δεν είναι απλά ένα πρακτορείο ή ίσως δεν είναι και πολύ πρακτορείο .Ψάχνοντας να κλείσω το ‘’τουρ’’ της Σάπα έπεφτα πάνω στα ίδια προγράμματα κάποια φθηνότερα και κάποια ακριβότερα επειδή προσφέρανε φαγητό σε κάποιο εστιατόριο ή μικρά γκρουπ.Τα ίδια διάσημα χωριά σε κοντινή απόσταση από την πόλη της Σάπα και τα ίδια σχόλια-παράπονα στο tripadvisor για γυναίκες που ακολουθούν το γκρουπ να πουλήσουν μικροαντικείμενα,πολλά άτομα οπότε λιγότερος χρόνος να ρωτήσεις και να μάθεις.Άρχισα να απογοητεύομαι και να χάνω το ενδιαφέρον μου για την περιοχή.Μου φάνηκε έντονα στημένο σκηνικό.
Ώσπου πέφτω πάνω σε ένα βιντεάκι του ethos κι αρχίζω να το ψάχνω.Έρχομαι σε επαφή με τη Hoa πρώην μέλος του κομμουνιστικού κόμματος που αποφάσισε με τον Άγγλο σύζυγό της να βοηθήσουν τις μειονότητες της περιοχής.Οι μειονότητες αυτές με Κινέζικη και Λαοτιανή καταγωγή είχαν αρνηθεί να πολεμήσουν στο πλευρό των Βιετναμέζων ενάντια στους Αμερικάνους με αποτέλεσμα να τους απομονώσουν έντονα.Μέχρι τον ερχομό των τουριστών στην περιοχή είχαν ανύπαρκτο οδικό δίκτυο,μηδενική πρόσβαση στην παιδεία και εντελώς πρωτόγονες συνθήκες ζωής.Η άυξηση του τουρισμού έφερε οργιώδη ανάπτυξη κυρίως στην πόλη της Σάπα και των γύρω χωριών που δέχονται το 90% των επισκεπτών αλλά και πάλι οι ντόπιοι ελάχιστα οφελήθηκαν καθώς την διαχείριση των πάντων ανέλαβαν Βιετναμέζοι.
Με τη Hoa ανταλλάξαμε πάνω από 50 mail,απαντούσε σε όλες μου τις απορίες αναλυτικότατα εξηγώντας μου ότι δεν ασχολείται με γκρουπ αλλά με μεμονωμένους ταξιδιώτες που θέλουν να δουν τη ζωή μακριά από τα τουριστικά χωριά και να αφήσουν χρήματα που θα πάνε στην εκπαίδευση και σε δράσεις για τους ντόπιους.Μου έστειλε πολλά βιντεάκια με ανθρώπους που επωφελούνται των δράσεων κάποιους από τους οποίους γνώρισα εκεί και μου επιβεβαίωσαν τη χρησιμότητα του ethos.Στη σελίδα του στο ίντερνετ έχει αρκετές πληροφορίες αλλά και προτεινόμενες διαδρομές.Όταν τη ρώτησα ποιο μου συστήνει μου είπε να το αποφασίσουμε επιτόπου σύμφωνα με τις καιρικές συνθηκες καθώς θα ήμασταν μόνοι έτσι κι αλλιώς οπότε θα είχαμε ευελιξία.Για προκαταβολή χρημάτων ούτε λόγος όπως μου έγραψε καθώς βασίζεται στην αγάπη,στην εμπιστοσύνη και στην ειλικρίνεια και θεωρεί ότι οι επισκέπτες τους ενστερνίζονται αυτές τις αρχές!!!
Κατά τον ίδιο τρόπο δεν ασχολείται με εισιτήρια τρένων,τα οποία κλείσαμε μόνοι μας από τη σελίδα τους και έστειλε βανάκι να μας παραλάβει με κόστος 5$ που πληρώσαμε απευθείας στον οδηγο.
Η βροχή στο δρόμο προς τη Sapa σταμάτησε αλλά η συννεφιά ήταν βαριά.
Η πρώτη εικόνα της πόλης όμορφη.
Το βανάκι μας άφησε μπροστά στο σπίτι της Hoa όπου μας υποδέχτηκαν δύο υπέροχες φατσούλες και μια κοπελίτσα της φυλής Χμονγκ.
Η κοπέλα βοηθά στην οργάνωση και οι μικρούλες ήταν κάποια από τα παιδιά που μένουν εκεί κατά τη διάρκεια της εβδομάδας για να πηγαίνουν σχολείο.Τα κοριτσάκια μίλαγαν πολύ καλά αγγλικά και βάλθηκαν να μας τρελάνουν με τις ζουζουνιές τους.Ήθελαν οπώσδήποτε να παίξουμε παρέα επιτραπέζια και να φτιάξουμε βραχιολάκια και δεν τους χαλάσαμε το χατήρι!
Σε 10 λεπτά κι αφού ήδη πίναμε το τσαγάκι μας ήρθε κι η Hoa και μας πρότεινε να φάμε πρωινο και να κάνουμε ντους ώστε να είμαστε έτοιμοι για την περιπέτεια.Αφού φρεσκαριστήκαμε,συζητήσαμε για τη διαδρομή που θα ακολουθούσαμε.Αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί και να κάνουμε δύομιση ώρες διαδρομή προς τα χωριά των Lao και Lu όπου ο καιρός ήταν καλύτερος και θα μπορούσαμε να περπατήσουμε όσο θέλαμε,να μαγειρέψουμε και να φάμε με όποια οικογένεια επιθυμούσε και γενικά θα είχαμε απόλυτη ελευθερία να σταματήσουμε όπου θέλουμε.Για το βράδυ μπορούσαμε να μείνουμε σε κάποιο σπίτι στο χωριό ή στο σπίτι της ξεναγού την οποία υπερθεμάτισε ή να γυρίσουμε στη Σάπα σε ξενοδοχείο.Επιλέξαμε να πάμε στο σπίτι της ξεναγού και να την έχουμε και όλη την επόμενη ημέρα.Το πρόγραμμα θα το βγάζαμε μαζί της.Μας το κοστολόγησε επι τόπου μαζί με φαγητό,σνακ κι οτιδήποτε θα χρειαζόμασταν,μας εξηγησε πόσο τις % πηγαίνει στην κοινότητα,πληρώσαμε,πήραμε λίγα πράγματα σε μικρά σακίδια κι ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε.Το ταξί ηρθε παρέα με την Pamay την οποία πήγε κι έφερε από το χωριό της κι από την πρώτη στιγμή που την αντίκρυσα η χημεία μας ήταν μαγική!Οι δύο αυτές μέρες ήταν από τις καλύτερες και δυνατότερες της ζωής μου!Η εμπειρία ήταν όσο πιο αυθεντική μπορούσε να είναι.
Last edited:
aspa
Member
- Μηνύματα
- 580
- Likes
- 1.568
- Επόμενο Ταξίδι
- Κολομβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γυρος του κοσμου
Ιδιαίτερη εμπειρία. Περιμένουμε την συνέχεια.
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Oι πρώτες στάσεις έγιναν καθ’οδόν για να θαυμάσουμε το σκηνικό και να αγοράσουμε αναψυκτικά από πάγκους στη διαδρομή
Έπειτα στον καταρράκτη της αγάπης Thac Tinh Yeu
και στην Πύλη του Παραδείσου,το ψηλότερο πέρασμα στα βουνά της περιοχής.Είχε ακόμη σύννεφα και η Pamay μας είπε πως στην επιστροφή θα έχει καθαρίσει όπως κι έγινε.
