Ρουμανία Αναζητώντας τον κλειδοκράτορα….της εκκλησίας!

[paefstra]

Κάθε άνθρωπος έχει το στιλ του. Εδώ γράφουμε ό,τι μας συγκινεί από τα ταξίδια, δεν εχουμε λόγο να το αλλάζουμε αυτό, δεν γράφουμε ταξιδιωτικούς οδηγούς με συγκεκριμένους κανόνες. Κράτησε το προσωπικό σου ύφος, αυτό μας διαφοροποιεί. Αν βάλουμε κανόνες, θα γράφουμε όλοι με ίδιο τρόπο, σωστά; Εγώ ειδικά διαβάζω πολλές διαφορετικές για τον ίδιο προορισμό, γιατί ο καθένας έχει ακριβως άλλο υφός, αυτό ειναι το νόστιμο.
Έκανα λίγο καλοπροαίρετη πλάκα, το ότι διαβάζω την ιστορία σου σημαίνει ότι μου αρέσει .

 

[Sassenach77]

@giannismits ο καθένας μας λειτουργεί όπως νομίζει αυτός καλύτερα για τον εαυτό του. Ευτυχώς όμως υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι γύρω μας, με τους οποίους αλληλεπιδρούμε και μας βοηθούν πολλές φορές να γίνουμε καλύτεροι!

Το ίδιο κάνω κι εγώ μόνο και μόνο επειδή δεν μπορώ να επιλέξω από τις πολλές φωτογραφίες μου, κι έτσι ανεβάζω σχεδόν όλες που μ' αρέσουν. Το ίδιο βασικά κάνουμε οι περισσότεροι.

Το ίδιο λοιπόν έκανα και εγώ στη αρχή! Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω ποια είναι η καλύτερη...Τώρα όμως που έχω γράψει ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας μου και την ξαναδιαβάζω, μπορώ να πώ οτι κάνω ενστάσεις στον εαυτό μου! Ο βασικός λόγος είναι οτι εκτός απο συγγραφέας ταξιδιωτικών ιστοριών στο φόρουμ, είμαι και αναγνώστρια άλλων ταξιδιωτικών ιστοριών. Και αντιλήφθηκα οτι δεν γράφω έτσι όπως θα ήθελα να διαβάζω...πολλές φορές διαβάζοντας της ιστορία μου, αυτά που γράφω "χάνονται" ανάμεσα στις πολλές φωτογραφίες...Η λύση είναι απλή και την είπα πρίν λίγο, ανεβάζεις τόσες φωτογραφίες όσες χρειάζονται και αυτό δεν είναι πια και καμια πυρηνική επιστήμη...άκου με που σου λέω

Υ.Γ. Είναι υγεία να ζητάμε συγνώμη!

@paefstra δεν νομίζω οτι έχεις να απολογηθείς για κάτι!

 

[vasiliss]

Η Sighisoara ήταν μία από τις ομορφότερες πόλεις που έχω δεί!

Συμφωνώ και επαυξάνω.
Φέτος θα την ξανά επισκεφτούμε τον Αύγουστο.

Άντε να τελειώνουμε σιγά σιγά αυτή την ιστορία για να ξεκινήσουμε και καμία καινούρια!!!

 

[Sassenach77]

Συμφωνώ και επαυξάνω.
Φέτος θα την ξανά επισκεφτούμε τον Αύγουστο.

Θα διαβάσω δλδ ιστορία απο τα χεράκια σου;;; Ωραία!
Αν πηγαίνατε και τέλος Ιουλίου θα με βόλευε καλύτερα γιατί θα μας έδινες εικόνα απο το Μεσαιωνικό φεστιβάλ

Άντε να τελειώνουμε σιγά σιγά αυτή την ιστορία για να ξεκινήσουμε και καμία καινούρια!!!

Με το ρυθμό που γράφω εγώ ιστορίες......καήκαμε

 

[vasiliss]

Αν πηγαίνατε και τέλος Ιουλίου θα με βόλευε καλύτερα γιατί θα μας έδινες εικόνα απο το Μεσαιωνικό φεστιβάλ

Δυστυχώς και το 2015 που είχαμε ξαναπάει ήταν Αύγουστος.
Μεσαιωνικό φεστιβάλ ( ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) συναντήσαμε στο κάστρο Ρασνοβ

Αντιθέτως στη Σιγκισοάρα συναντήσαμε χορευτικό φεστιβάλ και με ελληνική συμμετοχή παρακαλώ!!!

Με το ρυθμό που γράφω εγώ ιστορίες......καήκαμε

Εγώ προσωπικά έχω υπομονή και κατανόηση, δεν με βιάζει ιδιαιτέρως γιατί προηγούνται άλλοι ταξιδιωτικοί στόχοι.

 

[Sassenach77]

Δυστυχώς και το 2015 που είχαμε ξαναπάει ήταν Αύγουστος.
Μεσαιωνικό φεστιβάλ ( ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) συναντήσαμε στο κάστρο Ρασνοβ

Όμορφα!!!! Και εγώ θέλωωωωω

Ευχαριστώ για τις φωτογραφίες!!!

 

[vasiliss]

Τώρα που το σκέφτομαι, εκείνον τον Αύγουστο συναντήσαμε 4 διαφορετικά φεστιβάλ στην Ρουμανία.
Εκτός από τα 2 που έγραψα, ακόμη ένα στο Μπρασόβ (άλλου ύφους αυτό)

και το βράδυ που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε από Σιμπίου ετοίμαζαν ένα ακόμη που δεν το προλάβαμε να δούμε περί τίνος επρόκειτο.
Συγνώμη για την κατάληψη του χώρου της ιστορίας σου.

