Τελευταία άφιξη στο Δελχί, αεροπορικώς.
Η διαδικασία γνωστή, ταξί και στο ξενοδοχείο.
Το απόγευμα μόνο για φαγητό θυμάμαι να πήγαμε σε εστιατόριο κοντά στο ξενοδοχείο μας. Είχαμε αποδυναμωθεί αρκετά όλοι, οπότε μείναμε να ξεκουραστούμε για να δούμε κάποιες απ' τις εκκρεμότητες την επομένη.
Ξεκινήσαμε την ημέρα με ουμπερ απ' τον ναό του λωτού. Όμορφη τοποθεσία, όμορφος κι ο ναός. Όχι κάτι που πρέπει να δει κάποιος επισκέπτης οπωσδήποτε.
Ξανά ουμπερ και κατευθυνόμαστε προς τον τάφο του Γκάντι. Ο χώρος είναι γαλήνιος, με ενέργεια. Κάτσαμε κάμποση ώρα. Έχει ένα μεγάλο πάρκο με λίμνη. Ο,τι πρέπει για να ξεφύγεις απ' την πολύβουη πόλη.
Τελευταία στάση στην India Gate μήπως κι έχει κάνα υπαίθριο γεγονός. Τελικά, είχε αρχίσει να κάνει κρύο, δεν είχε και τίποτα να μας κεντρίσει την προσοχή, οπότε είπαμε να δούμε για φαγαδικο στην περιοχή.
Εν τέλει το γκουγκλ δεν μας πήγε μακριά. Κουράγιο να περπατήσουμε δεν είχαμε κι ούτε για διαπραγματεύσεις με τουκτουκτζηδες. Ουμπερ λοιπόν κι ας αργήσαμε να το βρούμε.
Αμερικάνικης αισθητικής το φαγαδικο. Αναμονή είχε, αλλά ευτυχώς κάτι άδειασε και μας έβαλαν γρήγορα. Πολύ ωραίο φαγητό.
Επιστροφή για τα τελευταία αναμνηστικά δωράκια στην γειτονιά μας.
Κάποιος με σταματάει λέγοντάς μου "this is for you, come inside" και μου δίνει κάρτα. Την κοιτάζω και σκάω στα γέλια. Ήταν κάποιου τσαρλατανου που θεραπεύει πάσα νόσο και μαλακία. Αστρολογία και τέτοια. (Κρίμα που δεν την κρατησα) Λέω συγγνώμη, αλλά όταν με δει κάποιος αυτό πιστεύει ότι μου λείπει?!
Κάθε λογής απατεώνα έχουμε συναντήσει αυτές τις μέρες. Γυρίσαμε την φίλη στο ξενοδοχείο μιας και επιδεινώθηκε η ναυτία και ξαναβγηκαμε με την μαμά της.
Αφού ξοδέψαμε τις τελευταίες μας ρουπίες, γυρίσαμε, τα μαζέψαμε και κινήσαμε για το αεροδρόμιο να αράξουμε εκεί.
Η πτήση της Air Arabia έφευγε χαράματα κι είχε μικρή ανταπόκριση στην Σαρτζαχ.
Δεν είχα ξαναταξιδεψει με αραβική εταιρεία κι ούτε είχα ξαναβρεθει στα Εμιράτα, οπότε οι δοξασίες στον Αλλάχ πριν τις απογειώσεις είχαν μια δόση τρόμου. Με είχαν προετοιμάσει οι συνταξιδιώτες που στον ερχομό τους το είδαν το έργο, οπότε τώρα το απολαύσαμε.
Και κάπου εδώ ήρθε η ώρα να τελειώσει η ιστορία αυτού του ταξιδιού.
3 μήνες αφότου γύρισα κι ακόμη δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω καλό η κακό.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ήταν ένα ταξίδι ιδιαίτερο με πολλά σκαμπανεβάσματα.
Είχε χαρά, είχε στεναχώρια, θλίψη, ομορφιά, χρώματα, αρώματα, γεύσεις, είχε γέλιο, κούραση, εξαιρετικές γνωριμίες. Όλα σε υπερθετικό βαθμό.
Όλες οι πόλεις που επισκέφθηκα είχαν κάτι να δώσουν.
Στο Μπαλί που ήταν και η δεύτερη επίσκεψη, ένιωσα σα να γυρίζω σπίτι μου. Είναι τόσο όμορφο να γυρίζεις σε γνώριμες γειτονιές.
Το Σίδνεϊ είναι μια πόλη που μπορείς να ζεις ανθρώπινα. Τα έχει όλα κι έχει κι ωραίο κόσμο.
Στο Langkawi χαλαροί ρυθμοί. Έριξα τόνους κι έκανα διακοπές. Καθόλου κίνηση, όμορφα τοπία.
Η Ινδία είναι ανεξάντλητη. Μια γεύση ένιωσα πως πήρα απ' αυτόν τον σπουδαίο πολιτισμό με τους καταπληκτικούς κατοίκους. Το μόνο που πραγματικά με δυσκόλεψε ήταν να βρω καταλύματα υποφερτά.
Το Βαρανάσι ήταν ο λόγος που ήθελα να επισκεφτώ την χώρα κι ενώ είναι διάχυτη η αίσθηση του θανάτου - τέλους, ταυτόχρονα μου έδωσε την ελπίδα της γέννησης - νέας αρχής.
Πώς αλλιώς να διαχειριστώ τόση δυστυχία τριγύρω!
Η φίλη μου δεν θέλει ούτε να το ακούει ακόμα. Αρρώστησε εκεί και της πήρε πολύ καιρό να συνέλθει.
Εμπειρίες είναι τα ταξίδια μας με τα εύκολα και τα δύσκολα. Καλά να 'μαστε να συλλέγουμε από δαύτες!!!
Ευχαριστώ πολύ που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε αυτή την καταγραφή