Ρουμανία Αναζητώντας τον κλειδοκράτορα….της εκκλησίας!

[Sassenach77]

Ημέρα 7η – 10 Νοεμβρίου
Μέρος 1ο

Όταν σηκώθηκα από το κρεβάτι, πήγα στο παράθυρο. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και τα σημερινά προγνωστικά έλεγαν για βροχές. Δεν με ενδιέφερε καθόλου. Βροχή ξεβροχή εμείς θα κάναμε τη βόλτα μας και σήμερα!

Κάτω από το παράθυρο υπήρχε ο δράκος, σήμα κατατεθέν του καταλύματος μας. Ο δρόμος μπροστά από το ξενοδοχείο δεν είχε πολύ κίνηση, εκτός από κάποια φορτηγάκια που ξεφόρτωναν και κατοίκους που πήγαιναν στις δουλειές τους.

Ντυθήκαμε και κατεβήκαμε για πρωινό. Η αίθουσα του πρωινού βρίσκεται στο υπόγειο του κτηριακού συγκροτήματος. Επρόκειτο για μία θεματική αίθουσα του ράγκμπι! Όταν ανοίξαμε τη πόρτα, είχαμε μπροστά μας μία σκάλα. Δεξιά και αριστερά υπήρχαν φανέλες, κύπελλα και αξεσουάρ του αθλήματος. Όταν κατεβήκαμε τη σκάλα βρεθήκαμε σε μία αρκετά μεγάλη αίθουσα σε δύο επίπεδα, που διαχωρίζονταν από ένα-δύο σκαλοπάτια, με τραπέζια που εκτείνονταν γύρω από την αίθουσα, διακοσμητικά του αθλήματος και εικόνες στους γύρω τοίχους και ένα μπουφέ πλούσιο σε καλούδια! Αν εξαιρούσες τον μπουφέ, ο χώρος έμοιαζε πιο πολύ με μπάρ παρά με αίθουσα πρωινού.
Φάγαμε με την ησυχία μας ένα πολύ καλό πρωινό και μετά ανεβήκαμε στο δωμάτιο, πήραμε τη προίκα μας, κάναμε check out και κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο για να ξεκινήσουμε το σημερινό μας τουρ! Το πρόγραμμα σήμερα είχε....οχυρωμένες εκκλησίες βεβαίως βεβαίως! Να μην ξεχνιόμαστε

Harman Fortified Church

Το χωριό Harman βρίσκεται 8 χλμ περίπου βορειοανατολικά του Brasov. Το κύριο αξιοθέατο του χωριού είναι η οχυρωμένη του εκκλησία, η οποία χρονολογείται από το 13ο αιώνα, όταν οι Σάξονες την έχτισαν και την οχύρωσαν με ψηλά τείχη και προπύργια. Ο ναός είναι αφιερωμένος στον Αγ. Νικόλαο και αποτελεί μια πραγματική αρχιτεκτονική όαση, καθώς οι πετρόκτιστοι τοίχοι της έρχονται σε πλήρη αρμονία με τη τοξοειδή οροφή της και το μεγαλοπρεπές καμπαναριό της, που στέκει στην αριστερή της πλευρά.

Έως 800 κάτοικοι μπορούσαν να βρουν καταφύγιο μέσα στην οχύρωση, που διατηρεί ακόμα και σήμερα μερικά από τα δωμάτια που είναι χτισμένα εντός των κυκλικών τειχών ή στα εξωτερικά τείχη των οχυρώσεων.

Η οχυρωμένη εκκλησία διαθέτει δύο παρεκκλήσια. Το νότιο παρεκκλήσι σώζεται στην αρχική του κατάσταση ενώ το βόρειο παρεκκλήσι ξαναχτίστηκε τον 15ο αιώνα. Στο νότιο παρεκκλήσι η εικόνα της Παναγίας είναι μοναδική και οι περισσότερες από τις σκηνές που απεικονίζονται σχετίζονται με τη σωτηρία των ψυχών, την τελική κρίση και διάφορα στοιχεία της Βίβλου που συμβολίζουν τόσο την κόλαση όσο και τον παράδεισο.

****

Φτάσαμε στο χωριό πολύ γρήγορα και βρήκαμε την εκκλησία εύκολα, καθώς βρίσκεται στο κέντρο του χωριού! Αφήσαμε το αυτοκίνητο έξω από την είσοδο. Ψιχάλιζε.

Λίγο πρίν τελειώσει η στοά, στα αριστερά υπάρχει μία πόρτα που οδηγεί στο σπίτι του φύλακα, ο οποίος παρεμπιπτόντως ζεί σε αυτό! Εκεί πληρώσαμε το εισιτήριο μας, 10Lei/άτομο, και μπήκαμε στο κεντρικό περίβολο των οχυρώσεων

Τα διαμερίσματα των οχυρώσεων βρίσκονται σε δύο επίπεδα. Στο δεύτερο επίπεδο η πρόσβαση είναι εφικτή από τις ξύλινες σκάλες που οδηγούν σε μπαλκόνια μπροστά από τις εισόδους των διαμερισμάτων. Πολλά από τα διαμερίσματα αποτελούν πλέον εκθεσιακούς χώρους με θέμα τη ζωή εντός των οχυρώσεων, τοπικές ενδυμασίες καθώς και αντικείμενα καθημερινής χρήσης και πολλά άλλα.

Ξεκινήσαμε την βόλτα μας από τα διαμερίσματα που βρίσκονται κοντά στη στοά. Είδαμε ιερατικά άμφια, τοπικές ενδυμασίες, καθώς και φωτογραφίες μιας άλλης εποχής…

Ένα από τα επόμενα διαμερίσματα φιλοξενούσε μία σχολική αίθουσα. Στους τοίχους υπήρχαν χάρτες αρκετά παλιοί, θρανία, ένας μαυροπίνακας και μία σόμπα που χρησιμοποιούσαν για να ζεστάνουν την σχολική αίθουσα Πολύτιμο αγαθό η γνώση….δεν χάνει την αξία του ποτέ!

Σε κάποια από τα διαμερίσματα γίνεται αναπαράσταση των προσωπικών χώρων διαμονής των κατοίκων εντός των τειχών, και μπορείτε επίσης να δείτε πολλά από τα προσωπικά αντικείμενα εκείνης της εποχής, όπως έπιπλα, διάφορες οικιακές συσκευές, παιχνίδια και άλλα πολλά.

Στο επόμενο διαμέρισμα που μπήκαμε συναντήσαμε ένα ωδείο!

Η θέα από τα μπαλκόνια των διαμερισμάτων προς τον εσωτερικό περίβολο και την εκκλησία είναι πανέμορφη!

Στο επόμενο μπαλκόνι που ανεβήκαμε συναντήσαμε μία πινακίδα που μας ενημέρωνε σε πιο σημείο βρίσκεται η είσοδος προς τα αμυντικά τείχη. Περάσαμε τη πόρτα, ανεβήκαμε κάποια σκαλιά και βρεθήκαμε σ' ένα χώρο που εκτείνονταν περιμετρικά των τειχών. Από το σημείο αυτό οι κάτοικοι αμύνονταν σε κάθε επίθεση του εχθρού.

Κατά το πέρασμα μας, συναντούσαμε ανοίγματα στα τείχη που χρησίμευαν για παρατήρηση, βολή και ρίψη καυτού λαδιού. Κάποια ανοίγματα βρίσκονταν προς το εσωτερικό των οχυρώσεων και μπορούσες να δείς την εκκλησία και τον εσωτερικό περίβολο.

Ο διάδρομος των αμυντικών τειχών ενώνει τους διάφορους πύργους που βρίσκονται περιμετρικά. Μπορούσαμε να δούμε και την κατασκευή της στέγης των τειχών

Βγαίνοντας από τα αμυντικά τείχη βρεθήκαμε στη κύρια είσοδο της εκκλησίας. Κατεβήκαμε στο περίβολο και κινηθήκαμε προς το νότιο παρεκκλήσι. Είδαμε και άλλα διαμερίσματα με διάφορα εργαλεία

Φτάσαμε στο νότιο παρεκκλήσι. Είναι εμφανής η παλαιότητα του σε σχέση με τα υπόλοιπα τμήματα των οχυρώσεων. Ανεβήκαμε τα σκαλιά και όταν φτάσαμε στην είσοδο διαπιστώσαμε ότι δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα, παρα μόνο λίγα εκατοστά μετά τη πόρτα, όπου ένα κάγκελο μας απαγόρευε την είσοδο. Μπορούσαμε όμως από το σημείο αυτό να παρατηρήσουμε τις τοιχογραφίες και γενικά το εσωτερικό του, καθώς και να βγάλουμε φωτογραφίες.

Βγήκαμε και συνεχίσαμε τη βόλτα μας γύρω από την εκκλησία. Σε ένα τμήμα των τειχών έχουν κατασκευαστεί τουαλέτες για τους επισκέπτες και μάλιστα πολύ περιποιημένες και καθαρές!

Περάσαμε από την κεντρική είσοδο της εκκλησίας η οποία είναι κλειστή και συνεχίσαμε από τα πλάγια για να μπούμε μέσα.

