Μέρα 21η
Το ξενοδοχείο Άστον είναι ένα εντυπωσιακό γυάλινο κτήριο στην κεντρική οδό Σουλτάν Χασανουντίν, σε μικρή απόσταση από την παραλία του Μακασάρ. Σύνεδροι ανεβοκατεβαίνουν τα ανσανσέρ και κουβεντιάζουν στην σικάτη αίθουσα που σερβίρεται πρωινό. Βγαίνοντας, η πρώτη μου στάση είναι ένα μίνι...
Βέβαια! Λοιπόν τα χρωστούμενα:
Παπούα: Χώρα των Korowai
Στο Νοτιοανατολικό κομμάτι της Ινδονησιακής Παπούας, κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες που ζούνε (μάλλον ζούσανε, οριακά προλαβαίνει κανείς) σε δεντρόσπιτα και έχουν σαν σπεσιαλιτέ τις κάμπιες. Μάλιστα μαζεύονται πολλά χωριά μαζί και κάνουν ολόκληρα...
Ωραία ερώτηση. Με βάση τα κριτήρια που βάζεις, στην θεωρία:
Καλιμαντάν: Επαρχία Kapuas Hulu
Δυτικά της οροσειράς Muller, θεωρείται η καρδιά του Βόρνεο γιατί περιλαμβάνει τα τελευταία κομμάτια τροπικού δάσους που έχουν μείνει παρθένα. Στα χαιλάιτς τα η παραδοσιακή ζωή των Νταγιάκ της Ινδονησίας...
Ευχαριστώ ξανά πολύ για την ενθάρρυνση. Πιστεύω έλαβες σωστή απόφαση (και ο συνδυασμός με Φιλιππίνα ακούγεται ταιριαστός).
Πιστεύω αν είχα σε αυτό το ταξίδι ακόμα ένα μήνα δεν θα προλάβαινα να βαρεθώ, ειδικά με μια καλή πεζοπορία-εξερεύνηση Παπούα ή Καλιμαντάν. Σφύριξε αν θες παρέα για κάτι τέτοιο.
Μέρα 20η
Άλλη μια μέρα μεταβάσεων, πρώτα με αυτοκίνητο για το αεροδρόμιο που βρήκα με τα χίλια ζόρια παρακαλώντας έναν ντόπιο (επ’ αμοιβή). Εκεί έμαθα από τους λιγοστούς υπαλλήλους ότι ο σεισμός είχε προκαλέσει ακυρώσεις πτήσεων, καθώς τα αεροσκάφη χρησιμοποιούνταν για την εκκένωση του Λομπόκ...
Μέρα 19η
Όταν είχε γίνει ο σεισμός των 6.4 Ρίχτερ, μια εβδομάδα πριν, υπήρχε αρκετή σπέκουλα για το αν ήταν ο κύριος σεισμός και αν το Λομπόκ ήταν ασφαλές. Οι Δανοί της κρουαζιέρας (αν θυμάστε) είχαν σκοπό να αψηφήσουν τον κίνδυνο και να ανέβουν στο ηφαίστειο Ριντζάνι, που ήταν το επίκεντρο του...
Μέρα 18η
Ας γνωρίσουμε την παρέα.
- Ο Χίλα, που βγαίνει από το Χιλάριους (όνομα και πράγμα, γιατί ήταν πραγματικά πολύ αστείος) είναι από τα βάθη του Φλόρες, 10 ώρες οδήγηση, και στην ζωή του έχει κάνει χιλιάδες καταδύσεις. Ήταν ο δάσκαλός μας.
- Ο Βι, που βγαίνει από το Viral (Ινδικό όνομα...
Μέρα 17η – μέρος 2ο
Κάποιες φορές είναι καλύτερο να έχεις αυτοκίνητο. Ο δρόμος αρχικά φαινόταν ΟΚ. Βασίστηκα σε έναν χάρτη – τον μοναδικό χάρτη, που πουλάνε μόνο σε ένα κατάστημα στο Λαμπουαν Μπάτζο και, αν εξαιρέσεις την αλμυρή τιμή, είναι εξαιρετικός. Πολύ προσεγμένη δουλειά, με όλα τα...
Μέρα 17η – μέρος 1ο
Σήμερα έπρεπε να πάρω κάποιες αποφάσεις. Είχα πλέον κατασταλάξει ότι το κλου του ταξιδιού θα ήταν η συμβίωση με τους νομάδες της θάλασσας, τους λεγόμενους Μπατζάο. Στην ζυγαριά μαζί με τους Μπατζάο είχανε μπει οι Νταγιάκ του Καλιμαντάν με τον ηδονιστικό τρόπο ζωής τους στα...
Τι μου θύμησες... Είχαμε πάρει ένα τέτοιο με τους γονείς και τον αδερφό μου από Λευκωσία για Κερύνεια. Εμείς ήμασταν μουδιασμένοι μην ξέρωντας τι θα αντιμετωπίσουμε και ο οδηγός μας έβαζε υποκλίσεις και χειραψία έναν έναν. Και μετά (η αντίθεση!) από Κερύνεια για Μπελαπάις ένα χλιδάτο ταξί με...
Θα σφυρίξουμε το ημιχρόνιο, να πάρουμε μια ανάσα μιας και είμαστε στις 16/31 μέρες. Ευκαιρία να αναλογιστούμε λίγο τι έχουμε περάσει μέχρι τώρα (και να διαβάσουμε και καμία άλλη ιστορία)
Είδαμε την Ικαρία
...αφού έπρεπε να περάσουμε από το ένα αρχιπέλαγος για να φτάσουμε στο άλλο.
Περάσαμε...
Με πονήρεψες και έψαξα την διδακτική ιστορία που μας είπανε, για τον Σιγκαπουριανό τουρίστα που δεν ήθελε να πάρει ρέιντζερ μαζί του. ΟΚ, του έκανε κάτι τρομαχτικά δαγκώματα στο πόδι και πρέπει να πέρασε ζόρικα, αλλά ξέχασαν να μας πούνε ότι τελικά δεν πέθανε και στο τέλος κατά δήλωση του ‘δεν...
Μέρα 16η: Κομόντο
Ο στόχος της ημέρας ήταν ένας: να δούμε τους περιβόητους δράκους του Κομόντο. Αυτοί ζούνε μόνο στα νησάκια ανάμεσα από Σουμπάουα και Φλόρες και είναι η μεγαλύτερη επιζούσα σαύρα αυτή την στιγμή στον πλανήτη. Ανοίγει στο είδος βαράνος (οι Αυστραλοί τα φωνάζουν γκοάνα αλλά δεν...
Μετά από 10 χρόνια από την κοινοπόιηση του άρθρου και 14 από το ταξίδι (αν κατάλαβα καλά έγινε το 2004) μια εικόνα από εκείνη την παραλία με τους ντόπιους που μανουριάζανε για τα τσιγάρα...
Ξέχασα να πω ότι μεταβαίνοντας από το Μπαλί στο Λομπόκ έχουμε περάσει την λεγόμενη “γραμμή Γουάλας” και η χλωρίδα και πανίδα είναι πλέον πολύ διαφορετική (και πιο ενδιαφέρουσα θα έλεγα) από την υπόλοιπη Ινδονησία – είναι Αυστραλασιατική.
Μέρα 15η
Αυτός ο ύπνος τα είχε όλα: Αλλαγές θερμοκρασίας, κούνημα των κυμάτων, που ησύχασαν μόνο το πρωί, προκαλώντας ναυτία που επιδεινωνόταν από την εξάτμισή του μηχανοστάσιου και τα τσιγαράκια του Τόμι, για να μην πούμε για τις εισβολές των κυμάτων που έσκαγαν πάνω στα κεφάλια μας (κυρίως σε...
Μέρα 14η
Η σημερινή ημέρα είναι η επανάληψη της χθεσινής αλλά με οργανωμένο τουρ. Να εξηγηθώ.... Με όλα αυτά που είχα ακούσει για τα ναυάγια σε αυτές τις θάλασσες, και έχοντας διαβάσει την ιστορία του @vagelis (Ο δρακος του Κομοντο), ο οποίος κατάφερε να κάνει το Λομπόκ-Φλόρες διά θαλάσσης...
Μέρα 13η
Είδα άσχημα όνειρα. Όπως συνήθως στα πιο αγχώδη μου όνειρα προσπαθούσα να δραπετεύσω, αλλά αυτή την φορά δεν τα κατάφερα και είχα παγιδευτεί σε ένα χωριό με κυνηγούς κεφαλών. Θυμάμαι μόνο ότι ξύπνησα με μπουκωμένο αναπνευστικό και έναν ελαφρύ πονοκέφαλο. Στο Λομπόκ όπως και στο Μπαλί...