Ιορδανία Ισραήλ Κίνα Μιανμάρ (Βιρμανία) Νότια Κορέα Παλαιστίνη Αίγυπτος-Σουδάν-Ιορδανία-Ισραήλ-Σεούλ-Γουαμ-Παλάου-Μικρονησία-Χαβάη-Αυστραλία-Μυανμαρ-Η.Κοng-Λονδίνo

[PAPI_9]

Kαλώς ήρθες.. Όπως πάντα...την ήπια μονορούφι έως τώρα την περιγραφή σου.. Στο έχω πει..γράψε κανέναν οδηγό άνθρωπέ μου να ξέρουμε και μεις που θα πάμε και τι θα κάνουμε, να βγάλεις και 'συ χρήμα με ουρά....

 

[annabaloo]

Γιωργο δεν ξέρω αν είδες την διαφήμιση της miles and bonus της τράπεζας Πειραιώς, αλλά εγώ όταν την είδα ήμουν σίγουρη ότι όλοι περιμέναν εσενα!!!χχχ

 

[makisg]

κι εγώ!!!

 

[karfitsa]

Γιωργο δεν ξέρω αν είδες την διαφήμιση της miles and bonus της τράπεζας Πειραιώς, αλλά εγώ όταν την είδα ήμουν σίγουρη ότι όλοι περιμέναν εσενα!!!χχχ

Ποια ειναι;

 

[panpan]

Φιλαράκι περιμένουμε εντυπώσεις από Ισραήλ.Αργούμε;

 

[Yorgos]

Φιλαράκι περιμένουμε εντυπώσεις από Ισραήλ.Αργούμε;

Παρασκευή πρωί.

 

[KIKI]

Γιωργο δεν ξέρω αν είδες την διαφήμιση της miles and bonus της τράπεζας Πειραιώς, αλλά εγώ όταν την είδα ήμουν σίγουρη ότι όλοι περιμέναν εσενα!!!χχχ

χαχα και εγω το ιδιο !

 

[annabaloo]

https://video-mxp.xx.fbcdn.net/hvid...=e8f1666ddef572dd7a7156bc388fa771&oe=555CA642
δειτε την και πειτε μου αν εχω αδικο!!

 

[panpan]

Παρασκευή πρωί.

Άντε γιατί έχουμε και εισιτήρια να κόψουμε.

 

[jousis]

Άντε γιατί έχουμε και εισιτήρια να κόψουμε.

Διοργανώνεις βραδιες ανάγνωσης τραβελστορις στας Καταλονίας; Πόσο προχω!

 

[panpan]

Διοργανώνεις βραδιες ανάγνωσης τραβελστορις στας Καταλονίας; Πόσο προχω!

Τόχεις κάψει εντελώς κύριε χασάπη.Εισιτήριο για ישראל

 

[Yorgos]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΙΣΡΑΗΛ (και Παλαιστίνη, μην ξεχνιόμαστε)

Γιατί: Όχι ότι δεν έχει αρχαία, αλλά ο βασικός λόγος ήταν η κοινωνικοπολιτική κατάσταση, που με ενδιαφέρει πολύ. Είχα αγοράσει εισιτήρια ένα χρόνο πριν, αλλά τελευταία στιγμή επαγγελματικές υποχρεώσεις με ανάγκασαν να ακυρώσω το ταξίδι και πλέον είχε έρθει η ώρα να το πραγματοποιήσω . Το ότι με τα μίλια της AirFrance το Τελ Αβίβ-Σεούλ (απαραίτητος ενδιάμεσος για Παλάου-Μικρονησία) μου κόστισε μόλις… 31 ευρώ (ναι, εγώ είμαι ο Yorgos στη διαφήμιση με τα μίλια) σήμαινε ότι το Ισραήλ θα τοποθετούταν τελευταίο χρονικά στην τετράδα Αίγυπτος-Σουδάν-Ιορδανία-Ισραήλ, που ήταν το πρώτο σκέλος του ταξιδιού.

Πού: Είσοδος από την Άκαμπα στο Εϊλάτ, επίσκεψη σε Μασάντα, EinGedi, από κει Ναζαρέτ, Ραμάλα, Ιεροσόλυμα απ’ όπου επισκεφθήκαμε εκτός από τη Βηθλέεμ και αρκετούς καταυλισμούς Ισραηλινών στα κατεχόμενα συν τη Χεβρώνα που ήταν αποκάλυψη, Τελ Αβίβ, Χάιφα, Άκκο συν κάποιες διανυκτερεύσεις σε μέρη που δε θυμάμαι γιατί είμαι και γέροντας. Α ναι επισκέφθηκα και κάποια αρχαιολογικά μνημεία στο βόρειο Ισραήλ όπως και το Mamshit στο νότιο.

