Περιεχόμενα
To Flix Bus μας αφήνει στο σταθμό των τρένων, λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο μας. Για να μπεις Γαλλία κανένας έλεγχος, κανένα άγχος…σε αντίθεση με τους Ελβετούς! Φαίνεται ήδη πως είμαι σε ένα μαγικό μέρος… το κέντρο της πόλης με πανέμορφα μεγάλα κτίρια και πλακόστρωτους δρόμους, η παλιά πόλη, ακριβώς αυτό που χαρακτηρίζεται το Ανεσί: η Βενετία της Γαλλίας!
Για τη μικρή διαδρομή από το σταθμό των τρένων μέχρι το ξενοδοχείο διασχίζουμε τον κεντρικό δρόμο της πόλης rue Sommeiller που είναι γεμάτος από μαγαζιά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι τα μαγαζιά της πόλης. Καταστήματα με καλά δερμάτινα παπούτσια σε προσιτές τιμές, μικρά μαγαζιά με κομψά ρούχα, κοινώς κύριοι αν έχετε όρεξη να ψωνίσετε είναι η ευκαιρία σας, αν δεν έχετε όρεξη και συνοδεύεστε, σίγουρα να οπλιστείτε με υπομονή γιατί η παρέα σας θα ψωνίσει! Ακόμα και εγώ που βαριέμαι οικτρά τα ψώνια, μπήκα στον πειρασμό.
Τα μαγαζιά της πόλης κλείνουν στις 19.00 και μετά ο κόσμος εξαφανίζεται….η πρώτη μου σκέψη είναι πως κλασσική επαρχία Ευρώπης θα είναι, με τον κόσμο να μαζεύεται σπίτι νωρίς. Ευτυχώς το Ανεσί με διέψευσε. Κάνοντας τις γνωστές πρώτες βόλτες εξερεύνησης στην πόλη κατέληξα στη λίμνη. Πλήθος από κόσμο περπατούσε προς αυτή την κατεύθυνση. Γύρω από την περιοχήτης λίμνης στο Ανεσί έχουν κατασκευάσει ποδηλατοδρόμο και πεζόδρομο (γνωστό ως Le Pâquier ή Champ de Mars) που καλύπτεται από παχιά σκιά των ψηλών δέντρων. Δίπλα υπάρχει ένα ατελείωτο καταπράσινο πάρκο (The Paquier) με πολλές υπαίθριες αθλητικές εγκαταστάσεις που από την μία πλευρά τελειώνει με τη δημοτική πλαζ της λίμνης και ένα μεγάλο κλαμπ. Το πάρκο έχει πραγματικά εκπληκτική θέα στα γύρω βουνά. Σωρεία κόσμου να κατευθύνεται προς τη λίμνη, πολλοί με τα ποδήλατά τους (υπάρχει η δυνατότητα ενοικίασης) άλλοι πεζοί, νέοι να παίζουν βόλεϊ ή ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, άλλοι να κάνουν βουτιές στη λίμνη στη δημοτική πλαζ και άλλοι να καταφθάνουν με επίσημη ενδυμασία για να μπουν στο κλαμπ. Ένα είναι το αίσθημα που λαμβάνεις…ζωής!
Η επόμενη μέρα με βρίσκει να έχω να περάσω όλη τη μέρα μόνη μου στην πόλη. Δεν είναι το καλύτερό μου, αλλά μην κλαίγομαι κιόλας! Στο Ανεσί είμαι, με άδεια και καλό καιρό. Η πόλη έχει αρκετούς δρόμους με μαγαζιά τα οποία θυμίζουν ξεκάθαρα γαλλική πόλη! Και όπως περπατάς σε μία γαλλική πόλη ξαφνικά νιώθεις πως βρίσκεσαι στη Βενετία. Μικρά σοκάκια, σπίτια χτισμένα πάνω στο νερό, κανάλια του ποταμού Thiou, λουλούδια παντού και κάθε ένα σημείο καλύτερο από το άλλο για φωτογραφία! Ευτυχώς ήμουν μόνη και μπόρεσα να βγάλω 7.000 φωτογραφίες…χωρίς γκρίνια! Δεν μπορώ να περιγράψω την ομορφιά αυτής της πόλης, μου μοιάζει με Κολμάρ και Στρασβούργο.
Ο δρόμος με οδηγεί στο Palais de I’Île, ίσως το πιο χαρακτηριστικό κτίσμα του Annecy, φτιαγμένο σε σχήμα πλοίου. Είναι ένα μεσαιωνικό κάστρο του 12ου αιώνα (λειτούργησε και σαν φυλακή), χτισμένο σε βραχώδες νησάκι μέσα στο ποτάμι. Τώρα λειτουργεί ως μουσείο τέχνης και τοπικής ιστορίας. Λίγο πιο δίπλα ο Καθεδρικό του Αγίου Πέτρου, μια εκκλησία του 15ου αιώνα από την οποία πέρασε κάποτε και ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ για μαθήματα φωνητικής. H άλλη εκκλησία που με εντυπωσίασε ήταν στις όχθες του ποταμού Θιού η «Εκκλησία των Ιταλών» επειδή είναι δημοφιλής στην τοπική ιταλική κοινότητα, χρονολογείται από το 1614.
Από όλα τα σημεία της πόλης φαίνεται η Basilique de la Visitation. Για να τη φτάσεις έχει ανέβασμα στην άνω πόλη. Μοντέρνα εκκλησία, χτισμένη μεταξύ 1922-1930, το καμπαναριό παρέχει πανοραμική θέα στη λίμνη και στις γαλλικές Άλπεις. Και μια που είχα βάλει σκοπό να δω όλα τα αξιοθέατα της πόλης, δηλαδή όλες τις εκκλησίες της, κατηφορίζοντας από εκεί οδηγήθηκα στη Παναγία της Liesse (Notre-Dame de Liesse). Αρχικά χτισμένη τον 14ο αιώνα στη θέση μιας μεσαιωνικής πλατείας, νοσοκομείου και παλιού παρεκκλησίου, μεγάλο μέρος της σημερινής εκκλησίας χρονολογείται από το 1851. Στέκεται στην πλευρά της πλατείας Place Notre Dame, που πλαισιώνεται από καφετέριες και καταστήματα και είναι ένα υπέροχο μέρος για την παρακολούθηση των ανθρώπων. Η εκκλησία διαθέτει ένα εντυπωσιακό καμπαναριό και γοτθικά παράθυρα που έχουν ανακαινιστεί.
Η ώρα είναι 14.00 και έχει 34 βαθμούς! Δεν αντέχω να περπατήσω άλλο στην πόλη αλλά και ούτε πεινάω. Κλασσική εναλλακτική του καφέ σε πόλη με υγρό στοιχείο είναι η κρουαζιέρα, για εμένα! Το προηγούμενο βράδυ είχε πιάσει το μάτι μου κρουαζιέρες που γίνονται στη λίμνη και διαρκούν μία ή μιάμιση ώρα. Οδεύοντας προς τη λίμνη περνάω από τους κήπους της Ευρώπης (Jardins de l’Europe), ένα πάρκο με πολλά μονοπάτια, καλά περιποιημένο γκαζόν, πανύψηλα δέντρα που προσφέρουν σκιά και γαλήνη.
Φτάνοντας στη λίμνη για την κρουαζιέρα αντικρίζω μια οχλαγωγία γύρω από το σκάφος. Παππούδες γιαγιάδες σίγουρα άνω των 80 ετών να παλεύουν να μπουν στο σκάφος. Έψαξα απελπισμένα να βρω έστω και έναν κάτω από τα 80 να κάτσω δίπλα του, αλλά τίποτα. Όπως μου εξήγησαν μετά, το Ανεσί είναι γνωστός προορισμός για ηλικιωμένους…
Κρουαζιέρα στη λίμνη: αν εξαιρέσουμε το γεγονός πως όλοι προσπαθούσαν να μου πιάσουν κουβέντα…εννοείται στα γαλλικά, η κρουαζιέρα ήταν πανέμορφη και χαλαρωτική. Για μιάμιση ώρα ξεχνούσες τα πάντα και απλά απολάμβανες το τοπίο (όταν δεν μου μιλούσε κάποια γιαγιά από γύρω)! Την προσοχή έκλεψε σε όλους μας το κάστρο Château d’ Annecy που βρίσκεται στην κορυφή ενός μικρού λόφου και φαίνεται ξεκάθαρα από το σκάφος. Τον 13ο αιώνα ήταν το κάστρο και η έδρα του εκάστοτε κόμη της Γενεύης αλλά σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.
16.30 επιστροφή στην πόλη και είμαι έτοιμη για φαγητό. Ξεκινάω ψάχνοντας στο ιντερνέτ τα πιο ωραία παραδοσιακά μαγαζιά, τις βαθμολογίες τους, τα πιάτα τους… χρόνο είχα έτσι και αλλιώς….αλλά τζάμπα το ψάξιμο! Σε 5 μαγαζιά κάθισα και με σήκωσαν γιατί οι κουζίνες στα μαγαζιά κλείνουν 14.00-19.00! Η συνέχεια φανταστική… ρώτησα σε όλα τα μαγαζιά του Ανεσί αν μπορούσα να φάω ανεξαρτήτως βαθμολογίας, τιμής, τοποθεσίας μέχρι που βρήκα το πιο τουριστικό και κάθισα για ένα στέικ μισό άψητο, να φάω να συνέλθω! Επόμενη λύση ήταν το σούπερ μάρκετ με τα κρύα γεύματα…!
Η μέρα τελείωσε κάνοντας τη γνωστή βόλτα γύρω από τη λίμνη, τρώγοντας παγωτό από το Le Glacier des Alpes, πάνω από 45 γεύσεις και θεωρείτε από τα καλύτερα εργαστήρια παγωτού σε όλη τη Γαλλία. Η γεύση λεβάντας μελιού σίγουρα θύμιζε…Γαλλία!
Τρίτη μέρα της εκδρομής και έχω ακόμα να μισή μέρα στο Ανεσί. Λίγο πολύ η μέρα κύλησε με τον ίδιο τρόπο ξεγνοιασιάς και απόλαυσης μέχρι να τελειώσει το έτερον ήμισυ τη δουλειά και να κάνει τις πρώτες βόλτες μαζί μου στο Ανεσί, πόσες σέλφι να βγάλω πια! Ήξερε που ήθελα να τον πάω και είχε ήδη την ξινισμένη φάτσα του! Στις εκβολές του ποταμού Θιού στη λίμνη είναι το Γεφύρι της Αγάπης (Pont des Amours), μια πεζογέφυρα που συνδέει το πάρκο με τους Κήπους της Ευρώπης. Υπάρχει ένας τοπικός θρύλος που λέει ότι, αν δύο άνθρωποι φιληθούν στη μέση της, θα μείνουν μαζί για μια ζωή. Μεταξύ μας, μιλάμε για μία τέρμα απλή γέφυρα.. (η μία εκδοχή για την καταβολή του μύθου βρίσκεται στη συνήθεια των νεαρών ερωτευμένων να καταφεύγουν στην περιοχή των κήπων για ησυχία και διακριτικότητα, η άλλη εκδοχή είναι πως ίσως καλύφθηκε έτσι η δράση ιερόδουλων σε αυτή την κάπως πιο απομονωμένη τοποθεσία). Το Γεφύρι της Αγάπης έχει γίνει δημοφιλέστατος προορισμός για τα ζευγάρια που επισκέπτονται το Annecy και έχει ωραία θέα προς την πόλη και τα κανάλια του Θιού.
Ήρθε η ώρα για Λυών! Επιτέλους δεν θα περιπλανιόμουν μόνη μου και θα βλέπαμε κάτι καινούργιο! Η ώρα είναι 18.00 και κατευθυνόμαστε στο σταθμό των τρένων. Έχω τσεκάρει πως έχει 2 τρένα ακόμα για Λυών. Στο σταθμό των τρένων πανικός, κόσμος να φωνάζει, απίστευτη ζέστη μέσα στο κτίριο (Γαλλία είσαι, δεν έχουν κρύο κλιματισμό σε τέτοια μέρη). Απεργία! Επόμενη και μοναδική εναλλακτική τα αγαπημένα λεωφοριάκια. Βρίσκω το επόμενο blablacar bus που φεύγει σε 20’ λεπτά, κλείνω θέσεις και αρχίζουμε να ψάχνουμε από που στο καλό φεύγει! Το email έγραφε πλατεία των τρένων αλλά μιλάμε για μία τεράστια πλατεία που είχε άλλες 2 επιμέρους πλατείες. Να ανεβοκατεβαίνουμε πάνω κάτω, να μην βρίσκουμε πουθενά ενημέρωση για Λυών. Εκεί αναγκάστηκα να επιστρατεύσω αυτά τα γαλλικά που αναφέρω στο βιογραφικό μου ότι ξέρω... σε επίπεδο C1! Καλά τι C1 με το ζόρι τα βασικά καταλάβαινα και ευτυχώς που το έτερον ήμισυ δεν μιλάει γρι γαλλικά για να καταλάβει πως ούτε σωστή λέξη δεν άρθρωνα (είναι που καυχιέμαι τρομάρα μου για τις ξένες γλώσσες που μιλάω). Με τα πολλά, όλοι μας έλεγαν, κάπου από εδώ γύρω φεύγει το λεωφορείο αλλά δεν ξέρουμε που ακριβώς. Έχουν μείνει 2’ για την ώρα αναχώρησης, έχουμε απελπιστεί, εγώ έχω απελπιστεί επίσης και γιατί οι τουαλέτες του σταθμού είναι κλειδωμένες και είμαι να σκάσω. Κάπου εκεί του λέω, εγώ πάω να βρω τουαλέτες εσύ φρόντισε να βρεις το λεωφορείο! Εγώ τελικά πήγα σε ένα τούρκικο κεπαμπζίδικο και αυτός έκανε πάνω κάτω την πλατεία! Έχουν περάσει 5’ από την ώρα αναχώρησης και εμείς ακόμα εκεί απελπισμένοι. Ψάξε του λέω εναλλακτική να φύγουμε…Α να μου λέει, το blablacar έχει και μοιράσου αυτοκίνητο με μόλις €6 και το οδηγεί με ξανθιά 35άρα που μένει εκεί και πηγαινοέρχεται κάθε μέρα….ώπα ωπα ώπα… πρώτον ποιος δεν ξέρει πως το blablacar ξεκίνησε σαν εφαρμογή μοιράσου αυτοκίνητο (είναι κάθε βδομάδα εξωτερικό) και δεύτερον…εδώ καιγόμαστε και εσύ έχεις αναλύσει το προφίλ της οδηγού;; Το blablacar bus ξεπρόβαλε μπροστά μας! Είχε καθυστέρηση 10’, είχα ενημερωθεί με εμαιλ (δεν το είχα δει)!
Για τη μικρή διαδρομή από το σταθμό των τρένων μέχρι το ξενοδοχείο διασχίζουμε τον κεντρικό δρόμο της πόλης rue Sommeiller που είναι γεμάτος από μαγαζιά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι τα μαγαζιά της πόλης. Καταστήματα με καλά δερμάτινα παπούτσια σε προσιτές τιμές, μικρά μαγαζιά με κομψά ρούχα, κοινώς κύριοι αν έχετε όρεξη να ψωνίσετε είναι η ευκαιρία σας, αν δεν έχετε όρεξη και συνοδεύεστε, σίγουρα να οπλιστείτε με υπομονή γιατί η παρέα σας θα ψωνίσει! Ακόμα και εγώ που βαριέμαι οικτρά τα ψώνια, μπήκα στον πειρασμό.
Τα μαγαζιά της πόλης κλείνουν στις 19.00 και μετά ο κόσμος εξαφανίζεται….η πρώτη μου σκέψη είναι πως κλασσική επαρχία Ευρώπης θα είναι, με τον κόσμο να μαζεύεται σπίτι νωρίς. Ευτυχώς το Ανεσί με διέψευσε. Κάνοντας τις γνωστές πρώτες βόλτες εξερεύνησης στην πόλη κατέληξα στη λίμνη. Πλήθος από κόσμο περπατούσε προς αυτή την κατεύθυνση. Γύρω από την περιοχήτης λίμνης στο Ανεσί έχουν κατασκευάσει ποδηλατοδρόμο και πεζόδρομο (γνωστό ως Le Pâquier ή Champ de Mars) που καλύπτεται από παχιά σκιά των ψηλών δέντρων. Δίπλα υπάρχει ένα ατελείωτο καταπράσινο πάρκο (The Paquier) με πολλές υπαίθριες αθλητικές εγκαταστάσεις που από την μία πλευρά τελειώνει με τη δημοτική πλαζ της λίμνης και ένα μεγάλο κλαμπ. Το πάρκο έχει πραγματικά εκπληκτική θέα στα γύρω βουνά. Σωρεία κόσμου να κατευθύνεται προς τη λίμνη, πολλοί με τα ποδήλατά τους (υπάρχει η δυνατότητα ενοικίασης) άλλοι πεζοί, νέοι να παίζουν βόλεϊ ή ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, άλλοι να κάνουν βουτιές στη λίμνη στη δημοτική πλαζ και άλλοι να καταφθάνουν με επίσημη ενδυμασία για να μπουν στο κλαμπ. Ένα είναι το αίσθημα που λαμβάνεις…ζωής!
Η επόμενη μέρα με βρίσκει να έχω να περάσω όλη τη μέρα μόνη μου στην πόλη. Δεν είναι το καλύτερό μου, αλλά μην κλαίγομαι κιόλας! Στο Ανεσί είμαι, με άδεια και καλό καιρό. Η πόλη έχει αρκετούς δρόμους με μαγαζιά τα οποία θυμίζουν ξεκάθαρα γαλλική πόλη! Και όπως περπατάς σε μία γαλλική πόλη ξαφνικά νιώθεις πως βρίσκεσαι στη Βενετία. Μικρά σοκάκια, σπίτια χτισμένα πάνω στο νερό, κανάλια του ποταμού Thiou, λουλούδια παντού και κάθε ένα σημείο καλύτερο από το άλλο για φωτογραφία! Ευτυχώς ήμουν μόνη και μπόρεσα να βγάλω 7.000 φωτογραφίες…χωρίς γκρίνια! Δεν μπορώ να περιγράψω την ομορφιά αυτής της πόλης, μου μοιάζει με Κολμάρ και Στρασβούργο.
Ο δρόμος με οδηγεί στο Palais de I’Île, ίσως το πιο χαρακτηριστικό κτίσμα του Annecy, φτιαγμένο σε σχήμα πλοίου. Είναι ένα μεσαιωνικό κάστρο του 12ου αιώνα (λειτούργησε και σαν φυλακή), χτισμένο σε βραχώδες νησάκι μέσα στο ποτάμι. Τώρα λειτουργεί ως μουσείο τέχνης και τοπικής ιστορίας. Λίγο πιο δίπλα ο Καθεδρικό του Αγίου Πέτρου, μια εκκλησία του 15ου αιώνα από την οποία πέρασε κάποτε και ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ για μαθήματα φωνητικής. H άλλη εκκλησία που με εντυπωσίασε ήταν στις όχθες του ποταμού Θιού η «Εκκλησία των Ιταλών» επειδή είναι δημοφιλής στην τοπική ιταλική κοινότητα, χρονολογείται από το 1614.
Από όλα τα σημεία της πόλης φαίνεται η Basilique de la Visitation. Για να τη φτάσεις έχει ανέβασμα στην άνω πόλη. Μοντέρνα εκκλησία, χτισμένη μεταξύ 1922-1930, το καμπαναριό παρέχει πανοραμική θέα στη λίμνη και στις γαλλικές Άλπεις. Και μια που είχα βάλει σκοπό να δω όλα τα αξιοθέατα της πόλης, δηλαδή όλες τις εκκλησίες της, κατηφορίζοντας από εκεί οδηγήθηκα στη Παναγία της Liesse (Notre-Dame de Liesse). Αρχικά χτισμένη τον 14ο αιώνα στη θέση μιας μεσαιωνικής πλατείας, νοσοκομείου και παλιού παρεκκλησίου, μεγάλο μέρος της σημερινής εκκλησίας χρονολογείται από το 1851. Στέκεται στην πλευρά της πλατείας Place Notre Dame, που πλαισιώνεται από καφετέριες και καταστήματα και είναι ένα υπέροχο μέρος για την παρακολούθηση των ανθρώπων. Η εκκλησία διαθέτει ένα εντυπωσιακό καμπαναριό και γοτθικά παράθυρα που έχουν ανακαινιστεί.
Η ώρα είναι 14.00 και έχει 34 βαθμούς! Δεν αντέχω να περπατήσω άλλο στην πόλη αλλά και ούτε πεινάω. Κλασσική εναλλακτική του καφέ σε πόλη με υγρό στοιχείο είναι η κρουαζιέρα, για εμένα! Το προηγούμενο βράδυ είχε πιάσει το μάτι μου κρουαζιέρες που γίνονται στη λίμνη και διαρκούν μία ή μιάμιση ώρα. Οδεύοντας προς τη λίμνη περνάω από τους κήπους της Ευρώπης (Jardins de l’Europe), ένα πάρκο με πολλά μονοπάτια, καλά περιποιημένο γκαζόν, πανύψηλα δέντρα που προσφέρουν σκιά και γαλήνη.
Φτάνοντας στη λίμνη για την κρουαζιέρα αντικρίζω μια οχλαγωγία γύρω από το σκάφος. Παππούδες γιαγιάδες σίγουρα άνω των 80 ετών να παλεύουν να μπουν στο σκάφος. Έψαξα απελπισμένα να βρω έστω και έναν κάτω από τα 80 να κάτσω δίπλα του, αλλά τίποτα. Όπως μου εξήγησαν μετά, το Ανεσί είναι γνωστός προορισμός για ηλικιωμένους…
Κρουαζιέρα στη λίμνη: αν εξαιρέσουμε το γεγονός πως όλοι προσπαθούσαν να μου πιάσουν κουβέντα…εννοείται στα γαλλικά, η κρουαζιέρα ήταν πανέμορφη και χαλαρωτική. Για μιάμιση ώρα ξεχνούσες τα πάντα και απλά απολάμβανες το τοπίο (όταν δεν μου μιλούσε κάποια γιαγιά από γύρω)! Την προσοχή έκλεψε σε όλους μας το κάστρο Château d’ Annecy που βρίσκεται στην κορυφή ενός μικρού λόφου και φαίνεται ξεκάθαρα από το σκάφος. Τον 13ο αιώνα ήταν το κάστρο και η έδρα του εκάστοτε κόμη της Γενεύης αλλά σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.
16.30 επιστροφή στην πόλη και είμαι έτοιμη για φαγητό. Ξεκινάω ψάχνοντας στο ιντερνέτ τα πιο ωραία παραδοσιακά μαγαζιά, τις βαθμολογίες τους, τα πιάτα τους… χρόνο είχα έτσι και αλλιώς….αλλά τζάμπα το ψάξιμο! Σε 5 μαγαζιά κάθισα και με σήκωσαν γιατί οι κουζίνες στα μαγαζιά κλείνουν 14.00-19.00! Η συνέχεια φανταστική… ρώτησα σε όλα τα μαγαζιά του Ανεσί αν μπορούσα να φάω ανεξαρτήτως βαθμολογίας, τιμής, τοποθεσίας μέχρι που βρήκα το πιο τουριστικό και κάθισα για ένα στέικ μισό άψητο, να φάω να συνέλθω! Επόμενη λύση ήταν το σούπερ μάρκετ με τα κρύα γεύματα…!
Η μέρα τελείωσε κάνοντας τη γνωστή βόλτα γύρω από τη λίμνη, τρώγοντας παγωτό από το Le Glacier des Alpes, πάνω από 45 γεύσεις και θεωρείτε από τα καλύτερα εργαστήρια παγωτού σε όλη τη Γαλλία. Η γεύση λεβάντας μελιού σίγουρα θύμιζε…Γαλλία!
Τρίτη μέρα της εκδρομής και έχω ακόμα να μισή μέρα στο Ανεσί. Λίγο πολύ η μέρα κύλησε με τον ίδιο τρόπο ξεγνοιασιάς και απόλαυσης μέχρι να τελειώσει το έτερον ήμισυ τη δουλειά και να κάνει τις πρώτες βόλτες μαζί μου στο Ανεσί, πόσες σέλφι να βγάλω πια! Ήξερε που ήθελα να τον πάω και είχε ήδη την ξινισμένη φάτσα του! Στις εκβολές του ποταμού Θιού στη λίμνη είναι το Γεφύρι της Αγάπης (Pont des Amours), μια πεζογέφυρα που συνδέει το πάρκο με τους Κήπους της Ευρώπης. Υπάρχει ένας τοπικός θρύλος που λέει ότι, αν δύο άνθρωποι φιληθούν στη μέση της, θα μείνουν μαζί για μια ζωή. Μεταξύ μας, μιλάμε για μία τέρμα απλή γέφυρα.. (η μία εκδοχή για την καταβολή του μύθου βρίσκεται στη συνήθεια των νεαρών ερωτευμένων να καταφεύγουν στην περιοχή των κήπων για ησυχία και διακριτικότητα, η άλλη εκδοχή είναι πως ίσως καλύφθηκε έτσι η δράση ιερόδουλων σε αυτή την κάπως πιο απομονωμένη τοποθεσία). Το Γεφύρι της Αγάπης έχει γίνει δημοφιλέστατος προορισμός για τα ζευγάρια που επισκέπτονται το Annecy και έχει ωραία θέα προς την πόλη και τα κανάλια του Θιού.
Ήρθε η ώρα για Λυών! Επιτέλους δεν θα περιπλανιόμουν μόνη μου και θα βλέπαμε κάτι καινούργιο! Η ώρα είναι 18.00 και κατευθυνόμαστε στο σταθμό των τρένων. Έχω τσεκάρει πως έχει 2 τρένα ακόμα για Λυών. Στο σταθμό των τρένων πανικός, κόσμος να φωνάζει, απίστευτη ζέστη μέσα στο κτίριο (Γαλλία είσαι, δεν έχουν κρύο κλιματισμό σε τέτοια μέρη). Απεργία! Επόμενη και μοναδική εναλλακτική τα αγαπημένα λεωφοριάκια. Βρίσκω το επόμενο blablacar bus που φεύγει σε 20’ λεπτά, κλείνω θέσεις και αρχίζουμε να ψάχνουμε από που στο καλό φεύγει! Το email έγραφε πλατεία των τρένων αλλά μιλάμε για μία τεράστια πλατεία που είχε άλλες 2 επιμέρους πλατείες. Να ανεβοκατεβαίνουμε πάνω κάτω, να μην βρίσκουμε πουθενά ενημέρωση για Λυών. Εκεί αναγκάστηκα να επιστρατεύσω αυτά τα γαλλικά που αναφέρω στο βιογραφικό μου ότι ξέρω... σε επίπεδο C1! Καλά τι C1 με το ζόρι τα βασικά καταλάβαινα και ευτυχώς που το έτερον ήμισυ δεν μιλάει γρι γαλλικά για να καταλάβει πως ούτε σωστή λέξη δεν άρθρωνα (είναι που καυχιέμαι τρομάρα μου για τις ξένες γλώσσες που μιλάω). Με τα πολλά, όλοι μας έλεγαν, κάπου από εδώ γύρω φεύγει το λεωφορείο αλλά δεν ξέρουμε που ακριβώς. Έχουν μείνει 2’ για την ώρα αναχώρησης, έχουμε απελπιστεί, εγώ έχω απελπιστεί επίσης και γιατί οι τουαλέτες του σταθμού είναι κλειδωμένες και είμαι να σκάσω. Κάπου εκεί του λέω, εγώ πάω να βρω τουαλέτες εσύ φρόντισε να βρεις το λεωφορείο! Εγώ τελικά πήγα σε ένα τούρκικο κεπαμπζίδικο και αυτός έκανε πάνω κάτω την πλατεία! Έχουν περάσει 5’ από την ώρα αναχώρησης και εμείς ακόμα εκεί απελπισμένοι. Ψάξε του λέω εναλλακτική να φύγουμε…Α να μου λέει, το blablacar έχει και μοιράσου αυτοκίνητο με μόλις €6 και το οδηγεί με ξανθιά 35άρα που μένει εκεί και πηγαινοέρχεται κάθε μέρα….ώπα ωπα ώπα… πρώτον ποιος δεν ξέρει πως το blablacar ξεκίνησε σαν εφαρμογή μοιράσου αυτοκίνητο (είναι κάθε βδομάδα εξωτερικό) και δεύτερον…εδώ καιγόμαστε και εσύ έχεις αναλύσει το προφίλ της οδηγού;; Το blablacar bus ξεπρόβαλε μπροστά μας! Είχε καθυστέρηση 10’, είχα ενημερωθεί με εμαιλ (δεν το είχα δει)!