Όταν μπήκαμε στο εσωτερικό της εκκλησίας συναντήσαμε…χαλιά!…πολλά χαλιά! Τόσα χαλιά μαζεμένα δεν είχα δεί ούτε σε πανηγύρι στη Ελλάδα….Χαλιά στο πάτωμα, χαλιά στους τοίχους, στα στασίδια, χαλιά που κρέμονταν….Ήταν σαν κάποιος να τα είχε πλύνει και να τα είχε απλώσει για στέγνωμα!

Καλά τα χαλιά αλλά κανένα δεν ήταν μαγικό για να πετάξω και να δώ πανοραμικά το Harman οπότε με ενδιέφερε περισσότερο να βρώ από που μπορώ να ανέβω στο καμπαναριό…και το βρήκα! Ήταν σκοτεινά και απότομα τα σκαλιά, αλλά γι’ αυτό είχαμε προειδοποιηθεί από την ταμπέλα στην είσοδο. Με δικό μας ρίσκο λοιπόν, βουρ για τη κορυφή!

Ανεβαίνοντας συναντήσαμε άλλη μία ταμπελίτσα που έλεγε ότι οι καμπάνες είναι σε λειτουργία….αυτό "υπονοούσε" ότι κατά την ώρα της ανάβασης ή της κατάβασης από το καμπαναριό, μπορεί οι καμπάνες να σημάνουν….κάτι που δεν είναι και ότι καλύτερο, όταν ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις απότομες σκάλες στα σκοτεινά! Καθώς ανεβαίνουμε λοιπόν, και λίγο πρίν φτάσουμε στο τελευταίο όροφο του καμπαναριού, συναντάμε μία νεαρά με έναν νεαρό. Αυτοί κατέβαιναν από τον τελευταίο όροφο του καμπαναριού και για να αποφύγουμε το κυκλοφοριακό μέσα στο καμπαναριό, περιμέναμε να κατέβουν για να ανέβουμε μετά εμείς. Φτάνει ο νεαρός κάτω και περιμένει την νεαρά να κατέβει και αυτή. Εκείνη την ώρα λοιπόν σημαίνουν οι καμπάνες…......είναι περιττό να σας πώ ότι η κοπελίτσα κόντεψε να σαβουρδιστεί από εκεί πάνω που βρισκόταν! Και ο νεαρός και εμείς στρέψαμε τα σώματα μας προς το μέρος της, μήπως και πέσει για να την πιάσουμε κάπως, αλλά ευτυχώς πιάστηκε, κρατήθηκε γερά και περίμενε να τελειώσουν τα "κελαηδήματα" του καμπαναριού

Όταν φτάσαμε στις καμπάνες απολαύσαμε την όμορφη πανοραμική θέα του χωριού και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας

Είχε έρθει η ώρα να αποχωρήσουμε. Κατεβήκαμε με προσοχή τις σκάλες (ευτυχώς οι καμπάνες δεν ξαναχτύπησαν όσο ήμασταν εκεί!), βγήκαμε από την εκκλησία και στην συνέχεια από τις οχυρώσεις της και πήραμε το αυτοκίνητο για να πάμε στο επόμενο αξιοθέατο μας….

….θα βλέπαμε την τελευταία οχυρωμένη εκκλησία του ταξιδιού! Την μεγαλύτερη οχυρωμένη εκκλησία της ανατολικής Ευρώπης…


Συνεχίζεται…

 

[Sassenach77]

Ημέρα 7η – 10 Νοεμβρίου
Μέρος 2ο

Βγήκαμε στον 11 και σε 5 χλμ περίπου στρίψαμε δεξιά στον 10 για να προσεγγίσουμε το χωριό Prejmer. Στο χωριό αυτό βρισκόταν η τελευταία οχυρωμένη εκκλησία που θα βλέπαμε σε αυτό το ταξίδι. Πρίν αφήσουμε το χωριό Harman είχε αρχίσει να βρέχει. Σε όλη τη διαδρομή από το Harman μέχρι το Prejmer έβρεχε και συνέχισε μέχρι που φτάσαμε στο τελευταίο και μπήκαμε στο αξιοθέατο που θέλαμε να δούμε εκεί.

Prejmer Fortified Church – Unesco World Heritage Site

Στο χωριό Prejmer βρίσκεται η μεγαλύτερη οχυρωμένη εκκλησία της ανατολικής Ευρώπης. Ανεγέρθη το 1213 από Τεύτονες ιππότες και είναι περιτριγυρισμένη από ψηλούς προμαχώνες, κρεμαστές γέφυρες και πανίσχυρα τείχη που φτάνουν σε ύψος τα 12 με 14 μέτρα και πάχος τα 5 μέτρα στη βάση. Διέθετε και ένα μυστικό υπόγειο πέρασμα, μέσω του οποίου μπορούσαν να μεταφερθούν προμήθειες τροφίμων. Η πιο φημισμένη πολεμική μηχανή της εκκλησίας ήταν η "μηχανή θανάτου", κατασκευασμένη από πολλά όπλα που μπορούσαν να πυροβολούν ταυτόχρονα, προκαλώντας σοβαρές απώλειες στον εχθρό. Αποτέλεσε ένα απόρθητο μεσαιωνικό φρούριο, το οποίο παρότι πολιορκήθηκε πενήντα φορές, έπεσε στα χέρια του εχθρού μόνο μία, το 1611, όταν οι υπερασπιστές του φρουρίου παραδόθηκαν λόγω έλλειψης πόσιμου νερού, διαθέσιμο για αρκετές μέρες

Η πρόσβαση στο οχυρό γινόταν μέσω ενός αψιδωτού περάσματος μήκους 30 μέτρων, εμπλουτισμένο με δύο σειρές πυλών. Κάθε οικογένεια του χωριού είχε ένα καθορισμένο δωμάτιο για καταφύγιο σε περίπτωση επίθεσης. Πάνω από 270 δωμάτια υπήρχαν εντός των οχυρώσεων "στοιβαγμένα" σε τέσσερις ορόφους που συνδέονταν με ξύλινες σκάλες.

Η εκκλησία είναι γοτθικού ρυθμού. Ιδρύθηκε ως Ρωμαιοκαθολική και στη συνέχεια έγινε Λουθηρανική, μετά τη Μεταρρύθμιση. Το τρίπτυχο στην αγία τράπεζα, το παλαιότερο στην επαρχία, χρονολογείται γύρω στο 1450. Ο κύριος πίνακας συνδέεται με πλαϊνά πάνελ, ζωγραφισμένα και στις δύο όψεις, σε δύο επίπεδα. Ολόκληρο το τρίπτυχο απεικονίζει σκηνές από τα Πάθη του Χριστού . Η σταύρωση είναι το κεντρικό θέμα, και είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τους υπόλοιπους πίνακες. Ο καλλιτέχνης είναι άγνωστος, αλλά κατά πάσα πιθανότητα εκπαιδεύτηκε στη βιενέζικη σχολή. Προστέθηκε ένα καμπαναριό πάνω από το κέντρο της εκκλησίας το 1461. Το ελληνικό σταυροειδές σχήμα τροποποιήθηκε μεταξύ 1512 και 1515. Το εσωτερικό είναι απλό και δεν έχει ίχνη τοιχογραφιών, ενώ οι πίνακες του 19ου αιώνα αφαιρέθηκαν κατά την αποκατάσταση.

Για όλα τα παραπάνω, το χωριό Prejmer μαζί με την οχυρωμένη του εκκλησία έχουν ενταχθεί στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco

***
Όταν φτάσαμε στο Prejmer, κινηθήκαμε προς το κέντρο του, όπου και βρίσκεται η οχυρωμένη εκκλησία. Παρκάραμε έξω από τα τείχη και μείναμε για λίγα λεπτά θαυμάζοντας τα. Μπορώ να πώ ότι η οχύρωση είναι εντυπωσιακή! Κινηθήκαμε περιμετρικά των τειχών, για να δούμε τα τείχη. Η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει ακάθεκτη και το ίδιο ακάθεκτοι και εμείς, συνεχίζαμε να βολτάρουμε μέσα στη βροχή

Αφού την κάναμε μία σβούρα όλη την οχύρωση, κινηθήκαμε προς την είσοδο της. Και εδώ η είσοδος είναι μία στοά. Την διασχίσαμε και βρεθήκαμε στο προθάλαμο των οχυρώσεων. Πληρώσαμε το εισιτήριο μας, 10Lei/άτομο και ξεκινήσαμε την βόλτα μας στο εσωτερικό.

Στα δεξιά μας γίνονταν έργα συντήρησης. Στα αριστερά μας είδαμε το μυστικό πέρασμα, μέσω του οποίου εφοδιάζονταν το φρούριο με προμήθειες κατά την διάρκεια πολιορκιών…

…δίπλα από το πέρασμα υπήρχε μία σκεπαστή σκάλα που οδηγούσε σε ένα εκθεσιακό χώρο…

….και δίπλα από τη σκάλα βρίσκονταν το αψιδωτό πέρασμα που οδηγούσε στο κυρίως τμήμα των οχυρώσεων!