 

[Sassenach77]

Τώρα που το σκέφτομαι, εκείνον τον Αύγουστο συναντήσαμε 4 διαφορετικά φεστιβάλ στην Ρουμανία.
Εκτός από τα 2 που έγραψα, ακόμη ένα στο Μπρασόβ (άλλου ύφους αυτό)

View attachment 237500 View attachment 237501

και το βράδυ που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε από Σιμπίου ετοίμαζαν ένα ακόμη που δεν το προλάβαμε να δούμε περί τίνος επρόκειτο.

Πάρα πολύ όμορφα!!!
Την εποχή που πήγα εγώ, που να συναντήσω τέτοια δρώμενα....οπότε μου έμεινε λίγο καημός, γιατί είχα διαβάσει για αυτά και δεν είδα κανένα

Συγνώμη για την κατάληψη του χώρου της ιστορίας σου.

Καμία κατάληψη! Παρακαλώ κύριε, συνεχίστε

 

[Sassenach77]

Ημέρα 6η – 9 Νοεμβρίου
Μέρος 2ο

Από τη Sighisoara φύγαμε στις 13:30. Μείναμε 3 ώρες, αντί 2 που έλεγε το πρόγραμμα….παρ’ όλα αυτά εγώ εξακολουθούσα να σκέφτομαι και το ενδεχόμενο της 4ης εκκλησίας…με λίγα λόγια, τον χαβά μου εγώ!
Π: Που πάμε τώρα;
Ε: Σήμερα έχω βάλει στο πρόγραμμα 3 οχυρωμένες εκκλησίες, στα χωριά Saschiz, Darjiu και Viscri
Π: Τρείς; Θα προλάβουμε; Η ώρα είναι…
Ε: Ξέρω τι ώρα είναι! Και λέω να βάλουμε στο πρόγραμμα και την εκκλησία του χωριού Μπιερτάν που δεν είδαμε ανεβαίνοντας…
Π: Είναι δυτικά από εδώ που είμαστε, ενώ οι άλλες είναι ανατολικά, όπως βλέπω στον χάρτη, και αν πάμε τώρα να την δούμε, δεν θα προλάβουμε να δούμε τις άλλες…
Ε:
Π: Αυτό το ύφος δεν πιάνει!... Και εγώ θα ήθελα να τις δώ όλες αλλά δεν γίνεται….έχουμε περιορισμένο αριθμό ωρών μέρας και το ξέρεις….
Ε: .....
Έτσι λοιπόν στρίψαμε αριστερά στο Ε60, φτάσαμε στη διασταύρωση του Ε60 με τον 133, η διέλευση του οποίου θα με αποζημίωνε αργότερα με τον αριθμό των εκκλησιών…

….σε λίγη ώρα μπαίναμε στο χωριό Saschiz.

Saschiz Fortified Church – Unesco World Heritage Site

Η Ευαγγελική Εκκλησία του Saschiz χτίστηκε μεταξύ 1493 και 1496 από τους Σάξονες . Το μνημείο είναι πολύ εντυπωσιακό λόγω του τεράστιου μεγέθους του και του τρόπου με τον οποίο τα ενισχυτικά στοιχεία έχουν προσαρμοστεί στο σχήμα κτιρίου εκκλησίας. Η εξωτερική της όψη θυμίζει ιδιαίτερα οχυρό και μόνο η ομορφιά των γοτθικών της δομών κατευνάζει κάπως την αμυντική δυναμική της αρχιτεκτονικής της δομής. Το συγκρότημα περιβάλλεται από ένα ισχυρό αμυντικό τείχος, η περίμετρος του οποίου σηματοδοτείται σήμερα από έναν φράκτη. Το μόνο τμήμα των οχυρώσεων που υπάρχει σήμερα είναι ο βόρειος πύργος, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 10 μέτρων από την εκκλησία. Η πολύχρωμη στέγη του πύργου είναι ορατή από μακριά και έχει τέσσερις μικρούς πύργους στις γωνίες του.

Ένας κοντινός λόφος ήταν κάποτε ο τόπος που ανεγέρθη ένα σαξονικό φρούριο, το 1496, για να μπορεί να προστατεύει όλη την γύρω περιοχή από τις επιδρομές. Σήμερα μόνο τα ερείπια του επιβιώνουν. Βρισκόταν 2 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο του χωριού. Η απόσταση αυτή είναι ένας λόγος για τον οποίο η εκκλησία αργότερα οχυρώθηκε, έτσι ώστε οι κάτοικοι να έχουν αμεσότερη πρόσβαση σε ένα καταφύγιο.
Το 1999, το Saschiz μαζί με την οχυρωμένη εκκλησία του προστέθηκαν στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco

Η οχυρωμένη εκκλησία βρίσκεται πάνω στο Ε60, που ενώνει την Sighisoara με το Brasov. Αν κάποιος κάνει αυτή τη διαδρομή με λεωφορείο έχει την δυνατότητα να δεί την εκκλησία!
Μόλις φτάσαμε, βγήκαμε από το δρόμο, παρκάραμε δίπλα στην εκκλησία και μείναμε για λίγο μπροστά της να την κοιτάμε….Ο όγκος της είναι εντυπωσιακός! Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία που έχει οχυρωθεί!
Κάναμε το γύρω της και παρόλο που τα ωράρια που είχα σημειώσει ήταν, καθημερινά από 10:00-18:00 εκτός Τρίτης, η εκκλησία ήταν κλειστή και τριγύρω δεν υπήρχε ίχνος ανθρώπου….

Οι πρόσφατοι σεισμοί που έχουν γίνει, έχουν αφήσει τα σημάδια τους στον πύργο…

Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνονται τα ερείπια του οχυρού που είχε χτιστεί στον λόφο

Τριγύρω επικρατούσε ησυχία, ήταν και μεσημέρι…το χωριό ήταν όμορφο όμως!

Όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να φύγουμε σκεφτόμασταν πιο δρόμο να πάρουμε για να φτάσουμε στο χωριό Darjiu. Αφού λοιπόν δεν θα πηγαίναμε στο Biertan, και δεν είχαμε ξοδέψει πολύ χρόνο στο Saschiz, έριξα την ιδέα να κάνουμε έναν κύκλο για να δούμε μεγαλύτερο μέρος της περιοχής. Έτσι γυρίσαμε πίσω και όταν φτάσαμε στο Vanatori στρίψαμε δεξιά στον 13C και μπήκαμε στη κομητεία Harghita.

Συνεχίσαμε….

….μπήκαμε στο χωριό Cristuru Secuiesc…

…και μόλις βγήκαμε από αυτό το χωριό συνεχίσαμε στον 137 με κατεύθυνση το χωριό Betesti…

…μετά το Betesti ο δρόμος στένεψε και σε ένα σημείο είδαμε να γίνονται καινούργια έργα ασφαλτόστρωσης που ευτυχώς δεν μας καθυστέρησαν! Αφήσαμε τον 137 και στρίψαμε δεξιά στον 133. Σε λίγη ώρα είχαμε μπεί στο χωριό Darjiu

Darjiu Fortified Church – Unesco World Heritage Site

Η οχυρωμένη εκκλησία στο Darjiu χτίστηκε αρχικά σε ρωμαϊκό ύφος, τον 14ο αιώνα, και αργότερα ανοικοδομήθηκε σε γοτθικό. Οχυρώθηκε τον 16ο αιώνα, όταν οι ντόπιοι εμπνεύστηκαν από τις οχυρωμένες εκκλησίες των γειτονικών χωριών. Ο πύργος της Πύλης διατηρεί την αρχική του μορφή, με ανοίγματα για όπλα. Ξύλινα παντζούρια παρείχαν προστασία έναντι εισερχόμενων βλημάτων. Οι αρχικές εσωτερικές τοιχογραφίες, που έχουν διατηρηθεί, είναι μερικά από τα πιο εντυπωσιακά μεσαιωνικά έργα της Τρανσυλβανίας.

Τα τείχη γύρω από την εκκλησία, που χρησίμευαν ως άμυνα κατά των οθωμανικών επιθέσεων, δεν ήταν τόσο ψηλά όσο εκείνα που περιβάλλουν τις περισσότερες σαξονικές οχυρωμένες εκκλησίες, επειδή το ίδιο το χωριό βρισκόταν ψηλά, πάνω σε ένα λόφο. Σήμερα, μόνο ένα μικρό τμήμα του τείχους, που χτίστηκε το 1520, παραμένει.

Οι κάτοικοι διατηρούν ακόμα τα σιτηρά τους σε αχυρώνες μέσα στο φρούριο, ενώ μπέικον και ζαμπόν φυλάσσονται στους πύργους του φρουρίου.

*****
Αφήσαμε το αυτοκίνητο ακριβώς έξω από την οχύρωση. Υπήρχε μία πόρτα στο κεντρικό πύργο που φυσικά ήταν κλειστή! Δίπλα από το κεντρικό πύργο υπήρχε μία αυλόπορτα που οδηγούσε στην αυλή μιας οικίας…

Όταν κοίταξα ανάμεσα στα ανοίγματα των ξύλων, είδα μία αυλή με ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο μέσα. Στα δεξιά ήταν η είσοδος της οικίας και στα αριστερά βρίσκονταν η είσοδος στην οχυρωμένη εκκλησία! Χτύπησα την πόρτα, αλλά δεν υπήρξε καμία αντίδραση, εκτός από αυτήν του αδερφού μου, που με μάλωσε λέγοντας μου ότι είναι ώρα ξεκούρασης και οι άνθρωποι μπορεί να κοιμούνται….

Έκανα τον γύρω της εκκλησίας, ψάχνοντας άλλη είσοδο, μήπως είχα κάνει λάθος, αλλά δεν υπήρχε άλλη είσοδος, εκτός από αυτή μέσω του σπιτιού! Οπότε ξαναγύρισα εκεί και είπα να κάνω άλλη μία δοκιμή να χτυπήσω, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να με πάρει από το χέρι ο αδερφός μου και να με βάλει μέσα στο αυτοκίνητο…

Ήταν η δεύτερη εκκλησία σήμερα που δεν μπαίναμε….Το ότι χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα από τους κατοίκους, αποτέλεσε ένα πρόβλημα, γιατί ήταν σαν να θέλω να παραβιάσω ιδιωτικό χώρο! Ξενέρωσα…

****
Η ώρα ήταν 4 παρά. Επόμενος προορισμός η οχυρωμένη εκκλησία στο χωριό Viscri….Αμ δε ! Από το Darjiu και μετά ο 133 ήταν χωματόδρομος. Η διαδρομή αυτή μας αποζημίωσε για τις δύο προηγούμενες "ήττες" με τις κλειστές οχυρωμένες εκκλησίες!