Κατηφορίζοντας μπήκαμε στην Lai Chau province η οποία είναι η πιο αραιοκατοικημένη και τα τοπία της θεωρούνται ως τα καλύτερα του βορειοδυτικού Βιετνάμ.Πράγματι μείναμε έκθαμβοι!!!
Η περιοχή φιλοξενεί μειονότητες όπως οι Khang,αυστροασιάτες,οι Lao με καταγωγή από το Λάος και τη βόρεια Ταυλάνδη και οι Lu με καταγωγή από την Κίνα και την Ταυλάνδη.
Επισκεφτήκαμε μια οικογενειακή επιχείρηση ιχθυοκαλλιέργειας η οποία επιφέρει καλό κέρδος όπως μας είπαν
Σταματήσαμε στο χωριό Binh lu για δεκατιανό με δυνατό καφέ,κάπως διαφορετικό από τον Βιετναμέζικο που είχαμε συνηθίσει και διάφορα σνακ από αποξηραμένο κρέας μέχρι μια περίεργη ποικιλία μάνγκο το οποίο βουτάγαμε σε χοντρό αλάτι με μπαχαρικά.Η κυρία του σπιτιού που μας φιλοξένησε ανήκε στους Khang με ευρωπαικά και ασιατικά χαρακτηριστικά αλλά δεν ήθελε καθόλου φωτογραφίες και το σεβάστηκα.Ήταν απίστευτα ευγενική με πολύ εκλεπτυσμένους τρόπους σα να μας σέρβιρε κυρία μιας άλλης εποχής.Δυστυχώς δε γνώριζε κουβέντα αγγλικά οπότε δε μπορούσαμε να τη ρωτήσουμε κάτι.
Το μπαλκόνι στο οποίο σερβιριστήκαμε
Στη συνέχεια πήγαμε στην τοπική αγορά να αγοράσουμε υλικά για το γεύμα που θα μαγειρεύαμε.
Το που δεν το ξέραμε ακόμη.Θα πηγαίναμε στο χωριό Ban Bo και θα ρωτάγαμε τις οικογένειες που συμμετέχουν στο ethos.Μετά από σκληρά παζάρια για το κρέας που είναι κι ό λόγος που δέχονται οι ντόπιοι τουρίστες στο σπίτι τους καθώς είναι ακριβό και δεν μπορούν να το εξασφαλίσουν με άλλο τρόπο φτάσαμε κοντά στο χωριό με το αυτοκίνητο και συνεχίσαμε με τα πόδια και τα ψώνια ανά χείρας καθώς ο δρόμος ήταν δύσβατος.
Η Pamay άρχισε να ρωτάει στα σπίτια πολλά από τα οποία ήταν χτισμένα με καλάμια και ξύλα που θα μπορούσαμε να πάμε και μια κυρία της είπε πως έχουν μαζευτεί πολλοί χωριανοί σε ένα σπίτι,κάτι που συνηθίζεται στην εποχή της συγκομιδής ρυζιού.Πρώτα πήγε εκείνη να ρωτήσει και να προσφέρει τα υλικά και μετά την άδειά τους πήγαμε κι εμείς.
Δε γνώριζε κανείς αγγλικά,ούτε λέξη!Όλα με τη γλώσσα του σώματος γιατί κι η αγαπημένη μας ξεναγός είναι της φυλής Red Dzao οπότε δεν καταλάβαινε καλά τη διαλεκτό τους.Τα τελευταία χρόνια για να δεθούν οι φυλές μεταξύ τους και για να έχουν κοινή γλώσσα επικοινωνίας διδάσκονται στα σχολεία υποχρεωτικά τα Βιετναμέζικα.
Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού μας υποδέχτηκαν με μεγάλα χαμόγελα αλλά και όλοι οι παρευρισκόμενοι που είχανε πέσει ήδη με τα μούτρα στο φαγητό,ήταν παραπάνω κι απο φιλικοί.
Η Pamay καταπιάστηκε στην κουζίνα με το μαγείρεμα των springroles
κι εγώ με τις φωτογραφίες καθώς τα πιτσιρίκια είχαν τρελαθεί από χαρά και ήθελαν να φωτογραφηθούν σε όλες τις πιθανές πόζες.
Γενικά όλοι ήταν δεκτικοί στις φωτογραφίες εκτός από κάποιες ηλικιωμένες κυρίες.Χαρακτηριστικό των γυναικών αυτής της φυλής είναι τα μαύρα δόντια τα οποία φτιάχνουν με μια πάστα από χόρτα η οποία ξεραίνεται και κολλάει στην οδοντοστοιχεία χωρίς να είναι δυνατό να ξαναβγεί.Μας είπαν με τη βοήθεια της Pamay ότι η αφαίρεσή του πονάει πιο πολύ κι από τη γέννα!
Φάγαμε λοιπόν σε χαμηλά τραπεζάκια,παρέα με τις γάτες,ήπιαμε μπόλικο happy water,κρασί από ρύζι και δώστου happy water ώσπου παραμιλάγαμε και γελάγαμε σα μια χαζοχαρούμενη παρέα χωρίς να καταλαβαινόμαστε αλλά δεν είχε και καμία σημασία.
Στη συνέχεια η οικοδεσπότης μου έδειξε με καμάρι τα οικόσιτα ζώα της και με πήγε στην τουαλέτα/τρύπα που είχαν έξω από το σπίτι.Επέμενε δε να την χρησιμοποιήσω και δε μπορούσα να της χαλάσω χατήρι.
Μετά το γεύμα ξεκινήσαμε όλοι μαζί για τα ρυζοχώραφα που υποσχέθηκα να βοηθήσω,τρομάρα μου!Περιττό να γράψω οτι βγήκε όλο το χωριό να μας χαιρετίσει.
Η ξεναγός μας είπε ότι στο χωρίο αυτό φτάνουν 5-6 τουρίστες το χρόνο κι αυτοί είτε ανεξάρτητοι περπατητές είτε από το ethos.H ζέστη ήταν πλέον αφόρητη αλλά εμείς απτόητοι συνεχίσαμε να περπατάμε ανάμεσα στις λάσπες και να χαιρετάμε τον κόσμο σαν πολιτικοί σε προεκλογική καμπάνια.
Τι χαρά έκανε ο κόσμος!Ούτε μαγαζιά,ούτε μικροπωλητές,ούτε μας κυνήγησε κανείς για κάτι,μόνο αγνά χαμόγελα και γέλια με την κατάντια μας τη λασπωμένη!Πόσο τα χάρηκα!
Περπατήσαμε ως το διπλανό χωριό που τα χώριζε ένα ποτάμι το οποίο βεβαίως διαβήκαμε βυθιζόμενοι στα νερά.
Το απόγευμα μας πήρε τηλέφωνο η Hoa να δει πως περνάμε και να μας ρωτήσει αν επιθυμούσαμε να μείνουμε εκεί το βράδυ.Η αλήθεια είναι πως μας πέρασε από το μυαλό αλλά η ζέστη ήταν ανυπόφορη και το βράδυ και βεβαίως το καλυβόσπιτο δε διέθετε ούτε χαρτί για αέρα.Η Pamay μας διαβεβαίωσε πως στο χωριό της που είναι πιο ψηλά έχει δροσιά το βράδυ συν ότι θα μας ετοιμάσει πολλές σπεσιαλιτέ και μας δελέασε!Οπότε χαιρετίσαμε τον κόσμο,κάποιοι μας αγκάλιασαν εγκάρδια,δεν είναι στην κουλτούρα τους τα σταυρωτά φιλιά αλλά το σφίξιμο των χεριών.