Στο σημείο αυτό επίσης υπήρχαν μαγαζάκια με σουβενίρ, Ρίξαμε μία ματιά τριγύρω μας και κινηθήκαμε προς την σκεπαστή σκάλα

Όταν ανεβήκαμε τη σκεπαστή σκάλα, βρεθήκαμε μέσα σε ένα μικρό μουσείο. Εκεί εκτίθενται τοπικές ενδυμασίες της εποχής εκέινης, σκεύη οικιακής χρήσης, αργαλειοί, έπιπλα, φωτογραφίες, εργαλεία για τις καλλιέργειες, ραπτομηχανές, βιβλία και πολλά άλλα. Οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονται, αλλά δεν υπήρχε και κανένας να με εμποδίσει, οπότε του έδωσα να καταλάβει! Όχι ότι αν έχω κάποιον να με εμποδίσει, δεν θα βγάλω φωτογραφίες…απλά δεν θα "οργιάσω"

Στην συνέχεια βγήκαμε έξω και κατευθυνθήκαμε προς την αψιδωτή στοά για να περάσουμε στο τμήμα των οχυρώσεων με τα διαμερίσματα. Μόλις βρεθήκαμε στο εσωτερικό είχαμε μία αντίδραση του στυλ "πλάκα κάνεις!!!"

Έμεινα να χαζεύω τα διαμερίσματα, που υψώνονταν σε τέσσερα επίπεδα, για αρκετά λεπτά! Και όσο πιο πολύ τα κοιτούσα τόσο πιο πολλές σκέψεις έκανα για το πώς μπορεί να ζούσαν σε αυτά οι κάτοικοι του χωριού! Καθώς λοιπόν σκεφτόμουν διάφορα, μου γεννιέται μία απορία:
- Αν υποθέσουμε ότι σε κάθε δωμάτιο έμεναν 6 άτομα ανα οικογένεια, τότε 270*6= 1620 άτομα ζούσαν, στοιβαγμένα μέσα σε αυτά τα διαμερίσματα-δωμάτια που είχα μπροστά μου!....Που έκαναν τσισάκια και κακάκια όλοι αυτοί, όταν βρίσκονταν μέρες ή ακόμα και μήνες ολόκληρους κλεισμένοι μέσα στη οχύρωση;;;
Μπήκα σε τόσες οχυρωμένες εκκλησίες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, αλλά όλες μου έμοιαζαν ως προσωρινή λύση των κατοίκων για λίγες μέρες πολιορκίας…..Η εκκλησία αυτή, σου δίνει την εντύπωση ολόκληρης πόλης! Τότε άρχισα να μπαίνω στα διάφορα διαμερίσματα για να δώ πως ήταν διαμορφωμένα. Ήταν απλά τετράγωνα δωμάτια, χωρίς χώρους υγιεινής! Υποθέτω ότι οι χώροι υγιεινής βρίσκονταν εξωτερικά των διαμερισμάτων…

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας περιμετρικά, χαζεύοντας αυτήν την εντυπωσιακή οχυρωματική κατασκευή! Ανεβήκαμε σε σκάλες, μπήκαμε σε δωμάτια, και γενικά μπαινοβγαίναμε παντού, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε κάθε γωνιά των οχυρώσεων

Κάποια απο τα δωμάτια αποτελούν εκθεσιακοί χώροι και εδώ. Είδαμε το σχολείο…

….είδαμε κάποια δωμάτια που παρουσίαζαν οικίες με όλα τα έπιπλα και τον απαραίτητο εξοπλισμό…

….δωμάτια με εργαλεία…

….ένα από τα δωμάτια φιλοξενούσε έκθεση φωτογραφίας με θέμα το ίδιο το οχυρό!

Έχοντας δεί αρκετά διαμερίσματα, είχε έρθει η ώρα να δούμε και τα αμυντικά τείχη στο εσωτερικό τους! Ανεβήκαμε σκάλες και διασχίσαμε μπαλκόνια για να βρούμε την είσοδο. Όταν μπήκαμε μέσα ενθουσιαστήκαμε με το μέγεθος τους!

Περπατήσαμε ολόγυρα των αμυντικών τειχών και όταν πλέον είχαμε δεί όλη τη περίμετρο τους, βγήκαμε έξω για να κατέβουμε στο περίβολο και να μπούμε στην εκκλησία

Η ώρα ήταν 12:30. Βγηκαμε έξω από τις οχυρώσεις και κάναμε μία μικρή βόλτα για να δούμε λίγο το χωριό.

Η ώρα είχε περάσει και θέλαμε να επιστρέψουμε στο Μπρασόβ! Η βροχή είχε σταματήσει και αυτό ήταν θετικό, διότι είχα σκοπό να επιδοθώ στο αγαπημένο μου σπόρ….πεζοπορία σε βουνό! Ανυπομονούσα να ανέβω στο βουνό Τάμπα…


Συνεχίζεται…

 

[Sassenach77]

Ημέρα 7η – 10 Νοεμβρίου
Μέρος 3ο

Brasov

Το Μπρασόβ είναι χτισμένο στη σκιά του βουνού Τάμπα. Ιδρύθηκε το 1211 απο Τεύτονες ιππότες και υπήρξε μία από τις επτά οχυρωμένες σαξονικές πόλεις της Τρανσυλβανίας. Τα κτίρια, οι εκκλησίες και τα χρώματα της, ακόμα και οι μικρές λεπτομέρειες στις συνήθειες των κατοίκων της, όπως οι γλάστρες με τα λουλούδια έξω από τα παράθυρα των καλοδιατηρημένων σπιτιών τους, δημιουργούν μια ζεστή ατμόσφαιρα για τον επισκέπτη. Οι κάτοικοι της γύρω περιοχής είναι γνωστοί για τα θαυμάσια κεντήματά τους, αλλά και για τις ζωγραφικές παραστάσεις που δημιουργούν πάνω στο γυαλί και το ξύλο.

Η αρχιτεκτονική δομή και ταυτότητα του Μπρασόβ αντικατοπτρίζεται πλήρως στη πλατεία του Συμβουλίου και στα κτίρια που την περιτριγυρίζουν. Χτισμένη στη καρδιά της μεσαιωνικής πόλης, αποτέλεσε για αιώνες την αγορά του Μπρασόβ και το οικονομικό-πολιτικό του κέντρο. Η πλακόστρωτη επιφάνεια της, σε "προκαλεί" να την περπατήσεις και να ξεκουραστείς στις γωνιές και στα καφέ που την περιτριγυρίζουν.

***
Μπήκαμε στη πόλη γύρω στις 13:00 και κατευθυνθήκαμε "καρφί" προς τα τείχη της πόλης όπου βρίσκεται και το τελεφερίκ. Παρκάραμε, καθώς είχαμε πληρώσει για 24ωρο πάρκινγκ, και ξεκινήσαμε με τα πόδια να φτάσουμε στο τελεφερίκ. Πάνω από το κεφάλι μας βλέπαμε τη "χολιγουντιανού" τύπου επιγραφή με το όνομα της πόλης. Για να πώ την αλήθεια, αυτές οι κιτσαρίες δεν με συγκινούν καθόλου….το μόνο που ποθούσα εκείνη τη στιγμή ήταν να δώ τη πανοραμική θέα του Μπρασόβ, να δώ το παλιό οχυρό και να κάνω βόλτα στο βουνό παρέα με τις αρκούδες

Φτάνουμε λοιπόν, στο τελεφερίκ και αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπάρχει καθόλου κινητικότητα Σκέφτομαι ότι είναι τέτοια η εποχή, που μπορεί να μην έχει και πολύ κίνηση!... Ανεβαίνουμε πάνω και βλέπουμε δύο κυρίους να κάθονται αραχτοί. Μόλις μας είδαν σηκώνεται ο ένας και μας λέει κάτι στα ρουμάνικα. Δεν κατάλαβα τίποτα από ότι είπε, αλλά δεν μου άρεσε το αρνητικό γνέψιμο που μας έκανε Εκείνη τη στιγμή έρχονται δύο ακόμα άτομα, ρουμάνοι ήταν και μιλάνε μαζί τους. Ρωτάμε εμείς στα αγγλικά, γιατί δεν μπορούμε να ανέβουμε; Και ένα από τα δύο παιδιά μας λύνει τη απορία: Το τελεφερίκ είναι κλειστό για συντήρηση και θα ανοίξει στις 15 Δεκεμβρίου....Τα νεύρα μου

