Μολδαβία Αμφισβητούμενα Εδάφη Μέρος 'Α: Υπερδνειστερία

[fenia42]

Η πρώτη φορά που άκουσα για αυτή τη γωνία της γης ήταν μέσα από ένα βιβλίο βιογραφια κάποιου Νικολαι Λιλιν, πρώην κατοίκου Μπεντερ και νυν Ιταλίας. Το βιβλίο λέγεται Σιβηρικη αγωγή και περιγράφει τη ζωή στη «χώρα» μετά την πτώση της σοβιετικής ένωσης, πως κατέληξε «αμφισβητούμενα εδαφοι» όπως λέει και η συμφορμιτισσα, αλλά το κυριότερο μας συστήνει τον κώδικα ζωής των «έντιμων» εγκληματιών.
Κάποιοι το αποκάλεσαν αποκυήματα φαντασίας, μπορεί και να είναι, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.

Ντρέπομαι γι'αυτό που θα πω, αλλά σήμερα εξαιτίας αυτού του βιβλίου θα έχανα το αεροπλάνο που θα με επέστρεφε από το ολιγοήμερο ταξίδι μου στην περιοχή. Καθυστέρηση η πτήση είκοσι λεπτά γιατί δε πήρα χαμπάρι ότι έχασα την επιβίβαση, τόσο απορροφημένη και τόσο ανόητη είμαι. Παρόλ' αυτά δε πιστεύω λέξη από όσα μας αφηγείται ο συγγραφέας
Οσο για την Υπερδνειστερία, με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα.

 

[Vasileti]

Με ρωτουσαν για την Ελλάδα, τα αξιοθέατα, τον καιρό. Για τη δουλειά μου, τις σπουδές μου, την προσωπική μου ζωή. Τους έκανε εντύπωση το ότι ταξίδευα μόνη

Τουναντίον, δεκάδες φίλους/φίλες που φιλοξένησα κατά καιρούς από την πρώην αυτοκρατορία, ουδείς κόπανος έλληνας φίλος/φίλη μπήκε στον κόπο να ρωτήσει ποτέ για κάτι! ή να αναρρωτηθεί για αυτούς τους ανθρώπους, που πλειοψηφικά μάλιστα είχαν πολλαπλάσια καλλιέργεια, τόσο επιστημονική όσο και προσωπική, παρά τη φτώχεια τους, εάν κάποιος στο στυλάκι του δυτικου δηθενισμού έμπαινε την τρύπα να συγκρίνει.
Ισχυρίζομαι ότι η πλειοψηφία των δυτικών, ούτως ή αλλως απεχθούς κεντροσυμπατικού εγωισμού, θεωρεί-και συμπεριφέρεται ανάλογα- τους πολίτες των χωρών αυτών ως ΔΕΥΤΕΡΗΣ κατηγορίας, την ίδια στιγμή που ξορκίζει τάχαμου την ξενοφοβία με "ανθρωπιστικές"- πλην καθαρά κερδοσκοπικές συμπεριφορές- προς άλλους ταλαιπωρημένους λαούς.
Προφανώς η απροθυμία, που αναφέρατε, να αναγνωρίζουμε την ευγνωμοσύνη που υπέχουμε στην τύχη μας, συσχετίζεται με το φόβο απώλειας της ευημερίας μας. Ηθελημένη η άγνοια.
Δεν αγιοποιώ τους ανατολικούς, αλλά την ψυχή τους την καταθέτουν πιο αυθόρμητα από τους δυτικούς οι οποίοι τη χειρίζονται μεθοδικά και κατά τα συμφέροντα, τα υλικά και μόνο εννοείται. Δεν είναι τυχαίες οι διαφορές από μουλαροειδείς δυτικούς όσον αφορά την επικούρεια αντιμετώπιση της ζωής, δεν είμαστε αθάνατοι, την απόλαυση της στιγμιαίας ευτυχίας- ο ευρωπαίος είναι κολλημένος στο comfort zone ακόμη και στο πήδημα- την απουσία προσκόλλησης σε θεσμικές έννοιες, όπως πχ αποταμίευση και άλλα.