Πώς κινηθήκαμε: Λεωφορεία παντού και ολίγον από τραίνο, πιο πολύ για το ονόρε.

Τι μου άρεσε: Δε θα’ λεγα ότι μου άρεσε ακριβώς αλλά ναι, ήταν τρομερά ενδιαφέρουσα η κοινωνικοπολιτική κατάσταση, δεν υπάρχει αυτό το πράγμα πουθενά στον κόσμο. Θα αποφύγω πολιτικά σχόλια διότι ως κοινότητα δεν έχουμε επιδείξει καλή διαγωγή στο θέμα. Η θρησκευτική διάσταση του θέματος επείσης έχει ενδιαφέρον. Π.χ. μια κυρία που μας φιλοξένησε (παράνομα) στο σπίτι της ήταν ορθόδοξη Εβραία, απαγορευόταν να πιέσει κομβία το Σάββατο και ως εκ τούτου έκλεισε το ξυπνητήρι…στην κατάψυξη. Επιτρεπόταν όμως να χρησιμοποιεί το touchphone διότι εκεί απλά ακουμπούσε και “δεν πίεζε κομβία”. Αδιάφορη κοινωνία δεν τη λες. Για τα κατεχόμενα και τους εποίκους δεν έχω λόγια, απλά εμπιερία ζωής και απροσδόκητη για μένα, δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο εμφανείς/εξωπραγματικές οι ιδιαιτερότητες στην καθημερινότητα.

Μου άρεσαν τα μουσεία τους, εξαιρετικά καλή παρουσίαση, ορισμένα είναι πραγματικά παγκόσμιας κλάσης. Σε ό,τι αφορά τα αρχαία, μπορεί να μην είναι και Ιορδανία, αλλά έχει πάρα πολύ πράγμα η χώρα και μάλιστα από διαφορετικούς πολιτισμούς και εποχές, εντυπωσιακά πολλά για το μέγεθός της.

Μου άρεσε που αμφότεροι Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εκθέσουν τις απόψεις τους και συνήθως σε πολύ υποφερτά Αγγλικά.

Όμορφη η Ιερουσαλήμ, ίσως όχι στο επίπεδο των προσδοκιών, αλλά όμορφη πόλη. Ίντερνετ σχεδόν παντού εύκολα, δωρεάν και γρήγορα, ευκολία στις μεταφορές.

Μου άρεσε που εκτός Ιεροσολύμων δεν είχε σχεδόν καθόλου τουρισμό. Απορώ δηλαδή πώς γίνεται σε μια χώρα με τόσο ιστορικό ενδιαφέρον όλοι μα όλοι να επικεντρώνουν απλά στο θρησκευτικό κομμάτι.

Μου άρεσε η ποικιλία στο φαγητό και η εναλλαγή ανάμεσα στις αραβικές και εβραϊκές γειτονιές, συμπεριλαμβανομενης της κουζίνας (ε, οι τιμές στους αραβικούς τομείς ήταν απείρως πιο ανθρώπινοι). Μου άρεσε που οι Ισραηλινοί ζουν και αναπνέουν για το μπάσκετ, μέχρι και στο τελευταίο εστιατόριο πιάνεις κουβέντα μπασκετικού επιπέδου.

Τι δε μου άρεσε: Δε μου άρεσε το κόστος. Πανάκριβη η χώρα, σε ορισμένα πράγματα διαπλανητικές τιμές, κυριολεκτικά έπαθα σοκ. Το ΠΣ είναι πολύ δύσκολο να κάνεις οτιδήποτε, από το να βρεις φαγητό μέχρι να μετακινηθείς.

Δε μου άρεσε αυτό που τραβάνε οι άνθρωποι εκεί. Απίστευτη καθημερινότητα ανάμεσα στον τρόμο, την υστερία, το θρησκευτικό φανατισμό, τους πανηλίθιους περιορισμούς και κυρίως το μίσος που βλέπει κανείς ανάμεσα σε δυο κοινότητες που πολύ απλά δεν μπορούν να συνυπάρξουν και μεγάλα τους κομμάτια δε θέλουν κιόλας.