Π: Μόνο με το τελεφερίκ μπορούμε να ανέβουμε;
Ε: Όχι! Υπάρχει και ένα δρομάκι κοντά στο προμαχώνα των Υφαντών, που οδηγεί στη κορυφή του βουνού.
Π: Γιατί δεν ανεβαίνουμε τότε με τα πόδια;
Ε: Γιατί η ώρα είναι 13:30 και θέλουμε ένα 4ωρο στο νερό, για να ανέβουμε και να κατέβουμε. Εκεί πάνω βρίσκεται και το παλιό οχυρό της πόλης! Θα νυχτώσει όταν θα κατεβαίνουμε, και φυσικά δεν θα δούμε όλα τα άλλα που έχω στο πρόγραμμα… Θέλεις να ανέβουμε; Πάντως φακό έχω πάρει μαζί μου και είναι στο αυτοκίνητο!
Π: Σωστά! Πάμε να φύγουμε, την επόμενη φορά!
Ε: Εγώ σήμερα θέλω…
Είχα ξενερώσει τελείως!!! Και όταν ξενερώνω εγώ δεν αστειεύομαι….όλη την υπόλοιπη μέρα ήμουν άκεφη και δεν είχα όρεξη για τίποτα! Τώρα με ενοχλούσε ακόμα πιο πολύ η χολιγουντιανή κιτσαρία που διαφήμιζε τη πόλη και κάθε φορά που γυρνούσα το κεφάλι μου προς το βουνό και το έβλεπα, "πετούσα" και ένα σιχτίρισμα…
Ο αδερφός μου με είχε παρατήσει, όσο εγώ έκλαιγα τη μοίρα μου και ξεναγούσε τον εαυτό του στους προμαχώνες των τειχών. Εγώ θέλοντας να πάω τουαλέτα πρίν φύγουμε, βρίσκω ότι υπάρχουν εκεί κοντά δημόσιες τουαλέτες. Πάω να μπώ και μου λέει ένας κύριος ότι θέλει ένα Lei… Ναι, τον σιχτίρισα και αυτόν, πλήρωσα το Lei που ήθελε και φεύγοντας, του είπα και ευχαριστώ!...Δεν μου έφταιγε ο άνθρωπος σε τίποτα

Κατεβαίνοντας για να βρώ τον αδερφό μου έκανα και εγώ ένα πέρασμα από τους πύργους:

Ο Πύργος των Τεχνών

Ο Πύργος των Ξυλουργών

Τα τείχη που περικλείουν τη παλιά πόλη και ένας χάρτης της παλιάς πόλης

Έτσι άδοξα λοιπόν, τελείωσε η προσπάθεια μου να κάνω πεζοπορία στο βουνό Τάμπα….μου έμεινε άλλο ένα απωθημένο!

****
Παίρνουμε το αυτοκίνητο για να μπούμε μέσα στη πόλη. Το αφήνουμε σε ένα πάρκινγκ εντός της παλιάς πόλης και ξεκινάμε να βρούμε αυτόν τον περιβόητο "Δρόμο Σχοινί"…Μετά από λίγο παίδεμα και κάποιες σβούρες το βρήκαμε, αν και μας άρεσε η βόλτα μέσα στα στενά και τους δρόμους της πόλης!

Ο δρόμος Σχοινί-Strada Sforii θεωρείται σημαντικό αξιοθέατο της πόλης. Έχει 1,3μ πλάτος και είναι ο στενότερος δρόμος του Μπρασόβ. Λένε ότι ίσως είναι ο στενότερος δρόμος της Ευρώπης….Εγώ πάλι λέω….τρίχες! Αν κάποιος έχει κάνει βόλτα στη Μονεμβασιά θα βρεί και πιο στενά δρομάκια και στο κάτω κάτω το χωριό μου είναι γεμάτο τέτοια στενάδια! Είναι μία πόλη με μεγάλη ιστορία και κάποιοι θέλησαν να προσθέσουν ένα ακόμα "αξιοθέατο" με μεγάλη αποτυχία κατά τη γνώμη μου Αυτό που είναι ωραίο γενικά στη πόλη, είναι η βόλτα στους δρόμους της παλιάς πόλης!

Στη επόμενη φώτο, στο βάθος του δρόμου φαίνεται η Πύλη του Σκέι. Ανεγέρθη το 1827 και ήταν η μόνη πύλη, που είχαν δικαίωμα οι Ρουμάνοι να χρησιμοποιήσουν, αφού απαγορεύονταν να εισέλθουν από τις άλλες τρείς. Η αρχιτεκτονική της δομή είναι αρκετά κλασική και απλή. Στις δύο άκρες της υπάρχουν θολωτά ανοίγματα για τους πεζούς και στο κέντρο δεσπόζει το κυρίως άνοιγμα, από το οποίο περνάνε τα οχήματα. Είχαμε περάσει τόσες φορές από αυτή τη πύλη και το προηγούμενο απόγευμα και τη σημερινή μέρα, αλλά δεν έχω ούτε μία φώτο της προκοπής

****

Μαύρη Εκκλησία

Σε μικρή απόσταση από τη κεντρική πλατεία βρίσκεται η Μαύρη Εκκλησία. Είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης και ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα κτίρια της Ρουμανίας. Είναι ο μεγαλύτερος καθολικός ναός από τη Βιέννη έως την Κωνσταντινούπολη. Διαθέτει τη μεγαλύτερη καμπάνα, η οποία ζυγίζει 7 τόνους. Η άψογη αρχιτεκτονική της συμμετρία και το πομπώδες γοτθικό της στυλ, δημιουργούν δέος στον επισκέπτη! Η εκκλησία προεξέχει αρκετά από κάθε κτίριο της πόλης και φαίνεται σαν βράχος μέσα σε μια "θάλασσα" κτιρίων…

Το κτίσιμό της ολοκληρώθηκε το 1477 και έκτοτε έχει υπάρξει μάρτυς της μακράς ιστορίας της πόλης! Ο μύθος την έχει συνδέσει με πολλές και παράξενες ιστορίες, όπως αυτή του 1526, όταν μετά από πλημμύρα, οι κάτοικοι της πόλης υποτίθεται ότι βρήκαν ψάρια στο εσωτερικό της. Σε μία από τις εξωτερικές παραστάδες της νότιας πλευράς υπάρχει ένα παιδί που απεικονίζεται να κοιτάει προς τα κάτω γραπωμένο από τη παραστάδα (αμέσως επόμενη φώτο, μέσα σε κόκκινο κύκλο). Λέγεται ότι ήταν ο ικανότερος μαθητευόμενος του πρωτομάστορα, ο οποίος από ζήλια και φόβο μην του πάρει τη θέση, τον έσπρωξε από τη στέγη της εκκλησίας και σκοτώθηκε. Το πτώμα του το έκρυβε για αρκετό καιρό μέσα στην εκκλησία, μέχρι που ομολόγησε το έγκλημα του και εκτελέστηκε

Πολλές καταστροφές απείλησαν την ύπαρξη της εκκλησίας, όπως η φωτιά του 1689, η οποία έκαψε ένα μεγάλο μέρος της και δημιούργησε το σκούρο χρώμα των τοιχών της, από το οποίο πήρε και το όνομα της…"Biserica Neagra"!

Στο εσωτερικό της υπάρχει μία μεγάλη συλλογή χαλιών, που τα βλέπεις σε όποια μεριά και αν κοιτάξεις! Μετά την μεγάλη πυρκαγιά, η εκκλησία ανακαινίστηκε και πλέον σώζονται μέρη των τοιχογραφιών του 15ου αιώνα. Υπάρχουν και δύο κρύπτες με τάφους επιφανών πολιτών της πόλης. Οι φωτογραφίες στο εσωτερικό απαγορεύονται. Παρόλα αυτά έβγαλα κάποιες φωτογραφίες στη μία από τις δύο κρύπτες

Έξω από την εκκλησία υπάρχει το άγαλμα του Johann Honterus, ο οποίος υπήρξε ο πρωτεργάτης της εισαγωγής του Λουθηρανισμού στη πόλη. Ο Χόντερ είναι γνωστός επίσης και για τη χαρτογραφική του δραστηριότητα στη Ρουμανία

Το εισιτήριο εισόδου είναι 10Lei/ άτομο

***

Βγαίνοντας από τη Μαύρη Εκκλησία, κινηθήκαμε προς τη κεντρική πλατεία και τους πεζόδρομους του ιστορικού κέντρου. Πεινούσαμε, αλλά είχαμε σκοπό να φάμε στη Σινάια, οπότε μία πρόχειρη λύση ήταν να φάμε ένα κομμάτι πίτσα για τον καθένα μας (3Lei~0,7€) και ένα καφέ για μένα (4Lei~0,9€). Δεν έβρεχε και κυκλοφορούσε αρκετός κόσμος. Το τελευταίο που είχαμε να κάνουμε ήταν να ψωνίσουμε τα δώρα μας και τα σουβενίρ μας. Μετά το ξενέρωμα στο τελεφερίκ, δεν είχα διάθεση για άλλες βόλτες….και άλλωστε δεν έφτανε ο χρόνος.

Για να πώ τη αλήθεια, το Μπρασόβ δεν με ξετρέλανε Δεν έφταιγε το τελεφερίκ, αλλά το ότι ερχόμασταν από την επαρχία! Ξαφνικά πολύς κόσμος….πολλοί τουρίστες, εγχώριοι και μη….πολύ "τυποποίηση"…. Όταν πήραμε το αυτοκίνητο για να φύγουμε από τη πόλη, ένιωσα καλύτερα!...

Επόμενος μας προορισμός ήταν και πάλι η Σινάια. Είχα αφήσει κάποιες εκκρεμότητες εκεί και έπρεπε να τις διευθετήσω Σειρά είχε λοιπόν το μοναστήρι της Σινάια που δεν είχαμε προλάβει να το δούμε στην αρχή του ταξιδιού. Όταν βγήκαμε από το Μπρασόβ η ώρα ήταν 15:45. Πήραμε τον Ε60, ο οποίος μετα το Predeal μετονομάζεται σε 1. Είχε ξεκινήσει να βρέχει πάλι και στο δρόμο η κίνηση ήταν νορμάλ, ειδικά στο ρεύμα προς Βουκουρέστι. Φτάσαμε πολύ γρήγορα και κατευθυνθήκαμε αμέσως προς το μοναστήρι.