Οι σιδηροδρομικές γραμμές που είχαμε στα αριστερά μας περνούσαν μέσα από ένα χωριό. Το χωριό αυτό ήταν το Archita

Καθώς προχωρούσαμε και χαζεύαμε δεξιά και αριστερά, πάντα παράλληλα στις γραμμές, ξαφνικά
Ε: Στρίψε!!!...Στρίψε αριστερά!!!
Π: Γιατί;
Ε: Στρίψε σου λέω!!!
Γυρνάει ο έρμος ο αδερφός μου να δεί τι ήταν αυτό που είδα και "χτυπιόμουν"
Π: Δεν υπάρχει δρόμος για να διασχίσω τις γραμμές!
Ε: Ε δεν μπορεί! Κάποιος δρόμος θα υπάρχει για να μπείς σε αυτήν τη μεριά του χωριού!
Συνεχίσαμε για αρκετά μέτρα, προσπαθώντας να στρίψουμε αριστερά, μέχρι που τελικά βρέθηκε οδική διάβαση των γραμμών για να περάσουμε στην απέναντι πλευρά του χωριού…Όλοι οι δρόμοι του χωριού ήταν χωμάτινοι!

Μετά από λίγα μέτρα ήμασταν μπροστά στην 3η οχυρωμένη εκκλησία για εκείνη την ημέρα, που δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα μας….Έκανα τι έκανα, έβαλα τελικά και 4η εκκλησία στο πρόγραμμα αυτής της μέρας

Archita Fortified Church

Η οχυρωμένη εκκλησία στο χωριό Archita ανεγέρθη το 13ο αιώνα. Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και διατηρείται σε καλή κατάσταση, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία της. Οι οχυρώσεις της είναι διπλές, με έξι πύργους άμυνας, από τους συνολικά εννέα αρχικούς. Η κατασκευή του ναού ξεκίνησε ως ρωμαϊκή βασιλική. Οι μεταγενέστερες αλλαγές, που έγιναν γύρω στο 1500 , την μεταμόρφωσαν σε μια γοτθική εκκλησία τύπου Hall . Κατά την περίοδο αυτή ξεκίνησε η οχύρωσή της. Το καμπαναριό της εκκλησίας έχει χτιστεί πριν από την οχύρωση, κατά πάσα πιθανότητα τον 14ο αιώνα.

Σήμερα, τα τείχη του εξωτερικού περιβόλου καθώς και οι προμαχώνες διατηρούνται άθικτα. Ο νοτιοδυτικός πύργος, ο οποίος ήταν εφοδιασμένος με δύο μικρά παράθυρα, κάποτε κατοικούνταν, ενώ σήμερα φιλοξενεί μια γκαλερί. Στον βορρά υπάρχει το σπίτι του φρουρού, που συνδέεται με το περίβολο και στο νότο υπάρχει το παλιό δημαρχείο, που έχει την έξοδο προς το δρόμο μέσω μιας καμάρας που στηρίζει την οροφή. Οι στέγες του συγκροτήματος, οι πύργοι και οι αυλές επισκευάστηκαν και αποκαταστάθηκαν τον 20ο αιώνα.

Μόλις φτάσαμε, κατέβηκα εγώ μόνο από το αυτοκίνητο για να δώ αν είναι ανοιχτή. Πλησίασα και διαπίστωσα ότι ήταν κλειστή….Τότε ξεκίνησα να περπατώ γύρω από την οχύρωση και συγχρόνως ρωτούσα όποιον έβρισκα μπροστά μου, αν ξέρει ποιος μπορεί να την ανοίξει….Έλα όμως που ή δεν ήξεραν ποιος ή μου έλεγαν όχι, δηλαδή ότι είναι κλειστή και δεν ανοίγει….Επειδή η επικοινωνία γινόταν κλασικά με την γλώσσα του σώματος, δεν είμαι σίγουρη αν καταλάβαιναν τι ακριβώς τους ρωτάω…

Αυτό το χωριό το λάτρεψα! Ήταν σαν να είχε εμφανιστεί από κάποια παλιά δεκαετία του 20ου αιώνα στη μέση του πουθενά!!! Συνέχισα να κάνω βόλτες στους δρόμους του χωριού και κάποια στιγμή ο αδερφός μου έχασε οπτική επαφή με εμένα. Όταν είχα κατέβει από το αυτοκίνητο υπήρχαν κάποια σκυλιά τριγύρω. Τότε μου είχε επισημάνει ο αδερφός μου να προσέχω! Όταν λοιπόν με έχασε από το οπτικό του πεδίο, ξεκίνησε με το αυτοκίνητο να με βρεί…αυτό όμως έκανε τα σκυλιά να τον πάρουν στο κατόπι! Έτσι λοιπόν όσο ο αδερφός μου πλησίαζε με το αυτοκίνητο προς εμένα, τόσο αγρίευαν τα σκυλάκια με την κίνηση των τροχών και τα έφερνε όλο και πιο κοντά σε εμένα….Γυρνώ λοιπόν και τι να δώ;;; Να έρχεται προς εμένα ένα τσούρμο αγριεμένα σκυλιά που κυνηγούσαν τον αδερφό μου, ενώ πλησίαζε εμένα….Η πρώτη μου σκέψη ήταν:
- Θα τον κρεμάσω αν βγώ ζωντανή…
Σηκώνω τα χέρια μου και αρχίζω να τα κουνώ, κάνοντας του νόημα να σταματήσει! Ευτυχώς το κατάλαβε γρήγορα. Του κάνω νόημα να μείνει εκεί που είναι μέχρι να ησυχάσουν. Άρχισε να γελάει…άρχισα και εγώ να γελάω, γιατί τότε κατάλαβε τη χαζομάρα που έκανε! Τα σκυλάκια ηρέμησαν και έτσι εγώ μπόρεσα να πλησιάσω στο αυτοκίνητο και να μπώ! Μόλις ξεκινήσαμε, άρχισαν πάλι να γαβγίζουν και τα είχαμε καταπόδας μέχρι που βγήκαμε από το χωριό!