Πολύ αρνητική εντύπωση μου προκάλεσε η συνεχής προσπάθεια προπαγάνδας ένθεν και ένθεν. Ειδικά στη Χεβρώνα οι Παλαιστίνιοι το παράκαναν. Οι Ισραηλίτες το κάνουν αρκετά πιο συγκεκαλυμμένα, αλλά φτάνει ένα σημείο που σε κουράζει να νιώθεις πως και οι δύο σε χρησιμοποιούν: οι μεν ως ασπίδα/διεθνή παρατηρητή/μάρτυρα, οι δε ως απόδειξη ότι δεν είναι όλα όπως τα λέει η άλλη πλευρά, πως η χώρα είναι μια χώρα νορμάλ, που δεν είναι βέβαια.

Απρόοπτα: Νομίζω δε γίνεται να μην έχεις απρόοπτα σε τέτοια χώρα. Στη Ραμάλα συνελήφθην κατά τις 11 το βράδυ όταν έβγαλα φωτογραφίες το κτίριο της Παλαιστινιακής αρχής, αν και η κράτησή μου πέρασε όμορφα με σουρεαλιστικές συζητήσεις με τους ευγενέστατους Παλαιστίνιους στρατιώτες.

Στην είσοδο στη χώρα με κράτησαν περίπου ένα τρίωρο για συνέντευξη και “διαστάυρωση στοιχείων” με τα κεντρικά. Ο Ιταλός τον οποίο γνώρισα στα σύνορα και που πέρασε πανεύκολα, όπως και η Γιαπωνέζα, μπήκε στο γραφείο και με ρώτησε αν θα αργήσω για να με περιμένει, τον είδε η “ανακρίτρια” και του είπε “α φίλος αυτού εδώ είστε; Για ελάτε και σεις για συνέντευξη!”. Το χαντάκωσα τον κακομοίρη τον Τζιοβάνι, έφαγε κι αυτός δυο ώρες σ’ εκείνο το δωματιάκι.

Στη Χεβρώνα όταν πήγαμε έπεφτε το σύνηθες βρωμόξυλο: Παλαιστίνιοι εναντίον εποίκων, έτυχε να είναι τη μέρα που είχαμε πάει για ξενάγηση με Παλαιστίνιους, οι οποίοι είχαν βιντεοσκοπήσει τα γεγονότα και μας έβαζαν στα σπίτια τους να δούμε το βίντεο. Πρέπει να το είδα ίσα με έξι φορές, με τις σκηνές όπου μια εβραϊκή καρέκλα σκάει σε ένα παλαιστινιακό κεφάλι να δίνονται σε slowmotion, ενώ οι σκηνές όπου τέσσερις Παλαιστίνιοι ποδοπατάνε έναν ανήλικο να περνάνε στο fastforward.

Στο EinGedi… έσπασε ο δρόμος κι αποκλειστήκαμε στο ομώνυμο εθνικό παάρκο για ένα βράδυ, μάλιστα ήταν αργά και είχαν κλείσει τα εστιατόρια, ακούσαμε φωνές πιο πέρα, περπατήσαμε περίπου 2 χιλιόμετρα και διαπιστώσαμε πως κάποιοι Ισραηλίτες πρόσκοποι έιχαν λαοσύναξη: μας έδωσαν να φάμε δωρεάν όσο θέλαμε και ήταν και νοστιμότατα.

Στη Ναζαρέτ κοιμήθηκα στον κοιτώνα ενός μοναστηριού γιατί βαριόμουν να ψάξω για άλλο κατάλυμα και ήταν και πάμφθηνο, αλλά είχαν curfew οι καλόγριες, με αποτέλεσμα να μείνω απέξω, τελικά μετά από πολύ banging μου άνοιξαν και μου ζήτησαν και συγγνώμη.

Μας πήραν οι Ισραηλινοί αρκετές φορές με ωτοστόπ, μια-δυο φορές κοιμηθήκαμε σε σπίτια αντί για καταλύματα, μια άλλη (στο δρόμο για Μασάντα) κοιμηθήκαμε σε… λάθος χωριό, αλλά ευγενέστατοι Ισραηλινοί μας βρήκαν μέρος να κοιμηθούμε, γενικώς μικροαπρόοπτα είχαμε, αλλά σε γενικές γραμμές ευχάριστα.