Μοναστήρι Σινάια

Το Μοναστήρι της Σινάια αποτελεί κοιτίδα ίδρυσης της ομώνυμης πόλης! Γύρω από το μοναστήρι χτίστηκαν στην αρχή κάποια αγροτόσπιτα, που αργότερα πλήθυναν, εκσυγχρονίστηκαν και τελικά σχημάτισαν τη σημερινή πόλη. Ιδρυτής του μοναστηριού ήταν ο πρίγκιπας Μιχάη Κατακουζινο, Ο μύθος λέει ότι ο πρίγκιπας άρχισε να το χτίζει όταν γύρισε από προσκύνημα στο όρος Σινά. Ο Καντακουζίνος είχε ενθουσιαστεί τόσο πολύ από το εκεί μοναστήρι, ώστε θέλησε να χτίσει ένα πανομοιότυπο στη χώρα του. Έτσι λοιπόν ονομάστηκε "Σινάια" που αποτελεί τη ρουμάνικη λέξη για το όρος Σινά.

Το μοναστήρι αποτελείτε από δύο τμήματα. Στο κέντρο του καθενός βρίσκεται και μία εκκλησία χτισμένη με βυζαντινά πρότυπα. Η πρώτη εκκλησία που είναι και η πιο παλιά, χτίστηκε το 1695 από τον πρίγκιπα Κατακουζινο, ενώ η δεύτερη που είναι και πιο μεγάλη, χτίστηκε το 1846. Σήμερα το μοναστήρι έχει στην κατοχή του ένα μεγάλο μέρος της συλλογής κοσμημάτων της οικογένειας Κατακουζίνο και μια βιβλιοθήκη με πολύτιμα βιβλία και χειρόγραφα όπως πχ τη πρώτη Βίβλο που είναι γραμμένη στα ρουμάνικα και χρονολογείται από το 1668.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα ωράρια και το κόστος των εισιτηρίων, παραθέτω το επίσημο σάιτ του μοναστηριού http://manastireasinaia.ro/?lang=en

****
Μπήκαμε στο χώρο του μοναστηριού όπου βρίσκεται το μεγάλο νεόκτιστο μοναστήρι. Δεν πληρώσαμε απολύτως τίποτα για να μπούμε μέσα στο μοναστήρι. Το εισιτήριο ισχύει για τους μουσειακούς χώρους του μοναστηριού. Οι φωτογραφίες απαγορεύονται μέσα στο μοναστήρι και αυτή τη φορά δεν μπόρεσα να βγάλω ούτε μία, γιατί είχε αρκετό κόσμο μέσα και δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος είναι επιτηρητής και ποιος δεν είναι. Από άκρη σε άκρη είναι γεμάτο τοιχογραφίες. Δεν υπάρχει ούτε ένα εκατοστό που να μην είναι ζωγραφισμένο!

Κάναμε βόλτα στον εσωτερικό περίβολο…

…έκανα νέες φιλίες με μία χαδιάρα γάτα, η οποία τρίβονταν στα πόδια σου μόλις την πλησίαζες και με έναν παιχνιδιάρη σκυλάκο…

….και στο τέλος κάναμε και μία μικρή βόλτα έξω από το χώρο του μοναστηριού, ώσπου το φώς έπεσε και κινήσαμε για το εστιατόριο που θα τρώγαμε.

***
Το εστιατόριο που αποφασίσαμε να φάμε είναι το Kuib
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...b-Sinaia_Prahova_County_Southern_Romania.html

Ο χώρος ήταν προσεγμένος, αλλά δεν μου άρεσε ο φωτισμός….πολύ κιτρινιάρικος ήταν και το φαγητό δεν το έλεγες τέλειο αλλά ήταν γευστικό!

Παραγγείλαμε τις μπύρες μας και το φαγητό μας και χαλαρώσαμε καθώς η μέρα πια είχε τελειώσει και το μόνο που έμενε ήταν να φτάσουμε στο κατάλυμα μας μετά το φαγητό.

Ο αδερφός μου πήρε κάτι σαν τηγανιά κοτόπουλου με λαχανικά, πασπαλισμένο με τυρί

Και εγώ ψητό κοτόπουλο με κρέμα τυριών στο φούρνο

Πήραμε και δύο σαλάτες

Πληρώσαμε 111Lei ~ 24€ σε μετρητά γιατί θέλαμε να ξοδέψουμε το συνάλλαγμα που μας είχε μείνει.

***
Κατά τις 18:00 και κάτι ξεκινήσαμε για να πάμε στο κατάλυμα μας. Σειρά μου να οδηγήσω. Σταματάμε πρώτα σε ένα βενζινάδικο για να πάρουμε μπύρες, γιατί ξέραμε ότι εκεί που θα πάμε δεν θα βρίσκαμε ούτε "λέπι"….Επόμενη και τελευταία στάση για σήμερα η λίμνη Snagov. Βγήκα στον 1 και μετά το Πλοϊέστι το gps με έβγαλε από τον κεντρικό δρόμο αριστερά προς την λίμνη. Σιγά σιγά εξαφανίστηκαν όλα τα φώτα και εμφανίστηκε ένα παχύ στρώμα ομίχλης….οδηγούσα "Στο δρόμο με τις λεύκες" Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής κάναμε αστεία στο αυτοκίνητο με παλιές ταινίες και σειρές θρίλερ, όπως "Τζάκ ο αντεροβγάλτης", "Παρασκευή και 13" καθώς ήταν Παρασκευή και 10 , και τη "Λάμψη" του Stephen King! Η διαδρομή ήταν βγαλμένη από ταινία θρίλερ με τόσο ομίχλη και ερημιά που είχε….Μετά απο αρκετή ώρα, που δεν θυμάμαι πόσο ήταν, φτάσαμε σε ένα έρημο ξενοδοχείο, και μας υποδέχτηκε ένας σκύλος που γάβγιζε πραγματικά διαολεμένα
Το ξενοδοχείο είναι αυτό
https://www.booking.com/hotel/ro/vila-maria-snagov.el.html?aid=357006;label=gog235jc-hotel-XX-ro-vilaNmariaNsnagov-unspec-gr-com-L:el-O:windowsS10-B:chrome-N:yes-S:bo-U:salo-H:s;sid=657bf332f92ce128fb8f4cb822915ec8;sb_price_type=total;type=total&
Ο «σκυλάκος» ευτυχώς ήταν μαντρωμένος, γιατί είμαι σίγουρη ότι δεν θα μπορούσα να τον "φέρω βόλτα" αν ήταν λυμένος…και ανήκε στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και μας υποδέχτηκε ένας συμπαθής κύριος που δεν κατάφερε ούτε αυτός να ηρεμήσει τον τετράποδο φίλο μας
Μπήκαμε μέσα και στην reception ήρθε μία νεαρή κυρία που ήταν σύζυγος του ιδιοκτήτη. Τότε ήταν που γύρισε ο ιδιοκτήτης και μας είπε στα Ελληνικά….

Ξ: Μπορείτε να μιλάτε στα Ελληνικά, γνωρίζω Ελληνικά!

Όχι, δεν ήταν Έλληνας, αλλα είχε τρέλα με την εκμάθηση ξένων γλωσσών και γνώριζε και Ελληνικά, τα οποία τα μιλούσε πάρα πολύ καλά!!! Στο booking το έγραφε αλλά δεν περίμενα ένας Ρουμάνος να μιλάει τόσο καλά Ελληνικά Πιάσαμε μία μικρή κουβέντα για τη ζωή του, μας είπε ότι έχει δουλέψει κάποια χρόνια στην Ελλάδα (έτσι εξηγούνταν το γεγονός ότι ήξερε τόσο καλά Ελληνικά), μετά μιλήσαμε για το ταξίδι μας, μας ρώτησε αν θέλουμε να μας κάνουν πρωινό την άλλη μέρα, γιατί ήμασταν οι μόνοι ένοικοι του ξενοδοχείου εκείνη τη στιγμή! Είχαμε πετύχει το κατάλυμα λίγο πρίν κλείσει για χειμώνα, καθώς η περιοχή γύρω από τη λίμνη είναι παραθεριστικός προορισμός της Ρουμανίας. Το ξενοδοχείο διέθετε πισίνα και κήπο που έφτανε μέχρι τις όχθες της λίμνης. Στο τέλος πληρώσαμε με πιστωτική κάρτα, 48€ χωρίς πρωινό, και μας έδωσαν τα κλειδιά του δωματίου μας. Ήταν ευρύχωρο, καθαρότατο και η θέρμανση στο φούλ!

