Ρουμανία Αναζητώντας τον κλειδοκράτορα….της εκκλησίας!

[Sassenach77]

Συνέχεια!!!!!!! με πανέμορφη περιοχή και θαυμάσιες φωτογραφίες.

Και πολύ το άργησα...sorry

 

[BASILISPAP]

Πολύ ενδιαφέρουσες φωτογραφίες από έναν προορισμό που είναι στα προσεχώς!! Επιτέλους συνεχίσες την ιστορία σου...

 

[Sassenach77]

Πολύ ενδιαφέρουσες φωτογραφίες από έναν προορισμό που είναι στα προσεχώς!! Επιτέλους συνεχίσες την ιστορία σου...

Η Ρουμανία είναι αγαπημένος προορισμός και εύχομαι να ξαναβρεθώ σύντομα εκεί!
Είμαι σίγουρη οτι θα σας αρέσει πολύ !!!

 

[Sassenach77]

Ημέρα 5η – 8 Νοεμβρίου
Μέρος 3ο

Αφήνοντας το μοναστήρι στο χωριό Barsana, βγήκαμε πάλι στον 186 και κατευθυνθήκαμε νότια, παράλληλα με τον ποταμό Iza. Σε λίγη ώρα συναντήσαμε στα δεξιά μας την γέφυρα που διασχίζει τον ποταμό και στρίψαμε για να βγούμε στον 171D, με προορισμό το χωριό Poienile Izei.

Ο δρόμος έγινε στενός και χωρίς διαγράμμιση, αλλά χωρίς κίνηση…μέχρι τον επόμενο μας προορισμό συναντήσαμε ένα αυτοκίνητο μόνο!

Χαζεύοντας το ήσυχο τοπίο, σε λίγη ώρα είχαμε μπεί στο χωριό Slatioara στο οποίο δεν συναντήσαμε ούτε ψυχή….σαν στοιχειωμένο!

Συνεχίσαμε το δρόμο μας, προσπερνώντας δεξιά και αριστερά τα χαρακτηριστικά δεμάτια των Μαραμούρων και απολαμβάνοντας όμορφα και απόμερα μέρη, μέχρι που φτάσαμε στο χωριό Glod

Λίγο πρίν βγούμε από το Glod, ο δρόμος άρχισε να στενεύει απότομα και χωματόδρομος πήρε τη θέση της ασφάλτου….τώρα είχες την αίσθηση ότι είσαι στη μέση του πουθενά, χωρίς προορισμό!...

Γύρω μας απλώνονταν τα χρώματα του φθινοπώρου, δημιουργώντας πανέμορφους πίνακες ζωγραφικής με κάρα που διασχίζουν χωματόδρομους, αγροικίες να στέκουν απόμερα σε μοναχικά λιβάδια και χωριά χτισμένα στις παρυφές βουνών που σε καλούν να τα ανακαλύψεις…

….πριν το καταλάβω είχαμε μπεί στο χωριό Poienile Izei! Στο χωριό αυτό είχα την ευκαιρία να φωτογραφίσω από κοντά προβατάκια με περμανάντ Όταν ζήτησα από τον προστάτη τους να τα φωτογραφίσω, αυτός μου έδωσε τη συγκατάθεση του και μου έσκασε και ένα γλυκίτατο χαμόγελο!!!

Λίγα μέτρα πιο κάτω βρισκόταν αυτό που ψάχναμε…


Wooden church Poienile Izei- Unesco World Heritage Site

Η ξύλινη εκκλησία του χωριού Poienile Izei είναι μια από τις 8 ξύλινες εκκλησίες των Μαραμούρων που έχουν ενταχθεί στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO. Είναι αφιερωμένη στην Αγία Παρασκευή.
Η ξύλινη αυτή εκκλησία είναι γνωστή ως εκκλησία του Poienile Glodului, που είναι και το παλιό όνομα του χωριού. Η πρώτη αναφορά του χωριού γίνεται το 1430. Η εκκλησία χτίστηκε το 1632 και είναι η πιο καλοδιατηρημένη από όλες τις άλλες!

Η εκκλησία έχει ορθογώνιο σχήμα με διπλές αψίδες και το τελείωμα της είναι επίσης ορθογώνιο. Τα παράθυρα του πρώτου επιπέδου είναι μεγαλύτερα από αυτά του δευτέρου επιπέδου, τα οποία είναι κυρίως διακοσμητικά, σε αντίθεση με τα πρώτα που αποτελούν τον κύριο φωτισμό του εσωτερικού χώρου της εκκλησίας.
Το σώμα της εκκλησίας είναι αρκετά ψηλό σε σχέση με το καμπαναριό, σε αντίθεση με τις άλλες που το καμπαναριό τους είναι πολύ ψηλότερο. Στην κορυφή του καμπαναριού υπάρχει ένας σταυρός, κάτω από τον οποίο είναι στερεωμένη μία μεταλλική ημισέληνος (αν κάνετε ζούμ στη πρώτη φωτογραφία θα τη δείτε). Η ημισέληνος αυτή λέγεται, οτι έχει τοποθετηθεί για να προστατέψει την εκκλησία και τους κατοίκους του χωριού από τις Ταταρικές επιθέσεις. Κατά την εισβολή των Τατάρων, το 1717, κάηκαν πολλές εκκλησίες και κατοικίες της περιοχής και πάρθηκαν πολλοί κάτοικοι ως σκλάβοι. Τα μοναδικά χωριά με τις εκκλησίες τους, που γλύτωσαν με τις λιγότερες απώλειες, είναι το Poienile Izei και το Ieud.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό γνώρισμα της εκκλησίας είναι οι αγιογραφίες του εσωτερικού της, που αναπαριστούν μερικές από τις πιο δραματικές εικόνες της κόλασης. Η κύρια είσοδος είναι βαμμένη κόκκινη και περιέχει εικόνες αγίων. Πάνω από αυτήν υπάρχει στερεωμένη μία εικόνα με τον μυστικό δείπνο.

