Ιορδανία Ισραήλ Κίνα Μιανμάρ (Βιρμανία) Νότια Κορέα Παλαιστίνη Αίγυπτος-Σουδάν-Ιορδανία-Ισραήλ-Σεούλ-Γουαμ-Παλάου-Μικρονησία-Χαβάη-Αυστραλία-Μυανμαρ-Η.Κοng-Λονδίνo

[hydronetta]

Εγώ πάντως, μετά από μερικά χρόνια που κουβαλούσα συνεχώς στα ταξίδια DSLR+φακούς (5 κιλά και βάλε), σιχτίρησα, έκανα ένα πέρασμα από τις καλές compact, και κατέληξα κι εγώ στις Mirrorless...

Μπαααααα…...

 

[Yorgos]

Ανάμεσα στα σκουπίδια χτίζουμε και σπίτια.

Εσωτερικό του ναού στο Edfu, ιερογλυφικά παντού, ανεβαίνεις σκάλες, κατεβαίνεις και πάντα μόνος σου είσαι, με παρέα μερικών δεκάδων αιώνων.

Η είσοδος στο Edfu από μέσα κι απ' έξω.

Δέος με το μέγεθος του Καρνακ.

2 η ώρα το πρωί και μείναμε και στη γέφυρα με τη σακαράκα του κυρίου. Η φάση είναι ότι το επόμενο πρωί φεύγαμε στις 4, οπότε δεν κοιμηθήκαμε πάλι.

Η είσοδος του Kom Ombo.

Είσοδος μουσείου, αν χοροπηδήξεις ανάμεσα στα σκουπίδια, μπαίνεις. Έλεος.

Σμήνη πουλιών στον ουρανό περιμένοντας (ατέρμονα) το φέρι για Σουδάν.

Φτάνει με την Αίγυπτο, πάμε Σουδάν.

 

[Yorgos]

Ευχαριστούμε πολυ τις μοντ που συμμαζεύουν τα γραπτά του... χάκερ.

 

[taver]

δεν υπάρχει τετοια ήπειρος.. και οι ενοτητες της Αμερικανικης ηπειρου ειναι δύο..

Κάτι το οποίο είναι εντελώς αδιάφορο, καθώς εδώ δεν κάνουμε μαθήματα Γεωγραφίας, αλλά μιλάμε για τις ενότητες των ταξιδιωτικών ιστοριών του travelstories. Και βέβαια, ενότητα για την Κεντρική και Νότια Αμερική ασφαλώς και υπάρχει.
Πίσω στο θέμα...

 

[panpan]

καθώς εδώ δεν κάνουμε μαθήματα Γεωγραφίας

Εδώ που τα λέμε,μ'αυτά τα ταξίδια που κάνετε,ένα μάθημα γεωγραφίας
μας το κάνετε.

 

[Zames]

Υπεροχη και φοβερη η ιστορια σου, οπως ολες ... καθως εχεις καινοτομες ιδεες και δεν γραφεις ενα σαπιο κειμενο... μπραβο και αντε για το Σουδαν μην αργεις και μας κρατας σε αγωνια!!! Συγχαρητηρια και παλι...

 

[Yorgos]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΣΟΥΔΑΝ​

Γιατί: Γιατί ήθελα να πάω να δω τις πυραμίδες και τα λοιπά αρχαία των Σουδανών. Γιατί ήταν ευκαιρία, τώρα που είναι ήσυχα και είπαμε ότι το βασικό κίνητρο για το όλο ταξίδι είναι η αρχαιολογία. Μετά λοιπόν από την Αίγυπτο και την Αιθιοπία, το Σουδάν είναι μάλλον η πιο πλούσια σε αρχαιολογία χώρα της Αφρικής (δε γνωρίζω πόσο εντυπωσιακά είναι της Λιβύης και μάλλον δε θα το μάθω και σύντομα με αυτά που γίνονται εκεί).

Πού: Είσοδος (πάντα επεισοδιακά… Αφρική είναι αυτή, μη χαλάμε και τις παραδόσεις) από τα σύνορα με την Αίγυπτο στη… μαγική Wadi Halfa, μετά διανυκτέρευση και επίσκεψη στην Καρίμα και τέλος Χαρτούμ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως βάση για την επίσκεψη στα αρχαιολογικά βορείως του Χαρτούμ (Meroe, Naga και Musawarat), αλλά και το Omdurman με τους αρχέγονους χορούς των δερβίσηδων.

