Ο κολλητός μου με την παρέα του στην πόλη που σπουδάζει, έλεγαν απο καιρό να πάνε Άμστερνταμ. Έλα όμως που το κανόνισαν τελικά κι εμένα υπέπεσε της αντίληψης μου. Το μαθαίνω μερικές μέρες πριν πάνε και με πιάνει πανικός. Πάντα ήθελα να πάω Ολλανδία, και τώρα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία. Χωρίς πολλή σκέψη, τα κανονίζουμε, αν και με καθυστέρηση, και κλείνω εισητήρια με την ίδια πτήση για Άμστερνταμ. Όσο για διαμονή, εκεί δεν υπήρχε πρόβλημα, αφού συνολικά ήμασταν 11 άτομα, αγόρια και κορίτσια, και θα μέναμε σε μοτέλ σε δύο δωμάτια, 8 και 3 άτομα αντίστοιχα!! 
Όλα έτοιμα λοιπόν για το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό χωρίς επίβλεψη κάποιου ενήλικα και πεθαίνω απο ανυπομονησία!! Δεν έχω κάνει ούτε ένα σχέδιο, δεν έχω δει ούτε χάρτη της πόλης, δεν ξέρω καν πως λέγεται το μέρος που θα μείνουμε, το μόνο που με νοιάζει είναι ότι θα περάσω 5 μέρες στο Άμστερνταμ με μια τρελοπαρέα... Και τελικά δεν είχα κι άδικο που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Όπως θα συμφωνείτε πολλοί φαντάζομαι, μερικές φορές είναι καλύτερα να αφήνεις σε κάποιον άλλον τις διαδικαστικές και τις οργανωτικές λεπτομέρειες ενός ταξιδιού και απλά να χαλαρώνεις.
Η προετοιμασία πρίν απο το ταξίδι ήταν απίστευτη! Πετούσαμε Σάββατο και απο την Παρασκευή το βράδυ απλά είχαμε πάρει σβάρνα τα μπαράκια στα Εξάρχεια και πίναμε. Εγώ μένω Αθήνα και τα περισσότερα παιδιά που κάναμε το ταξίδι μαζί, Πάτρα! Οπότε μπορείτε να φανταστείτε πανζουρλισμός την τελευταία μέρα.. Ο ένας είχε ξεχάσει το αγαπημένο του φούτερ στην Πάτρα, ο άλλος έχασε την ταυτότητα του και απο τέτοια περιστατικά να είχα όλη τη μέρα να έγραφα.
Έφτασε η μεγάλη μέρα λοιπόν. Πετούσαμε με KLM, και με σιγουριά λέω πως είναι απο τις καλύτερες αεροπορικές που έχω πετάξει στο εξωτερικό. Εξαιρετική εξυπηρέτηση, φιλικό προσωπικό και πολλά πολλά κεράσματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού!! Η διαδρομή ήταν εξαιρετική και μου έχει μείνει έντονα χαραγμένο στη μνήμη το γεγονός ότι κάπου στα μέσα της διαδρομής, λόγω της ώρας, αυτοί που καθόμασταν στη δεξιά πτέρυγα του αεροπλάνου βλέπαμε έξω να έχει νυχτώσει ενώ αυτοί που καθόντουσαν στην αριστερή έβλεπαν έξω ακόμα τον ήλιο. Και καθώς πηγαίναμε προς τα δυτικά, αυτό συνεχίστηκε για αρκετή ώρα! Ίσως να μην είναι τόσο εντυπωσιακό σαν περιγραφή, αλλά εκείνη την ώρα θυμάμαι είχαμε μαγευτεί όλοι!!
Επιτέλους, (και ελπίζοντας να μην κούρασα με την εώς τώρα περιγραφή μου) φτάνουμε στο Schiphol, στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ δηλαδή. Αν και δεν μείναμε πολλή ώρα εκεί δηλώνω εντυπωσιασμένος, καθώς σε μια στιγμή νόμιζα ότι βρίσκομαι σε πολυκατάστημα, λόγω της ποικιλίας αγορών και προιόντων που συναντάς περιδιαβαίνοντας το. Μέχρι να φτάσουμε στο μοτέλ, πήραμε ένα τρένο, τον υπόγειο και ένα τραμ, και κάναμε και μερικούς φίλους, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο Antonio, βραζιλιάνος φοιτητής στο Άμστερνταμ. :roll: Ο κόσμος δε, εξυπηρετικότατος, όταν ζητούσαμε οδηγίες και βοήθεια σε οτιδήποτε.
Μέναμε σχετικά μακριά στο κέντρο της πόλης, ένα εικοσάλεπτο περπάτημα απο την Dam square. Γεγονός που μας οδήγησε στην πιό σωστή απόφαση, να νοικιάσουμε ποδήλατα! Και το συνηστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον πάει ταξίδι στο Άμστερνταμ να κάνει το ίδιο, βλέπεις με τελείως διαφορετικό μάτι την πόλη. Το μελανότερο σημείο της εκδρομής οφείλω να ομολογήσω πως ήταν το μοτέλ. Μέναμε στον τρίτο όροφο ενώς (νέο)κλασικού κτηρίου και έπρεπε να ανεβάσουμε όλες τις αποσκευές στα χέρια απο κάτι σκάλες με κλίση που σε έπιανε ίλιγγος! Τα δωμάτια δε, και ειδικά αυτό με τα 8 κρεβάτια ήταν το κάτι άλλο.. Αγόρια και κορίτσια μαζί, μια κοινή τουαλέτα, χώρος κάτω δεν υπήρχε γιατί κάπου έπρεπε να βάλουμε και οκτώ βαλίτσες, ένα πανδαιμόνιο κανονικό, που έδωσε η αλήθεια είναι άλλο χρώμα στο ταξίδι μας, και αν ξαναπηγαίναμε, πάλι έτσι θα ήθελα να μέναμε, γιατί ήταν πραγματικά εμπειρία που δύσκολα θα ξαναζήσω.
Από εδώ και πέρα, η περιγραφή θα γίνει με τα γεγονότα λίγο διάσπαρτα, καθώς έτσι ακριβώς τα έχω μέσα στο μυαλό μου, λόγω υπερβολικής κατανάλωσης μπύρας και συχνών επισκέψεων σε coffee shops.
Όλα έτοιμα λοιπόν για το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό χωρίς επίβλεψη κάποιου ενήλικα και πεθαίνω απο ανυπομονησία!! Δεν έχω κάνει ούτε ένα σχέδιο, δεν έχω δει ούτε χάρτη της πόλης, δεν ξέρω καν πως λέγεται το μέρος που θα μείνουμε, το μόνο που με νοιάζει είναι ότι θα περάσω 5 μέρες στο Άμστερνταμ με μια τρελοπαρέα... Και τελικά δεν είχα κι άδικο που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Όπως θα συμφωνείτε πολλοί φαντάζομαι, μερικές φορές είναι καλύτερα να αφήνεις σε κάποιον άλλον τις διαδικαστικές και τις οργανωτικές λεπτομέρειες ενός ταξιδιού και απλά να χαλαρώνεις.
Η προετοιμασία πρίν απο το ταξίδι ήταν απίστευτη! Πετούσαμε Σάββατο και απο την Παρασκευή το βράδυ απλά είχαμε πάρει σβάρνα τα μπαράκια στα Εξάρχεια και πίναμε. Εγώ μένω Αθήνα και τα περισσότερα παιδιά που κάναμε το ταξίδι μαζί, Πάτρα! Οπότε μπορείτε να φανταστείτε πανζουρλισμός την τελευταία μέρα.. Ο ένας είχε ξεχάσει το αγαπημένο του φούτερ στην Πάτρα, ο άλλος έχασε την ταυτότητα του και απο τέτοια περιστατικά να είχα όλη τη μέρα να έγραφα.
Έφτασε η μεγάλη μέρα λοιπόν. Πετούσαμε με KLM, και με σιγουριά λέω πως είναι απο τις καλύτερες αεροπορικές που έχω πετάξει στο εξωτερικό. Εξαιρετική εξυπηρέτηση, φιλικό προσωπικό και πολλά πολλά κεράσματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού!! Η διαδρομή ήταν εξαιρετική και μου έχει μείνει έντονα χαραγμένο στη μνήμη το γεγονός ότι κάπου στα μέσα της διαδρομής, λόγω της ώρας, αυτοί που καθόμασταν στη δεξιά πτέρυγα του αεροπλάνου βλέπαμε έξω να έχει νυχτώσει ενώ αυτοί που καθόντουσαν στην αριστερή έβλεπαν έξω ακόμα τον ήλιο. Και καθώς πηγαίναμε προς τα δυτικά, αυτό συνεχίστηκε για αρκετή ώρα! Ίσως να μην είναι τόσο εντυπωσιακό σαν περιγραφή, αλλά εκείνη την ώρα θυμάμαι είχαμε μαγευτεί όλοι!!
Επιτέλους, (και ελπίζοντας να μην κούρασα με την εώς τώρα περιγραφή μου) φτάνουμε στο Schiphol, στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ δηλαδή. Αν και δεν μείναμε πολλή ώρα εκεί δηλώνω εντυπωσιασμένος, καθώς σε μια στιγμή νόμιζα ότι βρίσκομαι σε πολυκατάστημα, λόγω της ποικιλίας αγορών και προιόντων που συναντάς περιδιαβαίνοντας το. Μέχρι να φτάσουμε στο μοτέλ, πήραμε ένα τρένο, τον υπόγειο και ένα τραμ, και κάναμε και μερικούς φίλους, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο Antonio, βραζιλιάνος φοιτητής στο Άμστερνταμ. :roll: Ο κόσμος δε, εξυπηρετικότατος, όταν ζητούσαμε οδηγίες και βοήθεια σε οτιδήποτε.
Μέναμε σχετικά μακριά στο κέντρο της πόλης, ένα εικοσάλεπτο περπάτημα απο την Dam square. Γεγονός που μας οδήγησε στην πιό σωστή απόφαση, να νοικιάσουμε ποδήλατα! Και το συνηστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον πάει ταξίδι στο Άμστερνταμ να κάνει το ίδιο, βλέπεις με τελείως διαφορετικό μάτι την πόλη. Το μελανότερο σημείο της εκδρομής οφείλω να ομολογήσω πως ήταν το μοτέλ. Μέναμε στον τρίτο όροφο ενώς (νέο)κλασικού κτηρίου και έπρεπε να ανεβάσουμε όλες τις αποσκευές στα χέρια απο κάτι σκάλες με κλίση που σε έπιανε ίλιγγος! Τα δωμάτια δε, και ειδικά αυτό με τα 8 κρεβάτια ήταν το κάτι άλλο.. Αγόρια και κορίτσια μαζί, μια κοινή τουαλέτα, χώρος κάτω δεν υπήρχε γιατί κάπου έπρεπε να βάλουμε και οκτώ βαλίτσες, ένα πανδαιμόνιο κανονικό, που έδωσε η αλήθεια είναι άλλο χρώμα στο ταξίδι μας, και αν ξαναπηγαίναμε, πάλι έτσι θα ήθελα να μέναμε, γιατί ήταν πραγματικά εμπειρία που δύσκολα θα ξαναζήσω.
Από εδώ και πέρα, η περιγραφή θα γίνει με τα γεγονότα λίγο διάσπαρτα, καθώς έτσι ακριβώς τα έχω μέσα στο μυαλό μου, λόγω υπερβολικής κατανάλωσης μπύρας και συχνών επισκέψεων σε coffee shops.
