Υπέροχο κείμενο! Τι κρίμα που εγώ δεν πήγα Erasmus! Ηθελα πολύ, αλλά αντίθετα με εσένα, έκανα πίσω τελευταία στιγμή και δεν έκανα χαρτιά, γιατί δεν ήξερα πότε θα τελειώσω με αυτή την έρμη τη σχολή, και μετά τις καταλήψεις δεν ήθελα να χάσω και άλλο χρόνο....
Συνέχισε να μας γράφεις έτσι ωραία!
Αν και δεν νομίζω ότι θα μου βγει πολύ καλό, γιατί είναι σε μορφή σημειώσεων, λέω να το ποστάρω και ό,τι γίνει.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να περιγράψω μία καθημερινή μέρα εδώ. Ίσως και πιο αναλυτικά από ότι χρειάζεται...
Το πρωί σηκώνομαι κατά τις 8παρά, το αργότερο 8 και κάτι. Θα κάνω το ντουζ μου...
Λες ρε συ; να το κάνω βιβλίο; πλάκα θα έχει! ποτέ δεν ξέρεις! Πάντα ήταν το όνειρό μου να γράψω ένα βιβλίο, είτε μυθιστόρημα είτε σε στυλ ταξιδιωτικές ιστορίες (αλλά στη 2η περίπτωση ηθελα να ήμουν πλούσια και απλά να γυρνούσα τον κόσμο και να γράφω τις εμπειρίες μου). Αλλά αν ειναι να καταλήξει...
Ημέρα 3η
Ημέρα 3η
Την γκάφα μου την έκανα πάλι, δεν μπόρεσα...
Σηκώθηκα πάλι από τα χαράματα για να κάνω το μπάνιο μου και μία τελευταία πρόβα, και μισή ώρα πριν την ώρα που μου είχε πει, κατέβηκα στον όροφο με τα γραφεία. Εκείνη την ώρα ακριβώς έβγαινε από το γραφείο του, οπότε με πήγε...
συνεχίζω εδώ, μιας και δεν μπορώ να κάνω ξανά επεξεργασία στο πρώτο ποστ:
Ημέρα 2η (πάλι από το mail που ειχα στειλει)
Ήταν η πλέον παραγωγική. Ξύπνησα νωρίς νωρίς για να έχω το χρόνο μου, έκανα την παρουσίαση και 7.30 είπα να πάω να δω τι σόι ήταν η Kanteen τους. Ήταν ωραία (φωτό...
Έστω και αργά, ήρθε νομίζω η ώρα να αναλύσω το πώς βρέθηκα εδώ.
Όταν ήμουν στο Λύκειο, είχα διαβάσει ένα άρθρο για την Ανταρκτική, για τους επιστήμονες που ζουν εκεί κάποιους μήνες το χρόνο, και για τη ζωή τους. Από τότε, μου είχε καρφωθεί στο μυαλό ότι θα ήθελα πολύ κάποτε να επισκεπτώ την...
χμμ...θελω να σας πω κατι, αλλά μην με παρετε με τις ντομάτες.
Κάθε μερα κραταω κπ σημειώσεις, για να τα γραψω στο προσωπικο μου blog (οχι του forum, το προσωπικό μου). Αλλά εκει εχω και διαφορα σχολια και αστεία που λεμε με τα παιδιά. Αλλά δεν ξερω αν αξιζει να τα γραψω και εδώ...
χεχε....δεν έχω ιδέα. Τις καθημερινές δεν ανοίγω τηλεόραση. Γυρνάω σπίτι και ασχολούμαι είτε με το λάπτοπ είτε θα δω κανα επεισόδιο στο λαπτοπ παλι κλπ. Η τηλεόραση ανοίγει μονο οταν εχω επισκεπτες, γιατι αυτοι θελουν να δουν πώς ειναι η Γερμανική τηλεόραση είτε καμιά φορά τα σαββατοκύριακα να...
α! τώρα καταλαβαίνω την ισπανίδα μας γιατί δεν μιλάει γρι αγγλικά.
Ήρθε σήμερα να με ρωτήσει κάτι και μου λέει: έχω πρόβλημα με την σε πλους πλους.
και μου φανηκε λιγο αστειο, γιατι εμεις το πλους πλους το λεμε για αστειο. Αλλά αυτή έτσι την ξέρει την c++!
για τους Γερμανούς: και εδώ ειναι ολα...
Μου αρέσει που κάνω και αυθημερόν αναμετάδοση.
Λοιπόν, πήρα την άδεια από τον Ρ.Λ. και σας ποστάρω 2 φωτό του που μου άρεσαν
Το όνειρο του αλόγου (δεν ειναι φωτομονταζ)
http://4.bp.blogspot.com/_tL7lzo0Mkac/Sjjg3KPZmmI/AAAAAAAAADU/-hfu2qv6e54/s1600-h/Chicago_Humor_004.jpg
Στο Σικάγο και αυτή...
Λες να έλεγαν όλοι το ίδιο? :
«Δες το σούργελο που μας κάνει διάσημους!!!» χαχαχα
Σοβαρά τώρα, δεν ξέρω. Θα τους το πω με τρόπο κάποια στιγμή (αν και ξερουν ότι γράφω στο κανονικό μου blog για εδώ). Και θα σας μεταφέρω αντιδράσεις. Αν δεν ξανακούσετε από μένα, να ξέρετε θα με έχουν ρίξει στη...
οπα, τώρα το ειδα: αααχ μωρέ, καλός είναι, αλλά τον χαίρεται άλλη:(. Πήγανε και την Παρασκευή στο Παρισι, για τη συναυλια των ACDC(καλα, να τον δειτε να μιλάει για τη συναυλία...με ένα χαμογελο μέχρι τα αυτιά). Και κάθησαν και 2 μέρες για αξιοθέατα. Εμ, Παρίσι ειναι αυτό.
Πάντως αν σας βρισκεται...
ναι καλέ, λέει ειναι η πιο άχρηστη γλώσσα να μιλαει κανεις. Μονο οι Γερμανοί τη μιλάνε. Αλλα εμένα μου αρέσει. Μακάρι να μπορουσα να τη μιλαω περισσότερο. Αλλά σε αυτούς που τους ξέρω, τους ντρέπομαι. Προτιμώ να μιλάω στα αγγλικά. Σε κανα mail ομως, αν ειναι Γερμανος, του τα γραφω στα γερμανικά...