"ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ" αρχίσαμε να χοροπηδάμε ενθουσιασμένοι με τον σύντροφο μπροστά στη στάση του λεωφορείου με το που αναχώρησαν οι μικροί οδηγοί μας, τραβώντας κάποια λίγο υποτιμητικά βλέμματα από τους γύρω μας. Το λεωφορείο θα έφτανε σε είκοσι λεπτά οπότε και καθίσαμε στο παγκάκι να κάνουμε ένα...
Τα δύο αγόρια είχαν σταθεί στην άκρη του δρόμου όταν πέρασαν από δίπλα τους οι ξένοι. Τους έκανε εντύπωση όχι τόσο ότι ήταν ξένοι αλλά το πόσο πολύ λάσπη είχαν πάνω τους. Λες και είχανε βουτήξει σε όλους τους νερόλακκους που είχαν σχηματιστεί κατά μήκος του χωματόδρομου που αραιά και που έφερνε...
Η μεγάλη κάθοδος
Το επόμενο πρωινό μόλις άρχισε να γλυκοχαράζει σηκωθήκαμε, όπως και οι υπόλοιποι ταξιδιώτες. Δυστυχώς το τοπίο δεν είχε αλλάξει από το προηγούμενο βράδυ και οι κορυφές των Ιμαλάϊων παρέμεναν πεισματάρικα κρυμμένες πίσω από την πυκνή συννεφιά. Κάτω και γύρω μας πυκνά σύννεφα...
Όσο λοιπόν γράφω σας αφήνω με μερικές (κακές ομολογουμένως) φωτογραφίες για έχετε μια εικόνα από το βράδυ μας και για να σας κρατήσω έτσι εδώ στην παρέα μου!
Ο ναός προστάτης της κορυφής φωτισμένος και φωτογραφημένος από την πίσω μεριά για αδιευκρίνιστους λόγους.
"Κάτι ψήνεται" στο Panchase...
Θες να με πεθάνεις βρε hydronetta??? ΚΛΑΙΩ! :haha::haha::haha::haha::haha::haha:
Isabelle όσο για το Βόρειο Πακιστάν, με τα σεντόνια, τις πετσέτες, τα προικία και τις φωτογραφίες σας, απλά έχω αρρωστήσει!!! :):):)
Αφού στο travelstories δεν έχει love κουμπί όπως στο facebook, δηλώνω από εδώ την λατρεία μου προς αυτή την μαγική ιστορία, τις εκπληκτικές εικόνες και την μοναδική διήγηση του αγαπημένου hydronetta, που άμα ποτέ εκδόσει βιβλίο θα είμαι από τις πρώτες στην ουρά για το αυτόγραφο!!! :clap::clap::clap:
Respect! Υπέροχη ιστορία, καθηλωτική γραφή και πολύ πολύ πολύ πρωτότυπο ταξίδι! Άσε που μου έβαλες ιδέες ... βλέπεις έχω έναν συνάδελφο από Γκάνα που θέλει να πάει στη πατρίδα του να παντρευτεί για να το φέρει εδώ το κορίτσι του... :airplane:
Αγαπητέ STKF,
Αγαπητή Isabelle,
σας ευχαριστώ θερμά και τους δυο για τις πληροφορίες που μοιραστήκατε!
Isabelle έχω ευχηθεί πολλές φορές εκτός από ταξιδιώτης να ήμουν και χρονοταξιδιώτης για να προλάβαινα αυτά τα μέρη αγνά πριν ανακαλυφτούν και τουριστικοποιηθούν. Είμαι σίγουρη ότι το Νεπάλ...
Αγαπητέ STKF σε ευχαριστώ και πολύ σωστή η απορία σου! Γιατί με έπιασες να σας παραπληροφορώ!!! Βλέπεις μέχρι χθές πίστευα ότι το Sarankot είναι αυτή η μυτερή κορυφή που ανέβασα στις φωτογραφίες λίγο πιο πάνω. Λάθος μου, η μυτερή κορυφή ονομάζεται Machapuchare (όρος Ματσαπουτσάρε στα...
Στην κορυφή του κόσμου
"Πού βρισκόμαστε;" έτεινα τον μουσκεμένο χάρτη στον μυστήριο Νεπαλέζο, φύλακα του καταφυγίου στην κορυφή του βουνού. Είχαμε βραχεί μέχρι τα βρακιά μας κυριολεκτικά μέχρι να φτάσουμε στο κτίριο καθώς η βροχή δεν έλεγε να κοπάσει. Ο Νεπαλέζος σήκωσε τον χάρτη μας και τον...
Το βουνό της προσευχής
Οι αντοχές είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν καθώς με δυσκολία το ένα πόδι ακολουθούσε το άλλο στην απότομη άνοδο που σχημάτιζαν οι πέτρες. Είχαν περάσει πάνω από πέντε ώρες χωρίς να συναντήσουμε άνθρωπο. Η υποψία ότι είχαμε χαθεί είχε εξελιχθεί σε βεβαιότητα και χωρίς...
Άνω Γλυφάδα 1η Ιουνίου 2016 ώρα 01:15 πμ
"... μα μου είχες βγάλει τα πόδια... έτρεχες... πως έτρεχες έτσι στην ανηφόρα ... θυμάσαι;"
Βρίσκονται καθισμένοι στο μπαλκόνι αγκαλιά, με θέα το φεγγάρι και τη νυχτερινή κίνηση των αεροπλάνων που χάνονται και ξεπροβάλλουν πίσω από το βουνό του Υμηττού...
Καμαρώστε τούς ... Τα αστέρια της ορειβασίας, τους Μαγγελάνους των μονοπατιών, από τους πρόποδες της γης, νάτοι, νάτοι οι κατακτητές της κορυφής.
Ούτε η σημαία του συντρόφου δεν στάθηκε ψηλά εκείνο το πρωινό. Σαν ζόμπι από ταινία του 80 (εκείνα που δεν τρέχουν) σύρθηκαν σκυφτοί έξω από τον...
Πήγαμε Μαρόκο πριν από 3 μήνες:
1) Δεν συναντήσαμε κανένα πρόβλημα γιατί δεν τους είδαμε πουθενά!
2) Πήραμε τρένα και λεωφορεία - μια χαρά ήταν. Και οικονομικά. Οι ώρες δεν βόλευαν πολύ γιατί είναι μεγάλες οι αποστάσεις και δεν είχε νυχτερινά ή πολύ πρωινά δρομολόγια για τις πόλεις που είχαμε...
Η νύχτα που δεν κοιμήθηκε κανείς
Είχαμε παρατήσει τα δυο μεγάλα backpacks στο δωμάτιο των φίλων μας κρατώντας μόνο τα απαραίτητα για τις δύο νύχτες, την αποψινή στο χόστελ της Ποκάρα και την επομένη που θα διανυκτερεύαμε κάπου στο βουνό. Αποχαιρετιστήκαμε με τα παιδιά νωρίς γιατί όλους μας...
Το επόμενο πρωί με τον σύντροφο ξυπνήσαμε πολύ νωρίς. Αφήσαμε ένα σημείωμα στα παιδιά κάτω από την πόρτα του δωματίου τους και κινήσαμε να βρούμε ένα όμορφο μέρος να πάρουμε το πρωινό μας. Στη συνέχεια κάναμε μια μεγάλη βόλτα στη πόλη.
Εκεί λοιπόν που η άσφαλτος του κεντρικού δρόμου άρχισε να...
Μικρή Τσοπάνα είσαι φανταστική! Αν και είμαι σίγουρη ότι τα έχεις διαβάσει, αλλά εάν όχι σου συστήνω ανεπιφύλακτα την τριλογία της Ισαμπέλ Αγιέντε (ή Αλιέντε) : Η πόλη των θηρίων, Το βασίλειο του χρυσού δράκοντα και Το δάσος των πυγμαίων. Εκεί θα συναντήσεις μια αδερφή ψυχή! Συνέχισε έτσι!!!
Η νύχτα είχε πέσει στην όμορφη Ποκάρα.
Ένα χλωμό φεγγάρι έφεγγε στον ορίζοντα ντύνοντας τις κορυφές της Ανναπούρνα και του Σαρανγκότ με ασημένιες πινελιές. Οι όχθες τις λίμνης λαμπύριζαν πράσινες από ένα φωτεινό κουτσομπολίστικο λεφούσι από πυγολαμπίδες δίνοντας την εντύπωση ότι ακόμα και κάτω...
(για να μην ξεχνιόμαστε)
Ο άνδρας κινήθηκε προς το άνοιγμα της πόρτας. Έξω από την κουζίνα είχε ξεκινήσει μια δυνατή βροχή που μαστίγωνε με βία την κορυφή. Απέναντι του η οροσειρά των Ιμαλάϊων είχε κρυφτεί πίσω από ένα πυκνό πέπλο από σύννεφα. Παρόλα τα από τα εκκωφαντικά μπουμπουνητά και το...