Τι έκανα σωστά: Το itineraryήταν πολύ σωστό, είδα πάρα πολλά πράγματα και διαφορετικής φύσεως, με αποτέλεσμα να μη βαρεθώ καθόλου. Όποιος νομίζει ότι το Ισραήλ είναι μόνο προσκηνυματικός τουρισμός, κάνει πάρα πολύ λάθος. Ήρθε η μητέρα μου για 5 μέρες και ήταν εξαιρετικός ο συγχρονισμός, με το που έφυγε η Γιαπωνέζα. Ορθώς της αφιέρωσα δυο εβδομάδες της χώρας, δεν ήταν ούτε για παραπάνω ούτε για λιγότερο. Εξαιρετική η ιδέα για μια μέρα τουρ στα παλαιστινιακά εδάφη με παλαιστίνιο ξεναγό (που είχε ζήσει και στην Ελλάδα και μιλούσε κι Ελληνικά) και η επόμενη στους εποίκους (που δε θέλουν να αποκαλούνται έτσι)με Αμερικανοεβραίο έποικο. Ό,τι και να πω είναι λίγο, ήταν το ζουμί της επίσκεψης, αλλά ας το αποφύγουμε. Καλή η ιδέα να μπω οδικώς από Ιορδανία και να φύγω πετώντας, τρελό valueformoney το Τελ Αβίβ – Σεούλ με τα μίλια, εξαιρετικό το ότι συγχρονίστικα να είμαι στους κήπους της Χάιφα στην ώρα του τουρ, που είναι και ο μοναδικός τρόπος να το δει κανείς αυτό το απίστευτο μέρος και για να μάθει για μια θρησκεία… εμ ενδιαφέρουσα.

Τι έκανα λάθος: Ελαφρώς μπέρδεμα με τις ημέρες και τι είναι ανοικτό πότε στα Ιεροσόλυμα. Τραγικές ελλείψεις σε θρησκευτικά θέματα είχα, έπρεπε να είχα κάνει homework. Χάνεις πολλά επεισόδια αν δεν ξέρεις τη διαολεμένη σημασία που έχει αν ο Ναός του Σολομώντα ήταν εδώ ή 20 μέτρα παρακάτω και γιατί ο Αβραάμ σχετίζεται και με τις τρεις θρησκείες ή τι είναι αυτό με τον κρίνο. Ταχύρρυθμα έκανα ο άνθρωπος επιτόπου κι έχασα επεισόδια. Οι άθεοι/αγνωστικιστές/άσχετοι να ξέρουν ότι θα κοιτάνε σα χαζοί. Έκανε ψοφόκρυο και δεν ήμουν προετοιμασμένος.

Απωθημένα: Μου μείνανε κάτι ψιλοαρχαία, η Ιεριχώ επίσης, ενώ ο μπασκετόφιλος που μου βρήκε εισιτήριο για το Μακάμπι-Παναθηναϊκός και δεν πρόλαβα και το πήραν κάτι παρατρεχάμενοι του Μπατίστα, αλλά γενικώς έφυγα πλήρης.

Θα ξαναπάω: Αμέ! Δίπλα είναι, φτηνές οι πτήσεις και ένα ματσάκι της Μακάμπι πρέπει να πάω να το δω, έχουμε και τα κονέ λόγω δουλειάς. Και ναι, θα ήθελα να πάω και στη Γάζα όταν καταστεί δυνατό, θα ήθελα να δω το Χάνουκα, θα’ θελα να περάσω περισσότερο χρόνο στη Ραμάλα με τους φανταστικούς ανθρώπους, γιατί όχι να περάσω και λίγο περισσότερο χρόνο στην έρημο (π.χ. το Μουσείο Μπεν Γκουριόν ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον). Επιφυλασσόμεθα για το τοπ-16 του χρόνου…

Αξιολόγηση:

· Φύση: Θα του βάλω τβίιια, που έλεγε κι ο Ιάσων Τβιανταφυλλίδης. Ε, λίγο η Νεκρά, λίγο κάποια παράλια, κάποια κομμάτια της ερήμου κάτι λένε (π.χ. Μασάντα), αλλά γενικώς δεν είναι και τίποτε το φοβερό. Το Ein Gedi απογοήτευση.

· Αρχαιολογία: Έχει πράγμα. Και δεν εννοώ τα χριστιανικά, μερικά εκ των οποίων είναι ολίγον σουρεάλ (π.χ. η μια πατούσα της Παναγίας είναι εδώ κι η άλλη στο λόφο τάδε… ούτε ο ΛεΜπρον να ήταν, έλεος ), αλλά τα εξαιρετικά ρωμαϊκά, τα των Ναβαταίων, τα παλιότερα ακόμη, τα κάστρα, τα αραβικά, έχει πράγμα μπόλικο. ΟΚ, αν έρχεσαι από Ιορδανίες και Αιγύπτους είναι ένα ελαφρύ downgrade, αλλά ελαφρύ. Επτά και με το σπαθί του.

