Βολιβία «Τα ορφανά πορεύονται κι οι χήρες κονομιόνται» - Βολιβία

[KIKI]

Τι ωραίο κεφάλαιο ! Μπραβο Χορχε με ταξιδεψες πίσω στο χρόνο .

 

[GTS]

Ευχαριστώ Κική, ξύπνησα με όρεξη μάλλον σήμερα

 

[LULLU]

τι να πω και τι να γραψω???????!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[GTS]

Δε τελείωσα ακόμα, άλλο ένα κεφάλαιο LULLU

 

[mariath]

Δε τελείωσα ακόμα, άλλο ένα κεφάλαιο LULLU

Εδώ είμαστε και το περιμένουμε...

 

[dim kyr]

Το συγκεκριμένο που πήρα, πιο ακριβό από τα υπόλοιπα, ήταν χλιδάτο, με ανακλινόμενες πλήρως θέσεις και φαγητό αν θυμάμαι καλά.

Ααααα! Τωρα κατάλαβα... Πηρες ΚΤΕΛ με ΠΑΣΟΚ. Εγω καβαλάω αυτά με Συριζα....

 

[GTS]

Ο δρόμος του Θανάτου

Το λεωφορείο ανεβαίνει αργά τις στροφές που αγκαλιάζουν το βουνό πίσω από τη Λα Παζ. Ανεβαίνουμε και άλλο, ακόμα ψηλότερα. Είναι Γενάρης, δηλ. καλοκαίρι αλλά οι αιωνίως χιονοσκέπαστες Άνδεις μας υποδέχονται λευκοντυμένες.

Στάση, τα ποδήλατα κατεβαίνουν από το βανάκι και μας δίνονται οι πρώτες οδηγίες. Από τα 4700μ θα φτάναμε στα 1200μ, ξεκινώντας από και καταλήγοντας σε τελείως αντίθετες κλιματικές ζώνες, από τα χιόνια στη τροπική ζούγκλα, μέσα σε μόνο 3 ώρες ποδηλατάδας.

Μέσα σε όλα, ξεκίνησε και ένα διαβολεμένο ψιλόβροχο, με τις παγωμένες ψιχάλες να σου περονιάζουν τα κόκαλα . Ξεκίνημα στη γλιστερή κατηφορική άσφαλτο υπό το ψιλόβροχο, μια διαδρομή-κατάβαση στη κόλαση, όχι όμως τη ζεστή αλλά την άλλη, τη παγωμένη. Τα χέρια κοκαλωμένα από το κρύο, τα γυαλιά θαμπά και μούσκεμα από τη βροχή, βρεγμένος, μαύρη μιζέρια, το παραμικρό λάθος στο δρόμο και έχεις γλιστρήσει.
Μετά από αρκετή ώρα κατάβασης η βροχή σταματάει, το κρύο έχει υποχωρήσει αλλά ο ιδρώτας σε συνδυασμό με τη βροχή που έσταζε μέσα από το κράνος και το υποτυπώδες αδιάβροχο, μέσα στα ρούχα, δημιουργεί δυσφορία.
Η άσφαλτος τελειώνει, μπαίνουμε σε χωματόδρομο, το κλίμα αλλάζει, το ίδιο και το τοπίο, η βλάστηση γίνεται εντονότερη. Είμαστε στο Δρόμο του Θανάτου, όπου έχω ονειρευτεί να έρθω από μικρό παιδί. Λαχταρώ λίγη ζέστη, να απαλλαγώ από τα βαριά χειμωνιάτικα ρούχα, κάποια στιγμή επιτέλους να φτάσουμε. Στάση για ξεκούραση, ένα σνακ για αναπλήρωση δυνάμεων: η ποδηλασία, αν και κατηφορική, είναι εξαιρετικά επίπονη αφού πρέπει να προσέχεις τα πάντα, τα νερά, το γλιστερό χώμα, τις πέτρες. Πρέπει να ξέρεις να φρενάρεις στις στροφές, όπου στο τέρμα τους οι γκρεμοί που έχουν πάρει τόσες μα τόσες ζωές χάσκουν ακόμα απειλητικοί. Το τοπίο είναι μαγικό, ομίχλη, παντού μικροί καταρράκτες πέφτουν μέσα απο τη πυκνή πλέον βλάστηση, νομίζεις ότι είσαι σε παράδεισο αλλά φευ, εδώ ο θάνατος ακόμα παραμονεύει.

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες για το πόσοι χάθηκαν σε τούτες δω τις πλαγιές. Οι σταυροί που έχουν μπήξει οι ντόπιοι πάνω στο Δρόμο, στέκουν φριχτοί μάρτυρες.

Μετά από περίπου 3 ώρες, φτάνουμε στον προορισμό μας: τροπική ζούγκλα, στα 1200μ, η τέλεια αντίθεση με την αφετηρία μας. Εξουθενωμένοι αλλά ασφαλείς, μουδιασμένοι αλλά περήφανοι που το βγάλαμε πέρα. Ο Δρόμος του Θανάτου είναι από τις δυνατότερες εμπειρίες που μπορεί να ζήσει κανείς, αλλά παραμονεύει ακόμα για λεία, για τους απρόσεκτους και άτυχους ποδηλάτες.

EL FIN

 

[GTS]

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές ιστορίες - Κ. και Νότια Αμερική

 

[psilos3]

Υποκλίνομαι. Στην επιλογή του ταξιδιού γενικότερα αλλά και ειδικότερα εντός χώρας, στις εμπειρίες, στην αφήγηση, στο μπλουζάκι του Gangster (), αλλά και στη κατάληξη με το νησί του Ήλιου και το δρόμο του θανάτου.
Περίμενα να διαβάσω και για το παρτυ αλλά δε πειράζει σε συγχωρώ
Ήταν μια καταπληκτική ιστορία, συνοπτική όσο πρέπει και με φοβερές πληροφορίες.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, άργησα να την ανακαλύψω αλλά τελικά αποζημιώθηκα.
Υ.Γ. καταπληκτική ιδέα και τα soundtrack σε κάθε κεφάλαιο!

 

[GTS]

Η Βολιβία αποτελεί μοναδικό προορισμό (μοναδικά τοπία κτλ), φτηνό και τελείως αντιτουριστικό. Την έχω στη καρδιά μου παραπάνω και από το Περού. Πηγαίντε με τη πρώτη ευκαιρία και μη χάσετε το αλτιπλάνο με τίποτα.

 

[psilos3]

Η Βολιβία αποτελεί μοναδικό προορισμό (μοναδικά τοπία κτλ), φτηνό και τελείως αντιτουριστικό. Την έχω στη καρδιά μου παραπάνω και από το Περού. Πηγαίντε με τη πρώτη ευκαιρία και μη χάσετε το αλτιπλάνο με τίποτα.

Ας στρώσουν μία τα πράγματα και εδώ είμαστε. Έχει μπει για τα καλά στα υπόψιν και χαίρομαι που βλέπω στο φόρουμ ιστορίες για τη Βολιβία, αν και είναι σαφώς λιγότερο διάσημη από το γειτονικό Περού, ακόμα ακόμα κι απ τη Κολομβία. Ταξίδι - πρόκληση!
Καλές καινούριες ιστορίες εύχομαι.