 

[kokoui]

Ντρέπομαι γι'αυτό που θα πω, αλλά σήμερα εξαιτίας αυτού του βιβλίου θα έχανα το αεροπλάνο που θα με επέστρεφε από το ολιγοήμερο ταξίδι μου στην περιοχή. Καθυστέρηση η πτήση είκοσι λεπτά γιατί δε πήρα χαμπάρι ότι έχασα την επιβίβαση, τόσο απορροφημένη και τόσο ανόητη είμαι. Παρόλ' αυτά δε πιστεύω λέξη από όσα μας αφηγείται ο συγγραφέας
Οσο για την Υπερδνειστερία, με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα.

Όντως είναι πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.Έχει γυριστεί και ταινία με τον Τζον Μάλκοβιτς. Συμφωνώ, ακούγονται πολύ ακραία όσα περιγράφει, μην ξεχνάς όμως ότι αναφέρεται σε μια ζωή 30 χρόνια πριν, σε μια αχανή χώρα υπό διάλυση. Αν αληθεύουν έστω και στο ελάχιστο δεν θα με εκπλησσε καθόλου. Εκτός των άλλων υπάρχουν και αναφορές σε ιστορικά γεγονότα, τοποθεσίες και συνήθειες.
Υ.Γ. Συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων σχετικά διάσημος, σε ένα από τα τελευταία βιβλία του έχει «χρησιμοποιήσει» αυτά τα ακραία που περιγράφονται στη Σιβηρικη αγωγή.

 

[underwater]

Φίλοι μου πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλιά σας και νομίζω εμπλουτίζουν ιδανικά αυτή την κατάθεση της προσωπικής μου εμπειρίας.
@fenia42 γράψε αν θες περισσότερα για τα αντιφατικά συναισθήματα που σου άφησε αυτή η ιδιαίτερη λωρίδα γης.

@Vasileti αν και αρχικά μου φάνηκαν "αυστηρά" τα γραφόμενά σου, μετά από προσεκτική ανάγνωση τείνω να θεωρήσω ότι έχεις δίκιο σε πολλά. Τα τελευταία χρόνια, ταξιδεύοντας αρκετά σε αυτές τις χώρες, έχω διαπιστώσει ιδίοις όμμασι πόση είναι η καλλιέργεια αυτών των ανθρώπων και έχω αισθανθεί πολύ άσχημα για στερεότυπα που ως παιδί και έφηβη άκουγα συνέχεια να αναπαράγονται σχετικά με αυτούς τους λαούς και τα οποία, με το παιδικό μου μυαλό και την έλλειψη εκτεταμένης πληροφορίας της δεκαετίας του 1990, δεχόμουν ως πρόβατο.

Και βέβαια αυτά τα στερεότυπα δεν αφορούσαν μόνο τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά και του ανατολικού μπλοκ γενικότερα. Για εμένα μεγάλο σχολείο υπήρξε η περίοδος πριν 10 περίπου χρόνια που βρέθηκα στη Σκωτία για μεταπτυχιακό και όπου διαπίστωσα το υψηλότατο γνωστικό και πνευματικό επίπεδο που διέκρινα σε συμφοιτητές μου από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και κυρίως από την Πολωνία. Νιώθω απίστευτη χαρά που γνώρισα αυτά τα άτομα, που δεθήκαμε, που γίναμε φίλοι. Και απέραντη συγκίνηση που σε μια εβδομάδα θα παρευρεθώ στον γάμο μιας από τις καλύτερές μου φίλες κάπου σε εκείνα τα μέρη.

@kokoui περιττό να πω πόσο με έχει ψήσει αυτό το βιβλίο, παρότι έχω δεκάδες αδιάβαστα στη βιβλιοθήκη μου. Ίσως μου το δανείσει η φιλενάδα μου @fenia42 !

 

[fenia42]

Φίλοι μου πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλιά σας και νομίζω εμπλουτίζουν ιδανικά αυτή την κατάθεση της προσωπικής μου εμπειρίας.
@fenia42 γράψε αν θες περισσότερα για τα αντιφατικά συναισθήματα που σου άφησε αυτή η ιδιαίτερη λωρίδα γης.

@kokoui περιττό να πω πόσο με έχει ψήσει αυτό το βιβλίο, παρότι έχω δεκάδες αδιάβαστα στη βιβλιοθήκη μου. Ίσως μου το δανείσει η φιλενάδα μου @fenia42 !

Θα στο δανείσω βρε φιλενάδα, ραντεβού κάπου στον Καύκασο για να στο δώσω
Ευχαριστώ που μου δίνεις το ελεύθερο να γράψω εδώ την εμπειρία μου.
Την Υπερδνειστερία τη γλυκοκοίταζα αρκετά χρόνια. Σχεδιάζαμε με ένα φίλο μου να φτάσουμε στη Μαύρη Θάλασσα με αυτοκίνητο περνώντας και από Μολδαβία-Υπερδνειστερία, αλλά κάτι του έτυχε και παντρεύτηκε, οπότε σταματήσαμε να ταξιδεύουμε μαζί

Το 2011 βρέθηκα σε μια ταξιδιωτική παρέα που το συζητούσαν και ήταν έτοιμοι να το οργανώσουν. "Κι εγώ θα έρθω" δήλωσα ρητά, αλλά μου είπαν "αυτό δεν είναι μέρος για γυναίκες, εκεί θα πάμε μόνο άντρες". Πολλοί με θεωρούσαν παράλογη που ήθελα να πάω. Βέβαια, ποτέ μη λες σε μια γυναίκα τί ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει.
Τα χρόνια πέρασαν, η ΕΣΣΔ παρέμεινε διακαής πόθος, τη γύρισα όσο μπορούσα κι ακόμα τη γυρίζω. Σου έλεγα κι εσένα @underwater από καιρό να πάμε στη Μολδαβία αλλά πάντα ήσουν προκατειλημμένη επειδή δεν είχε αρέσει στην αδερφή σου, παλιότερα που την είχε επισκεφτεί. Φέτος, δε μπόρεσα να έρθω μαζί σου το Μάιο αλλά μια πολύ οικονομική πτήση από Θεσσαλονίκη για Ιάσιο και ένα 4ήμερο ρεπό με βοήθησαν να πραγματοποιήσω το ταξίδι.
Έτσι βρέθηκα στο Ιάσιο ένα απόγευμα, να παίρνω τη μαρσρούτκα για Κισινάου, με έναν οδηγό που απορούσε πώς ήξερα τη λέξη "μαρσρούτκα". Δίπλα μου καθόταν ένας ευαίσθητος Μολδαβός ... νταλικέρης. Πιάσαμε λίγο την κουβέντα. Ήξερε πολύ καλά αγγλικά γιατί είχε ζήσει στο Λονδίνο. Εν τέλει κρατήσαμε παρεούλα ο ένας στον άλλο σε όλη την πορεία μέχρι το Κισινάου. Μου έδειξε το μπλογκ με ποιήματα που έγραφε. Ήταν μάλλον απαισιόδοξος, όπως όλες οι ευαίσθητες ψυχές.
Ήταν όμως το μοναδικό άτομο που γνώρισα σε όλο αυτό το ταξίδι, μιας και αφενός δεν είμαι πολύ κοινωνική και δεν ανοίγω εύκολα συζήτηση και αφετέρου ξέρω ότι δε δείχνω και πολύ προσιτή. Κάποια στιγμή στα σύνορα για Μολδαβία, αφού είχαμε παραδώσει τα διαβατήριά μας για έλεγχο, μου σύστησε να κατέβω και να κάνω λίγο συνάλλαγμα . Εγώ κατέβηκα αλλά μέχρι να εξυπηρετηθώ ο έλεγχος των διαβατηρίων είχε ήδη πραγματοποιηθεί έτσι ολόκληρη η μαρσρούτκα περίμενε εμένα. Μπαίνοντας, όλοι με κοιτούσαν και κρυφογελούσαν πίσω από την πλάτη μου, ώσπου ένας παππούς που καθόταν πίσω μου πέταξε δυνατά στα ρώσικα τις λέξεις : "Ελληνίδα- Τεμπέλα" !
Όλοι άρχισαν να γελάνε, όχι κοροϊδευτικά, έτσι για τη χαρά της στιγμής. Ρώτησα το νταλικέρη που τον έλεγαν Φέντια τί είπε ο παππούς για μένα, και μου το μετέφρασε. Τότε ξεκινήσαμε μια κουβέντα πολιτικής φύσεως με τον παππού και διερμηνέα τον σχεδόν συνονόματό μου Φέντια. Ο παππούς ήταν κάθετος σχετικά με την τεμπελιά των Ελλήνων. Με ηρεμία προσπάθησα να του εξηγήσω κάποια πράγματα, όπως λχ ότι δε μπορεί όλοι οι Έλληνες να είναι ίδιοι. Κάποια στιγμή άρχισε να γίνεται λίγο πιο επιθετικός. Όλοι παρακολουθούσαν τη συζήτηση. Είπα στο Φέντια "πες του παππού ότι θα έπρεπε να σέβεται τουλάχιστον το γεγονός ότι έρχομαι να επισκεφτώ τη χώρα του".
Αυτό έδειξε να τον προβληματίζει λιγάκι, πράγματι. Μου είπε ότι είχε επισκεφτεί το Άγιο Όρος και του άρεσε πιο πολύ το ρώσικο μοναστήρι. Τον ρώτησα τί γνώμη έχει για τον Πούτιν και μου είπε την καλύτερη. Με ρώτησε πού αλλού έχω ταξιδέψει στην ΕΣΣΔ και εξεπλάγη που είχα επισκεφτεί τόσα μέρη. Μου είπε ότι ο ίδιος είχε ζήσει στη Ντουσαμνπέ και ότι είναι πολύ ωραία πόλη. Σε μια ερημιά κατέβηκα από τη μαρσρούτκα, και είπε σα να έβγαζε λόγο "Από σήμερα δεσποινίς αλλάζω γνώμη για τους Έλληνες, καλώς ήρθες στη χώρα μου" όταν μου το μετέφρασε ο Φέντια του απάντησα "σπασίμπα, ντασβιντάνι" και μου είπε "Εφόσον μου ευχήθηκες "εις το επανιδείν" θα ξανάρθεις σύντομα στη Μολδαβία". Ο παππού μου είπε ο Φέντια ήταν πρώην δήμαρχος στο χωριό του και αξιοσέβαστο πρόσωπο.
Όταν φτάσαμε στο Κισινάου ξεκίνησα για το ξενοδοχείο μου αποχαιρετώντας το Φέντια. Η ώρα ήταν 12 το βράδυ. "Περίμενε, μου είπε, που πας βραδιάτικα, να σε συνοδέψω τουλάχιστον μέχρι το ξενοδοχείο" . Του είπα ότι δε χρειαζόταν γιατί ήμουν κοντά. Αυτός όμως επέμενε." Κορίτσι πράμα μόνο του νυχτιάτικα σε άγνωστη πόλη". Θα ερχόντουσαν και δυο φίλοι του να τον πάρουν από το σταθμό, οπότε μπήκα στο αμάξι τους και σε δυο λεπτά είχαμε φτάσει. Με ρώτησαν πώς και άφησα τις θάλασσες της Ελλάδας και ήρθα διακοπές στη Μολδαβία. Τους είπα ότι ήρθα για την Υπερδνειστερία. Τότε γύρισαν όλοι και με κοίταξαν με ανοιχτό στόμα. Εν τέλει ακόμα και για τους Μολδαβούς η Υπερδνειστερία αποτελεί μυστήριο ή ένα είδος άβατου ή δε ξέρω τι αλλο!
"Είσαι γυναίκα με @@" μου είπαν. Κι εκεί, ενώ το είχα απωθήσει στο υποσυνείδητό μου ότι πριν κάποια χρόνια μια ταξιδιωτική παρέα με απέρριψε λόγω...φύλου, το θυμήθηκα . Από μικρή πείσμωνα πολύ όταν μου έλεγαν ότι κάποια πράγματα δε μπορώ να τα κάνω επειδή είμαι γυναίκα...
Αυτή ήταν η μοναδική συνδιαλλαγή μου με ντόπιους. Δυστυχώς. Την επομένη πήρα λεωφορείο για Τιρασπόλ.
Στα σύνορα πήγα αποφασισμένη και με σταθερή φωνή είπα στο φύλακα "θέλω βίζα για 10 ώρες" . Μου έδωσε τη βίζα χωρίς ούτε μια ερώτηση, άμεσα. Κοίταξε στο διαβατήριό μου όμως ότι είχα βίζα για Ρωσία και άπειρες σφραγίδες από εκεί. Από τη βίζα αυτή πήρε και το όνομά μου μιας και ήταν στο Κυριλλικό αλφάβητο και τον βοηθούσε. Μπήκα λοιπόν στην Υπερδνειστερία. Οταν έφτασα στην Τιρασπόλ ξεκίνησα την περιήγηση. Ήταν ερημική, σα μια πόλη φάντασμα. Οι ελάχιστοι κάτοικοι που με προσπερνούσαν έδειχναν να μη με προσέχουν καν. Σταμάτησα κάπου να πιω έναν καφέ και περιεργαζόμουν έξω από το παράθυρο τους ανθρώπους. Έπειτα έκανα μια βόλτα στα τεράστια μπλοκς, προσπαθώντας να αφουγκραστώ λίγο τη ζωή που διεξάγεται πίσω από τα στενά παράθυρα με τις φτωχικές κουρτίνες. Έξω παρκαρισμένα παλιά Lada, δρόμοι ταλαιπωρημένοι, όχι όμως βρώμικοι, μια αθλιότητα στην ατμόσφαιρα, μια θλίψη σαν το μουντό ουρανό πάνω από τα κεφάλια μας. Άνθρωποι των οποίων την ύπαρξη οι περισσότεροι αγνοούμε και οι οποίοι έχουν προσκολληθεί σε μια εποχή τριάντα και πλέον χρόνια πριν, άνθρωποι που είναι περήφανοι για πράγματα τα οποία αφήνουν αδιάφορη την πλειοψηφία. Στο ντεκόρ παντού σοβιετικά αγάλματα, άρματα μάχης, ενθυμήματα πολέμου, όλα με σκοπό να εντείνουν την εθνική συνείδηση των κατοίκων. Αφού έκανα την κλασική βόλτα να δω το δημαρχείο, τα αγάλματα του Λένιν, το ποτάμι κλπ, κάθισα κάπου να φάω. Ένιωσα τουρίστρια, αόρατη παρατηρητής μιας ζωής η οποία αδιαφορεί για μένα όπως αδιαφορεί ο υπόλοιπος κόσμος για δαύτην. Ένιωσα πως απλά πέρασα δέκα ώρες σε ένα μέρος χωρίς να αφήσω πίσω μου κανένα ίχνος, σα να μην ήρθα ποτέ, σα να το ονειρεύτηκα, σα να μην αποτυπώθηκε τίποτα μέσα μου. Άφησα το εστιατόριο μουδιασμένη, αυτό ακριβώς είναι το συναίσθημα που με είχε κατακλείσει, και κίνησα για το σταθμό παίρνοντας τη μαρσρούτκα της επιστροφής.

Όταν έφτασα στο Κισινάου έλαβα μήνυμα από μια πανέμορφη πρώην συνάδελφο η οποία μας έλεγε ότι είναι από τη Μόσχα και βροντοφώναζε υπερήφανα για τη ρωσική της καταβολή. Μου είπε πως ήταν συγκινημένη που είχα επισκεφτεί την πόλη της, στην οποία είχε να έρθει 4 χρόνια. Την ενημέρωσε σχετικά η Ι. μια άλλη συνάδελφος φερόμενη ως Ρωσίδα που εν τέλει απεδείχθη κι εκείνη Μολδαβή. Εξεπλάγην. Για την Υπερδνειστέρια συνάδελφο το καταλαβαίνω, σε ποιον να εξηγήσει την καταγωγή της και ποιος να την καταλάβει, ποιος να γνωρίζει κάτι. Για τη Μολδαβή που συστηνόταν ως Ρωσίδα, ακόμα απορώ. Το ίδιο συνέβη όταν επισκέφτηκα το Καζακστάν : τρία άτομα μου έστειλαν προσωπικό μήνυμα για να μου πουν ότι είχαν γεννηθεί εκεί.
Σε αυτό το κομμάτι θα ρίξω την ευθύνη στους Έλληνες, και στο ρατσισμό που μας διακατέχει για τη διαφορετικότητα. Συντάσσομαι με τον @Vasileti στις απόψεις του περί καλλιέργειας των σοβιετικών.
Αγαπώ τη σοβιετική κουλτούρα. Λόγω δουλειάς έχω γνωρίσει πολλούς που έχουν παντρευτεί γυναίκες από ΕΣΣΔ. Δε ξέρω αν το οικονομικό ήταν κύριος λόγος για τους γάμους αυτούς. Με την υποκειμενική μου ματιά όμως βλέπω μάνες που φροντίζουν την οικογένειά τους, νοιάζονται για τα παιδιά τους, τους βάζουν όρια, τους μαθαίνουν να διεκδικούν και όχι να απαιτούν. Αν ήμουν άντρας θα ήθελα να παντρευτώ Μολδαβή. Για πολλούς λόγους.

Πριν κάποια χρόνια ο Δήμαρχος της Ζαχάρως έκανε το καινοτόμο εγχείρημα να φέρει για τους ψηφοφόρους του γυναίκες καθώς οι Ελληνίδες έδειχναν κατ' αυτόν να προτιμούν τη συμβατική ζωή στις πόλεις και όχι ένα λαμπρό μέλλον στην επαρχία, έτσι υπήρχαν πολλοί βαρβάτοι εργένηδες που δεν έβρισκαν ταίρι. Κίνησε λοιπόν ο δήμαρχος με τα γεροντοπαλίκαρα να βρουν νύφες στις φτωχές γωνιές της ΕΣΣΔ.
Τι συνέβη εν τέλει; Το πνευματικό επίπεδο ήταν τόσο χαώδες που οι γυναίκες απέρριψαν τα κελεπούρια και προτίμησαν να μείνουν στην πατρίδα τους.

Ευχαριστώ @underwater για τη φιλοξενία.

 

[silversurfer]

Αν ήμουν άντρας θα ήθελα να παντρευτώ Μολδαβή. Για πολλούς λόγους.

Aν είναι σαν τη Μικαέλα του GoL δε χρειάζονται ιδιαίτερα επιχειρήματα για να μας πείσεις

 

[underwater]

Πολύ όμορφα τα λες Φενάκι μου. Μου αρέσει που κατέθεσες την προσωπική σου ματιά και το συναίσθημα που σου άφησε αυτή η επίσκεψη, με όλες τους τις προεκτάσεις.

Όσο για τις στερεοτυπίες περί αντρικών και μη προορισμών, ας μην το πιάσουμε. Θυμάσαι πολύ καλά τι είχα ακούσει για το Ιράν πχ. Ας λένε ό, τι θέλουν κι εμείς είμαστε εδώ για να κάνουμε το αντίθετο και να αποδεικνύουμε με πράξεις ότι τα περισσότερα επιχειρήματα δεν υφίστανται καν και αποτελούν αποκλειστικό προϊόν μισογυνισμού και στερεοτύπων.

Aν είναι σαν τη Μικαέλα του GoL δε χρειάζονται ιδιαίτερα επιχειρήματα για να μας πείσεις

Ποτέ δεν θεώρησα τις γυναίκες του "ανατολικού μπλοκ" θεάρες. Σε μεγάλο βαθμό θεωρώ ότι η λύσσα πολλών Ελλήνων αντρών να επαναλαμβάνουν ότι μια ξανθιά και ψηλή γυναίκα υπερτερεί εμφανισιακά από μια μεσογειακή, έχει απλά ως στόχο να δημιουργήσει ανασφάλεια στις συντρόφους τους, ούτως ώστε να τις ελέγχουν καλύτερα. Να μη σηκώσουν κεφάλι και νομίσουν ότι κάτι είναι. Πατριαρχία και μισογυνισμός στο φουλ.

Παρότι λοιπόν οι γυναίκες από αυτές τις χώρες ποτέ δε διακίνησαν το ενδιαφέρον μου, στη Μολδαβία οφείλω να πω ότι έκανα non stop οφθαλμόλουτρο! Όντως γυναικάρες.

 

[duty_free]

έχει απλά ως στόχο να δημιουργήσει ανασφάλεια στις συντρόφους τους, ούτως ώστε να τις ελέγχουν καλύτερα.

ἀλήθεια τό πιστεύετε αὐτό;

 

[fenia42]

Παρότι λοιπόν οι γυναίκες από αυτές τις χώρες ποτέ δε διακίνησαν το ενδιαφέρον μου, στη Μολδαβία οφείλω να πω ότι έκανα non stop οφθαλμόλουτρο! Όντως γυναικάρες.

Εγώ τι να πω που έκανα την διαδρομή Τιρασπολ Κισιναου κάπως έτσι

Ο συνδιασμος δε μαύρο μαλλί μπλε μάτι, θανατηφόρος. Χρόνια προσπαθεί η κομμώτρια να με κάνει να φαίνομαι λίγο Μολδαβή,αλλά βγαίνει από κάτω το φυσικό ανοιχτόχρωμο και φέρνω μέχρι Ουκρανή. Κάτι είναι κι αυτό.

 

[underwater]

ἀλήθεια τό πιστεύετε αὐτό;

Για να το λέω ασφαλώς και το πιστεύω.

 

[hydronetta]

Παρότι λοιπόν οι γυναίκες από αυτές τις χώρες ποτέ δε διακίνησαν το ενδιαφέρον μου, στη Μολδαβία οφείλω να πω ότι έκανα non stop οφθαλμόλουτρο! Όντως γυναικάρες.

Θα διαφωνήσω: κουκλάρες Μολδαβές όσο έπεφτε το μάτι μας (πλην εξαιρέσεων) δεν είδαμε....

 

[duty_free]

Για να το λέω ασφαλώς και το πιστεύω.

μοῦ κάνει πολύ ξένο. Δῆλα δη, νά εἶμαι μέ τήν συμβία μου καί νά προσπαθῶ νά τῆς δημιουργῶ ἐν ὀλίγοις, ἐνοχικά. Τέλος πάντων, μοῦ κάνει πολύ ξένο κἄτι τέτοιο, δέν φανταζόμουν ποτέ ὅτι συλλήβδην οἱ ἄντρες ἔχουν τέτοια πρόθεση, ἤ οἱ γυναῖκες κἄτι ἀνάλογο ἐνδεχομένως νά ἔχουν κατά νοῦ ὅταν θά δοῦν ἐρωτική ταινία διαφυλετικοῦ περιεχομένου παρέα μέ τόν καυκάσιο ἐραστή των.

ὅσον ἀφορᾷ τό Κισινάου Τιρασπόλ... Τό ταξίδι γίνεται ἀπρόσκοπτα; Ἢ ὑπάρχουν καθυστερήσεις σέ κἄποια οἱονεί μεθοριακή γραμμή; Ἂν ἐθίγη τό ζήτημα σέ κἄποιες γραμμές παραπάνω, συγχωρῇστε με...