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που ένα ξενοδοχείο ήταν ανοιχτό μόνο για εμάς, και όλα λειτουργούσαν στην εντέλεια! Για να πώ την αλήθεια είχα μία αμφιβολία για το ξενοδοχείο, λόγω της τοποθεσίας του και της περιοχής που είναι, ακριβώς επειδή ήταν Νοέμβριος και έλεγα μήπως μας την "κάνουν" οι τύποι και μείνουμε να κοιμόμαστε στο αυτοκίνητο τελευταία μέρα, παρέα με τον Τζακ τον αντεροβγάλτη Οπότε, όσο ήμασταν στο Μπρασόβ, έκανα ένα τηλέφωνο στο κατάλυμα για να ρωτήσω δήθεν αν δέχονται πιστωτική ή μετρητά και μου είχε απαντήσει αυτός ο κύριος ότι δέχονται πιστωτική, αφού πρώτα με χαιρέτησε στα Ελληνικά. Τότε δεν είχα καταλάβει ότι μιλάει Ελληνικά, γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που εργάζονται στο τουριστικό τομέα, και γνωρίζουν βασικές φράσεις και λέξεις πολλών γλωσσών

Η διαδρομή που κάναμε εκείνη τη μέρα, είναι η παρακάτω

Ήπιαμε τις μπύρες μας, κάναμε έναν μικρό απολογισμό του ταξιδιού μας, ετοιμαστήκαμε για την αυριανή μας μέρα και μετά πέσαμε για ύπνο!

Η επόμενη μέρα θα ήταν η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας και η μέρα αναχώρησης…..

 

[Στάθης]

Στην οχυρωμένη του Prejmer δεν βρήκαμε καμία ανοιχτή πόρτα και έτσι δεν είδαμε ούτε το μουσείο,ούτε το εσωτερικό των τειχών! Δεν ήταν και κανένας εκεί να μας πει 2 πράγματα. Αντίθετα στην οχυρωμένη του Harman μας υποδέχτηκε μία συμπαθέστατη κυρία και μας ενημέρωσε για τα πάντα. Μας είπε όμως οτι η συγκεκριμένη εκκλησία δεν είναι στην λίστα της Unesco! Το έψαξα κ εγώ κ επίσης δεν την βρήκα μέσα στην λίστα. Η Prejmer όμως είναι.
Για το όρος Τάμπα τώρα είσαι σίγουρη ότι έχει οχυρό εκεί πάνω? Εμείς δεν βρήκαμε κάτι εκτός και άν είναι πιο μακριά. Η ακρόπολη και οχυρό του Μπρασόβ βρίσκετε απόσο είδα σένα λοφάκι απέναντι από το όρος Τάμπα.

 

[Sassenach77]

Στην οχυρωμένη του Prejmer δεν βρήκαμε καμία ανοιχτή πόρτα και έτσι δεν είδαμε ούτε το μουσείο,ούτε το εσωτερικό των τειχών! Δεν ήταν και κανένας εκεί να μας πει 2 πράγματα.

Κρίμα....είναι καταπληκτική κατασκευή!
Σχετικά με τα ωράρια που τηρούν οι Ρουμάνοι έχω να πώ οτι οι Ρουμάνοι τελικά δεν τηρούν ωράρια ....

Αντίθετα στην οχυρωμένη του Harman μας υποδέχτηκε μία συμπαθέστατη κυρία και μας ενημέρωσε για τα πάντα. Μας είπε όμως οτι η συγκεκριμένη εκκλησία δεν είναι στην λίστα της Unesco! Το έψαξα κ εγώ κ επίσης δεν την βρήκα μέσα στην λίστα. Η Prejmer όμως είναι.

Έγραψα οτι ανήκει στην Unesco γιατί το είδα εδώ
http://romaniatourism.com/castles-fortresses-romania-harman-fortified-church.html
Μπήκα τώρα στην σελίδα της Unesco και όντως δεν το έχει αυτό το χωριό!
http://whc.unesco.org/en/list/596/multiple=1&unique_number=705
Κοίταξα και τη πινακίδα που βρίσκεται έξω απο την εκκλησία ξανά και όντως δεν το γράφει, ούτε έχει το σήμα της Unesco!

Έχεις απόλυτο δίκιο !!!! Ευχαριστώ για την διόρθωση
Αν μπορώ να το αλλάξω μόνη μου θα το κάνω, αλλιώς θα ζητήσω βοήθεια.

Για το όρος Τάμπα τώρα είσαι σίγουρη ότι έχει οχυρό εκεί πάνω? Εμείς δεν βρήκαμε κάτι εκτός και άν είναι πιο μακριά. Η ακρόπολη και οχυρό του Μπρασόβ βρίσκετε απόσο είδα σένα λοφάκι απέναντι από το όρος Τάμπα.

Διάβασα εδώ
https://es.wikipedia.org/wiki/Tâmpa_(Brașov)
οτι στο βουνό υπήρξε ένα απο τα 7 κάστρα της Τρανσυλβανίας. Επίσης στον οδηγό που έχω (ο οποίος είναι λίγο παλιός, γιατί έχει κάτι χρόνια που τον αγόρασα...) λέει οτι στο βουνό βρίσκεται το παλιό οχυρό της πόλης το οποίο χτίστηκε αρχικά με ξύλο το 1524, και αργότερα με πέτρα, ενώ σήμερα λειτουργεί ως εστιατόριο....
Τι να σου πώ τώρα δεν κατάφερα να ανέβω για να το ψάξω....

 

[Στάθης]

Ναι έχει ένα εστιατόριο εκεί! Είναι μαζί με το κτίριο του τελεφερίκ και δίπλα είναι οι κεραίες! Εντάξει ούτε που κατάλαβα κάτι...

Πάντως πέρα από την θέα δεν έχασες κάτι που δεν ανέβηκες.

 

[Sassenach77]

Ναι έχει ένα εστιατόριο εκεί! Είναι μαζί με το κτίριο του τελεφερίκ και δίπλα είναι οι κεραίες! Εντάξει ούτε που κατάλαβα κάτι...

 

[Sassenach77]

Ημέρα 8η – 11 Νοεμβρίου

Όταν ξύπνησα το πρωί, δεν σηκώθηκα αμέσως. Καθόμουν στο κρεβάτι και σκεφτόμουν όλα αυτά που είδα στη Ρουμανία. Στο τέλος κατέληξα οτι ήταν σωστή η επιλογή του οδικού, μέχρι βόρεια των Μαραμούρων και ότι έχω αφήσει ανοικτούς λογαριασμούς με τη Ρουμανία….
Χτύπησε το ξυπνητήρι. Σηκώθηκα και πήγα να ανοίξω τις κουρτίνες. Η ταινία θρίλερ εξακολουθούσε να προβάλλεται στη "μικρή οθόνη" του ταξιδιού μας…..Το δωμάτιο που μας είχαν δώσει είχε θέα τη λίμνη, μόνο που η λίμνη δεν φαινόταν! Η ομίχλη "χόρευε" παντού τριγύρω και μου έφερε στο νού κάποιους στίχους ενός αγαπημένου μου ποιήματος του Edgar Allan Poe:

…..Όλα όσα βλέπουμε ή ό, τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο…..

Ντύθηκα, ετοίμασα τα πράγματα μου, έκανα έναν καφέ και βγήκα στο μπαλκόνι να καπνίσω μέχρι να ετοιμαστεί και ο αδερφός μου, που μόλις είχε σηκωθεί. Είχα μπροστά μου τη πισίνα και τον κήπο του ξενοδοχείου και σκεφτόμουν το επόμενο και τελευταίο αξιοθέατο που είχαμε να δούμε σε αυτό το ταξίδι, το μοναστήρι που βρίσκεται στο νησί της λίμνης. Σε λίγη ώρα είχαμε κάνει check out, χαιρετίσαμε τον ξενοδόχο και τη σύζυγό του, μας αποχαιρέτισε και ο τετράποδος ξενοδόχος με πολλά γαβγίσματα…και μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να φύγουμε. Η διαδρομή από το ξενοδοχείο μέχρι το σημείο που βρίσκεται η γέφυρα που ενώνει το νησί με τη ξηρά ήταν όνειρο…

Φτάνοντας στη γέφυρα, αφήσαμε το αυτοκίνητο στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο πάρκινγκ που υπάρχει στα δεξιά του δρόμου πριν την απαγορευτική πινακίδα διέλευσης προς την γέφυρα.