Πώς κινηθήκαμε: Μπήκαμε με ΚΤΕΛ, συνεχίσαμε με ΚΤΕΛ, φαιενή ιδέα να πάρουμε έναν ταξιτζή και μείναμε στην έρημο για ώρες αφού χάλασε το τρομερό όχημα, οπότε στο Χαρτούμ αναγκαστήκαμε να νοικιάσουμε έναν κυριούλη με τζιπ για να μας πάει στα αρχαία.

Τι μου άρεσε: Μου άρεσαν τα αρχαία. Δεν είναι του ιδίου διαμετρήματος με της Αιγύπτου, αλλά είναι σαφώς πιο ατμοσφαιρικά. Να είσαι ανάμεσα σε πυραμίδες και να είσαι εντελώς μόνος; Αξία ανεκτίμητη, χώρια το ταξίδι για να φτάσεις σε κάτι απομονωμένα μέρα τύπου Jebel Barkal, Musawarat χωρίς να ξέρεις τι θα αντικρύσεις κι όταν φτάνεις να είναι και ανώτερα των προσδοκιών, μαγεία πραγματική και η χαρά του φωτογράφου. Οι Σουδανοί πολύ ωραίοι, κάποιοι και σκλαβωτικοί, πολύ περήφανοι, αν και μετά τους Αιγύφτιους, όπου και να πήγαινα όλοι έξοχοι θα μου φαίνονταν. Μου άρεσε η ασφάλεια, το φαγητό στο δρόμο τα βράδια, το πόσο “ανέγγιχτη” είναι η Wadi Halfa, που νιώθεις ότι ταξιδεύεις στο χρόνο γενικώς, πλην Χαρτούμ. Που στο Omdurman βλέπεις δερβίσηδες να εκστασιάζονται κατά δεκάδες μπροστά σε ένα πλήθος με ρυθμό, αυθεντικά και όμορφα, όπως σε άλλες εποχές. Και το μουσείο στο Χαρτούμ, αξιοπρεπέστατο ήταν. Μου άρεσε που γνωρίσαμε έναν εκκεντρικό τύπο που ερχόταν από Mogadishu, όπου είχε πάει με βρετανικό πρακτορείο που ειδικεύεται να σε πάει σε επικίνδυνα μέρη χωρίς να σε αποκεφαλίσουν.

Τι δεν μου άρεσε: Το Χαρτούμ που είναι ένα χάλι μαύρο, οι αξιωματούχοι, που καθυστέρησαν να μας βγάλουν τη βίζα τόσο που χάσαμε 3 μέρες, η διάσχιση συνόρων τουλάχιστον επεισοδιακή κι απίστευτα χρονοβόρα, το κόστος της βίζας και στο καπάκι άλλα 60$ για registration, η απίστευτη γραφειοκρατία για τα πιο απλά πράγματα (άδεια φωτογραφικής μηχανής που τη βγάζεις… σε υπουργείο όπου ζητούν μέχρι και το χρώμα της θήκης της μηχανής;;; WTF;;; ), που μείναμε στην έρημο κι έχασα κάτι άλλες πυραμίδες, που τόσο αξιοπρεπείς άνθρωποι ζουν τόσο φτωχικά όταν στο Χαρτούμ κάποιοι οδηγούν τζιπάρες, που στο αεροδρόμιο τα ανταλλακτήρια δεν έχουν συνάλλαγμα διότι τελείωσε (!), οπότε συνέχισα με μερικές εκατοντάδες σουδανέζικες λίρες στην τσέπη μου (θέλει κανείς να αγοράσει μερικές; πάρτε καλέ) , που φυσικά δεν κατάφερα να αλλάξω πουθενά. Που λόγω φραγμάτων ορισμένα μνημεία εξαφανίστηκαν δια παντός, που κανείς δεν ξέρει ότι το Σουδάν έχει ορισμένα εκπληκτικά αρχαιολογικά μνημεία.

