Αθήνα vs επαρχία.

[paefstra]

Προαστια: απομιμηση επαρχιας στην πολυ ακριβοτερη και πολυ πιο κομ ιλ φο εκδοχη της.
Μεταξυ προαστιων-υπνουπολεων και επαρχιας, εγω και ο @psilos3 ψηφιζουμε Πελοποννησο με τα Βιετναμ της και τις γουρνοπουλες της.

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Βάλτε κι εμένα και που και που να αλλάζουμε την γουρνοπουλα με τη γκιοσα

 

[paefstra]

Βάλτε κι εμένα και που και που να αλλάζουμε την γουρνοπουλα με τη γκιοσα

Ναι φιλε μου, γιατι η ελληνικη επαρχια δεν ειναι αγγλικη εξοχη του Τζειμς Αιβορι, αλλα :

 

[Robert]

Για μένα και για αρκετούς της ηλικίας μου (32) η Αθήνα είναι καλή για ένα πσκ,μόνο για τις ατέλειωτες επιλογές για διασκέδαση και επιστροφή στην έδρα μας!

32 δεν είσαι και τόσο μεγάλος για να μην αντέχεις τους γρήγορους ρυθμούς.Το λέω επειδή κι εγώ σ'αυτή την ηλικία είμαι πάνω κάτω αλλά δε νιώθω να νοσταλγώ τους αργούς ρυθμούς της επαρχίας.

Βέβαια δεν έχω ζήσει Αθήνα για να δω αν είναι όντως τόσο γρήγοροι όσο λέτε,απλά κρίνω από Θεσσαλονίκη

 

[alma]

32 δεν είσαι και τόσο μεγάλος για να μην αντέχεις τους γρήγορους ρυθμούς.Το λέω επειδή κι εγώ σ'αυτή την ηλικία είμαι πάνω κάτω αλλά δε νιώθω να νοσταλγώ τους αργούς ρυθμούς της επαρχίας.

Βέβαια δεν έχω ζήσει Αθήνα για να δω αν είναι όντως τόσο γρήγοροι όσο λέτε,απλά κρίνω από Θεσσαλονίκη

Ε, όχι οι Θεσσαλονικείς είναι πολύ πιο χαλαααροι πραγματικά. Ούτε το στρες των Αθηναίων συγκρίνεται. Πολύ πιο ανθρώπινη η Θεσσαλονίκη.

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

32 δεν είσαι και τόσο μεγάλος για να μην αντέχεις τους γρήγορους ρυθμούς.Το λέω επειδή κι εγώ σ'αυτή την ηλικία είμαι πάνω κάτω αλλά δε νιώθω να νοσταλγώ τους αργούς ρυθμούς της επαρχίας.

Βέβαια δεν έχω ζήσει Αθήνα για να δω αν είναι όντως τόσο γρήγοροι όσο λέτε,απλά κρίνω από Θεσσαλονίκη

Συνήθεια δεύτερη φύση!

 

[gioannis13]

Προσωπική άποψη ,μιας και το 99 αποφασίσαμε να κάνουμε την αποκέντρωση μας από την Αθήνα στην οποία εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα (Λαμπρινογαλατσοφιλοθέη κάτι σαν το τρίγωνο των Βερμούδων ένα πράμα) και η σύζυγος γέννηση Νάξο και μεγαλωμένη Γαλάτσι. Οι επαγγελματικές μας απασχολήσεις ήταν τέτοιες που θα το επέτρεπαν εύκολα ,σπίτι υπήρχε , στο οποίο έγιναν οι απαραίτητες εργασίες ώστε να γίνει η ερωτική φωλιά !!!!!!!!!! του ξεκινήματος της νέας κοινής ζωής μας....ΤΟΠΟΣ....παραλιακή πόλη της Κορινθίας (τόπος καταγωγής Πατέρα μου) Κιάτο....Κορινθίας , ονειρικό μέρος διακοπτών και παιχνιδιού των παιδικών μου χρόνων ,φάνταζε το ιδανικό το τέλειο με όλα του , ΜΟΝΟ ΘΕΤΙΚΑ , κωμόπολη με άρωμα επαρχίας ,κοντά στην Αθήνα , παραλιάρα , καλό εμπορικό δίκτυο καταστημάτων , συγκοινωνία , ώσπου όλα αυτά άρχιζαν να γίνονται εφιάλτης μετά το 2004 με την έλευση του προαστιακού και την γενικότερη βελτίωση των υποδομών και κάθε χρόνο και χειρότερα έκτοτε έως το σήμερα που όλα τα τέλεια και ιδανικά πλέων φαντάζουν πολύ μακρινά. Για να μην κουράζω με πολλά λόγια και επειδή δεν ξέρω αν έχω έφεση στην γραφή , ο επίλογος είναι πως η συγκεκριμένη ευρύτερη περιοχή είναι ένα κακό προάστιο της Αθήνας που όσοι το ζουν καθημερινά , ,αμφότεροι, μπορούν να καταλάβουν. Στην διάθεση όποιου θέλει να ρωτήσει περισσότερα.