Η πόρτα της γέφυρας ήταν κλειστή. Η ώρα ήταν 09:00 και η ταμπέλα με τα ωράρια που βρίσκονταν πάνω στη πόρτα έλεγε ότι η είσοδος είναι από τις 07:30 καθημερινά…βέβαια ήταν Σάββατο, αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να ανοίξω τη πόρτα που ήταν κλεισμένη με έναν μπλέ σπάγκο μόνο! Περνάμε λοιπόν την πόρτα και προχωράμε στη γέφυρα. Η ατμόσφαιρα γύρω μας ομιχλώδης και επικρατούσε πλήρη ησυχία…

Όταν φτάσαμε στην απέναντι όχθη, η είσοδος στο νησί ήταν κλειστή με ένα συρμάτινο πλέγμα που κάλυπτε από άκρη ως άκρη την γέφυρα. Πίσω από το πλέγμα υπήρχε ένα γλυκίτατο σκυλάκι που μόλις μας είδε άρχισε να κουνάει τη ουρά του

Το πλέγμα ήταν πιασμένο με σύρμα και όχι τόσο πρόχειρα, οπότε είπα να μην συνεχίσω τις "παραβιάσεις" γιατί μπορεί να έβρισκα και το μπελά μου
Γυρνώντας πίσω, συναντήσαμε έναν κύριο. Μας είπε ότι είναι ξεναγός και είχε έρθει να κάνει ξενάγηση στην κυρία που ήταν μαζί του. Του είπαμε ότι εμείς είχαμε ανοίξει τη πόρτα και μας εξήγησε ότι λόγω εποχής δεν ανοίγει καθημερινά το μοναστήρι. Με τα πολλά και με τα λίγα μπήκαμε όλοι μαζί, περάσαμε τη γέφυρα και όταν φτάσαμε απέναντι μας περίμενε ένας κύριος που μας άνοιξε το πλέγμα για να περάσουμε….άρα είχε πέσει "σύρμα", οπότε ήμασταν τυχεροί που πετύχαμε μία ξενάγηση και μπορέσαμε να περάσουμε απέναντι στο νησί και να δούμε το μοναστήρι, αλλιώς θα έπρεπε να ψάχνουμε να βρούμε κάποιον υπεύθυνο!

Μοναστήρι Snagov

Λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Βουκουρστίου υπάρχει η λιμνη Snagov. Στο κέντρο περίπου της λίμνης υπάρχει ένα νησί με ένα μοναστήρι. Η πρώτη αναφορά του μοναστηριού γίνεται το 1386 κατά τα χρόνια του Μιρτσέα Β’ του πρεσβύτερου, που ήταν ο παππούς του Βλάντ Τσέπες. Το 1456 Ο Τσέπες είχε χτίσει μία γέφυρα και μία φυλακή εδώ στο νησί για όλους τους προδότες και τους κλέφτες. Λέγεται ότι είχε ανοίξει και μία σήραγγα κάτω από το νερό, η οποία υπάρχει ακόμα….
Σύμφωνα με τον μύθο, στο μοναστήρι αυτό ενταφιάστηκε ο Βλάντ Τσέπες. Πράγματι στο εσωτερικό του μοναστηριού υπάρχει ένας τάφος που κάποιοι λένε ότι είναι του Τσέπες και κάποιοι άλλοι το αμφισβητούν αυτό. Το 1933 ο τάφος ανοίχτηκε και βρέθηκε κενός. Το γεγονός αυτό όμως δεν έχει αμφισβητηθεί, αλλά ούτε επιβεβαιωθεί από κανέναν! Το αν το σώμα του Τσέπες είναι όντως θαμμένο στην τοποθεσία αυτή, δεν είναι εξακριβωμένο ιστορικά αφού κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς απέγινε η σωρός του μετά το θάνατο του το 1476.

Το μοναστήρι διαθέτει την πληρέστερη συλλογή αγιογραφιών της Βλαχίας, η οποία χρονολογείται από το 16ο αιώνα.

Το μοναστήρι έχει χρησιμοποιηθεί ως βασιλική νεκρόπολη, που στέγαζε τους τάφους των αποκεφαλισμένων ευγενών για προδοσία. Περιμετρικά της εκκλησίας υπάρχουν τάφοι

****
Όταν φτάσαμε στο μοναστήρι, ήρθε ένας νεαρός και ζήτησε χρήματα για το αντίτιμο του εισιτηρίου. Μας είπε σε πολύ λίγα αγγλικά και σε πολύ νοηματική ότι το κόστος του εισιτηρίου ήταν 15Lei/άτομο και ήθελε άλλα 9Lei για φωτογραφίες. Του έδωσα 40 lei και όσο πήρατε εσείς ρέστα από αυτόν, άλλο τόσο πήρα και εγώ….

Μπήκαμε όλοι μαζί στην εκκλησία, έτσι λοιπόν είχαμε μία άλφα ποιότητας δωρεάν ξενάγηση. Όταν βγήκαμε από τη εκκλησία ο μικρός τετράποδος που είχα πρωτοσυναντήσει στη γέφυρα, ήταν από έξω και με περίμενε. Άρχισε να με ακολουθεί παντού, όπου και αν πήγαινα και αυτό συνεχίστηκε μέχρι να φύγουμε από το νησί…έτρεμε από το κρύο και την υγρασία το καημένο!

Κάναμε βόλτα στη μικρή προβλήτα που υπήρχε δεξιά του μοναστηριού και σε όλο τον περιβάλοντα χώρο του

Είχε έρθει η ώρα να φύγουμε….γυρίσαμε προς την γέφυρα, αποχαιρέτησα τον μικρό τετράποδο φίλο μου και ξεκινήσαμε για το χώρο του πάρκινγκ. Πρίν φύγουμε, καθαρίσαμε και συμμαζέψαμε το αυτοκίνητο γιατί θα το παραδίδαμε σε λίγη ώρα και μετά μπήκαμε μέσα και φύγαμε. Μέχρι να απομακρυνθούμε από τη λίμνη, η ομίχλη καλά κρατούσε και μας χάριζε πανέμορφες εικόνες!

Βγήκαμε στο κεντρικό δρόμο 1 και κατευθυνθήκαμε προς τις εγκαταστάσεις της εταιρείας που είχαμε νοικιάσει το αυτοκίνητο. Σταματήσαμε σε ένα βενζινάδικο πρώτα, για να βάλουμε 5€ βενζίνη, ίσα ίσα να παέι στο μισό και κάτι το ντεπόζιτο και να το παρδώσουμε όπως μας το είχαν δώσει. Όταν φτάσαμε εκεί, παραδώσαμε τα κλειδιά, μας ευχαρίστησαν και μου έδωσαν κάποιες πληροφορίες που ζήτησα. Μπήκαμε στο βανάκι της εταιρείας και μας πήγανε σε λίγα λεπτά στο αεροδρόμιο. Η πτήση μας αναχωρούσε στις 13:45 και δεν είχαμε καμία καθυστέρηση.

****

Το κλειδί για ένα επιτυχημένο ταξίδι είναι αυτό που το κρατάει ένας άξιος κλειδοκράτορας.-

 

[Sassenach77]

Επίλογος


Οδικό δίκτυο - Οδηγική συμπεριφορά – Γενικές πληροφορίες

• Διανύσαμε 1721χλμ και το συνολικό κόστος της βενζίνης ήταν 110,34€

• Θεωρώ ότι το να μπώ στη διαδικασία να σας πώ ποια είναι η γνώμη μου για το οδικό δίκτυο της Ρουμανίας δεν βοηθάει και πολύ, γιατί αυτό είναι κάτι σχετικό. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να ανεβάσω στη ιστορία φωτογραφίες των διαδρομών που κάναμε, έτσι ώστε να βλέπετε τους δρόμους και να κρίνεται μόνοι σας αν είναι καλοί ή όχι. Λυπάμαι αν οι πολλές φωτογραφίες κούρασαν κάποιους….Υπάρχουν όμως και άλλοι ταξιδιώτες που ταξιδεύουν με δικά τους αυτοκίνητα και είναι σημαντικό να ξέρουν από τι οδικό δίκτυο θα περάσει το αυτοκίνητό τους!

• Όλοι οι χωματόδρομοι από τους οποίους περάσαμε είχαν χοντρή κροκάλα. Από όσους χωματόδρομους περάσαμε και ήταν βρεγμένοι δεν είχαμε πρόβλημα με λακούβες και λάσπες.

• Στους κεντρικούς άξονες του οδικού δικτύου της Ρουμανίας η οριζόντια και κάθετη σήμανση είναι αρκετά καλή έως πολύ καλή! Στο δευτερεύον οδικό δίκτυο η οριζόντια σήμανση είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ η κάθετη έχει πολλές φορές ελλείψεις αλλά δεν την λές και τελείως ανύπαρκτη.

• Τις βραδυνές ώρες ο φωτισμός στην επαρχία είναι ελλιπής έως και ανύπαρκτος. Όταν μπαίναμε στα χωριά διατηρούσα τη μεγάλη σκάλα στα φώτα γιατί δεν μπορούσα να δώ τους πεζούς που περπατούσαν στην άκρη του δρόμου ελλείψει πεζοδρομίων. Σε πολλά χωριά υπάρχει δημόσιος φωτισμός, αλλά δεν έχει την ισχύ που θα έπρεπε…στην ουσία βλέπεις κάποιες λάμπες να φωτίζουν αχνά κάπου ψηλά στο δρόμο και το φώς τους να μην φτάνει ποτέ μέχρι το οδόστρωμα…

• Οι περισσότερες διασταυρώσεις ορίζονται με κυκλικούς κόμβους. Στους κυκλικούς αυτούς κόμβους προτεραιότητα έχει αυτός που κινείται μέσα στον κόμβο και όχι αυτός που μπαίνει στον κόμβο, όπως ισχύει στην Ελλάδα!

• Γενικά αποφεύγω να βάζω ταμπέλες σε ανθρώπους αλλά δεν μπορώ να μην πώ ότι πολλοί Ρουμάνοι είναι ΘΕΟΤΡΕΛΟΙ όταν πιάνουν τιμόνι! Είδα φορτηγό να κάνει προσπέραση δύο προπορευόμενα αυτοκίνητα (το ένα ήμασταν εμείς) μέσα σε χωριό, βράδυ, με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη του επιτρεπτού! Είδα λεωφορείο να κάνει προσπέραση πάνω σε στροφή δύο προπορευόμενα οχήματα ( το ένα ήμασταν εμείς), αναγκάζοντας εμάς να κόψουμε ταχύτητα για να περάσει και το όχημα που ερχόταν από απέναντι να βγεί σχεδόν έξω από το δρόμο! Όταν ήμασταν στο δρόμο, υπήρξαν πολλές φορές που είχα αυτό το ύφος ή αυτό το ύφος χωρίς να θέλω να υπερβάλω! Αυτά είναι τα πιο "κραχτά" που θυμάμαι….φυσικά υπήρξαν και άλλα! Είχα την "τύχη" να ζήσω το οδικό δίκτυο της Ελλάδας την δεκαετία του 80, όταν ο πατέρας μου προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποφύγει Έλληνες οδηγούς που έκαναν τα ίδια….τα οποία πολλές φορές ακόμα και σήμερα τα βλέπω σε επαρχιακούς δρόμους και σε νησιά, αλλά σε μικρότερο βαθμό!

• Οι Ρουμάνοι παρόλο που παραβιάζουν κατά συρροή τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας….τηρούν ευλαβικά τις διαβάσεις των πεζών. Προσοχή στις διαβάσεις!

• Αστυνομία συναντήσαμε στο οδικό δίκτυο από Sighisoara και νότια. Στο βόρειο κομμάτι και ειδικά στη περιοχή των Μαραμούρων, η μόνη αστυνομική παρουσία ήταν όταν είδαμε, δύο φορές κιόλας, ένα περιπολικό παρκαρισμένο μέσα σε οικιακή αυλή! Να φανταστώ ότι οι Ρουμάνοι αστυνομικοί πάνε στο σπίτι τους με το υπηρεσιακό όχημα….

• Όταν παρέδωσα το αυτοκίνητο στην εταιρεία ενοικίασης, ρώτησα τον υπάλληλο της εταιρείας για τη νομοθεσία σχετικά με τα χειμερινά ελαστικά και τις αντιολισθητικές αλυσίδες. Μου είπε οτι από Νοέμβριο έως και Μάρτιο, όλα τα αυτοκίνητα πρέπει να έχουν χειμερινά ελαστικά, τα οποία φέρουν την σχετική ένδειξη επάνω τους! Τον ρώτησα αν ένα αυτοκίνητο έχει τετρακίνηση τι γίνεται, και μου είπε ότι πρέπει να έχει και αυτό χειμερινά ελαστικά ή τουλάχιστον τύπου mud, γιατί αν σε σταματήσει η αστυνομία θα υπάρξει πρόβλημα. Με λίγα λόγια, δεν χρησιμοποιούν αντιολισθητικές αλυσίδες στη χώρα!

*****

Εντυπώσεις

Όταν ξεκίνησε το ταξίδι είχα μία αμφιβολία για το κατά πόσο θα ήταν καλό για εμάς να περιοριστούμε σε κάποια συγκεκριμένα αξιοθέατα.
- Καλές οι εκκλησίες, έλεγα, αλλά νισάφι πια…πόσες μπορώ να δώ και να μην βαρεθώ;;; Δεν το έχω και πολύ με τις εκκλησίες…οπότε μία αμφιβολία πλανιόταν στον αέρα

Βέβαια υπήρχε και το plan B, που έλεγε ποια άλλα αξιοθέατα προσφέρει η χώρα για να δούμε και φυσικά αυτά είναι πολλά και ήταν όλα σημειωμένα! Δεν θα δυσκολευόμουν καθόλου να αλλάξω ολόκληρο το πρόγραμμα του ταξιδιού, κυρίως γιατί κινούμασταν με αυτοκίνητο και είχαμε το πλεονέκτημα της ευελιξίας και κατά δεύτερον δεν είχαμε κανένα περιορισμό κράτησης σε αξιοθέατα (προπληρωμένα εισιτήρια κτλ)

Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε να βλέπουμε οχυρωμένες εκκλησίες…μετά ξύλινες εκκλησίες….και πάμε πάλι από την αρχή….μέχρι που ήρθε η ώρα να φύγουμε και κάνοντας ένα μικρό απολογισμό, καταλήξαμε και οι δύο να συμφωνήσουμε ότι, έχοντας βάλει σαν γνώμονα τις εκκλησίες, είδαμε ένα αρκετά μεγάλο μέρος της χώρας και πιο συγκεκριμένα της Τρανσυλβανίας και των Μαραμούρων, και ένα μικρό μέρος της Βλαχίας, είδαμε μερικές από τις πιο σημαντικές πόλεις της χώρας, άλλες πιο πολύ και άλλες πιο λίγο και φυσικά είδαμε μερικά από τα πιο αξιόλογα αξιοθέατα της χώρας!

Αυτό που θα ξεχώριζα περισσότερο στο ταξίδι είναι η περιοχή των Μαραμούρων! Αυτή η περιοχή από μόνη της είναι κάτι το διαφορετικό, κάτι το ιδιαίτερο….Οι άνθρωποι έχουν το δικό τους μοναδικό κώδικα για να ζουν, χωρίς τουριστικά πρότυπα, χωρίς να έχουν εκβιομηχανιστεί πλήρως, και αυτό από μόνο του αποτελεί κίνητρο για μένα, ώστε να επισκεφτεί κάποιος την περιοχή! Οι άνθρωποι είναι πιο αυθόρμητοι και πιο αυθεντικοί Τα χωριά τους δείχνουν εγκαταλελειμμένα και ξεχασμένα…είναι όμως;... Το μόνο που ξέρω σίγουρα να πώ είναι ότι, έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από τις Μαραμούρες, και ότι ένιωσα λύπη όταν έφευγα…ήθελα να κάτσω λίγο ακόμα…δεν είχα "χορτάσει"!

Όσον αφορά τις εκκλησίες (οχυρωμένες και ξύλινες) θα έλεγα ότι, αποτελούν αξιόλογες αρχιτεκτονικές κατασκευές που εξυπηρετούσαν συγκεκριμένους σκοπούς, η κάθε μία με τις δικές της ιδιαιτερότητες και με τη δική της ιστορία. Προσωπικά μου άρεσαν πολύ και μου έδωσαν μία αρκετά καλή εικόνα της χώρας από πολλές απόψεις!

Σίγουρα στην διαμόρφωση των εντυπώσεων που αποκομίζει ο καθένας μας από έναν τόπο που επισκέπτεται, παίζουν ρόλο πολλά πράγματα. Αυτό που έχω να πώ σίγουρα για μένα, όσον αφορά αυτό το ταξίδι, είναι ότι έχω μείνει με την αίσθηση του "ανικανοποίητου", γυρνώντας απο ένα ταξίδι....ικανοποιημένη!!! Έχω αφήσει πολλές εκκρεμότητες στην Ρουμανία! Εις το επανιδείν λοιπόν…


****

Με αφορμή το γεγονός ότι είναι η πρώτη ταξιδιωτική ιστορία που γράφω, θα ήθελα να ευχαριστήσω το φόρουμ που με φιλοξενεί και μου δίνει την δυντότητα να βάλω και εγώ ένα μικρό λιθαράκι, ώστε να βοηθήσω μελλοντικούς ταξιδιώτες.

Ευχαριστώ όλους εσάς που είχατε την υπομονή να διαβάσετε την ιστορία, έστω και μέρος αυτής! Και φυσικά όλους εσάς που μου παρήχατε την βοήθεια σας για να υλοποίησω το ταξίδι μου!

Η ταξιδιωτική ιστορία είναι αφιερωμένη σε όλους όσους με παρακίνησαν να την γράψω….αν δεν το κάνατε δεν θα την έγραφα ποτέ! Βέβαια αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό…


Εύχομαι να έχουμε όλοι πολλά, καλά και πάνω απ’ όλα ασφαλή ταξίδια!

ΤΕΛΟΣ​

 

[paefstra]

H ιστορία σου εκφράζει τον ενθουσιασμό σου για το ταξίδι και γράφτηκε με μεγάλη υπομονή.
Με το καλό και στο επόμενο!

 

[Sassenach77]

H ιστορία σου εκφράζει τον ενθουσιασμό σου για το ταξίδι και γράφτηκε με μεγάλη υπομονή.
Με το καλό και στο επόμενο!

Σε ευχαριστώ πολύ!!!
Απο υπομονή...να φάνε και οι κότες!

 

[Klair]

Ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη ιστορία που μας χάρισες.
Από την αφήγησή σου φάνηκε ο ενθουσιασμός σου για τη χώρα αλλά και το πόσο πολύ χάρηκες το ταξίδι.

Συνέχισε να ταξιδεύεις, να γράφεις ιστορίες και να είσαι σίγουρη ότι θα έχεις πολλούς πολλούς αναγνώστες!!!
Να συνεχίσω το ψηστήρι ή σε έπεισα ώστε να ξεκινήσεις την επόμενη ιστορία σου?

Περιμένω διακαώς το Περού, κυρία μου