Περάσαμε τις σιδηροδρομικές γραμμές και συνεχίσαμε στον 133, ο οποίος εξακολουθούσε να είναι χωμάτινος μέχρι το χωριό Mureni

Βγήκαμε στη διασταύρωση του 133 με τον Ε60 και στρίψαμε αριστερά, κατευθυνόμενοι νότια με προορισμό το χωριό Viscri! Η ώρα ήταν 16:15…

Ο μαραθώνιος για να προλάβουμε το δειλινό, είχε μόλις ξεκινήσει…


Συνεχίζεται…

 

[Dina Z]

Σηκώνω τα χέρια μου και αρχίζω να τα κουνώ, κάνοντας του νόημα να σταματήσει! Ευτυχώς το κατάλαβε γρήγορα. Του κάνω νόημα να μείνει εκεί που είναι μέχρι να ησυχάσουν. Άρχισε να γελάει…άρχισα και εγώ να γελάω,

Αυτο θα πει καλη διαθεση στο ταξιδι! Καλε, πως καταφερατε να γελατε με τα αγριεμενα "σκυλακια" που εχουν και δοντακια;
Εγω αγχωθηκα, ουφ!

 

[Sassenach77]

Αυτο θα πει καλη διαθεση στο ταξιδι! Καλε, πως καταφερατε να γελατε με τα αγριεμενα "σκυλακια" που εχουν και δοντακια;
Εγω αγχωθηκα, ουφ!

Μικρούλα μου, ο πανικός δεν ωφελεί ποτέ! Έχω μάθει να κρατώ την ψυχραιμία μου
Αν φώναζα ή χειρότερα έτρεχα, τότε θα ήταν ακόμα πιο δύσκολα...

 

[Sassenach77]

Ημέρα 6η – 9 Νοεμβρίου
Μέρος 3ο

Καθώς κινούμασταν στον Ε60 φτάσαμε στο χωριό Bunesti σε λίγα λεπτά και στρίψαμε δεξιά στον 104L

Η διαδρομή από Bunesti μέχρι Viscri ήταν η χειρότερη σε όλο το ταξίδι....O δρόμος αυτός μπορεί να αποτελέσει αιτία για να προκληθούν μεγάλες ζημιές σε ένα αυτοκίνητο! Οι λακούβες ήταν τόσο πολλές και τόσο βαθιές σε όλο το οδόστρωμα, ώστε για να αποφύγουμε να δημιουργήσουμε πρόβλημα στο αυτοκίνητο, αναγκαστικά οδηγούσαμε το αυτοκίνητο από τις πιο ρηχές, για να αποφύγουμε τις πολύ βαθιές….ήταν τραγικό το οδόστρωμα! Εννοείται ότι φωτογραφίες δεν μπορούσα να βγάλω εν κινήσει…και όσες έβγαλα ήταν σε σημεία που δεν πηγαίναμε πάνω κάτω διαολεμένα! Ούτε λόγος φυσικά να σταματήσουμε για να φωτογραφίσω το οδόστρωμα γιατί θέλαμε να προλάβουμε να δούμε την οχυρωμένη εκκλησία

Και εκεί λοιπόν που κάναμε αγώνα δρόμου για να προλάβουμε, να σου μπροστά μας δύο σταματημένα τρακτέρ! Το ένα στη δεξιά λωρίδα και το άλλο στην αριστερή! Όχι…δεν είχαν σταματήσει για να πιάσουν κουβέντα μεταξύ τους, αλλά γιατί το ένα είχε ντελαπάρει η καρότσα του, που ήταν γεμάτη ξυλεία και τα ξύλα είχαν σκορπίσει σε όλο το δρόμο, και το άλλο για να βάλουν τα πεσμένα ξύλα στην άδεια καρότσα του και να ξεμπλοκάρουν το δρόμο….Μαντέψτε τον λόγο, για τον οποίο ντελαπάρισε η καρότσα του ενός…Ναι αυτό! Γιατί έπεσε η μία του ρόδα σε λακούβα-χαντάκι βάθους ατελείωτων μέτρων

Σταματάμε λοιπόν και περιμένουμε…
Ε: Λές να κάνουν πολύ ώρα;
Π: Γρήγορα τα σηκώνουν, αλλά είναι αρκετά ξύλα
Ε: Τι ώρα είναι;
Π: Αργάμιση….
Ε: Πρέπει να βρούμε την γιαγιά μόλις φτάσουμε
Π: Ποια γιαγιά;
Ε: Αυτή που κρατάει τα κλειδιά της εκκλησίας!
Π: Και που ξέρεις ότι είναι γιαγιά;
Ε: Μου το είπε ένα πουλάκι στο forum
Π: Αν είναι γιαγιά θα κοιμάται τέτοια ώρα!
Ε: Σου έχω πεί να μην γίνεσαι γρουσούζης!
Και εκεί που κάνουμε αυτή την "εποικοδομητική" κατά τ’ άλλα συζήτηση, μας κάνει νόημα ο ένας από αυτούς που μάζευαν τα ξύλα ότι δεν θα κάνουν πολύ ώρα. Προσπάθησα να του πώ ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για εμάς και ότι μπορούμε να περιμένουμε! Όσο και να μην μου άρεσε αυτό, δεν μπορούσα επ ουδενί λόγω να του πώ του ανθρώπου να βιαστεί να σηκώσει τα ξύλα και να γίνω η αιτία του λουμπάγκου του! Παρόλα αυτά, τα ξύλα είχα μαζευτεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και εμείς πολύ γρήγορα ξανά κινούμασταν με κατεύθυνση προς το χωριό Viscri!
Σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει. Η ώρα ήταν 17:00. Δεν ξέρω πως τα κατάφερα, αλλά όσες φωτογραφίες έβγαλα στο χωριό, όλες είναι κουνημένες….και επειδή θα σας φλομώσω με "ανθυγιεινές" φωτογραφίες της εκκλησίας, λέω να μην το παρακάνω και να σας δείξω και τις κουνημένες του χωριού….
Η εκκλησία βρίσκεται σε ύψωμα του χωριού και είναι εύκολα ορατή.