Ξεκινήσαμε τη περιήγηση μας στους εξωτερικούς χώρους και συγκεκριμένα στα νεκροταφεία. Εδώ υπάρχουν πολλοί νέοι τάφοι αλλά και παλιοί και κάπου ανάμεσα στους τάφους υπάρχει ένα κιόσκι και διάσπαρτα δεμάτια με άχυρα. Οι τάφοι είναι λίγο «άναρχα» τοποθετημένοι και ο όλος χώρος δίνει την εντύπωση εγκατάλειψης…

Οι κοτούλες επι το έργο κλασικά!

Γύρω από την εκκλησία και εξωτερικά υπάρχουν εικόνες δίπλα και πάνω από τα παράθυρα

Στην είσοδο της εκκλησίας υπάρχουν αναρτημένα το τηλέφωνο του κλειδοκράτορα και οι τιμές εισόδου

Δεν πήραμε τηλέφωνο γιατί η ώρα είχε περάσει και θέλαμε να δούμε και την τελευταία εκκλησία στο χωριό Ieud πρίν πέσει το φώς. Οπότε κατευθυνθήκαμε προς την νεόκτιστη εκκλησία του χωριού, η οποία είναι "ντυμένη" στα άσπρα, μέσω μίας γέφυρας που ενώνει το χώρο της παλιάς εκκλησίας με την καινούργια. Δίπλα σε αυτήν βρίσκονται και οι "τουαλέτες της Unesco".

Πρίν φύγουμε, θελήσαμε να κάνουμε και μία βόλτα στο χωριό, το οποίο ήταν πολύ όμορφο!

Μετά από αυτή τη μικρή βόλτα, πήραμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το χωριό Ieud που βρίσκεται λίγα λεπτά πιο νότια. Θα βλέπαμε το τελευταίο αξιοθέατο για εκείνη τη μέρα και τη τελευταία ξύλινη εκκλησία σε όλο το ταξίδι!


Συνεχίζεται…

 

[Sassenach77]

Ημέρα 5η – 8 Νοεμβρίου
Μέρος 4ο

Αφήνοντας το χωριό Poienile Izei πίσω μας, κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Ieud. Κατά την διάρκεια της διαδρομής αυτής δεν έβγαλα ούτε μία φωτογραφία! Ο λόγος ήταν ότι πλησίαζε η ώρα που θα φεύγαμε από την περιοχή των Μαραμούρων…..μελαγχόλησα! Συνήθως αυτό το παθαίνω όταν πλησιάζει το τέλος ενός ταξιδιού. Τώρα όμως είχαμε άλλες 3 μέρες μπροστά μας. Παρόλα αυτά αισθανόμουν λύπη που θα έφευγα από αυτήν την πανέμορφη περιοχή! Το μόνο που με ενδιέφερε εκείνη την ώρα, ήταν να "ρουφήξω" όσο πιο πολλές εικόνες μπορώ και να τις φυλάξω στην μνήμη μου…οι φωτογραφίες ήταν περιττές! Κοιτούσα γύρω μου την όμορφη φύση που μας περιέβαλε, τα κάρα που προσπερνούσαμε, χαιρετούσα τον κόσμο σηκώνοντας κάθε φορά το χέρι μου και σκεφτόμουν όλες τις ομορφιές που είχα δεί σε αυτήν την περιοχή!....
Δεν θυμάμαι πόση ώρα κάναμε για να φτάσουμε στο χωριό...Αυτό που με έβγαλε από τις σκέψεις μου ήταν η φωνή του αδερφού μου
- Π: Φτάσαμε! Που είναι η εκκλησία;
- Ε: Εεεε;….

Το χωριό Ieud ανήκει στην περιοχή των Μαραμούρων και συγκεκριμένα στο κεντρικό τμήμα της κομητείας. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Ieudişor, ο οποίος είναι παραπόταμος του ποταμού Iza.
Η πρώτη αναφορά στο χωριό γίνεται το 1391, σε ένα έγγραφο που ονομάζεται Codicele of Ieud….

Wooden church Ieud Deal - Unesco World Heritage Site

….Το έγγραφο με την ονομασία Codicele of Ieud, βρέθηκε στην ξύλινη εκκλησία, που είναι χτισμένη στο λόφο του χωριού και είναι αφιερωμένη στη Γέννηση της Θεοτόκου. Μαζί με αυτό βρέθηκε και ένα δεύτερο έγγραφο που χρονολογείται στον 16ο αιώνα. Εξαιτίας αυτών, για μεγάλο χρονικό διάστημα πιστεύονταν, ότι η εκκλησία είναι πάνω από 600 ετών, κάτι που την έκανε την πιο διάσημη εκκλησία της περιοχής! Ήταν όμως;….

Κατόπιν ιστορικής έρευνας στην περιοχή, και ανάλυσης των παραπάνω εγγράφων, έγινε γνωστό ότι τον 17ο αιώνα οι Τάταροι έκαψαν μία εκκλησία που βρισκόταν ακριβώς στο ίδιο σημείο με την σημερινή. Τα δύο αυτά βιβλία αποτελούν απόδειξη ύπαρξης αυτής της παλαιότερης εκκλησίας!
Όλα τα παραπάνω γεγονότα, καθώς και η καλοδιατηρημένη αρχιτεκτονική, η οποία είναι ελαφρώς επισκευασμένη και τροποποιημένη κατά τον 18ο αιώνα, μαζί με τις εσωτερικές ζωγραφιές που έγιναν στα τέλη του ίδιου αιώνα, ήταν η αιτία να συμπεριληφθεί η εκκλησία στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Η οροφή του κυρίως σώματος της εκκλησίας έχει μεγάλες διπλές μαρκίζες, ενώ η ελαφρώς χαμηλότερη οροφή του πίσω τμήματος έχει μία ενιαία μαρκίζα. Πάνω από το πρόναο υψώνεται ο τετράγωνος πύργος (καμπαναριό), με ένα τετράγωνο μπαλκόνι, και στη κορυφή φέρει το σταυρό. Οκτώ κολώνες και οκτώ αψίδες υποστηρίζουν το σώμα.
Οι εσωτερικές τοιχογραφίες είναι καλοδιατηρημένες και αποτελούν ένα από τα καλύτερα παραδείγματα των μεταβυζαντινών τοιχογραφιών στη περιοχή των Μαραμούρων! Όλες οι αναπαραστάσεις δημιουργήθηκαν σε υφαντά, τα οποία επεξεργάστηκαν με ένα προπαρασκευαστικό στρώμα ασβέστη και στη συνέχεια κολλήθηκαν στους ξύλινους δοκούς, από τους οποίους αποτελούνται τα τοιχώματα της εκκλησίας! Τα θέματα των αναπαραστάσεων είναι πλούσια και εντυπωσιακά και συνήθως σχετίζονται με τα γειτονικά τους. Οι επιγραφές είναι στα ρουμανικά γραμμένες με κυριλλικά γράμματα.
Ο Alexandru Ponehalschi, o οποίος ζωγράφισε την ξύλινη εκκλησία του χωριού Budesti Josani (βλέπε σχετικό κεφάλαιο - ημέρα 4η), ζωγράφισε και την εκκλησία αυτή το 1782. Δημιούργησε μια καλλιτεχνική σχολή στη περιοχή των Μαραμούρων, η οποία είχε βαθιά τις ρίζες της στις παραδόσεις της βυζαντινής τέχνης, συνδυάζοντας τον αυθορμητισμό της λαϊκής τέχνης με στοιχεία του δυτικού μπαρόκ. Από αυτές τις φαινομενικά αντικρουόμενες επιρροές, ο Ponehalschi κατάφερε να δημιουργήσει το δικό του στυλ και οι τοιχογραφίες του Ieud Deal θεωρούνται μοναδικές και αποτελούν τη κορυφή της καριέρας του.

Η εκκλησία ήταν αρκετά μεγάλη για τον 17ο αιώνα, γεγονός που δείχνει ότι και η ενορία ήταν αρκετά μεγάλη. To όνομά της, Ieud Deal, προσδιορίζει ακριβώς την τοποθεσία της στον λόφο (Deal=Λόφος) και την ξεχωρίζει από την Ieud Ses, που είναι μεγαλύτερη και βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του ποταμού, στην κοιλάδα ( Șes=Πεδινός).

*****

Μπαίνοντας στο χώρο των νεκροταφείων, είχαμε μπροστά μας μία "λαοθάλασσα" τάφων…ήταν τόσοι πολλοί οι τάφοι που πατούσες πάνω τους σε κάποια σημεία, καθώς μερικοί καταλάμβαναν χώρο των διαδρόμων που υπάρχουν ανάμεσα τους! Πηδώντας λοιπόν, κυριολεκτικά από τάφο σε τάφο κάναμε την περιήγησή μας…

Περιεργαστήκαμε και το εξωτερικό της εκκλησίας

Η περίμετρος των νεκροταφείων ορίζεται από μικρά εκκλησάκια με ξύλινη σκεπή καλυμμένη με κεραμίδια. Το καθένα από αυτά διακοσμείται από μία και μοναδική εικόνα. Όλες οι εικόνες είναι διαφορετικές, αλλά έχουν το ίδιο θέμα: Την πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά

Οι τάφοι είναι τόσοι, που δεν χωράνε πλέον εντός της περιμέτρου και απο οτι φαίνεται χρησιμοποιείται και χώρος εκτός της περιμέτρου που ορίζεται από τα εκκλησάκια….θάβουν τους νεκρούς όπου βρούν κενό!

Στην είσοδο της εκκλησίας υπάρχουν αναρτημένα το τηλέφωνο, τα ωράρια και οι τιμές εισόδου. Δεν πήραμε ούτε εδώ τηλέφωνο. Χρόνο είχα, αλλά όχι τη διάθεση….Ήταν το τελευταίο αξιοθέατο των Μαραμούρων!

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε προς το ποτάμι με σκοπό να βρούμε γέφυρα για να το διασχίζουμε και να περάσουμε στην απέναντι πλευρά όπου και βρίσκεται η ξύλινη εκκλησία Ieud Ses.

Πριν το ταξίδι είχα διαβάσει ότι στο Ieud υπάρχει εθνογραφικό μουσείο της περιοχής. Είναι αυτό που φαίνεται στη παρακάτω φωτογραφία, και δεν σταματήσαμε καν να δούμε αν είναι ανοιχτό…

Αφού περάσαμε απέναντι στο ποτάμι, φτάσαμε στην νεόδμητη εκκλησία του χωριού. Απέναντι ακριβώς από αυτήν βρίσκεται η ξύλινη εκκλησία Ieud Ses.

Είναι μεγαλύτερη από αυτήν που βρίσκεται ψηλά στο λόφο, αλλά έχει την ίδια αρχιτεκτονική δομή.

Περιεργαστήκαμε την εκκλησία εξωτερικά

Όταν πήγα προς τα νεκροταφεία με περίμενε μία έκπληξη….ανάμεσα στους τάφους υπήρχε ένας "χαρούμενος"! Ήταν σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα, αλλά μόλις τον είδα επανήλθε το χαμόγελο μου Μπορεί να είχε έρθει η ώρα να φύγω από τις Μαραμούρες, αλλά αυτές τις δύο μέρες αποκόμισα πολλά από την περιοχή αυτή και από τα έθιμα ταφής τους….

****

Βγήκαμε στον 186 με κατεύθυνση νότια προς το χωριό Sacel

Εκεί στρίψαμε δεξιά στον 17C, και σε λίγη ώρα είχαμε ανέβει στα Καρπάθια όπου βρίσκονται τα σύνορα της κομητείας των Μαραμούρων με την κομητεία Μπιστρίτσα στην Τρανσυλβανία.

Αντίο Μαραμούρες! Εις το επανιδείν….

Στο σημείο αυτό υπήρχε ένα εστιατόριο πάνω από το οποίο διατίθεντο και χώροι διαμονής. Είναι αυτό
https://www.turistinfo.ro/sacel/cazare-sacel/hanul_tentea-c103362.html

Στρωθήκαμε σε ένα από τα τόσα άδεια τραπέζια που υπήρχαν και αφού μελετήσαμε το μενού που μας έφεραν, αποφασίσαμε να φάμε pasta και να πιούμε μία μπύρα που δεν την είχαμε δοκιμάσει ακόμα…
Το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο με εξαίρεση τη σαλάτα που ήταν ολίγον τι αποτυχία…στην εμφάνιση μόνο

Αφού φάγαμε με την ησυχία μας, πληρώσαμε το λογαριασμό (66Lei ~ 14€) και ξεκινήσαμε για την επόμενη στάση μας, όπου βρίσκονταν και ο χώρος διαμονής μας, το Τίργκου Μούρες!
Είχε έρθει η σειρά μου να οδηγήσω μιας και το φώς της μέρας είχε εκπνεύσει σχεδόν. Θα οδηγούσα για περίπου 2,5 με 3 ώρες μέχρι το κατάλυμα μας.
Η διαδρομή αυτή, είναι μία από τις οποίες μου έχουν μείνει απ' όλο το ταξίδι, λόγω της κάκιστης οδηγικής συμπεριφοράς των Ρουμάνων και του ελλιπούς φωτισμού των κατοικημένων περιοχών ….Γι’ αυτό όμως θα αναφερθώ στον επίλογο της ιστορίας.

Η διαδρομή που κάναμε εκείνη τη μέρα, είναι η παρακάτω

Targu Mures – Η πόλη των τριαντάφυλλων

Το Τίργκου Μούρες βρίσκεται 100χλμ νοτιοανατολικά της Κλούζ Ναπόκα. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Μούρες και ο πληθυσμός της είναι 134.290 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Το όνομα της πόλης στα Ρουμάνικα σημαίνει "αγορά στο ποτάμι Mures". Αυτό και μόνο δηλώνει την οικονομική και εμπορική σημασία της πόλης!
Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά της πόλης χρονολογείται από το 1332. Μνημονεύεται στα παπικά αρχεία με το λατινικό όνομα Novum Forum Siculorum, που σημαίνει Νέα Αγορά των Σέκλερ. Από πολιτιστικής και χωροταξικής απόψεως , η πόλη αποτελεί μία έξοχη μίξη ρουμανικού και ουγγρικού πολιτισμού που τοποθετημένη μέσα στη κατάφυτη κοιλάδα του ποταμού Mures. Ο μισός πληθυσμός της πόλης είναι Ρουμάνοι και ο άλλος μισός είναι Ούγγροι, με τους Ρουμάνους να υπερτερούν ελάχιστα! Η πόλη είναι επισήμως δίγλωσση και τόσο η ρουμανική όσο και η ουγγρική γλώσσα αναγνωρίζονται ως επίσημες και χρησιμοποιούνται στη δημόσια σήμανση, την εκπαίδευση, τη δικαιοσύνη και την πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση.

Τα κύρια αξιοθέατα της πόλης είναι η Πλατεία των Τριαντάφυλλων, το Παλάτι Απόλλο, το Παλάτι της Κουλτούρας, το Νομαρχιακό Μέγαρο, η Βιβλιοθήκη Τελέκι, το Φρούριο και άλλα.

*****
Γύρω στις 20:00 παρά φτάσαμε στο κατάλυμα μας. Μπερδευτήκαμε με τους χώρους πάρκινγκ που διαθέτει το κατάλυμα, γιατί έχει έναν που εξυπηρετεί τους διαμένοντες και έναν που εξυπηρετεί τους πελάτες του εστιατορίου, που στεγάζεται στον ευρύτερο χώρο του καταλύματος. Το οποίο εστιατόριο ήταν γεμάτο και το πάρκινγκ μπροστά στην είσοδο του καταλύματος, το ίδιο επίσης…!
Το κατάλυμα που είχαμε διαλέξει είναι το Pension Tempo ( 44€ με πρωινό)
https://www.booking.com/hotel/ro/pensiunea-tempo.el.html?aid=357006;label=gog235jc-hotel-XX-ro-pensiuneaNtempo-unspec-gr-com-L:el-O:windowsS10-B:chrome-N:XX-S:bo-U:XX-H:s;sid=40044fa4e370325ecb64320a6e317dfa;dist=0&sb_price_type=total&type=total&
και το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Κάναμε check-in γρήγορα και σε λίγα λεπτά ήμασταν στο δωμάτιο μας.

Το μόνο κακό που είχε, ήταν το ένα διπλό κρεβάτι αντί των δύο μονών που είχα ζητήσει. Λίγο το κακό όμως για μία νύχτα. Ήταν ευρύχωρο δωμάτιο και το καλύτερο από όλα ήταν το μπάνιο….στο μπάνιο μπορούσες να παίξεις και ποδόσφαιρο!!! Και φυσικά είχε και το πολυπόθητο σεσουάρ που χρειαζόμουν και είχα στερηθεί το προηγούμενο βράδυ στο χωριό Σαπάντα…Είχε έρθει η ώρα για βουτιά

Αφού λοιπόν, έδιωξα όλη την καπνίλα που είχε μαζευτεί πάνω μου από τις Μαραμούρες…ντύθηκα και ήμουν έτοιμη για βόλτα! Ο αδερφός μου μία από τα ίδια, οπότε βούρ για το κέντρο της πόλης που βρισκόταν πολύ κοντά στο κατάλυμα μας!

Πρώτη στάση ο καθεδρικός της πόλης που βρίσκεται στην κορυφή της πλατείας των τριαντάφυλλων

Μπροστά από τον καθεδρικό και λίγα μέτρα πιο κάτω στην πλατεία των τριαντάφυλλων, βρίσκεται το άγαλμα του Avram Iancu. Ο Avram Iancu ήταν δικηγόρος από την Τρανσυλβανία, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παρεμπόδιση της Ουγγρικής Επανάστασης το 1848. Ήταν ιδιαίτερα δραστήριος και αγωνίστηκε σκληρά για τα δικαιώματα των Ρουμάνων στην Τρανσυλβανία.

Η πλατεία των τριαντάφυλλων είναι το κεντρικότερο σημείο της πόλης. Το όνομα της το έχει πάρει από τα τριαντάφυλλα που βρίσκονται φυτεμένα περιμετρικά της πλατείας. Περιτριγυρισμένη με μερικά από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα, η πλατεία αναδύει ένα "άρωμα κουλτούρας" εκτός από αυτό των τριαντάφυλλων.!

Συνεχίζοντας τη βόλτα μας περιμετρικά της πλατείας, φτάσαμε στο Παλάτι της Κουλτούρας. Ανεγέρθη το 1913, από τον τότε δήμαρχο Γκιόργκου Μπερνάντου και αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα κτίρια της πόλης. Η εξωτερική του όψη κυριαρχείται από τα τέσσερα μπρούτζινα αγάλματα που βρίσκονται πάνω από την κεντρική είσοδο και αναπαριστούν σημαντικές προσωπικότητες της ουγγρικής κοινωνικής και καλλιτεχνικής ελίτ, όπως της πριγκίπισσας της ουγγαρίας Ελίζαμπεθ και του ομοεθνή της συνθέτη Φέρενζ Έρκελ

Δίπλα ακριβώς από το Παλάτι της Κουλτούρας, βρίσκεται το Νομαρχιακό Μέγαρο. Ανεγέρθη το 1908 επίσης από τον Γκιόργκου Μπερνάντου. Το κτίριο διακρίνεται για το ύψους 58 μέτρων κωδωνοστάσιό του, το οποίο αρχικά λειτουργούσε ως παρατηρητήριο. Η οροφή του διακοσμημένη με πολύχρωμη μαγιολική (βαμμένη κεραμική), αποτελεί ύψιστο δείγμα καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής συμμετρίας.

Τα δύο παραπάνω κτίρια αντιπροσωπεύουν ότι καλύτερο έχει να προσφέρει η ουγγρική αρχιτεκτονική Αρτ Νουβό στην Τρανσυλβανία!

Αφού περπατήσαμε για αρκετή ώρα τη πλατεία, χαζεύοντας τα κτίρια που υπάρχουν γύρω από αυτήν και το όμορφο φεγγάρι στο νυχτερινό ουρανό, η ώρα πέρασε και κινήσαμε για το δωμάτιο μας. Ώρα για ξεκούραση! Την επόμενη μέρα μας περίμενε μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Τρανσυλβανίας και χωριά χαμένα στο χρόνο με πανέμορφες οχειρωμένες εκκλησίες…


Καληνύχτα!

 

[Sassenach77]

Ημέρα 6η – 9 Νοεμβρίου
Μέρος 1ο

Χτυπάει το ξυπνητήρι. Το κλείνω.
1η σκέψη: Σήμερα θα βρέχει….
2η σκέψη: Στο πρόγραμμα έχω βάλει τρείς οχυρωμένες εκκλησίες….
3η σκέψη: Με παίρνει να βάλω άλλη μία, αυτή του χωριού Μπιερτάν…
4η σκέψη: Αυτό που προσπαθείς να κάνεις είναι ανέφικτο….!
5η σκέψη: Στην επόμενη σκέψη, καίγεσαι!!!....Σήκω!

*****
Με αυτές τις σκέψεις σηκώθηκα, κοίταξα έξω από το παράθυρο του δωματίου και είδα ότι ψιχάλιζε. Αυτό όμως ήταν το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε….Ντυθήκαμε κατάλληλα, μαζέψαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε για την αίθουσα του πρωινού. Αφού φάγαμε ένα καλό πρωινό για να μας κρατήσει (είχα "άγρια" σχέδια και δεν τα μαρτυρούσα!), γυρίσαμε γρήγορα γρήγορα στο δωμάτιο μας, πήραμε τα πράγματα, κάναμε check out, πήραμε το αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε νότιοανατολικά, χωρίς να μπούμε στο κέντρο του Τίργκου Μούρες. Κινηθήκαμε περιφερειακά της πόλης, σταματήσαμε να βάλουμε βενζίνη και συνεχίσαμε μέχρι που βγήκαμε στον 13

Στην συνέχεια περάσαμε στον Ε60. Σε όλη τη διαδρομή έβρεχε, αλλά σταδιακά μειωνόταν. Άνοιξα κάποια στιγμή τον χάρτη και προσπάθησα να "μαγειρέψω" για άλλη μία φορά τις τέσσερις εκκλησίες…..Σκεφτόμουν ότι όλα εξαρτώνται από το πόσο χρόνο θα αφιερώναμε στον επόμενο μας προορισμό, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα καν στο μυαλό μου….

….μέχρι που φτάσαμε στον προορισμό μας και τα ξέχασα όλα!

Sighisoara - Old Town - Unesco World Heritage Site

Μέσα σε ένα κατάφυτο δάσος , στις όχθες του ποταμού Tarnava, βρίσκεται η πόλη Sighisoara. Ιδρύθηκε το 12ο αιώνα από Σάξονες και ακόμα και σήμερα διατηρεί ένα μεγάλο μέρος από την αίγλη και τη μεσαιωνική της αύρα! Ο πολιτισμός της αποτελεί εξαίσια μαρτυρία του αποτυπώματος της σαξονικής κουλτούρας στην Τρανσυλβανία και ορίζεται από ένα ιδιαίτερο "πάντρεμα" μεταξύ του λατινογενούς πολιτισμού της Δύσης και του Βυζαντινού της ανατολής! Μία μικρή βόλτα στα λιθόστρωτα σοκάκια και τις πλατείες της παλιάς πόλης, αλλά και της νεότερης, θα σας κάνει να καταλάβετε γιατί η Unesco έχει εντάξει τη παλιά οχυρωμένη πόλη (κάστρο) της Sighisoara στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της….είναι μοναδική!!!

Η πόλη διαδραμάτισε σημαντικό στρατηγικό και εμπορικό ρόλο για αρκετούς αιώνες. Έγινε μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Τρανσυλβανίας, με τεχνίτες από όλη την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία να την επισκέπτονται. Οι γερμανοί τεχνίτες και βιοτέχνες κυριάρχησαν στην αστική οικονομία, καθώς και στην οικοδόμηση των οχυρώσεων που την προστατεύουν. Εκτιμάται ότι κατά τη διάρκεια του 16ου και 17ου αιώνα η Sighişoara διέθετε 15 συντεχνίες και 20 κλάδους χειροτεχνίας . Ο Βλάντ Ντρακούλ (πατέρας του Βλαντ Τσέπες), που έζησε στην πόλη εξόριστος, εξέδωσε το πρώτο έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο η πόλη αναφέρεται με το όνομα Sigishoara για πρώτη φορά.

Η Sighisoara έχει 28.102 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και ανήκει στη κομητεία Mures. Η πόλη χωρίζεται στο άνω και το κάτω μέρος. Το άνω μέρος αποτελείται από το μεσαιωνικό κάστρο, το οποίο χτίστηκε πάνω σ’ ένα λόφο και είναι γνωστό ως "Ακρόπολη" (Cetate). Το κάτω μέρος της πόλης βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Târnava. Είναι μια από τις λίγες οχυρωμένες πόλεις που εξακολουθούν να κατοικούνται!

Στη πόλη πραγματοποιείται κάθε χρόνο, τον Ιούλιο, ένα Μεσαιωνικό φεστιβάλ! Με παρελάσεις και διάφορα δρώμενα, οι κάτοικοι αναβιώνουν την μεσαιωνική ατμόσφαιρα της πόλης. Αν τυχόν κανονίζετε κάποιο ταξίδι στη Ρουμανία τον Ιούλιο και σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, είναι ευκαιρία να ζήσετε, έστω και για λίγο την μεσαιωνική ατμόσφαιρα του παρελθόντος! Λαμβάνει χώρα στις 28 Ιουλίου αν θυμάμαι καλά…

****
Στη πόλη φτάσαμε γύρω στις 10:30. Το πρώτο μέλημα μας ήταν να βρούμε παρκινγκ, να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας. Η πόλη φαινόταν πάρα πολύ όμορφη! Το πάρκινγκ βρέθηκε σε λίγα λεπτά, αλλά έπρεπε να πληρώσουμε για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο! Αυτό το ανέλαβε ο αδερφός μου, ο οποίος βρήκε ότι όλη η πόλη έχει μηχανήματα έκδοσης καρτών πάρκινγκ κοντά στους αντίστοιχους χώρους. Σε λίγη ώρα είχε επιστρέψει με ένα χαρτάκι που έλεγε ότι πληρώσαμε 5Lei, αλλά δεν ξέρω για πόση ώρα, γιατί δεν τον ρώτησα ποτέ…

Έχοντας σαν φάρο τον Πύργο του Ρολογιού, ξεκινήσαμε την άνοδο μας στη παλιά πόλη από τα σκαλιά και τα σοκάκια που βρίσκονται κάτω από τον πύργο.

Κάποια στιγμή βρήκαμε ένα σταυροδρόμι. Στα δεξιά μας βρισκόταν ο πύργος των Σιδηρουργών.

Εμείς στρίψαμε αριστερά με σκοπό να φτάσουμε στο πιο διάσημο πύργο της παλιάς πόλης, αφού πρώτα κάναμε μία μικρή στάση σε ένα είδος μπαλκονιού που υπήρχε ακριβώς από κάτω και από εκεί είχες μία πολύ όμορφη θέα της πόλης.

Συνεχίσαμε στο λιθόστρωτο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε ακριβώς κάτω από τον πύργο, όπου υπήρχε πέρασμα προς την παλιά πόλη

Από όλους τους πύργους που συμπεριλαμβάνονται στις οχυρώσεις της παλιάς πόλης, ο Πύργος του Ρολογιού είναι ο πιο εντυπωσιακός. Υπήρξε η κύρια είσοδος του κάστρου, καθώς και ο χώρος συνεδρίασης του συμβουλίου της πόλης. Χτίστηκε τον 14ο αιώνα και επεκτάθηκε τον 16ο, με αποτέλεσμα να φτάσει τα 64 μέτρα ύψος. Η οροφή του πήρε την σημερινή της μορφή το 1676, όταν καταστράφηκε από φωτιά και χτίστηκε εκ νέου, φέροντας τα στοιχεία μπαρόκ που βλέπουμε σήμερα.

Το 1894 προστέθηκαν σε αυτή πολύχρωμα πλακάκια, κάνοντάς την πιο όμορφη! Οι τέσσερις πυργίσκοι που βρίσκονται στη κορυφή της, συμβολίζουν τη διοικητική αυτονομία της πόλης, καθώς και ότι έχει το "δικαίωμα του σπαθιού", δλδ την ευχέρεια να επιβάλει τη θανατική ποινή. Το μπαλκόνι που βρίσκεται ακριβώς από κάτω χαρίζει στο κάθε επισκέπτη την πιο όμορφη πανοραμική θέα της πόλης και της γύρω περιοχής!

Το 1604 ο πύργος εξοπλίστηκε με ένα ξύλινο ρολόι. Δίπλα στο ρολόι εμφανίζονται, ανάλογα με την ώρα, ξύλινα ειδώλια που περιστρέφονται μαζί με τον μηχανισμό του και συμβολίζουνε τις εργασίες που πρέπει να τελεστούν κατά την διάρκεια της μέρας. Έτσι, για παράδειγμα, στις 6μμ εμφανίζεται ένα αγγελάκι που κρατά δύο κεριά και συμβολίζει το τέλος της μέρας και τον ερχομό του δειλινού.

Σήμερα ο πύργος του ρολογιού φιλοξενεί το Ιστορικό Μουσείο της πόλης. Σε αυτό εκτίθεται μια συλλογή από αναγεννησιακά έπιπλα, ρολόγια, ιατρικά εργαλεία, νομίσματα, εργαλεία διαφόρων εργασιών και άλλα αντικείμενα που περιγράφουν γλαφυρά της ιστορία της Σιγκισοάρας.


Μόλις περάσαμε κάτω από τον πύργο βρεθήκαμε σε έναν ανοιχτό χώρο που οδηγούσε στο εσωτερικό της παλιάς πόλης. Στα δεξιά μας βρίσκονταν η είσοδος του πύργου. Μπήκαμε μέσα, πληρώσαμε το αντίτιμο του εισιτηρίου που είναι 15Lei/άτομο και ξεκινήσαμε την ανάβαση στους ορόφους του!

Φτάσαμε στον τμήμα των ρολογιών, όπου εκέι βρίσκονταν και ο μηχανισμός του ρολογιού του πύργου!

Όταν ανεβήκαμε λίγα ακόμα σκαλιά, είχαμε φτάσει στη πόρτα που βγαίνει στο μπαλκόνι του πύργου. Η θέα ήταν πανέμορφη προς όλες τις πλευρές της πόλης!

Γύρω γύρω στο ξύλινο μπαλκόνι υπήρχαν μικρές ταμπέλες, πάνω στις οποίες ήταν χαραγμένα, το όνομα μιας πόλης, η κατεύθυνση που βρίσκεται και η χιλιομετρική απόσταση.

Στο μπαλκόνι υπάρχουν και κάποιες βιτρίνες με κούκλες ντυμένες με ρούχα του Μεσαίωνα

Αφού χορτάσαμε θέα, κατεβήκαμε από τον πύργο και βγήκαμε έξω με κατεύθυνση την κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης.

Απέναντι και στα δεξιά βρίσκεται η εκκλησία της Δομινικανής μονής.

Είναι μια γοτθική εκκλησία που αποτέλεσε μέρος ενός Μεσαιωνικού Δομινικανού μοναστηριού στη Σιγκισοάρα. Η εκκλησία ανεγέρθηκε το 1289 και περιελάμβανε ένα μοναστήρι που κατεδαφίστηκε το 1888.
Κάναμε το γύρω της για να την περιεργαστούμε

Δίπλα από την εκκλησία βρίσκεται το Δημαρχείο

Συνεχίσαμε με κατεύθυνση τη κεντρική πλατεία, περνώντας δίπλα από παλιές κατοικίες που χρησιμοποιούνται ως χώροι διαμονής…

….για να φτάσουμε στο σπίτι του Βλάντ Ντρακούλ, στο οποίο στεγάζεται και ένα εστιατόριο.

Το 1431 σε αυτό το σπίτι γεννήθηκε ο Βλάντ Τσέπες. Στην είσοδο κρέμεται ένας σιδερένιος δράκος ως ελάχιστος φόρος τιμής στον "Δράκουλα" (στο γιό του Δράκου). Ο τσέπες πήρε το συγκεκριμένο προσωνύμιο εξαιτίας του πατέρα του, ο οποίος υπήρξε ιππότης του τάγματος του Δράκου.

Δεν μπήκαμε να το δούμε. Είχα δεί σε φωτογραφίες ότι έχει κάτι φέρετρα κτλ, οπότε είπα να μην δώ άλλες κιτσαρίες με δράκουλες. Προτιμούσαμε να περπατήσουμε όσο γίνεται περισσότερο την παλιά πόλη. Συνεχίσαμε και φτάσαμε στην κεντρική πλατεία

Η πλατεία αυτή, κατά τον Μεσαίωνα, αποτελούσε κοινωνικό και πολιτικό κέντρο της πόλης, ενώ σήμερα είναι η αφετηρία για να δείς τα στενά δρομάκια και σοκάκια της πόλης, τα σπίτια που έχουν ακόμα την παλιά αίγλη επάνω τους και τις οχυρώσεις γύρω από τη πόλη!

Στην πλατεία υπάρχει ένα ακόμα χαρακτηριστικό οίκημα, το Σπίτι με το Ελάφι. Χτίστηκε τον 17ο αιώνα και οφείλει το όνομα του στο κεφάλι ενός ελαφιού που βρίσκεται σε μία από τις γωνίες της πρόσοψής του.

Συνεχίσαμε προς τον λόφο. Περάσαμε από διάφορα μαγαζάκια με αναμνηστικά και βρεθήκαμε μπροστά στην είσοδο της "Σκεπαστής Σκάλας των Μαθητών"

Η σκάλα αυτή οδηγεί στην εκκλησία του λόφου και σε ένα σχολείο που υπάρχει δίπλα από την εκκλησία. Κατασκευάστηκε το 1642 για να βοηθήσει τους μαθητές να έχουν ευκολότερη πρόσβαση στο σχολείο κατά την διάρκεια των χειμερινών μηνών. Αρχικά η σκάλα είχε 300 σκαλιά (ουκ ολίγα για να τα ανεβαίνεις καθημερινά), αλλά μετά το 1849 ο αριθμός τους μειώθηκε στα 175.

Αφού ανεβήκαμε τα σκαλιά συναντήσαμε το σχολείο, όπου εκείνη την ώρα τα παιδιά είχαν μάθημα

Δίπλα στο σχολείο βρίσκεται η Εκκλησία του Λόφου.

Η κατασκευή της κράτησε περίπου 200 χρόνια (1345-1525) και από το 1547και έπειτα, έγινε το κέντρο των Λουθηριανών της Σιγκισοάρας. Κάτω από τη χορωδία βρίσκεται η μοναδική γνωστή κρύπτη στην Τρανσυλβανία και οι τάφοι της είναι από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα…

Είπαμε να μην κάνουμε αποτοξίνωση μπάμ και κάτω από τις επισκέψεις νεκροταφείων και μας έρθει απότομο, οπότε και σήμερα το πρόγραμμα είχε ένα νεκροταφείο

Αφού πήραμε τη δόση μας και για σήμερα κατευθυνθήκαμε προς τον Πύργο των Σκοινοποιών. Ο πύργος αυτός προστάτευε τη βορειοδυτική πλευρά του κάστρου κατά το Μεσαίωνα.

Είχε ερθει η ώρα να δούμε τις οχυρώσεις και να περιηγηθούμε στα δρομάκια της παλιάς πόλης. Πήραμε τη Strada Scarii για να κατέβουμε από τον λόφο. Κατα την κάθοδο μας χαζεύαμε τις κατοικίες και την θέα χαμηλά

Καθώς θαυμάζαμε τα χρώματα και την αρχιτεκτονική των κτιρίων, φτάσαμε στο Πύργο των Γουναράδων

Περάσαμε και από άλλες οχειρώσεις της πόλης και συνεχίσαμε μέσα στα πανέμορφα στενά…

…για να φτάσουμε στον Πύργο των Ραφτών. Ανεγέρθη το 14ο αιώνα από την πιο πλούσια επαγγελματική κάστα της πόλης, αυτή των ραφτών και αποτέλεσε ένα από τα πιο απόρθητα σημεία των οχειρώσεων της πόλης!

Επόμενη μας στάση ο Πύργος των Τσαγκάρηδων. Χτίστηκε τον 16ο αιώνα και φέρει έντονα στοιχεία μπαρόκ. Η εξαγωνική του βάση, το ασύμμετρο μέγεθος των πλευρών και η τρουλωτή σκεπή του, στη μια πλευρά της οποίας υπάρχει ένα μικρό παρατηρητήριο, δίνουν μια ιδιαίτερη χροιά και τον κατατάσσουν στους πιο όμορφους πύργους της πόλης!

Την παλιά πόλη δύσκολα την χορταίνεις…έτσι λοιπόν, συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα στενά, ώσπου βρεθήκαμε στο Πύργο των Φαναρτζίδων

Δίπλα από την είσοδο του πύργου υπήρχε μία στοά κάτω από τα τείχη, που οδηγούσε σε κάποια σκαλοπάτια εκτός των τειχών.

Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να φύγουμε, αλλά δεν ήθελα να φύγουμε! Ήταν τόσο όμορφα…

****
Βγήκαμε από τη παλιά πόλη και καθώς πηγαίναμε στο αυτοκίνητο θαυμάσαμε την ομορφιά και της νέας πόλης, κάνοντας μία μικρή βόλτα στους δρόμους της.

Η Sighisoara ήταν μία από τις ομορφότερες πόλεις που έχω δεί!


Συνεχίζεται…

 

[paefstra]

Προσπαθώ να κοιτάξω φευγαλέα τις φωτογραφίες της Σιγκισοάρας, αφού θα είμαι εκεί σε 1.5 μήνα. Κι εσύ, βρε πουλάκι μου, μου τα 'δειξες ολα

 

[Sassenach77]

Προσπαθώ να κοιτάξω φευγαλέα τις φωτογραφίες της Σιγκισοάρας, αφού θα είμαι εκεί σε 1.5 μήνα. Κι εσύ, βρε πουλάκι μου, μου τα 'δειξες ολα

Άλλο οι φωτογραφίες και άλλο η πραγματικότητα!
Έχω σκεφτεί πολλές φορές οτι οι φωτογραφίες που ανεβάζω είναι πάρα πολλές! Και έτσι μπορεί να στερώ τη χαρά της ανακάλυψης...sorry
Αν ξαναγράψω ιστορία, θα είμαι φειδωλή στις φωτογραφίες....το υπόσχομαι!
Τώρα δεν θέλω να αλλάξω τη μορφή της ιστορίας

 

[paefstra]

Όχι, όχι, είπαμε τις κοιτάζω φευγαλέα .
Σκέψου ότι κάποιοι δεν θα πάνε ποτέ σε αυτόν τον προορισμό, οπότε αξίζει να τον δουν. Ή να αποτελέσει ερέθισμα να πανε!

 

[BASILISPAP]

Φέρετρα... Νεκροταφεία... καί άλλες παρόμοιες ανάλαφρες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου, όταν διαβάζω τίς ταξιδιωτικες ιστορίες σου .
Αυτή η Sighisoara, μου θυμίζει μια αγαπημένη μου πόλη, το cesky krumlov της Τσεχίας. Μπηκε στα προσεχώς...
Μου άνοιξες τα μάτια για μια χώρα που το σκεφτόμουν αλλά δεν θα πήγαινα αλλιώς! Ευχαριστώ για την πολύ όμορφη ιστορία σου!!

Υ.Γ. Κράτα τον τρόπο γραφής σου, είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από τους άλλους !

 

[Sassenach77]

Φέρετρα... Νεκροταφεία... καί άλλες παρόμοιες ανάλαφρες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου, όταν διαβάζω τίς ταξιδιωτικες ιστορίες σου .

...χαρούμενα πράγματα δλδ...
Πέρα απο τη πλάκα, τα ταφικά έθιμα των λαών, δείχνουν πολλά για την κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική τους δομή! Πιστεύω πως οι Ρουμάνοι και ειδικά στη βόρεια Ρουμανία, έχουν βρεί έναν πολύ ωραίο τρόπο για να υπερνικήσουν το φόβο του θανάτου! Και είναι πολύ σημαντικό αυτό....Έτσι διαμορφώνεις καλύτερα (απο πολλές απόψεις) τον τρόπο ζωής σου, ώστε να ζείς πιο εποικοδομητικά για τον εαυτό σου κυρίως και κατ' επέκταση για τους γυρω σου.

Αυτή η Sighisoara, μου θυμίζει μια αγαπημένη μου πόλη, το cesky krumlov της Τσεχίας. Μπηκε στα προσεχώς...
Μου άνοιξες τα μάτια για μια χώρα που το σκεφτόμουν αλλά δεν θα πήγαινα αλλιώς! Ευχαριστώ για την πολύ όμορφη ιστορία σου!!

Εγώ ευχαριστώ Μπιλάκο!

Υ.Γ. Η πόλη της Τσεχίας γράφτηκε στα προσεχώς!

Υ.Γ. Κράτα τον τρόπο γραφής σου, είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από τους άλλους !

Ο τρόπος γραφής θα μείνει ίδιος, απλά οι φωτογραφίες θα είναι τόσες, όσες είναι απαραίτητες!
Η @paefstra έχει δίκιο, και άλλωστε και εγώ η ίδια το έχω σκεφτεί αυτό. Θα μπορούσα να δείξω 3 στενά δρομάκια της πόλης και όχι 15 πχ....Έτσι δεν βλέπει τα πάντα ο μελλοντικός ταξιδιώτης και διατηρεί την περιέργεια του (που είναι πολύ σημαντική ). Αν ανεβάσεις σωστά επιλεγμένες φώτο έχεις ικανοποιήσει τους πάντες!

 

[giannismits]

Ε καλά δεν θα μας ζητήσεις και συγνώμη επειδή ανεβάζεις πολλές φωτογραφίες. Το ίδιο κάνω κι εγώ μόνο και μόνο επειδή δεν μπορώ να επιλέξω από τις πολλές φωτογραφίες μου, κι έτσι ανεβάζω σχεδόν όλες που μ' αρέσουν. Το ίδιο βασικά κάνουμε οι περισσότεροι. Προσωπικά δεν με ενοχλεί. Όσο για τη Σιγκισοάρα, απλά τέλεια. Αυτή τη Ρουμανία την έχω εδώ και χρόνια στο μάτι και ακόμα να πάω. Σούπερ η ιστορία σου