jjimakos
Member
- Μηνύματα
- 8
- Likes
- 4
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Μου ταξες ταξίδι να με πας όσο μακριά ο κόσμος φτάνει…
Είναι αλήθεια ότι αυτό το ταξίδι ήταν μεγάλο όνειρο ζωής! Μετά από διαδικτυακή αναζήτηση που φάνταζε ατέλειωτη, ο κύβος ερρίφθη. Το ταξίδι στην Ωκεανία θα εμπλουτίζονταν με επίσκεψη στην Ιαπωνία και το Χονγκ Κονγκ. Η προσμονή της αναχώρησης αναζητά τη λύτρωση της επιβίβασης στο πρώτο αεροπλάνο.
Η έγνοια της καθημερινότητας μου για αρκετά σημαντικό διάστημα ήταν η συνεχής προσπάθεια για συλλογή πληροφοριών, απόκτηση ταξιδιωτικών οδηγών, επικοινωνία με ξενοδοχεία και αεροπορικές εταιρείες. Είναι όμως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιδιαίτερα όταν αυτού του είδους οι αναζητήσεις είναι το πάθος σου.
Πλησιάζουμε στην ημερομηνία αναχώρησης, 29 Οκτωβρίου 2009! Το ωραιότερο ταξίδι μας, πριν από το επόμενο, ξεκινάει…
Το μενού περιλαμβάνει δώδεκα πτήσεις με αεροπλάνα και μια με ελικόπτερο, δηλαδή 54 ώρες πτήσεων διασχίζοντας περίπου 80.000 αεροπορικά χιλιόμετρα, μια υπέροχη «πτήση» με JetBoat, μετακινήσεις με Τελεφερίκ, Τραμ, Τρόλεϊ, Υπέργειους – Υπόγειους σιδηρόδρομους, Πλοία, Τρένα, Μετρό, τις μοναδικές στον κόσμο ηλεκτρικές σκάλες του Χονγκ Κονγκ, το αξιοθαύμαστο GREAT OCEAN ROAD.
Υπέροχους ανθρώπους, τους χαμογελαστούς, εγκάρδιους και φιλόξενους Ιάπωνες, τους πολυπολιτισμικούς κατοίκους του Σίδνευ, τους θαυμάσιους συμπατριώτες μας στη Μελβούρνη, τους Μαόρι και τους όμορφους κατοίκους της Νέας Ζηλανδίας, την διαφορετικότητα των κατοίκων του Χονγκ Κονγκ.
Εικόνες χρώματα και αρώματα. Γεύσεις γαστριμαργικής πανδαισίας από την Γιαπωνέζικη, την Ταϊλανδική, την Κινέζικη, την Καντονική, την Αυστραλιανή, την Ελληνική, την Ινδική, την Νέο Ζηλανδική, την κουζίνα των Μαόρι, την Ιταλική.
Δεν ξέρω αν ξεκινώντας να γράφω αυτή τη μικρή ιστορία καταφέρω να σας μεταδώσω κάτι από το όνειρο που ευλογηθήκαμε να ζήσουμε…όμως σας ευχαριστώ γιατί νοερά βρίσκομαι ξανά εκεί, νύχτα στην παραλία της Γιοκοχάμα, μαγεμένος να ακούω δυνατά στο κινητό μου τον Μανόλη Φάμελο να τραγουδάει… «η στιγμή που κρατάει για πάντα»…
Η ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΗ ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΗ ΕΥΓΕΝΕΙΑ
Στην αρχικό σχεδιασμό του ταξιδιού είχαμε επιλέξει το Βανκούβερ για την πρώτη μας στάση. Ο γύρος του κόσμου στην περίπτωση αυτή θα ήταν γεγονός. Όταν όμως στην αναζήτηση πτήσεων προέκυψε η επιλογή της Ιαπωνίας, αποφασίστηκε η αλλαγή ρότας. Η βασική αιτία ήταν ότι είχα επισκεφτεί παλαιότερα τον Καναδά και η Ιαπωνία φάνταζε διαφορετική και ενδιαφέρουσα.
Μέχρι τότε, δεν είχε κατακτήσει ιδιαίτερη θέση στις ταξιδιωτικές μου προτεραιότητες, με συνέπεια να κρατάω μικρό καλάθι σε ότι αφορά τις προσδοκίες μου για το τι έμελλε να συναντήσουμε. Φαίνεται όμως ότι όταν το καλάθι είναι μικρό, με κάποιο μαγικό τρόπο γεμίζει όχι μόνο αυτό, αλλά και η ψυχή και το μυαλό, με εικόνες και αναμνήσεις.
Με την άφιξη στο αεροδρόμιο του Τόκιο, από τα πιο άρτια οργανωμένα αεροδρόμια του κόσμου, η πρώτη έκπληξη έρχεται από το καλωσόρισμα των Ιαπώνων στην ελληνική γλώσσα σε μια μεγάλη επιγραφή στο χώρο των αφίξεων.
Επιβιβαστήκαμε σε ένα LimousineBusκαι ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο μας στην περιοχή Ikebukuro. To Τόκιο είναι η μεγαλύτερη πόλη στον κόσμο σε έκταση και πληθυσμό και η συγκεκριμένη περιοχή δεν είναι από τις κεντρικότερες. Είναι όμως αξιόλογη και η επιλογή του ξενοδοχείου αποδείχτηκε πετυχημένη. Το Metropolitan Hotel είναι 4* και σύμφωνα με τον Tripadvisor το καλύτερο της περιοχής. Πράγματι με ένα εξαιρετικό lobbyκαι το καλοφτιαγμένο ζεστό δωμάτιο στο 12ο όροφο ήταν ότι ακριβώς ζητούσαμε.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ΤokyoMetropolitanArtSpace, που είναι σημαντικός χώρος πολιτισμού, μουσικής και τεχνών. Σε πολύ μικρή απόσταση βρίσκεται το SEIBUτο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο του κόσμου, σύμφωνα με τους Ιάπωνες. Επίσης η περιοχή διαθέτει πλήθος εστιατόριων και καφέ με αξιόλογη νυχτερινή ζωή. Είχε ήδη σουρουπώσει όταν ξεκινήσαμε την πρώτη μας βόλτα στα στενά του Ikebukuro. Κάποια στιγμή οι καιρικές συνθήκες άλλαξαν και δυνατός άνεμος με ψιλοβρόχι, άρχισε να πνέει.
Ενώ είχαμε εφοδιαστεί με χάρτη, διαπιστώσαμε αδυναμία προσανατολισμού και σταματήσαμε μια νεαρή κοπέλα για να ζητήσουμε πληροφορίες. Η κοπέλα αν και ήταν βιαστική και δεν γνώριζε καθόλου αγγλικά, όπως και οι περισσότεροι Ιάπωνες, έδειξε τεράστια προθυμία να μας εξυπηρετήσει και μας αιχμαλώτισε με το χαμόγελο και τη διάθεση της. Χαμογελώντας, αφού της δείξαμε στο χάρτη το σημείο του hotelπου αναζητούσαμε άλλαξε εντελώς τη ρώτα της και με ένα χαμόγελο με βήμα ταχύ έγινε ο ιχνηλάτης μας. Νιώσαμε περίεργα…όχι μόνο σταματήσαμε έναν βιαστικό άνθρωπο κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες, αλλά τώρα, αλλάζοντας τις προτεραιότητες του, είχε γίνει ο χαμογελαστός συνοδοιπόρος μας. Μάταια προσπαθούσαμε να τον ευχαριστήσουμε για τον μεγάλο κόπο του και να του εξηγήσουμε πως δεν ήταν ανάγκη να μας οδηγήσει μέχρι το τέλος.
Εκείνη πάντα χαμογελούσε και σε «άψογα Γιαπωνέζικα» προφανώς μας έλεγε ότι φτάνουμε!! Πρέπει να περπατήσαμε παρέα περίπου 2 χιλιόμετρα ώσπου κάποια στιγμή φάνηκε το Μetropolitan. Όπως καταλαβαίνεται η εγκαρδιότητα και η προθυμία αυτού του πλάσματος μας ξάφνιασε και μας χαροποίησε ιδιαίτερα. Είχε καταφέρει να αιχμαλωτίσει την καρδιά μας την οποία με ένα νεύμα της προσφέραμε για να την ευχαριστήσουμε.
Είναι αλήθεια ότι αυτό το ταξίδι ήταν μεγάλο όνειρο ζωής! Μετά από διαδικτυακή αναζήτηση που φάνταζε ατέλειωτη, ο κύβος ερρίφθη. Το ταξίδι στην Ωκεανία θα εμπλουτίζονταν με επίσκεψη στην Ιαπωνία και το Χονγκ Κονγκ. Η προσμονή της αναχώρησης αναζητά τη λύτρωση της επιβίβασης στο πρώτο αεροπλάνο.
Η έγνοια της καθημερινότητας μου για αρκετά σημαντικό διάστημα ήταν η συνεχής προσπάθεια για συλλογή πληροφοριών, απόκτηση ταξιδιωτικών οδηγών, επικοινωνία με ξενοδοχεία και αεροπορικές εταιρείες. Είναι όμως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιδιαίτερα όταν αυτού του είδους οι αναζητήσεις είναι το πάθος σου.
Πλησιάζουμε στην ημερομηνία αναχώρησης, 29 Οκτωβρίου 2009! Το ωραιότερο ταξίδι μας, πριν από το επόμενο, ξεκινάει…
Το μενού περιλαμβάνει δώδεκα πτήσεις με αεροπλάνα και μια με ελικόπτερο, δηλαδή 54 ώρες πτήσεων διασχίζοντας περίπου 80.000 αεροπορικά χιλιόμετρα, μια υπέροχη «πτήση» με JetBoat, μετακινήσεις με Τελεφερίκ, Τραμ, Τρόλεϊ, Υπέργειους – Υπόγειους σιδηρόδρομους, Πλοία, Τρένα, Μετρό, τις μοναδικές στον κόσμο ηλεκτρικές σκάλες του Χονγκ Κονγκ, το αξιοθαύμαστο GREAT OCEAN ROAD.
Υπέροχους ανθρώπους, τους χαμογελαστούς, εγκάρδιους και φιλόξενους Ιάπωνες, τους πολυπολιτισμικούς κατοίκους του Σίδνευ, τους θαυμάσιους συμπατριώτες μας στη Μελβούρνη, τους Μαόρι και τους όμορφους κατοίκους της Νέας Ζηλανδίας, την διαφορετικότητα των κατοίκων του Χονγκ Κονγκ.
Εικόνες χρώματα και αρώματα. Γεύσεις γαστριμαργικής πανδαισίας από την Γιαπωνέζικη, την Ταϊλανδική, την Κινέζικη, την Καντονική, την Αυστραλιανή, την Ελληνική, την Ινδική, την Νέο Ζηλανδική, την κουζίνα των Μαόρι, την Ιταλική.
Δεν ξέρω αν ξεκινώντας να γράφω αυτή τη μικρή ιστορία καταφέρω να σας μεταδώσω κάτι από το όνειρο που ευλογηθήκαμε να ζήσουμε…όμως σας ευχαριστώ γιατί νοερά βρίσκομαι ξανά εκεί, νύχτα στην παραλία της Γιοκοχάμα, μαγεμένος να ακούω δυνατά στο κινητό μου τον Μανόλη Φάμελο να τραγουδάει… «η στιγμή που κρατάει για πάντα»…
Η ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΗ ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΗ ΕΥΓΕΝΕΙΑ
Στην αρχικό σχεδιασμό του ταξιδιού είχαμε επιλέξει το Βανκούβερ για την πρώτη μας στάση. Ο γύρος του κόσμου στην περίπτωση αυτή θα ήταν γεγονός. Όταν όμως στην αναζήτηση πτήσεων προέκυψε η επιλογή της Ιαπωνίας, αποφασίστηκε η αλλαγή ρότας. Η βασική αιτία ήταν ότι είχα επισκεφτεί παλαιότερα τον Καναδά και η Ιαπωνία φάνταζε διαφορετική και ενδιαφέρουσα.