· Αρχιτεκτονική: Νομίζω είμαι επιεικής με το 5 που βάζω. Έχει ωραία κομμάτια βέβαια, όπως το Άκκο, κομμάτια της Χάιφα, φυσικά τα Ιεροσόλυμα, μου άρεσε η παλιά αγορά στη Χεβρώνα (αν δεν έριχναν πέτρες οι μεν στους δε και δεν κατουρούσαν οι δε τις μπουγάδες των μεν θα ήταν και λίγο πιο εύκολο να την απολαύσεις), η παλιά Ναζαρέτ κάτι έχει, ομοίως και η Βηθλέεμ, αλλά στο μεγαλύτερό της κομμάτι η χώρα αποτελείται από κτίρια κομουνιστικής εμπνεύσεως, το Τελ Αβίβ έχει το μαύρο του το χάλι (πλην μιας γειτονιάς, η δε αρχιτεκτονική με τα “εντυπωσιακά λευκά σπίτια” που λένε οι οδηγοί είναι φορ δε μπαζ) και για τους νέους οικισμούς μην τα πούμε καν. Πέντε γιατί έχει πράγμα για να δεις, αλλά ούτε φοβερό είναι, ούτε πρωταρχικός λόγος για να επισκεφθεί κανείς τη χώρα.

· Άνθρωποι: Νομίζω το λογικό και το σύνηθες είναι να κάνει κανείς διαχωρισμό ανάμεσα σε Παλαιστινίους και Ισραηλινούς. Στη Ραμάλα για παράδειγμα οι άνθρωποι ήταν εκπληκτικό, δε σταμάτησαν να με κερνάνε, δεν πάει και κανένας τουρίστας εδώ που τα λέμε. Σε άλλα σημεία ήταν λιγότερο φιλόξενοι, αλλά γενικά πολύ συμπαθείς και πολιτισμένοι οι Παλαιστίνιοι, πλην των “δημπσιογράφων” και “ακτιβιστών” που κατάντησαν λίγο φορτικοί. Άσε να βγάλουμε και κανένα συμπέρασμα μόνοι μας, μη μας το τρίβεις στη μούρη κάθε 5 λεπτά. Οι Ισραηλίτες είναι περίεργη περίπτωση. Πετύχαμε ανθρώπους που έκαναν 20χλμ παραπάνω για να μας αφήσουν στο κατάλυμά μας, ανθρώπους που σου δίνουν οδηγίες και συμβουλές με το χαμόγελο στα χείλη, πετύχαμε και τους κλασικούς μουντρούχηδες που σε αγνοούν λες και πέρασε καμιά μύγα από μπροστά. Μάλλον ελαφρώς συμπαθέστεροι οι Παλαιστίνιοι, αλλά δεν κάνουμε διαγωνισμό. Θα τους βάλω μαζί…δέκα. Ναι, δέκα. Όχι γιατί είναι οι συμπαθέστεροι, αλλά για τον ίδιο λόγο που βάζω 10 και στους Κουβανούς: είναι τόσο απίστευτη η καθημερινότητα, έχει τόσες ιστορίες/εμπειρίες να σου πει ο καθένας που το να γνωρίσεις αυτούς τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως του τι άποψη θα σχηματίσεις ή πόσο θα ψυχοπλακωθείς με αυτά που βλέπεις, αξίζει τον κόπο. ΔΕΚΑ. Δέκα για τον κύριο που του σκότωσαν με λιθοβολισμό την κόρη επειδή πέρασε από χωράφια Παλιστινίων, δέκα και για το θείο του παιδιού που έφαγε σφαίρα στο δόξα πατρί επειδή πέταξε πέτρα σε ένα τανκ. Δέκα για τον τρόμο, για το φανατισμό, για το απαρτχάιντ, για θρησκοληπτική παράνοια, για τους Σιωνιστές για τη Χαμάς. Εντυπωσιακή η εθνική συνείδηση των Ισραηλινών, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα: Αιθίοπες, Ρώσοι, Ιταλοί, Αμερικάνοι Νοτιοαφρικανοί, Ουρουγουανοί ενωμένοι. Αξιοθαύμαστο αλλά και τρομακτικό ταυτόχρονα. Έχω δει κράτη που σχηματίστηκαν λόγω κοινής ιστορίας, κοινής γλώσσας, κοινής κουλτούρας, κράτος με βασικό συστατικό και μόνο κοινό στοιχείο τη θρησκεία δεν έχω ξαναδεί κι είναι εντυπωσιακό πώς το αντιμετωπίζουν, σα να ήταν ένας λαός.


