Μολδαβία Αμφισβητούμενα Εδάφη Μέρος 'Α: Υπερδνειστερία

[orestcrete]

Συμφωνω απολυτα με τα λεγομενα της @underwater, το ιδιο συναντησα και εγω το 2012 κατα την ολιγωρη παραμονη μου εκει.

Τοτε στον ελεγχο κατα την εισοδο στην Υπερδνειστερια συνειδητοποιησα οτι οι κατοικοι της περιοχης εχουν ταυτοτητες γραμμενες με στυλο(!). Μεσα στην μαρσρουτκα ηταν ενας τυπος Μολδαβος που εμενε 10 χρονια Ελλαδα, ο οποιος κατα την συλλογη των διαβατηριων ειδε το ελληνικο διαβατηριο και μου μιλησε κατευθειαν στα Ελληνικα.

Μεγαλη μαφια, σιγουρα δεν ηταν στην Ελλαδα για καλοδουλειες, δεν τον ρωτησα για την ζωη του εδω, αλλα περισσοτερο για την ζωη εκει.. Μου ειπε για την περιοχη, τα προβληματα της, για τον πολεμο που εγινε και το πως ουσιαστικα κουκουλωθηκε το θεμα αντι να επιλυθει. Υπαρχουν κατοικοι Τιρασπολ με ταυτοτητα Υπερδνειστεριας γραμμενη με στυλο, ταυτοτητα Μολδαβιας και διαβατηριο Ρουμανιας, με ριζες Κοζακικες και παει λεγοντας..

Εμενα μου φανηκε σαν ενας ξεχασμενος λακκος της Σοβιετικης Ενωσης στην Ευρωπη. Το συναντας και σε αλλες πολεις της Ουκρανιας,της Μολδαβιας, της Ρουμανιας κλπ αλλα οχι σε τετοιο υπερθετικο βαθμο οπως το ενιωσα στην Transnistria.

Για τους δρομους δε, απο εκει δεν γυρισα Κισιναου, αλλα εφυγα προς Κιεβο και ενιωσα το ορεινο δικτυο της Κρητης σαν λεωφορους μπροστα στην "εθνικη οδο" της περιοχης..

Μονη μου παραλειψη και χαζομαρα ειναι οτι απο τα λιγα λεφτα που ξοδεψα κατα την παραμονη μου χρησιμοποιησα Μολδαβεζικα λεφτα αντι για το δικο τους συναλλαγμα και τωρα δεν εχω στη συλλογη μου ουτε νομισμα ουτε χαρτονόμισμα

 

[japetus]

Θυμάμαι παλιά υπήρχε θέμα στη μετάβαση από Μολδαβία σε Ουκρανία μέσω Υ/δνειστερίας. Υπάρχει κάποια εξέλιξη σχετικά ή ακόμα η ευκολότερη λύση είναι μονοήμερη επίσκεψη σε Υ/Δ ξεχωριστά και μαρσρούτκα από Μολδαβία για Ουκρανία με παράκαμψη της Υ/Δ;

 

[underwater]

Θυμάμαι παλιά υπήρχε θέμα στη μετάβαση από Μολδαβία σε Ουκρανία μέσω Υ/δνειστερίας. Υπάρχει κάποια εξέλιξη σχετικά ή ακόμα η ευκολότερη λύση είναι μονοήμερη επίσκεψη σε Υ/Δ ξεχωριστά και μαρσρούτκα από Μολδαβία για Ουκρανία με παράκαμψη της Υ/Δ;

Οι περισσότερες μαρσρούτκες που κάνουν τις κλασικές διαδρομές μεταξύ των δύο χωρών δεν περνούν μέσα από την Υπερδνειστερία. Εγώ ας πούμε που έκανα το Κισινάου-Οδησσό-Κισινάου δεν είχα κάποιο πρόβλημα, καθώς και στις δύο διαδρομές το όχημα χρησιμοποίησε το συνοριακό πέρασμα στην Palanka. Σε on line αναζήτηση είχα δει ότι ελάχιστα δρομολόγια την ημέρα περνάνε από Υπερδνειστερία. Για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο βέβαια ρωτούσα κάθε φορά στα εκδοτήρια των εισιτηρίων.
Από εκεί και πέρα ναι, αν κάποιος βγει από τη Μολδαβία μέσω Υπερδνειστερίας φαίνεται σα να μην έφυγε ποτέ από τη χώρα, έτσι έχει πρόβλημα αν επιστρέψει. Το ίδιο και αν εισέλθει από Ουκρανία μέσω Τιρασπόλ. Θα είναι σα να μην έχει μπει επίσημα στη Μολδαβία και θα πρέπει μέσα σε ένα 24ωρο να πάει σε κάποιο immigration office να δηλώσει την παραμονή του στη χώρα (καθώς δεν μου χρειάστηκε δεν έψαξα να δω πού είναι αυτά τα γραφεία).

 

[underwater]

Το "κυρίως πιάτο"

Είχαμε μείνει στο σημείο που οι συμπαθέστατες φοιτήτριες με άφησαν κάπου κοντά στις όχθες του Δνείστερου και πήγαν να απολαύσουν την ταινία τους. Μόνη μου πια, συνέχισα να περπατάω χαρωπή προς το διασημότερο αξιοθέατο της χώρας, το τεράστιο και επιβλητικό κτίριο που στεγάζει την Κυβέρνηση της Υπερδνειστερίας. Μπροστά του δεσπόζει και το διαβόητο άγαλμα του Λένιν, το οποίο αποτελεί ίσως το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο του κρατιδίου.

Αγάλματα του Λένιν βρίσκει κανείς σε όλες τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, αποτελώντας αναπόσπαστα στοιχεία και σύμβολα της σοβιετικής περιόδου. Πάρα πολλά από αυτά έχουν βέβαια "ξηλωθεί" ή μεταφερθεί σε λιγότερο κεντρικές τοποθεσίες από εκείνες που είχαν τοποθετηθεί αρχικά για συμβολικούς λόγους, αλλά κι επειδή πολλοί άνθρωποι θέλουν να αφήσουν πίσω εκείνες τις εποχές. Το "κυνήγι των Λένιν" βέβαια έχει καταλήξει συνήθειο πολλών ταξιδιωτών που επισκέπτονται αυτές τις χώρες. Υπάρχουν σχετικές λίστες στο διαδίκτυο, ακόμα και λογαριασμοί στο instagram αφιερωμένοι στα αγάλματα και τις προτομές του σοβιετικού ηγέτη. Κανένα άλλο όμως δεν είναι σαν αυτό στο Τιρασπόλ, που εν έτει 2018 δεσπόζει τεράστιο μπροστά από το σημαντικότερο κυβερνητικό κτίριο μιας πρωτεύουσας. Μιας αμφιλεγόμενης πρωτεύουσας ενός πολύ περιορισμένα αναγνωρισμένου κρατιδίου, συμφωνώ. Αλλά και πάλι σου δημιουργεί δέος. Προσωπικά πέρασα αρκετή ώρα μπροστά από κτίριο και έβγαλα πλήθος φωτογραφιών κι ας ήξερα ότι απαγορεύεται. Χαλάλι του.




Η συγκεκριμένη περιοχή δεν αποτελεί όμως το "κυρίως πιάτο" αυτού του ταξιδιού-χρονοκάψουλας μόνο λόγω του κτιρίου. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρεις πού να πρωτοκοιτάξεις. Στο μνημείο με την Αιώνια Φλόγα και τα ονόματα των πεσόντων του πολέμου με τη Μολδαβία; Στα αγάλματα και τα σύμβολα; Ή μήπως στο δεύτερο πιο πολυφωτογραφημένο σημείο της "χώρας", εκεί όπου το σοβιετικό τανκ στέκεται αγέρωχο δίπλα σε μια μικρή ρωσο-ορθόδοξη εκκλησία;






Τα πάντα είναι πομπώδη εκεί. Πομπώδη και πληθωρικά, περνώντας εύκολα τα μηνύματά τους. Και όσο προετοιμασμένος κι αν είσαι για ό, τι θα δεις, όσα κι αν έχεις διαβάσει πιο πριν, δεν παύεις να εντυπωσιάζεσαι. Ή εν πάση περιπτώσει έτσι συνέβη σε μένα. Κατέληξα να καθίσω κάπου και να κοιτάζω για ώρα, χαμένη στις σκέψεις μου. Μέχρι που κάποια στιγμή σα να επανήλθα στην πραγματικότητα και θυμήθηκα ότι ήταν άνοιξη, ότι ήταν όμορφα κι ότι ήμουν σε απόσταση αναπνοής από το ποτάμι. Περπάτησα προς τη γέφυρα του Δνείστερου, προσπέρασα τους φαντάρους και τη διέσχισα πεζή, χαζεύοντας την ηρεμία του νερού, το πράσινο, τα βαρκάκια. Πήρα βαθιές ανάσες και χαμογέλασα, συνειδητοποιώντας ότι σε μια ζωή όπου η ευτυχία βρίσκεται σε στιγμές εγώ βίωνα μια τέτοια.

 

[underwater]

Μοναχικός περίπατος

Φεύγοντας από την περιοχή με το κτίριο της Κυβέρνησης είχα δει όλα τα βασικά αξιοθέατα της πόλης. Εντάξει, τα αγάλματα και τα σφυροδρέπανα δεν τελειώνουν ποτέ στο Τιρασπόλ, όλο και έπεφτε το βλέμμα μου σε κάποιο. Και φυσικά must see αποτελούν οι προσβείες της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας, τις οποίες και φωτογράφησα επιστρέφοντας.



Εγώ όμως, αφού είχα ικανοποιήσει τη δίψα μου για Λένιν και σοβιετικά κατάλοιπα, ήθελα να χαρώ λίγο ακόμα την ανοιξιάτικη φύση και την ηρεμία του ποταμού. Το γεγονός ότι το καινούριο μου σανδάλι μου είχε χτυπήσει το πόδι δεν βοηθούσε βέβαια πολύ την κατάσταση (ναι, είμαι από "αυτές" που αρρωσταίνουν με τα ρούχα-ταξιδιωτικές στολές και επέλεξα να πάω στην Υπερδνειστερία με κόκκινο πουά φουστάνι και χρωματιστά σανδάλια-με τα επακόλουθα αποτελέσματα ). Κάθε λίγο κοντοστεκόμουν και προσπαθούσα με χαρτομάντηλα να διορθώσω την κατάσταση. Σε μια από αυτές τις στάσεις είχα και τη μόνη δυσάρεστη "γνωριμία" της εκδρομής, όταν ένας νεαρός άντρας με εμφανή ζητήματα ψυχολογικής φύσης άρχισε να με κυνηγά, να μου μιλάει ακατάληπτα και να με αγγίζει. Μέρα μεσημέρι δεν μπορώ να πω ότι φοβήθηκα, αλλά σίγουρα ήταν μια ενοχλητική κατάσταση, η οποία συνδυαστικά με το πληγιασμένο μου πόδι μου είχε δημιουργήσει ένταση. Αποφάσισα λοιπόν να βρω καταφύγιο σε ένα υπαίθριο εστιατόριο στις όχθες του Δνείστερου, όπου έφαγα μια από τις χειρότερες πίτσες που έχω δοκιμάσει ποτέ (η οποία ήταν όμως το μόνο χορτοφαγικό πιάτο που είχαν), αλλά και απόλαυσα μια παγωμένη μπύρα που με βοήθησε να χαλαρώσω.

Η βόλτα στις όχθες του ποταμού συνεχίστηκε για κάμποση ώρα. Η περιοχή είναι όμορφη και χαλαρωτική, θα μπορούσε βέβαια να είχε αξιοποιηθεί περισσότερο. Κάθε λίγο σταματούσα και χάζευα τον κόσμο που περπατούσε, τους εφήβους που πλατσούριζαν στο ποτάμι ή έκαναν βόλτα με τις βάρκες τους, τους συνταξιούχους που ψάρευαν αμέριμνοι, τα ζευγάρια που μοιράζονταν παθιασμένες αγκαλιές. Απολάμβανα τη στιγμή και συνειδητοποιούσα ότι οι άνθρωποι αυτοί ζουν μια κανονική ζωή, όπως όλων μας. Ότι έχουν μια καθημερινότητα, μια κανονικότητα, μια πραγματικότητα. Πως ζουν σε μια χώρα που δεν αναγνωρίζεται, πως οι πολλοί δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει και οι λίγοι την αντιμετωπίζουν σαν έναν cult προορισμό, για εκείνους όμως αυτός είναι ο τόπος τους, οι ιστορίες τους, οι αναμνήσεις που χτίζουν. 'Ενιωσα ότι η "παράλληλη πραγματικότητα" την οποία θεωρούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι ζουν είναι απλά μια δική μας νοητή κατασκευή. Ίσως σας φαίνεται χαζό, αλλά προσωπικά μπορεί να πήγα εκεί για τα τανκς, τα σφυροδρέπανα και τους Λένιν, αυτό που μου έμεινε όμως περισσότερο από την μονοήμερη επίσκεψή μου στην Υπερδνειστερία ήταν εκείνη η βόλτα, οι μυρωδιές του ποταμού, οι άνθρωποι και οι σκέψεις μου.

Από το εσωτερικό μου μονόλογο με έβγαλε η φωνή μιας νεαρής μαμάς, η οποία έκανε βόλτα το μωρό της με το καρότσι του. Με σπασμένα αγγλικά μου είπε "σε βλέπω που υποφέρεις τόση ώρα με το πόδι σου. Πάρε αυτά αν θες" δίνοντάς μου ένα πακέτο χανζαπλάστ. Έτσι απλά. Χαμογέλασα και την ευχαρίστησα με την καρδιά μου. Έβαλα δυο χανζαπλάστ και άρχισα να περπατάω πάλι προς το κέντρο, χαζεύοντας κτίρια και αγάλματα. Καθώς ο δρόμος για τη στάση των λεωφορείων ήταν μακρύς, μπήκα σε ένα κατάστημα υποδημάτων να αγοράσω ένα ζευγάρι σαγιονάρες για να ανακουφίσω το πονεμένο ποδάρι μου όπου, καθώς η ιδιοκτήτρια δεν μιλούσε αγγλικά και δεν πολυκαταλάβαινε και τη νοηματική μου, επιστράτευσε τις πελάτισσες να βοηθήσουν την κατάσταση. Έφυγα χαμογελαστή φορώντας ένα παλιομοδίτικο ζευγάρι, το οποίο μου άφησε σε καλή τιμή.

Λίγα λεπτά αφότου άρχισα να ανηφορίζω την οδό Λένιν καθοδόν για το σταθμό, είδα μπροστά μου μια μαρσρούτκα που με κυριλλικά γράμματα έγραφε στην ταμπέλα "Κισινάου". Βιαστικά νοήματα και χοροπηδητά και θρονιάστηκα χαρούμενη στη θέση μου, πληρώνοντας το αντίτιμο σε τοπικά ρούβλια.

Η επιστροφή ήταν ευχάριστη. H έξοδος από το κρατίδιο γρήγορη, με τις σημαίες, τα τανκς και τα σφυροδρέπανα ως αποχαιρετιστήρια εικόνα. Η μολδάβικη φύση καταπράσινη και το μουσικό χαλί και πάλι 90s.

Και ναι, μια μονοήμερη εκδρομή σίγουρα δεν έχει τον πλούτο μιας ολοκληρωμένης εξόρμησης στην Υπερδνειστερία. Μπορεί να είναι όμως πολύ ιδιαίτερη, διδακτική, χορταστική. Και να αποτελέσει αφετηρία για ακόμα περισσότερες επισκέψεις στην περιοχή. Εγώ πάντως έχω αφήσει λογαριασμούς ανοιχτούς.

Καλά ταξίδια σε όλους μας!


ΤΕΛΟΣ

 

[fenia42]

Εγώ όμως, αφού είχα ικανοποιήσει τη δίψα μου για Λένιν και σοβιετικά κατάλοιπα, ήθελα να χαρώ λίγο ακόμα την ανοιξιάτικη φύση και την ηρεμία του ποταμού.
ΤΕΛΟΣ

Ντροπή συντρόφισσα. Η δίψα για τον Λένιν και τα Σοβιετ είναι ασβεστη διηνεκής διακαης και αστείρευτη. Μη διαπράττεις ύβρη.

 

[isabelle]

Ντροπή συντρόφισσα. Η δίψα για τον Λένιν και τα Σοβιετ είναι ασβεστη διηνεκής διακαης και αστείρευτη. Μη διαπράττεις ύβρη.

Εύγε συντροφισσα που ανακαλείς στην τάξη την παρεκκλίνουσα! Αν είμασταν στο φ/μπ θα σε καρδούλωνα!

 

[underwater]

Να σας πω, υπάρχουν διαβαθμίσεις στην σοβιετοπληξία! Εγώ ακόμα το πάω συντηρητικά, Λένιν vs Δνειστερος σημειώσατε 2! Τώρα αν θα ανέβω στο μέλλον βαθμίδα δεν ξέρω συντροφισσες!

 

[fenia42]

Να σας πω, υπάρχουν διαβαθμίσεις στην σοβιετοπληξία! Εγώ ακόμα το πάω συντηρητικά, Λένιν vs Δνειστερος σημειώσατε 2! Τώρα αν θα ανέβω στο μέλλον βαθμίδα δεν ξέρω συντροφισσες!

Θα την ανέβεις σύντομα τη βαθμίδα. Θα σε παρασημοφορήσω εγώ η ίδια στο Γκορι, μπροστά στο σπίτι του πατερούλη.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Ahura_Nissan]

Γειά σας. Να ρωτησω πόσο συχνα εχει απο κισινάου για τιρασπόλ και αντιστροφα;

Σκέπτομαι να το κανω αυθημερον. Πρωι προς τιρασπόλ και απογευμα επιστροφή.

 

[underwater]

Γειά σας. Να ρωτησω πόσο συχνα εχει απο κισινάου για τιρασπόλ και αντιστροφα;

Σκέπτομαι να το κανω αυθημερον. Πρωι προς τιρασπόλ και απογευμα επιστροφή.

Έχει πολύ τακτικά, κάθε μία ώρα σίγουρα, ίσως και συχνότερα. Αν διαβάσεις στο δεύτερο κεφάλαιο της ιστορίας γράφω αναλυτικά πώς πήγα. Είναι πολύ απλό.