Μέχρι τότε, δεν είχε κατακτήσει ιδιαίτερη θέση στις ταξιδιωτικές μου προτεραιότητες, με συνέπεια να κρατάω μικρό καλάθι σε ότι αφορά τις προσδοκίες μου για το τι έμελλε να συναντήσουμε. Φαίνεται όμως ότι όταν το καλάθι είναι μικρό, με κάποιο μαγικό τρόπο γεμίζει όχι μόνο αυτό, αλλά και η ψυχή και το μυαλό, με εικόνες και αναμνήσεις.
Με την άφιξη στο αεροδρόμιο του Τόκιο, από τα πιο άρτια οργανωμένα αεροδρόμια του κόσμου, η πρώτη έκπληξη έρχεται από το καλωσόρισμα των Ιαπώνων στην ελληνική γλώσσα σε μια μεγάλη επιγραφή στο χώρο των αφίξεων.
Επιβιβαστήκαμε σε ένα LimousineBusκαι ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο μας στην περιοχή Ikebukuro. To Τόκιο είναι η μεγαλύτερη πόλη στον κόσμο σε έκταση και πληθυσμό και η συγκεκριμένη περιοχή δεν είναι από τις κεντρικότερες. Είναι όμως αξιόλογη και η επιλογή του ξενοδοχείου αποδείχτηκε πετυχημένη. Το Metropolitan Hotel είναι 4* και σύμφωνα με τον Tripadvisor το καλύτερο της περιοχής. Πράγματι με ένα εξαιρετικό lobbyκαι το καλοφτιαγμένο ζεστό δωμάτιο στο 12ο όροφο ήταν ότι ακριβώς ζητούσαμε.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ΤokyoMetropolitanArtSpace, που είναι σημαντικός χώρος πολιτισμού, μουσικής και τεχνών. Σε πολύ μικρή απόσταση βρίσκεται το SEIBUτο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο του κόσμου, σύμφωνα με τους Ιάπωνες. Επίσης η περιοχή διαθέτει πλήθος εστιατόριων και καφέ με αξιόλογη νυχτερινή ζωή. Είχε ήδη σουρουπώσει όταν ξεκινήσαμε την πρώτη μας βόλτα στα στενά του Ikebukuro. Κάποια στιγμή οι καιρικές συνθήκες άλλαξαν και δυνατός άνεμος με ψιλοβρόχι, άρχισε να πνέει.
Ενώ είχαμε εφοδιαστεί με χάρτη, διαπιστώσαμε αδυναμία προσανατολισμού και σταματήσαμε μια νεαρή κοπέλα για να ζητήσουμε πληροφορίες. Η κοπέλα αν και ήταν βιαστική και δεν γνώριζε καθόλου αγγλικά, όπως και οι περισσότεροι Ιάπωνες, έδειξε τεράστια προθυμία να μας εξυπηρετήσει και μας αιχμαλώτισε με το χαμόγελο και τη διάθεση της. Χαμογελώντας, αφού της δείξαμε στο χάρτη το σημείο του hotelπου αναζητούσαμε άλλαξε εντελώς τη ρώτα της και με ένα χαμόγελο με βήμα ταχύ έγινε ο ιχνηλάτης μας. Νιώσαμε περίεργα…όχι μόνο σταματήσαμε έναν βιαστικό άνθρωπο κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες, αλλά τώρα, αλλάζοντας τις προτεραιότητες του, είχε γίνει ο χαμογελαστός συνοδοιπόρος μας. Μάταια προσπαθούσαμε να τον ευχαριστήσουμε για τον μεγάλο κόπο του και να του εξηγήσουμε πως δεν ήταν ανάγκη να μας οδηγήσει μέχρι το τέλος.
Εκείνη πάντα χαμογελούσε και σε «άψογα Γιαπωνέζικα» προφανώς μας έλεγε ότι φτάνουμε!! Πρέπει να περπατήσαμε παρέα περίπου 2 χιλιόμετρα ώσπου κάποια στιγμή φάνηκε το Μetropolitan. Όπως καταλαβαίνεται η εγκαρδιότητα και η προθυμία αυτού του πλάσματος μας ξάφνιασε και μας χαροποίησε ιδιαίτερα. Είχε καταφέρει να αιχμαλωτίσει την καρδιά μας την οποία με ένα νεύμα της προσφέραμε για να την ευχαριστήσουμε.
Last edited by a moderator:
