Μαρόκο Άρωμα Μαρακές

eco05140

Member
Μηνύματα
107
Likes
886
Επόμενο Ταξίδι
Παρισι
Ταξίδι-Όνειρο
Δυτική Σαμόα
Λίγο πριν την Πρωτοχρονιά 2025 και καλώ το αγαπημένο μου αφεντικό, παραιτούμαι! Και θα πάρω και μερικές μέρες άδειας! Αυτός εγκεφαλικό και εγώ να ψάχνω απελπισμένα οικονομικά αεροπορικά τελευταίας, στην κυριολεξία, στιγμής για προορισμούς. Κανονικά θα ήθελα ένα μήνα στην Λατινική Αμερική που όνειρο το έχω να πάω και κανείς δεν με πάει… αλλά τέλος πάντων βολεύτηκα με Μάλτα, Βαρκελώνη. Επιστρατεύω το έτερον ήμισυ για την Μάλτα και τη μάνα μου για Βαρκελώνη. Κλασσική γυναίκα του χωριού που λέμε, που στα 70 της έγινε travel addicted! Μεγάλη οικογενειακή ιστορία, δεν θα την πιάσουμε τώρα! Όπως είμαι με την μητέρα στη Βαρκελώνη θυμάμαι ότι κάποιος φίλος με την κοπέλα του θα είναι Μαρακές τις επόμενες μέρες…. Βρε λες….σκέφτομαι και ξεκινάω το μπιρι μπίρι στη μαμά μήπως αντί να γυρίσουμε Ελλάδα την Παρασκευή να συνεχίσουμε για Μαρακές! Ένα λεπτό μου πήρε να την πείσω. Που να το πω, πως η Γιώτα-μαμά θα εξελισσόταν στην καλύτερη παρέα για τα ταξίδια! Εισιτήρια Βαρκελώνη - Μαδρίτη - Μαρακές κλείστηκαν για την επόμενη μέρα, στη σχετικά χαμηλή τιμή των €80 (έχει και wizzair απευθείας) με μία ώρα αναμονή στην Μαδρίτη, που οριακά μας έφτασε! Το 3ήμερο ταξίδι στο Μαρακές μόλις ξεκινάει!

Τις ιστορίες για Μάλτα και Βαρκελώνη δεν σας τις γράφω, έχουμε πολλές εδώ. Τώρα θα μου πείτε και για Μαρόκο έχουμε, είπα να γράψω μία πιο πρόσφατη που να αφορά μόνο το Μαρακές. Έχει και απευθείας πτήση η Aegean για 3ήμερο, μπορεί κάποιος να θέλει να πεταχτεί αντί να κάνει όλο το τουρ του Μαρόκου, να μην έχει κάτι να διαβάσεις;

Πρώτη μέρα

Προσγείωση στο αεροδρόμιο του Μαρόκου πρωί πρωί, που είναι αρκετά εντυπωσιακό. Τη νιώθεις όμως τη ζέστη, αν και Γενάρης μήνας … λες να φταίει που φοράω το μπουφάν του χιονιού από την Βαρκελώνη που είχε 4 βαθμούς την ημέρα;;Είπαμε ήταν απόφαση τελευταίας στιγμής και ούτε τα κατάλληλα ρούχα για φωτογράφιση δεν είχα…ασόψετε! Βγάζω μπουφάν και κοιτάζω τον ήλιο, αυτός ο ουρανός της Αφρικής ακόμα είναι στην καρδιά μου, η σκόνη της ερήμου τον κάνει τόσο διαφορετικό!

Πρώτη αποστολή το συνάλλαγμα. Επειδή συνάλλαγμα θα χρειαστείτε, μπορείτε να κάνετε και στο αεροδρόμιο αν και είναι λίγο τσιμπημένο, γενικά η ισοτιμία είναι 1 ευρώ με 10 τοπικά νομίσματα, Ντιράμ Μαρόκου, βέβαια και η revolut μια χαρά λειτουργεί, όπως και οι συναλλαγές με ευρώ.

Επόμενη αποστολή, να φτάσω στο ξενοδοχείο που έκλεισα. Νομίζετε πως είναι εύκολο; Ναι αν έχεις κλείσει κατάλυμά εκτός Μεντίνας. Στη δική μου περίπτωση που έχω κλείσει ένα ριάντ στο κέντρο της παλιάς πόλης είναι δύσκολη αποστολή! Παρένθεση, και στο Μαρακές όπως και στην Μάλτα η παλιά πόλη ονομάζεται Μεντίνα. Πλάκα είχε, πριν λίγες μέρες έμενα στην Μεντίνα της Μάλτας και τώρα του Μαρακές! Κλείνει η παρένθεση! Με φώτισε ο Θεός και έκλεισα ταξί από το ξενοδοχείο (στη διπλάσια τιμή βέβαια αντί για 10€ στα 17€) με τη συμφωνία να μας αφήσουν ακριβώς στο ξενοδοχείο που κλείσαμε). Συνήθως κλείνω ταξί από το booking γιατί όπως έχω ξαναγράψει σε προορισμούς εκτός Ευρώπης το θέλω το σίγουρο το ταξί της booking. Και γιατί το λέω αυτό, η Μεντίνα, μία παλιά πόλη γεμάτη από 5.000 σουκς (τα μικρά δρομάκια), το GPS δεν λειτουργεί ούτε για πλάκα και ούτε αυτοκίνητο μπορεί να μπει. Οπότε το ταξί της booking θα μας άφηνε έξω από τα τείχη της παλιάς πόλης και από εκεί και πέρα…το χάος! Στην περίπτωσή μας, ήρθε ο ρεσεπσιονίστ έξω από τα τείχη να μας παραλάβει (μετά της συμφωνίας) και να μας οδηγήσει στο ριάντ. Μπαίνοντας μέσα στην Μεντίνα ξεκινάει ο αγώνας δρόμου. Ο ρεσεπσιονίστ να έχει τις βαλίτσες και να περπατάει γρήγορα μέσα στη Μεντίνα και δώστου από πίσω εμείς να τρέχουμε να τον φτάσουμε, κοιτάζοντας ταυτόχρονα και το νέο περίεργο περιβάλλον. Ευτυχώς η βαλίτσα μου έχει λαχανί χρώμα και τον καταλάβαινα, αλλιώς ίδιος με τους άλλους που τρέχανε μου φαινόταν. Και από πίσω η ευτραφής μανούλα με το μπουφάν από τα χιόνια να τρέχει. Τι να του φωνάζω στα γαλλικά να μας περιμένει, τίποτα αυτός! Τελικά γαλλικά δεν μιλούσε. Και φτάνουμε στο ριάντ. Τι είναι όμως το ριάντ; Παλιά σπίτια πλουσίων που πλέον έχουν γίνει μικρά ξενοδοχεία. Πολλά μεγάλα δωμάτια γύρω από μία αυλή με παραδοσιακό στυλ και ομορφιά, που μοιράζονται την ίδια κουζίνα και σαλόνι (ίσως και όχι μόνο..). Να ζήσουμε και εμείς για λίγο όπως οι πλούσιοι Μαροκινοί εκείνων των εποχών!

Κοντεύει μεσημέρι και θέλουμε να τρέξουμε και να μυρίσουμε αυτή την πόλη, να την ζήσουμε. Η παρέα μας μένει σε ένα διπλανό σουκ και έχουμε δώσει ραντεβού στο le slimana για φαγητό (άριστη τοπική κουζίνα). Άντε να το βρεις τώρα μέσα στο χάος της Μεντίνα. Βάζω gps, δείχνει περίπου που βρίσκεται και ξεκινάμε. Και εκεί έγινε η κίνηση ματ, φεύγοντας από το ριάντ ξεκινάω και βγάζω φωτογραφίες από τα στενά που διασχίζουμε, για να ξέρω πως να γυρίσω, αχ αυτή η ευθύνη να έχεις τη μάνα μαζί σου σε κάνει ακόμα πιο υπεύθυνη για να γλιτώσεις τη γκρίνια του να χαθείς! Ευτυχώς η παρέα που είχε προγραμματίσει το συγκεκριμένο ταξίδι από το καλοκαίρι είχε βρει πολύ ωραία μαγαζιά για φαγητό. Γιατί μην ξεχνάμε…Αφρική είσαι και η γαστρεντερίτιδα σου χτυπάει ασταμάτητα την πόρτα, οπότε είχα αποφασίσει πως θα τρώω σε καλά τοπικά μαγαζιά!

Γεια σας παιδιά, χαρά που βρεθήκαμε, αλλά καταλαβαίνω πως κάτι υπάρχει στην ατμόσφαιρα του ζευγαριού…τι έγινε ρε παιδιά; Το πανάκριβο ριαντ που κλείσανε… είχε τουαλέτα εκτός δωματίου, σε άλλο όροφο, κοινόχρηστη, που προφανώς και δεν το έγραφε στις περιγραφές! Προσέξτε πριν κλείσετε ριαν στην Μεντίνα τα μικρά γράμματα!

Γεμάτη κοιλίτσα σημαίνει όρεξη για περπάτημα. Ξεχυθήκαμε στα σουκς, άλλα πιο όμορφα και άλλα καθόλου όμορφα. Σκεφτόμουν πως αν είχαμε ξεναγό μαζί μας και μας πήγαινε μόνο από τα όμορφα σουκς, δεν θα είχα την ίδια άποψη με τώρα. Μαγαζιά το ένα δίπλα από το άλλο, κόσμος να κάνει παζάρια, να μην ξέρεις που να πρωτο κοιτάξεις, έντονα χρώματα! Κάθε φορά που οι φίλοι θέλαν παζάρι με βάζαν μπροστά και ξεκίναγα, δεν είναι εύκολο αλλά έχει τη μαγεία του. Πάντως το Μαρακές φθηνό δεν το λες! Αν και η ποιότητα των πιο ακριβών πραγμάτων είναι καλή. Να τα λέμε και αυτά! Ναι… είναι ατελείωτα τα σουκς, και αν σου αρέσει κάτι πάρτο γιατί σιγά μην μπορέσεις να ξαναβρεις το μέρος!

Η ώρα περνάει και καταλήγουμε στην κεντρική πλατεία. Εκεί που όπως λέει ο Δούσης, χτυπάει η καρδιά του Μαρακές. Που αν δεν έχεις πάει εκεί, δεν καταλαβαίνεις Μαρακές! Άπειρος κόσμος, κυρίως άντρες. Μαϊμούδες που ανεβαίνουν πάνω σου, χυμοί από περίεργα φρούτα, φίδια που χορεύουν, πλανόδιοι μουσικοί, χορευτές και μικροπωλητές, κυρίες που θέλουν αν σου κάνουν χένα ή και μάγεια. Όπως λέει ο Άραβας φίλος μου, οι κυρίες από την Σαουδική Αραβία πηγαίνουν στο Μαρακές για να κάνουν μάγεια στον άντρα τους να μην παντρευτεί δεύτερη γυναίκα! Γύρω από την πλατεία έχει πολλά αξιόλογα μαγαζιά για να κάτσεις στον επάνω όροφο και να απολαύσεις τη θέα (Le grand balcon du café glacier, Café Des Épices). Ήθελα να κάτσω, η αλήθεια είναι, αλλά είχαμε κάνει κράτηση στο Kabana(ωραία θέα στο τζαμί-τέμενος αλλά δεν ενθουσιάστηκα). Και ναι αγαπητοί αναγνώστες στο Μαρακές για να πας σε καλά μαγαζιά πρέπει να έχεις κάνει κράτηση μέχρι και ένα μήνα πριν!

Ας σχολιάσω λίγο το θέμα των μαγαζιών εστιατορίων που εγώ επισκέφτηκα. Και εννοείται πως είναι η μειοψηφία των μαγαζιών και υπάρχουν πολλά τοπικά άλλα έχει και κάτι μαγαζάρες λες και πας στη Μύκονο σε λογικές τιμές. Διακόσμηση και ντιζάιν σε άλλο επίπεδο ξεκάθαρα! Όλα θα σας τα γράψω!

Το πολύ να έχει πάει η ώρα 9.30 και ευτυχώς νιώθουμε την κούραση του ταξιδιού και ξεκινάμε την επιστροφή. Και γιατί ευτυχώς; Γιατί στη δική μας περιοχή έχουν κλείσει τα μαγαζιά και η επιστροφή είναι κάπως αγριευτική για δύο γυναίκες, που να αργούσαμε παραπάνω! Δημοτικοί καθαριστές να γυαλίζουν την περιοχή και εμείς να τρέχουμε κοιτώντας τις φωτογραφίες που είχα βγάλει για να βρούμε το ριάντ. Η μαμά από πίσω μου τρομοκρατημένη, να περπατάω εγώ, να τρέχει αυτή, μέχρι που μπαίνουμε στο τελικό σουκ για το ριάντ (από ότι έδειχναν οι φωτό μου). Εκεί μπαίνει μαζί μας και ένας τυπάς που μας ακολουθεί….ήρθε το τέλος της μάνας μου, αυτό σας γράφω μόνο: έχει ξεκινήσει και ψάλει όσο πιο δυνατά μπορεί το την υπερμάχο, με δυσκολία με ακολουθεί τρεμάμενη και ο τυπάς που μας ακολουθεί χαμογελάει και διακριτικά μας δείχνε οι τον δρόμο. Η γλυκούλα φοβήθηκε πολύ και εγώ δηλαδή, για να λέμε την αλήθεια. Τελικά στη Μεντίνα υπάρχουν σεκιουριτι μέσα στα σουκς (και κάμερες) που τα έχουν τα ριάντ ή και όχι, και ο τυπάς ήταν σεκιουριτάς που ήθελε αν μας πάει στο σουκ με συνοδεία γιατί κατάλαβε πως φοβόμασταν!

Πάντως το βράδυ το είχε το κρύο του. Μπορεί να μην είχα το μπουφάν του χιονιού μαζί μου αλλά 3 πλασμίνες που αγόρασα τις έβαλα πάνω μου!
 
Last edited:

Sassenach77

Member
Μηνύματα
8.005
Likes
23.787
Επόμενο Ταξίδι
Πολωνία
Ταξίδι-Όνειρο
Γη του Πυρός

eco05140

Member
Μηνύματα
107
Likes
886
Επόμενο Ταξίδι
Παρισι
Ταξίδι-Όνειρο
Δυτική Σαμόα
:haha::haha::haha: να σαι καλά με έκανες και γέλασα!
είναι που είναι και γαλλόφωνο κράτος... που να φανταστώ πως δεν μιλάει γαλλικά! όχι δηλαδή που αν μιλούσε θα τον καταλάβαινα... θέλεις μεταπτυχιακό στη γαλλική διάλεκτο εκει!
 

Sassenach77

Member
Μηνύματα
8.005
Likes
23.787
Επόμενο Ταξίδι
Πολωνία
Ταξίδι-Όνειρο
Γη του Πυρός
είναι που είναι και γαλλόφωνο κράτος... που να φανταστώ πως δεν μιλάει γαλλικά! όχι δηλαδή που αν μιλούσε θα τον καταλάβαινα... θέλεις μεταπτυχιακό στη γαλλική διάλεκτο εκει!
Το κατάλαβα μωρέ, αλλά πραγματικά με έκανες και γέλασα πολύ! :)
 

eco05140

Member
Μηνύματα
107
Likes
886
Επόμενο Ταξίδι
Παρισι
Ταξίδι-Όνειρο
Δυτική Σαμόα
Δεύτερη Μέρα

Ανοίγω τα μάτια στο παγωμένο δωμάτιο του ριαντ, έχει κρύο! Και συλλογίζομαι πως την επόμενη φορά που θα κλείνω δωμάτιο σε ζεστή χώρα να ελέγχω ότι έχει και θέρμανση (είχε… δεν την είδα). Το πρωινό το σέρβιραν χαμογελαστοί άνθρωποι.. τι ωραία να ξεκινάει έτσι η μέρα σου. Το πλούσιο πρωινό περιλάμβανε Beghrir δηλαδή μαροκινές τηγανίτες φτιαγμένες από σιμιγδάλι, Msemen και αυτές τηγανίτες, Hssoua Belboula, μία λευκή σούπα και άλλα πολλά. Αυτά όμως πρέπει να τα δοκιμάσετε σίγουρα αν πάτε, όπως και το τσάι μέντα (τελευταία μέρα το δοκίμασα πριν μπω στο αεροπλάνο για σιγουριά). Και προφανώς στο δίπλα τραπέζι καθόταν…τι άλλο… Έλληνες. Πιάσαμε την κουβέντα… τα γνωστά. Είχαν έρθει και αυτοί χωρίς ξεναγό, αλλά θα συνέχιζαν το γύρο του Μαρόκου με τα τοπικά μέσα.

Σήμερα η μέρα θα ξεκινούσε με ξενάγηση. Τον τελευταίο καιρό ταξιδιάρηδες φίλοι μου (πολλοί που έγιναν φίλοι μου και από εδώ μέσα) είχαν επισκεφτεί το Μαρόκο δίνοντάς μου τι άλλο.. μαγικά τηλέφωνα ξεναγών. Και εφόσον είχα την επιλογή προτίμησα ελληνόφωνα ξεναγό (πόση μετάφραση να κάνω στη μάνα πια) που χρησιμοποιεί και μεγάλο τουριστικό γραφείο της Αθήνας και αν και τελευταία στιγμή ήταν διαθέσιμος. Οπότε πρωί πρωί σκάει μύτη στο ριάντ ο Μουσταφά, ένας καλοδιατηρημένος 50άρης, με ένα τεράστιο καρούμπαλο στο κεφάλι (ασόψετε οι προσευχές) να μας παραλάβει. Πάμε να πάρουμε το ζευγάρι των φίλων από διπλανό ριαντ Μουσταφά; Πάμε μας λέει και μετά από 30΄που κάναμε γύρους στην Μεντίνα, βρίσκουμε το ριάντ των παιδιών. Τη χαρά που έκανε ο Μουσταφά όταν είδε ότι από το ζευγάρι που πήγαμε να πάρουμε ο άντρας ήταν Άραβας, δεν την φαντάζεστε!

Το πρόγραμμα σήμερα είχε Madrasa Ben Youssef, ένα πρώην παλάτι που χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα και ήταν και κορανικό σχολείο. Το κύριο μέρος του αποτελείται από την εσωτερική αυλή του και τα δωμάτια που είναι διατεταγμένα γύρω. Υπέροχη μαροκινή αρχιτεκτονική, τόσο ιδιαίτερη! Επόμενη στάση το παλάτι Bahia του 19ου αιώνα, ένα γνωστό ιστορικό μνημείο και τουριστικό αξιοθέατο της πόλης. Λίγο πριν φύγουμε για τους περίφημους κήπους του Yves St Laurent πήγαμε στο Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ, που όμως δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα. Δεν θα γράψω περισσότερες λεπτομέρειες για τα αξιοθέατα, νομίζω έχουν αναλυθεί αρκετά σε άλλες ιστορίες αλλά και το ίντερνετ είναι γεμάτο από ιστορικές λεπτομέρειες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως όταν ζήτησα από τον ξεναγό να πάμε και σε άλλα μέρη όπως Saadian Tombs, Dar Si Said και άλλα που είχα βρε σε ιστορίες συμφορουμιτών, μου είπε πως δεν υπάρχει λόγος και απλά συνέχισε. Κάτι τέτοιες ώρες αναρωτιέμαι αν έχουν δίκιο ή απλά με βρίσκουν κοντή ξανθιά και με εκμεταλλεύονται. Βέβαια και οι άλλοι στην παρέα δεν ήταν έτοιμη να ρουφήξουν και την παραμικρή γεύση του Μαρακές όπως εγώ (είχα και αυτή τη δόλια μάνα… πόσο να περπατήσει) οπότε δεν επέμεινα.

Κήποι Majorelle που αγόρασε ο διάσημος μόδιστρος Yves St Laurent. Τι να πεις για αυτό το μέρος! Βασικό είναι πως τα εισιτήρια πωλούνται αυστηρά μέσω ίντερνετ (ακριβούτσικα) και είναι πολύ αυστηροί με την ώρα. Για να φτάσουμε μέχρι εκεί πήραμε ταξάκι. Αααα μεγάλη ιστορία τα ταξί. Προφανώς δεν υπάρχει ή δεν λειτουργεί το ταξίμετρο. Και αν μπεις τα 10 ευρώ τα έχουν ως ελάχιστη ταρίφα. Μια απόσταση ούτε 4€ στην Αθήνα. Οπότε μετά τα πρώτα 10€ που πληρώσαμε, πριν μπούμε τους λέγαμε το μέρος και 4€ για εκεί. Μετά τις πρώτες διαφωνίες που είχανε, κλείναμε στα 5€ αφού μας βλέπαν να μην διαπραγματευόμαστε άλλο. Το έχουν το παζάρι μέσα τους, ακόμα και στο ταξί!