Υ.Γ Κάτι αντίστοιχο βίωσα στα τέλη της δεκαετίας του 80 που η επαρχία ήρθε στην Αθήνα (όσοι είστε συνομήλικοι μου γεννημένοι στα τέλη του 70 θα με καταλαβαίνετε !!!!!!!!!!!)

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Πάντως έχουμε ξεκινήσει μια πρακτικά ατελείωτη συζήτηση.Για μένα το σοβαρό μείον της επαρχίας είναι οι ιατρικές υπηρεσίες που ένα κέντρο υγείας δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε κάποια περιστατικά μεσαίου θέματος ενώ ακόμα και ένα μεγάλο νοσοκομείο νόμου σε παραπέμπει στην Αθήνα.Στο τόπο μου η πλειονότητα επιλέγει μαιευτήριο της Αθήνας παρόλο που το νοσοκομείο μας έχει μαιευτική κλινική με πεπειραμένους γιατρούς αλλά με απουσία παιδιατρικής πτέρυγας ενώ η οφθαλμολογική σου δίνει ραντεβού σε ένα χρόνο από την στιγμή που καλεις.Ολα αυτά παρόλο που ο τόπος μου απέχει μια ώρα μέχρι την Αθήνα και όχι ένα νησί της άγονης γραμμής που θα ήμουν δέσμιος του καραβιού η στην χειρότερη της αεροκομιδης.Μαζι με την διασκέδαση είναι νομίζω στα δύο που υπερέχει η Αθήνα. Επισης στην Αθήνα υπάρχουν ευκαιρίας ακριβοπληρωμένης καριέρας στον ιδιωτικό τομέα μιας και οι μεγαλύτερες εταιρίες είναι μαζεμένες εκεί.
Δεν θα άλλαζα όμως την επαρχία.

 

[fotast]

Προσωπική άποψη ,μιας και το 99 αποφασίσαμε να κάνουμε την αποκέντρωση μας από την Αθήνα στην οποία εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα (Λαμπρινογαλατσοφιλοθέη κάτι σαν το τρίγωνο των Βερμούδων ένα πράμα) και η σύζυγος γέννηση Νάξο και μεγαλωμένη Γαλάτσι. Οι επαγγελματικές μας απασχολήσεις ήταν τέτοιες που θα το επέτρεπαν εύκολα ,σπίτι υπήρχε , στο οποίο έγιναν οι απαραίτητες εργασίες ώστε να γίνει η ερωτική φωλιά !!!!!!!!!! του ξεκινήματος της νέας κοινής ζωής μας....ΤΟΠΟΣ....παραλιακή πόλη της Κορινθίας (τόπος καταγωγής Πατέρα μου) Κιάτο....Κορινθίας , ονειρικό μέρος διακοπτών και παιχνιδιού των παιδικών μου χρόνων ,φάνταζε το ιδανικό το τέλειο με όλα του , ΜΟΝΟ ΘΕΤΙΚΑ , κωμόπολη με άρωμα επαρχίας ,κοντά στην Αθήνα , παραλιάρα , καλό εμπορικό δίκτυο καταστημάτων , συγκοινωνία , ώσπου όλα αυτά άρχιζαν να γίνονται εφιάλτης μετά το 2004 με την έλευση του προαστιακού και την γενικότερη βελτίωση των υποδομών και κάθε χρόνο και χειρότερα έκτοτε έως το σήμερα που όλα τα τέλεια και ιδανικά πλέων φαντάζουν πολύ μακρινά. Για να μην κουράζω με πολλά λόγια και επειδή δεν ξέρω αν έχω έφεση στην γραφή , ο επίλογος είναι πως η συγκεκριμένη ευρύτερη περιοχή είναι ένα κακό προάστιο της Αθήνας που όσοι το ζουν καθημερινά , ,αμφότεροι, μπορούν να καταλάβουν. Στην διάθεση όποιου θέλει να ρωτήσει περισσότερα.

Υ.Γ Κάτι αντίστοιχο βίωσα στα τέλη της δεκαετίας του 80 που η επαρχία ήρθε στην Αθήνα (όσοι είστε συνομήλικοι μου γεννημένοι στα τέλη του 70 θα με καταλαβαίνετε !!!!!!!!!!!)

Τι άλλαξε τόσο δραματικά;Πυκνοκατοίκηση;Πόσο επηρέασε την καθημερινότητα πχ σχολεία,μετακίνηση κτλ.

 

[vanda]

Εφυγα απο την Αθήνα στα 30 μου, για ένα νησί σχεδόν σαν κυνηγημένη. Στην Αθήνα με είχαν κουράσει τα πάντα, η φασαρία, η κίνηση, η δυσκολία να βρεθείς με τους φίλους. Τον πρωτο χρονο ηταν σχετικα καλα, ανακαλυπτα με ενθουσιασμό το νεο τοπο, απολάμβανα τον ελεύθερο χρόνο μου, γνωρισα νέους ανθρώπους. Τον δεύτερο αρχισα να βαριέμαι, τα είχα δει όλα και δεν έβρισκα ενδιαφέρον πια. Από τον τρίτο χρόνο και μετά ενιωθα φυλακισμένη, ευτυχώς που αρχες του 4ου γυρισα στην Αθηνα γιατι πραγματικα ημουνα στο οριο να αρχισω τις καταχρησεις.

Πιστεύω οτι όσο και αν θέλουμε, δεν μπορούμε να απαλλαχτούμε από τις συνήθειες μας, όσοι μεγαλώσαμε στην Αθήνα. Μας φαίνεται αδιανόητο να ζούμε κάπου όπου δεν υπάρχει σινεμά, θέατρο, πολλές επιλογές για φαγητό, πολλές επιλογές σε δραστηριότητες (εκπαιδευτικές και ψυγαγωγικές), ποικιλία σε καταστήματα.

Επίσης δεν μπορούμε να συνηθίσουμε το να ασχολούνται όλοι μαζί μας, να πρέπει να φιλτράρουμε σε ποιον μιλάμε γιατί μπορεί να στιγματιστούμε η να παρεξηγηθούμε. Να μην μπορούμε να μοιραστούμε τα μυστικά μας, τις αδυναμίες μας γιατι δεν θέλουμε να τα μάθουν όλοι. Θα μου πειτε στην Αθηνα δεν υπάρχει κουτσομπολιο; Ναι, φυσικα και υπαρχει. Αλλά είναι πεπερασμένο ως ποιον μπορεί κάτι να φτάσει.

Ανακεφαλαιώνοντας, θεωρώ οτι οι άνθρωποι της πόλης θα είναι για πάντα άνθρωποι της πόλης. Θα μπορούσα να μείνω στο Λονδίνο, στη Θεσσαλονίκη, ίσως και στον Βόλο αλλά με τίποτα σε χωριό ή σε νησί.

 

[Sam-chal]

Πες μας αν έμενες πρώτα Αθήνα και μετακόμισες στη συνέχεια εκεί.

Είχα μείνει πριν αρκετά χρόνια για κάποιο διάστημα Αθήνα και συγκεκριμένα Πατήσια.

 

[mikrh tsopana]

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην επαρχία, στα Τρίκαλα, που θεωρώ πως είναι το best case scenario επαρχίας για διάφορους λόγους. Από τα 16 μου, ήθελα απλά να φύγω. Το χειμώνα στις 10 τελείωνα το φροντιστήριο (στην κεντρικότερη οδό της πόλης) και δεν υπήρχε ψυχή έξω, με έπιανε κατάθλιψη. Πανελλήνιες ίσως να μην τα πήγαινα τόσο καλά αν μου άρεσαν τα Τρίκαλα.

Μετά πήγα Θεσσαλονίκη, την πόλη της καρδιάς μου, για επίσης διάφορους λόγους. Τη θεωρώ πόλη με τέλειο μέγεθος, ούτε μικρή ούτε τεράστια και χαοτική σαν την Αθήνα, πέρασα τέλεια, δεν ήθελα να φύγω με τίποτα, μέχρι που τη σιχάθηκα κι έφυγα. Όταν πήγα στη Μαδρίτη, ενώ είναι αρκετά οργανωμένη για πόλη ν. Ευρώπης με τέλειες συγκοινωνίες, φρίκαρα τη ζωή μου για το πόσο χρόνο έχανα στις μετακινήσεις. Κάπως έτσι κατάλαβα ότι Αθήνα, που όταν πάω περνάω τέλεια, δε θα μπορούσα να μένω. Όταν μετακόμισα Βαλένθια, ένιωσα σα να έκανα upgrade στη ζωή μου. Μετακινήσεις παντού με το ποδήλατο, μικρότερες αποστάσεις, μέγεθος Θεσσαλονίκης, πράσινο (καμία σχέση με Θεσσαλονίκη), πολύ βαρετή νυχτερινή ζωή δυστυχώς (το αντίθετο από τη Θεσσαλονίκη).

Όταν γυρνάω πίσω στα Τρίκαλα για διακοπές, περνάω τέλεια, αλλά στη σκέψη και μόνο ότι κάποτε θα χρειαστεί να μείνω μόνιμα, νιώθω να πνίγομαι. Πέρα από τη ζωή (και για επαρχιακή πόλη έχει πάάάρα πολύ νυχτερινή ζωή) και τη δυνατότητα για τρεκιν/αναρρίχηση κλπ, μια επαρχιακή πόλη μακριά από Αθήνα/Θεσσαλονίκη/ίσως και Ηράκλειο/Πάτρα σου στερεί πολλές δυνατότητες, από το να δοκιμάσεις μια ξένη κουζίνα μέχρι μια πιο ιδιαίτερη ενασχόληση. Πρόσφατα μιλούσα με τη μητέρα μου και για το θέμα "γιατροί". Εκεί πχ αν θες να πας σε καλό νοσοκομείο μάλλον θα πρέπει να πας στη Λάρισα ή στον Βόλο. Από την άλλη, βλέπω το πόσο χαλαρός είναι ο κόσμος που το ζηλεύω, αλλά κάθε επιλογή έχει και το τίμημά της.