Απρόοπτα: Για τόσες λίγες μέρες, πάρα πολλά. Απίστευτη ταλαιπωρία στα σύνορα όπου για ώρες μας ήλεγχαν κι αφού τη γλιτώσαμε, εξαιτίας του Κορεάτη μας ξαναφώναξαν στο γραφείο για να πληρώσουμε ένα φόρο εισόδου που πήγε στις τσέπες του κυρίου με τη στολή, African style πάντα. Απίστευτα σκηνικά στη Wadi Halfa, όπου ο δρόμος άνοιξε για χερσαία πρόσβαση στην Αίγυπτο πρόσφατα… αλλά υποδομές δεν υπάρχουν, με αποτέλεσμα οι εκατοντάδες άνθρωποι που διασχίζουν τα σύνορα να ανταγωνίζονται για ένα κρεβάτι από σκοινί (!!) ή μια θέση στο πάτωμα. Μετά μείναμε στην έρημο να σπρώχνουμε ένα τραγικό αμάξι χωρίς ελπίδα επί ώρες κάτω από τον ήλιο, τελικά φτάσαμε αργά στην Καρίμα, ενώ την επομένη στο Χαρτούμ μάθαμε πως δε θα μπορούσαμε να πάμε στις πυραμίδες γιατί δεν είχαμε… άδεια, την οποία τελικώς καταφέραμε να βγάλουμε με το ζόρι σε ένα υπουργείο την άλλη μέρα, αλλά αναγκαστήκαμε να νοικιάσουμε έναν τζιπά για πραγματικά δυσθεωρητο ποσό, αφού έπρεπε σε μια μέρα να κάνουμε γύρω στα 500χλμ, πολλά από αυτά off road, δίνοντας πέντε (!) φορές τη φωτοτυπία της ανήκουστης άδειας σε κάθε τυχάρπαστο έλεγχο. Έσκασαν τα χείλια μου όσο ποτέ και δυσκολευόμουν να μιλήσω και να κοιμηθώ, μιλούσα και μάτωνα. Με ένα liposan έγινα περδίκι σε μιάμιση μέρα… αλλά μου πήρε μέρες να το βρω.

Τι έκανα σωστά: Αφού καταφέραμε και είδαμε όλα όσα θέλαμε σε τόσο λίγες μέρες (μόλις 6), θρίαμβος ήταν. Τελικώς η επιλογή του τζιπ ήταν σωστή, δεν υπήρχε καμία περίπτωση μόνοι μας να βρίσκαμε στη μέση του πουθενά της ερήμου αυτά τα πράγματα, χώρια ότι ακούσαμε ότι κάποιοι που πήγαν μόνοι τους πριν από μερικούς μήνες έφαγαν το ξύλο της αρκούδας από εξαγριωμένους ντόπιους, άγνωστο το γιατί.

Τι έκανα λάθος: Αυτό που νόμιζα ότι θα περνούσαμε τα σύνορα στις 10 το πρωί και το απογευματάκι θα ήμαστε στην Καρίμα ήταν πολύ αισιόδοξο. Περάσαμε τα σύνορα στις… 7 το απόγευμα και κοιμήθηκαμε μεσάνυχτα στα σύνορα σε ένα κατάλυμα που ακόμη και για τα δικά μου δεδομένα ήταν πραγματικά επικό… Γατάκι dim kyr θα δεις, θα βάλω φωτό. Μετά νόμιζα ότι παίρνοντας έναν ταρίφα θα έφτανα πιο γρήγορα στον προορισμό μου… το πλήρωσα σπρώχνοντας ένα σαράβαλο στην έρημο για ώρες. Και στο τέλος δεν είχα ιδέα ότι χρειαζόμουν άδεια για να πάω στο σημαντικότερο μνημείο της χώρας. Aκόμη καλύτερα, νόμιζα ότι στο Kurru θα έβρισκα τον υπεύθυνο και θα μας άνοιγε για να δούμε κάποια από τα ευρήματα… ακόμη τον ψάχνουμε τον μπάρμπα. Όλος ο οικονομικός σχεδιασμός λάθος λόγω τζιπ, αδειών, φόρων και –κυρίως- έλλειψης ημερών λόγω της καθυστέρησης έκδοσης της βίζας. Δε βαριέσαι, άξιζε τον κόπο. Αλλά, υποσαχάρια Αφρική: κούραση ακόμη και για τα πιο απλά.

Απωθημένα: Καλά το Kurru, αλλά αυτή τη Naqa ήθελα να τη δω, αν και με αποζημίωσαν τα υπόλοιπα. Όταν θα μάθω καταδύσεις, θα πάω και στο Port Sudan, για τώρα δε χρειάζεται. Γενικώς, δεδομένων των χρονικών περιορισμών, μια χαρά τα πήγαμε.

Αξιολόγηση:

· Φύση: 2 . Λίγα πράγματα, βασικά μια έρημος είναι το Σουδάν κι ούτε καν από τις εντυπωσιακές. Υποτίθεται πως έχει καλό βυθό στα ανατολικά, αλλά τέλος πάντων για φυσιολατρικό τουρισμό δεν πας.

· Αρχαιολογία: 7. Αξιοπρεπέστατα αρχαία και δεν είναι μόνο σε ένα σημείο της χώρας, πηγαίνοντας κανείς στο Εθνικό Μουσείο μαθαίνει και για λιγότερο εντυπωσιακά οπτικά, αλλά πολύ σημαντικά ιστορικά αρχαιολογικά μνημεία. Δε γνωρίζουν όλοι για τις πυραμίδες του Σουδάν, αλλά πέραν αυτών υπάρχουν κι άλλα, ειδικά οι τάφοι είναι πολύ ενδιαφέροντες όπως και η όλη ιστορία της χώρας.

· Αρχιτεκτονική: 1. Ε, και πολύ είναι. Δεν έχει τίποτε το φοβερό η χώρα από πλευράς αρχιτεκτονικής, οι πόλεις είναι ελαφρώς χάλια, ούτε καν εντυπωσιακά τζαμιά δεν έχει. Κάποια παραδοσιακά παραπήγματα δεν μπορείς να πεις ότι θεωρούνται αρχιτεκτονικό στιλ και ακόμη και τα μοντέρνα κτίρια που ξεπετάγονται στο Χαρτούμ, μάλλον κακόγουστα και outofplace είναι.

· Άνθρωποι: 7 Καλά, προερχόμενος από την Αίγυπτο και δέκα ήμουν έτοιμος να τους βάλω. Γενικά έχει πολύ περήφανους ανθρώπους αλλά δεν έλειψαν ο κλασικός απατεών ταρίφας, ο συνοριοφύλακας που σε χρεώνει επειδή είσαι λευκός, ο αδιάφορος υπάλληλος ξενοδοχείου, ο άσχετος στο αεροδρόμιο που σε καθυστερεί δυο ώρες για το τίποτε, στην υποσαχάρια Αφρική είμαστε. Προτιμώ να θυμάμαι την κοπελίτσα που μας βρήκε ένα πάμφθηνο δωμάτιο στο σπίτι ενός ευγενέστατου χασάπη στην Καρίμα, τον αδελφό της που αρνήθηκε να πληρωθεί για διαδρομή μιας ώρας με το τουκ-τουκ μέσα στα σκοτάδια για να πάμε να δούμε εμείς κάτι παλιοσίδερα στο λιμάνι, τους ευγενείς ανθρώπους που μας χαιρετούσαν περιχαρείς που έβλεπαν ξένους, τους ανθρώπους σε κάτι εστιατόρια υπαίθρια που χαμογελούσαν συνεχώς. Γενικώς, μια χαρά λαός και πανέμορφος και πανύψηλος.

· Κόστος: 7 Ναι, επτά. Παρότι πληρώσαμε τα μαλλιά μας για registration, βίζα και το τζιπ, αν έχεις χρόνο και φτηνά καταλύματα έχει (τρώγλες) και φαγητό τρως τζάμπα, και οι συγκοινωνίες φτηνές είναι και οι είσοδοι στα μνημεία λογικές. Θέμα χρόνου και αντοχών είναι, εμείς από το πρώτο δεν είχαμε και πολύ.

· Ασφάλεια 9: Χωρίς εγκληματικότητα ουσιαστικά η χώρα, με τον εμφύλιο να έχει κοπάσει και τουλάχιστον στα βασικά σημεία ενδιαφέροντος κινείσαι πολύ εύκολα, πράοι άνθρωποι. Δε νιώθεις καμία απειλή.

· Μοναδικότητα 7: Παρότι σε πολλά μοιάζει με άλλες χώρες της Αφρικής, δεν παύει να είναι μια χώρα όπου Νούνιοι και Κουσίτες παρουσίασαν έναν πολιτισμό πολύ ιδιαίτερο, οπότε δεν μπορώ να τη βάλω στο ίδιο σακί με άλλες.

· Αυθεντικότητα 9: Χωρίς να ειναι και η πιο αυθεντική χώρα της Αφρικής, αν μη τι άλλο δεν έχει καμία σχέση με τουριστικά σόου και δυτικόφερτες καταστάσεις. Εδώ μιλάμε ότι πας σε αρχαιολογικούς χώρους παγκοσμίας κλάσης και είσαι εσύ και ο φύλακας… αν υπάρχει κι αυτός, ο παραδοσιακός τρόπος ζωής καλά συνεχίζεται, τα γαϊδουράκια είναι πολλαπλάσια των αυτοκινήτων και γενικώς ο επισκέπτης βρίσκεται όντως σε άλλη ήπειρο και εποχή.

· Φαγητό 6: Δεν μπορώ να πω ότι έχουν καμιά φοβερή κουζίνα, μάλλον “στεγνή” είναι, αλλά ό,τι έφτιαχναν οι άνθρωποι και οικονομικό ήταν και τρωγόταν, μου άρεσαν και τα ατελείτα υπαίθρια εστιατοριάκια με τις πλαστικές καρέκλες πάνω στην άμμο, ενώ στο Χαρτούμ χωρίς να ψάξεις πολύ οι επιλογές είναι σαφώς περισσότερες. Τη βάση την πιάνουν, άνετα.

· Ποικιλία: Τεράστια χώρα, που δε διαφέρει και πολύ από τη μια άκρη στην άλλη, με το τοπίο να μη βοηθάει, αφού η μονοτονία του καθορίζει τα πάντα. Έχει τα αρχαία της, έχει βυθό, έχει και κάποιο πολιτιστικό ενδιαφέρον, αλλά δε θες και εβδομάδες για να το πιάσεις το νόημα.


ΣΥΝΟΛΟΝ: Με 58 βαθμούς, κατατάσσεται στην 60η θέση. Δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνεται, η είσοδος στην 20άδα πια είναι σχεδόν αδύνατη (μία μόνο είχε πιθανότητες σε αυτό το ταξίδι να το καταφέρει) και σε σχέση με άλλες αφρικάνικες καλά τα πήγε, πολύ καλύτερα από Σενεγάλη, Τόγκο, Μπουρκίνα Φάσο, Γκάμπια και Μπενίν, αλλά κάτω από Αιθιοπία, Μάλι, Μαρόκο, Αίγυπτο, Νίγηρα, Τανζανία. Αξιόλογη χώρα κι ας είναι λίγο κουραστική, για κάποιον με ενδιαφέρον στην αρχαιολογία αξίζει τον κόπο. Αν πηγαίνει βέβαια κανείς με σκοπό να συγκρίνει την αρχαιολογική της κληρονομιά με αυτή της Αιγύπτου, θα απογοητευθεί.


ΤΟΠ-5

1. Ε, οι πυραμίδες στο Μερόε, αυτές ήταν το βασικό κίνητρο και ναι, είναι υπέροχα, δεν αποτυπώνεται στο φακό ή στο κείμενο το συναίσθημα

2. Η εμπειρία των συνόρων ήταν όλη σουρεάλ, δεν ξέρω αν ήταν φοβερά ευχάριστη αλλά μπαίνει στο πάνθεον των επεισοδιακών εισόδων στη χώρα, από το φέρι στην 7ωρη αναμονή, τους τελωνειακούς, τη σουρεαλιστική Wadi Halfa και την αίσθηση πως μπήκες σε άλλη εποχή

3. Καταπληκτικοί οι άνθρωποι στην Καρίμα, από την κοπελίτσα με τα καλά Αγγλικά που έφαγε ώρες για να μας βρει να μείνουμε κάπου πάμφθηνα και πεντακάθαρα, στον αδερφό της που μας γυρόφερνε βραδιάτικα με φακούς και τουκ-τουκ χωρίς να δεχθεί μία, τον κύριο που μου έκανε το μεταφραστή, τους εστιάτορες, το χασαπη-οικοδεσπότη, τον μπάτσακλα που έκανε το registration μας. Χαμογελαστοί, ωραίοι, περήφανοι.

4. Το Mussawarat μου έκανε κλικ. Ακόμη και μετά την Αίγυπτο η όλη αίσθηση απομόνωσης και...αρχαιότητας ήταν μοναδική, από αυτές που λες "άξιζε τον κόπο"

5. Την τελευταία μέρα πήγαμε στο Omdurman όπου κάθε Παρασκευή μαζεύονται οι δερβίσηδες... Ο χαβαλές που κάναμε με τους ντόπιους πριν ξεκινήσει το όλο σκηνικό αλλά και η παγανιστική τελετή αυτή καθαυτή με την αυθεντικότητά της ήταν εξαιρετικά.


Ακολουθούν φωτό, με την ευγενική χορηγία του συνταξιδιώτη Κώστα.

 

[Yorgos]

Πρώτο γεύμα στο Σουδάν, με τα χέρια βεβαίως-βεβαίως, μαχαιροπήρουνε δεν υπάρχουν. Γευστικό και στεγνό, σε τραπεζάκια πάνω στην άμμο.

Τα καταλύματα κοστίζουν όλα 2,5 ευρώ το άτομο. Κάποιοι δεν έχουν να τα διαθέσουν και κοιμούνται με τις αποσκευές τους στο "σταθμό" λεωφορείων.

Αν είχατε καμιά απορία τι ατάλυμα βρίσκει κανείς με 2,5 ευρώ, ιδού. Στρώματα και σεντόνια δεν υπάρχουν και το πάτωμα είναι άμμος.

Soundproof τοίχοι, για privacy στις ιδιαίτερες στιγμές.

Μετά από αρκετό ψάξιμο, καταλήξαμε σε αυτό.

Οι συγγενείς του spiderman στο ταβάνι μας.

Πόρτα ασφαλείας και για ανάψεις τον ανεμιστήρα έπρεπε να ενώσεις δυο καλώδια.

Αυτό είχε και στρώματα, δε θυμάμαι γιατί το απορρίψαμε. Α ναι, μύριζε σκατίλα.

 

[Yorgos]

Μετά από μερικές ώρες λεωφορείου κι αφού μας άφησε κάπου απ' όπου δεν ήταν ευκολο να βρούμε σύνδεση για Καρίμα, είπαμε να πάρουμε ταξί, μπας και φτάσουμε στα αρχαία στην ώρα μας. Μπα, χάλασε στη μέση του πουθενά.

Πάω στη διασταύρωση να φωνάξω βοήθεια...

Πού είναι αυτή η διασταύρωση που λέγαμε;

Κάποιοι έσπρωχναν κάτω από τον ήλιο της Σαχάρα, όσο κάποιοι αναίσθητοι έβγαζαν φωτογραφίες.

-Και δε μου λες Μουμπάρακ, πώς το βλέπεις θα φύγουμε;
-Σύντομα.
-Πόσο σύντομα;
-Ο Αλλάχ ξέρει.
-Καλά, πες του Αλλάχ να σε πληρώσει αν δεν προλάβω τα αρχαία.
-Βλασφημία! Ο Αλλάχ είναι μεγάλος, όλα τα μπορεί.
-Με τα μηχανικά δεν τον βλέπω και πολύ ξεφτέρι...

Έχω αρχίσει και εκνευρίζομαι με το φίλο του Μουμπάρακ που θα ερχόταν "σε δέκα λεπτά", πέρασαν δυόμιση ώρες κι ακόμη τίποτε. Είχα και τον άλλον να με βγάζει φωτογραφίες.

 

[Yorgos]

Mε τα πολλά φτάσαμε και στα προάστεια της Καρίμα, βρήκαμε και το Kurru όπου οι ανασκαφές στους τάφους συνεχίζονται, αλλά παρότι μας έστειλαν στο σπίτι του κλειδοκράτορα, αυτός δεν εβρέθη. Οπότε έμεινα να κάνω συνεννόηση-καρούμπαλο με τους εργαζόμενους στις ανασκαφές, μπας και μας ανοίξουν να δούμε τους τάφους.

Δε συνεννοηθήκαμε τελικώς, οπότε τους είδαμε απέξω.

Τη Νaqqa δεν την προλάβαμε χάρη στις βλάβες τους Μουμπάρακ, οπότε μας έμενε τουλάχιστον το Jebel Barkal που έχει και εξωτερικά αρχαία, και τάφο με ιερογλυφικά και πυραμιδούλες.

Οι πρώτες πυραμίδες που αντικρύσαμε.

Περπάτημα μες στην άμμο κάτω από τον ήλιο για να φτάσουμε...

Αλλά άξιζε τον κόπο μωρέ.

Ιρεογλυφικά στο εσωτερικό του τάφου, όμορφα πράγματα.

Ε, μετά από βλάβες, ταλαιπωρίες, καβγάδες, σπρώξιμο, καθυστερήσεις, ήλιο και περπάτημα, δικαιούμαστε γεύμα στο καλύτερο εστιατόριο της πόλης.

Μάστορας ο ψήστης και χαμογελαστός.

Τη μεθεπόμενη πάντως είναι που πήγαμε στα πραγματικά εντυπωσιακά αρχαία...

 

[underwater]

View attachment 117156 Πρώτο γεύμα στο Σουδάν, με τα χέρια βεβαίως-βεβαίως, μαχαιροπήρουνε δεν υπάρχουν. Γευστικό και στεγνό, σε τραπεζάκια πάνω στην άμμο.
View attachment 117157 Τα καταλύματα κοστίζουν όλα 2,5 ευρώ το άτομο. Κάποιοι δεν έχουν να τα διαθέσουν και κοιμούνται με τις αποσκευές τους στο "σταθμό" λεωφορείων.

Αν είχατε καμιά απορία τι ατάλυμα βρίσκει κανείς με 2,5 ευρώ, ιδού. Στρώματα και σεντόνια δεν υπάρχουν και το πάτωμα είναι άμμος.
View attachment 117158 Soundproof τοίχοι, για privacy στις ιδιαίτερες στιγμές.
View attachment 117159
Μετά από αρκετό ψάξιμο, καταλήξαμε σε αυτό.
View attachment 117160
Οι συγγενείς του spiderman στο ταβάνι μας.
View attachment 117161
Πόρτα ασφαλείας και για ανάψεις τον ανεμιστήρα έπρεπε να ενώσεις δυο καλώδια.
View attachment 117162
Αυτό είχε και στρώματα, δε θυμάμαι γιατί το απορρίψαμε. Α ναι, μύριζε σκατίλα.
View attachment 117163

Νομίζω ότι μετά από τα παραπάνω η λέξη "τρώγλη" αποκτά νέο νόημα για μένα!
Περιμένω τη συνέχεια-ειδικά για Ιορδανία που έχω στο φετινό πρόγραμμα!

 

[Yorgos]

Boρείως του Χαρτούμ υπάρχουν τρία κύρια συγκροτήματα αρχαίων, που με τζιπ, απίθανες άδειες, πολλή τύχη και ξύπνημα νωρίς, μπορεί κανείς να τα δει όλα σε μια μέρα, αν έχετε οδηγό ξεφτέρι και ξέρει πού πάει. Μόνοι σας θα είστε, εσεις και οι αρχαιολόγοι. Το πρώτο είναι ένας πολύ όμορφος ναός.

Κλασική η σκηνή του αποκεφαλισμού των αντιπάων (π.χ. στο Άμπου Σίμπελ είναι πανταχού παρούσα), αλλά η μοναξιά του τοπίου και ο βαθός συντήρησης μεγενθύνουν το δέος.

Γερμανίδα αρχαιολόγος σκιτσάρει τα ανάγλυφα. Και αυτή αλλά και οι υπόλοιποι Γερμανοί αρχαιολόγοι που γνωρίσαμε μένουν εκεί, 250χλμ από το Χαρτούμ, μέσα στην έρημο, σε συνθήκες πολύ δύσκολες, για αρκετές εβδομάδες το χρόνο, εργαζόμενοι με ό,τι υλικά βρουν.