Μιλάμε για ένα υπέροχο μέρος που σε κάνει να ξεχνάς που βρίσκεσαι. Μεγάλα φυτά από διάφορα μέρη του κόσμου και αυτό το χρώμα του μπλε μαγιοραλ! Πόσο όμορφο μπλε. Μέσα έχει και ένα υπέροχο καφέ να ξεδιψάσετε. Πριν μπούμε στους κήπους καθίσαμε για φαγητό ακριβώς από έξω, στο MyKawa. Ωραίο μαγαζί και βόλευε όσο περιμένουμε να μπούμε στους κήπους να τσιμπήσουμε κάτι…εμείς.. γιατί ο ξεναγός μας πήρε το ακριβότερο πιάτο, γλυκό, καφέ, χυμό, αναψυκτικό και δεν ξέρω τι άλλο…που οριακά αυτό το τραπέζι του, μας στοίχισε όσο η ημερήσια ξενάγηση! Το είπα εγώ… ξανθιά κοντή με πέρασαν…

Είσαι Μαρόκο με ξεναγό, τι σημαίνει αυτό; Σίγουρα θα σε πάει κάπου να αγοράσεις argan oil. Στον καλύτερο και πιο πιστοποιημένο όπως μας είπε, με τιμές Ελλάδος, αυτό δεν μας το είπε. Πήραμε βέβαια, αν και σε κάθε σημείο της πόλης πουλούσαν. Έπειτα τον έπιασε αμόκ να μας πάει να αγοράσουμε δερμάτινα σε συγκεκριμένο μαγαζί . Όταν γράφω αμόκ το εννοώ, ήθελε να έρθει ότι ώρα μας βολεύει την επόμενη μέρα, να μας πάει σε συγκεκριμένο μαγαζί και μας το έλεγε σίγουρα ανά 10’. Ίσως ήταν ο λόγος που δεν τον είχαμε μαζί μας και την επόμενη μέρα, αν και αρχικά το σκεφτόμασταν να του προτείνουμε να μας συνοδέψει. Μα δεν θέλουμε κύριε μου δερμάτινα… παίρνω και από την Καστοριά αν χρειαστεί!

Από τα ενδιαφέροντα πράγματα που μας τόνισε ο ξεναγός, είναι για το κομμάτι του Ισλάμ. Ο κόσμος εκεί είναι αρκετά πιστός αλλά ο βασιλιάς τους (που τον βλέπεις παντού) αρκετά προοδευτικός. Αλκοόλ βρίσκεις παντού, ενώ η δήμαρχος του Μαρακές είναι γυναίκα. Η παιδεία είναι πλέον υποχρεωτική. Ως εκεί…

Για βραδινό πήγαμε στο Le Jardin Restaurant Marrakech Medina, πραγματικά κάθε εστιατόριο που πήγαινα ήταν μία απόλαυση για εμένα. Δοκιμάσαμε ταζίν, θρυλικό μαροκινό πιάτο, ένα στιφάδο που μαγειρεύεται σε πήλινο σκεύος και περιλαμβάνει κρέας και λαχανικά μαγειρεμένα σε χαμηλή φωτιά. Επίσης δοκιμάσαμε ζααλούκ, κάτι σαν μελιτζανοσαλάτα και κους κους με κοτόπουλο, ρεβίθια, καρότα και καραμελωμένα κρεμμύδια, φαγητό που κυρίως τρώνε τις Κυριακές.

Δεύτερο βράδυ ακόμα πιο κρύο. Φτάνουμε στο δωμάτιο χωρίς προσευχές αυτή τη φορά και πιάνω τον Κεντέρη ρεσεπσιονιστ. Κάνει πολύ κρύο και αν έχεις να μας φέρεις ένα καλοριφέρ ή έστω ξύλα για το τζάκι… με κοιτάει περίεργα…μπορείτε απλά να ανοίξετε το κλιματιστικό μου λέει και μου δείχνει ψηλά στον τοίχο…κοντή ξανθιά σίγουρα!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.975
Μηνύματα
920.982
Μέλη
39.676
Νεότερο μέλος
madent

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom