Γερμανία Δανία Αμβούργο και Κοπεγχάγη...Ρετρό ταξίδι στο χρόνο από τα 80ies στο τώρα!

[evaT]

και στην σιχαμενη επεσα απο την καρεκλα γελωντας

Ώρα της καλή όπου βρίσκεται η κοπέλα!

 

[Yorgos]

Ιστοριαρα!

Γουστάρω καλτιλα και ηρωικές εποχές ταξιδιών . Εύγε!

 

[evaT]

Ιστοριαρα!

Γουστάρω καλτιλα και ηρωικές εποχές ταξιδιών . Εύγε!

Ευχαριστώ πολύ! Από σένα έχει άλλη αξία το σχόλιο αλλά οκ στα 80ies έγινε το ταξίδι δεν ήταν κι η εποχή των κά;ρων

 

[escursione]

Ένα νέο συγγραφικό αστέρι γεννιέται.. Συγχαρητήρια. Καλογραμμένη ρετρό ιστορία εποχής με πολύ ενδιαφέρον και ωραίο χιούμορ.

 

[dimaq]

Για μας,που ζησαμε τα 80s, η ιστορια και η διαφορα του τοτε με το τωρα εχει ενα μεγαλυτερο ενδιαφερον που αυτοι που δεν τα γνωρισαν δεν μπορουν ευκολα να την καταλαβουν.Μονο γι αυτο,σου αξιζουν πολλα μπραβο.Πως θυμασαι εν τω μεταξυ τοσες λεπτομερειες απο εκεινο το ταξιδι...

 

[evaT]

Για μας,που ζησαμε τα 80s, η ιστορια και η διαφορα του τοτε με το τωρα εχει ενα μεγαλυτερο ενδιαφερον που αυτοι που δεν τα γνωρισαν δεν μπορουν ευκολα να την καταλαβουν.Μονο γι αυτο,σου αξιζουν πολλα μπραβο.Πως θυμασαι εν τω μεταξυ τοσες λεπτομερειες απο εκεινο το ταξιδι...

Πραγματικά κ γω απόρησα με το πόσο εύκολα μου έρχονταν οι λεπτομέρειες....χωρίς ημερολόγιο χωρίς σημειώσεις μόνη βοήθεια οι ημερομηνίες πίσω από τις φωτογραφίες. Προφανώς κ επειδή ήταν τόσο πρωτόγνωρες οι εμπειρίες εμειναν ανεξίτηλες.... ευχαριστωωω πολύ κ γω το απόλαυσα να τη γράφω κ έχω κ λίγο ακόμα που είναι επίσης ...ντεκαντανς!

 

[fotast]

26-31/12/1985

Τώρα που το ξανασκέφτομαι αυτό το πρώτο ταξίδι νομίζω ότι ήταν κ το μοναδικό στη ζωή μου που μέσα σε τόσες λίγες μέρες αφομειωσα τόσο πολύ τον τρόπο ζωής των ντόπιων. Ήμουν ήδη ταξιδιώτης κ όχι τουρίστρια! Ζούσα μαζί με ξένους, πήγαινα σούπερ μάρκετ, μιλούσα όσα γερμανικά γνώριζα κ έβγαινα έξω στα δικά τους στέκια τους πολύ μακριά από οτιδήποτε μπορούσε να θεωρηθεί τουριστικό.

Οι επόμενες μέρες κύλησαν πολύ όμορφα κ με την έξαψη μου να αυξάνεται κάθε φορά που επρόκειτο να δω κάτι καινούργιο.
Περπατήσαμε όλο το κέντρο της πόλης , μπήκα σε ότι μαγαζί υπήρχε με ηλεκτρονικά τα οποία στην Ελλάδα τότε ήταν πέρα από δυσεύρετα επίσης πανάκριβα κ αγόρασα μια κόμπακτ φωτογραφική μηχανή Pentax με την οποία τράβηξα και τις εξαιρετικές φωτογραφίες που θα επισυναψω.
Το επόμενο κατάστημα που έκανα σαν τρελη για να πάω ήταν ένα πολυκατάστημα που πουλούσε δίσκους! (Βυνιλιου) κ μιλάμε για κατάστημα μεγέθους μεγάλου σούπερ μάρκετ γεμάτο δίσκους με ολόκληρα τμήματα για κάθε κατηγορία, είδος μουσικής, καλλιτεχνη κ με δυνατότητα να ακούς κάθε δίσκο πριν τον αγοράσεις! μιλάμε ΟΥΑΟΥ!!! Πιθανότατα πέρασα το λιγότερο μισή μέρα εκεί μέσα ένιωθα να βρίσκομαι στον παράδεισο! Στη Θεσσαλονίκη υπήρχε τότε το Blowup στην Πλ.Αριστοτέλους και ο ΠΑΤΣΗΣ στην Τσιμισκή που ήταν τα δύο μεγαλύτερα δισκάδικα και τρώγαμε τα νιάτα μας εκεί μέσα κοιτάζοντας και σκαλίζοντας τις προθήκες με τα βινύλια ενω τις περιισσότερες φορές φεύγαμε όπως ερχόμασταν αφού το χαρτζηλίκι δε σήκωνε τέτοιες πολυτέλειες.

Θυμάμαι ότι σίγουρα αγόρασα έναν των Scorpions σε ειδική έκδοση κ κρατούσα έως κ το νάυλον της συσκευασίας αλλά η ένδοξη πορεία του έληξε μερικά χρόνια αργότερα όταν ο δίχρονος τότε γιος μου αποφάσισε να τον κάνει πίστα για τα αυτοκινητάκια του (αουτς! Ακόμα πονάει) κ όταν αντίκρυσα το θέαμα έκλαψα με μαύρο δάκρυ προς έκπληξη της συγχωρεμενης της γιαγιάς μου που τον πρόσεχε εκείνη τη μέρα 'μα γιατί κλαίς μια χαρά έπαιζε το παιδί με αυτά τα πλαστικά '

Ξεφυγα... επανέρχομαι!

Είχα μάθει να χρησιμοποιώ και το μετρό μόνη μου εκείνες τις μέρες γιατί κάποιες ώρες οι φίλοι μου δούλευαν κ γω εκοβα βόλτες στα μαγαζιά κ όπου αλλού μπορούσα να κυκλοφορήσω μόνη χωρίς να χαθώ. Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι να χάθηκα σοβαρά σε καμία φάση σε εκείνο το ταξίδι το οποίο είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο κάτι σαν αναλαμπή διότι εγώ χάνομαι ακόμα κ μέσα στη Θεσσαλονίκη αν δε βλέπω τη θάλασσα...αν δεν υπήρχε το google maps σε κάποιες περιπτώσεις θα έπρεπε να αφήνω πίσω μου πετραδάκια σαν τον κοντορεβυθουλη προκειμένου να βρίσκω το δρόμο μου....είμαι τραγική το ξέρω!

Και τις υπόλοιπες ώρες που είμασταν όλοι μαζί πήγαμε πολλές βόλτες στο Αλστερ (τη λίμνη στο κέντρο της πόλης) σε πάρκα και φυσικά στο λιμάνι όπου δεν υπήρχε όμως ακόμη η Όπερα.
Κάθε βράδυ τρώγαμε σε διαφορετικό εστιατόριο. Με πήγαν σε γερμανικό, ιταλικό, ισπανικό ακόμα κ ελληνικό που το φαγητό ήταν πολύ καλύτερο και περισσότερο από ότι είχα φάει ποτέ έξω ως τότε στην Ελλάδα!
Βγαίναμε και για ποτό εκεί όμως τα πράγματα ήταν αρκετά απογοητευτικά διαπίστωσα πως τα μπαράκια τους ήταν κ κακόγουστα διακοσμημένα αλλά και η ζωντάνια του νεαροκοσμου ήταν από.μετρια έως αδιάφορη...σε σχέση πάντα με ότι γνώριζα εγώ τότε από την αντίστοιχη νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης.
Ένα βράδυ μάλιστα πήγαμε και σε μια συναυλία ενός άγνωστου για μένα γερμανικού συγκροτήματος! Δε θυμάμαι όνομα ούτε καν και δυστυχώς δεν έχω ημερολόγιο από τότε, ότι γράφω είναι από μνήμης και ευτυχώς από τις ημερομηνίες που είχα ανέκαθεν συνήθεια να γράφω πίσω από τις φωτογραφίες.
Βρε μπας κ ήταν οι Rammstein? Πλάκα θα είχε....αλλά μπα με τίποτα αυτοί είναι μεταγενέστεροι. Πάντως ήταν ωραία φάση μου έβαλαν κ μια σφραγίδα στο χέρι για να μπαινοβγαίνω στο χώρο χωρίς εισητηριο κ ένιωθα ότι ειμαι πολυυυυ κουλ!
Ένα επόμενο δειλινό πήγαμε στο περίφημο St Pauli την διάσημη red light district του Αμβούργου και αφού μου εξήγησαν τι...συμβαίνει εκεί βολτάραμε στην Reeperbahn τα sex shop κ τα κλαμπ που διαφήμιζαν τα πονηρά σόου στους ναυτικούς που κατέκλυσαν το λιμάνι. Βέβαια ήταν νωρίς και δεν είδαμε τίποτα περίεργο αλλά όπως μου είπαν ήταν αρκετά επικίνδυνη η περιοχή για να την επισκεφτείς νύχτα πράγμα που έχει αλλάξει πλέον και στο δεύτερο ταξίδι πήρα μια πολύ περιεκτικότερη γεύση όπως θα περιγράψω στο επόμενο κεφάλαιο.

Στο μεταξύ έχω γνωρίσει κ την παρέα των παιδιών κ γίναμε φίλοι, άλλοι είναι ζευγάρια κ κάποιοι σινγκλς αγόρια κ κορίτσια κ συζητώντας με τον καθένα μαθαίνω πως ζουν, πάνε πανεπιστήμιο δουλεύουν οι περισσότεροι part time....άλλο φρούτο κ αυτό!
Και κυρίως εντυπωσιάζομαι που ενώ είναι όλοι στην ηλικία μου μέχρι +3,4 χρόνια δε ζει ΚΑΝΕΙΣ με τους γονείς του!
Νοικιάζουν είτε μόνοι η με συγκάτοικο κ έχουν απόλυτη ανεξαρτησία το οποίο με εντυπωσιάζει και με προετοιμάζει για τα μελλοντικά δυναμικά μου μανιφέστα όταν χρειαστεί να διεκδικήσω ξανά τα ανεξαρτησιακά μου δικαιώματα (ε ρε δόλιε μου πατέρα τι σε περιμένει! Χαχα)
Αυτό που δεν ήθελα να δω τότε ήταν η ανεξαρτησία είχε και δεύτερη όψη....Ενός παιδιού η μητέρα όταν εκείνος έκλεισε τα 18 του εδωσε 1 μήνα προθεσμία να φύγει από το πατρικό κ όταν εκείνος δεν το έκανε του "έκοψε" νοίκι!
Αυτά για μας που στην Ελλάδα της κρίσης τα παιδιά μένουν με τους γονείς ως τα...40
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη με όλο αυτό το νεωτερισμό, την πληροφορία και την ελευθεριότητα που ερχόμουν σε επαφή που ήταν αδύνατο να δω κάτι αρνητικό σε όλα αυτά.
Ήταν όλα πολύ καινούργια, πολύ προοδευτικά , πολύ ανοιχτομυαλα κ γενικά ..πολύ από όλα! Κ γω προερχόμενη από τη μεσοαστική ελληνική οικογένεια , καταπιεσμένη κ γεμάτη όνειρα κ τσαμπουκα να κάνω τη διαφορά...πως να έβρισκα καθαρό μυαλό να κρινω αντικειμενικά;
Και πιστέψτε με δεν υπερβάλω καθόλου...Οσοι γεννηθήκατε από το 1980 και έπειτα δεν μας χωρίζει απλά μια γενιά...Μας χωρίζει το άλμα που έκανε η ελληνική πραγματικότητα σε όλα τα επίπεδα εκείνη την εποχή. Εμείς στρώσαμε το δρόμο για να βρείτε εσείς ώριμο το φρούτο και να εξελιχθείτε ομαλά!
Εγώ τότε ένιωθα να ασφικτυώ...κάθε σκέψη κάθε ιδέα περνιύσε Ιερά Εξέταση και χωρίς οι γονείς μου να είναι ιδιαίτερα συντηριτικοί ή αυταρχικοί ωστόσο η μικροαστικές τακτικές και συνήθειες ήταν ολούθε. Ενιωθα την προσωπικότητά μου να να αντιδρά για να υπάρξει, να διερωτάται να αμφισβητεί να επαναστατεί....Ολο αυτό το καινούργιο στα μάτια της άγουρης ψυχής ήταν επικίνδυνα δελεαστικό και εύκολα οδηγούσε σε βιαστικά συμπεράσματα για το τι ουσιαστικά συνέβαινε.
Σ αυτό το σημείο να τονίσω ότι επίσης εγώ επισκέφθηκα τη Δυτική Γερμανία τότε εφόσον ακόμα κρατούσε το σιδηρούν παραπέτασμα και η Ευρώπη ήταν χωρισμένη στα δυό...Με το γερμανικό μάρκο στα καλύτερά του, η πανίσχυρη γερμανική οικονομία και η γενικότερα εξελιγμένη βορειοευρωπαική κοινωνία σε απευθείας σύγκριση με την Ελλαδίτσα που τότε κυβερνιόταν από το ισχυρό ΠΑΣΟΚ και μόλις είχε αρχίσει να συνέρχεται από τα χρόνια της χούντας και των απαγορεύσεων, μπήκε στην ΕΟΚ και άρχισε να ρέει το χρήμα και να οδηγεί απότομα σε συμπεριφορές ξένες ως προς τις έως τότε συνήθειές μας, υπερκαταναλωτισμό, ψευτομιμητισμό αμερικανοδυτικών προτύπων και πολλά άλλα γραφικά έτσι να να δειχθούμε! Παντελή άγνοια κινδύνου για το που οδηγούμασταν.....

Εν τω μεταξύ δεν σας είπα ... γνώρισα και τη νυν κοπέλα του... πρώην!
Κάποια στιγμή ήρθε αυτός από το σπίτι να με δει μόνος κ ήταν λίγο αμήχανα στην αρχή...αυτός να δείχνει πρόσχαρος κ φιλικός αλλά λίγο αδέξιος κ γω να ψάχνω να βρω κάποιο δείγμα, έστω ένα βλέμμα που να μαρτυρά ότι δεν με έχει ξεπεράσει εντελώς ακόμα . Δεν το βλέπω όμως κ αποφασίζω να το ρίξω στον πολιτισμό !
Την επόμενη φορά έφερε κ την κοπέλα του να μας γνωρίσει. Εγώ ήμουν κάτι ανάμεσα σε φάση απορίας όσο και τέλειας άγνοιας για το πώς πρέπει να νιώσω η να συμπεριφερθω .Γιατί κ μικρή ήμουν κ ανάλογη εμπειρία δεν είχα αλλά και λίγο ζήλια την ένιωθα βεβαίως βεβαίως.
Και η σιχαμενη η αντίζηλος ήταν και ομορφούλα τελικά αλλά και συμπαθητικούλα και πολύ ευγενικά μου φέρθηκε οπότε τι να έκανα κ γω το κατάπια κ αυτό και συνεχίσαμε να βγαίνουμε όλοι μαζί μια παρέα και να είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!
Και είμασταν κ μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα την επόμενη όταν έπεσε η ιδέα να πάμε όλοι μαζί για σκουώς. Θέλεις μου λένε να πάμε για σκουώς; Βεβαίως κ θέλω! Τι είναι αυτό;
Είναι μπαλάκι του τένις το πετάμε σε έναν τοίχο κάνει γκέλα και το αποκρούει ο αντίπαλος!
Α μάλιστα! Εξαιρετικό! Ας πάμε λοιπόν....
Ναι μου λεν θα σου αρέσει πολύ κ μετά θα μπούμε όλοι μαζι στη σάουνα. Ξέρεις τι είναι η σάουνα; Είπαμε βλάχα βλάχα αλλά μια σάουνα ήξερα τι είναι!
Είχα δει στην τηλεόραση χαχα!
Τι εννοείς θα μπούμε όλοι ΜΑΖΙ στη σάουνα; Με μαγιω; Με πετσέτες; Με πετσέτες με πληροφορούν και μετά ΓΥΜΝΟΙ!!!
Σ αυτό το σημείο με εγκατέλειψε η περίφημη προοδευτική μου οπτική κ ένιωσα να κοκκινίζω από ντροπή από την κορφή ως τα νύχια.
Μα καλά φίλοι , αγόρια κορίτσια κ όλοι μαζι γυμνοί; Και δεν ντρέπονται; Θυμάμαι πόση απορία ένιωσα μαζί με τρόμο....μου ήταν αδύνατο να ξεπεράσω τόσες αναστολές σε τόσο λίγο χρόνο κ έτσι προτίμησα να καθήσω στην καφετέρια κ να πιω έναν καφέ και δεν πήγα ούτε στο σκουως από φόβο μήπως ήταν υποχρεωτική μετά η σάουνα

Την επόμενη (αφού με τρολαραν αρκετά για το θέμα της σάουνας) κάναμε μια υπέροχη ημερήσια εκδρομή όλη η παρέα μαζί (και η σιχαμένη)
Στο εξοχικό ενός από την παρέα στο Malente, μια τοποθεσία με λίμνες προς το Κίελο περίπου μιάμισι ώρα με το αυτοκίνητο βόρεια του Αμβούργου .
Είμασταν καμιά δεκαριά άτομα και κάναμε ένα μεγάλο hiking περιμετρικά από τις λιμνούλες σε ενα μαγευτικό χιονισμένο τοπίο με ελάφια που εμφανίζονταν ξαφνικά , εικόνες σαν ζωγραφιά κ πολύ πολύ κρύο που ακόμα θυμάμαι πόσο συνολικά 'ακατάλληλα' ντυμένη ήμουν σε κάθε περίσταση αφού τα πιο βαριά μου ρούχα κ παπούτσια που ήταν μια χαρά για την Ελλάδα ήταν για τις θερμοκρασίες της Γερμανίας σα να βγήκα έξω με καλοκαιρινά κ σαγιονάρες!
Βάλτε μέσα σ όλο αυτό ότι σε όλη τη βόλτα είχα μπροστά μου τον πρώην να περπατά χεράκι χεράκι με τη σιχαμένη κ όσο να πεις μια κρυάδα επιπλέον την ένιωθα!
Μετά τη μεγάλη βόλτα καταλήξαμε στο εξοχικό όπου φάγαμε Μπραντς! Καινούργιο φρούτο κ αυτό ..όπου Μπραντς σημαινε πρωινό με ψωμιά, βούτυρα κ μαρμελάδες αλλά επίσης και δύο τρία λογιών ειδών σαλάμια, κασέρια, λουκάνικα κ βασικά ότι υπήρχε στο ψυγείο τους!
Χορτάσαμε πάντως και με το παραπάνω..
Η επόμενη μέρα ήταν η παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Και θα υποδεχομασταν το νέο χρόνο που αλλού; Στο περίφημο λιμάνι του Αμβούργου που όπως με πληροφόρησαν κατεβαίνει όλη η πόλη!
Είχα τρομερή περιέργεια να το ζήσω και αυτό και όσο κόντευε η ώρα η έξαψη μου μεγαλωνε. Πήγαμε ως το λιμάνι με το κατάμεστο από κόσμο μετρό φορώντας ότι είχαμε και σταθήκαμε σ ένα σημείο κοντά στις όχθες του Ελμπε ώστε να δούμε καλά τα πυροτεχνήματα . Είχε πάρα πολύ κόσμο κ όλοι έπιναν είτε glück wine η σαμπάνιες από το μπουκάλι. Τραγουδούσαν κ χόρευαν κ τα μεσάνυχτα ακριβώς η νύχτα έγινε μέρα από τα χιλιάδες πυροτεχνήματα που εσκαγαν από παντού σ όλο τον ορίζοντα και δεν ξέρω γιατί δεν βρίσκω ούτε μια φωτό από εκείνο το βράδυ!

Το 1986 μπήκε για μένα με τον πιο όμορφο τρόπο κ τους καλύτερους οιωνούς.


Εγώ μπροστά στο σπίτι που φιλοξενούμουν στην συνοικία Barbek
View attachment 291323


Άποψη του Elbe
View attachment 291311
Με τους θείους του φίλου μου στο Alster
View attachment 291313

Reeperbahn 1985
View attachment 291324

Τοπίο από το hiking στο Malente
View attachment 291314

Να και η παρέα στο τοπίο
View attachment 291315 .
Όμορφο ελαφακι
. View attachment 291316
Παγωμένη ....
. View attachment 291317
Το τσιμπουσι-branch! (Είχατε και το χωριό σας branch?)
View attachment 291318

Barmbek μάλλον η συνοικία.Απλά το λέω γιατί έτυχε να μείνω στην ίδια συνοικία 10 χρόνια μετά και εγώ στο πρώτο μου ταξίδι στο Αμβούργο.
Καλά το "σιχαμένη" έγραψε... Ακόμη γελάω...

 

[evaT]

Alster

Βολτιτσα γύρω από τη λιμνη

Ωραία παραλιμνια...σπιτακια!

Θέα από την Elbphilarmonie

Έλληνες κ Γερμανοί τρώμε παρεα

Reeperbahn!

Οοοοχι δεν έκανα πιάτσα ρε παιδιά!

Οι τεραστιοι γερανοί στο λιμανι

Σπιτάκι στη γειτονιά μας!

Το τραπέζι γενεθλίων της θυγατερας

 

[chris7]

Καταπληκτική. Μπράβο σου!!!!!!!!!!!!!!

 

[evaT]

2-4/1/1986

Κοπεγχάγη

Πόσο καλύτερα να έμπαινε το καινούργιο έτος δηλαδή; Είμαι νέα, ωραία βρίσκομαι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου κ όλη η ζωή είναι μπροστά μου!
Όλα ξεκινούν τώρα!!
Όπως ήδη σας είπα στα πρώτα κεφάλαια το καλοκαίρι που δούλευα στο ξενοδοχείο γνώρισα ένα ζευγαράκι Δανών στην ηλικία μου , κάναμε παρέα και όταν τους είπα ότι θα πήγαινα Αμβούργο με κάλεσαν στη χώρα τους να με φιλοξενήσουν και μου είπαν πως με το τρένο είναι πολύ εύκολο να πας από Αμβούργο Κοπεγχάγη.

Έτσι λοιπόν όταν έβγαλα τα εισιτήρια τους ενημέρωσα γραπτώς…(με γράμμα μέσω ΕΛΤΑ που πήγε ο νους σας Τα παιδιά βρήκαν τις ώρες των τρένων συμφωνήσαμε ημέρα κ ώρα που βόλευε και κανονίσαμε να με περιμένουν στο σταθμό ! Όλα αυτά με γράμμα κ ένα σταθερό νούμερο τηλεφώνου (όχι ότι υπήρχε κ κάτι άλλο) που μου έδωσαν για ώρα ανάγκης .

Τις μέρες λοιπόν που ήμουν στο Αμβούργο πήγα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό για να βγάλω το εισητήριό μου. Εκεί είδα πως είχαν έκπτωση αν είχες φοιτητικό πάσο. Βγάζω κ γω το δικό μου …όπου φοιτητικό πάσο τότε βλέπε πλαστικοποιημένο χαρτονάκι με μια φωτογραφία, ονοματεπώνυμο με ελληνικούς χαρακτήρες ΜΟΝΟ κ σχολή που φοιτούσες. Το δίνω στον Χερ υπάλληλο του γερμανικού ΟΣΕ κ μου λέει μα δεν μπορώ να διαβάσω τι λέει! Λέω κ γω ε ναι πως να μπορείτε αφού είμαι Ελληνίδα κ είναι γραμμένο στα ελληνικά ! (Όντως τον θυμάμαι αυτόν το διάλογο!) Κι έτσι δια της ευθείας κ ειλικρινούς οδού τσίμπησα φοιτητικό με μισή τιμή χεχε!

Μπαίνω λοιπόν με την τσαντούλα μου στο τρενάκι ,όπου τρενάκι βλέπε ένα μεγαθήριο καινούργιο, καθαρό, τακτοποιημένο με θεσούλες αριθμημενες κ τάξη παντού. Εποχή όπου στον ΟΣΕ έλεγες τρενο κ εννοούσες τον καρβουνιάρη….τρένα μουντά, καταθλιπτικά αργά κ βρώμικα. Είτε ξεκινούσες για να πας Θεσσαλονίκη Λάρισα η να φύγεις στρατιώτης για τον Πόλεμο η ίδια αίσθηση ήταν!
Εντυπωσιασμένη για άλλη μια φορά λοιπόν βρίσκω το κουπέ μου κ κάθομαι. Μαζί μου άλλοι 4-5 επιβάτες όλοι νεαροι κ μιλούν γερμανικά κ άλλες γλώσσες που δεν καταλαβαίνω. Το ταξίδι θα είχε διάρκεια κοντά στο 6ωρο οπότε ειχα μέλλον κ εβγαλα το βιβλίο μου για να διαβάσω.
Μια κοπελίτσα από απέναντι με κοίταζε επίμονα μια εμένα κ μια το βιβλίο μου κ κάποια στιγμή με ρωτάει….συγνώμη τι γράμματα είναι αυτά; Για ρωσικά μου μοιάζουν! Λέω όχι ρωσικά ελληνικά είναι!
Και με αφορμή αυτό ξεκινάει μα κουβέντα στην οποια λίγο λίγο παίρνουν μέρος κι οι υπόλοιποι του κουπέ.
Διαμαρτύρονταν μάλιστα για το πόσο χάλια ήταν τα τρένα! Είστε με τα καλά σας λεω; Αυτό το τρένο είναι χάλια; Έχετε μπει ποτέ σε ελληνικό τρένο; Όχι μου λένε … ε αν ποτε μπείτε θα καταλάβετε τι ακριβώς σημαινει χάλια τρένο….ευτυχώς που σπούδαζα τουριστικές επιχειρήσεις τότε…..αν περίμενε η Ελλάδα να διαφημιστει από εμένα θα το είχαμε κλείσει το μαγαζι !
Κάποια στιγμή αργότερα ρώτησα να μάθω αν ήξεραν πως θα μπούμε στο φέρυ για να περάσουμε τη θάλασσα κ πώς θα ξαναβρούμε το τρένο γιατί το ειχα ένα άγχος…..τι εννοείς θα μπει ολο το βαγονι μεσα στο φέρυ;; ούτε με επιστημονική φαντασία θα πήγαινε ο νους μου σε κάτι τέτοιο!!
Κι όπερ εγένετο! Με εμένα να χασκω με το στόμα ανοιχτό σαν χάνος . Μπήκε ολοκληρο το βαγόνι μαζί με τα φορτηγά και τα ΙΧ στο φέρυ μπωτ και οι επιβάτες κατέβαιναν από το τρένο και μεσα στο πλοίο όπου μπορούσες να πιεις το καφεδάκι σου η ακόμα κ ν ψωνισεις αφού είχε κανονικό κατάστημα Duty-free! Θυμάμαι που πήρα μια κούτα τσιγάρα Prince (ποιος τα θυμάται παραγγελία για ένα φίλο μου στην Ελλάδα.
Είχε σουρουπώσει όταν φτάσαμε στο κεντρικό Σταθμό τγς Κοπεγχάγης ,το ραντεβού ήταν στην αποβάθρα στο μεγαλο ρολόι που μου ειχαν γράψει να ψάξω. Βρίσκω το ρολόι αλλά οι φίλοι μου άφαντοι!
Στο μεταξύ ειχα ξεχάσει κι τις φάτσες τους όλοι αυτοί οι ξανθοί γλανοματηδες μου φαίνονταν ίδιοι….κ έτσι ειχα μια φωτογραφία που είχαμε βγάλει μαζί το καλοκαίρι και την κοιταζα για να τους θυμηθώ. Πέρασαν ποσο; 10, 15 λεπτά, η αποβάθρα έχει αδειάσει κ για μένα δεν έχει έρθει κανείς! Προσπαθώντας να παραμείνω ψύχραιμη σκέφτηκα γρήγορα τις εναλλακτικές μου αν τυχον δεν εμφανίζονταν κανείς. Plan b δεν υπήρχε στο μυαλό μου κ πρακτικά οι εναλλακτικές μου ηταν μηδενικές. Είχα καποια λιγα χρήματα μαζι μου για έξοδα φαγητου κ ίσως διασκέδασης αφου θα εμενα σε σπίτι και …that was all.

Ευτυχώς σε μερικά λεπτά βλέπω τον Urs (τον Δανό φίλο μου) να έρχεται, τον γνωρίζω αμέσως κ γλυτώνω την κρίση πανικού!
Μου ζητάει συγνώμη που άργησε λίγο κ πάμε προς το αυτοκίνητο του για να φύγουμε....Λέμε τα πρώτα μας νέα μέσα στην καλή χαρά κ την ίδια στιγμή σκέφτομαι...μα καλά...αυτον με την κοπέλα του τον γνώρισα εκεί υποτίθεται θα έμενα εγώ ..γιατί ήρθε μόνος του τώρα...Ντράπηκα να ρωτήσω και πήραμε το δρόμο για το σπίτι του που όπως μου εξήγησε ήταν σ ένα προάστιο της Κοπεγχάγης το Bjaverskov που έμενε με την οικογένειά του.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι ακριβώς σκεφτόμουν εκείνη την εποχή και πόση άγνοια κινδύνου είχα...Ο Urs είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και τον εκτιμώ απέραντα αλλά αυτό είναι πλέον διαπιστωμένο μέσα από το χρόνο. Εκείνο το βράδυ ακολούθησα με τη συναίνεση μου έναν σχεδόν άγνωστο σε μια ξένη χώρα και δεν μου πέρναγε καν από το μυαλό οτι μπορεί να μην ήταν τα πράγματα όπως μου τα έλεγε!
Λίγο άβολα ένιωθα μόνο κ αυτό ήταν όλο...στο δρόμο μου εξήγησε πως με την κοπέλα του το είχαν τελειώσει το έργο μερικές βδομάδες πριν και δεν προλάβαινε να μου στείλει γράμμα δεν ήθελε να μου χαλάσει και το πρόγραμμα.
Όταν βέβαια φτάσαμε σπίτι του σ ένα μαγευτικό χιονισμένο χωριουδάκι , μας υποδέχθηκε η μητέρα του με τα δύο αρκετά μικρότερα αδερφάκια του και μου έφυγε οποιαδήποτε αμφιβολία που μπορεί να είχε γεννηθεί.
Εν τω μεταξύ πρώτη μου φορά έβλεπα τέτοιο σπίτι... δίπατο, ξύλινο το κάθε παιδί είχε το δικό του δωμάτιο !!! (εμείς με τον αδερφό μου μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο στο σπίτι μας το οποίο επίσης ήταν και καθιστικό και το βράδυ άνοιγαν δύο μπαουλοντιβανα και κοιμόμαστε) . Μου έδωσαν ένα ολόκληρο δωμάτιο μόνη μου να κοιμηθώ στη σοφίτα!!! Με επικλινές ταβάνι και ακριβώς δίπλα λέει είχαν και σάουνα και αν ήθελα να κάνω!!! Ψυχολογικά τραύματα μου έχει δημιουργήσει αυτή η σάουνα χαχαχα
Λίγο αργότερα κατεβήκαμε για δείπνο με την υπόλοιπη οικογένεια δηλαδή τη χωρισμένη μητέρα του και τα δύο παιδάκια...μας είχε φτιάξει ένα πεντανόστιμο ψητό με μια ωραία γλυκόξινη σάλτσα την οποία την έπαιρναν με το μαχαίρι τους την έβαζαν στο πηρούνι τους και την έτρωγαν έτσι, ενώ εγώ έψαχνα για καμιά μπουκίτσα ψωμί να τη βουτήξω μέσα αλλά δεν είχαν στο τραπέζι κ ντράπηκα να ζητήσω. ..
Όσο τρώγαμε ήρθε κι ένας κύριος και μου τον σύστησαν σαν το μποιφρεντ της μαμάς!
Το ένα εγκεφαλικό πίσω από το άλλο μου ερχόταν! Τόση προοδευτικότητα δεν μπορούσα να την αφομοιώσω σε τόσο σύντομο χρόνο. Για να το κάνω λιανά σε εκείνες τις όχι και τόσο μακρινές δεκαετίες εμείς είχαμε μόνο μια χωρισμένη στη γειτονιά την οποία όλοι την φώναζαν ζωντοχήρα. .και ποιος ξέρει η κακομοίρα τι πέρναγε για να αναγκαστεί να χωρίσει που πολύ αμφιβάλλω αν ήταν χειροτερα από αυτό που ζούσε μετά, αφού οι πάντες την συζητούσαν πότε βγήκε πότε μπήκε,με ποιον μίλησε και μην τυχόν την βάλει καμία σπίτι της και της ξελογιάσει τον άντρα!!!! Και γω όχι μόνο βλεπω το μποιφρεντ εκεί να μπαίνει σπίτι δόξα και τιμή αλλά τα παιδιά να δείχνουν πως περνούν ωραία μαζι του και δεν ενοχλούνται και καθόλου! Πολύ μυστήρια πράγματα....


Η επόμενη μέρα ξεκίνησε νωρίς και ήταν γεμάτη αφού θα εμενα μόλις δύο μέρες έπρεπε να πάμε σε πολλά μέρη έτσι λοιπόν πήραμε το τρένο για την Κοπεγχάγη που εκείνες τις μέρες μετρούσε 10 βαθμούς κάτω από το μηδέν και γω με τα πλεχτά πουλόβερ της μαμάς και το υφασμάτινο μπουφάν μου δεν την πάλευα καθόλου μα καθόλου...δεν θυμάμαι ποτέ μου να έχω κρυώσει περισσότερο από εκείνες τις δυο μέρες....
Γυρίσαμε όμως αρκετά έστω με διαλείμματα σε καφέ όλο το κέντρο της Κοπεγχάγης, από την πλατεία του Δημαρχείου στον εμπορικό πεζοδρόμο της Strøget , ανεβήκαμε στο στρογγυλό πύργο, περάσαμε από το πανεπιστήμιο, περπατήσαμε αριστερά και δεξιά και μου έδειξε και το Τivoli το οποίο όμως ήταν κλειστό εφόσον ήταν βαρυχειμωνια. Πήγαμε και ως το Nhavn και μετά στο πάρκο Kastelet για να δω την διάσημη σειρήνα της Κοπεγχάγης την οποία περίμενα τουλάχιστον εμβληματική αλλά διαπίστωσα ότι ήταν μικροσκοπική και καθόλου μεγαλοπρεπής και έφυγα τρέχοντας και τσιρίζοντας που είχα ξεπαγιάσει άδικα.
Το απογευματάκι μας βρήκαν και άλλοι φίλοι και πήγαμε όλοι μαζί για φαγητό σε μια πιτσαρία που πλήρωνες ένα ποσό ως είσοδο και έτρωγες όσο άντεχες. Γενικά μέχρι στιγμής οι Δανοί ήταν εξαιρετικά φιλικοί και εξωστρεφείς και έβλεπες κίνηση παντού δεν υπήρχε η νέκρα της Γερμανίας.
Μετά το φαγητό έπεσε η ιδέα να πάμε σινεμά ,παιζόταν ένα Μπλοκ Μπάστερ που έσπαγε ταμεία και είπαμε να πάμε να το δούμε .
Να πω ποια ήταν η ταινία; Η θα γελάσει κάθε πικραμένος;;;
Ήταν το....Back to the future το Νο1!!!!! χαχαχα
Το οποίο ήρθε στην Ελλάδα για πρώτη προβολή καταιδρωμένο κάνα εξάμηνο με οκτάμηνο μετά και γω πουλούσα μούρη ότι το είχα δει κι έκανα ανελέητα σπόιλερ σ όποιον έβρισκα αλλά δε φταίω εγώ...αφού δεν πίστευαν ότι υπήρχε τρόπος να το είχα ήδη δει!!


Από την επόμενη μέρα δεν θυμάμαι και πολλά γιατί είχε κάτι σα χιονοθύελλα και μείναμε στο χωριό όπου πήγαμε βόλτες σε κάποια σπίτια συγγενών κ φίλων ,αυτό που θυμάμαι είναι ότι παντού με καλοδέχονταν και όλοι είχαν να θυμηθούν και να πουν κάτι καλό από κάποιες διακοπές τους στην Ελλάδα..

Από την επιστροφή επίσης δεν θυμάμαι κάτι το ιδιαίτερο που σημαίνει ότι όλα κύλησαν ομαλά χωρίς άλλες εκπλήξεις.


Επέστρεψα στο Αμβούργο και πλέον είχαν μείνει μόνο κάνα δυο μέρες πριν τον επαναπατρισμό μου.
Το τελευταίο βράδυ βγήκαμε αποχαιρετιστήριο μόνο εγώ με το φίλο που με φιλοξενούσε μαζί με την κοπέλα του και ήρθε και κ πρώην μου επιτέλους χωρίς τη σιχαμένη!
Ο οποίος μάλιστα όλο το βράδυ δεν πήρε τα μάτια του από πάνω μου και με ξανα-φλέρταρε τόσο απροκάλυπτα που φυσικά και τον πήραν γραμμή και οι άλλοι κ τον δούλευαν από ότι έμαθα πολύ καιρό μετά...
Μεταξύ μας όμως δεν ειπώθηκε τίποτα περισσότερο επί προσωπικού και μαζί με τη βραδιά και το ταξίδι που τελείωνε σιγά σιγά χάθηκε και η επαφή αφού καθένας πήρε το δικό του δρόμο στη ζωή και μοιραία εκείνα τα συναισθήματα έδωσαν τη θέση τους σε άλλα και οι εικόνες έγιναν αναπόφευκτα αναμνήσεις.

Από την επιστροφή θυμάμαι πως κατάφερα να περάσω λαθραία την φωτογραφική Pentax που είχα αγοράσει στη Γερμανία! Γιατί βέβαια τοτενες δεν υπήρχε σεγκεν και κουραφέξαλα περνούσες κανονικά τελωνείο και τα ηλεκτρονικά τα βαρούσαν στο κεφάλι στο δασμό και το ξέρω ότι δεν είναι πολύ ρομαντικό στοιχείο σε σχέση με το υπόλοιπο ταξίδι όμως εγώ ήμουν πολύ χαρούμενη που την εκρυψα και γλυτωσα το δασμό κ αφού το θυμάμαι είπα ας το γράψω κ αυτό!


Όσο για τον Urs (τον Δανό)
Ανακτήθηκε η επικοινωνία επί εποχής Facebook και υποσχεθήκαμε ο ένας στον άλλον ότι θα προσπαθήσουμε να συναντηθούμε είτε στην Ελλάδα η στη Δανία με την πρώτη ευκαιρία...
Αυτό βέβαια πήρε πολλές αναβολές γιατί όλο και κάτι προέκυπτε μέχρι που το Σεπτέμβρη του 2018 πέτυχα μια πολύ συμπαθητική τιμούλα 75 ευρωπουλάκια μόνο με Ράιαν και τα έκλεισα αβλεπί!


Ταξιδάκι εξπρές 3 μέρες εγώ , η κόρη μου κι ο αδερφός μου, τουρ στην Κοπεγχάγη και ρηγιούνιον με τον Urs.


Πριν ξεκινήσω με αυτό ας δείξω μερικές φώτο από το πρώτο παλιό ταξίδι ..

 

[evaT]

Stroget....H Pentax μου έβγαζε φωτογραφιαρες

Στον πύργο της Κοπεγχάγης

Παγωμένη μαζί με την γοργόνα!

Ο Urs και το υπέροχο σπίτι τους

Το χιονισμένο Kastellet
.

Και το Tivoli φωτισμένο. Όσοι ξέρετε πως είναι η περιοχή τώρα θα ξαφνιαστειτε!

 

[Smaragda53]

Τρελάθηκα με την ιστορία σου, τι μου θύμισες Παναγία μου!!! Εγώ είμαι των seventies, ακόμα πιο παλιά λοιπόν και το 1968 είχαμε πάει με το σχολείο ανταλλαγές στο Αννόβερο. Με την οικογένεια που με φιλοξενούσε πήγαμε μονοήμερη στο Αμβούργο, όπου θυμάμαι -σκέψου!- από τότε το λιμάνι στον ΄Ελβα και τη συνοικία St Pauli (σοκ για τη μικρή Ελληνίδα βέβαια, αλλά τα μάτια μου ορθάνοιχτα να δω όσα μπορούσα). Τι σου είμαστε οι γυναίκες όμως βρε παιδί μου! Στη φωτογραφία που είσαστε όλοι μαζί το 1986 προσπαθούσα μήπως και διακρίνω τη "συχαμένη"!!! ΄Εγραψες ιστορία πάντως!!!