· Κόστος: Έβαλα τβίιια πάλι κι αυτό επειδή υπάρχει κι ο παλαιστινιακός τόμέας, όπου τρως σε τιμές ανθρώπινες, κοιμάσαι φτηνά και δεν τρομάζεις να πιες ένα χυνμό. Πανάκριβη η χώρα γενικώς, δεν το περίμενα.



· Ασφάλεια: Αν δεν κάνεις ταρζανιές και δεν πέσεις σε καμιά ιντιφάντα ή… προεκλογική περίοδο (εγώ έπεσα κι είχε στείλει ο Μπίμπι τα τανκς, πάλι νεκρούς είχε, κάθε προεκλογική τα ίδια), μια χαρά ασφαλής χώρα και το ίδιο ισχύει και για τα παλαιστινιακά, στη Γάζα βέβαια δεν πήγα κι είναι άλλο κεφάλαιο και τραγικό εκείνο. Εγώ θα βάλω 9 γιατί δεν περιορίστηκα σε τίποτε.


· Μοναδικότητα: Ε, 10, τι να λέμε τώρα, τα λόγια περιττεύουν.




· Αυθεντικότητα: Βάζω 9. Ψευτοκαταστάσεις και ορδές δεν έχει, τι να λέμε, πας στο Τείχος των Δακρύων και βλέπεις ανθρώπους να χτυπιούνται, Παλαιστίνιοι σου διηγούνται πώς στέλνουν το υστέρημά τους στους συγγενείς τους για να αγοράσουν ρουκέτες στο Λίβανο, εμφανής έλλειψη τουριστών και το να βλέπει κανείς τους ορθόδοξους εβραίους να τηρούν ευλαβικά ένα τρόπο ζωής που για τους υπόλοιπους είναι ακατανόητα παρανοϊκός (για μένα τουλάχιστον είναι), από τα checkpoints μέχρι το τείχός της ντροπής, τίποτε δεν είναι στημένο. Όλο αυτό το παρανοϊκό πράγμα βρίσκεται μια ώρα πτήσης από την Ελλάδα, αδιανόητο (θα μου πεις εδώ πια έχουμε το Ισλαμικό Χαλιφάτο στην πόρτα μας…)


· Φαγητό: Παίρνουν 7. Δυνατοί οι φούρνοι, καλό το streetfood, έχει και καλούτσικη εθνική κουζίνα, έχει και μια μονοτονία πάντως. Δεν είναι και το Περού, η Ιαπωνία ή η Ισπανία, αλλά δεν τους λες και άσχετους. Αξιοπρεπέστατη η κουζίνα και των δύο.



· Ποικιλία: Θα του βάλω 7. Έχει λίγο απ’ όλα: αρχαία, έρημο, παραλίες, εβραίους, μουσουλμάνους χριστιανούς, οάσεις, ιστορία, nightlife, κοινωνικοπολιτική κατάσταση, μπόλικη τέχνη εκατέρωθεν. Για μικρή χώρα πολλά να δεις και να κάνεις και διαφορετικής φύσης.


ΣΥΝΟΛΟΝ: Έλαβον 68 και ισοβαθμεί στην 27η θέση, εξαιρετικά καλά. Αν δεν ήταν και τόσο ακριβά θα ήταν στην εικοσάδα. Φοβερά ενδιαφέρουσα χώρα, αν και θέλει στομάχι, δεν είναι εύκολο να βλέπεις ανθρώπους να ζουν μονίμως πίσω από συρματοπλέγματα και με ανιχνευτές μετάλλων σε κάθε δημόσιο κτίριο ή ενόπλους στα νηπιαγωγεία κι άλλους να εξευτελίζονται πολλάκις καθημερινά επειδή γεννήθηκαν από τη λάθος μεριά. Αλλά η χώρα έχει απ’ όλα. Αποκάλυψη, αν δεν πας παράλειψη. Απορώ πώς δεν είχα πάει νωρίτερα. Και θα ξαναπάω με την πρώτη (μπασκετική) αφορμή.

Πάμε για φωτορεπορτάζ με υπομονή διότι πλέον έχουμε να κάνουμε με κουβανικό κι όχι αυστριακό ίντερνετ…