Viscri Fortified Church – Unesco World Heritage Site

Η οχυρωμένη εκκλησία του χωριού Viscri είχε ήδη κτιστεί, όταν στην περιοχή κατέφτασαν οι Σάξονες, το 1185, σε αντίθεση με όλες τις άλλες εκκλησίες! Αυτό εξηγεί και την ελαφρώς διαφοροποιημένη αρχιτεκτονική της δομή, με την ίσια σκεπή της, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την συνηθισμένη τριγωνική των υπολοίπων εκκλησιών. Το όνομα της προέρχεται από τις γερμανικές λέξεις "Weisse Kirche" που σημαίνουν "Λευκή Εκκλησία", και της αποδόθηκε εξαιτίας του χρώματός της εξωτερικά. Η οχύρωση της άρχισε το 1525, όταν υψώθηκαν τα πρώτα τείχη της, ενώ το 18ο αιώνα χτίστηκε μια δεύτερη σειρά τειχών.

Όση ώρα διασχίζαμε το χωριό, δεν είδαμε ούτε έναν άνθρωπο! Φτάνουμε λοιπόν μπροστά στην εκκλησία, παρκάρουμε όπως να ‘ναι….και πηγαίνω καρφί στην είσοδο της, όπου υπάρχουν αναρτημένα τα ωράρια λειτουργίας και οι τιμές. Δίπλα σε αυτά υπάρχει ένα ακόμα χαρτάκι που γράφει ότι ο κλειδοκράτορας μένει ακριβώς απέναντι στο Ν.141 και ότι η εκκλησία είναι ανοιχτή από τις 11:00 έως 15:00….

Γυρνάω προς τον αδερφό μου…
Ε: Να χτυπήσουμε!
Π: ΟΧΙ!!!!
Ε: Μα γιατί;;;
Π: Εσένα θα σου άρεσε να σου χτυπάνε την πόρτα στις 17:00, όταν έχεις βάλει ανακοίνωση έξω από αυτήν ότι είσαι διαθέσιμη μέχρι τις 15:00;;;…Σοβαρέψου! Δεν είναι ευγενικό!
Ε: Μα….
Π: ΟΧΙ!!!
Ε: Ποιανού ήταν η φαεινή ιδέα να δώσει τα κλειδιά της εκκλησίας σε μία γιαγιά που κοιμάται μαζί με τις κότες της;;;;…

Όσο εγώ έλεγα τα δικά μου, ο αδερφός μου ανακάλυψε ότι η είσοδος του εξωτερικού περίβολου είναι ανοιχτή! Εκείνη την ώρα εμφανίζεται ένα σκυλάκι, το οποίο μόλις το είδε ο αδερφός μου, έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να το διώξει και αυτό κρυβόταν πίσω από τα πόδια μου Αυτό φοβόταν τον αδερφό μου και ο αδερφός μου φοβόταν αυτό Για να λάβει τέλος ο ανθρωπο-σκυλο καβγάς, έβαλα τον αδερφό μου να περπατάει στα δεξιά μου και το σκυλάκι στα αριστερά μου, και όλοι μαζί ξεκινήσαμε να δούμε τι υπήρχε πίσω από την ανοιχτή πόρτα του εξωτερικού περιβόλου
Διασχίσαμε το μονοπάτι που οδηγούσε προς τον λόφο…

….και σε λίγα λεπτά είχαμε μπροστά μας μία από τις ομορφότερες οχυρωμένες εκκλησίες της Ρουμανίας.-

Μπροστά από την εκκλησία υπήρχε ένας νεαρός που έβγαζε φωτογραφίες μία νεαρά! Επιτέλους βλέπαμε ανθρώπους αν και αυτοί δεν ήταν του χωριού, γιατί έκαναν μπάμ ότι είναι τουρίστες σαν και εμάς και απλά είχαν βρεί την πόρτα ανοιχτή και μπήκαν, σαν και εμάς πάλι.

Καθώς περιεργάζομαι τις πόρτες της εκκλησίας στα αριστερά και κεντρικά, συμπεραίνω ότι όλες είναι κλειστές….γυρνώ προς το σημείο που ήταν τα παιδιά και βλέπω ότι είχαν φύγει. Τότε ήταν που είδα στα δεξιά μου μία πόρτα, η οποία φαινόταν σαν να είναι ανοιχτή…

Η μέρα ήταν έτοιμη να εκπνεύσει και εξαιτίας αυτού εγώ έβλεπα ανοιχτές πόρτες εκεί που δεν υπήρχαν! Τρέχω λοιπόν η "απεγνωσμένη" να μπώ και μόλις φτάνω κοντά βλέπω ότι υπάρχει μία δεύτερη πόρτα, μόλις λίγα εκατοστά πιο μέσα από το κούφωμα της πρώτης και ένα χαλάκι μπροστά για να σκουπίζεις τα πόδια…

- Αφού λοιπόν η πρώτη πόρτα είναι ανοιχτή, τότε θα είναι και η δεύτερη! Σκέφτομαι...
Πιάνω το χερούλι της, το κατεβάζω και σπρώχνω…Τίποτα! Ξαναπροσπαθώ…Τίποτα! Σκέφτομαι…
- Ε, δεν γίνεται, πρέπει να έχει κολλήσει!
Σπρώχνω με όλη μου την δύναμη! Είχα πέσει πάνω στην πόρτα και την έσπρωχνα με μανία Τότε ήταν που ακούω από πίσω μου τον αδερφό μου να λέει:
Π: Τι προσπαθείς να κάνεις;
Γυρνώ να τον κοιτάξω και του απαντώ…
Ε: Έχει κολλήσει και την σπρώχνω!
Π: Αφού έχει λουκέτο
Ε: ε;…………………………..


*Κάποια στιγμή, κατά την διάρκεια της συγγραφής αυτής της ιστορίας, με αφορμή ένα σχόλιο του αγαπητού συμφορουμίτη @tupacgr13 είχα αναφέρει ότι ο αδερφός μου είχε λυθεί στα γέλια με μία πόρτα που προσπαθούσα να ανοίξω απεγνωσμένα, ενώ είχε λουκέτο…..ΑΥΤΗ την πόρτα εννοούσα!

Ο αδερφός μου συνέχισε να γελάει για πολύ ώρα ακόμα και εγώ μαζί του φυσικά, ακόμα και όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε το γύρω της εκκλησίας. Η ωρα περνούσε και το φώς λιγόστευε…

Όταν φτάσαμε πάλι μπροστά στην είσοδο, ο αδερφός μου με ρώτησε πως είναι το εσωτερικό της. Άνοιξα το κινητό, μπήκα στο travelstories, βρήκα την σχετική ιστορία και πήγα στο κεφάλαιο που είχα πρωτοδεί τις φωτογραφίες αυτής της πανέμορφης εκκλησίας και μετά θέλησα να πάρω παραμάζωμα όλες τις εκκλησίες της Ρουμανίας….
https://www.travelstories.gr/community/threads/happenings-τένις-και-μεσαιωνικά-κάστρα-στη-Ρουμανία.57012/page-2
Όποιος θέλει λοιπόν, να δεί το εσωτερικό αυτής της εκκλησίας (και όχι μόνο), μπορεί να ανατρέξει στην παραπάνω ταξιδιωτική ιστορία της @Grerena . Αυτή η εκκλησία ήταν το κίνητρο για να σχεδιάσω ένα οδικό ταξίδι στην επαρχία της Ρουμανίας, με γνώμονα στο χάρτη τις οχυρωμένες εκκλησίες και όχι μόνο αυτές

*****
Σειρά μου να οδηγήσω, καθώς είχε βραδιάσει για τα καλά όταν φύγαμε από το χωριό Viscri. Πρίν ξεκινήσουμε όμως, βγάλαμε το gps, γιατί επέμενε να μας πάει στο Μπρασόβ, μέσω Λαμίας Μας γύριζε πίσω στο χωριό Bunesti για να βγούμε στο Ε60, αντί να συνεχίσουμε νότια προς Rupea…και όλο αυτό γιατί ο δρόμος από Viscri έως το χωριό Dacia περίπου ήταν χωματόδρομος. Λίγα χλμ πρίν τη Rupea και πρίν βγούμε στο Ε60, ο δρόμος έγινε άσφαλτος. Κάποια στιγμή είδαμε το κάστρο της Rupea και σταμάτησα για να το βγάλω φωτογραφία. Η φωτογραφία δείχνει τον δρόμο, όχι όμως και τις οχυρώσεις της Rupea

Η διαδρομή που κάναμε εκείνη τη μέρα, είναι η παρακάτω

Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει στο Μπρασόβ βρίσκεται στη παλιά πόλη, με 49€ τη βραδιά και πρωινό. Πρίν κάνουμε τη κράτηση είχα διαβάσει οτι το κατάλυμα δεν έχει δικό του πάρκινγκ, αλλά μπορούσαμε να βρούμε πάρκινγκ κοντά στο κατάλυμα. Βρίσκεται σε πολύ καλή περιοχή, ως προς την πρόσβαση στα αξιοθέατα και το συνιστώ. Είναι το παρακάτω
http://www.drachenhaus.ro/el-gr
Φτάνοντας έξω απο το ξενοδοχείο δεν υπήρχε πάρκινγκ. Αφού κάναμε κάποιες γύρες, τελικά βρήκαμε σε ένα ανοιχτό χώρο πάρκινγκ που δεν απείχε πολύ απο το ξενοδοχείο. Για το εισιτήριο του πάρκινγκ έπρεπε να έχουμε κέρματα για το παρκόμετρο που υπήρχε εκεί και εμείς δεν είχαμε…Ο αδερφός μου σταμάτησε έναν νεαρό για να τον ρωτήσει που μπορούσε να κάνει κέρματα ή αν το μηχάνημα έπαιρνε και χαρτονομίσματα και αυτός τελικά μας έβγαλε το εισιτήριο και δεν δέχονταν κιόλας να του δώσουμε χρήματα σε χαρτονόμισμα! Τελικά, μετά απο λίγο κυνηγητό, τον κατάφερε ο αδερφός μου και του έδωσε τα χρήματα πίσω και με τόκο για το ευχαριστώ! Ήταν ένα πολύ καλό και ευγενικό παιδί
Το κόστος του πάρκινγκ ήταν 1Lei και είχε διάρκεια μέχρι τις 8 το πρωί. Καθώς πηγαίναμε στο ξενοδοχείο, μας απασχολούσε το θέμα του πάρκινγκ για την επόμενη μέρα, γιατί δεν είχαμε σκοπό να φύγουμε από τη πόλη πρίν τις 8 οπότε έπρεπε να σηκωθούμε πολύ πρωί και να πάμε στο πάρκινγκ να βγάλουμε νέο εισιτήριο για μία ώρα το πολύ και να έχουμε και κέρματα…
Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μπερδευτήκαμε λίγο μέχρι να βρούμε που είναι η reception. Μπήκαμε πρώτα στη κάβα του ξενοδοχείου, την οποία την λιμπίστηκα!

Δίπλα στη κάβα βρίσκεται η reception. Κάναμε check in και μας ενημέρωσαν για το πάρκινγκ, ότι μπορείς να δηλώσεις την πινακίδα του αυτοκινήτου, στέλνοντας μήνυμα σε ένα συγκεκριμένο νούμερο τηλεφώνου ή να πληρώσεις στο ξενοδοχείο και να έχεις πάρκινγκ είτε για μία ώρα είτε για μία μέρα. Δεν συμφέρει να πληρώσεις για μία ώρα! Δεν ρώτησα όμως αν αυτο το σύστημα ισχύει γενικά ή αν το ξενοδοχείο είχε κάνει κάποια συμφωνία με τη δημοτική αρχή...
Πληρώσαμε στο ξενοδοχείο 15Lei και είχαμε πάρκινγκ για μία ολόκληρη μέρα. Μπορούσαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο σε οποιοδήποτε πάρκινγκ , να το πάρουμε και να το ξαναφήσουμε όσες φορές θέλαμε κτλ για 24 ώρες
Στο παρακάτω χάρτη φαίνονται ποια είναι τα πάρκινγκ στο Μπρασόβ με πληρωμή και ποια είναι free, καθώς και τον τρόπο που μπορείς να κλείσεις το πάρκινγκ και ποιους κωδικούς να χρησιμοποιήσεις.

Αφού κάναμε όλα αυτά, πήραμε τη προίκα μας και κινήσαμε για το δωμάτιο μας, το οποίο βρισκόταν στον 2ο όροφο, αλλά ασανσέρ δεν υπήρχε! Ήταν το μόνο αρνητικό στην όλη φάση, γιατί μπορεί να μην είχαμε μεγάλες και βαριές βαλίτσες, αλλά ήμασταν ήδη αρκετά κουρασμένοι….

Καθώς ανεβαίναμε, χαζεύαμε την διακόσμηση του ξενοδοχείου και ξεκουραζόμασταν στους καναπέδες που υπήρχαν σε κάθε όροφο

Το δωμάτιο ήταν όμορφο, απλό και ευρύχωρο, με ένα διπλό κρεβάτι. Μου άρεσε η θέα που θα είχαμε την άλλη μέρα στους δρόμους της παλιάς πόλης και δεν ζήτησα αλλαγή, γιατί εξ' αρχής είχα ζητήσει δύο μονά κρεβάτια

Ξεκουραστήκαμε για λίγα λεπτά, φρεσκαριστήκαμε και μετά βγήκαμε για την βραδινή μας βόλτα και φυσικά για να φάμε!
Αφού κάναμε μία σύντομη βόλτα στη πλατεία του συμβολίου (Piata Sfatului)…

….κατευθυνθήκαμε προς το εστιατόριο που θα τρώγαμε, γιατί είχαμε λυσσάξει από τη πείνα! Στο Bella Musica
http://bellamuzica.ro/restaurant-brasov/

Βρίσκεται σε ένα πολύ όμορφα διαμορφωμένο υπόγειο με πολύ καλή ατμόσφαιρα. Καθίσαμε σε ένα από τα τραπέζια που ήταν ελεύθερα, μας έφεραν μενού και αφού διαλέξαμε τι θα πάρουμε, πατήσαμε το κουδούνι. που υπάρχει σε κάθε τραπέζι, για να έρθει ο σερβιτόρος.

Πήραμε μία σαλάτα Caesar, ψητά λαχανικά, μία σως τζατζικιού και πατάτες βραστές. Εγώ πήρα στήθος γαλοπούλας σε κρούστα και ο αδερφός μου ένα γκόρντον μπλού. Τα συνοδεύσαμε με μπύρα Leffe. Μαζί με τη μπύρα μας έφεραν τσίπς με μεξικάνικη σως.

Το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο και φάγαμε πολύ καλά! Πληρώσαμε 174Lei (~38€) με κάρτα. Όταν έδωσα τη κάρτα μου, ξέχασα να δηλώσω το μπουρμπουάρ. Ο σερβιτόρος που μας εξυπηρετούσε όλη αυτήν την ώρα ήταν χαμογελαστός και ευγενέστατος. Όταν λοιπόν πλήρωσα και ξέχασα το μπουρμπουάρ, του κόπηκε το χαμόγελο και μας χαιρέτησε "κρύα". Καθώς φεύγαμε εγώ αναρωτιόμουν γιατί να έχει αυτό το ύφος….τότε ήταν που με ρώτησε ο αδερφός μου αν άφησα μπουρμπουάρ! ΝΑ γιατί είχε λοιπόν αυτό το ύφος….Τρέχω πίσω, μπαίνω ξανά στο εστιατόριο και του δίνω το μπουρμπουάρ του σε μετρητά, όχι γιατί ήμουν υποχρεωμένη να το κάνω, αλλά γιατί ήμουν ικανοποιημένη από την εξυπηρέτηση και την ευγένεια του! Έχοντας δουλέψει ως σερβιτόρα στα φοιτητικά μου χρόνια, ξέρω πόσο σημαντικό είναι το μπουρμπουάρ! Αν και εγώ εξακολουθούσα να χαμογελώ, ακόμα και όταν δεν έπαιρνα μπουρμπουάρ....

****
Κάναμε μία τελευταία βόλτα στο κέντρο της παλιάς πόλης. Περάσαμε από τη Μαύρη Εκκλησία και από τη πλατεία Συμβουλίου ξανά. Ο κόσμος είχε αραιώσει αισθητά, το ίδιο και οι δυνάμεις μας….είχε έρθει η ώρα για ξεκούραση, οπότε αφήσαμε την ιδέα για μία τελευταία μπύρα…

Καληνύχτα...