Περπατήσαμε παρέα με τον οδηγό,ένας πιτσιρικάς 23 χρόνων, που είχε έρθει στο μεταξύ να φάει,μέχρι το αυτοκίνητο και πήγαμε να επισκεφτούμε ένα σπήλαιο που ήταν στο δρόμο μας.Τα γέλια που κάναμε εκεί δεν περιγράφονται.Το happy water μας είχε χτυπήσει στο κεφάλι,είχαμε χαλαρώσει πολύ και τα πειράγματα δίναν και παίρναν.Στο σπήλαιο μας δώσανε από έναν φακό και μπήκαμε τελείως μόνοι μας.Τα σκαλιά γλίστρούσαν κι ο οδηγός με τις πλαστικές παντόφλες έπεσε 3 φορές,το κάθε πέσιμο χειρότερο από το προηγούμενο!Ξεκαρδιζόταν στα γέλια και μεις άλλο που δε θέλαμε.
Είχαμε κυριολεκτικά ξεχάσει ότι ήμασταν τουρίστες και λειτουργούσαμε σα παρεούλα που γνωριζόμασταν χρόνια.Φωτογραφίζαμε ο ένας τον άλλο,βγάζαμε selfie με αστείες φατσούλες,τρομάζαμε και ουρλιάζαμε με τις νυχτερίδες και σε κάποια φάση περίπου μία ώρα μέσα στο σπήλαιο φτάσαμε να είμαστε ως τα γονατα μεσα στο υπόγειο ποτάμι.
Δε θεωρήσαμε καλή ιδέα να συνεχίσουμε άλλη μία ώρα μέσα στα νερά με ένα φακό στο απέραντο σκοτάδι και ξαναγυρίσαμε πίσω από τον ίδιο δρόμο ενώ υποτίθεται ότι ακολουθώντας το θα βγαίναμε σε άλλο σημείο.
Χαρούμενοι πήραμε το δρόμο της επιστροφής,περνώντας πάλι από την Πύλη του παραδείσου όπου η θέα τώρα που είχε καθαρίσει ο ουρανός ήταν σκέτη μαγεία!!!
Φτάνοντας στη Σάπα πήγαμε κατευθείαν στην αγορά να ψωνίσουμε για το δείπνο
Και η αγορά συνεχίζεται και εντός με ρουχισμο κυρίως
Κι αφού προμηθευτήκαμε μπόλικα λαχανικά κυρίως,αυγά και νοοντλς πήραμε κατάκοποι το δρόμο για το σπίτι που θα μας φιλοξενούσε.
Ο δρόμος προς το σπίτι της Pamay ήταν κακοτράχαλος σε σημείο που δεν πίστευα ότι θα τον διαβεί το αυτοκίνητο αλλά ο φοβερός οδηγός μας,εξοικειωμένος με αυτούς τους δρόμους δε μάσαγε καθόλου!
Η Pamay μιλώντας στο τηλέφωνο με τη μαμά της που όλη την ημέρα μάζευε βότανα με δυο γάλλους τουρίστες μας ρώτησε αν έχουμε πρόβλημα να τους φέρει στο σπίτι.Κανένα της είπαμε αρκεί να μας έφτιαχνε σούπα Pho bo που μας υποσχέθηκε πως καλύτερη δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναφάμε!
Στην είσοδο του χωριού χαιρετίσαμε με νέα γέλια τον οδηγό μας και συνεχίσαμε ποδαράτοι για το σπίτι.
Έπειτα στον καταρράκτη της αγάπης Thac Tinh Yeu
και στην Πύλη του Παραδείσου,το ψηλότερο πέρασμα στα βουνά της περιοχής.Είχε ακόμη σύννεφα και η Pamay μας είπε πως στην επιστροφή θα έχει καθαρίσει όπως κι έγινε.
Κατηφορίζοντας μπήκαμε στην Lai Chau province η οποία είναι η πιο αραιοκατοικημένη και τα τοπία της θεωρούνται ως τα καλύτερα του βορειοδυτικού Βιετνάμ.Πράγματι μείναμε έκθαμβοι!!!
Η περιοχή φιλοξενεί μειονότητες όπως οι Khang,αυστροασιάτες,οι Lao με καταγωγή από το Λάος και τη βόρεια Ταυλάνδη και οι Lu με καταγωγή από την Κίνα και την Ταυλάνδη.
Επισκεφτήκαμε μια οικογενειακή επιχείρηση ιχθυοκαλλιέργειας η οποία επιφέρει καλό κέρδος όπως μας είπαν
Σταματήσαμε στο χωριό Binh lu για δεκατιανό με δυνατό καφέ,κάπως διαφορετικό από τον Βιετναμέζικο που είχαμε συνηθίσει και διάφορα σνακ από αποξηραμένο κρέας μέχρι μια περίεργη ποικιλία μάνγκο το οποίο βουτάγαμε σε χοντρό αλάτι με μπαχαρικά.Η κυρία του σπιτιού που μας φιλοξένησε ανήκε στους Khang με ευρωπαικά και ασιατικά χαρακτηριστικά αλλά δεν ήθελε καθόλου φωτογραφίες και το σεβάστηκα.Ήταν απίστευτα ευγενική με πολύ εκλεπτυσμένους τρόπους σα να μας σέρβιρε κυρία μιας άλλης εποχής.Δυστυχώς δε γνώριζε κουβέντα αγγλικά οπότε δε μπορούσαμε να τη ρωτήσουμε κάτι.
Το μπαλκόνι στο οποίο σερβιριστήκαμε
Στη συνέχεια πήγαμε στην τοπική αγορά να αγοράσουμε υλικά για το γεύμα που θα μαγειρεύαμε.
Το που δεν το ξέραμε ακόμη.Θα πηγαίναμε στο χωριό Ban Bo και θα ρωτάγαμε τις οικογένειες που συμμετέχουν στο ethos.Μετά από σκληρά παζάρια για το κρέας που είναι κι ό λόγος που δέχονται οι ντόπιοι τουρίστες στο σπίτι τους καθώς είναι ακριβό και δεν μπορούν να το εξασφαλίσουν με άλλο τρόπο φτάσαμε κοντά στο χωριό με το αυτοκίνητο και συνεχίσαμε με τα πόδια και τα ψώνια ανά χείρας καθώς ο δρόμος ήταν δύσβατος.
Η Pamay άρχισε να ρωτάει στα σπίτια πολλά από τα οποία ήταν χτισμένα με καλάμια και ξύλα που θα μπορούσαμε να πάμε και μια κυρία της είπε πως έχουν μαζευτεί πολλοί χωριανοί σε ένα σπίτι,κάτι που συνηθίζεται στην εποχή της συγκομιδής ρυζιού.Πρώτα πήγε εκείνη να ρωτήσει και να προσφέρει τα υλικά και μετά την άδειά τους πήγαμε κι εμείς.
Δε γνώριζε κανείς αγγλικά,ούτε λέξη!Όλα με τη γλώσσα του σώματος γιατί κι η αγαπημένη μας ξεναγός είναι της φυλής Red Dzao οπότε δεν καταλάβαινε καλά τη διαλεκτό τους.Τα τελευταία χρόνια για να δεθούν οι φυλές μεταξύ τους και για να έχουν κοινή γλώσσα επικοινωνίας διδάσκονται στα σχολεία υποχρεωτικά τα Βιετναμέζικα.
Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού μας υποδέχτηκαν με μεγάλα χαμόγελα αλλά και όλοι οι παρευρισκόμενοι που είχανε πέσει ήδη με τα μούτρα στο φαγητό,ήταν παραπάνω κι απο φιλικοί.
Η Pamay καταπιάστηκε στην κουζίνα με το μαγείρεμα των springroles
κι εγώ με τις φωτογραφίες καθώς τα πιτσιρίκια είχαν τρελαθεί από χαρά και ήθελαν να φωτογραφηθούν σε όλες τις πιθανές πόζες.
Γενικά όλοι ήταν δεκτικοί στις φωτογραφίες εκτός από κάποιες ηλικιωμένες κυρίες.Χαρακτηριστικό των γυναικών αυτής της φυλής είναι τα μαύρα δόντια τα οποία φτιάχνουν με μια πάστα από χόρτα η οποία ξεραίνεται και κολλάει στην οδοντοστοιχεία χωρίς να είναι δυνατό να ξαναβγεί.Μας είπαν με τη βοήθεια της Pamay ότι η αφαίρεσή του πονάει πιο πολύ κι από τη γέννα!
Φάγαμε λοιπόν σε χαμηλά τραπεζάκια,παρέα με τις γάτες,ήπιαμε μπόλικο happy water,κρασί από ρύζι και δώστου happy water ώσπου παραμιλάγαμε και γελάγαμε σα μια χαζοχαρούμενη παρέα χωρίς να καταλαβαινόμαστε αλλά δεν είχε και καμία σημασία.
Στη συνέχεια η οικοδεσπότης μου έδειξε με καμάρι τα οικόσιτα ζώα της και με πήγε στην τουαλέτα/τρύπα που είχαν έξω από το σπίτι.Επέμενε δε να την χρησιμοποιήσω και δε μπορούσα να της χαλάσω χατήρι.
Μετά το γεύμα ξεκινήσαμε όλοι μαζί για τα ρυζοχώραφα που υποσχέθηκα να βοηθήσω,τρομάρα μου!Περιττό να γράψω οτι βγήκε όλο το χωριό να μας χαιρετίσει.
Η ξεναγός μας είπε ότι στο χωρίο αυτό φτάνουν 5-6 τουρίστες το χρόνο κι αυτοί είτε ανεξάρτητοι περπατητές είτε από το ethos.H ζέστη ήταν πλέον αφόρητη αλλά εμείς απτόητοι συνεχίσαμε να περπατάμε ανάμεσα στις λάσπες και να χαιρετάμε τον κόσμο σαν πολιτικοί σε προεκλογική καμπάνια.
Τι χαρά έκανε ο κόσμος!Ούτε μαγαζιά,ούτε μικροπωλητές,ούτε μας κυνήγησε κανείς για κάτι,μόνο αγνά χαμόγελα και γέλια με την κατάντια μας τη λασπωμένη!Πόσο τα χάρηκα!
Περπατήσαμε ως το διπλανό χωριό που τα χώριζε ένα ποτάμι το οποίο βεβαίως διαβήκαμε βυθιζόμενοι στα νερά.
Το απόγευμα μας πήρε τηλέφωνο η Hoa να δει πως περνάμε και να μας ρωτήσει αν επιθυμούσαμε να μείνουμε εκεί το βράδυ.Η αλήθεια είναι πως μας πέρασε από το μυαλό αλλά η ζέστη ήταν ανυπόφορη και το βράδυ και βεβαίως το καλυβόσπιτο δε διέθετε ούτε χαρτί για αέρα.Η Pamay μας διαβεβαίωσε πως στο χωριό της που είναι πιο ψηλά έχει δροσιά το βράδυ συν ότι θα μας ετοιμάσει πολλές σπεσιαλιτέ και μας δελέασε!Οπότε χαιρετίσαμε τον κόσμο,κάποιοι μας αγκάλιασαν εγκάρδια,δεν είναι στην κουλτούρα τους τα σταυρωτά φιλιά αλλά το σφίξιμο των χεριών.
Περπατήσαμε παρέα με τον οδηγό,ένας πιτσιρικάς 23 χρόνων, που είχε έρθει στο μεταξύ να φάει,μέχρι το αυτοκίνητο και πήγαμε να επισκεφτούμε ένα σπήλαιο που ήταν στο δρόμο μας.Τα γέλια που κάναμε εκεί δεν περιγράφονται.Το happy water μας είχε χτυπήσει στο κεφάλι,είχαμε χαλαρώσει πολύ και τα πειράγματα δίναν και παίρναν.Στο σπήλαιο μας δώσανε από έναν φακό και μπήκαμε τελείως μόνοι μας.Τα σκαλιά γλίστρούσαν κι ο οδηγός με τις πλαστικές παντόφλες έπεσε 3 φορές,το κάθε πέσιμο χειρότερο από το προηγούμενο!Ξεκαρδιζόταν στα γέλια και μεις άλλο που δε θέλαμε.
Είχαμε κυριολεκτικά ξεχάσει ότι ήμασταν τουρίστες και λειτουργούσαμε σα παρεούλα που γνωριζόμασταν χρόνια.Φωτογραφίζαμε ο ένας τον άλλο,βγάζαμε selfie με αστείες φατσούλες,τρομάζαμε και ουρλιάζαμε με τις νυχτερίδες και σε κάποια φάση περίπου μία ώρα μέσα στο σπήλαιο φτάσαμε να είμαστε ως τα γονατα μεσα στο υπόγειο ποτάμι.
Δε θεωρήσαμε καλή ιδέα να συνεχίσουμε άλλη μία ώρα μέσα στα νερά με ένα φακό στο απέραντο σκοτάδι και ξαναγυρίσαμε πίσω από τον ίδιο δρόμο ενώ υποτίθεται ότι ακολουθώντας το θα βγαίναμε σε άλλο σημείο.
Χαρούμενοι πήραμε το δρόμο της επιστροφής,περνώντας πάλι από την Πύλη του παραδείσου όπου η θέα τώρα που είχε καθαρίσει ο ουρανός ήταν σκέτη μαγεία!!!
Φτάνοντας στη Σάπα πήγαμε κατευθείαν στην αγορά να ψωνίσουμε για το δείπνο
Και η αγορά συνεχίζεται και εντός με ρουχισμο κυρίως
Κι αφού προμηθευτήκαμε μπόλικα λαχανικά κυρίως,αυγά και νοοντλς πήραμε κατάκοποι το δρόμο για το σπίτι που θα μας φιλοξενούσε.
Ο δρόμος προς το σπίτι της Pamay ήταν κακοτράχαλος σε σημείο που δεν πίστευα ότι θα τον διαβεί το αυτοκίνητο αλλά ο φοβερός οδηγός μας,εξοικειωμένος με αυτούς τους δρόμους δε μάσαγε καθόλου!
Η Pamay μιλώντας στο τηλέφωνο με τη μαμά της που όλη την ημέρα μάζευε βότανα με δυο γάλλους τουρίστες μας ρώτησε αν έχουμε πρόβλημα να τους φέρει στο σπίτι.Κανένα της είπαμε αρκεί να μας έφτιαχνε σούπα Pho bo που μας υποσχέθηκε πως καλύτερη δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναφάμε!
Στην είσοδο του χωριού χαιρετίσαμε με νέα γέλια τον οδηγό μας και συνεχίσαμε ποδαράτοι για το σπίτι.
giannoula
Member
- Μηνύματα
- 1.302
- Likes
- 2.452
- Επόμενο Ταξίδι
- who knows???
Aχ κοριτσάρα μου τι ωραία ιστορία!!! Τι όμορφες στιγμές έζησες πάλι.....
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Μεγάλες στιγμές Γιαννούλα μου!
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Στο σπίτι μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη!Το ζεύγος των Γάλλων ήταν ήδη εκεί και μας υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά.Δεν επρόκειτο για δύο τυχαίους Γάλλους τουρίστες αλλά για πραγματικούς ταξιδιώτες,εκείνος γιατρός κι εκείνη συνάδελφος νοσηλεύτρια που είχαν παρατήσει τις δουλειές τους στη Γαλλία και ταξίδευαν 1 χρόνο στην Ασία με σκοπό να συλλέξουν πληροφορίες για φαρμακευτικά βότανα,ιατρικές πρακτικές και σοφίες και γενικά εναλλακτική ιατρική.Χτύπησα φλέβα χρυσού!
Γι’αυτό είχαν πάει για περπάτημα με την μητέρα της Pamay η οποία διδάχτηκε βοτανολογία από τη γιαγιά της και τη χρησιμοποιεί χρόνια στο χωριό της και στα γύρω χωριά.Η συζήτηση άναψε αμέσως,λάτρεψα τα γαλλοαγγλικά τους με την αντίστοιχη προφορά αλλά και την προσωπικότητα τους.Εντωμεταξύ η γλυκιά μου Pamay με το σύζυγο ετοιμάζανε τη σούπα,σπρίνγκρολς και τόφου και οι πιτσιρίκες τους 6 ετών και 3ών δώσανε ρέστα για να μας τραβήξουν την προσοχή.Τα αγόρια τις κυνηγούσαν τριγύρω κι αυτές κλασσικά δε θέλανε και ουρλιάζανε.Επικράτησε πανδαιμόνιο,σωστό πανηγύρι!
Στο σπίτι έμενε επίσης και η γιαγιά του συζύγου της Pamay,απίστευτη μορφή,ο πατέρας του που ήταν σαμάνος και η μητέρα του την οποία όμως δε γνωρίσαμε γιατί έλειπε σε μια αγοράπολλά χιλιόμετρα μακριά.Καθίσαμε όλοι μαζί να φάμε,κι άλλο happy water,λιώμα γίναμε!Εντωμεταξύ συζητούσαμε για τη ζωή στο χωριό,πως την έκλεψε ο άντρας της,συνηθίζεται σ’αυτά τα μέρη και τα όνειρά τους για τα παιδιά.
Στο τελείωμα του φαγητού ήρθε ο ανηψιός τους και εγγονός του παππού να του κάνει μάθημα μανδαρίνικης γραφής.Δε χάσαμε την ευκαιρία,με την άδειά του μπήκαμε κι εμείς στο δωμάτιο να παρακολουθήσουμε και να κάνουμε ερωτήσεις για το σαμανισμό.
Στο σαμανισμό μας είπε προσεύχονται μόνο οι άντρες,απαγορεύεται να προσευχηθούν οι γυναίκες γιατί τα πνέυματα φεύγουν.Κι εδώ πόρτα τρώμε!Λατρεύουν τους προγόνους τους των οποίων τα πνεύματα έρχονται με ειδικές τελετές και τους συμβουλεύουν ή τους ενημερώνουν για το μέλλον.
Πολλά και διάφορα μάθαμε κι αν δε πηγαίναν οι Γάλλοι για νυχτερινό θεραπευτικό μπάνιο με τα βότανα που είχαν μαζέψει θα το ξενυχτάγαμε χαλαρά!
Ανεβήκαμε στη σοφίτα όπου μας περίμενε ένα στρώμα στο πάτωμα με κουνουπιέρα ενώ οι Γάλλοι θα κοιμόντουσαν στο δωμάτιο που γινόταν πριν το μάθημα.
Ευτυχώς είχε καλή δροσιά και μπορούσα να χωθώ στον υπνόσακο.Κάτι μου έλεγε πως θα είχαμε παρέα στον ύπνο και δεν διαψεύστηκα!Όταν το σπίτι ησύχασε και πηγαν όλοι για ύπνο άρχισαν να ακούγονται ποδαράκια...στη συνέχεια έκανε την εμφανισή της κι η γάτα και το τρεχαλητό μεγάλωσε.Ποντίκια λέω στο σύζυγο,μην ανησυχείς μου λέει δε στέκονται,φοβούνται τη γάτα!
Α καλά που μου το’πες θα κοιμηθώ πιο ήσυχη τώρα!!!
Ευτυχώς που η κούραση νίκησε το φόβο!
Ξύπνησα από τις φωνές των παιδιών,είχαν μαζευτεί πολλά από το χωριό και βλέπανε παιδικά σε έναν παλιό υπολογιστή.Έβγαλα από το σακίδιο μία σακούλα σοκοφρετάκια που δε μου είχαν χρειαστεί με τόσο φαγητό και μπόλικες καραμέλες βουτύρου που κουβαλάω πάντα και κατέβηκα.Εκεί να δείτε χαρά,πάρτυ!
Στην κουζίνα ήταν μαζεμένες γυναίκες από το χωριό,πίνανε τσάι και φτιάχνανε εργόχειρα.Έκατσα κάτω μαζί τους και μόλις έδειξα ενδιαφέρον η γιαγιούλα καταχάρηκε πήρε το σκαμνί της και βάλθηκε να μου δείχνει με περηφάνια τα εργοχειρά της!Στραβώθηκε μου λέει η Pamay άλλά δε το βάζει κάτω.
Βγήκα μια βόλτα στην αυλή όπου ο παππούς τάιζε τα ζώα
και περπάτησα λιγάκι στο χωριό ώσπου να ξυπνήσουν κι οι υπόλοιποι.
Όταν επέστρεψα το τραπέζι είχε στρωθεί,σούπες με τηγανιτά αυγά,λαχανικά και κρέπες με μπανάνα και μέλι με περίμεναν.Είχε καταφθάσει κι η μητέρα της Pamay η οποία θα πήγαινε με τους Γάλλους σε κοντινά βουνά για να συνεχίσουν την αναζήτηση βοτάνων.Είχαμε την ευκαιρία τρώγοντας να κάνουμε μια πολύ ωραία κουβέντα για τις θεραπευτικές μεθόδους που ακολουθεί κι έμαθα για τη χρησιμότητα βοτάνων που αγνοούσα παντελώς την ύπαρξη.
Με τους Γάλλους και τη σοφή μητέρα Red Dzao χαιρετηθήκαμε πολύ εγκάρδια,βγάλαμε οικογενειακές φωτογραφίες κι έπειτα οι δρόμοι μας όπως διασταυρώθηκαν έτσι χώρισαν.Ποιος ξέρει ίσως διασταυρωθούν ξανά στο μέλλον!
Συζητήσαμε με τη Pamay για τα πιθανά τρέκινγκ κι αποφασίσαμε μιας και δε μας ενδιέφερε να φτάσουμε νωρίς στη Σάπα να κάνουμε ένα παραδοσιακό θεραπευτικό μπάνιο μέσα σε βαρέλι στο θεραπευτήριο του χωριού και μετά 4ωρο περπάτημα σε μια απομονωμένη ορεινή περιοχή χωρίς χωριά,μόνο διάσπαρτα σπιτάκια.Τηλεφώνησε στην Hoa για να στείλει ταξί να μας παραλάβει στο τέλος του τρέκινγκ.
Στο θεραπευτήριο μας κεράσανε πράσινο τσάι από τις φυτείες της περιοχής και η διαδικασία ήταν να ρίξουν καυτό νερό στα δύο βαρέλια που βρίσκονταν μέσα στο ξύλινο δωμάτιο και μπόλικα βότανα με μπαχαρικά ώσπου το νερό γινόταν πρασινόμαυρο και μύριζε απλά υπέροχα.
Στη συνέχεια μας άφησαν μόνους να γδυθούμε,να ρίξουμε όσο κρύο νερό θέλαμε για να αντέξουμε να βυθιστούμε με την προτροπή αν ζαλιστούμε να βγούμε για λίγο ώστε να μην πολυχαλαρώσουμε!Έχει τύχει λέει κάποιοι να λυποθυμίσουν από την χαλάρωση!
Η θέα και η αίσθηση θα μου μείνουν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη!Καθίσαμε κανένα τέταρτο μετά απ’έξω στο μπαλκονάκι με την υπέροχη θέα για να συνέλθουμε από τις μυρωδιές.Τι σου είναι η φύση!Μαγεία!
Άντε τώρα να μαζέψεις τα σακίδια και να περπατήσεις!Κάτι ξέρανε οι Γάλλοι και το κάνανε το βράδυ το μπανάκι!Με λίγο δυνατό καφέ συνήλθαμε,χιλιοφιλήσαμε τη μικρούλα κόρη και τη γιαγιούλα καθώς η μεγάλη κόρη είχε πάει σχολείο,χαιρετίσαμε τον παππού και τον σύζυγο και ξεκινήσαμε τον μακρύ δρόμο της επιστροφής στη Σάπα.Ξαναβυθιστήκαμε σε ποτάμια,
είδαμε πιο εντυπωσιακές ρυζοφυτείες γιατί ήταν ορεινές,
καλύβια,
νεροβούβαλους
και πιτσιρίκια στη μέση του πουθενά,
σταματήσαμε για αναψυκτικό και σνακ σε μια καλύβα με απέραντη θέα
και θαυμάσαμε άξιες γυναίκες που μαζεύανε ρύζι με τα μωρά τους στην πλάτη.
Η Pamay έλεινε όλες μας τις απορίες,μας διηγιόταν πως κυλλούσε η ζωή όλο ο χρόνο,πως περπάταγε έγκυος 8 μηνών με τουρίστες οι οποίοι καθόλου δε προβληματίζονταν για την κατάσταση της.Πόσο δύσκολα έχει περάσει με απαιτητικούς και αγενείς ανθρώπους.Μας είπε πως πρώτη φορά ένιωσε ο εαυτός της,πως πέρασε καλά σα να μην ήμασταν τουρίστες αλλά φίλοι της,πως δε βαρέθηκε γιατί γελάσαμε πολύ κι αληθινά και ότι λυπόταν που θα φεύγαμε.Δεν ήθελα και πολύ για να συγκινηθώ και να την αγκαλιάσω με όλη τη δύναμη των χεριών μου.Μέχρι και σήμερα μιλάμε συχνά στο messenger.Δυστυχώς δεν ξέρει να γράφει αγγλικά,έμαθε να μιλάει μόνο κι αυτό από την επαφή της με τους τουρίστες αλλά μου τηλεφωνεί και μου λέει τα νέα της!Μια γυναίκα σύμβολο για μένα που παλεύει σε μια δύσκολη καθημερινότητα όπως και πολλές εκεί πάνω!
Το ταξί μας περίμενε σε έναν κεντρικό δρόμο που φτασαμε μετά από 4 ώρες περπάτημα για να μας μεταφέρει στη Σάπα.Είχαμε χρόνο ακόμη,οπότε η Pamay μας πήγε μια βόλτα σε μια μικρότερη αγορά με είδη λαικής τέχνης στη Σάπα,περπατήσαμε στην κεντρική πλατεία όπου γινόντουσαν ετοιμασίες για ένα φεστιβάλ και ήδη ήταν γεμάτο από όλες τις φυλές της περιοχής κι έπειτα σε ένα φαγάδικο για ντόπιους όπου φάγαμε εξαιρετικά νουντλς.Με ταξί φτάσαμε πίσω στη Hoa καθώς το σπίτι βρίσκεται στην κορυφή της πόλης,συζητήσαμε για την εμπειρία μας κι αφού αποχωριστήκαμε την καλή μας ξεναγό και οικοδέσποινα μέσα σε πολύ στενόχωρο κλίμα μπήκαμε στο βανάκι για την επιστροφή στο Lao Cai.Θα ήθελα πάρα πολύ να είχα κι άλλες μέρες αλλά νιώθω ευγνώμων που πήγα έστω για 2 μέρες.Αποκόμισα πάρα πολλά!
Όσον αφορά το οικονομικό το άφησα επίτηδες στο τέλος.Για μένα δεν έχει τόση σημασία τι πληρώνεις τελικά αλλά πόσο τόπο πιάνουν τα χρήματα και τι σου αποφέρουν στο τέλος.Υπάρχουν πολλά φθηνά τουρ στην περιοχή ξεκινώντας από 30$ για ένα 3ωρο τρέκινγκ.Επίσης μπορεί κάποιος να πάει ανεξάρτητα βγάζοντας μόνο τα εισιτήρια του τρένου και να βρει κοπέλες επι τόπου να τον πάνε σε χωρι.Αυτή είναι η πιο οικονομική λύση αρκεί να έχεις χρόνο για ψάξιμο και να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους να σε πάνε εκεί που θες και να μιλάνε και καλά αγγλικά.Προσωπικά χαίρομαι που γνώρισα τους ανθρώπους του Ethos,χαίρομαι ακόμη πιο πολύ που μέσα από αυτούς γνώρισα την Pamay και την υπέροχη οικογένειά της,χαίρομαι που γνώρισα ταξιδευτές με ήθος και αγάπη για τη γνώση και τον συνάνθρωπο.
Πλήρωσα συνολικά μαζί με τα εισιτήρια των τρένων και το βανάκι 160$ το άτομο όπου περιλαμβανόταν ότι σας περιέγραψα παραπάνω.Δεν ξοδέψαμε έξτρα ούτε 1 ευρώ.Θεωρώ ότι ήταν δίκαιη τιμή για τα ταξί που χρειαστήκαμε,πλήρες και πλούσιο φαγητό μέχρι και την επιστροφή μας στο Lao Cai,αποκλειστική ξεναγό και για τις δύο μέρες και το δικό μας πρόγραμμα.Μου άρεσε πολύ το γεγονός πως αγοράστηκαν αρκετά προιόντα που μείνανε στις οικογένειες που μας φιλοξένησαν,μέχρι γιαουρτάκια πήραμε από τη Σάπα για τις μικρές της Pamay που δεν είχαν ξαναφάει ποτέ!Η χαρά που πήρα από τα μάτια τους όταν τα είδαν αξίζει όσο τίποτα στον κόσμο!!!
Στο Lao Cai η ζέστη ήταν αφόρητη σε αντίθεση με τη βροχή και τη χαμηλή θερμοκρασία πριν δυο μέρες.Κάναμε μια μικρή βόλτα αλλά δεν είχε κάτι ενδιαφέρον και σωριαστήκαμε σε ένα καφέ δίπλα στο σταθμό από όπου θα μας παραλάμβανε ο υπεύθυνος.Στο κουπέ αυτή τη φορά ήμασταν με έναν ευγενικότατο Κυπριοσκωτσέζο και την Ταυλανδή φίλη του.Είχαν μόλις βγεί τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Αγγλία κι ο άνθρωπος ήταν πολύ θορυβημένος καθώς κανένα ανταλλακτήριο στη Σάπα δεν είχε δεχτεί να του αλλάξει λίρες.
Τον καθυσηχάσαμε καθώς ένα χρόνο πριν είχαμε περάσει αντίστοιχα σκηνικά κι ακόμη χειρότερα με τις κλειστές μας τράπεζες!
Γι’αυτό είχαν πάει για περπάτημα με την μητέρα της Pamay η οποία διδάχτηκε βοτανολογία από τη γιαγιά της και τη χρησιμοποιεί χρόνια στο χωριό της και στα γύρω χωριά.Η συζήτηση άναψε αμέσως,λάτρεψα τα γαλλοαγγλικά τους με την αντίστοιχη προφορά αλλά και την προσωπικότητα τους.Εντωμεταξύ η γλυκιά μου Pamay με το σύζυγο ετοιμάζανε τη σούπα,σπρίνγκρολς και τόφου και οι πιτσιρίκες τους 6 ετών και 3ών δώσανε ρέστα για να μας τραβήξουν την προσοχή.Τα αγόρια τις κυνηγούσαν τριγύρω κι αυτές κλασσικά δε θέλανε και ουρλιάζανε.Επικράτησε πανδαιμόνιο,σωστό πανηγύρι!
Στο σπίτι έμενε επίσης και η γιαγιά του συζύγου της Pamay,απίστευτη μορφή,ο πατέρας του που ήταν σαμάνος και η μητέρα του την οποία όμως δε γνωρίσαμε γιατί έλειπε σε μια αγοράπολλά χιλιόμετρα μακριά.Καθίσαμε όλοι μαζί να φάμε,κι άλλο happy water,λιώμα γίναμε!Εντωμεταξύ συζητούσαμε για τη ζωή στο χωριό,πως την έκλεψε ο άντρας της,συνηθίζεται σ’αυτά τα μέρη και τα όνειρά τους για τα παιδιά.
Στο τελείωμα του φαγητού ήρθε ο ανηψιός τους και εγγονός του παππού να του κάνει μάθημα μανδαρίνικης γραφής.Δε χάσαμε την ευκαιρία,με την άδειά του μπήκαμε κι εμείς στο δωμάτιο να παρακολουθήσουμε και να κάνουμε ερωτήσεις για το σαμανισμό.
Στο σαμανισμό μας είπε προσεύχονται μόνο οι άντρες,απαγορεύεται να προσευχηθούν οι γυναίκες γιατί τα πνέυματα φεύγουν.Κι εδώ πόρτα τρώμε!Λατρεύουν τους προγόνους τους των οποίων τα πνεύματα έρχονται με ειδικές τελετές και τους συμβουλεύουν ή τους ενημερώνουν για το μέλλον.
Πολλά και διάφορα μάθαμε κι αν δε πηγαίναν οι Γάλλοι για νυχτερινό θεραπευτικό μπάνιο με τα βότανα που είχαν μαζέψει θα το ξενυχτάγαμε χαλαρά!
Ανεβήκαμε στη σοφίτα όπου μας περίμενε ένα στρώμα στο πάτωμα με κουνουπιέρα ενώ οι Γάλλοι θα κοιμόντουσαν στο δωμάτιο που γινόταν πριν το μάθημα.
Ευτυχώς είχε καλή δροσιά και μπορούσα να χωθώ στον υπνόσακο.Κάτι μου έλεγε πως θα είχαμε παρέα στον ύπνο και δεν διαψεύστηκα!Όταν το σπίτι ησύχασε και πηγαν όλοι για ύπνο άρχισαν να ακούγονται ποδαράκια...στη συνέχεια έκανε την εμφανισή της κι η γάτα και το τρεχαλητό μεγάλωσε.Ποντίκια λέω στο σύζυγο,μην ανησυχείς μου λέει δε στέκονται,φοβούνται τη γάτα!
Α καλά που μου το’πες θα κοιμηθώ πιο ήσυχη τώρα!!!
Ευτυχώς που η κούραση νίκησε το φόβο!
Ξύπνησα από τις φωνές των παιδιών,είχαν μαζευτεί πολλά από το χωριό και βλέπανε παιδικά σε έναν παλιό υπολογιστή.Έβγαλα από το σακίδιο μία σακούλα σοκοφρετάκια που δε μου είχαν χρειαστεί με τόσο φαγητό και μπόλικες καραμέλες βουτύρου που κουβαλάω πάντα και κατέβηκα.Εκεί να δείτε χαρά,πάρτυ!
Στην κουζίνα ήταν μαζεμένες γυναίκες από το χωριό,πίνανε τσάι και φτιάχνανε εργόχειρα.Έκατσα κάτω μαζί τους και μόλις έδειξα ενδιαφέρον η γιαγιούλα καταχάρηκε πήρε το σκαμνί της και βάλθηκε να μου δείχνει με περηφάνια τα εργοχειρά της!Στραβώθηκε μου λέει η Pamay άλλά δε το βάζει κάτω.
Βγήκα μια βόλτα στην αυλή όπου ο παππούς τάιζε τα ζώα
και περπάτησα λιγάκι στο χωριό ώσπου να ξυπνήσουν κι οι υπόλοιποι.
Όταν επέστρεψα το τραπέζι είχε στρωθεί,σούπες με τηγανιτά αυγά,λαχανικά και κρέπες με μπανάνα και μέλι με περίμεναν.Είχε καταφθάσει κι η μητέρα της Pamay η οποία θα πήγαινε με τους Γάλλους σε κοντινά βουνά για να συνεχίσουν την αναζήτηση βοτάνων.Είχαμε την ευκαιρία τρώγοντας να κάνουμε μια πολύ ωραία κουβέντα για τις θεραπευτικές μεθόδους που ακολουθεί κι έμαθα για τη χρησιμότητα βοτάνων που αγνοούσα παντελώς την ύπαρξη.
Με τους Γάλλους και τη σοφή μητέρα Red Dzao χαιρετηθήκαμε πολύ εγκάρδια,βγάλαμε οικογενειακές φωτογραφίες κι έπειτα οι δρόμοι μας όπως διασταυρώθηκαν έτσι χώρισαν.Ποιος ξέρει ίσως διασταυρωθούν ξανά στο μέλλον!
Συζητήσαμε με τη Pamay για τα πιθανά τρέκινγκ κι αποφασίσαμε μιας και δε μας ενδιέφερε να φτάσουμε νωρίς στη Σάπα να κάνουμε ένα παραδοσιακό θεραπευτικό μπάνιο μέσα σε βαρέλι στο θεραπευτήριο του χωριού και μετά 4ωρο περπάτημα σε μια απομονωμένη ορεινή περιοχή χωρίς χωριά,μόνο διάσπαρτα σπιτάκια.Τηλεφώνησε στην Hoa για να στείλει ταξί να μας παραλάβει στο τέλος του τρέκινγκ.
Στο θεραπευτήριο μας κεράσανε πράσινο τσάι από τις φυτείες της περιοχής και η διαδικασία ήταν να ρίξουν καυτό νερό στα δύο βαρέλια που βρίσκονταν μέσα στο ξύλινο δωμάτιο και μπόλικα βότανα με μπαχαρικά ώσπου το νερό γινόταν πρασινόμαυρο και μύριζε απλά υπέροχα.
Στη συνέχεια μας άφησαν μόνους να γδυθούμε,να ρίξουμε όσο κρύο νερό θέλαμε για να αντέξουμε να βυθιστούμε με την προτροπή αν ζαλιστούμε να βγούμε για λίγο ώστε να μην πολυχαλαρώσουμε!Έχει τύχει λέει κάποιοι να λυποθυμίσουν από την χαλάρωση!
Η θέα και η αίσθηση θα μου μείνουν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη!Καθίσαμε κανένα τέταρτο μετά απ’έξω στο μπαλκονάκι με την υπέροχη θέα για να συνέλθουμε από τις μυρωδιές.Τι σου είναι η φύση!Μαγεία!
Άντε τώρα να μαζέψεις τα σακίδια και να περπατήσεις!Κάτι ξέρανε οι Γάλλοι και το κάνανε το βράδυ το μπανάκι!Με λίγο δυνατό καφέ συνήλθαμε,χιλιοφιλήσαμε τη μικρούλα κόρη και τη γιαγιούλα καθώς η μεγάλη κόρη είχε πάει σχολείο,χαιρετίσαμε τον παππού και τον σύζυγο και ξεκινήσαμε τον μακρύ δρόμο της επιστροφής στη Σάπα.Ξαναβυθιστήκαμε σε ποτάμια,
είδαμε πιο εντυπωσιακές ρυζοφυτείες γιατί ήταν ορεινές,
καλύβια,
νεροβούβαλους
και πιτσιρίκια στη μέση του πουθενά,
σταματήσαμε για αναψυκτικό και σνακ σε μια καλύβα με απέραντη θέα
και θαυμάσαμε άξιες γυναίκες που μαζεύανε ρύζι με τα μωρά τους στην πλάτη.
Η Pamay έλεινε όλες μας τις απορίες,μας διηγιόταν πως κυλλούσε η ζωή όλο ο χρόνο,πως περπάταγε έγκυος 8 μηνών με τουρίστες οι οποίοι καθόλου δε προβληματίζονταν για την κατάσταση της.Πόσο δύσκολα έχει περάσει με απαιτητικούς και αγενείς ανθρώπους.Μας είπε πως πρώτη φορά ένιωσε ο εαυτός της,πως πέρασε καλά σα να μην ήμασταν τουρίστες αλλά φίλοι της,πως δε βαρέθηκε γιατί γελάσαμε πολύ κι αληθινά και ότι λυπόταν που θα φεύγαμε.Δεν ήθελα και πολύ για να συγκινηθώ και να την αγκαλιάσω με όλη τη δύναμη των χεριών μου.Μέχρι και σήμερα μιλάμε συχνά στο messenger.Δυστυχώς δεν ξέρει να γράφει αγγλικά,έμαθε να μιλάει μόνο κι αυτό από την επαφή της με τους τουρίστες αλλά μου τηλεφωνεί και μου λέει τα νέα της!Μια γυναίκα σύμβολο για μένα που παλεύει σε μια δύσκολη καθημερινότητα όπως και πολλές εκεί πάνω!
Το ταξί μας περίμενε σε έναν κεντρικό δρόμο που φτασαμε μετά από 4 ώρες περπάτημα για να μας μεταφέρει στη Σάπα.Είχαμε χρόνο ακόμη,οπότε η Pamay μας πήγε μια βόλτα σε μια μικρότερη αγορά με είδη λαικής τέχνης στη Σάπα,περπατήσαμε στην κεντρική πλατεία όπου γινόντουσαν ετοιμασίες για ένα φεστιβάλ και ήδη ήταν γεμάτο από όλες τις φυλές της περιοχής κι έπειτα σε ένα φαγάδικο για ντόπιους όπου φάγαμε εξαιρετικά νουντλς.Με ταξί φτάσαμε πίσω στη Hoa καθώς το σπίτι βρίσκεται στην κορυφή της πόλης,συζητήσαμε για την εμπειρία μας κι αφού αποχωριστήκαμε την καλή μας ξεναγό και οικοδέσποινα μέσα σε πολύ στενόχωρο κλίμα μπήκαμε στο βανάκι για την επιστροφή στο Lao Cai.Θα ήθελα πάρα πολύ να είχα κι άλλες μέρες αλλά νιώθω ευγνώμων που πήγα έστω για 2 μέρες.Αποκόμισα πάρα πολλά!
Όσον αφορά το οικονομικό το άφησα επίτηδες στο τέλος.Για μένα δεν έχει τόση σημασία τι πληρώνεις τελικά αλλά πόσο τόπο πιάνουν τα χρήματα και τι σου αποφέρουν στο τέλος.Υπάρχουν πολλά φθηνά τουρ στην περιοχή ξεκινώντας από 30$ για ένα 3ωρο τρέκινγκ.Επίσης μπορεί κάποιος να πάει ανεξάρτητα βγάζοντας μόνο τα εισιτήρια του τρένου και να βρει κοπέλες επι τόπου να τον πάνε σε χωρι.Αυτή είναι η πιο οικονομική λύση αρκεί να έχεις χρόνο για ψάξιμο και να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους να σε πάνε εκεί που θες και να μιλάνε και καλά αγγλικά.Προσωπικά χαίρομαι που γνώρισα τους ανθρώπους του Ethos,χαίρομαι ακόμη πιο πολύ που μέσα από αυτούς γνώρισα την Pamay και την υπέροχη οικογένειά της,χαίρομαι που γνώρισα ταξιδευτές με ήθος και αγάπη για τη γνώση και τον συνάνθρωπο.
Πλήρωσα συνολικά μαζί με τα εισιτήρια των τρένων και το βανάκι 160$ το άτομο όπου περιλαμβανόταν ότι σας περιέγραψα παραπάνω.Δεν ξοδέψαμε έξτρα ούτε 1 ευρώ.Θεωρώ ότι ήταν δίκαιη τιμή για τα ταξί που χρειαστήκαμε,πλήρες και πλούσιο φαγητό μέχρι και την επιστροφή μας στο Lao Cai,αποκλειστική ξεναγό και για τις δύο μέρες και το δικό μας πρόγραμμα.Μου άρεσε πολύ το γεγονός πως αγοράστηκαν αρκετά προιόντα που μείνανε στις οικογένειες που μας φιλοξένησαν,μέχρι γιαουρτάκια πήραμε από τη Σάπα για τις μικρές της Pamay που δεν είχαν ξαναφάει ποτέ!Η χαρά που πήρα από τα μάτια τους όταν τα είδαν αξίζει όσο τίποτα στον κόσμο!!!
Στο Lao Cai η ζέστη ήταν αφόρητη σε αντίθεση με τη βροχή και τη χαμηλή θερμοκρασία πριν δυο μέρες.Κάναμε μια μικρή βόλτα αλλά δεν είχε κάτι ενδιαφέρον και σωριαστήκαμε σε ένα καφέ δίπλα στο σταθμό από όπου θα μας παραλάμβανε ο υπεύθυνος.Στο κουπέ αυτή τη φορά ήμασταν με έναν ευγενικότατο Κυπριοσκωτσέζο και την Ταυλανδή φίλη του.Είχαν μόλις βγεί τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Αγγλία κι ο άνθρωπος ήταν πολύ θορυβημένος καθώς κανένα ανταλλακτήριο στη Σάπα δεν είχε δεχτεί να του αλλάξει λίρες.
Τον καθυσηχάσαμε καθώς ένα χρόνο πριν είχαμε περάσει αντίστοιχα σκηνικά κι ακόμη χειρότερα με τις κλειστές μας τράπεζες!
Last edited:
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.790
Σ'ευχαριστώ Μάκη!Χαίρομαι που θα σε ταξιδέψω στα ονειρά σου στα μακρινά χώματα της Sapa!
underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.857
- Likes
- 13.053
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Villi μου απίστευτη εμπειρία αυτό το ταξίδι! Τα γραπτά σου όπως πάντα ξεχωριστά! Κι αυτό που λατρεύω είναι το πόσο συνειδητοποιημένη ταξιδιώτρια είσαι. Πάντα το ψάχνεις πολύ, επιλέγεις εναλλακτικές με σεβασμό προς τους ντόπιους και προσπαθείς να αποκομίσεις όσο πιο αυθεντικές εμπειρίες μπορείς από τον εκάστοτε τόπο!
Εκπομπές Travelstories
